Athenaei Deipnosophistae ex recognitione Augusti Meineke Analecta critica ad Athenaei Deipnosophistas

71쪽

62 ANALECTA CRITICA rinis versibus ingenioso parodiarum lusu deflexum, convivii a Xenocle Atheniensi apparati deseriptionem exhibens. Personas praeter Xenoclem ipsum, de quo in Historia crit com p. 516. dictum est, induxit Chaerephontem, famosissimi nominis parasitum, de quo post Ruhnhenium ad Rutilium Lupum p. 34. annotavi quaedam ad Fragm. Com. vol. IV p. 474. Probabile est etia malios quosdam convivio interfuisse non totum enim et integrum carmen ab Athenaeo fuisse appositum, praeter manifesta lacunarum indicia etiam ex eo intelligitur, quod non comparet in eo versus ab Athenaeo II 62 c. disertim e Λείπνωallatus ὀστρεα δ' ἡ νεικε Θέτισος Νηρηίδος δνα qui postvs. 7. inserendus videtur. Nec dubitari potest quin ad idem hoc carmen etiam alii quidam versus reserendi sint, quos passim Athenaeus non indicato carminis titulo simpliciter ex Matronis parodiis apposuit. Ex hoc genere sunt quos servavit II p. 6 c. ubi qui versus asseruntur quum mirum in modum consentiant cum iis quae nostrae eclogae leguntur s. 63. καοῖδές a Zηνος υλυμπίου εἰσιν αοιδοί, et s. 5. λευκοτέρους χιονος, ἔσθειν δ' ἀμυλοισιν os olους τά- - B ghi ἡράσσατο πεσσομενάων, etiam hoc argumento cognoScitur verum esse quod supra dixi, multo maiorem huius carminis ambitum suisse, quam ab Athenaeo appositum est. In brevi enim carmine quis unquam poeta eorundem propemodum versuum iterationes sibi permittat His adde porro quae leguntur III p. 73 d. καὶ σίκυον εἶδον νάης ἐρικυδέος υίον,

κείμενον ἐν λαχthio ις. δ' - ἐννέα κειτο τραπέως. duae item summam sinailitudinem habent cum nostrae eclogaevs. 36 et 37:

καὶ Τιτυον Ido λίμνης ἐρικυὸμ γογγρον, κείμενον ἐν λοπάδεω δ' ἐπ ἐννέα κειτο --πέζας. Denique eidem carmini adscribenda esse videntur haec XIV p.

656 e servata:

σιτευτα οροιθας ἐπ απυρέοισι ,αξιν,ατριχας ολέας, λαγάνοις κατα νωτον ἐίσας. duae si set ad convivium rettuli simul intelligitur poetam

72쪽

AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS convivas etiam inter se colloquentes induxisse eorumque se mones rettulisse. Hinc mihi suspicio, quem lacito auctoris nomine asser versum Athenaeus V p. 1874. παρὰ δε τοῖς τὰ σωφρονα συμποσια συνάγουσι

itidem Matronis esse, quem Chaerephontem parasitum induxisse supra vidisnus. is praemissis de corruptioribus eclogae locis breviter exponam. In ipso statim initio carminis post tertium sextumque versum complurium versuum lacunam indicandam esse e narrationis tenore et progressu intelligitur. Exercit phil. I p. 13. Vs. 6. τάω, καὶ ωρεης ἡρασσατο πεσσομενάων. Prorsus inepta boreae memoria videtur ex Homerico loco M. ι 223. τάω καὶ Βορεης ἡρασσατο βωκouενα in illata esse Matro forsan scripserat τάων καὶ γαστὴρ et ασσατο. s. v 64. e. τάων φυοuένων ἡρασσατο ποτνια γαστηρ. s. 11. lari. τοις δε indicata antea. v. plurium versuum lacuna. s. 12.oli ἐπιτετραπται μεγας οὐρανος οπτανιάων. Sic edidi cum Schweighaeusero pro ἐπιτετράφοται, quod revocandum est. sis quae scripsi ad Euphorionis fragm. CLXII p. 158. Vs. 13. ναμεῖναι corruptum videtur. Suspiceris ἀνατειναι, porrigere.

