장음표시 사용
151쪽
142 ANALECTA CRITICAVIl 320. a. Archestratus σκαρον Ἐφέσου ζήτει, χειμωνι ὁ τριγλην. Implevi versum addito καί CL sequens fragm. καὶ σκάοον ἐν παoo λω - s. 3. Εαρῶν πέλας αγκυλοκωλων Permirum hoc Carum epitheton est. Num agiles pedibus et pernices intelligi voluit an αι πυκολωνων scripsit, in montium summitatibus habitantium L s. Aristophanes Av. 239 ubi vide schol. Ibid. c. In Epicharmi fragmento εἶκε cuni Ahrensio scripsi pro ηκε quod pro vulgato εἰ καὶ posuerat Valchenarius. Insequentibus repraesentavi librorum scripturam quamvis corruptam SchWeighaeuserus et indorsius καλλίστας σαγήνας χἀλιευομεν παρους. hrensius καλλίστους αλιταν τηγανι- σθῆμεν σπαρους.
VII. 321. a. In Epicharmi loco θ or τε et γα pro τοί τε et
γε scripsi cum Αhrensio. VlI, 322. c. Archestratus αυτα τον σινοδοντα μεν ον ζήτει - ρον εἶναι, ἐκ πορθμου δε λαβεῖν πειρω και τουτον ταιρε. Non credibile est Archestra in m tam elumbem versum secisse
qualis primus est. Accedit quod μὲν post αυτοι inferri non
potest neque apparet unde pendeat accusativus σινοδοντα. Itaque scribendum suspicor αυτα τὸν σινοδοντα, Μενων ζήτει παχυν εἶναι. Ilaec enim sui Archestra te carminis ratio, ut amicus subinde compellaret ad eosque gulae praecepta dirigeret, ex quibus etsi Athenaeus VII p. 278. duos tantum, Moschum et Cleandrum, commemorat, nihil tamen prohibet, quominus etiam Menonem passim compellatum esse statuamus. Alioquin possis etiam μενων corrigere, ut hoc dicat si nodontem me expectans dum ad pinguedinem adoleverit. Fretum autem, in quo sinodo capiendus sit, dicit haud dubie Siculum.
ut in locis VII 3134. et 314 s. Exerc. phil. I p. 27. Ibid. d. lexis fortasse scripserat τυρι τε σάὶον αλοί,
εἶτ' οριγάν p ὁρίμυξον vel simile quidJ.
VII, 323. s. καὶ κυίσκονται πεντεκαίδεκα ημέραις. Malim
VII. 324. a. ἐξ ἐφθοῖς. Fort. διέφθοις.
152쪽
teles Η. A. V, 9. In loco Epicharmi αγε η τρίγλας τε κυφὰς
κἀχαριστους βαίονας, vereor ne κἀχαρίστους corruptum sit, quo cum parum iucundi et viles pisces significentur, αχαριτους potius requiritur quam ἀχαρίστους, nisi sorte dialectus Syracusana ἀχαριστος formavit a χαρις gen. χαριστος,
ut αθέμιστος a θέμις gen θέμιστος sormatum est. Ibid. s. In Sophronis loco cum Ahrensio dedi τριγλας μεν γέwnον, pro quo τρίγλας τ' ενη0 A, τριγλας τένγηον P. Idem locus es p. 325 a. ubi legitur τριγλας si γε πίονας.RI, 325. b. Laudatur Melanthius scriptor, de quo dixi
com graec. I p. 319. Non recte tamen statui de schol. Apollonii h l 1126 των ναίων Λακτυλιον καλουμένων
