장음표시 사용
301쪽
ANALECTA CRITICA Ibid. c. 'Aθηνὰς σωτείρας scripsi Valaenario auctore pro 'Aθηνῶς πειραν. Ibid. d. Erat Ἀκαδημία et lit. e. Νελαμπ0δίας. Ibid. e. περι Ου αγωνος του κάλλους γυναικων Λικίας ἐν τοις Ἀρκαδικοις διαθειναί φησιν αυτὸν Κυψελον πολιν κτίσαντα ἐν τι πεδίω περ τὸν Αλφειον, εἰ ἡ κατοικίσαντα Παρρασίων τινὰς τέμενος καὶ βωμὸν ἀναστῆσαι 1ήμητρι Ελευσινία Schweighaeuserus Telpusam urbem intelligit atqui haec non ad Alpheum sita erat, sed ad Ladonem. Tu Basilida intellige ubi Cereris Eleusiniae templum a Cypselo conditum fuisse discitur e Pausania VIII, 29 5. At nomen urbis mitti non potuit a Nicia, quare ante πολιν inserui Βασιλlδα.
Ibid. s. Θεοφραστος δὲ ἀγωνα καλλους φησὶ γενέσθαι παρα πλείοις. Sequentia docent scribendum esse γίνεσθαι. XIIl, 610. b. πουλυμαθ*ιοσυνης τῆς οὐ κενεωτερον οὐδεν, -των ἔφη λαθεος αλλα κιχν Ηρακλειτος ο θειος
φησι πουλυμαθίη νοον εχειν Ου διδασκειν και ὁ Τίμων δὲ εφαὶ ἐν ὁ πλατυσμqς πουλυμαθ 10συνης χῆς οὐ κενεωτερον οὐδέν s. Neque ipponem versibus scripsisse credo, neque Timonem Hipponis versu pro suo usum esse mihi persuadeo. Itaque nescio an aliud quid ippo in eandem sententiam dixerit, quod cum excidisset in lacunam ipse ille Timonis versus suffectus est. Exerc. philol. II p. 33. Ibid. b. πάντας ἐπιτριψαι μαλλον Non aptum ad loci sententiam πάντας, pro quo cum exi πάντων notatum sit, id πάντως scripsi. Ibid. e. In Alexidis loco s. 1. doleo librorum scripturam me intactam reliquisse verissime enim Dobraeus coniecit ἐς κορακας ἐρρίφασιν ' ἐκ τῆς Ἀττικῆς, merito probatum Her-
Ιbid. s. ἐπει ου οἶδ' πως κατεδέεαντο. Sententia postulat οπως Γαυθις J κατεδέξαντο. XIII, 611. b. Λωτιμος scripsi pro Θεοτιμος, ut voluere
Ionsius et Menagius. Ibid. d. οὐδὲν γαρ ἐστι των φιλοσοφων φιλοσοφωτερον. Corrigunt φιλοσοφώτερον Argutius fuerit φιλασοφωτερον.
302쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 293 Ibid. e. νομίζω δ' Sauppius, libri νοριίζων. XIII, 12. a. In Pherecratis loco erat τί μαθοντ, praeterea obraeus coniecit κατα μυροπωλειν ' τί παθοντ' ῖν δὲ χρη καθήμενον - et s. 3. ξυνεδριον τοῖς μειρακίοις ἐλλαλειν. Ibid. h. γεγονυτα alippius, libri γεγονέναι. ibid. c. προδοσεις scripsi cum Cobeto Mnem. IV p. 500. Vulgo προποσεις. Ibid. d. In Lysiae loco post διαφθείροντα lacunam indicavit Salappius. Ibid. e. αυτο δ αντὶ Behkerus pro αυτον δε ἀντί. Ibid. s. Verba σου ἐλαττους ησαν seclusit Casaubonus.
