장음표시 사용
271쪽
XIII, 564. a. καὶ γαντ παλαιον παίδων ρων, ως καὶ Αριστοφων φη ῖθεν και καλεῖσθαι τους ἐρωμενους συν- έι , παιδικά. Nescio quem hic dicat Aristophontem, certe neque orator neque comicus poeta intelligi potest. Quam ob rem Ἀρίστων scribendum suspicor, cuius Os10ια ἐρωτικά paulo ante 563 s. laudavit scriptor. Exercit phil. II p. 28. Ibid. προ αληθειαν γαρ, καθάπερ φησι Κλεαρχος ἐν τε πρωτω των Ἐρωτικων υκοφρ0νίδην εἰρηκέναι φησί. In his alterum φησί delendum videtur Lycophronidis versus hi sunt:
ουτε παιδὸς αρσενος ουτε παρθενων των χρυσοφόοιον ουτε γυναικων βαθυκολπων καλον τὸ προσωπον, αλλα κόσμιον πεφυκεν
In hoc carmine, cuius de metro rectius Hermanno D. M. p. 445. statuit ergkius Lyr poet. p. 867. mirum est neminem haesisse in tertio versu, qui intelligi non potest nisi ita correctus καλον το προσωπον ἀν ἐὰν ui κοσαιον πεφυκη. Hoc enim dici debuit, nullam esse pulcram aciem, nisi pudoris et modestiae commendatio accedat. Ceterum non ausim cum Berghi Lycophronidem in poetis ante Alexandrum florentibus numerare. Exerc. phil. II p. 28. Recepi hanc emendationem, nisi quod fortasse sine causa prora vel ἐὰν posui ην. s. 1 libri αρρενος habent, et s. 2. των, quod sententiam pervertit, delendum est; sed fortasse παρθενικων χρυσοφορων scribendum. Ibid. c. Σοφοκλῆς περ του κάλλους του Πελοπος διαλεγομένην ποιησας την Ἱπποδάμειάν φησι τοιάνν' ἐλοψει λυγγα θηρατηρίαν
Ita haec in libris scripta sunt, nuper autem certatim viri docti corrigere voluerunt τοίαν Πλοψ ιυγγα, non memores illi eam iam Valaenarii ad Hippol. 468 fuisse coniecturam. Atqui Pelopis nomen si Athenaeuis in Sophoclis loco scriptum repperisset, nihil sane causae habuisset cur ista de Pelope intelligenda esse disertim lectorem admoneret. υγξ Hesychius interpretatur verbis το πάθος ὁ λυγμος, και τοξον. Quorum
272쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA s. 263 alterum aptissimum est ad Sophoclis locum, nisi quot hoc significatu illud nomen rectius scripseris lail, utpote a verbo λίων vel λίγγειν, quo nervi stridor indicatur, formatum. s. Lobeck. Paral. p. 110. Itaque Pelops in oculis amoris quasi arcum gestare dicitur. CL Aeschylus Suppl. 983. στας τις παρελθω ομματος λκτηοιον τοξευέ πεμψεν μέoου νικωμενος Exercit philol. I p. 40. Fugerat me hanc iam Ersurdi coniecturam fuisse. s. 3. Hθάλπεται pro ἐνθάλπεται recte dedit Ellendi.
Ibid. c. In Licymnii loco pro ὁσσοις ἐκοίμζε scripsi δε-
σοισιν ἐκ Gisia GE. ut numerorum ratio postulat. De Sapphus
fragmento proxime illato v. Berghium. In Anacreontis Dagmento servavi elegantissima marsurdi emendationem σὶν Ουκλυεις pro συ δ υκ αίεις. Ibi d. e. In Pindari loco recto quidem καod ιν addidi ex p. 601 , neque vero ψυχραν delere debebam, sed ψυχρα φλογι scribendum erat, ut recte legitur l. l.
