장음표시 사용
141쪽
Σκυλλης αντρον ἐσῆλθε φερωνα κόγχου δωρήματ' Ἐρυθραίης απὸ πετρχὶς.
In quo pluralis διοργήματα notissimo usu positus est. Ceterum compara cum his Pseudo- Tibullum III, 17. in Erythraeo legitur quae littore concha Adde abrium sab. 115. 7.τα γῆς ἐρυθρῆς πάντα ὁ ωρα σοι δώσω. Exerc. philol. p. 26. Ibid. e. καὶ τὴν θυσίαν ταυτην καλεῖσθαι θυνναῖον. Scripsi quod usus postulabat θυνναῖα. Compara οναῖα, σα-καῖα alia.
VII, 298. e. In rchestrati loco πορθμι' dedi pro
VII, 299. b. τας μέντοι πληθυντικας ου ἔθ όιιοίως τω ποι irri Fortasse excidit ἐκφέρουσιν. b. ex Aristophane dedi οπε pro soσπερ . Ibid. d. Erat ἰδικωτερον. Ibid. e. In Antiphanis Ioco scriptum erat σφρασθαι et ουτω εσω ἄγιον παντελιος, quorum illud Eis inleius, alterum Din dorsius correxit. VII. 300. a. Timocles πιυς α μεν ουν σωσειε ψις καὶ
Ibid. c. Eubulus αῖ τε λιμνοσώματοι Ῥοιωτια παρῆσαν εγχέλεις Scripsi λιπαροσώματοι, ut conieci duaest scen. IIIp. 18. Valchenarius λειοσωματοι Pro παρῆσαν posui παρῆ-Gαν propter s. 1. ἐπεισεπλει.
Ibid. Antiphanes οἴκη καταρδων ποταιιὸς ωνομασ- μεν0z Scripsi Θρἴκην. Ibid. d. Loca numerantur anguillarum multitudine clara: καὶ περι τυνχυλέα ita Schweigh pro ευκλεαὶ ε ποταμον, ου μνημονευε υντίμαχος εν ταῖς ἐπιγραφομέναις Λέλτοις ο co 'Eλθων γυλείας πηγὰς ἐπὶ ὁιν1iεντος. Apertum est pro υλέα scribendum esse υλέα et in Antimachi versu Eυλεία i. e. Συλείου. Exercit philol. 4. 26. Scripsi nunc uiriod similiterque iam et rectius fortasse Berghius λεῖος itaque nominativus fuit αλευς sive, ut mihi videtur, ἰλευς, quemadmodum ἰλισσος uvius a exuoso cursu dictus est. Ibid. περὶ αυτου post φησὶ oed deleverim.
142쪽
ibid. e. In Archestrati loco repraesentavi scripturam cod. A quamvis corruptam.
VII, 301. a. Archippi locus legebatur ita scriptus καὶ τὴν
ibid. d. Mnasea Patrensis Ιχθυος δε γίνεται καὶ Ἐσυ- χιας της ὁελφγης γαληνη κά αυρπινα Me 'ηλακατῆνες. Recepi in his Adam coniecturam γαλῆ et ηλακατην scripsi: fortasse tamen pro γαλχὶ in scribendum potius γλάνις Nec γχθυος incorruptum videtur fortasse Ισροος auctor scripserat. Sed praestabat totum hoc figmentum, cuius sub involucro quid sententiae absconditum lateat ne suspicari quidem licet, intactum relinquere.
ibid. s. Ἀρχεστρατος δέ φησιν αμφὶ δε την ιεραν τε κα ευρυχορον Σάμον οψει θυννον αλισκομενο σπου da μέγαν ον καλέουσιν ορκ- αλλοι ν α κητος τουτου de θεοις χρήοφωνειν - πρέπει ταχέως καὶ μητέρι τιμῆς. In his quod de variis thynni nominibus dixit, illustratur Sostrati annotatione apud Athenaeum VII p. 3034. qui pelamy
dem μείζω γινομένην thynnum appellari dicit. λι δὲ με
ορκυνον, περβαλλοντιο δε αυξανομενην γίνεσθαι κῆτος. Versu tertio quo pacto ορκυν ultimam producat non intelligitur nec vero ρκυνον, quod Epit habet, probari potest. Archestratus ορκυν scripserat, a recto casu ρκυν ορκυνος, ut Φορκυν Φορκυνος Nec deest exemplum eius sormae. Anaxandrides Protesil. Fragm. l. 1. μυες στρεια κτένες ορκυνες. Sequentium auteni verborum neque structuram neque sententiam perspicio. Recte quidem Coraes s. 4. 1 ηπερ τιμῆς scribendum esse intellexit pro μησέρι τιμῆς, sed idem quum id elliptice dici posse censet ita ut subaudiatur μικρολογεισθαι, longissime a vero aberravit. Excidit haud dubie versus cuius initio fortasse verbum δηριάαν vel simile positum erat. Cetera ita expedio τουτου δὲ θεοις χρηοηκονειν ἁ πρέπει ταχέως καὶ μὴ πεo τι uῆς Nimirum non omnes thynni partes expetebant gulosi caput e. c. in vilissimis obsoniis habebatur, contra τῶ υραια in magno honore erant, ut intelligitur ex then VII p. 303. s.