XIV, 613. s. υριπίδης ἐν τῆ δεσμωτιδι Μελανίππη Θημισω γελοίους, ιτινες με ἐπὶ σοφωναχάλιν εχσυσι στόματα κεἰς ανδρῶν μεν υτελουσιν αριθμον ἐν γελωτι δ' υπρεπεις' Οἰάουσι δ' ἱκους Primo versu male correctum est quod codd. habent οιτινές τι ει τι σοφων. Melius Musgravius ιτινες σοφων επι quod recepit Nauchius. Scribendum vero erat οι τινες τ ήτει σοφωναχάλιν 'χουσι στοματα, quod recipere non dubitavi. cconiecit hoc ipsum etiam L. Dindorsus ad Stephani Thesaurum v. τῆτος. Pro ανδρων suspicabar ασταν et sequentia ita scribenda putavi ἐν γελωτι δ' ἐκπρεπεις olaoυσινχικους nisi sorte συν γελωτι δ' υτρεπεῖς οἰκουσιν scribendum esti. e. ευτραπελοι, quod proprie de scurris dicitur. XIV, 14. a. In Pythiae oraculo δώσει σοι μητηρ ικφ, τὴν E0χα τῖε.
Ibid. b. Semus Delius: πάντα κατὰ ταὶ νιγον θαυμάζων ῆλθε καὶ εἰς το λητωον. In cod. B νῆσον ζ θαυμάζων, quae si etiam Ven scriptura est, non dubitandum est quin recte πάντα ποθαυμά)ων scripserim. Nimirum compendium quo απὸ scribebatur, sere formam literae reserebat, unde passime et cereo confusa esse reperias. V. Cobeti V. L. p. 275. Sequuntur continuo haec νομίζων τῆς 'Aπολλωνος μητρος αγαλμά τι θεωρήσειν αξιολογον, δων ν αυτο ξυλι- νον αμορφον παραδοξιος ἐγελασεν. Suspicabar scripsisse
303쪽
Ibid. c. Anaxandrides καί τοι πολυ γε πονουμεν. Et metrum et quodammodo etiam sensum restituere licebit scribendo καί τοι πολλοὶ πολλου γε πονουμεν. CL Dindorsus ad Ari-
stophanis Nub. 15. Ibid. s. ἰθυν scripsi pro Βίθυν ad VI 246 d. XIV, 615. c. In Polybi descriptione triumphalium
vipectaculorum a Lucio Anicio Romanis exhibitorum cum alia
obscura et corrupta sunt tum ea quae leguntur liti. c. συνεπιστρέψαντες ὁ τους αεσ0υς χορους οὐ τους κρους οἱ μεν αυληταὶ φυσωντες αδιανοητα καὶ διαφέροντες τους αυλου απ)ῆγον ανα μεδεος δε αλλήλους Quibus in verbis mirum profecto videri debet pro uno choro, quem initio memoraverat, subito commemorari plures duae dissicultas vide an ita tolli possit ut pro iis0υς χορους scribatur μεσοχ0ρ0υς. Nec minus corruptum videtur quod continuo sequitur αμα δὲ του- τοις πικτυπουντες οἱ χοροὶ καὶ συνεπεισιόντες την σκηνήν, ubi ortasse χορευταὶ scribendum est. In sequentibus quod simul cum pugilibus in scenam prodeunt tubicines et buccinatores, id Tyrrhenorum more factum est, qui ad tibiae cantum pugilat contendebant, Atheu. IV 153 s. ollux IV 56. Neque initium loci Polybiani vitiorum immune videtur. Verba ἄμα πάντας sequentibus temere repetita esse suspicor, ceteras artasse ita scribenda sunt: πρωτους εἰσ1iγεν αυλητάς, οι τινες ἐπιφανεστατοι ἐσαπι ουτοι ὁ ησαν Θεοδωρος ὁ Βοιωτος, Θεοπομπος excidit sortasse ὁ Ερμιονευς), Ἐρμιππος ο υ-
σιμαχευς Exerciti phil. I p. 33. υσιμαχευς correxerat iam Schweighaeus erus, qui etiam illud recte monuisse videtur lit. c. pro παγαγεῖν scribendum esse ἐπαγαγεῖν. Pro συνεπεισιοντες τὴν σκηνv Hermannus enais chera L Z.