Ibid. s. In Ibyci fragmento ουαλε γλαυκέων αρδεων θαλος
καλλικομων μελέδηιια post otio unius versus lacunam indicavit Berghius, in quo oculorum splendorem laudatum suisse suspicatur. Ac sane tale quid indicare videntur Athenaei verba sed ea ad λαυκέων, quod malis coniecturis tentatum est, et ad ἀγανοβλέφαoος reserenda sunt γλαυκαὶ enim αριτες sunt Gratiae γλαυκοβλέφαροι sive γλαυκωπιδες. Vs 2 post καλλικομων adieci Μουσων sive potius Moυσέων. Idem coniecit echer Philol. 4. 505. sed male idem tentat versum primum.
XII, 565. a. των προτέDων exhibui pro των πρωτων. Possis etiam των προ του.
Ibid. b. In Alexidis loco s. 1 αν addidi, nisi cum Iacobsio mavis εἰ Vs. 2. δυοῖν supplevi cum Ersurdio. Tum pro ἔχει τι obetus Mnem. IV, 132. χειν δει coniecit, quod recepi. Alia vide in Com. gr. vol. III p. 509. s. 3 et γαρ τρατευειν Sententia tale quid flagitat quale placuit Herwerdeno
Nov. Add. crit. p. 34. pro γαρ ταιρειν. s. 5. τουτω τιεcripsi, recte vero Ditidorsus τοιουτο, vulgo τουτον του- τω. Vs. 8. ἐπινοεῖς pro πονοεῖς Iacobsius.
273쪽
Ibid. e. καὶ των ηλων ἐμπιμπλάντες τὰ καττυματα. Libri u πιμπλανται Porsonus ἐμπιπλάντες. De clavorum usu in calceamentis rusticitatis signo v. Casaubonum ad Theophrasti Char. IV p. 58aps Praeterea malim ηλων sine articulo. Ibid. s. συκίνων scripsi pro σκυτίνων. . Com graec. III p. 64. Mox αυτος το κάλλος dedi pro αυτ το καλλος. Tum post καὶ γαρ excidisse videtur Ἀθηνησι. In sequentibus ἐν ταῖς ευανδρίαις τους καλλίστους ἐγκρίνουσι καὶ τουτους πρωτοφοδεειν ἐπιτρεπουσι. Verbo πο-οφορει Valesius πτορθοφορειν, obeckius Aglaoph. p. 1025. ροδοφο- ρειν Struvius ib. p. 1358. κροκωτοφορειν subsitu voluerunt. Praestare opinor κρωσσοφορεῖν. ulcerrimos quosque deligebant eosque in solenni pompa hrdrias sacris faciendis necessarias portare iusserunt. Compara sequentia καὶ ἐν Ἐλιδι κρίσις γίνεται καλλους το εἶδος καλλιστος τήτης θεου νε- ρειν τευχη δίδοται. Cui mori consimilis sui Tanagraeorum
de quo Pausanias I 22 in o δ' ἀν εἶναι των ἐφηβιον προκριθῆ το εἶδος κάλλιστος ουτος ἐν του μου et ἐορτῆ
cs Theognostum etaeri necd. p. 1392. κρωπος ἡ ὁρία. Scribendum κρωσσος. xercit phil. II p. 28. Casu et me invito κροκωτοφορειν impressum St. XIlI, 566. a. eraclides Lembus κατὰ την Σπαρτην θαυ
μάζεται,ἀλλον ὁ κάλλιστος καὶ 'χ ἡ καλλίστη. Scribendum ὁ κάλλιστος ἀνηo J καὶ γυνὴ ἡ καλλίστη.
