Athenaei Deipnosophistae ex recognitione Augusti Meineke Analecta critica ad Athenaei Deipnosophistas

101쪽

Ibid. c. Recte habere αναδοχῆς ostendit Hesychii glossa 'Aναλα ιβάνειν ξ ἐνοπι δειπνίζειν. Ibid. Pro συναγαγὼν scribendum est συνάγων Mox ἐνδυσα καὶ scripsi καὶ ἐνδυσα.

Ibid. e. ἀλλὰ φίλη, φασίν, η λήθεια, ἐκθησοιιαι τῶ περὶ τὸν ἄνδρα οἷς ἐγένετο. Suspicor ἀλλά, φίλη γάρ φασιν

et ἀλήθεια, ἐκθησομαι. V, 212 h. H εισεισιν mi ὁη, iam ingressurus est urbem. Fallitur Wytten bach ad Bahi Posid. p. 281. Ibid. c. συνέτρεχον ουν πρὸς τὴν θεα ταυτην ἄνδρες

γυναῖκες, παῖδες τὰ κάλλιστα προσδοκωντες. Post παῖδες addidi quod apertum est excidisse γεροντες. ibid. d. συνηντησαν δ αυτῶ καὶ οἱ περὶ τον Λιονυσον τενῖται. Alienum a loci sententia συνήντησαν, pro quo scripsi πλιντησαν, obviam ibant. Paulo in serius sequuntur haec εἰς τὴν Λιευς sic enim in codice scriptum οἰκίαν του τοτε πλουτουντος ανθρωπου ταῖς ἐκ χηλου προσυδοις. Pro ιευς corrigunt ιευχρου. Scripsi ιεως, ut homo ιευς appellatus fuerit cui nomini simile est Ζηνευς apud Athen.

Xll 601 L A Zγηνις η 'νευς φροιν ὁ ῖος. Exercit. phil. Spec. II p. 11. Λιῆς nomen artificis habemus in titulis apud Keilium in Philol. Gott XX lII p. 95. 601. ibid. Qiti χλαμυδο λαμπραν ἐκσυρων και περικειμε- νος δακτυλιον. In P χλαιιίδα quod χλανίδα scripsi. Pro ἐκσυρων posui ἐπισυρων. Ibi d. s. περιβλεψας κυκληδὸν τὸ πλῆθος επειτ' ἀναβλέψας. Pro ἀναβλέψας requiro κάτω βλέψας. s. omeri Il.

3. 217. στασκεν παὶ δε ιδεσκεν. V. 213. b. συνδετην χων αλυσε μακρα Βαστάρνην πενταπηχυν πεζος υπὸ ιππειος ελκετο Scribendum suspicor αλυσε σιδηρῶ. Nimirum σι absorpsit praecedens syllaba μακρα minuit rei invidiam contra loquentis consilium. Post O ιιεν ἀγάλματα προσπεπτώκασιν lacunam iudicavi. uidenim hoc est alii acciderunt ad aras deorum. reliqui autem - Mox

θεον τὰν βασιλέα correxit Casau bonus vulgo τὸν Uεὸν βασιλεα. Ibid. c. τὰ τῆς υρωττης ἀπαντα μέρη θροα ει αυτὸν μεταβέβληται. Post υριπιγὶς excidisse καὶ ιβυης ostendunt sequentia. Dissilias by Orale

102쪽

Ibid. d. μὴ ἀνεχεσθαι της ἀναρχίας, ν η Ῥωμαιων

συγκλητος ἐπισχεθνηναι πεποίηκεν, ως αυτ s-μάση. Recte haesit Wytten bachius ἐπιχυθνηναι coniciens es sundi

in nos invalescere. Malim ἐπισχυκέναι vel ἐπισχυθχὶναι, ut voluit etiam Schweighaeuserus Tum scribendum εως ἀναυτή. V, 214. a. δια των τειχων αυτους καθιμησαντας Haec si paulo accuratius contempleris, inepte dicta esse intelliges. Scripsi κατα των τειχιον.

