장음표시 사용
121쪽
κολακες etc. Quin sabulae nomen lateat non dubitandum videtur. Vs. 4. ἐσθιε 'γκαθήμενος scribi voluit Her erdentis. VI, 254. d. Θεοφραστος - φησὶν ως Μυρτις μυστης λυργειος Κλεωνυμον - λαβομενος του oτος κτλ. In his vocem μυστης inapit omissam cum Dindorso seclusi. Scribendum potius videtur Μυρτι ἡ Μυστης. Ita enim loqui solet thenaeus ubi de vera nominis forma incertus est, de
quo admonui a XII 16 c. Adde I p. 16 e. Λιοδωρου mi Θεοδωρου XIII p. 601 I. γῆνις et Ζηνευς. b. p. 604 a. 'Ερετριευς et Ἐρυθραιος Myrtis autem iste Argivus fortasse
idem est quem in Graeciae proditoribus memorat Demosthenes c. Ctesiph. p. 295. contra quem disputat Polybius XVII. 143. Exercit philol. I p. 39. Ibid. e. In Myrtidis verbis ἀκουση ex C dedi pro ακουσει. Diphile fragmenti us 1. obraeus ita scribebat και στρατηγὸν καὶ τυραννον καὶ πολιν Continuo Κολάκειαν posui pro
VI 255. a. αρεσκειν scripsi ex B pro αρεσκειαν. Ibid. c. μητρος. Dalecampius γυναικός, Schweighaeuserus θυγατρος. Ibid. e. Pro πεστρωμένης malim ἐπεστρωμενης. Sequuntur haec ἀμφίταπον ἀμοργινι καλυμματι περιειλημμένον. Non multum lucramur Schweighaeuseri coniectura περιειλημένον scribentis. Erratum videtur in καλυμματι pro quo nomen requiro quod nostro Ueber Zug respondeat. Postremo suo loco mota videntur verba ἐφ ων κατεκειτ' ἐν λευκὴ χλαμυὁι, quae post των πάνυ πολυτελων inseruerim, sed ut eadem opera ἐφ i scribatur. κατέκειτ' ἐν scripsi cum Casaubono,
qui addidit ἐν Idem χλανιδι dedit pro χλαμυδι.
VI, 256. a. αντι των Becte Schweigh. περ των, nisi
Ibid. e. τριοδίτιδες scripsi pro τριοδοί τινες, ut voluit Lobeckius Aglaoph. p. 1089. Actum egit echerus Philol. p. 422.
122쪽
AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISTA8. 113 Ibid. s. ωσπερ εἶπον. Recte Seli . conicit οπερ Κον. VI 257. b. ὁ τρίτος ὁ Θηρ ὁ γενναιοτατος Clearchus hoc nomen adulatoris suo ipse finxit ingenio, neque in eo reprehendendus est. At Apollonius, Hippocratis interpres, quo sensu ὁ Θηρ appellatus sit apud Erotianum Lex Hippocr. p. 86. Ἀπολλωνιος ὁ Μεμφίτης περοχὴν . . . Ἀπολλωνιος
κοπήν, id igitur adeo non intelligo, ut non dubitem quin Erotianus Apollonium a patria Theraeum appellaverit Scribendum igitur ὁ Θηραῖος. Idem nomen corruptum legitur in Crameri Anecd. II p. 283 18. σεσημείωται ὀ Θηρ ὀνοματι - κον υιος Eνδυμίωνος, ubi legendum θιρ quod filii Endymionis nomen fuisse etiam aliunde constat Grammaticus Bekkeri Anecd. p. 1200 το γαρ Φθι τὸ κυριον ονομα, λεγωδη τὸ ἐπὶ Ου ίου του 'Eνδυιχίωνος, δια του, λεγεται. Apollonius Lex Hom. p. 163, 1. Φθειριο ορος τῆς Καρίας
μίωνος. CL schol. Il. 8 868. Exercit phil. I p. 21. ibid. τη με αριστερα τὸ του μειρακίου τριχωριατιον ἐπικοσμολ/, τῆ δε δεξια φωκαὶκὀν ψυγιιά τι διακινῶν ως αἰωρο- ηὁυς et ν. Pro αἰωρων cod. P αἰοραν. Scribendum
igitur αἰώραν, ut vidit iam Casaubonus. Praeterea malim τρίχωμα οἷον ἐπικοσμιον Non ornabat enim homo iste luxuriosi iuvenis comam, sed ornanti similis erat. Exercit. philol. II p. 12. In sequ malim δοκεναυτω. Ibid. c. συνιδων τὸν ανθρωπον διαβάλλοντά τινα τῶν λοιπων φίλων. Scripsi dubitanter σ-ειδως. Ibid. e. In Antiphanis fragm. s. 10. σύχν' οἷον Porsonus, libri συχνου ον. iobraeus συχν' ουπερ.