Vs. 23. ρυπαρὰ κρήδεμνα. iobraeus λιπαρά. Vs. 25. πί- ῆλθε φερων καὶ ἄμυλ ήχήεντα Seripsi

quamvis dubitanter κατὰ δωματα et χήεντα. Vs. 26. ας πίνας κατα φυκότοιχος πειρη λευκον τρεφει δωρ. Vis aptum aquae marinae epitheton est λευκον. fortasse ἀλυκον scribendum est.

Vs. 35. xi tori hi ς ἐουσα. Ex cod. B correxi oυσα. Vs. 36. καὶ Τιτυον Ido λίμνης λίνθης Bri ἐρικυδεα γογγρον Nescio quid sit Πτυος λίμνης, pro quo vide an comparato III p. 73 d. καὶ σίκυον εMον γαίης ἐρικυδεος υἱον scribendum sit καί ρ ίον εἶδον. Vs. 40. Anguilla commemoratur ingentis magnitudinis: παμ εγεθης, ξλου κεχ ανέρες ἀθλητῆρες, ola αρ' ' στυάναξ τε καὶ Avτηνωρ ἐγένοντο, ἐνγλως ἐπ αιιαῖαν, ου δεος ὀχλίμειαν.

73쪽

64 ANALECTA CRITICA Ad haec s. om. l. a 448. Astyanactem autem intellexit poeta Milesium, de quo schol. Theocriti IV, 34 ταυτα - ἐά Αἰλωνι στορηται, ἀλλ' ἐπὶ Ἀστυάνακτι τω Μιλησίω φασὶ γαρ τουτον Ισθμια, γναντα καὶ οικοι παραγενομε-

νον- τῆς ἰδίας ἀγέλης του μεγίστου λαβέσθαι βοος, καὶ

ιη ανεῖναι ἔρος ο ταυρος ἐλευθερων τὸ σωμα et μα κατέλιπε τη όπλην ἐν τῆ χειρὶ αυτου. Syncellus p. 27 d. p.

521 Bonn. 'Aστυάναξ Μιλέμιος τὸ παγκρατιον νικα τρίτον. ουτος δε κα-ανδρων σιτία κατησθιεν. De patria viri videtur dubitatum fuisse, certe Photius Bibl. p. 83 40. e Phlegonte Trall. tradit: τυαναξ Ιπποκρατους δραμυττίου παῖς πυξ, ubi scribendum Ἀστυάναξ. Eiusdein hominis nomen haberemus etiam apud Athenaeum X 413 a. si per librarios licuisset: adhuc ibi edebatur Ἀστυδάμας ὁ Μιλ μιος. Iam nemo amplius dubitabit quin Antenor quoque athleta suerit corporis robore insignis Ac fortasse is idem est de quo Eusebius Chron. Can ad lymp. LXVIII d. Maii p. 152. Ἀντήνωρ Ἀθηναῖος et Μιλήσιος, παγκρατιον, ακοντιον περιοδονίκης, et quem cum Leontisco pancratiasta commemorat Machon Athenaei XIIIp. 578 I. Excerc. phil. I p. 15. Vs. 45. obraeus Advers. II p. 305 εἰνορογυιοι coniecit pro εννεοργυιοι, aut immemor Homeriid λ , 312. aut apud

hunc quoque eandem sormam restituturus.

Vs. 40. θεν ἐγχέλεων γένος ἀγροτεραρον Scribendum suspicor βρηεραων. Vs. 46. indorsus Scaligerum sequens στίχας edidit pro στέγας, quod ego cum Casaubono στέγος scripsi.

Vs 55 sqq. θυννου κεφαλη apposita esse narratur. κεχολωμένη ουνεκα τευχεων

αἰρομένων, τὸ ε πῆμα θεοὶ θέσαν ανθρωποισιν.