Ibid. b. καὶ τὰς πυλας τριάκοντα καταστ ισας ἐφέκάστης, ου εἰσιέναι τον βουλόμενον ουτ' ἐυέναι εια. Ad τριάκοντα requiro φυλακας. Ibid. καὶ κριτους ἀπωλλυε προσβασανίσας καὶ στρεβλωσας Haec ut serri possint, probabilius tamen est scripsisse auctorem προβασανισας, et sic voluit etiam Coraes. CD. lit. d. Ibi d. c. κριθιδια καὶ πυρους λίγους διαμετρων. Scribendum opinor κριθίδι αττα καὶ πυρους. Ibid. d. e. ἐκηρυσσέ τεχυντος του et λίου πάντας οἰκουρειν καὶ μετα λυχνουχου μηδένα φοιτῶν. Sententia postulat καὶ μηdε μετὰ λυχνουχου μηδένα φοιτῶν. Et sic edidi. Potest vero etiam conici καὶ ε siai J μετὰ λ. Quod his insertur ἐκπέμψας γουν etc. constructione excidit aut delendum est γουν aut ἐξέπεμψεν scribendum est. Nec ferri potest quod proxime antecedit ἐκτείνας τὰς χειρας καὶ ἐπὶ τὰ εἰς Βηλον του θεου χρηματα ubi post Arrio aut συλλεγέντα vel κε μενα vel simile participium excidit, aut transponendum est ἐκτείνας τας χειρας εἰς Βηλον ἐπὶ τὰ του θεου χρηuατα. Lacunosa sunt quae sequuntur τε se γαρ ἐφιλοσοφd καὶ τὰ περιπατητικα καὶ τὴν Ἀριστοτελους βιβλιοθηκην καὶ αλλας συνηγοραζε συχνάς. Apertum est excidisse aliquid post ότε με γαρ, quod philosophicis pelli conlis studiis oppositum erat hinc sequebatur ὁ τε δε ἐφιλοσοφει etc. Clarissime hoc ostendunt quae proxime de variis Apollicontis studiis antecedunt. Post περιπατητικὰ fortasse item aliquid excidit, c. c. ἐζqλου.

Ibid. s. υδε χαρακα βαλλομενος ἐκοιμῶτο. Scripsi βα- λομενος, quod praecedens ἐάσας nagitat.

103쪽

94 ANALECTA CRITICA V, 215. . Pro φυλάξας propter φυλάσσων melius scripsisset acriori scripsit τηρήσας Hesychius ηρει φυλάσσει. Ibid. e. που Θουκυδίδης τὸν Σωκρατη παρενέχρωσετον Πλάτωνος στρατιωτην. Intelligerem haec si παρενε- χωρισε scriptum esset, quod coniecit Schneiderus in Lexico: sed latere videtur aliud. Quae sequuntur τί γαρ ἀσπιδι ξυνθημα καὶ βακτηρία, ut versus a reliquis separanda sunt. Ibid. s. φυγε scripsi pro φευγε.V, 215. b. In epigrammate tropaeo de Atheniensibus inscripto s. 1 fortasse ξεινος pro ξείνους scribendum.

V. 216. a. a V ἐπὶ θαiατταν, αλλοι es ἐπὶ SZρωπον,ο δε Πάρνηθα το ορος Scripsi a r ἐπὶ Πάρνηθα. In

proximis Schweigh secutus sum. Libri ου αλλος Ουδεις ποιητης omissis verbis sis ἱστοριογραφος οπιε.

Ibid. b. In dicto Stesichori υκ ἔστι es τυμος ὁ λόγος

ουτος delevi articulum.

V. 17. e. Verba Ἀλέξανδρος - φ ου τελευτα supplevi

cum Casaubono.

V. 218. b. μέμνηται adieci Casaubonum secutus. V, 219. a. γάρ τις τὶν τοιαυτ ἐρωτων τὸν θεον.

Fortasse comici poetae versus a reliquis Separandus.

