장음표시 사용
291쪽
282 ANALEC ΤΛ CRITICA sequuntur Νικαρέτη δε ἡ Μεγαρις υκ ἀγεννης ην ταιρα, αλλὰ καὶ γονέων καὶ κατά παιδείαν ἐπέραστος ην. Malim
καὶ ι καοέτη - ου ἀγενννης ην ταιρα. Post γονέων Schweigh. supplevit ευγενέων Corae ενεκα. Utroque praestat opinor καὶ γονέων ε καὶ κατὰ παιδείαν, qua dictione praeter alios usus est Aelianus VII. IV, 15 ευ γαρ γένους ηκιον ευδε καὶ πλουτου. Ibid. ως οἱ τὰ Ἀργολικα γραψαντες ἱστορουσιν. Consimili modo Schol. Ven Homeri Il. , 142 et Bronis παo τοῖς Aογολικοῖς συγγραφευσιν et schol. Sophoclis legi. . . Res Argolicas plures explicuerunt, Socrates, Agias, Dei cylus, Ister, Anaxicrates aliique, quibus adde quem nunc primus in lucem
produco incertae aetatis scriptorem Damonem Herodianus
1360. αντίκειται τι κανονι - το Λαμην χον ori καὶ
ριον. Exerc. phil. I p. 43. Monuit nunc etiam Lehi sius.
Ibid. s. Στρατοκλῆς ὁ λητωρ ἐρωμένην εἶχε λην ἐπικληθεισαν Axis1xi εταιραν, γῆν καλουμένην Παρυραμα διατ καὶ δυο δραχμιον φοιταν προς το βουλόμενον. Haec postrema ut cum superioribus conciliarent viri docti variis coniecturis ipsum illud Jαροραμα tentaverunt, velut alchenarius ad doniag. p. 315, qui ιδραχιιον coniecit. Atqui Παρ0ραμα iion sollicitandum erat qui enim λῆμη dicitur, idem recte dicitur παροραμα. s. Photius Lex. p. 220, 5. λὶμαν
It ue ante δια το aliquid excidisse suspicor. Exercia phil. II p. 32. Indicavi lacunam. XIII, 597. b. Sequitur nobilissima omniumque laudibus celebrata Hermesia nactis elegia. s. 3. vulgo ἀπειθέα, er- mannus ἀπευθέα, ἀπεχθέα scripsi cum Hauptio, et s. 4. dedi quod ad Theocritum p. 317 proposui κυανῆν ελκεται εἰς α κατον, libri ἀκοήν, Lennepius κοινην. s. 5. συρομένχὶ uermannus pro ρυομέννὶ . Ibid. c. s. . uermannus ἀνέθιστον ἐπ φρυσιν οἰδη-
σαντα, vulgo ἀθέμιστον ἐπ οφρυσι μει diiσαντα. tuae si
292쪽
AD ATHEXAE DE IPSO SOPHISTAS. 283 non vera tamen ad inodum probabilis est emendatio. Idem
ἐν πυρι ὁ ὁμιχα. Fortasse ευ πυο ειεν - εὐπυοὶ δ' ouuα. Ibid. d. s. 17. πολυν μυστησιν Blom stellius Diar Cl. Is 233. Libri sere πολυμνχὶςτ ησιν. s. 19 vulgo ραδιον Tum Οργειων νόμιco Hermannus pro οργίων νέμω. s. 20 legebatur Arhλητρα, Hermannus uti τρα, pro quo scripsi ιινὶ τρι. s. 21. φη Ἀε καὶ Βοιωτον αποπρολιποντα μέλαθρον. Pro Βοιωτον, quae imperiti librarii interpolatio est.
scripsi πατρωον μέλαθρον exhibenti aliique , Ανριέλαθραν. Vs. 23. εκ θ' alecam pius, libri meliores χων L ευνθ Schubartus ἐρωνθ quod recepi. Ibid. e. s. 25. πολλ' ἐπαθεν, πασας ὁ λογιον ἀνεγραψατο Γβλους Suspicor πλγησας ὁ γοων ανεγραψατο βίβλους.
