장음표시 사용
241쪽
232 ANALECTA CRITICA ησυνην αἴθων ανήρ. Correxi εἰς την -ταλυσιν ηγον, ην αιθων ανήρ. Vs. 7. ἴσως ἐτέοας adieci ex VI p. 230. XI, 503. a. In Euphronis fragmento scripsi τὸ τευτλίον δὲ σευτλα. Vulgo τὸ σευτλίον δε τευτλα. Vidit iam Schweig
Ibid. b. Antiphanes ὁ ὁ καλὸς πῖλος, κάδος, ψυκτήρ.
Sic Dobraeus. Ibid. Moiset scripsi cum Fabricio pro an νη. Ibid. c. Antiphanes ἔστω ποτος Legebatur ποτος σται. Post κυαθοι γαρ exciderunt lacunae signa. Ibid. d. Nicandro Thyatireno docetur ψυκτήρια esse αλσώδεις καὶ συσκίους τοπους, ἐν οἷς εστιν αναψυξαι Idque deinceps confirmatur Aeschyli loco lauripidis e Phaethonte ψυκτήρια Ῥένδρεα φίλαισιν ωλέναισι δεξεται. Pro
δένδρεα recte obraeus δένδρων Ceterum Matthiaeus ista Meropis verba esse suspicatur, locum ubi Phaethon sepeliatur demonstrantis. Quae parum probabilis coniectura est, quamvis Welchorum adstipulatorem nacta in egregio opere quo degraecis tragoediis explicuit. Mihi Solis verba esse videntur. Phaethontem ut ne periculosum iter ineat obtestantis. Aptissime comparari possunt hic vidi Metam II 76: forsitan et lucos illic urbesque domosque concipias animo delubraque ditia donis esse per insidias iter est formasque ferarum. Haec si vera sunt, apertum est addendam esse quae ante ρυκτηρια facile oblitterari potuit particulam ου. Integra si extaret Euripidis sabula, in aliis etiam locis puto vidium eum graeco poeta consentire intelligeretur. Ex eadem Solis oratione partem servavit Clemens lex Paed. III, 2. μη θίγης ηνιωναπειρος - ριηδὲ ναβῆς τὸν δίφρον ἐλαυνει μη μαθων. duae ab aliis aliter tentata mihi ita scribi posse videntur:
μή μοι θίγης τῶν ἡνιων σπειρος ων, μηδ' ἐπαναβὴς τὸν δίφρον ου μαθὼν ἐλαν.
Forma ἐλαν Euripides usus est in eiusdem sabulae Fragm. X. ex Longino Subl. 15. πατη δ ἔπισθε νῶτα σειραίου βεβως λπευε, παῖδα νουθετο, ἐκεισ' ἔλα,
242쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 233 In his quin et si corruptum sit non dubitatur. Unus cod.
βατε, τῆδε. Eiusdem sabulae fragmentum decimum septimum ex Stobae Flor. 93, 2. ita constituendum videtur:
δεινον γε τοῖς πλουτοῖσι τουτο δ' ἔμφυτον σκαιοῖσι εἶναι τί ποτε τουτου στ αιτιον;
α ολβος αυτοῖς οτι τυφλος συνηρετεῖ, τυφλας ἔχουσι τας φρένας καὶ τῆς τυχης;
Versu quarto pro τυχης forsan τέχνης scribendum, ut opulenti in artibus nihil videre dicantur. Genetivus pendetis τυφλος.
Ita Menander κοπος cum secundo casu coniunxit Aneps. I, 2. Secundo versu vulgo legitur τί ποτε τουτου ταἴτιον Versu
tertio pro συνηρεφεῖ reposui συνηρετεῖ cli Lobeckio ad Soph. Aiac. 1329. Ad sententiam D. Aristoteles Probi. XXIX, 8. δια τί o πλουτος ἐπὶ το πολυ παρα τοῖς φαυλοις μαλλον η τοῖς ἐπιεικέσιν ἐστίν et διοτι τυφλὀς ων την διανοιαν ου δυναται κρίνειν οὐδὲ α*εῖσθαι το βέλτιστον Eandem expressit poeta in Polyido Fragm. Xyapud Stobaeum Flor. 95 7: πλουτεῖς - ὁ αλλα μὴ δόκει ευνιέναι 'ἐν το γαρ λβο φαυλοτης ἔνεστί τις, πενία δε σοφίαν ἔλαχε δια τὸ δυστυχές.
