장음표시 사용
111쪽
In sequente eiusdem Epicharmi fragmento priores versus Grotius ita correxit συνδειπνέω τῆ χωντι, καλεσαι δει μονον. καὶ τω ex μὴ λιωντι , κουδεν δεῖ καλειν. Libri se γαμηλιωντι. Sed λιωντι quid sit non intelligitur. Itaque Dindorsius λειοντι scribi voluit, laetus esychii glossa Aεφριω θελοιμι. Sed haeo etiam sorma controversa est. Cod. λεωμι. mnino parum credibile est in duobus deinceps versibus diversis eiusdem verbi ormis Epicharmum usum esse. Itaque nescio an scribendum sit καὶ τροπα μήχι λωντι Anti-
attic. p. 108, 14. Μῆχι ιό ναίχι καὶ Ουχί. μβουλος Λαιδαλ'. Exercit philol. I p. 20. VI, 236. a. τηνω κυδαγμα τε κα εὐλήχθόμαν. Sic Com graec. p. 378 correxi, idemque repperit Berghius Vulgo
Ibid. indorsus edidit ολισθαζων τε καὶ κατάσκοπος, etvs sequente ἔραμος, αικα ὁ ἐντυχι ex Casa uboni mendatione. Libri sere ερμος εὐαδε τυχω, Ahrensius Εοημος,οκκα ir ἐυτυι dedit. Sequentia insanabiliter corrupta
Ibid. c. In Diphili loco γεγηθα καὶ χαιρω τε καὶ πτερυτ-zGuαι τε pro τι debetur Dobraeo.
Ibid. e. Eupolis ιικρὸν δε το κάανον αυτου. Ita Cobetus pro τι καιιμ quod Dindorsus Hermannum secutus dedit,
θυραζε.VI 237. a. ἐξαγαγὼν χοντα κλοιὸν παρέδωκεν Οἰνει. Iniuria haec tentata esse docuisse mihi videor ad Alciphronis Epist. p. 152. Pro κλοιὸν praestat fortasse κλωον. Ibid. In Ararotis fragmento cum Cubeto dedi od τοέφων pro o διατρεφων Cod. AVὁιατρεφων. Ibid. b. In Alexidis loco s. 5. σατραπας παρασίτους καὶ στρατηγους ἐπιφανεῖς, qui vulgo post s. 3. legitur, huc transposui cum obraeo. Dele II per errorem huic versui praepositum pertinet ad s. sequentem. Pro παμασιτους idem χρυσους vel μεγίστους suspicatur ac sane tale quid ad sententiam necessarium est. In fine versus dele virgulam.
112쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 103 Ibid. Pro ἐκ μέσου Herwerdenusibserv. crit p. 69. ἐμμετρως posuit. Ibid. c. χιλιοταλάντους τ ἀναλυλινδον ουσίας Her e
Ibid. d. αρ ε σε διδάσκω - ου αστόχως Hermerde-nus. s. ultimo si ἔτι pro u τι dedit Butheil. In sequente Timoclis loco ἐν τοῖς τοιουτοις corruptui esse videtur. Ibid. e. συνεραστης est adiuvans in amore, ut in Bionis carmine IX. 8. ἐρασσααενα συνερασθαι.
ibid. Post ουχι θννὶ των interrogationis signum posui adsensum et orationem necessarium.
Ibi d. s. Scripsi πρυτανεῖα ταυτα παντα προσαγορευτέα, pro προσαγορευεται, quamquam possis etiam προσαγορευ-
τος Nunc nescio an hic versus cum sequentibus a duobus primis separandus sit ut duo habeamus fragmenta, quorum alteri fortasse praeponendum est εἶθ' υποβάς. Ibid. b. In Aristophontis loco s. 3. non male Grotius supplet παρα νέων. s. 4. fortasse scribendum est,aιμακι-
διον εἰμι Καπανευς. De reliquis vide Comic graec fragm. IIIp. 357.