Ex his oco etiam Schneide in coniecit. Sed sequentia quoque non integre tradita sunt. ἐναρχόμενος posui pro ἀνερχο- ριενος cum Emperio. s. 28. ρδει τον Cobetus repperit libriῆδιστον. s. 29. λεπτὴν δ' εἰς 'μάκχὶ ἀνετείνετο libri, correxit Bergilius. s. 33. εκλεε ὁ Ἱκαρίου Bergilius vulgo εκλαιεν δ' Ἐρα osti, Hermannus κῶαῖεν δ' Ἱκαρίου. s. 32. λειπομενος non corruptum videtur. v. Nicander XVp. 683b ubi λείπων pro λιπων. XIV, 598. a. s. 37. πολλίω πολλω ὁ ἐπὶ πολλάκι λωτωκνηιιωθεὶς κωριους σίχε συνεξαμυη. Sic sere libri Hermannus ad Orph. 1293 κημωθείς et indorsus συν ξαμυνὶ pro σὰ alii στειχε, alii alia coniecerunt. Scripsi εἶχε Sed priora nondum emendata sunt. Suspicabar πλαγίω ν πο πολλάκι
λωτω, i. e. πο πλαγιαυλω, ex quibus no recepi. Vs. 39.
Ibid. h. s. 43. Σαρδιανγὶ Lenne pius, libri sere δαρδάνη, malim vero Σαρδιακήν. Cla ad II p. 484. Ibi d. s. 44. καλλι- ναὶ ο Α κλαίων, αἰάζων Ilgenius, μωλιον αἱ ζαον Hermannus. κλαίων ἰωνιον ergkius, Leganium Phrygiae oppidum intelligens. s. 45. - ρον σω ego, ακρον ἐς libri meliores, ακραν ἐς deteriores, ἄκρην ἐς Hermannus,
293쪽
284 NALECTA CRIΤICAακρον ad Αἰωνι- traho. s. 46. γῆρας scripsi, nescio meam an alienam coniecturam secutus, ερας P, ιρας L. Ibid. ταυ μενος Schubar t. s. 47 ανεδείωτο Mitscherlicii, vulgo
Ibid. d. Vs. 59. ἐγεραιρε Θεωρίὁ0 Lennepio, qui Theoridis nomen latere vidit, praeeunte dedit Bergkius, Α πει- ραιθειαρειδος, ανεγειρε Θεωρίδος Hermannus qui tum οἶσθα
addidit. s. 62. σπανίων - συνοδων Hermannus pro παν-
των - συνοχων. s. 66. θειω scripsi dubitanter, θείων libri. Possis etiam Αἰγειρω vel Ἀργει os. Ibid. e. s. 67 σοί Berghius τοι VL Eυριπίδη pro υριπίδη Porsonus. s. 68. 'Aμφιβίου Hermannus pro μφὶ μου. Vs. 69 ανδρα ὁλτον Κυθερηθεν δν ἐθρεψαντο τιθῆναι Βακχου, τον λωτου. Sic haec correxi Com graec. III p. 645. Vulgo ανδρα δέ, τον Κυθερηθεν ανετρεψαντο τιθῆναι, Βακρου καὶ λωτου Partem veri vidit Hermannus, qui ν ἐθρεψαντο correxit. s. 71. -υσαι scripsi cum Schneide . pro μουσαι. Vs. 72. ρτυγίην Bergilius dedit pro Πρυγῆ. Ibi d. s. s. 76. στῆσαν Heckerus, vulgo θῆκαν Ad statuam hanc Philetae positam fortasse reserendum est fragm. poetae apud Athen. 4. 192 e. θρήσασπα πλατανιμ ασθὶ υπ0. s. 76. αττίδα Scaliger, libri Βιττίδα. s. 78. 0υς- ιενον Hermannus, vulgo μόμενον. s. 79. ἐκτήσαντο P0r- sonus. s. 80. σκοτίην Heinrichius. s. 81. λιτet pro αυτή dedi, tenuis et subtilis. Praeferrem tamen λεπτή. Tum ante Riglerum erat πιο πικρα s. 82. κυρος pro κυδος
294쪽
Ibi d. h. s. 94. orco codd. Id prae λογων probat Her- mannus. s. 95. ανδο δε Κυργὶναῖον ἔσω Hermannus, vulgo ἄνδρα Κυρηναιον es εἰ σι vulgo, at δ' om. BP. s. 95. δεινος pro δεινον Rulinhenius. s. 96. o απιλινης Hermannus, quod dubitanter secutus sum ευπιθάνη Ruhnkenius,
praestat. Pro βίη male impressum est Uce. XIII, 600. b. Aeschylus in Danaidibus ἐρια μὲν γνος ουρανος τρωσαι χθονα. Scripsi πλγῆσαι et s. 3. εὐνάοντος dedi pro υνάεντος Γλευ- νάοντος. s. ad Bionem p. 425 et ad Moschum p. 452. s. 6.γάνους Hermannus , vulgo γάμου.