ἐίνη, ἡ φιλέουσι περισσως τέκτονες ανδρες.

Ita enim haec mutata distinctione scribenda erant. Vulgo

αἰρομένωw το δὲ πῆμα . . ἀνθρωποισιν ἐίνη, την Bήίνην την φιλέουσι. Atqui apertum est non squalinam dici posse πῆμα ανθρωπων, sed thynni caput, quod ceteris partibus privatum in vilibus obsoniis habebatur. D. Alexis Athenaei I p. 303 a. υτος προτερον κεφάλαιον εἰ θυο

74쪽

AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISTAS. 65 λάβοι, νομιυν ἐγχελεια καὶ θυννους ἔχειν Praeterea

εινεκα posui pro ουνεκα.

Vs. 57. ου γα θωγε σαρκος δυναμπι γλικερωτεροναλλ ἰδωθαι ex dyss. IX, 28 expressum St. Vs. 64 α δηίδειν κυφαὶ μεν σαν. Ita Dindorsus cum VL. αι η γαρ κυφαιεσαν A. 7 xi γαρ ἰδεῖν φυχὶν ἔσαν BC. αἱ δαὶ γαρ κυφαίεσαν P. Hinc certa coniecturam. G. Paes-sens Dissert de Matronis parod reliquiis Monast 1856 restituit ca δὴ γηρα κυφα εσαν Notum est Homericum δς δὴ γηρα κυφος ην. Vs 68. ἐν στόμασιν θεσαν Scribendum ἐν στομασίντ εθεσαν, vel ἐν στομάτεσσ' ἔθεψαν cli. s. 37. ἐν λοπα-

τω. Sic vulgo Cod. Ven. εἶναι ην. lim ego i αρα, nunc Nauchium secutus sum; pro δαίονται scripsi cum Mosero δαίνυνται, quod postea etiam Cobetus reperit. Vs. 74. Leguntur haec:

μυραιναν ὁ ἐπέθηκε φερων το κάλυμμα τραπέ ὶς, ζωνην ην φορεεσκεν γαλλομένη πεο δειρην, εἰς λέχος ivia βαινε ρακοντιάδη μεγαθυμω.

De muraenarum cum serpentibus coitu praeter Casau bonum ad Athen. VIII p. 312. vide panhemium ad Aristoph. Ran. 478. Mirum autem et ineptum est onam collo muraenae circumdatum dici Matronem scripsisse suspicor πεοὶ νείρην, circa imam ventris partem Nimirum de gona virginali cogitabat. Exercit phil. I p. 16. Librorum tamen scripturam recte tueri videtur PaessenS. Vs. 77. Scripsi βουγλωσσον ος ἔναιεν ἐν αλιιτ μορμυρουση Vulgo θ' deest. Ceterum haec perperam intellexerunt viri docti vertentes qui habitat in mari fremente. Marinum esse piscem βουγλωσσον nihil causae erat quare disertim moneretur, neque ναίει legitur sed εναιεν Verte igitur qui natabat in muria. Je ναίω pro νά dixi infra

ad Nicandri eclogam XIV p. 683. Exerc. phil. I p. 16. Vs. 77 et 78. Scaligero praeeunte Dindori ius ita edidit:

75쪽

duorum versuum secundo quae memorantur θυάδες etiamsi piscis nomen esse aliunde constaret, locus tamen vitii suspectus esse deberet quoniam θυάς primam producit. Itaque υάδας scripsi suculas, quas δατεινοὐς sic enim scribondum)dixit, ut eas a caelesti sidere distingueret. Lacunae autem post primunt versum indicandae nullam necessitatem video. Rectissime enim κιχλαι dicuntur ψιπετήεις, cuius loco qui υηγιπετηεσσα dicendum fuisse existimant longissime a vero aberrant. Eadem forma usus est Nicander apud Athenaeum XV 683 d. κάλυκες κεφαλα γονοι αντελλουσιν αργλiεις i. e. αργηεσσαι πετάλοισι κροκι μεσα ooιισθεισα, quod item frustra in vitii suspicionem adduxerunt. mnem dubitanti scrupulum eximet idem Nicander Alex. 266 συνυε καὶ αμπελοεις λικας ἐνθρυπτεο νυμφαις et 293. ποσιες δε παραυτικαλυματ' hευαν φαρμακοεις duae omnia ita dicta sunt quasi ad rectos casus ψιπετήχὶς αργήης φαρμακοχὶς revocanda essent. Ac nescio an ad idem verborum genus Boeoticae gentis nomen ι ouει i. e. φολοεντες revocandum sit, de quo v.

Plutarchum uaest gr. p. 299 s. xercit pati lol. I p. 16. Vs 80. ἐν ' ναμὶξ σαργοι τε καὶ ιππουροι γλάνιες τε Pro σαργοι indortius σαργοί scripsit sed dubito num σαργους hoc loco poeta nemoraverit eos enim iam s. 60. memoravit. Itaque φάγροι scripsi, nisi quis σαυροι

praeserat.

Vs. 81. Cum Scaligero ἄντα 'un scripsi pro αντα ην. Vereor tamen ne aliud quid lateat. Vs 84. πειω ωρμαινον ἐπ ἄλλα. Ita scripsi. Vulgo ἐπεὶ Ἀρμαινον ἐπ αλλα. Cod. Budos ἐπι δ' usu αινον ἐπ αλλα. Praefero nunc quod iam olim proposui, επι 'αυν ωρμαινον ἐπ αλλα. Vs. 5. ειπνων scripsi pro δειπνF. Post sequentemus. item aliquammulta omissa videntur.

76쪽

Nihi lite video nisi γλυκυ πνειον scribendum esse cetera alii expedient. Vs. 93. νηδυς posui ex elice emendatione Paessensit, vulgo νηλης. Idem pro αδεεσσι tentabat ροφίδεσσι. Desidero potius nomen taedium et satietatem indicans. Post s. 7. complurium versuum lacunam esse suspicor, in qua locum habuisse videntur versus tres quos Athenaeus

σιτευτα ορνιθας ἐά eoγυοέοισι πίνα νήατριχας, οἰετέας, λαγάνοις κατα νωτον ἐχας. duibus iam commode subiunguntur sequentia χαιρε poco is ἐνοησεν αμα προσσω καὶ πίσσω ορνιθας γνωναι. Ad eundem Chaerephontem spectare videtur illud o ἐφατο. Cui quod insertur a δ' ἐγέλασσαν de convivis intelligo, reliqua hem, νεικάν τ malim V ἐά τουτω de ministris. xercit. phil. p. 17. Post us 113. lacuna indicanda erat, neque enim susscit

eum Ηeinsio scribere προσφατοι.

Vs. 116. ως δε ιδον ξανθον γλυκερον μέγαν εγκυκλον, ἄνδρες Aήμητρος In his ανδρες haud dubie corruptum est,

nec probo tamen quod Iacobsius pro eo voluit o ὁρον. Fuit fortasse αγν=ῆς, quod cum Λήμητρος coniungendum. Complures item versus exciderunt post 118. Ineptum enim est post hunc versum πῶς αν επειτα πλακουντος θω θείου πενία νοῦ inferri haec υν ει ιοι δεκα ιεν δέκα δε στοματεἴη , γαστὴρ r αρρηκτος, χάλκεον δέ uo ητορ ἐνείη.Εxercit philol. I p. 17. IV. 137. d. Ultimam partem fragmenti Alexidis tracta, it Her erdenus observ. crit. p. 74. qui μεγαλείως δε parum probabiliter resecuit et cetera sic scribenda esse coniecit λιιιωπαρελθειν vel περιελθεῖν τους μένους ιιε δεῖ καω ἐν ἔκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα Mox pro Εριφος Reinesius Ἐφιππος. . ist crit. p. 353. In ipso fragmento s. 2. ουδευτραπεζων Θετταλων ξένων τροφαί sortasse τρυφαί scribendum est. Ibid. s. Legebatur γενοιιενων, pro quo γινο ιένων dedito

