장음표시 사용
261쪽
coniecit praetulerim tamen φυλετικως , ut φυλετα solent. Mox παρα τοι scripsi cum Sch eigh pro παρ αυτοις.
Ibid. h. τῶν ευδαιμονικων καλουμένων 'Aναῖάρχc διὰ τὴν των χορηγησάντων ἄγνοιαν περιπεσουσης iουσιας γaut ii ἐν ἀνοχόει παιdίσκη προσηβος. Recte Schv eigh.
corrigere videtur so ευδαιμονικω καλουμένφ. Pro ἔγνοια, nescio an ευνοιαν scribendum sit. Idid. c. In Anaxilae fragmento s. . pro su κολάπτων vir doctus apud Casaubonum corrigit ωα λάπτων, voluit opinor ωα λάπτων. Sed verum est co ἐκλάπτων, minime vero quod Her erilenus Add. crit. nov. p. 27, voluit, o κλαπτων, quod inauditum ecthlipsios genus est. Ibid. d. Gorgias Leontinus interrogatus quibus rebus consequutus esset, ut vitam ultra centum annos produxerit, responditrio μηδε πωποτε ετέρου ενεκεν πεποιηκεναι. Dixi de
his Philologo Gott. XIII p. 213 ostendique pro τερου scribendum esse ἐντDoυ XII, 549. a. Μελάνθιος ὁ τον αυτου Dάχηλον κατατείνων ἀπηγχετο. Scribendum suspicor ελανθιος V ὁ ποιητὴς J o αυτου - vel simile quid causa intelligentes
non Iatebit. Ibid. b. ἐν δυσπνοία συσχεθηναι καὶ πνιγμω. Delendum videtur ἐν Statim recte Schweigh ας διά των πλευρων διωθειν pro se, nisi malis καί In sequentibus τιν' cis, Hi- σιν scripsi pro την αἰσθησιν et διηγειρετο pro διεγείρετο. Praeterea et βελονα post αἴσθησιν transponendum.
Ibid. c. Vitioso edebatur κρυπτη , quod κρυπτοι scribendum erat propter sequens διαλέγοιτο. Tum revocandum ηκιστά, ων, quod indorsus sine causa ηκιστ' o scripsit.
Menandri verba de Dionysio Heracleota παχυς γαρ est o ἐπὶ στόμα, vix conciliari possunt cum sequentibus, ubi ipse Dionysius supinum se iacere in lecto dicit Fortasse scribendum est παχυς γαρ υς κειτ' ἐπὶ στρωμα.
Ibid. d. In Menandri fragmento us 1 Dobraeus ιδιον ἐπι- θυμω μονος μοι - Vs. 4. Her erden τήκομ πωτης ηδονῆς, quod verum videtur.
Ibid. s. τρήβλιον dedi pro τρυβλια, plurali nullus hic locus est. XII, 550. a. καθαρειον scripsi, vulgo καθαριον.
262쪽
AD ΑΤΗΕΝΑΕ DEIΡNOSOPHISΤΑ8. 253 Ibid. b. Malim ἐπερειδομενος pro ἐπαπερειδομενος. uod sequitur πορευετ abundat. XII. 551. a. πόσφ ουν κάλλιον ἐστι - πενομενον εἶναι λεπτοτερον ων καταλέγει Ερμιππος ἐν Κέρκωψιν ἡ περπλουτουντα τω αναγραίφ κήτει ἐοικέναι Nihil dum allatum vidi quod obscuris verbis lucem asserat. Scribendum vero i περπλουτουντα φ αναγραίφ νητε ἐοικέναι. Cuius emendationis fideiussorem habeo esychium, Ἀναγραίων φυὴν κήτει ὁμοιότητα. Ἐφορος λέγει εἶναι τινα ἐν Πανάγρα παχυτατον, ς ἐλέγετο Κητευς. Quae ita corrigenda videntur αναγραιορ φυγὶ Κητει μοιοτατος, vel si poetae comici verba sunt T. Κητε φυὴν μοιοτατος. Fuit igitur Ceteus praedives quidam Tanagraeus idemque corporis obesitate famosus. Nominis Κητευς exemplum, quamquam sabulosum, habes apud Apollodorum III, 8, 2. Exerc. philol. II p. 25. Probabilius tamen videtur, homini isti Κητευς nomen propter obesitatem inditum suisse verumque nomen ignorari. Non recte Hesychi glossam tractavit M. Schmidi. Ibid. b. In Aristophanis fragmento verba parum apta huic loco leguntur πάντ εχεις, ac fortasse corruptela latet suspicabar ω σπε Θρακοφοιται, παντελεις, ut legati isti cum plena agendi potestate ad inferos missi dicantur.