V. 258. c. lexis c ενὸς ἐογαστηρίου. Fort. ἐφ . Qui sequitur robyli locus πάνυ γ ἡ του βίου γροτης με σου
τέθλιφε, in eo πά . pro πάλιν meam ipse coniecturam secutus scripsi possis etiam πάλαι γ . Reliqua quae in libris sere sic Ieguntur με του σου τέθαφε, emendavit Hermerdenus 0bs crit p. 124.
Ibid. d. ὁ γεωογὸς ἐνίσοις ἐστὶ κινδυνοι πάλιν. Haec de nauta vel milite rectius dici quam de agricola intellexit Iacob sius locus lacunosus est.
123쪽
ANALECTA CRITICA Ibid. e. ἐμπιεῖν pro ἐκπιειν scripsi cum Her erdeno.
Ibid. s. Ion in inphala ἐνιαυσίαν γα δειμε τὴν ρτὴν
ἄγειν Ita recte indorsus ex emendatione Porsoni scripsit pro λεγειν. Atque ita iam ante Porsonum tacite correxerat Benileius pist ad illium p. 499 Lips. Pro Ooτην, quae Dindorsi emendatio est, libri εορτήν. At vehementer dubitonum ionica sorma poeta usus sit, cuius nullum apud Atticos poetas exemplum est. Malim igitur ἐνιαυσίαν γαρ τὴν ορτὴν δει ι ἄγειν Nec de numeris timendum est in satyricis enim sabulis licuit poetis migrare legem, quam in tragoediis constanter tenuerunt. Exempla praebet Cyclops Euripidis 2 10 675. 676. et ipse Ion in eadem sabula apud Strabonem I p.
60. Βοιωτίας ἐχωρι ἀκτῆς ἐκτεμὼν l προβλῆτα πορθριον. Add. Astydamas apud Athenaeum XI p. 4964 ην δυο δε χρυσῶ γρυκτο δ ετερον Πήγασος et Lycophro ibid. X p. 420. Exercit phil. I p. 22. VI, 259. a. 'Oρτυγης καὶ γρος καὶ Ἐχαρος ορτυγης et
Ἀχαρος non cognita sunt aliunde nomina, quorum alterum non caret vitii suspicione. Scribendum videtur Ἐσχαρος cit. Polluce IV 104. καὶ μνην ' χαρινθον μεν ρχημα, ἐπωνυμον δ' ἡ του ευροντος αυλητου, quod 'Eσχαρίνειον scribendum suspicor, ab 'Eσχαρινος. Exercit phil. Spe αII p. 12. Ibid. b. σωμα ἐξεβρασθη ταις Ἐρυθραις κατα τὴν ακτην et νυν εὐποδον καλεῖται. Post ἐξ βρασθη excidisse
videtur προς Corruptum item εοποδον Graecum esset
Ibid. e. ἐπῆλθε τοῖς τυραννοις, και πολλους αἰκισάμενος τρῆν πεοι αυτους'Oρτυγην μὲν φευγοντα συνεκεντησε και τους μετὰ τουτου, τὰς δε γυναῖκας αυτων καὶ τῶ τεκνα δεινως αἰκισάμενος τὴν πατρίδα ηλευθέρωσεν. aec pessime narrata esse quivis intelliget αἰκισάμνος quod post πολλους legitur ineptissimum est. Scripsi ποκτείνας, aberravit scriba ad α&ισάμενος quod post δεινους legitur. Similiter nunc coniecisse video obraeum. Reliqua Hippiam ita scripsisse probabile est 'Oρτυγη ψὲ φευγοντα συλλαβιον εντησε καὶ τους μετὰ
124쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAs. 115 τουτου, vel sic 'Oρτυγην ιεν φευγοντα λαβων ἐκέντησε, συν
VI, 260. b. Theopompus καὶ γα ορχOυιιενος - καὶ πα- σα ακολασίαν ὁποιιένων. Haec recte habebunt si καὶ γαρ deleveris et cetera praecedentibus iungas, nisi sorte διετέλει post ποιιένων excidit sed possunt haec etiam sic in ordinem redigi, ut verbis ην δὲ καὶ φυσει βωιιολόχος parenthesi inclusis, post πλειους omittatur particula τε , quae abest sane a cod. A. Ibid. c. Eubuli locum restituisse mihi videor scribendo τοισι δε κολαξ pro καὶ τοῖς κολαει. Aliterier erdenus. Ibid. o. ταυτ' ἔχειν. perarum error est pro τοιαυτ
iuid. s. θεν δικαίως αν τις αυτους ου λαωους αλλ' εταιρας πέλαβεν ουὁε στρατιωτα αλλα χαιιαιτυπα προσηγορευσεν Theopompum acumen ex oppositis petere consuetum non στρατιωτας, quod ex interpretatione irrepserit, sed Huαικοίτας scripsisse conicio. In sequentibus ἐζήλο- obraeus scripsit, vulgo ζητουν. VI 261. a. Post κολασιαν indicavi lacunam excidisse videtur τὶγαπησεν.
Ibid. b. γραφει ὁ περιεωρα scripsi partim praeeunte Schweighae ero qui sequente Dindorsi dedit γραφε ουτως' περιεωρα - Vulgo γραφε οπιως ωσπερ εωρα. ti γραφειε περ ἐώρα. Ibid. e. διὸ καὶ Ουιιβέβηκεν αυτους αποφθέγγεσθαι πολ- λακι ευκαιριος. Suspicor Sosicratem scripsisse ποφθέγγεσθαι πολλα πολλακις, nisi praeseras αποφθέγγεσθαι πολλα ευκαιριος. c passim πολλα et πολλαπις confundi multis exemplis constat. VI, 262. e. In teuchidae loco delevi acunae signa post νεγαρικοι et supplevi κατα nisi malis κατα νήσους Contra lacunam indicavi post αναχωρησα ντων, ita sere Supplen
bas et Periergus Triopae silii erant. Mox malim τοτε dὴJλέγεται.
Ibid. s. ξοντος scripsi pro αγοντος. VI, 263. a. αυτος ἐπιβαλαν τον σιτον ἐπὶ τον ἀλετωνα
125쪽
116 ANALECTA CRITICA ἔπειτα αλέσας καὶ ταλλα ἀκολουθα ὁοασας J ἐξενισεν αυ- τους. Ita haec scribenda esse suspicor. Ibid. b. καὶ το πεοὶ τους οἰκέτας Seclusi καί. Ibid. c. In Anaxandridae loco erat Σουνιεῖς. s. 5. Her-werdenus δαίμονἈκάστοτε. In Posidonii fragmento scriptum erat εἰς τὰ αναγκαῖα. Ibid. d. αλλ' ἐν αυτα μενεῖν et ἰδία χωρα. Ita scripsi
Ibid. l. Legebatur τὴν δὲ δίαν ἀφαμιωτας, τους δὲ
περιο&ους πηκοους. Correxitiobraeus. VI, 264. a. δεσποτου πενεστου. obraeus δεσποτοπενεστων. Idem continuo καὶ τους Θεττάλων οἰκετας.