77쪽

ANALECTA CRITICA B. Tum vulgo Ἀκαδημία et Ἀκαδημίαν. Mox cum Dobraeo παντα scripsi pro παντας Sed tota Chrysippi narratio obscura est, in qua hoc unum video vocem αστεῖος sensu stoico accipiendum Sse.

IV, 138. d. ἐν τοῖς φιδιτίοις. Ita optimi libri habent pro

φειδιτίοις. ibid. e. In Cratini loco s. 4. πρεσβευταισιν dedi pro πρεσβυταισιν, quod sortasse servandum erat. Ibid. s. In Eupolidis versu αικα γενηται Bergkius. Mox α Lao scripsi et hic et ceteris locis, quam sormam commendat Alcmanis versus p. 140 c. taλον B, αἶκλον vulgo. Mox in Polemonis loco sequuntur haec Ἀηνας ποιουνται

παρα τὸν θεον, quod Prellero παρα τὴν θέαν, mihi παρατὸν νεων scribendum videtur. III. 139. a. διδοασι των συνοπιωλεκάστω τυρον. Erat των συνιοντων, correxit Nauchius.

Ibid. b. κορυθαλίαν. Rectius videtur κορυθαλειαν. Ibidem Casaubono praeeunte Πασσαν scripsi pro πασσον. Tum vulgabatur αἶκλον δε υπὸ με των αλλων Λωριεων καλει - ται δειπνον. Articulum ante δειπνον adieci ex epitome apud Schweigh. In picharmi loco recto Casaubonus γαρ τυ pro γαρ τοι Fortasse scribendum est ἐκάλεσε γάρ τοί τυ τις ἐπαικλον vel αἶκλον τυ δὲ ἐκων 'χεο τρεχων, vel uno versu ἐκαλεσεν γαρ τυ τις π αικλον, τυ δε εκων ρχεο τρεχω . Ibid. c. ἐν δε τῆ ακεδαιμονι τοῖς εἰσιουσιν εἰς φιδίτιον μετα δειπνον - εἰσφέρουσιν αρτους Scribendum τοῖς συνιουσιν Ibid. καλεῖ δὲ τουτον Didymum ὁ Λημήτριος 'οιανιος βιβλιολαθαν, διὰ τὸ πλῆθος ων ἐκδεδωκε συγ-

γραμματων. Huius nominis quae ratio sit difficile est intelligere. Casaubonus interpretatur oblivionem librorum. quod suorum ipse scriptorum saepe non meminisset Coraesconiciebat λιοπλαθον, in quo nihil acrimoniae inest. Si quid mutandum est malim ego βιβλιοπαλαλιν, quod recte dici potuit de homine qui librum super librum constiparet. Ibid. d. υτ στεφανουνται Ita τοῖς δείπνοις Ουτ αρτον εἰσφερουσι αλλα πεμριατα καὶ τὰ τουτοις ἀκολουθα διδόασιν Nisi ἐπὶ τοῖς δείπνοις poset coenam significat, praetulerim equidem ἐν τοις δείπνοις, sed fortasse de secundis

78쪽

AD ATHENAE DEIΡNOSOPIIISTAS. 69 mensis scriptor loquitur. Certius videtur, quod Ουr πέμ- suborir a Schweigh coniectum rescripsi pro ἀλλα πέιιματα. Ibid. e. θέα ποικίλη καὶ πανήγυρις αξιολογος και μεγάλη. Fort. μεγαλειος i. e. μεγαλοπρεπής. Ibid. s. καννάθρων. Erat καναθρων duae sequuntur verba καριαρωτων ξυλένιον αρματων delenda videntur de quo admonuit etiam obraeus. Tum rellerus ad Polem. p.