143쪽
134 ANALECTA CRITICA Itaque thynni partes quas deceat diis osserendas esse dicit. Exercit philolog. I p. 26 et II p. 14.
VII, 302. a. in eodem Archestrati loco inde a s 8 leguntur haec
αν δέ nox Ιταλίας ἱερας Ἱππωνιον ἔλθης,ἔρπετον εἰς δατος στεφάνους πολυ δὴ πολυπάντων
ἐνταυθ εἰσὶν ἄo ιστο Horum versu secundo hoc unum video scribendum esse ερπετο sed υδατος στεφάνους, quod Iacobsius δατοστεφανον scribi voluit, non expedio. Hermannum conicere memini Ἱππωνίου εχθηὶς ρκίον εἰς δατοστεφανου. Vs. 12 βρυχίου θιῶ ποντου non recte explicat Schweigh. de mari horrisono, quae potestas non ines adiectivo βρυ Non quod cum ad βρεχειν, non autem ad βρυχῶσθαι, revocandum esse prima syllabae mensura indicet, apparat nihil aliud significare quam γρος. Exercit phil. I p. 14. Ibid. c. Theodoridas θυννοι τε δὴ οἰστρήσοντι Γαδείρων 90ριον. I Ion haec iambicis numeris includenda esse haec docet emendatio ad linguae usum necessaria: θυννοι τε διοιστρήσοντι Γαδείρων δρόμον. Ibid. d. In Straitidis fragmento θυννου τι dedi pro θύν
Ibid. e. Ἐριπος Μελιβοίαταυτα γαρ οἱ πένητες ου εχοντες αγο Oάσαι Dindorsus ταυε οἱ πέναπες ex emendatione Casauboni.
Dobraeus Ἐριπος Μελιβοία ταυτα γραφεν οἱ πέν=ητες Malim ταυτα γαρ οἱ μὲν πέννητες. ibid. s. Alexis πελευθέρων φαρια θηρευουσί μοι. Herwerdenus Ἀφαρια.λα θη-σι μοι. VII. 303. a. Alexis ουτος πομερον κεφάλαιον εἰ θυννου λάβοι. Ita scripsi non κεφαλαῖον pro υτος προτερον κε φαλην εἰ λάβοι θυννου. s. Calliam p. 2864. Dindorsus cum Εrsurdio ουτος δε προτερον εἰ κεφαDi θυννου λάβοι Ibid. c. In Aeschyli fragmento μυδρος pro μυδρους scripsi
144쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 135 Ibid. d. Cratinus
θω γαρ εἰμι θυννὶς α μελαίνας eti
καὶ θυννος ορφως γλαυκος θχελυς κυων. Pro μελαίνας, quod nihil est scripsi μελαινά. rectius tamen seripseris με ς, quod conchae genus est. s. Athenaeum III p. 86 Totus locus ita sortasse scribendus est: ἐγω γαρ ει μοι θυννὶς et μελαινὶς ην Ibid. e. Archestratus καὶ θυν-N ουραῖον ἔχειν, i θυννίδα, νωτην μεγαλην. Pro ἐν posui articulum hoc sensu thynnida dico adultam. s. 6. orsan recte alecampius καὶ no G ἐθέλχὶς
Ibid. In Antiphanis loco cum Cobetora es ἐν πρω posui prora μεν αγρι'. s. 4. προ γης non ποῖ τῆς qui perarum error est dedi item cum Cobet pro προς τῆ De s. 7. vide com graec vol. III p. 70 et Her erilenum Nov. Add. erit p. 19. VII. 304. b. ον υσανίας Vulgo ooς υσανίας Sequitur Hipponactis locus, quocum ad unius fragmenti perpetuitatem coniungendi sunt versus quos servavit Athenaeus XI p. 645 c. s. 1. υβδην pro ρυδην scripsi cum Bergkio. s. 2. erat θυνναν, quod θυννίδα scripsi, Bergkius θυννην. Fortasse tamen θυννα illi nominum generi accensendum est de quo egi ad VIII p. 333 d. Pro μυσσωτον ante Berghium erat μυτταπον. s. 4. ωστε χρὴ σκάπτειν πέτρας τ' ορείας. Lacunam post σπάπτειν statuit Gaissordus Fortasse ooστε