Ita enim primus horum versuum scribendus est vulgo soloece
μὴ δοκεῖς ξυνιέναι. Denique ad Phaethontem reserenda suspicor quae leguntur apud Plutarchum Trans ulli. n. p. 463 a. το του τραγικου Μέροπος πέπονθας ουὁ ως Hεῖνον ευδαιμονίζων ὁ χλος ἐξέπληξε των φυσικων παθων. Latet in his tragici poetae trimeter ευδαιμονίζων ὀχλος ἐξέπληξέ με. Quae a Merope uripideo dicta suisse suspicor post gratulationes austasque acclamationes chori Fragm. III. 30-33. Exerc. philol. I p. 38. Ibid. e. In Antiphanis loco ἔχε pro ἴσχε deditiobraeus. XI. 504. a. Menander παῖ ταν το πρωτον περισοβει. Ita oppe de Fragm. Com. II p. 13 emendavit librorum scripturam καὶ ταν πάλιν το πρειον περισοβεῖ, praeeunte Co heto qui πάλιν delevit et περιωμι scripsit. Ibid. e. γοργιείοισι scripsi pro γοργείοισι.
243쪽
234 ANALECΤA CRITICAXI, 505. c. τους προτέοους Dobraeus vulgo του πρωτους. Statim erat χαλκηδόνιον. Ibid. De Aristotelis loco vide sus disputantem obraeum Advers. II p. 337. Ibid. o. εἰ καλον γε αἱ Ἀθῆναι καὶ νέον τουτον Αρχίλοχον ἐνηνοχασιν. Si dicti vim recte capio, καὶ delendum suerit. Mox παρα Πλατωνος seclusit indoctus praeeunte
Ibid. Timon Phliasius Πλατων ὁ πεπλασμένα. Ita auctius, libri ὁ Πλατων πεπλασμένα, vulgo Πλατων πεπλασμένα. Ibid. I. σχετλιωτερον malim cum V σχετλιωτατον.
XI, 506. a. οἱ πέμπτο λει Casaubonus libri I m, Kroschel Progr. schol de temporibus etc. Ersuriit. 1859 p. 10. ἄτε Revocandum puto οἱ ετι.
De verbis τι προκωπον v. obraeum.
Ibid. d. κατηγορίας Malim κακηγορίας Tum Περικλεους Dobraeus, libri Ἀλκιβιάδου. Ibid. ὁ α του Schweigh prod αυτου. Statim pro Σοφοκλέους obraeus Περικλεους. Ibid erat του ἐπιγραμματος. XI, 507. b. In Hegesandri loco ἐδοκε γαρ Πλατων φθονερος εἶναι καὶ κατα το ἰθος οὐδαμιυς ευδοκιμεῖν, scribendum opinor ευθοκίμει. ibid. συγγενομενος. Malim συγγινομενος. Ibid. c. πασι τοῖς Σωκρατους μαθηταῖς πεφυκε μη- I9υιας ἔχων διάθεσιν. Nonne ἐπεπεφυκει Tum κρωζειν Bobraeus, κραζειν Iacobstus, κρατεῖν libri Fortasse κραγεῖν. Quod verbum de κορωνη dici non sine exemplo est. Ibid. e. In loco homerico ανδροτητα revocavi. Corrigunt αδροτητα. exherus αρετ ητα. X, 508. a. ρακοντος καὶ αὐτου του Πλατωνος καὶ
244쪽
AD ATHENAE DEIPNO8ΟΡΗISTAS. 235 Σολωνος Transposui ρακοντος καὶ Σολωνος και αυτουτου Πλάτωνος. Sed etiam alia hic corrupta sunt. Ibid. b. εἰ καὶ στασων ἐστιν αυτηὶ βελτίοis. Pro ἐστιν scripsi ιη. Ibid. d. περ υ ευρίσκοιιεν. Delevi οπερ cum Bobraeo. Statim post διάβολοι γενομενοι addendum esse suspicor ευ- ρηνται, quod ante Εὐφραῖος facile obliter ari potuit. Ibid. s. Pro ἐπεσ γγη Nauchius απεσφάγη.XI, 509. a. Duo λαος Ita pro ιιιαιος e Diogene Laertio correctum est. Ibid erat καδημαικων. CL ad p. 506. c. Ibid. c. De Ephippi loco dictum est Com. gr. III p. 332.