18434 1474 600 a corrigit συνεπισείοντες τὴν σκευήν,
quae acuta est et vera emendatio.'Ibi d. s. In Dionysii Sinopensis fragm. Her erden . c. p. 81. vs 3 pro χὶ σχολὴν corrigit τη σχολῆ. s. 4. Dobraeus, quem
secutus sum, ἐντυγχάνοντα scripsit pro τουτον τυχόντα. S. 5. νησυχα καθεῖναι Iacob sius, libri ἡ συγκαθεῖναι, quo recepto versus sori ita scribendus est ησυχα καθιέναι ὁ ἐπὶ
304쪽
XIV. 616. a. In Theogneti loco dedi praeeunte ergkio αυτὸς αστὸς τους ξένους, quo adiutus Her erilenus refinxit αὐτὸς αστὸς ων ξένους. Libri αυτὸς αυτους τους ξένους. Ibid. e. Melanippides Ἀθάνα C, ἀθάνατα ABPV. recte ut
videtur L Αθαναία. s. 3. σωματολυμ scripsi pro σωματιλυμα. s. 4. ἐμὲ παν libri, η με ταδ' Hermannus, ου μετα δ' Berghius. Ibid. s. Ad Telestis versus de Minerva tibiam aspernante, quos tractavi Com. graec. vol. III p. 637. comparari meretur Plutarchus de Ira p. 456 d. καὶ γαρ την θηναν λέγουσιν οἱ παίζοντες αυλουσαν υπὸ του σατυρου Marsyam dicit νουθετεῖσθαι καὶ μὴ προσέχειν, ουτοι ποέπει τὸ σχῆμα τους αυλους μέθες,
θεασαμένvν δὲ Ου ποοσώπου γῆν φιν ἐν ποταμφ τινι δυσχεoῶναι καὶ προέσθαι τους αυλους duae cum aperte satyrico dramate derivata sint, fortasse ad Euripidis sabulam eam reserenda sunt, ex qua haec de Marsya dicta attulit Strabo XII p. 616. τας διωνομασμένας ναίει Κελαινας ἐσχάτοις Idης τοποις. xerc. phil. II p. 34. In Telestis loco fortasseci σοφὸν scribendum pro ον σοφον. s. 2. malim ὁλνυ - ναν. s. 3. ἐκπλαγεισαν non recte scripsi pro ἐκφοβσεισαν. Metro satis facit Berghi transpositio ἐκφοβηθεισαν αἰσχ0ς. Vs. 5. 0ροκτυπω φηρ posui, libri χειροκτυπο φηρί. XIV, 6 17. a. α παρθενίαν obraeus, αι γα παοθενίαν A, α γὰο παρθενιαν Schweighaeuser Fort. praestat τα γὰο παρθενίαν. De sequentibus τὴν αυλητικὴν λέγει τὰν υμεοιθοτάταν v. Bergkium qui criticorum coniecturas apposuit de loco insanabiliter corrupto. Ibid. b. In Telestis loco erat se σε et μουσχὶς νομ0αχ- λον, quod correxitiobraeus. Ibid. - s. De Pratinae hyporchemate dixit Berghius, quem in omnibus sere secutus sum, nisi quod s. 12. ubi Iacobsi vestigiis insistens παιε τὸν ρυ ἀοιδου ποικίλου προαχέοντα edidit, librorum scripturam retinui..
305쪽
296 ANALECTA CRITICΛXIV, 618. a. In Ephippi loco scripsi μειρακιον ευ τοισιν Abest vulgo ευ. indorsus μειρακιον ἐν τοισιν, Dobraeus μειοπιάδιον λω τοῖσιν. s. 4. fortasse scribendum συναρμο y τοῖς συνθῶσιν οἱ τροποι. In sequentibus
suspicabar ἡνοουμενης δὲ παρα πολλοῖς τῆς συναυλίας
λεκτέον τι ἐν J ήν τις ἀγων etc. nisi susscit λεκτεον Γοτιθῆ τις ἀγων.