Ibid. d. in Aspasiae qui dicuntur versibus scripsi cum Dobrae βλεφαριον δε γοος πέσεν ου ἐθελητως pro θελχὶ- τως, fortasse nimis obsequiose Pro ooς, quod nescio quam recte de lacrimis interpretantur, fortasse ἐόος scribendum est. s. 7. στέλλου accipiunt pro collige te, malim vade, mach dicti aus. s. 8. et τονδ' αἱρησεις φδων δεινοισι ποθοισι Pro coὁων scripsi daῆς, quo ducit cod. scriptura coσι. s. s. ἶδε καbέξεις αυτον, προς- βάλλων ἀκοαις πιχὶρια θυμου. Frustra haec torserunt interpretum ingenia, nec dubito quin aliquid vitii loco inhaereat. Scribendum videtur: προσβάλλων-κοαις θελκτηρια θυμου. In eiusdem poetriae loco lit. e. τιπτε δεδάκρυσαι, φιλε Σωκρατες η, ἀνακινει στερνοις ἐνναίων σκηπτὸς ποθος ὀμμασι θραυσθεὶς παιδος νικητο in his igitur ἔμμασι θραυσθεις interpretantur ex oculis

104쪽

AD ATHENAE DEIPNOSOPHISΤAS. 95 vibratus, quod fieri non potest. mperius πρησθείς coniciebat, parum probabiliter. Nihil mutandum videtur, sed θραυσθείς poetria posuit pro θραυσθέντα metri necessitate

coacta, oculorum splendore vulneratum. Non prorsus dissimilia huius constructionis exempla attulerunt intpp. Sophocli 0. T. 159. Pro νικητου sorsan ἀκινήτου praestiterit.

V, 221. . De Parmenonis Byganti versibus dixi in Cho-liambicorum fragm. p. 145. s. 2. κοὐδε scripsi pro ουδέ, et κάππα ex BC revocavi pro κοππα. In fine indicavi lacunam. Ibid. b. κατιοι λεπα non κατωβλέπα scripsi pro κατω-

βλεπον.

Ibi d. c. Alexander Myndius de gorgone sera Libyca φέρειν ὁ χαίτην ἀπο ου μετώπου καθειμένην ἐπὶ τους φθαλ- μους, i οποταν μογις ιασεισαμένη διὰ την βαρυτητα ἐμβλέχνη, κτείνει τον υ αυτῆς θεωρθέντα. In his etsi quodammodo explicari potest βαρυτητα, multo tamen aptius videtur βαθυτητα quod de spissa coma dici constat Alexandri locum respicit udocia p. 50. Αλέξανδρος ὁ Μυνδιος ιστορικος διαλαμβάνει περὶ γοργονος duo fugi Wyltenb.

Bibl. crit. II 3, p. 21. Exercit phil. I p. 19. V. 222. a. In Herodici epigrammate pro γωνιοβομβυκες Hecherus de Anthol. r. I p. 21. coniecit γωνιοβομβακες.

Vs. 4. ante Piersonum erat o σφὶν καὶ σφωιν. s. 5. Heckerus partim cum L αυω ἡμῖν ειη, δυσπέμφελοι. VI 222. a. In Antiphanis ecloga s. 2. ης γε πρωτον probabiliter irschigius pro ιγε πρωτον. Ibid. In eodem Antiphanis fragmento s. 12. HerWerdenus Nov. Add. crit p. 20 supplet πάλιν τ απεισιν, ε DG πάλινJ. Idem . . in eodem fragm. s. 18. τὰ διφχημένα προτερον corrigit pro ιφκημένα, allato Herod. IV, 136. αἱ et μεραι μῖν Οὐαριθου διοιχηται. Fuerit hic usus Ionum. Atticus scriptor dixisset τὰ γεγενημένα. Et quid hoc est τὰ διωχημένα προτερον, quae antehac praeterierunt 'VI 223. a. Antiphanes Πηλεῖ ὁ πάν ἐξεστι Legebatur Πηλε δε αυτ εξεστι Mox in Diphili loco indoctus eo pro ερου.