et edit min. p. 62. s. 1. ευστοχος. obraeus υτροχος. Si quid mutandum est, malim ευστομος. s. 4. scribendum videtur ληψιλογοιιίσθι' vel ιψιλογοιιωθ p. Cod. A λιφιγομίσθω. De ceteris vide l. l. XII. 510. a. Alexis ανθρροπος εἶναί μοι Ευρηναῖος do-κει. s. de hoc versu Her erde Observ. crit p. 76. Ibid. b. φησας σιιένως απ=ηλλάχθαι αυτων ωσπερ τινὸς δεσποτου Pro αυτῶν cod. B habet αυτου, quod si eadem Veneti scriptura est, sine controversia praeoetaverim. s. Plato Rep. I p. 329 c. ασμενεστατα μεντο αυτο το χρῆσθαι ἀφροδισίοις απεφυγον, ωσπερ bττωντά τινα και αγριον δεσποτην ἀποφυγων. Ibid. d. mpedocles την οιο ευσεβέεσσιν γάλαασιν ἱλάσκοντο γραπτοῖς τε ζωοισι μυροισί τε δαιδαλεοδμοις.
Scripsi ἱλάσκοντο pro ἱλάσκονται postulat hoc imperfectum ἡν et γραπτοῖς τε pro γραπτοῖς δέ. Pro ζώοισι quod de
simulacris deae intelligunt, malim tamen ξοάνοισι.
Ibid. ξανθων τε σπονδὰς μελίτων ριπτοντες ἐς ουδας. Pro ξανθοῖν Porphyrius Abst. II, 21. ξoυειδν, quod qui recepit arsten Empedocl. p. 270. μελιτων pro αελισσων dictum statuit, quae etiam Lobeckii Pathol. p. 379. sententia est.
At quid impedit quo minus μελλων ad μέλι reseratur Hoc
si verum est, intelligitur εουθῶν prorsus esse reiciendum. Hoc enim adiectivum cuius etymo pridem evanuit agilem potius et celerem denotare videtur quam lavum, quem significatum qui antes tantur grammatici exemplum, quod Seiam,
245쪽
attulerunt nullum. Ab eo quod deflexum est viri nomen Ebυ- θος Berodianus Dici sol p. 42 8. componit cum nominibus Boυθος et Noυθος, quae mihi composita esse et pro Βου- θοος et μυθοος dicta videntur, quemadmodum Boηθος dictum est pro Βοήθοος, Ηοιθος pro Περίθοος υλκιθος pro 'Aλκίθοος Λάιθος pro Λαωooς. Exerciti phil. II p. 22. XII. 11. b. ἀλλα τα μέγιστα βλαπτεσθαι προενεχθεν-
τας et αυτῆς. Malim παρενεχθέ, τας Statim pro ἐκδους εαυτον ἐρωσιν praetulerim ἐπιδους. Ibid. d. μαλλον τον τῶν νυν Interposui τον Tum pro ανευρετος orae αναρτυτος, em stertiustus αυθευρετος. Neutro opus est, si ἀνευρετος intelligas de vita, quae destituta est novis luxuriae instrumentis. XII, 512. c. In Simonidis loco erat θνητων et λωτος. Ibid. s. Scripsi χαριεστατον pro χαριεστερον, quod serri non potest, quamvis homericus locus obiter inspectus id commendare videtur. XII, 513. a. Erat ορεστείαν. is Hermes ol. I p. 327. Ibid. d. In Sophoclis loco Porsonus νουν δει pro νοει, Berghius autem ad Theogn. 