Ibid. b. τι βασιλίσκους αντὶ βασιλειον τοι Σπαρτιάταις γενναν προαιρεῖται. ptimi libri ταις σπαρταις, quod male in τοι Σπαρτιάταις mutatum est. Scribendum erat τα Σπαρτα, quod ται Σπαρται scriptum facile in ταις σπαρταις corrumpi potuit. Ibid. In Cratini loco pro ταυτὶ erat ταυτη, correctum a
Ibid. s. ἐκείνου του ὁριωνυμου σοι ποιητου την κνημιην RO-ρων,- ἐν τοῖς καπηλείοις καὶ πανδοκείοις αεὶ διαιτῆται. Sunt cynulci ad Myrtilum verba in quibus quum Myrtilus cognominis poeta την κνημην gestare dicatur, Schweighaeuserus Myrtilum antiquae comoediae poetam latelligi voluit. Ince tu haeret Casaubonus mihi non dubitandum videtur, quin
274쪽
AD ATHENAE DEI PNOSOPHISTA s. 265 alium quendam poetam Myrtilum Athenaeus intellexerit qui si comicum dicere voluisset, non videtur dubitandum esse quin in tanta huius poetae obsuritate id aliquo modo indicaturus suisset accedit quod nunquam scripto Myrtilum poetam ad partes vocavit. Pro διαιταται autem recte Schweigh. διαιτα coniecit, quod sequentia confirmant Exercit phil. II p. 29. Tota quae . I inesse putatur dissicultas concidit, si πολ&ου pro ποιητο scripseris. Tum in Isocratis loco ουδ'
αὐοικλης ἐτολμ με. Pro ἰκετης libri Isocratis habent ἐπιεικής. Scripsi utroque coniuncto ουδ αν οἰκhης ἐπιεικὴς ἐτολμησε. XlII, 567. a. debatur ου με λαίρων αλλα μετα Ιαι
Ibid. ω τῆς καλῆς σου πολυμαθως ως κατ οὐδὲν ἐμιμήσω. Malim ς, ut est lit. b. ω τῆς καλῆς πολυμαθίας -ος ου ἐγκαλυπτεται. Ibid. d. ἐπειδὴ προς κλεψυδραν συνουσίαζεν, ως κενωθῆ Malim ἐκενωθη vel κενωθείη.Ibid. e. απιος scripsi pro λαυτος, articulum libri omittunt. Ibid. s. In Timoclis loco pro Κοναλλὶ cod. Α κοναλίς. Nescio quid hoc nominis sit, acriori Κοβαλίς poeta scripsit. XIII, 568. --d Alexidis ecloga τροί εστ αὐταῖσι
τουτων ων χουσ' οἱ κωμικοί. Scripsi cum Iacobsi partime Clemente τιτθ Ἱστ αυταισι Sequentia correxi praeeunte Dobraeo et ex parte Sylburgio Libri προσθεισαι τοιαυταγουν αυτων τῆς κοιλίας, Clemens προσθεῖσα Ουτοντυνδυτον Sylb τουνδυτον τῆς κοιλίας. s. 15. πηγαγεν Clemens. απήγαγον Athenaeus. s. 27. ηγεις διὰ τουτων σκευοποιουσι των τεχνων, qui incerti comici versus est, ab Alexidis fragmento Separavi. Ibid. e. σου Dobraeus pro υ. Tum οἶσθα Cob eius N. L. p. 138. pro OMας. Statim φιλωδους pro φειδωλους Dobraeus reposuit. XIII, 569. a. Versus ultimos Ἐλλαδος εγωγε te aliunde hic illatos esse credo, nisi aliquammulta exciderunt. Ibid. N d. In Xenarchi loco scripsi οπου παρουσων pro
κλίμακα στησάμενον εἰσβῆναι λάθρα Sic correxi libri μὴ
275쪽