ibid. b. Antiplianis fragmentum. s. 3 et 4. στε τους αυλους συ τε -υτη τε τρεσθ' , εἶθ' δ ιεν συ τυγχανεις αυλων πέoαινε. Sic correxi quod in libris est αυτη τελετηψεθείθαιιεν συντυγχάνει Postrema IF α ιεν συ τυγχάνεις indorsus repperit. s. . obraeus ηδη τι κοινον
Ibid. c. πρωτος ευρειν pro πρωτον ευρειν praebuit C. Mox και ηυλησε malim quam καὶ κατηυλησε. Quae ibid. commemoratur σικιννοτυρβη sui saltatio lasciva cum petulante tibiae cantu coniuncta. Scribebatur σικυννοτυρ . Ibid. e. Semus Delius in libro de paeanibus καὶ τους ιι-
νους εἰς γὴν θεὸν Cererem ουλους καλουσι καὶ χυλους.
ὁηιιητριουλοι και καλλίουλοι καὶ πλειστον Ουλον Ουλο ιει, ιουλον ει Scribendum videtur:
ut sit versus hendecasyllabus Phalaecius. De ουλος et ιουλος cla Lobeck ad lac. p. 313. Idem metri genus reddendum suspicor incerto poetae apud Plutarchum de Rep. ger. p. 8234. Κροισείων λετωτεροι στατηρων. Ubi vulgo legitur αιρετωτεροι. xercit philol. II p. 34. In versu apud Semum fortasse nihil novandum est neque enim in tali epiphonemate hendecasyllabus necessario requiritur. XIV. 19. a. καὶ των ιιισθωτων ε τις Σὶν φ δὴ - καὶ βαλανείων αλλαι Scribendum erat βαλανέων. Ibi d. d. Aristoxenus ido αἱ αρχαιαι γυναικες καλυκην τινὰ φδην Non αρχαῖαι scripserat Aristoxenus, sed Αργεῖαι
vel 'Aχαιαί. Cui non repugnat quod statim addit ἐγένετο δετο πάθος περὶ Αευκάδα. Ibi d. b. idoντο δε Ἀθηνησι καὶ οἱ πιρωνδου νοιιοι παρ οἶνον. mecherus Philol. Gott. V p. 421. Κατανησι corrigit,
306쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTA 8. 297
bile videtur Herodoti historias in theatro acta esse, quae res tam mihi mira visa est, ut Herodoto Hesiodi nomen substituere non dubitaverim.
Ibid. e. ὁ δε ἰωνικος λογος τὰ Σωτάδου καὶ τα προ τουτου ἰωνινα καλουιιενα ποιήματα. Recepi verissimam Do-braei emendationem o ε ἰωνικολογος. De Pyrete Milesio, qui continuo commemoratur, vide quae dixi ual. lex. p. 245. XIV. 621. c. παραγινομενον scripsi pro παραγενομεν0ν. ibid. o. In Alexidis loco s. 4. Her verilenus lis erit p. 71 coniecit τρουβλίον. s. 5. pro σευτλιον scripsi τευτλίον,
vs. 6. σευτλον pro τευτλίον sed ἡδέως pro ἀσμενιος per
Ibid. s. In Straitidis Pagmento s. 4. ορτάλιχα, O ,-τρον δε ὁη. Ita correxi librorum scripturam ορτάλιχον, τὸν ἰατρον δέ, quam veram esse credo emendationem, quamvis formae ρτάλι nullum exemplum habeam. s. 5. erat λέ- φυραν δε τηὶ γέφυραν. Ibid. s. - 622. c. Σικυωνιο ιιεν γαρ φαλλοφορους αυ- τους mimos καλουζσιν, αλλοι ὁ αὐτοκαβδάλους, υνδε φλυακας, ως 'Ιταλοι σοφιστὰς δε οἱ πολλοι Θηβαιοι δε τα πολλα ἰδίως νοιιάγιν εἰωθοτες, ἐθελοντάς. In his quod mimos istos vulgo σοφιστὰς appellatos esse dicit, novum est neque aliunde cognitum videntur autem ideo sic appellati