θυωσι τη Ῥέα, προθυειν ιτία καὶ Κυλληνῶ ubi Struvio apud Lobeck. Aglaoph. p. 1358. Menandrum comicum intelligi posse visum est, ego autem olim Melanthii nomen reponendum esse suspicatus sum. Nunc non dubito quin ista Maeandri Milesiacis a schol Aristoph. Pac. 263. aliisque apud C. Keilium Vindic. 0nomatol. p. 12 laudatis ducta sint. Idem error apud Zenobium Prov. IV, 32. Θρακες ορκια ου ἐπί-Gτανται, ταυτης μέμνNται Μενανδρος ἐν τῆ πρωτη λέγει
ἀκοντισθεὶς δια του στ)ήθους ἀπωλετο duae Menandri Protectoris verba esse male statuit Niebulirius Scribendum Μαίανδρος sive αιάνδριος. Denique eundem scriptorem, cuius nomen frequenti errore et facili passim ἐανδρος seu εάνδριος scribi constat, commemorari suspicor a Stephano V. 'Nη Μαίανδρος, ν ικάνωρ παρατίθαμ ἐν ιετονομα-
σιαις, γῆν αυτλῆν Nn καὶ Σαρδεις φησίν, ubi vulgo legitur Aέανὁρος ὁ Λικάνωρ. Exerc. phil. II p. 15 sq. Non legorat haec Mulierus u. G. IV 657. Ibid. d. ἐαν MVποπνιγῆ τρίγλη ζωσα ἐν οινω καὶ τουτο ἀνὴρ πίχὶ ἀφροδισιάζειν ου δυνησεται, o Tερψικλῆς ἱστο-
153쪽
ρει ἐν τω περὶ φροδισίων. Idem eiusdem hominis scriptum laudatur I p. 391 s. ερψικλῆς τους ἐμφαγοντας φησὶ στρ0υθων ἐπικαταφορους προς ἀφροὁίσια γίνεσθαι. Nomen huius scriptoris haud dubie siclum est, quippe ab argumento libri ductum, quemadmodum consimile Terpsionis quem Archestrati magistrum fuisse et primum astrologiam condidisse testis est Clearchus Athen. VIII p. 3374. Exerc. phil. II p. 16.
Ibid. e. In Nausicratis loco legebatur ἐντοπους παιδευε- ται Pro ἐντοπους est ἐν τοποι p. 330 b. s. Fragm. Com. IV p. 576. παιδευεται fortasse non tentandum erat. Ibid. s. ἐκκοι Dαξας Koenius dedit pro εκκοιλ ας. VII, 326. a. τραχουροι τουτων ως ξηροτερων μέμWηται, Λιοκλῆς Νουμήνιος δν ἐν Ἀλιευτικω φησινακονιας κίγκλους τε καὶ αλλοπίπν τραχουρον.
Aconia piscis videtur idem esse qui alias φάγρος dicitur, ἡ γαρ ακονη κατὰ Majτας φάγρος ὼς φησι Σιμμίας Athenaeus
VII p. 327 s. Non minus de allopia dubitatur. Neque iniuria eorruptum enim nomen est scribendumque puto ἐλλοπί-ν, ut τράχμυρον, pro quo ex eod. B τρήχουρον reponendum est, adiectivum sit. ἐλλοπιας idem qui alias ελλοφ. Ad nomiuis formam comparanda sunt similia piscium nomina αυλωπιας, αχλιας, τριχίας, λεβιας, χροιιιος, ξιφίας, νίας χαραdρμης, καλαρίας etc. uem piscem Plinius Η. N. XXXII, 2, 5. novaculam dicit, graece haud dubie dicebatur ξυρίας. xercit. philol. I p. 27. Ibid. d. Αρχέστρατος ὁ Ο πῶσαν γῆν κα θαλασσαν
περιελθων πλευσας, φησί. Ita AP περιελθων καὶ περιπλευσας C. Aut hoc probandum, aut scribendum, quod ego feci, περιπολήσας, sive quod nunc praesero περιπολευσας. Din dorsius πλευσας seclusit. Ibid. e. Alexidis locus ita editur:
τευθίδες σπίναι βατις δῆμος ἀφυαι κρεάd ἐντεριδια, ἀλλα τὰς με τευθιδας