Ibid. d. De Euripidis ragmento alio loco a me dictum est. Ibid Critiae s. 1. edere debebam: τὸν σε γυναικείων μελεων πλέζαντά ποτ' ωδάς. Vulgo τον δε quod ferri non posse sequentia docent. Delenda igitur quam post s. 4. lacunam Berghi suasu indicavi. s. 4.corrige operarum vitium φιλοβαρβιτον.
Ibi d. s. Post πρωτον fortasse excidit ἐρωτικον vel τοιουτο. In sequente Alcmanis fragmento pro ae αυτε Butimantius δευτε, Berghius αυτε. Tum edebatur συμμέτρως ἐρασθείς, quorum illud Schweigh alterum Cobetus correxit. XIII, 601. a. In Alcmanis loco pro αδεῖαν μουσαν II. Stephanus emendavit ἀδειαν μουσῶν. Dialectum restituere Berg-kius et Schneide inus. Pro μωσῶν malim μωαν. Sequun tu haec των ασμάτων - δη καὶ το παλαιον ἐκαλειτο παιδια καὶ παιδικά. Malim παιδεῖα, ut coniecit etiam Ilecher
Philol. 4. 505. Statim σεμνος aptius dixisset quam μέγας.
295쪽
286 ANALECTA CRITICA Ibid. b. παιδεραστριαν Schweigh restituit pro παιδεραστάν. Statim καπεδεχοντο scripsi pro καὶ ἐδεχοντο. Ibid. De Ibyci loco v. Berghium, qui retinuit μηλίδες, κηπος, φ ερνεσιν, quibus alios secutus substitui μαλίδες, κῆπος υ Dνεσιν. s. 9. θαμβὴς ἐγκρατεω Hermannus. αθάμβησε κραταιως. Ibid. e. De Pindari fragmento v. Berghium. Ibid. παρα γαρ ταῖς αλλαις ταῖς υιομουμέναις πολεσι σπουδασθῆναι od το εθος Pro ταῖς αλλαις ταις scripsi ταῖς μάλιστα.
nis nomen male suspectavit Hecker Philol. Gott. 4 427. XIII. 603. c. Carystius de Alexandro ooσπερ γαλην ἐρωτικος ὁ βασιλευς ουτος, υτως καὶ προς το καθῆκον ἐγκρατὴς , προς το πρεπωὁεστατον Postrema aperte vitiosa sunt. Scribendum καὶ προς το πρέπον vel πρεπωδες αἰδοιέστατος i. e. αἰδοιοτατος. . Eustathium ad Hom. p. 1441, 11. Exerc. phil. I p. 43. Ibi d. e. - 604. d. In Ionis Chii loco restitui ubi obliteratae erant formas ionicas. Erat Σοφοκλεῖ - ἔπλει εἰς παιδιωδει - ζενου - προξενου - ἔστιωντος - ἐρυθρια- σαντο - Σοφοκλεις - ποιησε - τουδί - Ἐρετριεῖ Σοφοκλῆς - εν - Σιμωνίδειον - τοῖς Ελλησιν - εἰς
ροδεον - χεῖρας - ἐπιραπω - αφαιρετεοντα - καθορα καθοραν - αυτου - ῆγεν Ἀσσοτέρα - χειοὶ ἐφίλησεν - συν - στρατηγεῖν - Περικλῆς ποιεῖν - στρατηγεῖν - ουν. De ceteris sic habeto:
603. s. στεως ὁ ο οἶνον ἐγχέων παῖς . . ἐων δῆλος γῆν. Bes ipsa docet post παῖς excidisse aliquid in hanc seresententiam dictum παῖς et ρυθρίησε, ησσων του καλλεος ὁ Σοφοκλεης ἐων δῆλος ην. Ibid. λι πολλόμαλλον. Fort. επειτε πολυ vel πουλυ μαλλον. XIII, 604. a. Verba ἡ Ἐρυθραιος om. . vide ad XII 516 c. Tum ε&άζειν α γελάσας Corae εἰά άζειν Ἀναγελασας,
recepitque indorsus. Praetuli &άζειν καὶ γελασας. Verbum αναγελα ab h. l. alienum est. Ibi d. b. In Simonidis versu απο seclusi exemplo aliorum.