Ibid. c. iusdem poetae locum e Pythagorista tractavit Her erdenus lis crit p. 65. Ibid. Antiphanes φερειν τι αραντ' ἄνειιος. Scripsi αρας cum Lobeckio, nec deterius fuerit φερειν τιν' αοθεντἄνειιος Corruptum etiam est quod s. . legitur ια ξελθειν φρεαρ, quod ineptissime dictum est. s. 9. ἀπροσκεπτος exhibui pro προσκεπτως nescio ex cuius emendatione. Postrema loci verba εργοισι χρηστος οὐλογοις φυν μονον fortasse ex Euripide expressa esse adnotavit Her erilenus Nov. Add. Erit p. 20. VI, 239. a. In Diphili versu nunc ex Ersurdi emendatione editur et i δειπνιεῖν μέλλονrα κωλυσαι τινά. Libri κωλυση et κωλυσει. Habet tamen haec optativi forma post φράσειε ἐναυσει et διαφθείρειε in quo quis haereat, ut non temerea poeta scriptum fuisse suspiceris i ει δειπνιειν μελλοντα
113쪽
104 ANALECTA CRITICA Ibid. b. Diodorus βουλομαι δειξαι σαφω ω σεμνον ἐστι τουτ καὶ νενομισμένον καὶ των θεῶν ευρημα. Bir- schigius τουτ' ἀεὶ νενομισμένον. Vereor ne hoc non sufficiat scribendumque suspicor καὶ λελογισμένον. s. Antoninus philos XI, 3. σεμνως καὶ λελογισμένως Quamquam possis etiam καὶ σεσοφισμένον. s. 10. idet κατακλιθεὶς καὶ κοσμίως Ἀριστίσας αυτον ἐντραγων πιιον Ἀπέρχετ' οὶκαδ' - ita haec edidit eum Schweighaeusero indorsius. καὶ deest in libris atqui κοσμιως ad κατακλιθεις pertinet, quare μάλα κοσμίως scripsi. obraeus ἡδη συγκατακλιθεὶς κοσμιως. Praeterea κατακλινεὶς scripsit Hermerdenus. Ibid. d. τους ἐκ δ ἀστων γεγονοτας Legebatur ἐκ δυναστων, P. ἐκ δυαστων, quod ἐκ ὁ ἀστῶν scripsi praeeunte Cobeto.
Ibid. e. se ἐπειδὴ προσερυγοι - ἐπεὶ δ' ἀποπάοδοι. Pro ἐπειδὴ scripsi ἐπεὶ μεν propter sequens ἐπεὶ δε Rectius
tamen Herwerdenus maluit ἐπει τις Continuo legebatur κατακειμενος, τουτο προσαγων την ριν ἐδειτ αυτω poci Octa, quae correxitiobraeus, cum aliquo horum parasitorum)accumbens, tum parasitus ab eo petebat ut diceret. Ibid. s. κονδυλων pro κονδυλιων, quod ex Sequ. τρυβλιων ortum est, scripsi ut voluit iam Schweighaeuserus. VI, 240. a. πειτα καὶ τροπον τινὰ δεο πραγμά μοι λυσιτελες εἶναι νενομικα. aerere in his aliquid vitii suspicor. Fortasse olim scriptum erat: πειτα κἀλλον τινὰ τρυπον τοπραγμά μοι. s. 12. πονηρος ων τε χρηστὸς εἶναι- σι τις. Scribendum videtur πονηρος ων τ' εἰ χρ)ὶστός Ibid. b. ων ουδε μεμνησθαι καλον. ae nescio cuius
Ibid. d. υτως ρυθρια συυβολα ου κατατιθεις Delet hunc versum nescio quis. In Timoclis loco us 1 scribendum esse σπευδε δὴ dixi C. gr. lII p. 605. Ibid. e. υτος νεβιω pro ουτως ἀνεβίω sori scribendum
cum Dalecampio Vs 3 et 4 αν κατον - ἀνακάψας Her erile Nov. Add. crit. p. 36. Mox πεινων pro πίνων dedi. In sequente Timoclis loco Nauchius ἀσυμβυλους κινων oὁόντας. VI, 241. a. Timocles ἄκλητος - γενομενος ωψωνει παρ
114쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA s. 105αυτον οἱκαδε. Scribendum puto καθ' αὐτον sis Menandrum p. 243. b. In sequentibus οἶμαι praeeunte obraeo scripsi pro ιμοι. Versu sexto malim ανθρωπος. 1bid. e. oατινος ir ὁ νεωτερος ἐν Τιτασι Fortasse Γθασι. V. ist erit Com. graec. p. 411. In ipso Iragmento
cum Porsono scripsi εἰ μὴ pro se μή, Lobeckius, μή, qui
us. 3. μετα του ὁ Ου. Ibid. e. σαποας ουσης τῆς οἰκίας. Scripsi σαθρας. Ibid. μνημονευε ὁ αυτου καὶ Μάχων Pro αυτου melius scripsisset Athenaeus του δορυδου. Ibid. s. Μαχων - διδάσκαλος γενομενος των κατα κωμωδιαν ιερων Duστοφάνους του γραμματικου Frustra. ut equidem opinor, haec explicare conatus est Wolfius Proteg. p. 220. Fortasse corruptum est μερων scribendumque με-
VI, 242. a. In epigrammate nonymi poetae Dioscoridi tribuitur in Anthologia θυμον pro φυτον dedi ex Anthologia. Sequentia ἐν τουτοις - γένος delet Iacobsius Sequitur Machonis locus
των --αροντων πως κέχρητ υτι ποτε Πτολεμαιος. Sic libri. obraeus tentabat ηρωτησαν υκρατην τινές, quod iusto estinantius Mepi. Melius opinor corrigas ηDωτησεν κρατην ποU I των συμπαροντων.