duorum versuum primo A habet σπιναι,4 πίναι. Scribendum puto πιναι. . Tum δῆμος, quod ineptum est, fortasse χ bi0 i. e. χημη corruptum est. aes Cona graec. III p. 17. Secundo versu ἀλλὰ delevit Dindorsius Malim
154쪽
HI, 327. a. Callimachus θεὸς δέ οἱ ἱερος υκης. Haec ita scripta leguntur p. 284 c. ιερὸς δέ τοι δερυς υκης. Malim vero ἰχθυς δέ τοι ἱερὸς υκνὶς In Numenii fragmento . Schneidorum ad Nicandrum memini corrigere et i . Ibid. b. yccara Siciliae oppidum ab hyearum multitudine denominatum esse valde probabilis est sententia Timaei. Ex quo intelligitur, quum κης hoc piscis nomen ubique scriptum reperiatur, etiam oppidi illius nomen rectius Ἀαo scribi quam Ἀκαρα. Eandem scripturam aliis item Iocis meliores libri comprobant. Apud thenaeum XIII p. 589 a. bis editur Tκκαρου et Yκκαρων. At cod. B et haud dubie etiam habet moti is Apud Diodorum Sic. XIII 6 legi tu Ῥκκαοα, at codd. Yκαοα. Apud Pausaniam II, 2, 4. item duo libri ἐξ Ἀαρων habent, et apud schol Aristophanis Plut 179. pro ἐκ Καρῶν non ἐξ φιαρων scribendum, sed ἐῖ Ἀαρων. Apud Synesium pist. 3. Ἀκαρικον ανδραπόδιον legitur, quod tueri videtur Stephanus v. Eυκαρπία ipsa haec Synesii
verba asserens. At cod. Vrat. Ἀαρικον, cuius mihi potior auctoritas est quam scholiastae s. apud Boissonadum ad Philostrati pist. p. 196. Apud Theocritum IX 26 edidi olim ex Berghi coniectura Ῥκκαρικαῖσιν ἐνὶ πέτραισι Libri ἰκα- ρίαισιν Scribendum igitur Ψκαρίαισιν Denique eandem
scripturam ex duobus codd. redde Thucydidi VI 62. et apud Stephanum 3 g. v. Πλα scribe απὸ Πλωνος του Αἰτνης καὶ Ἀαρo pro Yμαρου Exercit phil. I p. 27. s. ad III p. 914. Ibid. d. In Amipsiae loco ρφφσι dedi pro ορφοισι. Ibid. Ἀρχέστρατος δέ φαὶσι Σειριο ανατέλλοντος δεῖν τὸν φάγρον ἐσθίειν χήλι' Εἰρετρία τε - haec fortasse ita scripserat Archestratus :τὸν φαγρον ἐσθιέιιεν δεῖ nolo αντέλλοντος Λήλφὰ ειρετρία τε κατ υλιμένους κλος οἴκους. In eodem Archestrati loco dedi τοι δε λοιπα dosio σὸν μην
ἐσενέγης Schweigh. δόμον μή εἴσω ἐνέγκης. Libri δόμον
155쪽
Ibid. s. πυτινον dedi ex . πιτυνον P. Fort. πυτίν .vide ad p. 3044. Continuo ποικιλερυθρομέλπιναν scripsi pro ποικιλέρυθρον μέλαιναν.
VII, 328. a. Archippi versus ita scribebatur ιερους disης χρυσοφρυς Κυθηριας correxit Cobetus N. L. p. 141. nisi quod reliquit χρυσόφρυς. Ibid. c. In Hicesii loco ante θρίσσαι addidi αξ Ibid. d. Numenius συ ὁ α καὶ χαλκιδ' ἐκείνην -υτως au πειρcας καὶ λίγην μαινίδα. Scribendum καὶ λίζονα μαινίδα. Sequuntur haec: υ δηιιος - λέγων αυτους χαλκεῖς γίνεσθαι ἐν τῆ Κυ κηνων χωρα, περιφερεις τε εἶναι κώ κυκλοειδεῖς Non apparet quid magnopere disserat
mol*EOεῖς et κυκλοειθεῖς. Quare κοιλιοειδεῖς scribendum puto, stomachi formam reserentes.