105쪽

96 ANALECTA CRITICA Ibid. c. Timocles ιεθ' ἡδονῆς πχῆλθε πω δευθεὶς αιια. Scripsi παιδευθείς, αιια. Ibid. e. Antiphanes ὁσαπερ λαβεν bobraeus vulgo ooσπερ. De Alexidis fragmento v. Cum graec. 4. CCXII. Ibi d. s. υγι εδωκαμεν posui pro ου δεδωκαμεν. V. Com. graec. d. min. XVIII et p. 742. VI, 224. a. In Timoclis loco ριαρευς pro βριαρος dedi

Ibi d. b. Erat τα κολουθα. Ibid. ἐπεισῆλθον ουν et μιν παῖδες τὶ θος σον χθυων φεροντες. Insolenter mihi dictum videtur πληθος ὁσον pro πλειστον ὁσον. Tum ποτα - tuu post θαλασ0ίων addit dubitanter Schweigh. Ibi d. c. ουν' λιγον pro υκ λίγον scripsi cum Schu eig

Ibi d. d. υιι ις ἐν Πλαν φπρος τους στρατηγους ραον ἐστι μυριαις μοιραις προσελθόντ' αξιωθλῆναι λογου. In his ιιοιραις lateor me non intelligere. Videtur illographia esse praecedentis μυριαις. Amphis fortasse μυριαις do

προσελθοντα scripserat.

Ibid. e. In eadem eiusdem poetae ecloga quid sit quod Telophus ανδροφονος appelletur explicui Cona graec. III p. 340. s. . corr. ωσεί τε, ut monui ad Menandri Rei p. 186. Vs. 10. πουλυπουν pro πολυπουν scripsi. De ceteris quae corruptissima sunt dixit Her erit ei Nov. Add. crit p. 27 qui deletis verbis καί του λαβων ολα τα ρ ιιατ αλλα συλλαβηναφελων sic enim in libris scriptum est locum ita constituit: εκρουσε πουλυπουν τιν ' ἐπρήσθη ταρων Ῥολων- κτο βολων. Ne sic quidem omnia recte procedere, ipse

sensit.

VI 225. a. Erat ου ια τουτο, . quod τουτο δ' scripsi. Ibid. d. In Athenaei verbis pro ἐπισημαινεται, quod alienum est ab h. I. ex L scribendum σημαινεται. In Antiphanis qui sequitur loco s. 2. τὸ pro se probat ex P. Dobraeus. Vs. 9. κοιιίσας δ' ἐξεβαλεν οικαδε. Scribendum κοαίσας ὁ Ο δ' ἴψαλλεν οικαδε Monuit iam Schweighaeu serus, qui

frustra haeret in traiectione verborum.

Ibi d. e. Legebatur ὀδμῆς

106쪽

AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. TVI 226. a. lexidis locum exhibui ad mentem Cobeti, edebatur φορους . . . μονον ουχὶ δεκατευουσι γαρ Nec sequentia sine vitio scripta esse videntur ἐν ταις πολεσι καθήμενοι. Fortasse ἐν ταῖς πυλαις scribendum est, in portis enim statio erat decumanorum. Ibid. s. 8 et . ου ἔστι κοείττων νοιιοθέτης του πλουσίου Αριστονίκου τίθησι γα νυνὶ ouo Horum versuum alter foede interpolatus est. Scribendum suspicor

Nimirum φησὶ in τίθησι corruptum erat, hinc corrector pro θνήσειν posuit νυνί. Nisi sorte θηκε malis cum Emperio. In eadem ecloga corrupta sunt etiam haec να δεδοι κότες τῆς αξίας γαπωσιν, neque enim ad ἀγαπωσι assumi potest ex praecedentibus πωλειν. lim sic scribendum mihi videbatur τῆς νας πωλωσιν. Nescio nunc an sufficiat τας ἀξίας

ἀγαπωσιν.

Ihid καὶ προελθων ὁ φησιν. Iam sequitur novem versuum ecloga, quam ex eadem cum praecedente fragmento sabula ductam esse mihi quidem vix credibile videtur Excidisse suspicor fragmentum Alexidis una cum sabulae titulo.

Ibid. d. λλ' υχι τιτθὰς εἰσάγουσι Legebatur ουχι μαΛία τιτθὰς εἰσάγουσι. Nihil tritius quam AA A corrumpii MAAl. Sed probo nunc quod Hermannus voluitis μα Λία. In sequentibus lacunam explevi Cobetum secutus. Postremam fragmenti partem lit. e. τους ἰχθυοπώλας - τραπε τας non expedio.