Ibid. c. In eodem ragmento Aristophanis i ποτ οξυς ἔλθη ex Madvigii coniectura recepi. Libri xi πολλυμ ξωνέλθy.
Ibid. e. Scribendum erat σαφω αυτος ων σημαινεται pro
αυτος. Post ετερος excidit fortasse δῆλον ἐπεί XII, 552. b. λεπτοτερος δ' η και Φιλητας ὁ φος. Seripsi λεπτοτατος, nisi sui λεπτος. Ibid. c. ἰατρυμ μεν ουδεν cum Schweigh scripsi pro ουδέν. Ibid. Ἱππωνακτα τὸν πυκτην pro ποιητήν recte sortasse conicit Hecherus Phil. Golt. V p. 497. ac sane luctatori melius quae de homine isto narrantur conveniunt quam poetae.
Ibid. d. Pro λέγων fortasse λέγοντι scribendum est. In Alexidis loco cum Casaubono νεκρων scripsi pro θεων, quae
plane necessaria est emendatio.
Ibid. e. In Aristophontis fragmento praeeunte obraeo acripsi ουτως ἐν ολίγαις ημέραις νεκροῖς ποιεις Vulgo ου- τως ἐν ἡμέραις λίγαις Sequitur Menandri locus
263쪽
ὁ λιμὸς μων τον καλον τουτον δακων Φιλιππίδου λεπτοτερον αποδείξει νεκρον. Primo versu cum Benileio ἡμῖν scripsi pro μιον. Neque νεκρον, quod ex praecedentibus illatum videtur, serendum est. Alexidis quod sequitur fragmentum apud Bindorsum ita scriptum est κακως ἔχεις, στρουθὶς γα ακαρης νη Λ εἶ. Libri στουθὶ μκαρης νὴ Λ εἰ l πεφιλιππίδωσαι Correxi κακως ἔχεις, ω Στρουθι Ἀκαοης νη Λία πεφιλιππίδωσαι. Ibid. s. ἐκτεμεῖν dedi pro ἐκτέμνειν. XII, 553. a. ubuli locus ita scriptus erat ex parum selice emendatione Iacobsit: ἐν θαλαμι μαλακως κατακείμενον ἐν δε κυκλω νιν παρθενικ αὶ τρυφεραὶ χλανίσιν μαλακαῖς κατα-
Libri παρθενικα τρυφεο χλανίδαν ριαλακα καταθρυπτοι et s. 3. μυροισι τριψουσι τὸν ἐμον. s. 1. post κατακείμενον distinxi, accusativus ab iis pendet quae praecedebant ab Athenaeo omissa. s. 2 scripsi proxime ad librorum idem παρθενικαὶ τρυφεραὶ χλιδαναὶ μαλα καὶ κατα- θρυπτοι. Nisi sorte dualis restituendus est ex libris παρθενικα τρυφερα χλιδανα ριάλα καὶ καταθρυπτω. Vs 3 pro τον ἐμον restitui τὸν ἐλλον pernicem pedem. Recte enim esychius id inter alia per ταχυ explicare videtur, quae significatio omnibus locis in quibus hoc adiectivum servatum est, accommodari potest. Ibid. b. In eiusdem poetae loco ortasse servari poterat librorum scriptura ποστορεῖτε, quod πως στορεῖτε scripsi. Sequentia tamen coniecturam nostram commendant. s. 6.
erat ἀλείψατ' v. Com. gr. III p. 248 et μεγαλλίφ μυρω. Ibi d. c. In Antiphanis ramento τῆς θεου de vitio suspectum est.