Ibid. b. λάτριας quidni λάτρεις Sed infra quoque p. 267 c. Eustathius et C habent λάτρις. Ibid. c. ουδε γὰρ κεκτῆσθαι νομον εἶναι - πλὴν ἐγγυς των χρονιον. Scribendum videtur πλὴν ἐγγίστων χρονων, sive πλὴν ἐγγυς τι χρονι cli schol Thucyd. I, 20 τὰ ἐγγυς
τι χρονω. Exerc. phil. II p. 12. Ibid. d. ο&ειακαῖς pro οἰκίαις posui ex A. Fortasse verum est quod Hemsterhusius voluit οἰκιακαι Γυε c. VI, 265. b. In Theopompi loco post ἐκείνοις lacunam
indicavi. Ibid. e. παυσεται pro παυσηται Schweighaeuserus. In
proximis scripsi ἀλλ' ἐὰν ἐμοὶ σπείσησθε pro πείθησθε, quod
Lobeckii coniectura scripsit Dindorsus debebant certe πίθησθε. At verum esse σπείσησθε docent sequentia Libri πειθγήσεσθε. VI, 266. c. Erat δαλλα. Ibid. d. τὸ σωμα του ὁoαπλου Aptius, opinor, scripsisset Theopompus του ριμάκου. Mox ων, ἀφελωνται dedi pro eo ἀφέλωνται. Praeterea nescio an rectius scribatur
VI, 267. a. Μαλακος. Nonne Μαλακος cs. Lehra Arist. p. 281. Ibid. b. θινοι δε ελθόντες τῆς νήσου ἐκπλευσαντες κατέσχον τὴν Ἐφεσον καὶ οἱ φέσιοι ἐκ τουτων ἐγένοντο.
126쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAs. 117
Pro ἐκπλευσαντες scribendum videtur πλευσαντες Postrema autem non erat cur corrupta putaret utilius Ephes p. 31.
Hoc enim dicit ab his originem ducere qui postea appellati sint Ephesii. In sequentibus pro ἐστι κτήσει scripsi ἐν κτήσει, potest etiam ἐστιν ἐν κτήσει conici. Ibid. d. In Ionis loco agnero auctore posui ἴθι οι. pro quo codd. habentrio u0ι vulgo ιμοι. Ibid erat κλεῖσον. VI, 268. a. rates s. 1. αυτ τἄμπαλιν scripsi ex L. αυτα πάμπαλιν edd. αυτ τουμπαλιν conieci Com. gr. II p.
239. αυ τραπέμπαλιν nescio quis Vs. 4. ἀπο pro ἐπὶ Berg-kius. s. 6. ἔπειτ' ἀλάβαστος Fort. θ' αλαβαστος, ut voluit Bergkius. Ibid. b. In eiusdem Cratetis loco s. . scripsi ἡ γῆ rἔφερ' οὐ δέος ουδε πονους Vulgo νοσους Vitium latet adhuc in εος quod vide ne χρέος scribendum sit. s. 11. ἀνάπαιστα παργῆν libri Scripsi αν ψαιστα παρῆν, nisi fuit ανίλιστὰ παρῆν. s. 12. την φαρυ edidi pro τον φαρυγ Ibid. d. ἡμῖν o εταιροι. Irat ἡμῖν. Ibid. e. - 269. c. ων εἷς ἐστὶν ὁ ἀττικωτατος Φερεκρατης. Procili i. e. α fortasse πρωτος scribendum est. De dictione eclogae Pherecrateae v. His t. erit p. 69. s. 1 et 2. sortasse scribendum: πλουτι ὁ ἐκείνη πάντα συμπεφυρμεν ην, απασιν αγαθοῖς πάντα τροπον εἰργασμένα. quamquam ἐκεῖν ην per se rectissime dictum est in eo tamen assentior Her erdenoobserv. crit p. 13. non recte legi us 2. ἐμπῆσιν ἀγαθοις. Pro iἰργασμένα idem coniecit ηρetυμένα, possis etiam x σκημένα. s. 4. πομφολυγουντες pro τοντολυγουν- τες scripsi in Com. ed minore exi ubi πονφολυγουντες. s. 5. ναστων τρυφη. Her erdenus τρυφηγρυνῆ rh. s. 9 legebatur παρα τοι ποταμοις σιγντ' ἐκέχυντ Com. gr. d. min. p. 108. s. 11. ευπρεπῆ pro υτρεπχ Hemsterhusio debetur. s. 12. addidi e Polluce eum Her erdenus recte ita scripsit τευτ-