135 eoniecit αἱ ὁ ε αμίλλης αρμάτων ἐγυγμενων. IV. 140. a. De Epityci loco qui apud Dindorsum ita editur Οἰωσομαι - παραγελλωσι --ὁωιιὸς μάλα αδυς vide quos laudat Iacob Add. ad Com. 4. CXXVI. Add. laydesius ad

Arist. Acharn. p. 161. Ibid. c. μονων addidi Dobraeum secutus ibid. in Alcmanis versu ρυφῆται pro δρυφῆται scripsi cum Berghio Possis etiam τρυφῆται suspicari.

IV, 141. c. στερα περιφερεται. malim στατα. Ibid. erat φειδίται.

Ibid. d. In Molpidis loco in γὰρ μονῆς ουτ' ἀκρασίας γαστρὸς Ουνεκεν κομίζουσιν, nescio an ακρασίας delendum sit. Ibidem pro ἀποδει ν sori praestat ἐπίδειξιν. IV, 142. a Phylarchi verba τε τὸν ἀγκιον απαξ ἐρείσειεν non recte interpretatur cum Schweighaeusero I. F. Luelit Phylarchi Fragm. p. 86. Sententiam hanc esse puto, vetereS Lacedaemonios quotiescunque cubito impresso accubuissent, totam per coenam in hoc situ perdurasse.

Ibid. b. πολυ διενεγκα τω τε συνιδειν πράγματα καίτοι νεος cois. Delenda est particula τε nisi aliquid excidit.

Ibid. d. κατελαμβάνετο δε τὶ τὸ πολυ uo ἀδελφου κατακείμενος ἡ μετα τινος τῶν ἡλικιωτων Scribendum αετα τἀδελφου κατακείμενος και ιιετά τινος ἐνὸς των ηλικιωτι- CD. liti. c. τε μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον. Sequuntur τα δε λοιπὰ μήθ' υπεραίρειν νιητε λείπειν. Scripsi ιικὴ ἐλλείπειν. Ibid. c. το μὲν γαρ ανελευθερον ἐνομωτο τὰ ὁ περηφανον. Reddidi Phylarcho ἐνόμιζε. IV, 143. a. Antiphanes εἰς τὰ φλτια. Sic scribendum, non ut libri habent εἰς τὰ φειδίτια, neque ut Toupius voluit

79쪽

φρονει.

Ibid. b. In Dosiadae loco de verbis τας τῆς πολεως προσ-οδους αςJ διανέμουσιν οἱ προεστηκοτες v. Fr. Hause Misceli. phil. p. 10. Ibid. c. δυο τραπεζαι ξενικαὶ καλουμεναι, αἷς προκαθίζουσι των ξένων οἷπαροντες. Scribendum προσκαθίζουσι. In sequentibus των παροντων de cibis appositis recte interpretatur obraeus. CD Mnemos VlI, 1. Ibid. d. τοις δε παισὶ κοινος κέκραται κρατηρ. obraeus τοι δε παισὶν εἷς μονος vel τοῖς δε παισὶν αοινος κέκραται κρατηρ. Ibid. e. In Pyrgionis loco scribebatur ἐν τοῖς συσσιτίοις οἱ Κρῆτες ευσιτουσι correxi συσσιτουσι, quod etiam Do-braeus voluit, quo auctore sequentia inclusi. Idem insequentibus tentat τε κοάσει καὶ αυε καστα.IV, 145. b. ἐν pis βασιλευς λαριστον ποιελαι. Fort. ενδεν, ὁ βασιλευς. Statim ορα διὰ του παρακαλυμματος του ἐπὶ τε θυρα. Reis ius ad Constant. Porph. p. 275 παρακυμματος.