Ibid. d. Initium loci ex Antiphanis sabula allati vix integre scriptum est. V. Com. gr. III p. 56. et infra ad XV p. 589 e. s. Vs. 3. τα σκελχὶ pro τας χεῖρας scriptum ex X p. 689 e. s. 4. erWerdenus τας γναθους τα τε τιτθία, quod verum
264쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 255 videtur. Post us. 5. a lieci versum parenthesi inclusum, coniectura incerta, sed non improbabili. Ibid. e. In Cratini loco s. 1 addidi i et ἐόδον temere a Porson et Elmsteio, quos Din dorsus secutus est, deletum revocavi. s. . indicata lacuna scripsi μετα εοσὶ pro παραχερσι , excidisse videtur εκαστος. Pro ηγοραζον fort. ἡγορα-bν. In sequente Clearchi loco complura emendanda erant. Lit. s. δια τουτο ουνχίονεὶ δειγμα τηνοψεως τὰ ωραια με- τα χειoας ἔχουσι. In his oψεως varie tentatum a viris doctis ego dubitanter tanten πώνεως, maturitatis, scripsi et tum
Ορχη ἐντυχίας posui pro οχὴ ευτυχίας. s. Plutarchimor. p. 582 c. αρχὴ γαρ τις ἐντυχίας καὶ γνώσεως αυτη συνηθης.
Tum in verbis αἰτροεισι μεν se προσαγορευθῆναι, δουσι δε προυπογραφειν, scripsi d0υσι δε τορ προυπογραφειν Sic
XII. 554. b. In Clearchi loco in dorsus verba τι τὰς
οπωρας καὶ delenda censet. In Sapphus fragmento ante Blom-fieldum erat παιδα ταν απαλαν, quod fortasse revocandum est. Ibid. c. καί ποτε παριοντος νεανίσκου. Scripsi καὶ το - τε , ut iam Schu eigh voluit.
Ibid. x s. In Cercidae loco malim Συρακοσσαις. Fiuem libri laci fragmentum Heraclidis Pontici, in quo Θρασυλλος pro Θρασυλαος posui ex Aeliano In sequentibus res ipsa postulabat ut scriberetur καὶ διογκει καὶ πέστελλε pro και απέστειλε καὶ διφκει duae sequuntur continuo καὶ καταπλέοντα απεδέχετο μετὰ χαρας τοσαυτης σης περ αν τις εἴη τοσουτων χρημάτων κυριος ων, in iis manum scriptoris mihi restituisse videor certa emendatione σης περ αν τις ησθείη τοσουτων χρ κυριος οἶν Denique post διηγειτο lacunam indicavi sic sere explendam τα γεγενημDα αυτορ ἐν μανια, et cum Schweighaeusero scripsi παραγενέσθαι, το δὲ πλῆθος των ηὁ0- νων περβαλειν pro παραγίνεσθαι et υπερβάλλειν, quamquam hoc etiam περβάλλον scribi potest. XIII, 555. a. δε γαρ ae βασιλευ τον ταυτα ἀποδεχόμενον απo συμβολων τε πολλάκις δεδειπνηκέναι Graeci sermonis usus postulat ἀποδεξόμενον Ad sequentia πληγας δι- δονα καὶ λαμβάνειν conserendus est Demosthenes . Conon. p. 126 1, 19. Exercit philol. II p. 25.