215. χρῶμα pro σῶμα. XII, 514. b. φυλασσουα τε αυτον Persarum regem καὶ τριακοσιαι γυναικες, ως στορει ὁ Κυμαιος φακλείδης. Post τριακοσιαι excidisse suspicor ξ i. e. ωκοντα. . ad XIII p. 574. In sequentibus χρῆται δε αυται και πολλάκις ὁ βασιλευς, scribendum χρῆται δὲ αυταῖς και παλλακαῖς sive παλλακίσιν. Post βασιλευς praeeunte Bobraeo indicavi lacunam. Ibid. e. Chares Mitylenensis εἰς τουτο ηκον τρυφῆς Malim εἰς τοσουτον, ut Xanthus p. 515 d. εἰς τοσουτον ηλθον
τρυφῆς. Et sic optimi quique scriptores loquuntur. XII, 515. d. Legebatur ἰ ο εἰς αυτον αναφερομένας ἱστορίας συγγεγραφως. 0 αναγωγῆς pro συναγωγῆς scripsi
Ibid. l. τὰς τιον αλλων γυναῖκας. Probabiliter Larche-
246쪽
AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISTAS. 237rus τα των δουλων γυναῖκας. Eodem errore apud Sophoclemmed. R. 719. legitur ἐρριψεν αλλων χερσὶν εἰς βατονορος, ubi scribendum videtur ἔρριψε δουλων in.
XII, 516. a. Verba γυναικων γων seclusit Schweighaeuserus.
Ibid. c. Principibus artis coquinariae auctoribus enumerates ita pergit προς τουτοις δὲ Στέφανος Αρχυτας Ἀκέστιος 'Aκεσίας Λιοκλῆς Φιλιστίων. In his quum Ἀκέστιος, cuius nominis exemplum etiam apud Pausaniam I, 37, 1 habemus, et Ἀκεστίας nonnisi diversae eiusdem nominis formae sint, aut alterutrum delendum suspicor aut interposito' scribendum Ἀκεστιος 'Aκεσίας, quemadmodum etiam aliis locis Athenaeus loquitur, ubi de vera nominis forma incertus haeret e. c. IX p. 393 e. Βοιος Βοιώ. s. obec Pathol. Prol. p. 505. De Archyta v. Anal Alex. p. 354. Ibid. d. De Alexidis loco vide Com graec ed. min. p. 733. ubi primos versus fortasse rectius ita edidi:
ἔτι δε σοι 1ταρα τουτο κανδαυλον τινα
παραθήσομεν. B. κανδαυλον Ουκ ἐδήδοκα κάνδαυλονJ4υδ' ακηκ ουδεπώποτε.VS 1 possis προσετι. s. 5. revoca πανυ πολυν δ' ἐγω, ut recte olim scripsi ex PV. s. 7. χορια μὲν ποι*σομεν Iler-werdenus Nov. Add. crit p. 32. s. 14. pro χόριον libri χορειον Berghius θριον. XII. 517. b. τοῖς πολλοις malim pro πολλοῖς. Ibid. c. καὶ αυτη λυσε δεδεται cita Schweigh pro αυτή, quod vide ne λυτὴ catena solubili scribendum sit.
