장음표시 사용
21쪽
a. v. 70, ubi eadem mulier non sine contemptu quodam re
Ter fr. 525 φιλαργυρον 3ιἐν παν ὀ βαρβαρον γενος. Εωnim his orbis illud barbarorum vitium denotatum est, Graecis simplicioribus nec magnis divitiis gaudentibus mstrimo despectum, quod auri argentique possessioni nimium tribuerent. Cujus si Herodotus IX, 2 aliisquo locis luc lenta exempla attulit. g. . Ut ad Graecos ipsos redeamus, de singulari quadam
eorum natione dicendum est, in qua commemoranda poetam rerum sui tempori Statum resperisse cognoscemus Acmores quidem intelligo, quos jam heroum aetate Ρeloponnesum facit incolentes. Quod primum quodammodo obscure e cri orbis in Mac. v. 128 sqq. indicatum invenimus: o δραπετην τὸν κλῆρον ἐς μέσον καθ' εἱλιγρας ρουρα βευλον, ἀλλ' ο ευλοφου
si re vera iis, id quod jam veteres interpretes acceperunt i), dolus ille, quo Cresphontes in eloponnesi sortitione esseniam, Optimam ejus terrae partem sibi acquisivisse dicebatur in significatus est. Magis dilucide eadem temporum confusio ex Oed Col. v. 696 perspicitur, ubi quum choro senum Atticorum tribuantur verba ἐν τῆ μεγάλ- ωριδι νάσφ Πέλοπος, am Oedipodis tempore eloponnesus a
1 os schol ad h. l. ουδὲ πανουργησας περὶ τον κλῆρον, ἀλύευε κενος λαχειν αντον. Dro δὲ στορειται πιρὶ κρεσφόντου καὶ τῶν J ριστοδήμου παίδωω, τι πανουργως ὁ κρεσφοντης βῶλον γραν εἰς την δρίαν του δατος ἔβαλε κληρουμένω περὶ Μεσσηννὶς, atque jam Eustathius ad Il. B, x. 852 laudat hunc Sophoclis locum ut ex emplum ἀναχρονισμου ευμεθοδου.
22쪽
Doribus inculta fingitur quod idem in illa olynicis verba v. 1301 1τε γαρ λθ o ' Ἀργος ἐς το Λωρικὴν videtur convenire. Huic ver errori Oetae quidem condonando veterum auctorum testimonia opponenda sunt, ex quibu Octoginta demum annis post Trojam captam terram illam a D ribus Occupatam esse cognoscimus. f. huc. Ι 12 Λεπιεῖς τε γδοηκοστέρ τει Scit 3 ιετα τὴν Πίου λωσιν ειν μα- κλείδαις Ιελοποννησον σχον. Eratosth ap. Clem Alexandr.
Suom. Ι, 21 p. 402. Diod. Sicul. Ι, . Nihilominus vero etiam Euripides eandem temporum confusionem commisit; apud quem in Troad. v. 233 captivae Dardanides queruntur: δουλα γαρ δὴ Ἀωρίδος ἐ' ιεν χθονος ήδη atque eaedem in Hecub. V. 448: φ δουλοσυνος προς οἶκον κληθεῖ, ἀφίξομμαι - Λωρίδος ορμον ala κτλ.Jam autem per se intelligitur, poetam, quum eam ibi sumpserit licintiam, ut eloponnesum jam ante I roicam expeditionem a Doribus subactam fingeret, haud niajore jure iis hominibus, qui illis temporibus eam terram incolebant, tales mores tribuisse, quales illius tantum gentis proprii haberentur. Quod quemadmodum in se admiserit, e fabulae, quae Acrisius inscribitur, lim. 1 dilucida perspicitur, ubi legimuS:kῆσις βραχεια si φρονουσι cυφρονα
προς τους τεκοντας καὶ φυτευσαντας πρέπει.αλλιος τε καὶ κορχν τε καργείρ γενος αις κδ' ιος σιγή τε καὶ τα παυρ επη. Hoc videtur constare, illis verbis Argivam quandam Virginem esse admonitam, atque ut conjicere licet. Danaen,
Acrisii regis Argolidis filiam, quae hac in fabula inducitur loeta igitur, quum eam laciat monitam, ut conciSO
sermone et paucis verbis uteretur, quae cum alia VirgineS,
Fast Hellen p. 85 sqq. expositas, compluribus etiam annis ante Trojam captam Vixit.