Ibid. s. Platonis locus est αλιευοιιενος ποτ' αυτον εἷλον ἀνδραχνη. Sine sensu scribebatur Mo ανδραχμη, quod correxi Com.
fragm. II p. 629. s. 2 αφῆχ 4τι ην βόαξ. arat αφῆκεν, Dindorsius αφῆκεν οτι βοα ήν. Ibid. de κυνὸς ευνα v. ad p. 3134. VII, 329. a. In Callimachi loco Καλχηδόνιοι dedi pro
χαλκηδόνιοι et post αθεριναὶ lacunam indicavi. Excidit opinor 'A pναῖοι, ut est in sequente eiusdem scriptoris loco. Sequuntur continuo haec των ὁ ἰ-ων Νίκανδρος ἐν δευτερε οιταλων
ubi indorsus legebatur ἐν βοιωτιακὴν BDP0, quod certissima emendatione est ' ΟἰταΓκων, in quo libro de piscibus egisse Nicandrum ex ipso novimus Athenaeo VII 82 s. Hoc argumento non utar equidem Piscium enim memoria in nostro loco ad nescio quam comparationem reserenda est, in altero autem fortasse ad Herculem spectat, quem Nicander pompili ductu ex tempestate servatum sinxerit. Pro σκωπες qui maluit βῶκες I. G. Schneiderus, non memor erat vix ullum aviculae nomen reperiri, quod non item piscis nomen fuerit αρειονες autem propter comparativum, cui nullus hic locus est, vitii suspectum habeo. Exercit phil. I p. 25. Certa, opinor,
156쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA s. 147 coniectura nunc I αρείονες restituendum puto, et αρείονες de cochlea accipio commemorata ab Aeliano H. A X, 5. ι ε
Ibid. b. In Aristophanis loco erat πρωτον. V. tamen Toeppelium uaest crit de Com. fragm. II p. 12. Ibid. c. In laedere piscium cum Atheniensibus pacto κορακίωνας scripsi pro κορακιωντας In sequentibus pro ανθρωποι sortasse θνναίοις scribendum. Ibid. d. το τῆς θραττης νομα Debebat θεττης, sed totus locus mirifice turbatus est, . Schweighaeuserum. Ibi d. e. Antiphanes quo δ' Ἀλαιευς ἐστιν. 'ortasse δηιιων scribendum est, ut indicavi Com graec. II p. 123. Idem voluit postea Her eritanus Obs crit. p. 51., qui praeterea articulum desiderat. s. 2. τι λοιπον cum eodem scripsi
VII, 330. a. In Archestrati fragm. post βουγλωσσον indicavi lacunam.
Ibid. b. De Nausicratis verbis ἐν τοποις non ἐντοποις)ιιαιευεται v. ad p. 325 e. s. 4. erat τριγλαν , quod τρίγλας scripsi ex . 3254. De reliquis v. Fragm. com I p. 577. et Cobetum Mnem. IV p. 121. VUI. 331. c. ιλλα μήν, ανδρες ἰχθυς κατα τον Αρχιπμπον, παρελίπετε δεῖ γαρ καὶ ηιιας μικρα προσοψωνησαψτους τε ορυκτους ἰχθυς καλουμενους. Scribebatur ἰχθυες et ἰχθυας. Recte in seqq. sere constanter libri contractam sormam habent. De ανδρες ἰχθυς f. Com graec. II p. 723. Particula τε abundat. Pro προσοψων iσαι conicias προσοψο- φωνῆσαι Cod B προσοφωνῆσαι. Comparandum ἰχθυολογεῖν quo utitur Athenaeus VIII p. 308 d. συκολογειν III p.79 a. οἰνολογειν II p. 40 s. κυλικηγορεῖν XI p. 461 . Sed retinet me VIII p. 346 c. nisi hic quoque scribendum προσοψοφωνήσας. Ibid. d. debatur κατα βάθος πλεον ἐς τους τοπους εχοντας. Correxi ex Theophrasto. Ibid. e. 'Αροανα scripsi cum Casaubono pro 'Aoρνω.