265쪽
ANALECTA CRIΤICA Ibid. c. Male dictum est ἐβουλευετο περικαλλεστέραν αγαγέσθαι. Α περικαλλής, quod suapte natura superlativi vim habet, comparativus formari non potest, ut nec a nostrowunder sch 6 comparativus formari potest potest vero superlativus. Sed videtur sua Hermippo ἀκυρολογία relinquenda esse. XIII 556. a. παρεθετο δε περὶ τῶν γυναικων ψήφισι e. Scripsi το περὶ γυναικων. Respicit enim plebiscitum in superioribus commemoratum Articulum τῶν rectius cum cod. omisissem.'Ibid. d. δια τα ἐν ταις αδηφαγίαις ἀπεψίας duae praecedunt ostendunt δια τῆς scribendum esse. Ibid. στρατιὰν pro στρατείαν dedi. Ibid. s. Malim τας πεντaήκοντα - κορας. XIII 557. a. Dixerat Istrus Theseum uxores duxisse τας
με ἐξ ερωτος, τοι ν ἐξ αρπαγῆς, ιλλα δ' ἐκ νομίμων γαμων. Tum pergit ἐξ αρπαγῆς μεν Ἐλενην Ἀριαδνην
πολυτην και τας Κερκυονος καὶ Σίνιδος θυγατέρας, νομίμως ὁ αυτον γῆμαι Μελίβοιαν. Manifestum est scribendum esse καὶ Αριαδνην et ante Ἱππολυτην excidisse ἐκ δ'ερωτος male edidi Ἐλένην, i ἔρωτος es Ἀριαδνην. Ibid. b. Φίλιαπος δὲ ὁ Μακεδων ου ἐπηγετο μεν εἰς τους πολέμους γυναικας Correxi ου περιήγετο Sequuntur statim haec ος Λαρειος περὶ των ολων πολεμων τριακοσίας πεντήκοντα περι ήγετο παλλακίδας, ως ἱστορε Λικαίαρχος.Pro πεντήκοντα ec scribendum ἐξηκοντα est Curtio VI, 20. pellices trecentas et sexaginta totidem quot Darii fuerant, Alexandri regiam implebant. Numerus hic dierum anni numerum aequabat, ideoque solennis erat, cuius antiquissimum exemplum apud Homerum d. XIV. 20. habemus. Strabo XVI p. 742. in persico quodam carmine trecentas sexaginta palmae virtutes praedicari memoriae prodit, et Polyaenus Strat. I. 3. 4. erculem τους τῆς 'Iνδικῆς)αρχομένους εἰς κωμας τριακοσίας ἐξήκοντα πέντε διανειμαι refert Heraclides Ponticus apud Athon. XII p. 514 b. de Persarum rege φυλάσσουσι δὲ αὐτον addendum ξ i. e. ἐξήκοντα
266쪽
AD ATHENAE DEDNOsOPHISTA 257rus Gyndae fluvii apud BabyIonem Herod. I, 190 liciorum in thorace apud Lindio Plin. ΗΝ. XIX, 12 lucernarum candelabri in prytaneo Tarentinorum Euphorio apud Athen XV p. 700 d. Alia composui Hist crit p. 310. Ibid. c. α-σαία Dindorsus, revocavi ubique αοισαία. Ibid. d. καὶ ταυτην ἐπεισάγων τῆ 'Oλυμπιάδι απαντατον βιον αυτου συνέχεεν. pertum est scribendum esse
XIII 558. a. In Anaxilae loco us 2 scripsi oυδεν αὐγένος δυναιτο, vulgo ου γένος τίς αν δυνατο. s. 6. δ' εν DF Ηerwerdeno auctore dedi pro ου ἔνεσF. Ibid. d. In eiusdem Anaxilae fragmento dedi φωὶ η 'ν ποοσῆ θρονος i. e. λῶν προσῆ. Libri φησὶ την προς vel
Ibid. e. In Alexidis loco supplevi NXIII. 559. b. Amphis ira οἰδεν οτι et τοῖς τροποις νητέος Sic Cobetus pro νητέος, qui praeterea τιὴ τοῖς Insequente Eubuli loco δευτερος scripsi pro δευτερον ante co-betum V. L. p. 205. id Com graec. III p. 359. et Add. V p. CCXXVII. Fritetschius apud Toeppel. de fragm. Com. II p. 12. scribebat κακος κασμος ἀπολοιθ' o γήμας δευτερος γυ-
Ibid. c. Πηνελόπη δέ γε Cobetus vulgo Πηνελόπεια δέ,