ANALECTA CRITICA κλίμα isti iὶσάμενον. Vs. 11. εἰσδυναι obraeus pro ἐκδυναι. ss. 13. υταὶ dedi cum eodem pro αυται Vs. 18.τας ὁ Iacobsius locus non integer est. Nauchius ορωντἀθρειν σαφως. Alia tentavit Dobraeus, quem vide. me s. 20. conser quae dixi Cum graec. III p. 619. Ibid. d. προὶστορων scripsi pro προσιστοριον. Ibid. e. In Philemonis loco s. 4. legebatur καί μοι. s. 8. πριάαενον o τε dedi pro πριάμενον τοι. XIlI, 570. a. Verba τὸν Πελοποννησιακον πολε uo non otiam λέγων seclusi ut spuria adscripta suere ad το δεινον, quod a Schweigh et D in dorso deletum ex ΑBP revocavi. Ibid. b. In Epicratis loco verba parenthes inclusa feliciter supplevit obetus Mnem. IV 129. ibid. e. In eiusdem Epicratis fragmento us. 6. Porso nus conicit πο τῆς ἰσχυος, quod verum videtur. s. 7. supplevi θειον et s. 10. edidi καὶ Ααις ορθιος νυν νομίζοιτ' ἀν τερας Libri pro νυν habent γουν, om. B. s. 11. αυτηγα ου οποτ' η νέοττος καὶ νέα. Ita scripsi ex B. Vulgo αυτη γαρ οπποτ' ην νεοττος καὶ νέα. indorsus αυτη γαροποτ' ην ριε νέοττος ex emendatione Porsoni. Tum pro νέα IIei ei denus Nov. Add. crit p. 29. corrigit καλαὶ frustra, ut opinor, vide Lobeckium Paral. p. 61. et Ephippum in Com. graec. III p. 320. ἐποίησέ ιλαρον καπέδειξεν ιλεων. s. 13. fort. αον pro ἀττον scribendum est. s. 14. erat
recto ut videtur Herwerdenus bserv. crit p. 66. Pro ἐστιν et πτυσαι vulgo est ἐστι καὶ κυσαι. Ipse suspicabar καισαι, lascivi ter attrectare βλιμάσαι. s. 17. ἐξερχεταί τε πανταχο et idet πιομέν i. orlasse πενομένη scribendum est Vs. 2. ω φίλταται Α. Ibid. e. In Anaxandridis Ioco malim ηνθει και αγίσκιον
ευπροσωπος καὶ καλχὶ πέφαιν ἐσομένη, κωκιιιον λαμπρον πάνυ es. obraeum. Ceterum ευπροσωπος καὶ καλχὶ coniunxit poeta exemplo Aristophanis Plut 976. frustra a me ipso nuper tentati. Ibid. s. Timocles, στιφροτης ro χρωμα πνευμα δαίμονες.
276쪽
XIII 571. a. απισθῆναί γε καὶ πληγὰς λαβεῖν. Sic Iacob sius pro τε.
Ibid. c. ας ου Κυνουλκος τολuα λοιδορειν. Malim οὐδέ. Ibid. d. In loco Sapphonis erat ταῖς ἐααῖς. Facilius tamen Seidlerus scripsit ταις utra σι Pro ἀείσω fort. ἀείδω scribendum est. Sed cons ad Stobaeiaci phys p. XI. Tum καθorari dedi ex B abest vulgo η.
correxi quae in libris sic scripta seruntur πεποιήκατ' ἔργον γαρ ταυτα δ' οντα γραuuατα. Praeivit quodammodo Casau- bonus ουχ εταίρων λη Λία Ἀαλλον δ' ἐταιρων. J ταυτα νοντα γραμuατα - in quibus νη Λία soloecum est. Ibid. s. In Ephippi loco malim ἔπειτα es εισιοντ s. 5. scripsi χανουσ' uosto pro χαυνουσ' uοίως. At pro πολε - Ωιον vel πολεμιος quid scribendum sit non dispicio. Ibid. In Eubuli fragmento ἔσαττεν et ἀπέβρυκεν, fori etiam ποιουαένη corrigi voluit Ilerwerdenus hs crit p. 59. XIII 572. a. Antiphanes ἐκ γειτονων αυτω κατοικουσης τινος. Corrigendum ἐν γειτονων. Ibi d. b. Anaxilae locum ita constituit Herwerdenus observ. crit p. 63. ut post λέγουσα adderet των φίλων Pro λέγουσα idem φρονουσα et s. 6. ἐστιν υν. Possis etiam ετρίως
ἔχουσα χρηuατων, vel οταν δε ὁη τις μετρι εχουσα χρήuατα. Ibid. c. Alexis non ἐπιδειπνεῖ sed ἐπεδείπνει scripsit monuit obetus N. L. p. 121. In phippi fragmento obraeusdedit oταν τις ων νέος ἀλλοτριον ἐλθωνίψον ἐσθίει' μάθη.