Ibid. s. lexis ἐν Ἐλληνίδι ἀεὶ δὴ καὶ ζωντ' ἐστὶ καὶ τεθνηκοτα ἐν γο θαλάττε τ' λέθρι ημν θηρια. Ita haec correxi vulgo ἐν τῆ θαλάττα πολή et μιν θηρία,

quae mullis nominibus vitiosa sunt Nisi sufficit quod olim volui τῶν τῆ θαλάττη πολέμια. VI, 2274. In Anaxandridis s. 2. κρεμαμένοις Berghius. Vs. 3. ὁ ἀσέμνως Hirschigius δε σεμνῆς Bothius. s. 5.

de postremis fragmenti versibus cf. Her erilenilis crit p. 55. Ihid. e. Alexidis fragm. correxi Com. gr. I p. 415. s. 4.

107쪽

98 ANALECTA CRITICA

απαντας corruptum videtur. b. edebatur V ἐπάν τις ἐκ δυθῆ, quod dελ ἐπάν τις ἐκδυθὴ scripsi. Similiter postea corr. Hirschigius. In Diphili qui his proxime subicitur locous 1 fortasse ita redintegrandus est:

νενοιιισμένον τουτ' ἐστὶ βέλτιστ' ἐνθάδε ut βέλτιστ' sit βέλτιστα non βέλτιστε. aditur νόμιον. Ibid. s. Corr. operarum errorem ἀπολαπειν pro ἀπολαπτειν. Sic enim recte Iacob sius scripsit pro ἀπολαυειν. Ibid. ος αν ε μὴ πίθητ' scripsi pro πείθη ex A. VI, 228. a. συνιεις pro συνδεὶς dedit A. Ibid. b. Diphili versus 21. υκ εστιν ἰχθwὶρον πο σου μεταλαβειν sic videtur corrigendus esse υκ εστιν ἰχθυδά- οιον, quod ab ἰχθυδιον sormatum est ut βιβλιδάοιον βιβλίδιον et alia eiusdem generis. Mox ηρπασας irrepsit pro ηρπακας per err0rem Sequentes versus

expressit manifesta imitationes Varro Sat. XXXVlI. 11. propter phagones sic edulam aut turdam nisi volantem non video. Ibid. e. In loco Pherecratis aberat αν et in altero versu scripsi ἐπὶ τηγάνοις καθισανε φάπτειν του φλέω pro φλέως. Ibid. s. Loca ex orthan Eubuli petita fortasse transponenda sunt Vid. III p. 108 b. VI, 229. b. De τηγάνι' dicens: ὁιο καὶ Θεοδωοιδα φάναι ἔν τινι ποιηματιωτ ηγάνω ευ ηφησεν ἐν εφητηρ κόλυμβον. Vulgo ψητῆρι quod pessime formatum vocabulum est aut cum G. . Schneidero εψητῆρι scribendum est, aut πτητηριcli Callimacho apud Behherum necd. p. 1209. εστιν doς καὶ γαια καὶ οπτήτειο κάμνος ). Pro κολυμβιν ut vulgo editur requiro κολυαβον, quod aviculae uomen est. V. Aristoph. Acharn. 875. Exerc. philol. I p. 19. Ibid. τὴν λοπάδα τάγmo ποοσαγορευων χωρις ὁ του στοιχείου Ιωνες Θανον λέγουσιν, ως Ανακρέων χειρα

' Ita correxit Lehrsius Ioeumque de Prometheo interpretatur, rectius, ut mihi videtur, quam Hecherus Comment. Callim P. 106. Diyitiae by Ooste

108쪽

AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAs. 99 ἐν νηγανι βαλει νη. Aliam ionicam formam memorat Εtym. I. p. 743, 19. ταγηνον ' τουτο ἰωνικως τινες θανον λέγουσιν. At hic etiam CANON scribendum pro Tl ANO N. Eademque forma reddenda Pliotio Lex. p. 561, 15. ubi nunc editur Ιωνες τηγανον λέγουσιν. Adde Galenum vol. VI p. 490. ταγηνιται παρα τοι Ἀττικοις ὀνομαζόμενοι, παo' ἡμῖν δετοις κατ Ασίαν P λλησι τ ηγανιται, ubi ηγανιται scribendum est. s. Hesychius φανεα πέμματα τα - τηγανου. Sic enim distinguendum est. Imperite schol Aristophanis Lys. 988. το πήγανον ενιο αφαιρέσει του, θανον λέγουσι Exerc. philol. II p. 11. Anacreontis fragmentum fortasse sic scribendum est χιδοὶ ἐν ν γανω βαλεῖν. undem errorem sustuli infra VIII 359 , Ibid. e. 'Αριστοφανης - ἐν τω Πλουτι - τους ἰχθυη-