Ibid. e. aegebatur των παροντων καὶ προπίνουσι. Transposuitiobraeus.' Malim nunc Doυφε βάλλων χερσὶν εἰς ιβατον ορος,
in quo χερσὶν pervulgato usu ex abundanti additum est. Videns longo abeam obeckium ad iac. 10. Quod Nauchius Bulleti de 'Acad. de St. Pettersb. VI p. 42. voluit ἔρριγεδμώων χερσὶ non excusatur poetae exemplo qualis est Quintus Cal. 9, 341. Ne Pindarus scripsit Pyth. VIII 47. νω-
247쪽
Ibid. s. εἰσάγουσι supplevit Schweighaeuserus Ibid. ἐπι-μβλητο scripsi pro περιωληται et p. 419 a. adieci μαλλον.
XII, 518. d. πεπονηκα pro πεπονηκεναι Nauchius. Ibid. e. ἐπιχωριάζειν ὁ παo αυτοις Συβαριταις διατην τρυφη ανθρωπαρια μικρα καὶ τους σκωπαίους, ἀός φησιν Ἀμων, τους καλουμένους παρα τισι στίλπωνας. Verissime Theophilus Boeperus loco Timonis se Timaei nomen requirere mihi indicavit Mox lit. s. recte en Μασσανάσσης habet pro Μασανησσης. Vide Suidam s. v. θυον emendatum in Anali Alex. p. 151. Exerc. phil. II p. 22. XII, 519. b. ἀεὶ τουτων τοῖς παιδίοις scripsi Casaubonum secutus. Vulgo ἀεὶ τουτοις. Ibid. s. τους oroυς Bobraeus vulgo ποταμους. XII, 520. a. In oraculo Pythiae Schweigh ευτ' ἄν δέ pro ευτ α δη. Ibid. b. Scripsi γενετο δ' οὐ pro γενετο Ουν. Statim recte indorsius καὶ ante τουτον καταφυγοντα deleri voluit. Ibid. c. Schweigh. καὶ πολλων τῆς πωλείας. Ibid. d. ristoteles καναμ αυλουντων κουοντες οἱ ια- πο ου μονον ἐξωρχησαντο αλλα καὶ - Scripsi διωρχησαντο. Sequitur locus Charontis Lampsaceni, cui ionicas formas restitui, edebatur εἰ - ων - ἐπραθη - Καρδιηνοις - ἔστειλεν ἀποδειχθείς - τοις συμποσίοις - τοῖσι προσθίοις ορ-
χουντο - ουν - αφικομενη - εἰς di ἐκελευσα αὐλειν. Ibid. s. σα Οἱάπποι των Εαρδιηνων ἐξεπισταίατο. Malim ἐξεπιστεατο. xercit phil. II p. 22. Hoc postea coniecit etiam Cobetus Philostr. p. 35. Doleo operas non paruisse. XlI, 521. a. ἐφ' est seclusi et τουτω συμφωνησαντος partim scripsi ex B pro υτι συμφρονησαντος.
Ibid. b. In Phylarchi loco ἔταίρα, ut glossema vocis κ0ινή, delendum et, ne similia a similibus seiungantur, verba καὶ τὴν ἐλευθερα - ἀκολουθουσης υτῆ μιας θεραπαινίδος
post κοιφὶ transponenda esse suspicor. Ibid. c. γραψαν νομον - τους εἰς τὰς θυσίας καλουν- τας προ ἐνιαυτο τὴν παρασκευὴν ποιεισθαι, ν ἀξίως ποιουμενοι του χρον τῶν ἱματίων καὶ του λοιπου κo μου προαγωσιν εἰς τὰς κλησεις. Casaubonus πρ ἐνιαυτου
248쪽
AD THENAE DEIPNOSOPHISTAS. 239
τὴν κλησιν ποιεῖσθαιπνα αξίως ποιουμενοι Schweigh ποιουμεναι του χρονου την παρασκευὴν των θ' ἱματίων etc. Ita sane rem narrat Plutarchus Sept. Sap. Convivio, absquo si esset, locus ita consormari posset ut verba τῶν θ' ἱματίων καὶ του λοιπου κοσμου post παρασκευὴν trans
Ibid. d. rat μηδὲ τους --ηὁ τους, quod fortasse serendum erat. In sequentibus τα σώαατα ἐξέρριψαν και πόθηρίων ειασαν διαφθαoῆναι Phylarchus scripserat sine dubio διαφορηθῆναι, quod proprium in hac re verbum est. Ibid. e. Seclusi γὰρ et lit. s. post ἀναφορὰν lacunam indicavi. XII, 522. a. τον τοὐν υλυαπίων των πάνυ ἀγωνα scripsi ex Α pro τον πάνυ ἀγῶνα. Ibid. d. In Clearchi loco erat δευτερον, quod στερον
Ibid. e. Scripsi Κάρβιναν pro Καρμναν. In sequentibus malim ti ης τους θ παιὁας.