Ibi d. b. ἐν τοις ολοις pro ἐν τοις ἄλλοις dedit C et epit.
Ηoeschelii. Ibid. c. In Lyncei Samii loco scripsi πικρανθεὶς pro πικρανθείη et ante διηγήσαιτο delevi καί Ibid. Sententia duce scripsi καὶ ουτω γε pro καλοι γε et post βιον addidi ου πάνυ σπουδάζεσθαι. Aliter haec tractavitiobraeus καὶ γαρ τοι συνέβη τον ριεν υκλείδην καθαυτον βιουν, praeeunte partim Corae. Ibid. Alexidis versus ο παραμασητης ἐν βροτοῖς αυδω- μενος Euripidis aliusve tragici continet parodiam. Ibid. e. Anaxandrides αν με γαρ et τις ευπρεπής, ερον γάμον καλελε. ymenaeum dicit in Iunonis ovisque nuptia
115쪽
sonus post υτος inseri volebat, suadente Dindorso ante ολολυς posui. Ibid. s. Verba -ινος θεατροποιος perobscura sunt, κα- πνος non male suspicatur Schweighaeuserus cli Aristophonte
p. 238 c. sed quid θεατροποιος VI 243. a. In Menandri loco με γαρ ἐπέτριψεν dedi pro ἐμε γαρ διετριψεν cum Cobeto et Hirschigio.
Ibid. c. Timocles. s. 5. adieci cum obraeo γε nec tamen sanatus est locus. In Timothei fragmento υποδυν ἐς partim debetur SchWeighaeusero, qui pro αποδυντες coniecit αποδυν ἐς persecit emendationem Cobetus. Ibid. d. καινον γέ φασι αιρεφωντα. V. Com graec. IV. p. 448. Mox erat ορνεις.
Vl. 244. a. achonis versus καὶ μὴν τὸ προς ὀστουν φασι κρεας εἶναι γλυκυ, in quoiobraeus καὶ γαρ τὸ vel καὶ παντὸ scribebat, me iudice subditicius est.
Ibid. c. πανυ δη παραδοξου γενομένου του πραγματος. Nescio an φαινομένου pro γενομένου scribendum sit. Ibid. d. πανυ μεν ου τουναντίον Malim παν μεν ουν. cf. Antiphanes apud Athen. VI p. 225 s. του ναντίον γαρ πανεδει τουτους ποιεῖν. At apud Stobaeum Flor. XXVII. 8. του- ναντίον γα νυν ποιουσιν οἱ θεοί, scribendum opinor γαρουν, non γαρ παν, ut voluit Ilerwerdenus. s. Stratiis IIIp. 124 d. αλλω παν του ναντίον.
Ibid. e. Alexis ουχ οἷον βαδί ι τὰς ὁδους i. e. ου δήπου βαδί ι τα όδους Antiquissimum hoc exemplum est dictionis υχ οἷον ab Atticistis graviter notatae Eandem restitui Olim auctori incerto epigrammatis apud Boeckhium C. I. no.