libri lare Πηνελόπη δέ. s. 7. scribendum suspicor σως Φαίδραν ἐρει κακην τις Aliud κακως τινα λέγειν, aliud κακον τινα λεγειν. s. 8. erat χρηστη τις ήν μέντοι . . . τίς - recte distinxit Cobetus. Ibid. d. Aristophon κακος κακως απολοιθ' ὁ γημας δευτερος. Sic primus omnium Iacobs Exerc. crit. I p. 11. scripsit postea idem obetus L. p. 250. Vulgo γένοin cui quae ex scriptoribus inlima aetati similia assert Lobeck. Paral. p. 151 nullius momenti sunt in poeta Attico In Antiphanistoe τί συ λέγεις pro σὐ τί λέγεις restituitiobraeus. Ibid. e. In Menandri loco erat γεγάμηκα γαρ υτος. s. 5. σωθείης δε νυν Ἀληθινον Iacobsius. Vid. Iacob Add. p. CCXLIII. s. 7. post Αἰγαῖον Grotius supplet οὐ r Αἰγυπτιον, caliger οὐδ' Ἱώνιον μικόν ), Cobetus -δὲ Σικε
267쪽
258 ANALECTA CRITICA Ibid. s. Ingenios Zedelius Μεταγενης. XIII, 560. a. οὐ συμφορον propter Theognidis locum, quem manifesto Theophilus respicit, dedi pro συμφερον cum Valaenario. s. 4. τιμ πηδαλίφ Her erden bs crit p. 82. Hoc dicere videtur, non uno enim se regi patitur guberuaculo, ut cymba πηδάλιον ambigue dixit, L Aristoph. Pac. 142. Ibid. e. oεθισθείς corruptum videtur, blanditiis illius illectus interpretantur. Ibid. πείθεται pro πείθει probabiliter SchweighaeuseruS. Ibid. s. Λουοις δ' ὁ Σάμιος καὶ στρωτον γενεσθαι πολε- μον φησι δυο γυναικων Casa ubonus ,πειρωτικον. Si sana est edita scriptura, sensum esse dixerim, primum bellum, quod duae mulieres inter se gesserunt, suisse Olympiadis et Eurydicae. Video tamen quid obstet. XIII, 561. a. Euripides παίδευμα δ ρως σοφίας αoε- τῆς πλεῖστον παρχει. Pro ultima voce scripsi παρεχει, Amor sapientiae alumnus plurimum virtutis impertit. Cobetus Mnem. VII, 66. μετεχει pro παρχει corrigebat. Heims6th comm crit. Bonnae 1866 p. XV ρετῆς Y' ἐσθλον παρχει. Ibid. b. De moris vi disserens inter alia poetarum testimonia hoc Euripidis apposuit: συ δ' οὐ τυραννε θεων τε κανθρωπων Eoως,
, μὴ δίδασκε τα ιαλα φαίνεσθαι καλα,1 τοις ρωσιν, o σὐ δημιουργος εἶ
μοχθουσι μοχθους, ευτυχας συνεκπονει.
His versibus quos in Andromeda positos fuisse ex Luciano constat, simillimi sunt quos non addito sabulae titulo ex Euripide attulit Stobaeus Flor. 64, 6. συ- ω κάκιστε Dobraeus κρατιστε θεων τε κἀν- θρ-ων Ἐρως,
ἰ μὴ δίδασκε τα κακὰ φαίνεσθαι καλα, et τοι ἐρωσιν εὐμενὴς παριστασο.At hi non uripidis sed ab alio poeta, sortasse comjco, ex Euripideis leviter detorti videntur Matthiaeo. Eam sententiam amplexus est qui de Andromeda Euripidis optime disputavit Fritetschius ad Aristoph. Thesm. p. 507. a iuvene improbam meretricem deperiente illa dicta suisse existimans. ago vero
268쪽
:AD ATHENAE DEI PNOSOPHISTA s. 259 non video quo pacto aliquis precari possit aut ne coge quae improba sunt videri proba, aut amantibussa vel duae vereor ut apta sit sententiarum oppositio. Nam qua tandem in re Amoris favorem cerni dicamus, si improba