, cf. Apollod. II, 2 4 Schol ad Apollon Rhod. arg. IV, 091. Jacob ap. Melcher d. griech Τragod. n. d. epischen Cyclus geordnet II, p. 349.
23쪽
tum Argivam decerent, videlicet jam crisii tempore ores Argolidem terram incolentes fingit; notis8ima enim illa ο-rum βραχυλογέα Ιonibus imprimis loquacibus tam mira videbatur, ut in proverbii sere consuetudinem abiret qua dere f. lat. legg. p. 41, ubi hospes dicit Athoniinsis: την πολιν παντες ὐμων Ελληνες πολαμβάνουσι ιυς φιλολογος τε ἐστι καὶ πολελογος, ακεδαίφιον δε καὶ Κρητην, τὴν 3 ιἐν βραχυλογον, την δε τολυνοιαν φιαλλον γ πολυλογίανασκουσαν λ); quod vero ille his verbis de Lacedaemoniis p tissimum affirmat, id in universum eodem sere jure in omnes Dore convenire, imprimis ex scholiastae indari sthm. V, 9 adnotatione elucet, quum ad poetae verba: τον Ἀρ
ιυθος γαρ υργοLστὶ συντεμνειν βραχυς. Quam antiqua autem laus illius Dorum βραχυλογίας fuerit, ex ea re maxime apparet, quod jam Homerus Secundum eandem temporum confusionem eam mola videtur tribuisse, de quo dicit Il. IV 213 sqq.:ῆτοι ιεν Μενελαος πιτροχάδην ἀγορευεν σταυρα ιεν, ἀλλὰ φιάλα λιγειυς επε - πολυφωθος ου δ' ἀφ Γ αρτοεπης ν καὶ γενει στερος γε quibus verias poetam ad Laconicam breviloquentiam respexisse etiam schol sen atque Eustath ad h. l. schol ad Thucyd. IV, 4 Igetetes Chiliad V, 317 monuerunta . Ut poeta talibus moribus antiquissimis eloponnesi incolis affictis rerum sui ipsius tempori Statum Secutus est, ita eandem sero licentiam alia in re, nec dissimili sibi sum-ΡSit, quae non minus, quam illa videtur notanda esse. maeo
24쪽
vero non tam ex disertis ejus Verbis, quam ex rations est, qua persona quasdam in scenam productas describit, ded cenda est. Nec vero usum, si quis ad Macsin sabulam i tentius animum advertit, fugere arbitror, quod poeta sing
larem quendam amorem et studium in Mac Tolamonis filio progendo ostendit. Qua inus quum populari cuidam Atheniensium studio, quibus id ut heros Salaminius gratissimus osses et dilectissimus, id quod infra c0piosius disseremus), satisfecisse putandus sit, hoc idem eum, quamvis contrariam in partem, in Atridarum Macis adversariorum atque enelai potissimum moribus describendis esso secutum, haud dii,
o de si intinoctu. tenim in universum monendum est, tragicis poetis Atticis eadem, quam jam supra remimus, rerum et temporum confusione, Atridas, quum antemeracibdarum aevum eloponnesi imperium obtinerent, haud raro majores eorum fingi. Unde fit, ut occasione oblata diuinillud gentile, quo Iones et Dores, vel ut potius dicam Ath nienses et Lacedaemonii, cum indo ab omni tempore, tum
post bella cum Persis gesta sibi erant Oppositi, in sabulis jam in illas trausserant. Nem solum apud Euripidem )sed etiam apud Sophoclem, et maxime in jaco sabula hoc
licet observari. In qua omne odium, quo Athenisnses contra Lacedaemonios flagrabant, in antiquum partae regem cumulasse poetam, ex tota jus describendi ratione, quae promus abhorret ab Homero, perspicuum est. Hunc Spa
tiatarum iustituta disertis verbis tuentem inducit, illam iagidam reipublicae sormam, ab optimatibus gubernatae, nec ullo modo popularis λ); i. v. 1071 sqq.:
in a ipsa reciam Aristotelo offendit, qui Euripidem vitupε-rat, quod enelao in Oreste sine certa quadam causa praVos mores affinxerit. cf. Arist. poet. 17 7. εστι δὲ παραδειγγμα πονηρίας μὲν ηθους μη ἀναγκαῖον οἰον ὁ Μενέλαος ὁ ἐν μυρέην cf. Cap. 26, 3I. Atquo etiam in Andromacharidem rex Spartae crudelem, subdolum, perfidum sese ostendit. os in universum obeck ad M. V. 1127.