948. τεθνειῶ ν ου οιον pro ου οἷος ὀδυρομαι, αλλ' οτι πένθος Ἀμφοτεροις ελιπον λυγρον ἐμοιότοκέσιν de quo vide quae scripsi in Berghii Annal. arb. 18444 1040. Insequente lexidis fragmento, de quo v. obetum Mnem. VII164 scrib. Στρατιε. s. 3. verba ἀπασι τοῖς θεοῖς attribui personaei sive Stratio. Ibid. s. ριστοδημος ὁ ἐν δευτέρω γελοίων πομνημονευμάτων παρασίτους αναγραφει ντιοχου ριεν του βασι- λεως Σώστρατον κτλ. Sostratus hic Antiochi sui saltator patria Prienensis, qui capta ab Antiocho Priene iussus a rege
116쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHIATAS. 107 in convivio Eleutheriam, quod cantici nomen fuit, o καλον, inquit, τῆς πατρωος αυτου δουλευουσχ αυτον ἐλευθερίανορχεισθαι, καὶ δια τουτο ἐλευθερωθῆναι λεγουσι τὴν πο- λιν, Sextus inpir. c. Grammat. p. 667, 15. et Libanius vol. III p. 395, 2. Idem Sostratus apud Athen. VI p. 252 d. et I p. 18 d. ubi αυλητής dicitur Aristodemus autem, quem antestatur Athenaeus, de duobus eiusdem nominis Nysenis suisse videtur is quem rhetoricam cum grammatica coniunxisse auctor est Strabo XI p. 65O. Eundem ad partes vocat schol Ven ad Iliad. ι. 453. ριστοδημος ὁ Λισαιευς βητωρ τε αλλα leg ἄμα καὶ γραμματικος Exercit philol. p. 20. VI 245. b. c. ditur vulgo λαβειν αριθαον Nec male tamen indorsus απολαβειν τον αριθμον. obraeo prolusit Schweighaeuserus τον αριθμον καταλαβειν Possis etiam
καταλαβεῖν τον cio ιθuov. Sequentem versum κατα τον νομοντο καινον οπερ ειωθε δραν delendum puto. Causa in aperto est quam legem enim Menander novam dixit, vix potuit etiam Timocles novam dicere. Praeterea Menandri et Timoclis eclogae sortasse transponendae niat, ita quidem ut quae nunc Menandri sunt παρα τοῖς γυναικονομοι - ἐλθὼν Timocli adscribantur, quae autem Timoclis sunt α ιγετ' idqτας θυοας - ἐξετάζειν οἰκίας, ea Menandro tribuantur. Menandrei loci postremi versus sic scribuntur: ινα πυνθάνωνται τους κεκλημενους ἐῶν πλείους τις ων ξεστιν εστιων τυχη, ἐλθων
ubi ἐῶν - τυχη male accipi video pro εἰ - τυγχάνει quod
quum per dicendi usum fieri non possit, suspiceris poetam scripsisse ἔ, αν πυθομενοι vel ιν πυνθανομενοι et post τυχη excidisse aliqua, quorum haec uerit sententia ut si plures quam lex permittebat convivae invitati essent eos gynaeconomi e convivio removerent. ἐλθὼν Grotius delebat. Ibid. c. In Philochori verbis εν τε τοι γάμοις καὶ ταις ἄλλαις θυσίαις, aut τε delendum erat aut quod praetuli κἀν scribendum pro καί. Ibid. d. Erat δυο οβολους Machonis vorsum exhibui ut correctus est a rotio et Scaligero vulgo μελλων οἰκοδομειν
117쪽
ANALECTA CRITICA τὴν οἰκιαν. s. 3. Libri ἀποίσω quod Grolius emendavit, nisi mali λδ ἀποισι ὁ vel ο ὁ ἀποίσω, Ibid. e. κω oαχηλον Scripsi καὶ τὸν τράχηλον Ibid. erat τρυβλιον, quod ubique correxi. Ibid. . Pro διαναστάντος malim ἐξαναστάντος. VI, 246. b. γραία scripsi pro γραῖ, Cod A. γοαα. In Machonis Ioco scribendum videtur ἰδοντα ἴφάναψ φασ DAυκείφ Ibid. c. r αυτος παρασιτον ἀκουσας υπο γραίας τρεφόμενον συγγινόμενον τε αυτ j καύτης ἡμερας νυν πάντα φησὶ καινὰ γιγνεω 'β μεν ου κυει, ἐν γαστρι ν ουτος λαμβάνει καω ἡμέραν.