esse, quoniam non delectare tantum, sed etiam prodesse volebant. Acconstat sophistas et philosophos omnis generis poetas subinde dici. Rhintonem phlyacographum esychius . V. σεκτος Tarentinum philosophum appellat. Quod addit Athenaeus, Thebanos multa singulariter et figurate dixisse, id in sequentibus insigni Strattidis loco comprobavit, ex quo eos ὀπιτθοτίλα de sepia σακτα de medico, κωτιλάς de hirundine et alia huius generis dixisse intelligitur. His addi
potest ἀνωδορκας, de quo Hesychius: 'Aνωδορκας, βρίγχος ὁ ἰχθυς υπὸ Θηβαίων. In sequentibus Athenaeus Semo auctore de Ithyphallis disputat σιγῆ ὁ διὰ του πυλωνος
307쪽
298 ANALECTA CRITICA εισελθόντες, ταν κατὰ μεσχὶ την ρχήστραν γένωνται, ἐπιστρεφουσιν εις τὸ θέατοον λέγοντες Ἀνάγε ἀνάγετε πάντες ευρυχωρίαν
δια μεσου βαδίζειν. In his πυλῶνα dicit haud dubie conclave ex quo in orchestram aditus patebat, cuius in mediam partem cum venissent histriones, ad spectatores conversi thyphallicum illud canebant, cuius primus versus in libris ita scriptus est: ἀνάrετε ευρυχωρίαν. uibus quam Tyr hittus medelam attulit ανάγετ' ἀνάγετε κωμον ευρυχωρίαν - ea immerito criticorum plausu excepta est κωμου enim si quid video, nullus hic locus est. Hoc tamen recte monuit ἀνάγετε bis scribendum esse. D. Eurip. Phoen. 1369. ανάγετ' ανάγετε κωκυτον. Seripsi igitur ἀνάγετ' ανάγετε πάντες, recedite, recedite omnes. . Consimili modo apud ristophanem Acharn. 239. appropinquante pompa chorus dicit: αλλα δευρο πας ἐκποδων Versu tertio vulgo legitur sine sensu ἐσφυρωμενος. quod ἐσφυδωμενος scribendum esse monui Fragm. Com graec. III p. 610. D. Athenaeus X p. 428. e. ου καλως οἱ ἀγον
τες τὸν Λιονυσον ἐπὶ ij ἀμάξης δια ριεσης τῆς ἀγορας
οἰνωμενον. De phallophororum habitu Semus l. l. haec scripsit: οἱ ὁ φαλλοφοροι προσωπειον μεν ου λαμβάνουσμ προπολιον ὁ ἐξ ερπυλλου περιθεμενοι καὶ παιδερωτας -ερωτος ἐπάνω τουτου ἐπιτίθενται στεφανον τε δασυν ιων καὶ κιττου. Ili his haud immerito interpretibus ostensioni sui vocabulum προπ0λιον quod qui προβολιον scribi voluere Coraes non Casaubonus, ut indorsius dicit et elcher ad Theogn. XC. venabulum pro capillitio intulisse censendi sunt. Rectius scribendum censuissent προκόμιον, de quo Pollux II, 30. ἐκαλειτ δε καὶ πηνίκη, καὶ προκομιον προσθετον υ
γυναιξὶ μονον αλλα καὶ ἀνδρῶν ἐνδεῶς τριχων ἔχοντες εἰς κόμης λογον ποάττουσι. Ubi πράττουσι ex περιάπτουσι corruptum videtur. Conser praeterea Strab. III 4, 17. Athen XII p. 5234. Suidam s. v. πηνίκη. Forsan tamen servari potest προπολιον, quod nomen cum proprie de capillitio canis obtegendis destinato dictum esse videatur.
308쪽
AD ATHENAE DEI PNOSOPHI 8ΤAs. 299 postea ut sit de quovis capillitio usurpari potuit. Exercit. phil. I p. 41.