Ibid. s. υ ην ἰθεῖν ἀπαντα μεριδας ποιήσαντες - διαι- ρουνται. Recte ut videtur Casaubonus ου οἱ ἐδεατρο απαντα etc. Mox των πο τῆς τραπέζης παραλειπομένων. Scripsi καταλειπομένων, quod etiam sequentia confirmant. IV, 146. c. Κτησίας καὶ Λίνων. Posui Λείνων. Ibid. e. In Menandri loco s. 5. vulgo ταύτας Θάσιον ἐγχέλεις τυρον εu. at VIII p. 364 d. Μενδαῖον Θάσιον ἐγχέλεις τυρον μέλι. Porsonus Νενδαῖον εγχελεις Θάσιον τυ- ρον μέλι. In altero eiusdem poetae fragmento σταμνια dedi cum Brunckio pro σταμνί. Mox praetulerim ταυτ λαβεν - απαν ἐπιτεθέντ . Ibid. s. - 147. I. In Philoxeni loco quae vel ipse vel alii novaverint docebit ergkius L. p. 987. IV, 148. b. διέδωκε scripsi pro δέδωκε In sequentibus Casauboni emendationem recepi ανδρωνων pro δένδρων, et

τοῖς imo ταῖς κάλουν pro τοις λι κIbid. e. rat Λυταμνος pro Ἀτταγῖνος Pro μεγαλως Dindortas ex P dedit μεγάλω Delendum potius πλουτω.

80쪽

IV. 149. b. καὶ ὁ ποοσφερων ἀνεῖπε ευδειπνίαις. Casa ubonus ευ δειπνησειας. s. ad p. 479. Recte Dobraeus ευδειπνίας Sequitur πρόσχερα quod Schneiderus προχειρα

scripSR. Ibid. c. τουτο ποιουντες νεκα των ε αμφόδοις γενομένων φοβων Non satisfaciunt doctorum virorum explicationes. Num φωρων scribendum panem quo manus absterserant secum auferebant, ut eum nocturnis grassatoribus obicerent. IV, 150. . Post βραχυτατον cum Casaubono lacuna indicanda erat. Ibid. α κακον κακως σε, φη, ὁ Αἰγυπτιε, ἀπολέσειαν ι θεοί. In his noli dubitare quin tragici poetae Euripidis opinor trimeter lateat:

κακὸν κακως σέ γ απολεσειαν οἱ θεοί. Idem trimeter a Disseno non animadversus latet apud Demosthenem c Ctesiph. p. 114. poetarum versus, quos Aeschines pronunciando corruperit componentem κῆκω πων κευθιιωνα καὶ σκοτου πυλας καὶ α κακαγγελει ιιεν ἴσθι uni θέλοντά με καὶ κακον κακως σε ώλιGτα-ὲν οἱ θ εο ὶ ἔπειτα δεουτοι πάντες απολέσειαν μ. xerc. phil. Spec. II p. 7. Rectius scripseris quo Demosthenis verba ducunt κακον κα-

πιος σε πάντες ὀλέσειαν θεοί. Ibid. e. Post μέλλειν indicavi lacunam et liti. s. των λοι- πων scripsi pro λοιπων. IV, 152. a Posidonius: ο τοῖς κολεοῖς λωία θήκη πα-

Ibid. h. κατα την πολεμικπν ευχειοίαν. in scripsi pro ευχέοειαν In sequentibus eiusdem scriptoris verbis οἱ εδοουφODO κατα τὴν αντικου καθήμενοι nescio an κλίνην ante καθηαενοι exciderit. Ibid. e. ἐν co πληρουιιένου ληνους πολυτελους π0uατος παρασκευα ιν τε τοσουτο βρωuάτων πληθος ωστε etc. Cod. πληρου με ληνους, alii πληρουν ιιεν ληνους. in scribendum esse censui πληοουν ιεγάλους ληνους Praeterea Posidonio reddendum πωματος. In sequentibus ἀφορίσαντος- r αυτου προθεσιιίαν ποτε τῆς θοίνης ἀφυστεοήσαντά τινα scribendum στερησαντα. Aberraverat scriba ad praecedens ἀφορίσαντος.