amare nos Amor docuerit an ut in mentis errore perseveremus Rectissime igitur Arsen et cod. B pro κακῶ habent καλά. ut legitur apud Athenaeum. Iam sublata, quam Matthiaeus sibi deprehendisse videbatur, parodia, conscitur versus a Stobae servatos eosdem esse quos attulit Athenaeus, qui quod eos partim integrius et plenius scriptos attulit quam leguntur apud Stobaeum, etiam in aliis uripidis fragmentis Stobaeus miras habet lectionum ab aliis disseretitias. Ex multis ut unum exemplum asseram, mihi non dubitandum videtur
quin primus fragmenti e Meleagro sabula a Stobaeo Flor CXIX9. servati versus τερπνὸν τὸ φως μοι τὸ ς υπὸ γῆν αδου σκότος, idem sit quem asserta tymol. . p. 803, 36. φω ἀντὶ του φωτι συν τω . υριπίδης Μελεάγρω Q ο μὲν leg. τὸ τερπνὸν ἐν φω, τὸ ὁ κάτω σκοτος κακονs. Sic igitur scribendum videtur: τό τερπνὸν ἐν φιν, τὰ δε κάτω σκότος κα
ποτ' ευχομαι θανειν. Exercit philol. I p. 26. Ibi d. c. Ποντιανὸς δὲ Ζηνωνα ἔφη τὸν Κιτιέα πολαιι- βάνειν τον Ἐρωτα θεὸν εἶναι φιλιας καὶ ἐλευθεριας ετ δὲ καὶ μονοια παρασκευαστικόν , ἄλλου ὁ Ουδενος Haec Zenonis de amore sententia fluxit e Socratico sonte Euclides apud Hermiam ad Platonis Phaed. p. 312. ι δὲ απλως αστειον, ως Eυκλείδης φιλιας εἶναι τον ερωτα και Ου αλλου τινός, κατα συμβεβηκος δε τινας ἐκπίπτειν εἰς ἀφροδίσια. Quae ad Euclidis φωτικον reserenda esse, recte opinor, statui ad Fragm. Cona graec. IV p. 171. Nunc addo post φιλίας sortasse adiciendum esse παρασκευαστικον Adaroticum Euclidis reser etiam quae leguntur apud Stobaeum Flor. VI 65. in sermone de luxuria ἔστι δὲ ο μὲν πνος νεωτερος καὶ μειρακιώδης δαίαιον ευ πειστος καὶ ἐάδιος ἀποφυγειν, ὁ δὲ ετερος ουτος πολιὸς καὶ γερων, ἐν δὲ τοις πρεσβυτεροις τωνανθρωπωλιιάλιστα ἐριπεφυκως πειστος καὶ παραιτητος.
269쪽
νυοον αυτῆ ἐμφανίσαις τι αν ' τυφλος γαρ ἐστιν duorum verborum etsi haud facilis est explicatio, hoc tamen certum videtur, alterum illum daemonem Amorem esse. Ad eundem Ε clidem refero quae habet Stobaeus Flor vol. IV 196.Lps. et glossam Hesychii, νυξιοπι αβρωτον Eἐκλείδης Lege νυκτον:ατριπτον. Idem νυξεν explicat per τρωσε. x phil. II p. 27. Ibid. d. Ἀθηναιοι ὁ τοσουτον ἀπεσχον του συνουσίας
τινὸς διαλαβειν προεστανα τὸν Εροπα - Pro διαλαβεῖν scripsi πολαβειν Ibid erat Ἀκαδημίας et λεια, quae
Aκαδημείας et λίεια scripsi. XII. 562. a. δια τουτον Casaubonus, vulgo δια τουτων. Ibid. b. In Alexidis fragmento s. 7. αλλά που συνηγ- μενος Ita haec nunc correxi, libri ἀλλα συννεννγιιενος Casaubonus συννενημένος, erWerdenus Obs crit p. 79. αλλα συιιμεμιγμένος Conicere etiam possis αλλ' ἐς Κν συνηγμένος. s. 11. fortasse praeter necessita m dedi παντοθεν ἐνεν τυπω τε πολλ' ιδη φερων Libri παντανθεν ἐνὶ τυπωetc. s. 12. Amori tribuitur πονος δάμαντος. Nisi πονος de duritie adamantis ot in serendis ictibus quasi patientia interpretari licet, suspiceris pro ἀδάμαντος scribendum esse
Ibid. c. In eadem Alexidis ecloga s. 14. fortasse corrigendum διὰ ταυτ pro και ταυτ . Versu ultimo scripsi cum
Emperio ἐγγυς τ εἰμι του νοηματος pro του ὀνόματος Sed
praestare opinor του νοήματος. obraeus που του πραγματος.