157쪽
ANALECTA CRITICA VIII, 332. a. πεδίον λεπτογειον καὶ πολλὴν ἄγρωστιν
Ibid. h. rat ἰχθυε et 3334. ἰχθυας Tum pro μαζει- νοις apud Tlieophrastum est μαζίναις. Fortasse ρια νοις. Ibid. e. Pro παρευδιστα cum anonymo dedi παoευδιαστάς. Continuo exo posui π0κυβηση, pro quo ex Leditum est ἀποκυβιστ=ησύ. VIII 333. a. obraeus τινάς πολλάκις δε και γυοίνοις του αυτου συ ιβαίνοντος. ηρακλείδης Ibid. b. δε post ἐνοχλουμενοι abundat pro σμγὶς erat ὀδμῆς. In Posidonii loco praestare opinor ρυφων ὁ Ἀπα- μευς ὁ την των Συριον βασιλείαν διαρπάσας. Vulgo,o-
Ibid. d. Scripsi cum Casaubono ταν δε ὁη λθωσι prooταν δε διελθωσι. Isid. Polycharmus et δίνα επὶ τῆς ψαμάθου, et mox εἰς τὴν δίναν et θαλάττης et δίνα. In his dis ultima producta dorica sorma esset a Polycharmo aliena. Scribendum et δινα, quae vulgaris sermonis sorma est pro δίνη. Eadem ratio est nominum ῖνα et ινη ναρκα et ναρκη, πεινα et πείνη, μινθα et μίνθη, τολμα et τολμη, θερμα et θερμη, μαρι et μαρίλη, πρυμνα et πρυμνη, βλαστα et βλαστρο αφθα et αφθη, τρίγλα et τρίγλη, et aliorum eiusdem generis complurium, quibus adde θοινα et θοίνη, quorum illud item vulgo θοίνα scriptum est. Nec correctus error est in novo H. Stephani Thesauro. Exercit phil. I p. 28. Ibid. e. Polycharmus πληρουται θαλάσσης et ὁινα καὶ παραγίνεται ἰχθυων πλῆθος τοσουτον καὶ τοιουτον, ωστἐκπληττεσθαι ὀ Ορατον του πραγματος τω δε μεγέθει ιυστε κα ευλαβηθῆναι. maec vitiose scripta sunt. Corrigendum videtur τι ἀορατι του πραγματος τι τε μεγέθει. III, 334. c. In Cypriorum fragmento τοι ὁ μετα τριτα-
την Ἐλενην L nescio an praestet του δὲ μέ α, post hos Dioscuros Iuppiter genuit Helenam, non inter hos vel in his Hetaerus Philol. Gott. V p. 437. Ἐλένην ἔχε, de Tyndareo vel Leda ἔχε intelligens. elcher Ep. cycl. II p. 514. post h. v. lacuna indicanda videbatur. s. 5. 6. libri αἰδοῖ
158쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 149
καὶ νεμέσει Correxit Iunius, improbantes Velehero. s. 12. Veleherus dεινὰ τρέφει vel πολλὰ τρεφει. VIlI, 335. d. ἐρωτικὰς pro βρωτικας eorrexit Coraes. VIII, 336. a. o dedi pro τόν. s. 7. erat λήσομαι, pro quo λήσεαι scribere malui quam λησαμεθ ut voluit Hecherus Comm. de Anthol graec. I p. 35. Ibid. c. ὁ θάνατος δ' ἀθάνατος scripsi cum Porsono,
libri θάνατος δ' ὁ θάνατος, indorsus cum Elmsteio ἀθάνα-to ὁ θάνατος. clum ἐστ' ἐπὰν Nauehius.