λοισι, ἐγχελυδι' ἐγκεκαλυμ αενα Libri ἐγχελυα quod cum Schweigh ἐγχέλεια scripseram. s. 15. ἀπατμίζοντα pro ατ ιμωντα scripsi Dindorsi monitu. s. 18. παρῆν δεχόνδρος γάλατι
κατανενιμμένος. debatur γαλακτι. . ad Com. r. III p. 28. Pro κατανενιμμενος Pollux μεμιγμένος. Possis igitur κατα-
127쪽
μεμιγμένος Sed κατανενιμμένος recte habere videtur, si ad κοαανίφα reseras, lacte tanquam nive sparsus. s. 19. rectius fuerit πυου. V. Iacob Poet. Com. vol. p. 18. s. 20. διατρίβουσα. Hoc negat erWerdenus bs crit p. 14. me recte cum με coniunxisse. s. Aristoph. Athen. p. 171 b. ως ουφωνης διατριβειν ἡμιν ταριστον εοικεν. s. 21. fort. ως rosιεν εἰς ταρταρον vel γ ἔχω 'ς τον ταρταρον. Pro ταρταρον HerWerdenus Ταίναρον conicit. Post s. 22. indicavi lacunam. s. 25. scribendum videtur ἐπὶ μυρριναισι κἀνεμωναις κεχυμένοις vel κεχυμενους. VI, 269. d. ρευσονται. Hanc formam satis tuetur Cratetis locus p. 268 a. παρέσονται lusitier erdenus Obs crit p. 15. Ibid. vs. 7. βοτρυων suspectum est. s. s. cum Erlaudio otiobrae scripsi τα δὲ δὴ δενδρη ταν τοις ρεσιν. V. Fragm. Com. d. min. p. 112. Ihid. e. απαλοῖσι κιχλαις sine causa obraeus. V. Vind.
Aristoph. p. VII. Mox τῆς καταχήνης egregia est Schweighaeuseri emendatio. Vulgo κατ Ἀχαρνεῖς, Ρ κατ' αχαρνῆς. Continuo in Nicophontis loco Cobetus κυλινδέτω V καλινδείτω.Ibid. s. - 270. a. In Metagenis loco us 1 libenter amplectere si cod. daret τοιν μεν ποταμοῖν Post s. 10. ταὁ παο αυτ ι τα ποδε, nescio an versus huius sere sententiae
exciderit τα δε παρ' αὐτὼ τα ποδε κυλινδεω ἱκετευον,
εαυτα καταπιεῖν J, ut Teleclides p. 268 . μαζαι - λε- τευουσαι καταπίνειν et Pherecrates p. 2694. κιχλαι - αν- τιβολουσαι καταπιεῖν.
VI, 270. b. ων ων αρδευθεὶς τῆ ψυχην πανυ πειναλέος γεγένημαι. In his postrema verba πάνυ πειναλέος γεγένημαι non dubitandum videtur quin ex fine tetrametri poetae comici petita sint potest etiam sine magna opera integer versus restitui: ἄν αρδευθεὶς αὐτὴν ψυχην πανυ πειναλέος γεγέν ημαι. Sed hoc incertum est. Continuo Achaei versum sic implere licebit:
ἐν μὲνJ κενῆ γαρ γαστρὶ των καλων ἔρως Ibid. d. Malim ηπιστάμην ῆκειν αν αγορας πληθυου-
128쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 119σης. In Menandri loco ιιακρας pro ιιικρας posui cum Cobeto: primus versus sortasse hic fuit ει λουσάμενοι λογαρια δειπνου- με φίλοι. ibid. e. Poeta parodicus fortasse scripserat τέτλαθι δη πεινη και ἀνάσχεο ιωρολογουντο , pro τετθλαθι δὴ πενίη.VI, 271. d. Poenitet post ἐν τοις Σικυωνικοι reliquisse scriptori verba κατωνακοφορους καλεισθαι δουλους τινάς, παραπλησίου οντας τοις ἐπευνακτοις, temere ex superioribus αυτολεν repetita, qua de re iam olim admonueram. Neque habet illa verba cod. B. Ibid. e. Ἀρδιαίους Palmerius, vulgo ρκαδίους. Mox in Phylarchi loco malim o ἀν διδια ἐκποιωσιν, prout ressa miliaris permittit. D. IV p. 150 e. Fallitur Lutat Fragm. Phyl. p. 102. Ibid. s. In Myronis Prienenis loco δεσποσιοναυτας corruptum videtur. An δεσποτοναυτας VI 272. d. In Agatharchidis loco τον με χιλιους, τὸν δὲ καὶ πλείους, post χιλίους lacuna indicanda videtur excidit surtasse τὸν δε δισχιλίους. Causa in promtu est. Cf. p. 27 14. VI, 273. s. και αλλα ὁ παo αλλων uαθοντες ἄιιεινον ἐπεξειργάσαντο. Ante ἄμεινον excidit fortasse αυτοι. VI, 274. a. και τρον ἄλλων των υπὐταὶ κτaῆσιν ἀφελχὶς καὶ,περιεργος χρῆσις. Pro πο malim περί. Ibid. b. Erat αυτοις δε χορηγειν et c. κατα αγοραν et e. ουτοι ὁ αλλοις. In iis quae continuo sequuntur chri eighaeuserus recte coniecisse videtur ἀπὸ τῆς αυτῆς παιδειας
VI 275. a. περβαλλουσης ἀγριον ιιιῆς. Pro ἀγρῶν nescio quis αργυρου. Si quid mutandum est, praestare opi
VII, 275. b. t miro κατὰ την τρον Λιονυσίων ἐν ηπαριοντες καστοι τή θεφ Io τιαχὶν ἀπετελουν τὴν ἐαψωδίαν. Vix credibile est hanc rhapsodorum estivitatem eodem tempore quo Dionysia actam esse, quare pro κατὰ scribendum putaverim μετά. Ceterum conser etcherum de Cycloepico I p. 391. VII, 276. b. Eratosthenes του Πτολειιαίου κτίωντος sy
129쪽
ANALECTA CRITICA τὴν καὶ θυσιων παντοδαπο, γένη Rectius opinor scripsisset παντοδαπὰ γενη. Sequuntur continuo haec ηρώτησεν υρσινον τὸν φέροντα τους θαλλους τίνα νυν ημέραν γεικαὶ τίς ἐστιν ορτη. Pro αγει, nescio an scribendum sit αγουσι. Ceterum morem olivae ramos gestandi aliis sestorum solennitatibus quam Minervae sacris adhibitum fuisse, neque scriptorum testimoniis doceri potest nec per se probabile est. CD. Com graec. II p. 33. Itaque quum in verbis supra adscriptis aperte de Dionysi esto agatur, dubitari non potest quin τὸν φεροντα του φαλλους scribendum sit, atque habet hoc ipsum cod. Exerc. phil. Spec. I p. 13. Ibid. d. το μεγεθος αυτου ἐμφανίζων Scripsi ἐμφανίζον.
Ibid. s. λέγομεν γουν ὀψοφάγους ου τους βοεια ἐσθίον- τας, οἷος ην Ηρακλης,- τοις οείοις κρέασι ἐπήσθιε συκαχλωρα ουδε τὸν φιλοσυκον, οἷος π Πλάτων ὁ φιλοσοφος, ως στορεῖ Φανοκριτος ἐν τορ περὶ Eυδοξου ιστορεῖ δ' οτι καὶ Αρκεσίλαος φιλοβοτρυς ην Ἀλλά τους περὶ τὴν ἰχθυοπωλίαν ναστρεονομένους. Fugit editores Athenaei haec ad verbum sere translata esse ex Plutarcho Symp. IV. 4. p. 667 s.