ρους priσὶ πίνακας αργυρους αναφανῆναι, καθαπερ καιτἄλλ παντα. Post απαντα excidisse aliquid suspicor, velut εἰς το πολυτελεστερον ηλλαγμένα Lances piscatorias enim, non etiam reliqua, argenteas factas esse Aristophanes tradidit, adque ipsum Athenaeum, qui totum Aristophanis locum apposuit, praeterire non potuit. Pro σαπρους in Aristophanis versibus σαθρους scribendum esse alio loco ostendi. s. 4 ex Aristophanis libris addidi misita. In Platonis qui sequitur loco pro κατέλαβον, quod non aptum hic est posui κατελαβον.

Ibid. s. γαργαιρε pro μαρμαιρε scripsi e scholiasta

Aristophanis secerunt iam alii.

VI, 230. a. In Philippidae loco erat δυοῖν βολώ, pro

δυοιν βολοῖν. Ibi d. c. In Alexidis fragmento verba ισως τέρας revocavi ex codd. dele uncinas . Postrema fragmenti verba αλλα ταυF- ἐν in quibus νενοημέν pro νενοημένα scripsit Dindorsus alteri interlocutori tribuerim. Ibid. d. Pro λοιπὴ recte ut videtur Piersonus λεπτή. Insequentibus ψυκτηριον τῆς ευπαρυφου λεπetοτερον malim τῆσδ' εὐπαρωτου. Nimirum militis iactatoris verba sunt, uipsam suam praetextam digitum intendentis. Vt, 231. a. In Diphili fragmento πτων ἐπῆγε σωρος αποτου τηγανου, in quo Valchenarius ἐπήει, Ersurdius autem

109쪽

ἐπῆξε scribebant ego σωρον posui, ut ἐπῆγε ad λοπαδων παρατεταγμένη φάλαγξ reserendum sit. s. 4. θυῖαι pro θυείαις revocavi ex codd. duo continuo sequitur Philemonis fragm. in eo pro γυλίαν cum Casau bono posui γυλιον. Menandri locum recte redintegravisse mihi videor λουτρον θεραπαίνας στρωματ' αργυρωματα. Vidit etiam Iacob in Add. meis vol. 4. 101. s. Apollodorus Gelous Athenaei XIII p. 472 c. ἐφεζης στρωιιατ αργυρωιιατα θηρικλεια κα ὶ

Ibid. c. φιάλην - ἔχουσαν ἐν μέσφ αρνα χρυσῆν. ocloco uti poteram ad Theocritum I 32. Statim citatur Anaximenes ἐν ταῖς πρωταις ἐπιγραφοιιέναις στορίαις, ubi πρωται vitii suspectum est. Probabiliter echerus Philol. 4. 422 ἡρωικαις coniecit. Ibid. d. Ηροδοτος τέ φνὶσι τους Αἰγυπτίων ἱερεις χαλκοῖς ποτηρίοις πινειν. Reponendum esse σπένδειν Herodoti locus II, 51 ostendit Mox pro γουν scribendum est Γ ουν. VI, 232. a. Theopompus ἐπηρωτων τον θεον παo ου χρυσίον πριαιντο. Post χρυσιον addendum videtur αν.

Ibid. s. qn sanum videtur quod legitur in oraculo Alcmani dato co ποτε μήτηρ 'Aιι ιαραον ἐκρυψ' υπο γῆν

αυτοισι συν ιπποις. Scribendum opinor αυτοῖσι τεθρίπιτοις.