Ibid. e. Incertus poeta. s. 4. νωμεν, ἐμπινωμεν. πίωμεν, ἐμπιωμεν. Alterum Σίκων addidit Casaubonus. Vs. 6. Μανχ scripsi pro ανήν. Μανη Muretus. s. 8. ἀρεταί. Iacobsius αρχαί. s. 10. ' ο αίμων posui ex libris Mureti, vulgo σε αίμων. s. 12. σπodo pro πο- do sobraeus. VIlI, 337. b. Sensu destituin est Terpsionis versus
quem alios sic extulisse dicit Athenaeus:
Unde suspiceris scribendum esse et κρῆ χελωνης ει φαγειν ' μη ταγειν. Aut testudinis carnem comedere oportet, aut nihil edendum est. Ibid. c. acho εἰς υλων ἐλθων. Ita scripsi pro εἰς Μυλων, quod μυλωνα scribitur in A, unde possis fortasse rectius εἰς Μυλων. uicquid est Mylasa dicit urbem Cariae, quam Maelio, Aegyptius genere, popularium suorum more
molarum urbem dixit. V. ad Stephanum Byχ. p. 445. Ibid. e. ἐὰν βουλη scripsi pro ο αν βουλη. Continuo dedi υκ ἀνοήτως γε τουτο. Vulgo ου ἀνοήτως τουτο.
VIII, 338. b. Mnesimachus ου αλλα καὶ τῆς νυκτος εσται χωρίων. Legebatur ἐστι. Ibid. του Aάσου delet NauchiuS. Ibid. d. In Epicharmi loco s. 1 legebatur ο Ζευς ι ἐκάλεσε Πελοπί γ' ερανον εστιων, et s. 3. αλλ' ουτ γερανον,ολλά, ανον τοι λεγιο, me quidem quae particularum γε vis sit nesciente Eam ob causam utroque loco ερανον cum
159쪽
digammate scribere ausus sum, quamvis digammatae formae nullum exemplum habeam. Ibid. Alexis ουκ ἐνῆν uorsonus οὐκ αν ην. Fort. ουκ-
Ibid. s. Antiphanes τίς ποτε, scio Καλλίμεδων, σε κατέδεται; τίς των φίλων Sic correxi e diluin κατεμ αρτι των φίλων; quamquam possis etiam σε κατέ - αρα των φίλων duorum utrumque praestare opinor Cobet Mnem. V. p. 88. coniecturae σε κατεδετ οιστῶν φίλος:VII, 339. a. In eiusdem poetae fragmento us 1 et 18. καὶ μὴν αληθως - ἐπιπεφυκὼς λανθάνει Hirschigius delet. Ibid. b. Erat Κολυττευς et lit. c. 'Aγωνιδι.
Ibid. d. Pro μεγάλους ἡδομένη posui μεγάλ' ἡὁομένxi.
Ibid. s. Timocles co ἔλεγεν ἐπενευον διακενγῆς, τι Mαρα- Rotundiores evadent numeri si scripseris ιον ελεγε διακενῆς ἐπένευον.
VIII, 340. b. In Alexidis loco dedi εἰ φιλεῖς τί με. Vulgo εἰ φιλεῖς ἐμέ. Monuerunt, si recte memini, etiam alii. Ibid. c. Ἀντιφάν=ὶς δ', Γοργυθp. obraeus ἐν Γυργαθεν Reinesius Γεργιθίφ.