Libri ταν γαρ ων et εἰσελθων habent. Suspicabar οταν γαρων νέος Ἀλλοτριον εἰσελθων τις οφοφαγεῖν μάθη. s. 3.ασυuβολος scribendum coniecit, ni sallit memoria Nauchius. Ibid. d. 0ρτλην γην ταιριδεια. Si verum est quod narrat Hegesander hoc festum a Iove εταιρείω B ταιρίω nominatum esse, corrigam ταιρείδια. XIII 573. a. Clearchus συναγαγων του ἐκ τῆς χωρέης
277쪽
τῆς ταιρας ιινῆμα εἰς φος αρας Absurdum est Gygen omnium quotquot Lydiae agros inhabitabant incolarum ministerio usum monumentum illud struxisse. Itaque pro Λυδους co rex δουλους. Vitium item alunt verba μὲν υδίας, quibus in verbis, cum με nihil significet, nomen illus mulieris latere suspicor nec male opinor, scripseris Μενεμυδίας, quod Lydiacum nomen fuisse conicere licet ex epigrammate apud Welcherum Spicit p. 246. quamvis corrupto Benique post υφος excidisse videtur ἐξαίσιον est. Posidonio apud Athen VII p. 333 c. κυι- L αοθεν εἰς υ νος ἐξαίσιον. Ibid. b. καταλεεω δε σοι - γωνικήν τινα ἐῆσιν, ἐκτείνας κατὰ τὸν Αἰσχυλου, πεο εταιρων, αρξαμενος ἀπὸ τῆς καχνῆς Mois v. His verbis praelatur scriptor longo sermonide meretricibus Excidit autem sabulae nomen, in qua Aeschylus verbo ἐκτείνειν de longe sermone dixerat quod enim cuivis in mentem veniat ἰσολον, merito reicit Dindorsius. Suspicor fuisse ἐκτείνας κατα τον Αἰσχυλου αιιέμνοναycli. eius sabulae s. 808. θεοις ειὲ, ἐξετεινα φροίμιον τοδε, et 809 μακραν ἐζέτεινα. Exercit phil. II p. 29. Ibid. d. rat τὸ ἐπίγραιιμα In ipso Simonidis epigrammate pro ευ μάχων ellutarcho ἰθυινιάχων posui. obraeus praeterea θυιιαχαν. Ibid. e. ἀπάξειν αυτῆ τακτὰς ταίρας. Ita in L. correctum est quod ΑBP habent καὶ τὰς ἔταίρας Praestat fortasse
XIII 574. a. κοραν ἀγέλαν ατογγυιον τελεαις sic Boechi pro τελείαις ἐπ=ήγα εὐχωλαις ἰανθείς. Pro ἐπηγαγscripsi ἀπVγαγ . D. p. 573 e. od ατογγυιον ἀγέλαν i. e. quinquaginta puellarum gregem, iam olim comparavi Sophoclem ed. Col. 722 τωλεκατομποδων ηρήδων ἀκολουθος In sequ. Pindari occvs. 5. μῖν ἄνευ απαγορίας ἔπορεν - ωρας ἀπὸ κάρπον ὁρεπεσθαι, edidi ἐπαγορίας, absque vituperio, cli Hesychio Ἐπαγορίαν ἔχει ἐπιμωιιος ἐστι'). De ceteris v. Berghium L. p. 261.
- Idem nunc opperit Berghius in tertia edition lyri
278쪽
eum Veckero ἐδείξαι εν Pro καθαοον vulgo καθαoα legitur. CD ad Theocritum XV 36. Ibid. c. In Alexidis loco ιιεθυειν adieci cum Porsono, coniectura incerta, sed probabili. Aliter statuit Hermerden Nov. Add. r. p. 33. Ibid. d. Incerti comici fragmentum restitui addita particula αλλ' ante Aiαιβιάδης. Ibid. e. υ λαωας ἐπήγετο Scripsi περιηγετο.