XIV. 622. c. καυνακας p ro αυνακας scripsi cum Casaubono.
Ibid. e. ἐβουλευοντο τί χρν ποιειν, ως παρελθων ό όφων αυτω μάγειρος γεγωνοτερον ἐφθεγγετο, δε πάντας ακουειν, τὰ ξ υγης Eυβουλου. Pro πη, quod de laimbicis versibus Athenaeus vix dixerit, cod. B habet εἶπεν. Idem cum reliquis libris post γεγωνοτεοον addit δέ, quod Schweighaeusero praeeunte delevit indorsus Scribendum potius: εω παοελθων ὁ Σοφων αυτω μάγειρος γεγωνοτε
Gβουλου. Exercit phil. I p. 45. In ipso Eubuli loco s. 5. vulgo legitur καrri λοηται γα-στοος ἐν μέσω κυκλος, ubi cum κατηλόηται vix recte dictum sit et codd. sere habeant κατήλοισται id κατηλοκισται scribendum putavi collata Hesychii glossa ατηλοκισται ἀνηλοκισται, νέσχισται. Videtur hunc ipsum Eubuli locum respexisse. s. 5. προσκάεθ de vitio suspectum est. s. 7. νενωγάλιστα scripsi pro νωγάλισται. s. 9. παρεγκεκαπται σταμνί ἐννε mi disci. Ita Valchenarius dedit pro στερανι vel σταρνι . indorsus τ' αρνί quod neque propter particulam τε neque aliam ob causam, quam indicavi Fragm. Com. IlI 213, probari potest. Her erilenus observ. crit. p. 58 κρανί coniecit Vs. 10. λαβειν scripsi pro φαγεῖν. XIV, 623 a-c. In Antiphanis loco Βοιωτίας scripsi pro Βοιωτία. Nomen puellae fortasse sui Κωπαῖς. s. 8. λεγεις μάγειρον ζωντα. Haec per interrogationem esserenda erant, id quod sententia loci postulat. Hoc enim dicit, coquum qui talia apparet in tota rerum natura non reperiri. s. 10. λοπισθείς , probante Cobeto, quo auctore αλσὶ addidi et πα-
σθείς ex C posui pro σπασθείς. b. ἐκστραφεὶς pro στραφεὶς Cobetus. s. 11. μερος quod vulgo post τελος legitur delevi. V. Com. gr. III p. 127. et Iacob Suppl. p. LXXI.
Vs. 15. ἐπφω Cobetus. s. 17. συννομον Her eriten. S. 21. σαρκος πυρωτοι ἀνθρακων ραπίσμασιν corrigunt πυ-0ωθεῖσ Si quid mutandum est, malim omnino πυρωποῖς. Tum ιπίσμασιν Abreschius. s. 22. ξανθαισιν αυραις.
309쪽
300 ANALECTA CRITICA Piersonus malebat αυγαις. Sed v. Cona graec. l. l. et Quaest. Menandr. I p. 6. Ibid. c. In Clearchi fragmento γογγρων τε λευκῶν κρέασι resnxi pro γογγρι τε λευκῶ πῶσι, et s. 4. περίσαρκον pro περισαργον posui ut Sch eighaeuserus suaserat. Ibid. e. Eupolis ἡ μουσικαὶ πραγιι ἐστὶ βαθυ τι καὶ καμπυλον Grotius βαθυ καὶ καμπυλον. Fortasse βαθυ τι καγκυλον. Ibid. s. In Anaxilae s. 2. Dobraeus scribebat αεί τι τίκχει κατ' ἐνιαυτον θηρίον Libri αεί τι καινὸν κα ἐνι χυτὸν τίκτει θηριον, correxit Morellus. In sequente Theophili loco
XIV, 24. s. Pratinas iaήτε συντονον δίωκε μήτε τανἀνειμένα ἰαστὶ μουσαν. s. unapius p. 80 Bonn de tragoedo dicens σφοδροτερον λησε, καὶ φῆκεν αυθις, ἰταἐπήγαγεν αρμονίαν συντονον s. 2. μέσαν pro μέσσαν scripsi ex PVL, μεσαν B, propter numeros totius loci, qui
puris trochaeis constant. In sequente eiusdem poetae fragmento πρεπε τοι πασιν αοιδα λαβρακται αἰολὶς αρμονία recte ut
videtur ergkius coniecit ἀοιδολαβρακταις, nisi praeseras ἀοιδοῖς λαβρακταις. Cod. Α ἀοιδα i. e. ἀοιδος. XIV, 25. c. σκολιὰ scripsi pro σκαιὰ cum Casaubono, qui σκολια. Statim malim τὴνJ ἰαστί.