296쪽
lAD ATIIENAE DEI PNOSOPHISTAS. 287 Paullo post vulgatur ποιήσειε γελασάντων δέ, quae ita correxi ποιήσει' γελασάντων δέ. Ibid. c. o ὁ πάλιν του παιδὸς ων λογιον εἴχετο. Ita scripsi pro se λογιp. s. Herod. VII, 5. VIII, 60. In sequentibus pro ἀσσοτέρα scripsi ἀσσοτέρω Pro γένηται malim
Ibid. d. ελετω. Α μελέτω. Scrib. μελετέω. Tum pro
ποιέειν με ἔφη malim ποιέειν μεν εφη με, et sic Schweigh. Ibid. πίνοι et παίζοι. Sic Toupio auctore dedi pro πίνοιή στοασσοι. ibid. e. τὸν ὁ Σοφοκλέα δια την ακολασιαν καταφρονηθῆναι. Pro ultima voce sententia requirere videtur κατα- σοφισθνῆναι vel simile quid. Ibid. s. In Sophoclei pigrammaticus. 2. σοὶ δε φιλου νεετεοαν, non credo incorruptum esse φιλουνω τεραν. Revocavi igitur scripturam cod. BC φιλουντι τέραν vitiumque latere opinor in ἐτέοαν. s. 4. πειρων Hecherus Comm. erit. de Anthol. p. 20.
operarum vitium . Tum μελλε καὶ scripsi pro και μελλε.Ibid Τριχολέου nomen de vitio suspectum est. Ad verba στέφανον δάφνης desidero χρυσου et inter verba o παις et προς Φίλιππον excidit fort. στερον. Ibid. c. φ Ἐπιλυκου του Auφιπολίτου sty οντι καλpΛαμίππω Πλεισθέωους νάθUια υνόμαρχος εδωκε. pertum est post Λαιιλπω intercidisse aliquid, quo donarium illud quodnam suerit accuratius indicatum erat vidit hoc etiam Schweighaeuserus. Praeterea pro Πλεισθένους non dubitari rescribere Κλεισθένους, sive Sicyonium illum sive Atheniensem, Megaclis silium, intelligere velis. Ibid. d. ἐοίκασι γυναικί. Imo γυναιέ Ibid. s. διὸ τὴν ψυχροτητα καὶ τὸ ἀντίτυπον του λίθου. Pro ψυχροτητα scripsi ἰσχυροτητα Sequuntur statim haec προβαλλομενος τὸ σαρκίον ἐπλησίασε. Scribendum erat τιαρκίον Foedo libidinis explendae homo utebatur artiscio. XIII, 606. b. Polemo ἐν Λελφοις ἐν τι πινάκων --
σαυρω παῖδές εἰσι λίθινοι δυο. Pro πινάκων θησαυρF, quod perinepte dictum est, reposui Σπινατων θησαυριρ.
297쪽
ANALECTA CRITICA Spinatarum thesaurum in templo Delphico commemorat Strabo
p. 214 et i p. 421. D. Dionysius Halic. A. R. I, 18 et Plinius . . II. 120. Dixi de hac re in Gerhardi Ephem. Archaeol. 1857 p. 102. ubi quem attuli Stephanum Byz p. 584, 12. Σπῖνα, πόλις Ιταλίας, ιος υ δοξος καν Ἀρτεμίδωρος το ἐθνικον Σπινατης, in eo cum optimi libri καὶ omittant, scribendum πόλις ταλίας -οξος, ως 'Αρτε ιο-00ς cli. Strabone V 214. Σπινα, νυν με κωμίον πάλαι δεἐλDiνὶς πόλις ἔνδοξος. Post ὁμιλίας excidit fortasse μνη-
μοσυνον vel simile quid. Ibid. e. παραστνὶσαμενος. Obraeus παραιτησαμενος. duae . l. de Coerano Milesio narrantur, mirisce consentiunt cum iis quae Plutarchus de solert. an. 36. de Coerano Pario