Apertum est etiam priora esse Machonis sive ad Machonis imitationem tacta ea sic nisi fallor scribenda sunt: παρασιτον o ῆκου υπο γραια τρεφόμενον συγγινομενον αυτῆ καστης ημερος, νυν παντα, φησί, γιγνεθ' et μεν ου κυει καινα recte m. cod. A. s. vidius omnia iam sient fieri quae posse negabam. Ibid. d. ωυν scripsi pro Βίθυν, neque enim dubitari potest quin hoc nomen eandem habeat quam Βιθυνια men
Ibid. s. In Timoclis fragmento s. 3. αυτους ἀντι κωρυ- κων δερει παρέχοντες θληταῖσιν. In his δέρειν scripsi cum Porsono pro λεγειν Malim nunc λέπειν, de quo v. Cum fragm. III p. 610. Post Φερεκρατη inserui δέ. In ipso Pherecratis stagmento corruptus est haud dubie s. 1. συ δ'ουδε θαττον, Σμικυθίων, ἐπισιτιει Scribendum videtur συδ ουχὶ θῆττον Σμικυθίων ἐπισιτιεις; VI, 247. a. In Aristophanis loco ἐπισίτιοι erat ante in- dorsium corr. operarum err. ἐπίσιοι . Ibid. c. τι δε σοι μέλει Malim τί δέ μοι μέλει Continuo ἐν δε τῆ διασκευῆ του αὐτου δραματος. Ita indorsus
ex Schweighaeuseri emendatione. Vulgo αυτου του δραματος. Praestat τουτου του δράματος. Ibid. e. Menander τουθ εταιρος ἐστιν οντως. Ita Gro
118쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA s. 109 Ibid. s. In Antiphanis fragm. plus quam verisimilis Porsonies coniectura post οἰκοσιτος excidisse ῶν προτου. VI, 248. b. Menandri locum recte restituit Cobetus Mnem. IV p. 273 scribens οιιιοι ταλας, στηκας
Ibid. c. In Pherecratis loco ς ὀλιγοσιτος ἐσθ' o ς
κατεσθιεις τῆς ημέρας μακρας τριήρους σιτία, Her erdenus
Add. nov. crit. p. 3. μακοας cum ηιιέρας coniungit. Scribendum put μικρας τριηρ0υς, quod ironice dictum est qui singulis diebus pusillae triremis cibaria comedis. VI 249. e. Hegesander τῶν κολάκων τις Νικησιας.
VI 250. b. τῶν Φρυνίχου Phrynichi nomen suspectate Ἀννιν conicit echer Phil. V 421. Ante obraeum scriptum erat τὸν Φρυνίχου Mox malim cum Schweigh ex A. των ναυτων pro τω αυτῶν et τινὰς pro τινές. Ibid. e. φη. Becte Dindorsus φάναι. Ibid. s. μη τι - τὸ τοιουτον scripsi cum Schweighaeu-
VI 251. b. Scribebatur Tίμων ὁ Φλιάσιος. Ibid. c. φοβουιιαι μὴ τοι θεοισιν ἐχθροί. Cod. Α μήτοι θεοισιν, unde scribendum μη τι θεοισιν ἐχθροι, sive malis ριή τι θεοίσεχθροι. Ibid. d. Callicratem Euphantus narrat Ptolemaei Philadelphisuisse adulatorem, o ουτω δεινος γ μγ ιιονον οδυσσέως εἰκον εν et σφραγιδι περιφέρειν, αλλα και τοι τέκνοις ονο ατα θέσθαι Τηλέγονον και ντίκλειαν. Haec mihi quidem aenigmatis instar sunt, sed rei obscurae forsan aliquid lucis assunditur iis quae Callixenus apud Athen. V p. 201 d. memoriae prodidit, ubi in publica pompa Ptolemaei imaginem habemus iuxta Corinthi civitatem ductam Κορινθος ὁ ηπολις παρεστῶσα τῶ Πτολεuαια ἐστεφάνωτο διαὁriματι χρυσῶ duibus ex verbis intelligi potest, Ptolemaeo nescio quid affinitatis intercessisse cum Corinthiis. Constat autem Ulixen Sisyphi, Corinthiorum regis et Anticleae filium a nonnullis perhiberi, Pausan. X, 29 8. Muncker ad Hygini sab. 201. An fuerunt qui Ptolemaeorum genus ad Ulixen resedirent In Euphanti verbis supra adscriptis post δεινὸς fortasse excidit τη κολακείαν. . Adulatores dominorum suorum ima-
119쪽
110 ANALECTA CRITICAgines sigillo insculptas gestasse intelligitur etiam e loco Posidonii apud Athen. i. 212 c. ubi Athenionem habes ἐγγεγλυμ
VI, 252. e. πανοικί scribendum pro πανοικια.