25쪽
illam legum severitatem, quibus cives non alacri animorum impetu, sed timore perculsi obediebant. cf. v. 1073 sqq.:
μηδἐν φόβου προβλημα μηδ' αἰδους χων. V. 1079 δεος γαρ ἡ προςεστιν αἰσχυνη ' μου
σωτηριαν ποντα τον ἐπιστασο.Haec vero praecepta, quantum apud Lacedaemonios valuerint, ea re maxime comprobatur, quod juxta Ephororum triclinium Timoris aedem consecraverunt, την πολιτείαν φιάλιστα συνεχεσθαι φοβ P νομίζοντες. lut vit Cleom.
C. cf. Lobeck ad M. l. l. Ex Husmodi sententiis, enelao tributis, quum generatim Dores agnoscantur, hoc idem singulariter in iis nobis sese offert opprobriis, quibus Teucerienelai atque etiam Agamemnonis acinora perstringit. Non dicam do illa fraudis significatione, a Cresphonte in provinciarum Sortitione commissa v. 128 sqq. non de subdolis artibus, enelao -- probratis xv. 113 et 1137 , quibus rebus poeta fortasse
magis in universum Lacedaemoniorum moribus maculam voluit adspergere, quam clandestina exagitare consilia, quae in rebus publicis solebant persequi ci quidem non sine certa quadam intentione ab eo fictum esse videtur, quod Teucer Macis, in quem summa insolentia enelaus sibi sumit animadvertere, libertatem disertis verbis defendit eum suae venisse potestatis, nec potior jure enelao, qui dux Spartiatarum superioris cujusdam arbitrio esset subjectus, quam Ajaci omnium Achivomini imperium sibi vindicare esse licitum. cs. v. 1097-1106. Enimvero talia opprobria prorsus ex Atheniensilini sententiis dicta esso, quippe quibus simillima Lacedaemoniorum arroganti bellis ersicis esset repellenda jam alii
26쪽
monuerunt ); quos ne id quidem fugit, quem ad modum Lacedaemonii eorum, quae Athenienses bellis orsicis do Graeciae libertate meruissent, oblivions a Atridis illis auxilii ab Maco in navio incondi praestui 3 immemoriabus 3 essent simillimi ).Μenelaus vero quum illi insolentiae summam addat maledicendi cupiditatem, ainus ignaviam sere et timiditatem,
quum contra eum, quem Visum laedere non potuerat, O
tuum furere conetur , tali ejus descriptione nihil reliquum fecit poeta, quin dio, quo thenienses contra Lacedaemonios incensi erant, velificaretur ). Simile autem aliquid in Mamemnonis moribus depingendis eum esse Secutum, qui digniores quidem quam enelai dominat is tamen et Dranni indolem prae se serunt, hoc alio loco copiosius nobis
Quo acerbiorem contra Atridas sese praestiterit poeta, eo magis Maci, Telamonis fili eum savisse, jam supra a nobis monitum est. Hunc enim Athenienses inde ex Solanis tempore, quo Salamis insula atroci certamine egarensibus erepta erat ), eo majore studio atque amore amplexi sunt, quum ex omnibus heroibus in Homeri carminibus celebr tis eum sere unicum cum jure quodam Suum appellare pο sint ) Raque maxime honoratum eum Athenis invenimus.