Ibid. s. σους πεδεξαντο L. υς πεδέξαντο ABP. Scripsi σους ἀπεδέξατο praeeunte Schweighaeusero. XII. 523. a. Σαπυγων τε αυ τὸ γένος ἐκ Κρητης ν των κατα Γλαυκου 'τησιν ἀφικοuDων καὶ κατοικησαντων, οἱ
μετὰ τουτους ληθην λαβοντες τῆς Κρητῶν περὶ τὸν μονευκοσαίας εἰς τουτο τρυφῆς - ηλθον, ωστε πρωτοι τοπροσωπον ἐντριψάαενος καὶ προκοαια περιθετά τε λαβοντες στολὰς uεν ἀνθινας φορησαι κτλ. De Cretica Iapygum aliarumque Italiae inferioris gentium origine, sive vera sive sabulosa, certe a multis scriptoribus tradita et credita, aliquanto plura asserri possunt quam factum est ab Carolomoechio in Cretae vol. 2. p. 382. Quod autem Glaucum nominat Athenaeus pro Daedalo, non dubium est quin memoriae errore factum sit, cuius haec causa est, quod scribentis animo obversabantur quae de Glauco, Minois filio, apud veteres tradebantur similia. Vid. Hygin sab. 136. et Apollodor. 3, 3, 1. Non recte igitur vir doctus de Glauco cogitabat Anthedonio. Sed in verbis Athenaei nonnihil vitiatum est. Scribendum enim γαπυγων τε αὐτὸ γένος ἐκ Κρητης ὁντων, κατα λαυ- κου ζητησιν ἀφικοαένων etc. In sqq. particulam τε post πε-
249쪽
240 ANALECTA CRITICA ρίθετα expunxit Lobech. Paral. p. 476. Praestat ni fallor προκομια περιθετα τε cli Polluc. II 35. Quae sequuntur apud Athenaeum τους δ' ηγεμονας - πορθεῖν ἐκ τῶν δερωντα θεοδ αγάλματα, προειποντων μεθίστασθαι τοῖς κρειτ - τοσιν, eorum non haec est sententia praedicentes diis curandum esse ut alio migrent, sed hoc potius illi divinarum rerum contemptores dicebant, potentioribus cedendum esse. Exerc. phil. II p. 23. Ibid. Post Κολοφωνίων supplevi βληθέντες, praeeunte Niebulirio Rota hist. I p. 59. Ibid. d. In Archilochi loco erat ἐφίμερος. Ibid. e. Post Ιταλίαν nescio an Ἐλλήνιον exciderit. Ibid. s. καὶ παροιμία τις ἐγεννήθη ἐπ αυταν Scripsi ἐγενηθη praeterea malim, αυτῶν. Mox τουπιειοκές scribendum.
XII, 524. b. οικοι τα Μιλήσια καπιχώρια καὶ μὴ 'ν est μεσορ. De his dixi ad Theocritum p. 457.
Ibid. s. In Calliae versu εἰπον οτι πραττει non recte scripsi cum Dobrae pro εἶφ' οτι πρασσει, hoc tamen certum est, ad te trametrum anap. locum revocari non posse.