Ibid. s. Συννάδων reposui pro Συνάδων.XIII 575. b. Μαραθων. Holstentus Μαιωτων aut Σαρματων. Ἀliud nomen latere videtur.
XIII 576. b. In epigrammate incerti auctoris φημὶ e Plutarcho scripsi pro φασί. Fortasse φαιιί. Ibid. e. ἐγεννησεν αυτο τεκνον εοντίσκον καὶ ἀγον. Erat ἄγον. Pro τέκνον malim τεκνα. XIII 577 d. Machonis hic versus leguntur, quorum postremi ita corrigendi sunt: φασὶ καὶ τὴ Μανίαν τον )ασιλι ευμελως κελητί υπεράγαν ἐπαινεθῆναί- η δε τοιουτ απεκρίθη. Vulgo Aάμιαν legitur, quod ut Athenaeus scripsit, Macho tamen scribere non potuit. Reliqua in libris ita scripta sunt τον βασιλε ευιιελως κεDητίσαι περεπαινεθῆναί F et δὲ τουτ απεκριθη. Nusquam Macho brevem syllabam ante mutam cum liquid produxit. Exercit. phil. II p. 29. Nescio quomodo factum sit ut ediderim κελητίσαι ποτε l ἐπαινεθῆναί θ' mi δε τουτ απεκρίθη. Malim nunc locum ita scribi φασὶ και την Μανίαν Ἀον βασιλεα μαλ' εὐριελως κελντίσαι ἐπαινεθῆναί, περαγαπι mi δ'
Ibid. e. σχειν φασι Schweighaeuserus vulgo ἔχειν φασι Ibid. s. ditur vulgo ναρδον τινα διενε- ἐνεγκεινευχερῆ, ubi pro εὐχερῆ, nisi id, quod non puto, de vili et sa-cile parabili unguento dixit poeta, scribendum δυσχερῆ, quemadmodum Pausanias V, 5 5. dixit δυσχερὴς ὁμη et Nicostratus Athenaei XI p. 99 c. δυσχερης λάγυνος ξους. Exercit phil. II p. 29. obraeus υτελῆ coniecit.
279쪽
XIII 578. b. των νυν ἀκροατῶν Fortasse των συνακροωτων scribendum est.
Ibid. c. acho ortasse mirum videri posse dicit Atticam mulierem Phrygio nomine Maniar appellari ἡ τὴν Ἀθηναίων τί κωλυσαι πολιν, φ' ἡ ἄπαντες εισιν ἐπηνωρθωμενοι. Scribendum suspicor: πλεὴν τὴν Ἀθηναίων τί κωλυσε τολιν, υτ ἡ ἄσωντές εἰσ' ἐπηνωρθωμένοις Quamquam, inquit quid thenienses impediet, qui ceteris
Graecis omnium rerum norma extiteruut Exercit phil. II p. 30. Recepi κωλυσει. Sequuntur παν tr ευπροσωπος ουσα καὶ καταπληκτικη. Nonne καπιληπτικχη, dicax 'πIbid. d. οπου τε περὶ γυναικος Desidero articulum sori. o του τεοὶ γῆς γυναικός. Ibid. αυτῆ το πλεῖον. Secutus sum SchWeighaeu serum αυτη conicientem. Ibid. ευθυς scripsi pro ευθυ, quod non impedio quominus servetur Tu in libri habent
διὸ τῆς μανίας ἐπιρρω Ἀκτείνας doκει
καλέσαι τις αυτην των ἐραστων Μανίαν.