memoriae prodidit. CD. Archilochi fragm. 113. Ibid. s. Phylarchus δεινή τις φιλοστοργία γέγονε του θηρίου προς το παιδίον ουτ γαρ απ αυτου χωριζόμενοντο βοεφ0ς πεμενεν ο ε εἰ μα βλέποι τὸ παιδίον ῆσχαλ- λεν Locus haud dubie corruptus et lacunosus sic videtur redintegrandus esse: ει νη τις φιλοστοργία γέγονε του θ=ηρίου προς το παιδίον του τε παιὁίου προς το θηρίον J. υτεγαρα αυτο χωριζόμενον το βρέφος πέμενεν ο ὁ εἰ μὴ βλέποι το παι&o χὶσχαλλεν. Ita demum dicuntur quae dicenda erant, mutuum fuisse bestiae et insantis amorem neque insans sustinuit elephantis absentiam, et elephas nisi parvulum praesentem videret, tristitia amiciebatur. Quod post ουτ γαρ - το βρέφος insertur ο ε i. e. ο τε ἐλέφας), ea pervulgata est structurae anomalia. XIII, 607. a. Pergit Phylarchus τους καλαμους λαμβα-νων καὶ των παοατιθεμένων χορτασματων καθευδοντος του
βρέφους τὰς μυίας πεσοβεα Sua loco ratio constabit delela
particula καί Elephas de apposito pabulo arundines sumebat iisque muscas a dormiente insante abigebat. Ibid. c. , στερον πωλουμέν=ης τῆς αυλγητρωος - ἐντολαγοραζειν πανυ νεανίσκος ὴν Correxi νεανικος, ut recte vidit SchweighaeuSerus. Ibi d. e. Antigonus συναισθομενος συνείλκυσε τὴν παιδίσκαὶν καὶ συγκατέκλεισε se Τερσαίφ. Pro συνείλκυσε scri-
298쪽
AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISTA 8. 289bendum ειλκυσε, aberravit scriba ad praecedens συναισθο- μενος, vel quod sequitur συνέκλεισε. XIII. 608.4 - d. ἰνευς περ παρθενων τινων διηγου- ριενος ων θεατο. Posui quod scripsisse auctorem certum est λεθέατο De Chaeremonis fragmentis unus omnium optime meruit Hermannus in Bergkii Annal. 1843 p. 637. quo auctore versuum ordinem ita immutavi ut factum vides Vulgo us 1 dleguntur post 16 De ceteris vide infra.
Ibid. d. ἐπικατάφορος ὁ ων ο ποιγὶτὴς ουτος καὶ ἐπὶ τ ανθη ἐν Ἀλφεσιβοία φλησί Atqui cum in Alphesiboeae
fragmento nulla reperiatur florum memoria, sed aperte virginum descriptio in ene loco inchoata continuetur, haud improbabilis videri potest coniectura, quod nunc Alphesiboeae fragmentum habetur cum fragmento enei esse coniungendum, excidisse autem locum Alphesiboeae eum, in quo flores commemorati erant, i. e. eum Versum, qui nunc enei quintus est:
εοση ' ὁ θαλεοὸς ἐκτραφεὶς ριαρακος, qui eo quo nunc legitur loco a poeta poni nullo pacto potuit. Sic igitur totum Athenaei locum constituendum arbitror:
υπνωμέναι δ' ἐπιπτον ελενιων επι, ιων τε ιιελανοφυλλα συγκλωσαι πτερα
εκειτο δ' ἰ με λευκον εἰς σεληνονος φαινουσα μαστὸν λελυμένης ἐπωμίδος, τῆς es υ χορεία λαγον την αριστερανε λυσε γυιινης is αἰθέoος θεάμασιν 10 ζωσαν γραφην φαινε, χρωρια δ' ομμασιν λευκον ιιελαίνης εογον ἀντηυγε σκιας. ἄλλη ὁ γυμνου καλλίχειρας ωλένας, αλλης προσαμπέχουσα θῆλυν αυχένα. vii ε ραγέντων χλανιδιων πο πτυχας Ib ἔφαινε μηρον, καξεπεσφραγδετο
' Libri πέρσm, praeclare Lobeckius ερσαις, sed Poterstilenius ερση, ut orgkius scripsit.
299쪽
κομαι ε κηροχρωτες, ιος αγάλματος αυτοῖσι βοστρυχοισιν ἐκπεπλασμνου, ἔουθοισιν ἀνέμοις ἐνετρυφων ορουμεναι.