VI, 253. a. καὶ Ουριχου καὶ δειμάντου. Scribendum erat ex C. Βουρίχου ὁ καὶ A. Ibid. c. Demochares απηντων αυτ si Demetrio και εφιστάμενοι κατα του ἴχλους ido ορχουμενο καὶ ἐπάδοντες opειχὶ μονος θεος Vereor ne haec corrupta sint scripsi igitur κατὰ τὰς δους In sequentibus malim τω τε κάλλει διώ-
Ibi d. d. Athenienses Demetrium Poliorcetem, Antigoni filium, Corcyra Athenas adeuntem thyphallico carmine salutabant, quo sortissimum hominem hisce compellabant verbis: O του κρατιστου παῖς Ποσειδῶνος θεουχαιρε, αφροδίτης. Graviter notavit hanc abiectam adulationem Demetrius dicens
co ουδεὶς ἐπ αυτου 'Λθνὶ ναιων γέγονε μεγας καὶ αὁρο τὴν ψυχτὶν Athen. VI p. 2534. Qua in re patri suo se praebuit simillimum qui quum ab Hermodoto poeta Solis silius salutatus esset, lepide respondit ου τοιαυτί μοι ὁ λασανοφορος συνοι - ὁεν Plutarchus deos et s. p. 360 Neptuni autem filium appellavisse videntur propter Cypriam victoriam Consimili ratione Sextus Pompeius propter maritimum imperium Neptuni se ilium iactabat Dio Cassius 48 19. Livius apud schol Crucq ad Horati iap. IX. 7. In superiore eiusdem carminis parte nonnihil corruptelae
relictum est: ' Eadem reseruntur a Plutarcho poplith reg. p. 182 c.
ubi Wyttenbachius Hermodotum poetam aliunde sibi non innotuisse fatetur Mihi non improbabiI videtur hunc eundem esse Hermodo tum cuiua memoriam servavit Stobaeus Ior.
LX 3. Ἐριιοδοτου Ου ὁ λογος αυγι την τέχνην περισσος
120쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 111 M ἱλαρος ωσπερ τον θεὸν δεῖ καὶ καλος καὶ γελων παρDτιν, σεμνονίθι φαίνεθ οἱ φίλοι πάντες κυκλιP, ἐν Mσοισι ὁ αυτος 'Oμοιος σπερ οἱ φίλοι μὲν ἀστερες, ηλιος es ἐκεῖνος.
Horum versuum tertio scribendum videtur σεμνυν τι φαίνεθ 'o φίλοι πάντες κυκλ' et in quinto μοιον coσπερ Non inepte compares simile adulationis exemplum apud Horatium Sat. I, 7, 22: Persius exponit causam ridetur ab omni conventu laudat Brutum laudatque cohortem: Solem Asiae appellat Brutum stellasque salubres appellat comites. Ceterum hic ithyphallus non integer esse videtur Exciderunt sine dubio in ipso carminis initio duo versus, quorum Sententia eadem sere uerit necesse est, quam habemus in alio ithy-phallico carmine apud Athenaeum XV p. 622 c. ἀνάγετ' ἀνάγετε πάντες ευρυχωρίαν τοῖς θεοις ποιεῖτε. duibus iam aptissime inferri potuerunt verbatio οἱ μέγιστοι των θεων καὶ φίλτατοι γῆ πολε παρεισιν Exercit phil. I p. 23 sq. In eiusdem carminis s. 15. ιλλοι dedi pro αλλοι, atque hoc egisse etiam Athenaeum ostendunt eius verba liti. c. Οἱ r αλλοι καθευδουσιν, αποdημουσιν S. 33. τὴν Σφίγγα ταυτην στις ἡ κατακρημνιεῖα σπίνον ποιησει. Ita Schueigh primus edidit. Cod. Α σπεῖνον. ago dubitanter scripsi et σπίλον vel in lapidem mutabit. VI 254. a. In primo versu Alexidis revocavi lihrorum Scripturam noχεα a Valesio et Dindorso in ἐπιχέας mutatam. CD. Cobetus Mnem. Vi p. 150. s. . scripsi των συμπα-
paravi a reliquis, nisi cum Casa ubono malis νίκης καλῆς. Ibid. c. ναξίλα. οἱ κολακες εισι των ἐχόντων ουσίας σκώληκες. Ita ex C editum est, libri ut videtur Ἀναξίλας ενιοι κολακες. Fortasse scribendum est 'Aναξίλας ἐν Λι οἱ