Pro ἐπίρρημα scribendum videtur ηματιον cli. s. 18. ρηματιον ευθυς τουτο μανίαν νεβ0α, nisi praeseras o χὶμ ἐπεκτείνας. Vs. 26. ἐνουθετ ήθη obeckius pro ἐνομο- In sequentibus Maniam lapide, Gnathaenam autem κοιλια προπετεστερα laborasse dicit Tum sic pergit: μετα ταυτὸν ἡ Γνάθαινα προς τὴν Μανίαν ἐλοιδορειτο καὶ λεγει τί τουτο παῖ' εἰ δε λίθον εἶχες - υπολαβουσ' ἡ Μανία, εδιο αν, ἱν εχνὶς, φησ', αποψασθαι, τάλαν. Gnathaenae verba male vulgo intellecta non recte ita distinguuntur: τί τουτο, παῖ, εἰχε λίθον εἶχες Nimirum proverbialis dicendi Iorma erat εἰ λίθον εἶχες, in eos iaci solita qui ad conviciandum propensi essent. Vid. Paroem Append. Gott. p. 396. εἰ καὶ δεη λίθον εἰχες λείπει λεβαλες, ἐπὶ των προχείρως νειδιζοντων. Ad eandem formam resingendus est XIII p. 584 c. ubi eadem de Phryne et Gnathaena narrantur. Postremo illorum versuum notatu dignum est τάλαν seminine dictum, comparandum cum υτος, ω ταν et similibus apud
280쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 271 Lobeckium Techn. p. 332. et Lehi sium uero l. p. 336. In eiusdem Machonis luco lit. s. recte libri habent καὶ συνεῖχαυτὴν μονος γαμετῆς τροπον γυναικος, ubi obraeus scribebat καὶ συνῆν, j. s. Athenaeus XIII p. 563 s. 4e scit. phil. II p. 30. XIII 579. a. oeo πληγην adieci Dubraeum secutus. Ibid. b. τῆς Μανίας αριστα παιζουσης σφοδρα ἀνιστα- ιιενης τε πολλακις εἰς δασυποδα. Invertit verborum ordinem Epit unde scribendum videtur τῆς Μανίας νισταμένης τε πολλακι καριστα παιγυσης, podo' ως εἰς δασυποδα Ibid. Malim αυτην ἐπικρουσαι βουλομενος πρυς θεων, εφη, μειρακια. Neque enim omitti posse videtur ἔφη.
Ibid. c. Corruptissimi leguntur versus: δε στρατιωτης - τι σκυθρωπάσας ἀπεπεμψε ταυτην, διαλιπουσα δ' η ταιρα, μηdεν παρα τουτο, φησι, λυπου φίλτατε
duorum primo legendum esse πο τι δὴ σκυθρωπασας viditiam Casaubonus. Sequentia ex pluribus contracta videntur Dindorso, in quo non assentior viro doctissimo, sed pro iεταίρα scribendum arbitror et ρέμα quod cum φησί coniungendum. Exercit phi L I p. 30 Pro ἀπεπε ε ταυτην praeeunte Iacobsi scripsi με ατ αυτήν. Malim vero ἐπεμέμψατ' αυτήν. Tum pro ἡ ταιρα dedi quamvis dubitanter
ῆτερα sc Mania. Sed totus locus corruptior est quam ut certo emendari possit. Pro διαλιπουσα expectaveris πολαβουσα.
Ibid. d. duae hic leguntur ποτερ ινι θέλεις Ἀλθουσ'ceu βαλεῖν et κατιο intelligi non possunt. Pro ἄμα βαλειν
correxi αναπεσεῖν, quod proprium de accumbentibus verbum est. V. Lobeck Phryn. p. 216. Ac confirmant hanc emendationem quamvis paulo audaciorem sequentia υπο τι γαρ δεδοικα οὐ μη μου προπεσουσης τουμπλοκιον πεκτραγης. Exercit phil. II p. 31. Vitium haeret etiam in ἐλθουσα, quod ortasse μου, scribendum. Pro πεκτράγης nescio an scribendum sit πεκτραπτὶς. Ibid. - s. uattuor versus ut spurios et ab imperito homine e sequentibus effictos seclusi. Ibid. ληθι corru