καὶ γαρ ψοφαγους καὶ φιλο νους λέγομεν, οὐχὶ τους βοείοις χαίροντα ῶσπερ ορακλῆς, ο τοι βοείοις χλωρα συκα χων ησθιεν leg. - ἐπησθιεν ουδὲ τὸν φιλόσυκον, οἷος ην Πλάτων' ου Ieg. Ουδε φιλοβοτρυν, οἷος 'Αρκεσίλαος 'αλλα τους περὶ τὴν ἰχθυοπωλίαν ναδιδοντας fort. ἀναδινουντας ἔκαστοτε, καὶ του κωδωνος ὀζέως ἀκουοντας Nisi
potius ex communi uterque sonte hausit, quo Athenaeus ita usus est, ut etiam auctorum nomina apponeret. Similis utriusque consensus in iis est quae de Platone et Tilmotheo Cononis filio narrant Athenaeus X p. 419 c. Plutarchus autem
Symp. VI p. 686 b. De ercule vero illa κρέασι βοείοις χλωρα συκ ἐπησθιεν, Euripidis esse constat e Clemente Alex. Protr. p. 50 Sytb. τοτε δ' ἐμμανῆ εἰσάγων Ηρακλέα καὶ μεθυοντα ἀλλαχόθι καὶ ἄπληστον ' πως γαρ υχι ος στιωμε- νος τοις κρέασι χλωρα συκ' ἐπήσθιεν ἄριουσ υλακτων ωστεβαρβαριμ μαθειν. Sunt autem sine dubio ex Syleo petita, in quo dramate Hercules πραθεὶς τω Συλελως γεωργος δουλος
ἐσταλται εἰς τὸν ἀγρον τὸν ἀμπελωνα ἐργάσασθαι ἀνεσπα- κως δὲ δικέλλη προρρίζους τὰς ἀμπέλους νωτοφορησας τε
130쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 121αυτὰς εἰς τὸ Οικημα του γεωργου του αγρου Dτους τε μεγάλους ἐποίησε καὶ τὸν κρείττω των loco θυσας καὶ τον πιθεωνα διαρρήξας καὶ τὸν κάλλιστον πίθον αποπωμάσας,
τὰς θυοας τε, τραπεων θεὶς ἡσθιέ τε καὶ ἔπινεν αδων,
καὶ tu προεστω δὲ του αγρου δριμυ ἐνορῶν φέoειν ἐκέλευεν socά τε καὶ πλακουντας, καὶ τέλος ολον ποταμον προς την ἔπαυλιν τρέψας τα πάντα κατέκλυσεν Anonymus Crameri Αnecd. Par. I p. 7. ad quae conserendus est Ioeus Philonis apud Matthiaeum ad Euripidis Fragm. Syl. IV p. 336. τὸν μεν γὰρ ἄριστον των ἐκεῖ ταυοων καταθυσας ι προ- φασιν ευωχειτο, πολυν δ' οἶνον ἐμφορήσας ἐμφορηθεὶς )αθρουν ευ μαλα κατακλιθεὶς ηκρατίζετο. Ex anecdoto Cra- meri, ut hoc adiiciam, origendus est Apollodorus Bibl. II 6. 3. Συλέα δὲ ἐν odi του παριοντας ξένους σκάπτειν ἀναγ-
κάωντα συν ται ριγις τὰς ἀμπέλους σκάψας μετὰ τῆς θυγατoος Ξενοδίκης ἀπέκτεινε. Ubi pro σκαψας, in quo merito haeserunt editores, σπάσας scribendum videtur. Exerciphil. I p. 22 sq. VII, 277. a. μηλομαχίαν ἀπὸ των νεων ἐποιησατο, ως την θέαν ἡδίστην γενέσθαι. Pro oo scribendum videtur dilo. Ibid. b. In Sophoclis loco χορος δ' ναυδων ἰχθυων ἐπερροθει, σαίνοντες Ουραίοισι τὴν κεκτημένην, recepi certissimam runcti emendationem σαίνοντες pro σαίνουσιν. Simillima constructio in Achaei loco, qui continuo assertur, πολυς δ ομιλος ποντίου κυκλου σοβων - χραίνοντες Ουραίοισι ευδίαν αλος Male ab aliis σαίνουσι ὁ Ουραχισι coniectum est. In Achaei versibus δ' pro γαρ scripsi cum Ersurdio. Ibid. c. eclusi versus Amphidis prorsus importune huc illatos. Adscripti fuerant a curioso lectore ex II p. 57 h. ad illustranda ea, quae Athenaeus p. 276 e de nomine οψον ἰχθυς disputavit ubi cum in margine appositi essent, non mirum est eos postea in inferiorem locum detrusos esse. ευκαδία pro ευκάd scripsi Hist crit p. 406. Ibid. s. Archippi locum ita refinxerim τε δ' ἡσθες ἀμίας τας παχείας. In Epicharmi fragmento corruptissim salis habui personarum vices distinguere ut voluit Ahrensius at S.