XIII. 562. s. ra αυτὸς Ουτος ποιητής. in Alexis, ut ostendimisi crit p. 520. cuius locus qui assertur, in eius us.1. φησι scripsi pro φήσει, et s. . ex L. dedi υς δε τὸ πρῶτον, libri δει τὸ πρωτον. obraeus εἰ δει τὸ πρωτον,
quod nunc praesero. s. 5. ευ πορους pro ευπ0ρους Iacobsio debetur. s. 6. αίμυλωτάτους, erat ἀθλιωτάτους dubitanter recepi quod coniecit Hermerdenus observ. crit p. 76. ἀλκιμωτάτους Dobraeus.
XIII, 563. a. Theophilus et που τίς ἐστι τους λογους αβέλτερος i. e. τους λογισόνιους. Sic fori recte scripsi pro
270쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA s. 261τους τροπους, quod aegre coit cum αβελτερος. s. 8 dedi ην εἰσιδειν idιον pro ην δειν ξδιον ἐστιν. Praesero nunc quod Burneius voluit ην ἐστ' ἰδειν idιον Denique s. . αἰτουσιν scripsi pro χουσιν cum Dalecampio. Ibid. b. In Aristophontis s. 2. Porsonus εἰκοτως Ibid. c. In Amphidis loco s. 1. τί φῆς σου dedi cum Do-braeo, vulgo τί φης συ - s. 2. ωραῖον φιλιον pro οραίων φίλων scripsi cum Iacobsio. ωραίαν φιλιον voluit Nauchius Bulleti de 'Acad. de St. Petersb. VI p. 29. s. 4. σωφρων τ' αληθως correxitiobraeus, vulgo ἄφρων τ αληθως Iacobsius αφρων γ αλθως.
Ibid. d. e. Alexis απιστον αὐτον πασι τοι αλλοις ποιων. Scribendum τοῖς καλοι ποιων. Ibid in ermiae Curiensis loco oo τωακες dedit indorsus pro ι στοακες Fortasse praestat so στοίακες. s. 3. πρίν τι τω σοφω δουναι Forsan πρίν τι των σοφων δουναι, priusquam aliquid sapientiae vestrae impertiatis.
Ibid. e. θρυλειτε γαρ τι δει is των σωματων αλλα τνῆς ψυχῆς ἐραν, οι τινες μέχρι οκτι και εικοσιν ἐτων δεῖν λε- γοντες συνέχειν τους ἐρωμεν ς Participium λεγοντες unde pendeat non apparet. Itaque, nisi aliqua exciderunt, aut οἱ legendum pro opτινες, aut scribendum λεγετε pro λεγοντες. Sequuntur haec καί μοι δοκει 'Aρίστων ὁ Κειος ὐπεριπατητικος ου κακως εἰργὶκέναι - προς τινα Ἀττικον, μέγαν τινα κατα τὴν ἡλικιαν, ἐπιδεικνυντα co καλον, ὁ Λωρος τὶν νομα, Σὶν ποος ολωνα μοι, φησί, δοκι παρ' 'Od--σεως απαντησιν ἐπί σε μεταφέρειν, ρα νυ τοι μεγαλων διορων ἐπεμαίετο θυμος Mirifice horuin verborum sententiam pervertunt interpretes, qui Dorum ipsius illius Atheniensis nomen fuisse existimant et ἐπιδεικυντα ιος καλον intelligunt qui Iormam suam ostentabat, quasi ἐπιδεικνυ- λενον Scriptum esset. Immo Atheniensis iste Aristoni Dorum quendam, hominem aetate grandem, ostendebat eiusque venustatem audabat. Tum ille tu, inquit, magnorum Dororum cupidus es. Delendum igitur quod sententiam obscura post ηλικίαν comma. Iam apparet etiam quo sensu
Aristo ιεγαλι δωρα intelligi voluerit. Exercit philol. II p. 27.