XIV, 27. a. De Alcaei fragmento v. Berghium, quo auctore praeter minutiora quaedam s. 5. scripsi ouλαι etvs. 6. κυπάττιδερ. Vulgo κοιλαι et κυππατίδες. XIV, 28. a. Archilochus apud Philochorum ιος Λιιονυσου ἄνακτος καλον ἐξαρξαι μέλος. Sic Hermannus, libri soldic νυσοιο ἄνακτος. s. 2.οινροσυγκεραυνωθεὶς φρενας. Respicit Callimachus Fragm. 223. του τε μεθυπλῆγος φροίμιον Αντι- λοχου, ubi 'Αρχιλόχου scribendum et ego monui apud Berg-kium P. L. p. 553. et echerus Comm. Callim. p. 146. sed utroque nostrum prior Buhnkenius Ep. a Titimann ed. p. - . quamvis versus Archiloche immemor. Ceterum ex Philochori verbis apud Athenaeum couicias in Archilochi carmine aliquid de Apolline secutum esse. Itaque nescio an cum versibus illis coniungendus sit hic ab Athenaeo IV p. 180 e servatus
αυτὸς ἐξάρχων προ αυλὸν ἐσβιον παιηονα, ubi fort.
310쪽
fAD ATHENAE DEIΡNOSOPHIST18. 301καυτις ἐωρχων scribendum, participium pendebat a sequentibus. Praeterea in Phlilochori verbis Hermannns pro μελποντες corrigit μέλπουσι. Ibid. e. μηδεν λεγοι. V. Hermannum ad Aeschyli Agam.
158. s. p. 628 b. Ibid. s. In Platonis loco libri ορχοι Foli, nescio quis
coρχειτ . recte opinor. Vs 2 fortasse τάδην στωτες ορυονται pro στάδην notum est quid sit τείνειν φωνην, quamquam στάδην στάναι per se recte dictum est, . Lobec Paral.
p. 33. XIV, 29. a. pigramma poetae anonymi: αμφότες, ooχευμα τε καὶ ἐμωσως ἐδίδαξα ανδοας. s αυλητὰς ἐν νακος Φιαλευς. Pro ἐν μωσαις, quod non intelligo, scripsi ἐμμώσιος i. e. ἐμμουσους Alii fortasse praeserent ευμώσως. s. 3. εἰμὶ ὁ Βακχείως BP βακχωα, unde scripsi Βακχιάδας. Continuo indorsus Καφισίας pro Καφησίας in notis.
Ibid. c. Multa των καλουμενων πυρριχων genera esse dicit, o παοὰ Κρησὶν ορσίτης καὶ ἐπικρηδιος Hoc postremum nomen si ad Cretam spectat, ἐπικρήσιος potius quam ἐπικρ=ηιος scribendum videtur. Ibid. d. μακτροτυπίας pro μαρκτυπίας scripsi cum
Schweighaeusero Corae μακτριστρίας Mox pro ποικιλω- τερα Corae αποικιλωτερα Aliud latere videtur. In sequentibus memoratur saltatio ελεσιά dicta: ιακεδονικη δ' ἐστὶν αυτη ρχησις, τὶ χροάμενοι, οἱ πεο Πτολεμαιον Αλέεανδρον τον Φιλίππου αδελφον ανειλον Attigit haec esselingius ad Diodorum Sic XV 71, qui quod telesiadem ab armatis saltatam esse suspicatur, id non in coniectura positum est, sed disertim testatur Hippagoras Athenaei XIV p. 630 a Ptolemaeum autem dicit Aloritam, de quocs schol Aeschinis de parapresb. 3 22, ubi interfecto Alexandro quinque per annos Macedoniae imperium tenuisse dicitur, qua in re notandus est dissensus ab Athenaeo. Exere phil.
I p. 34. Ibid. e. παρα δε Συρακοσίοις καὶ πιτωνεας Ἀρτέμιδος ορχησίς τίς ἐστι ιδιος καὶ αυλησις Haec verba Schweigh. ita intellexit, ut ιτωνεας ipsum saltationis nomen suisse id-