Ibid. et 525 a. ermippi fragmentum Libri χαίρω et πραττομενων corr. Dobraeus. s. 3. vulgo μαλακῶς Cum eodem scripsi μάλα καλως et praeterea addidi δοκει tum lacunam indicavi, nisi απο σωματος delere praestat. XII, 525. a. In Aristophanis fragm. s. 1 sori scribendum ἐπειθ' σοιπερ ησαν ἐπίδημοι ξένοι. s. . debebama ντεβόλουν. s. Vindicioris toph. p. 4. s. 5. r ἐς Aβυδον scripsi pro οἱ ir ἐς libri εἰς υdον Postrema verba ην ὁ ἐκεινα πανω do corrigant qui possunt certum est non potuisse Her erdenum Add. crit. nov. p. 17.
Ibid. c. In Democriti Ephesii verbis κροκινα όμβοις υτ αντὰ Schweighaeuserus ῆόμβους de figuris interpretatur
rhomborum similitudinem reserentibus, neque aliter Salmasius ad Hist. Aug. vol. II p. 860 et Boettigerus as Pici. II p. 77. Quae si versa est interpretatio necessario requiritur ἐνυφαντα. In eiusdem scriptoris loco lit. d. scribendum omnino καταπέπασται χρυσοῖς κεγχροις pro καταπέπλασται κέγχρους autem dicit ornamenta milii granis assimulata. Iisdem artifices di-
250쪽
stinguebant poculorum et vasorum labra. in apud esychium v. κατακερχνουται habemus πίνακας κερχνωτους, ad quae conseras Athenaeum XI p. 475 b. καρχησιον dici satuentem δια τὸ τραχυσριατα ἔχειν κεγχροειδῆ. Exercit phil. It p. 23. In Ibid. αἱ δε κεφαλαι κατ' ισα διειλημένα ζωοῖς. Haec
sensu cassa sunt fortasse locus lacunosus est scripsitque
auctor διειλημμέναι inola διαδημασιν. Ibid. e. τὸ δε fort. τι δε νόμιμον τουτο μαρτυρεῖσθαια- πὸ παροιμίας τῆσδε α βαδίζειν φαῖον ἐμπεπλεγμDoνγ. Paroemia suisse videtur metrica, βαδιστε εἰς φαιον ἐμπεπλεγμενον, quae res in multis proverbiis viris doctis fraudi suit, velut apud Plutarchum uaest gr. p. 298 s. ουδεὶς ευερ
γετε βουν εθυσεν αλλ' et IIυρρίας. Lege οὐδὲ εἷς ευεργετη
βουν θυσεν αλλ' ἡ Πυρρίας ). Idem uaest nat. p. 9154. σῖτον ἐν πηλή φυτευε, την ὁ κριθην ἐν κονει, ubi vulgo φυτευετε editur. Adde Stephanum Byg. s. v. 'Aλάβανδα, ubi legendum Ἀλάβανδα Καρρο ευτυχεστάτη πολις, et Libanium 0rat vol. II p. 70, 20. ἀνηρ ἐρῶν Μεσσηνίων δουλοτερος, quae non dubium est quin in hunc modum conformanda sint: ἀνη ἐρων Μεσσηνίων δουλίστερος duae forma adhuc non
cognita, tamen similibus, malia sunt λεπτίστερος ἐνωρίστερος et alia satis vindicatur. Cis Eustathium ad Hom. p. 1441, 11 sqq. Nec apud latinos scriptores exempla desunt, velut apud Macrobium Saturn VII, 12 proverbii loco frequentari dicentem a gulonibus mulsum quod probe temperes miscendum esse novo Hymettio et vetulo Falerno, quae tam manifesta habent glyconici metri cum toga oedico versu coniuncti vestigia, ut vix dubites quin scribendum sit: Mulsum quod probe temperes Miscendum novo Hymettio Et vetulo Falerno.Quamquam in primo versu aliquid vitii relictum est. Denique admonere licebit verborum, quibus teste Festo retiarii mir-
Hermannus in litoris ad me datis 11. Octobr. 1846 Versum hune ita potius scribondumIesse monuit τίς δε βουνἔθο τενώλλ' mi Προρίας ευεργέτης