χρῆ σκάπτειν πέτρας ρείας. . quae dixi in Choliamb. poes p. 120. Ibid. d. Numenius vi μέγαν συνοδοντα ' αρνευτην-ππουρον. Scribendum συνodoντ eti, quamvis συνοδοντα mi etiam aliis locis Athenaeus teneat. Idem lit. e. χάννους τ ἐγχέλυάς τε καὶ ἐννυχίην πίτυνον. Mirabile marini piscis epitheton est ἐννυχίη, quod Casau bonus ad nocturnam piscationem reserebat, parum probabiliter. Scripsi εἰναλίην πυτωχὶν Fragm. Cona graec vol. IIp. 126. quod piscis nomen esse poluit a similitudine pytinae ductum CD ad p. 327 s.
145쪽
Vll. 305. a. ρπίλλας scripsi pro ἐρπήλας ex . 306 e. ibid. c. cratini locus ante Cobetum sic scribebatur τρίγλη δ' εἰ μεν ἐδηδοκοίη τένθου. Ibid. d. In Pancratis loco erat si ridet κίχλην οἰνωdεα, quod ola' id i scripsi ex coniectura Bergkil.
Ibid. s. Ultimus Archestrate fragmenti versus ad structuram loci inhabilis est nec intelligi potest, nisi post secundum versum ponitur hoc modo: τον καπoo αν ἐσίδης, ἀνου και μὴ κατάλειπε,
αρθρων μηλείων ἐπὶ γην δωρήματα βάλλων.
h. e. me caprum quovis pretio proiciens quod e talorum ludo fecisti lucrum. Spectant haec ad deperditam aliquam carminis partem, in qua quem h L alloquitur Archestratus amicum sive is Moschus sui sive Cleaenus ex talorum lusu pecuniam collegisse dixerit. Talos ex ossibus agnorum hi nuteorumque conseri nota res est. Possunt tamen μηλείων ρθρων δωρήματα etiam de lucro intelligi, quod ille ex vendendis agnorum carnibus lacerat ut lanionem eum fuisse suspicari possis. VlI, 306. a. In eiusdem poetae loco:
εφειν εἰς ἄλμην καθαρα βαιὰ φυλλα καθεντα,
fortasse post εχ excidit Mεειν, ut est s. 4. et πυρρος idειν, vel χροιην. Tertio versu num βαια, quod exa receptum est, recte pyrrhichii mensuram habeat vehementer dubito. Vulgo καὶ φυλλα euetus quid habeat non indicatum est. Scribendum videtur εἰς αλμην καθαρα καὶ φυλλα καθεντα. In muria et soliis citharum coqui iubet. CD. Sotades in Fragm. Com graec vol. IIl p. 585. de abrace ἔσταις αλμης λιπαρος φθεὶς ἐν χλόη. Adde Archestratum p. 310 d Exercit phil. I p. 26. Ibid. d. In Sophronis loco dedi οκκα τινὸς δῆσθε pro οκα. Ibid. s. κυουσι δε τριάκοντα νημέρας posui pro ἡμεροῖν,
VII, 307. d. Antiphanes κέστρεις ἔχων αλλους στρατιώτας τυγχάνεις' νήστεις. Scripsi αλλ' ου στρατιώτας. Ibid. e. In Amipstae loco ἡττον γαρ scripsi cum Do-
146쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPΠISTA s. 137braeo pro πτον, αν ουν. In se l. versu malim deleta, θάπερ vocula, νηστις κολουθήσεις ἐμοὶ κεστρευς. VII. 308. b. In Platonis loco dedi οντι γαρ αλιευς απη τησεν τέρων μοι κεστρεας Vulgo ἐζιοντι μοι. BP ἐξιοντι με γαρ. Continuo sequuntur haec συ δὲ εἰπέ μοι,
tu Θετταλον παλαισμα. Non sine causa haesit Porsonus σόφισμα corrigens. ditum defendere conatus sum ad Theocr.