Ibid. b. ubulus ἔτεροι δε τοι θεοῖσι συμπεπλεγμD0ι. Articulum addidit Casaubonus. V. Herxverde Nov. Add. crit. p. 24. qui varia tentat e. c. τεροι ὁ θεοισεχθροισι , vel ετεροι δὲ θηρίοισι. Possis haud paulo melius πτεροι ἀθεοισι, improbis et sceleratis. s. 4. ωστ' ἐνεῖναι μηδε εν. emerdenus in ετ ἐνεῖναι. obraeus οὐστ'ανεῖναι μηδε εν.
VIII 341. b. Machon αλοντα δ' υπο δυσπεψία κακιος ἔχειν σφόδρα. Ita cum Grotio et Porsono edidit Dindorsus, libri κακιος σφοδρα ἔχειν. Itaque corrigendum erat κακως σφοδρα σχεῖν. Ibid. c. In eadem Machonis ecloga post μυσαις indicavi lacunam causa in aperto est: si enim ηνδρωμενοι erant Timothei dithyrambi et ἐστεφανωμένοι, non intelligitur, cur Venerem et Dionysum iis ἐπιτροπους imponi velit. Videntur plura excidisse. Ibid. χωρεῖν δὲ πορθμον ἀναβοα. Haec etiam singulariter dicta sunt, nec quidquam proscias comparatione
160쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 151 Pindari fragm. 120. βαρυβυαν πορθμον πεφευγότες 'Aχέροντος, quae rectissime dicta sunt. Suspicabar χωρεῖν ὁ πορθ-m M αναβοα, clamitat Charon cymbam suam abire, ideoque festinandum esse navigare volentibus CL Aristophanes Ban. 197. ubi Charon ειυς τι πλεῖ σπευ/έτω. Video nunc idem coniecisse Casaubonum a Dindorso neglectum.
VIII. 342. . Eiusdem Timoclis locus ex Icariis petitus, de quo dixi in Com. gr. III 602. τον H ἰχθυορρουν ποταμον Υπερείδην πέρα,ος πτίαις φωνωσιν εμφρονος λογουκ0μr0ις παφλαζων πτίοις πυκνώιλασιν Ut alia mittam, ἡπίοις manifesto in alius vocabuli locum successit coniectabam στρογγυλοι πυκνώμασιν cli Dionysio Bal de Lys. 9 p. 470 Lysiae στρογγυλην καὶ πυκνην λέξιν
Ibid. c. Axionicus γλαυκος τις ἐν - ψοφαγων insanabiliter corrupta sunt. s. 5. λίχνων τ ανδρων dedi pro καὶ λίνων ἀνδρων Continuo fortasse sui ἀγαπηα φερωδε κατ tuuων. s. 12. ἐν inserui ante αλιιτ et in sequentibus scripsi βοας δ' ονειδος ιδιον ιο Καλλία, δε συ με αμφί τε συκα καὶ 1μφὶ ταρίχι ἀγάλλει, pro βοα δ' ὀνειδος ιδιονω Εαλαίδη συ μὲν ἀμφὶ συκα καὶ ἀμφὶ ταριχ ἀγάλλει In-
eerta tamen haec esse non diffiteor. Ibid. c. In Hermippi verbis nescio quo νυν reserendum sit delendum videtur. Ibid. e. - 343. b. In Antiphanis fragmento us 3 Dobraeus ἐλογί τ ἰων των πραγματιον ουκ Ira τι Cobetus ἐλογίζετ' ἐλθων πραγματιον Ουκὰ iam Dindorfius των πωγ- ματιον ου οἶδ' ο τι ἐλπίζετο. s. 5. codd. παλαιάψοφάγοι τοιουτοι τινες Iacobsius παλαιον ὀψοφαγίσατο τινες. Delet Versum Bobraeus. s. . scripsi ἔλεγον τοιαδί. Vulgo ἔλεγον τάδε Dindorfius cum Bobrae ἔλεγον αὐταδε. s. 13. ἐνθάδ' adiecit Casaubonus. Vs. 14. erat ν ησιαρχων. Tum