ἐπικατάφορος δε ιον ὁ ποιητὴς ουτος καὶ ἐπὶ - ἄνθη ἐν
εαρος περιξ στρωσαντες. Dicam nimc de singulis. s. 1. υπνωμένα Lobeckii est emendatio, libri πτωμεναι. s. 4. σκιας pro &ίας Casaubonus. ἐζωόιοργνυτο ego pro εἰσομοργνυται. V. Ruhnk ad Tim. p. 113. Vs. 5. ἐντεινον, quae librorum scriptura est, revocavi, male omnes Scaligerum ἐεετεινεν scribentem secuti sunt, non facturis versum praecedentem huc non pertinere vidissent. Virgines dicit poeta mollibus in pratis cervices nectentes sive deponentes. s. 6. εκειτο ὁ χ μεν Iacobsius libri εκειτο γαρ ἡ μεν. Vs. 9. λαγον τὴν ριστερα ελυσε recte explieat Boissona-dus ad Theophyl. Simoc. p. 299. laevum latus nudaverat s a laxi ii, ut iam Grotius locum explicaverat. s. 11. revocavi nunc librorum scripturam temere a me ipso sollicitatam Do-braeo praeeunte. s. 14 et δε ραγεντων scripsi libri sereri ὁεκλαγεντων, Casaubonus et M ἐκραγεντων. s. 15. revocavi quod libri habent αξεπεσφραγίζετο, pro quo ermanno auctore edidi καωπεσφραγιυτο. Si quid mutandum, s. 16.
scripserim γελωσης, χωρὶς ἐλπίδων ὁ Ἀρως. s. 17 libri habent καὶ σωματος μεν ψεις κατειργά)ετο, quae partim
ex Hermanni coniectura, qui αντ=ηυγάζετο restituit, exhibui.
Scripsi igitur καὶ σωματος μὴν ψις ἀντηυγάυτο, et vero
etiam corporis species lucebat. Nihil enim adhuc de eximia venustate puellarum poeta dixerat Sequentia in librisua scripta sunt: στίλβοντα λευκω χρωματι διαποεπῆ. mendavi στίλβουσα λευκον χρωτὶ καὶ διεκπρεπής. Potest tamen
300쪽
διεκπρεπει scribi, si praecedente versu σωμάτων reponas. Notum est non raro participia ad illa vocabula reserri, quae periphrasi circumscribuntur, ut σωμάτων οψις - στί1βοντα recte dictum sit pro στιλβοντων. s. 22. αυτοισι βοστρυχοισι. Non recte Emperius λυτοισι coniecit ibid. ἐκπεπλασμένου scripsi pro ἐκπεπλασμένοι, praeterea praestat fortasse ευ πεπλασμένου. s. 23. ξουθυισιν ανέμοις. emeritenus . C. p. 132. inutili coniectura scripsit κουφοισιν Vide quae supra anuOtavi 235. Ibid erat φορουμενοι, quod correxit Nauchius.
XIII, 608. e. In Chaeremonis loco ἐ- α με scripsi pro ενθεν μὲν et s. 2. λογχον pro ἀλογων, quod Herni annus
scribebat ἀλογχων. . Commet misc. I p. 29. s. 3. ηοω- μεναι scripsi pro oωμμων iam olim, postea idem 1Iermannus, qui totum versum ad Aristotelis A. P. p. 98. sic scripserat θ ο μένων πάμμικτα λειμωνιον τέκνα, postea θηρωμ ένων κο- μωντα λειμωνοσν τέκνα. Nauchius ηοωριεναι θάλλοντα λ τ. In eiusdem poetae loco ex Ulixe secutus sum Iacobsium vulgo
σώματ ευειδῆ, quod qui ζωματ ευειδῆ scribi voluerunt, non reputarunt ζωμα de capillorum redimiculo nullo pacto dici
Ibid. s. Locus ex Chaeremonis Minyis ita vulgo scribitur: πολλὴν ὀπωρα Κυπριδος εἰσορα παρῆνακραισι περκαζουσαν οἰνανθαις χρονου. duae cum alio tempore aliter tentassem, nunc ita constitui, ut
seci apud Nauchium Fragm. r. p. XVI. αβραῖσι περκάζουσιν οἰνάνθαις μου. Sic enim volui, non περκαγυσαν. De sensu vide me apud Nauch. l. l. Similiter ομφακας ἡλικίας de immaturis pueris dixit poeta Anthol. Pal. II p. 791 no. 98. XIII, 609. a. Λείνων ἐν τῆ πέριπτη των Περσικων τῆς
πρωτης συντάξεωo Dinonem Schweighaeuserus historias suas rerum Persicarum in duas partes distribuisse conicit, ut altera vetustiorem altera recentiorem historiam complecteretur. Non
recte haec disputata esse docet schol. Nicandri Ther. 613. qui laudat Dinonem ἐν τι πρωτι τῆς τρίτης συντάξεως. taque Dino historias suas in complures libros συντάξεις) libros in capita distinxerat. xerc. phil. II p. 33. Pro πρωτης Musse rus Fragm. Hist. II p. 93 corrigit τρίτης.