p. 294. Non male tamen legeretur παιπάλημα. Ibid. c. et δια τὴν ἐχεμυθίαν θειον γαρ γουνται τ ην σιωπήν. Pythagoreorum dicit silentium. Pro θεῖον, quod ferri non potest, scripsi σιον, qui frequens error est, cuius exempla composui in Philologo Gott. Xl p. 18. Ibid. s. Erat ἐν Τελμισσευσι. VII, 309. d. picharmus καὶ μαλ' ὁροὶ κω . Secutus sum Casauhonum. Vulgo χαλανδροι, Α χάλαδροι. Credibile tamen aliud quid latere. V. Ahrensium. Ibid. e. In Epicharmi loco πάντας pro πάντες posui cum Casaubono et χαδυνοντες pro χαδυναντες scripsi ex B, ne diversa tempora in eadem sententia coniungantur. VII, 310. a. Theognis: δείπνου δὴ λήγοιμεν οσου τινα θυμος νωγοι. Fortasse δείπνου δὴ μυοίμεμ οσον. Ibid. c. Archestratus ti κυμίνι αυτ πασας λὶ μὴ
συχνο οπτα. Iustuli hiatum scribendo ταυτα. Ibid. d. πλευρωμασιν dedi ex emendatione Iacobsit, libri πληρωμασιν.
VII, 311. b. μαλακως χρiὶστους l. G. Schneiderus vulgo μαλακους χρηστως Praeterea dis αλμης scripsi pro dι λμης. Veram esse emendationem ostendit s. 14. Versu sequepte erat ριηδε προσέλθη σοι προς του νον τουτο ποιουντι, ubi Coraes ποτε scripsit pro προς Scribendum erat περὶ του νον
Ibid. c. Exhibui Porson emendationem, vitiose libri των ὁ πετραίων ἰχθυδίων των τρισκαταρατων. Nisi praeseras quod idem suasit, τραν δε πετραίων ὀψαρίων των τρισκατα- ρατων, ut ἰχθυδίων pro glossemate habendum sit sed genitivi dissicilem explicatum liabent. VII, 312. c. ηττον των ἐγχέλεων obraeus, ου ηττον
147쪽
τῶν l. libri In Platonis loco fortasse προσετι pro προσεστιν corr. per errorem scribendum est. Ibid. e. ἀμμωδεσιν ἐρημίαις pro λιμώdεσι ερ dedit Scaliger. Continuo εστ δε ταυτα δυο βιβλία. Recte ut videtur . Selineiderus ad Nicandrum p. 182, 1 pro υ corrigit M. In sequentibus pro μυρος, quod aperte cum μυραινα cognatum est ubique scripsi ιυρος. VII, 313. b. Epicharmus βωκάς τε πολλους. Ita Din- dorsus in notis abest vulgo τε. Ibid. b. paenetus σααρίμ, ἐν νιοι καλουσι κυνός εὐνά. -υνὸς εὐναν. Idem paeneti locus es p. 128 s. ubi habet ευναι, Β εὐναί. Idque verum videtur notum est proverbium κυνὸς ευναί. Inditum hoc nomen pisci propter
Ibid. Antiphanes πως ου αὐανθρωπ0 φάγοι. Ita eorrexi editum πως ουν ἄνθρωπος φάγοι ἄν addidit Casau-
Ibid. c. πως σε πείση μηδε si rimo πείσει, ut voluit Cobetus Mnem. VII 157. mialbid. e. In Epicharmi versu cum Ahrensio dedi μυρμαιοι τε κολιαν μεωνες Ἀντί. Vulgo μυρμα τοί τε VII, 314. s. Archestratus ποδ ακραισι Πελωριάδος προχοαῖσι Scribendum esse suspicor προριολαῖσι Sequuntur verba ooς ὁ ἐκ Γελας, μῆλλον δε Καταγέλας ουτος ποιητής Archestratum dicit Geloum, quem irrisurus e Καταγέλα oriundum dicit. s. ristoph. Acharn. 606. Ους δ' ἐν Καμαρίνηκαν Γέλα καὶ Ααταγέλα. Consimili lusu idem poeta apud Plutarchum Comp. Men et Aristoph. p. 8534. υπὸ του γέλωτος εἰς Γέλαν ἀφι oum et Dionysius apud Plut de laude sui p. 542 d. ιονυσιος τὸν Γελωνα διασυρων καὶ γέλωτα τῆς Σικελίας αποκαλων. In iis quae statim subiciuntur verba δια τὴν λαγνείαν seclusi utpote e superioribus temere repetita.