VI, 233. b. πάντα ταλλα. Erat πάντα τα αλλα. Ibid. e. ακεδαιuo νιοι υπὸ των ἐθιον κωλυοιιενοι. Valde placet quod Victorius V. L. 25, 1. coniecit πο των

VI, 234. a. Scribebatur ληιμενοι et liti. b. Βαθανατίαν. Ibid. s. τῆς μυστηριωτιδος. . Prelle Polemonis fragm. p. 118. Continuo sequuntur haec ἐπὶ δε φυλῆς ἱερείας παρασιτοι ἐπιλυκοστρατου Γαργληττιος, Περικλῆς Περικλείτου Πιτθευς, αρινος ληιιοχαρους Γαργήττιος Recte ἐπὶ Λι- φίλης ἱερείας correxit Meyer de Gent. t. p. 43. ἐπὶ δε τι- αλχὶς ερας malebat ellius Vind. nomat. . . In sequentibus vidit aliquid ering 'Eπίλυκος Στρατίου corrigens Scribendum erat Ἐπίλυκος fADκo Jστρατου, quae mihi probabilior emendandi ratio videtur ea quam commendavit C. eilius Phil. oti vol. XXIII p. 601 qui propter titulum Atticum C. I. no. 651 supplet Ἐπίλυκος Γ κοJστρατου.

110쪽

AD ATHENAE DEI PNOSPHISTA s. 101VI 235. a Clearchus ἔτι δε παρασιτον νυν με τὸν λοιμον, τοτε de τὸν εἰς τὸ συμβιουν κατειλεγιιενον Non credo corruptum esse τοιμον, sed excidisse aliquid, velut τὸν εἰς τὸ συνδειπνεῖνJ τοιμον. Ιbid. Citatur Themiso ἐν Παλληνι δι Pallenis neque de templo Minervae Pallenicae neque de ditione Pallenici agri intelligi potest. Pallenidem suum de rebus ad Pallenen spectantibus Themis iuscripserat quemadmodum e. c. Ἀτθίς

sc γραφὴ dicitur liber de rebus Atticis. Mox γυναῖκας τὰς

πρωτοπόσεις commode compares cum πρωτογυναικες, quod

Hesychius explicat οἱ μιαν ήγμένοι γυναικα.

Ibid. b. Assertur titulus columnae inscriptus in aede Castorum τοῖν δε βοοι τοῖν ηγεμόνοιν τοῖν ἐξαιρουμενοιντο μεν τριτον μερος εἰς τον αγωνα, τα δὲ δυο μεραὶ ὀ μεν ἔτερον τω ιερει, το δε τοῖς παρασίτοις. iii dicti sint boves ἡγεμονες nunc constat ex admonitione Boech hi Praes Corp. Inscr. p. VIII. Pro τοῖν ἐξαιρουμενοι scribendum videtur

των iαιρουμένων duae sequuntur Cratetis verba καὶ παρασιτος νυν ἐά αδοξον ριεν κειται πραγμα, προτερον δ' ἐκαλουντο παρασιτοι οἱ ἐά τω ν του ἱερου σίτου ἐκλογὴναιρουμεναι, in iis priora ita scribenda videntur νυν με ἐά ἀδόεου κειται προεγιι ατος τὸν ἱερον σῖτον dicit hordeum CLPlinius ΗN. XVIII. 14. Atque hinc lactum est ut quos Attici παρασίτους dicebant, eosdem κριθολόγους appellarent puntii teste Plutarcho Quaest graec. p. 2924. Exercit philol. Spec. II p. 11.lbid. s. In Epicharmi loco αλ αλλος ὁ στη οὐδετουδε κατὰ πόδα etc. multum offensionis habet δε cum adverbio ood coniunctum. Malim igitur ἀλλ' αλλος στη ωδετυυδε κατὰ πόδας, vel αλλ' αλλος ω εστηκε τουδε. Exercit. philol. I p. 20. s. 3 probabiliter Ahrensius ευωνον αἰνεῖ

σῖτον coniecit, at quod us. 4. ἄμυστιν ωσπερ κυλικα πίνει,

τὸν Γον, κυμφον pro τὸν βίον restituit, vix probandum est. Scribendum videtur τὸν πιθον, vel si mavis τὸν βίθον, qua

forma Syracusani usi fuerint. Ita promiscue dicebatur πατα- νιον et βατάνιον πυξος et buxus Πυζας et Βυως, alia. In sequentibus scribendum erat καὶ αυτὸν ποιεῖ τὸν παρασιτον λέγοντα. Vulgo pro καὶ legitur Malim nunc διο.

라틴어 텍스트