Apertum est poetam in superioribus de se egisse, qua or
148쪽
AD ATHENAE DEAENOsoΡΗI8TAs. 139Ρhum et scorpium ex lustris educere liceat. In eandem sententiam accipienda sunt haec eiusdem poetae verba VII p. 304 s. κεῖν δὲ δὴ σκέπτοιο τ κεν καὶ ἰουλίδα μαργον
πολλὸν αποτοιοπωτο καὶ ἰοβολον σκολοπενὁραν. quorum sententia aberravit Schweighaeu serus, κειν ad pharmacum aliquod reserens, quo tulides arceantur supplen- tum potius δελεα et αποτροπιρισθω intelligendum ut in supersore loco μακρον αείρειν. Res aperta est ex VII 305 a. καὶ ὁ συγ μνήσαι δελείατος οττι παο α κραδήεις αἰγιαλοῖο γεωλοφα. et ibid. p. 3224.
Sed ad nostrum locum ut revertar manifestam corruptelam subiere quae altero versu leguntur των γα - κρῆς, quibus quas medelas asserre conati sunt critici, earum probari
potest nulla mihi satis leni emendatione scribendum videtur των γαρ ἐρα-ργῆς, sed ita ut in sequentis versus initio assuisse putem ἐσθιεμεν. xerci t. plii l. II p. 15. Non male tamen Iacobsius coniecit των γαρ ἐπακτ ὶρ, nisi quod ἐπακτρεῖς
scribere debebat. Ibid. c. In Platonis loco erat ορφοῖσι .
VII, 316. a. Archestratus de caltaria pisce: σομφὴν δὲ τρεφε τινα σαρκα καλλως ου ηδειαν μοι ' αλλοι, ὁ . . αἰνουσιν χαιρε γαρὰ μεν τουτοις δ ὁ ἐκείνοις.
Cod. ἐμοί γε αλλ' ὁ δαίνουσαν. Lacunam implevi αλλοι
δε νιν αἰνῶς αἰνουσιν, quorum αἰνουσιν debetur Heringae. Ibid. c. Alcaeus Γλω δ' ἐμαυτον ὐσπερ πουλυπους. Ita Schweighaeuserus libri H quod revocatum seclusi ut voluit Nauehius. Pro 'do aut ἐδομαι aut cum Nauckio εσθω reponendum est. Sequentia, quae suo loco mota videntur, deleri voluitiobraeus. In Eupolidis fragmento ἀντὶ πολisης που- λυπους ἐς τους τροπους, πολ&ης de vitio suspectum est. Fort. sui παλαιστής figurato sensu de vafro homine dictum. Pro ἐς Dobraeus τις. Ibid. e. De Plierecratis loco v. Com graec. II p. 256.
149쪽
140 ANALECTA CRITICAlbid. s. ἐστὶν ἔνδον φιλτάτη scripsi obraeum secutus. Edebatur ἐστὶ φίλτατε, ex quibus φίλτατε revocandum. VII, 317. a. ἐφαρμοζειν pro ἐφαρμογυ dedi ex Antigono. V. Bergkium ad Theogn. 215.
Ibid. s. Θεοφραστος - τὸν πολυποδά φησι τοι πετρω- δεσι μάλιστα μονοις συνεξομοιουσθαι. Pro μονοις, quod Causaubonus et μονοις τοποις scribebat, colorem eum mutare ad similitudinem saxorum potissimum. aut etiam solorum, ego correxi μνίοις. VII, 18. b. Aristoteles πουλυπους - τις δ μεν ρεψίχρως δ ὲ ναυτίλος. Fortassea μέν τις τρεψίχρως. De
Callimachi epigrammate dixi ad Callimachum p. 268. s. 2.ανθεμα πρωτον ἔχεις Forsan ανθεμ ερωτος. s. 6. Oσ- σίν ' ὁ ω τώργω. Ita haec scripsi, in quibus cra τοὐρνωΗauptio debetur. Cod. Α ποσσὶν ιν οστ εργω. indorsius ex coniectura Hermanni ποσσί νι Ἀ- ἐργω. s. 7. Ιουλίδος sindorsius cum Casaubono fortasse γωνίdας. s. 8. σοί τι Ernestus, vulgo σοὶ το De postremis Callimache carminis versibus v. ad Theocr. p. 317. Ibid. c. Ion tragicus καὶ τον πετραιον πλεκτάναις αναι- μοσι l στυγῶ μεταλλακτrῆρα πουλυπουν χροός. Non apparet unde pendeant dativi πλεκτάναις αναίμοσι. Durum enim est coniungere πλεκτάναις πετραιον, et intelligere cirris saxa
complectentem. Vereor ne versus exciderit.
Ibid. d. γραυε δε καὶ Ποσείδιππος εἰς την ἐν ΡΖεφυρίω τιμωμενην φροδίτην τοδε το ἐπίγραμμα τουπί- γρ μειαὶ τουτο καὶ ἐν ποταμω καὶ ἐπὶ χθονὶ τῆς φιλαδέλφου Κυπριδος ἱλάσκεσθ' ιερον Ἀρσινόης, vi ανακοιρανέουσαν ἐπὶ Ζεφυρηίδος ἀκτῆς πρωτος ὁ ναυαρχος θήκατο Καλλικρατης. Zephyrium non littoris sed promontorii nomen fuit itaque recte alchenarius a Dindorso memoratus ἄκρης pro ἀκτῆς
scripsit. Praeterea corruptum videtur ἀνακοιρανεουσαν,
cuius compositi quae vis sit non perspicitur. Recte quidem apud Homerum legitur μάχην ἀνακοιρανέοντα, in quo Prae'
positio ad rami spectat. At Posidippus scripserat iv αρακοιρανέουσαν. Denique Ζεφυρη vitiosum videtur. AZεφυ-
150쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAs. 141ριον enim formatur Ζεφυριτης et Ζεφυριτις. Illud autem adtέφυρος revocandum esset, quemadmodum Nonnus recte dixit φυρηίdo αυρχὶς Corrigendum igitur EspYPlTlΔlΔOC, quod vix apice dissert a ZEΦΥPHlΔOC Exercit philol. Spec. II p. 25. ακτῆς nescio quo errore in Athenaeo relictum est, et Ζεφυριτι do coniecerat iam Val clienarius ad Callimachi
Eleg. p. 165. Pro ποταμω quod inepte opponitur τῆ χθονί,
recepi Iacobsit emendationem certissimam ποντF. Praeterea VS. 4. nescio quid significet πρωτος, cui Hermanni monitu substitui σωστρον. Id enim dici debuit Callicratem Veneris opeiae praesenti mortis periculo servatum Arsinoae templum dedi
Ibid. e. In Epicharmi loco vitiose editur χα δυσωδης βολ- μεις γραιαί, ἐριθακωδεες βολμεις enim βολβος sormatum βολβιτις scribendum esset, a βολβιτον autem formatur βολβιτινη aut βολ ταινα aut penultima brevi βολβιτις, idque in Epicharmi loco reponendum est. Exercit phil. p. 26. Ibid. s. Anonymi fragmentum πουλυπ0dες γαλεοι τε κυνες Archestrato vel Matroni assignandum videtur.
VII, 319. a. ιμοκλῆς - ἐν Πορφυρα υτως - αλιευς ιδ ακρος σοφίαν - Pro εἶ, cod. A ti . obraeus
Ibid. b. In Sophoclis loco s. 1. παροικος recte opinor delevitiobraeus. s. 2. παραυλος dedi cum Berghio vulgo παροικος. Vs 3 vulgo τῶδε Correxit Nauchius. Ibid. χαννην scripsi pro χανναν, fortasse sine causa. v. ad VIII p. 333 d. In Numenii loco περ πετρην dedi pro παραπετρην cum Schweighaeusero. ibid. e. Archestratus de piscibus in Mileti ora agens ὀuso κροκοδειλον αν πτον δαισαίμχὶν, ἰπνου, τερπνον παίδεσσιν Ιωνων. In his ἰπνου Dindorsius scripsit, libri ιπνου, quod recte habet si re μνου scripseris. γπνους sui locus in Samo insula. quem μνo Archestratus vocabat. Similiter quem in Pelio monte locum erodotus Ἀνοί appellat, eundem Stephanus Byet. p. 335, 20 dicit 'Iπνουντα.