in oderiei l. l. p. 26. elcher , oberra Mas de Sophocles 'loine christe III, p. 336. a Quam Iogatus ille Atheniensium in Spartiatarum concilio ma
27쪽
Clisthon inter decem tribuum ponymo receptu est ), atque ut Pausanias rerum ille scriptos testatur, etiam ipsius tempore si atque umaci filio divini honores tribuebantur ). Ex his rebus jam perspicuum est, quam ob causam Athenienses Salamina insulam summopere colebant et diligebant; nec mirum videri potest, quod quo majore jure Macem suum Vindicarent, eam jam antiquissimis temporibus ad terram Atticam fecerunt pertinentem. Itaque jam ab Eurysace et hilaeo, Macis filiis, qui ipsi civitate ossent donati, eam se traditam accepisse contendobant ); a quibus eisdem clarissimi Atheniensium viri, risistratus, Miltiades, Cimon, alii suae gentis Originem trahebant ). Quinetiam ipsius Homeri auctoris locupletissimi tostimoni illi rei fidem addere studebant, et inde prosectus est versus ille navium catalogo post B, 57: Hας δ' κ Σαλαμνος αγεν δυοκαίδεκα νῆας insertus στησε ν αγων DἈθηναίων Ισταντο κάλαγγες. quibus ex verbis concludi licet, jam Macem Atheniensium ditionem agnovisse. Et hunc quidem versum auctore Strabone p. 39 jam veteres critici a Solone aut isistrat suppositum esse judicaverent is lut Sol. C. 10. Eustath ad
sium bello Trojano inducitur cf. Il. B, 46 sqq. 1, 27 sqq. et Thesei filii, quorum Sophocles in Phil. v. 562 facit mentionem so&κα-
h. l. apud Cyclicos demum poetas alicujus momenti sunt. 3 cf. Her V 66. aus I, 5, 2. Didym. p. Schol ad Pind. Nem. II, 19.
3 aus. I, 36, 3. Plura ejusmodi collegit Wolf ad Macom
3 Plut Sol. C. 0. Paus I, o, . cf. herecyd. p. arcell. v. huc init. 3 Herod. VI, 36. lut Sol. C. 10. arcoli. v. Τ c. l. l. Schol. Pind. Nem. l. l. Contrariam in partem jam Max ex matre Atheniensi, ex Eriboea quam Ajax apud Sophocl. M. v. 660 memorat , Alcathoi filia natus dicebatur. cs Xenoph. Cyneg. I, 9: ελαμων δὲ τοσουτος ἐγένετο, στε ἐκ μὲν πολεως τῆς μεγίστης, ν αυτις ἐβουλετο, γημαι Περίβοιαν την ζ λκάθου Diod. Sic IV, 2.
28쪽
dubium videtur, quin huic vel potius Onomacrito hoc tribuendum sit ). Quae cum ita sint, etiam Sophocli condonandum 8se Via detur, quod in fabula, quae heres illius nomine inscripta est, simillima atque majore fere licentia, quam ea, qua jam Aeacidarum temporibus Salamis cum Attica conjuncta esse fingebatur, etiam ei insulae indigenas Atticos tribuit. Hinc illa verba M. v. 202, ubi nautae Salaminii γενεας χθονίων
ἀν Ἐρεχθειδαν nominantur; s. schol ad h. l. ια τι τὴν Σαλαμνα συνῆφθαι si et τικῆ καὶ περισπουδαιον τοῖς υθηναίοις αυτὴν κτήσασθαι. Ad eandem conjunctionem res rendus v. 861, quum Max κλειναὶ ωθηναι καὶ το συντραφον γένος Supremum valere jubeat, nec minus v. 1220, ubi eidem illi nautae Salaminii, ut sacrarum Athenarum conspectus sibi reddatur, valde exoptant. Hoc autem summum Atheniensium studium, quo Sal mina insulam colobant si diligobant maximum cepit inor mentum, quum eadem victoriae illius praeclarae a Persis reportatae ipsa quasi testis fuisset hanc vero ejus gloriam ab omnibus Graecis celebratam non obscure significaΗ- Se Videtur poeta, quum chorum V. 59 sqq. faciat exclamantem:
s κλεινα Σαλαιάς, - ριέν που ναίεις λέπλακτος ευδαίμων πασιν περίφαντος ἀεί.Quum his verbis homines a poeta Atheniensi in cenam producti exiguae insulae nominis amam praedicent, quam re vera ipsis incognitam esse oportuit, quantis laudibus eos apud eundem, quoties causa fuerit oblata, ejus ipsius urbem Athonas, illo certe tempore totius Graeciae principem, u-
, cf. Ars de Aristarchi stud Homer. p. 230. 349. - indar Nem. II. c. interpr. cs. Strab. p. 394 ἐπιφανης δὲ η νῆσος πῆρξε δια τε του Aω
κίδας παρξαντα αυτῆς, καὶ Muιστα δι' AIαντα τον ελαμῶνος, καὶ δια το περὶ την νῆσον ταυτην καταναυμαχθῆναι Ξέρξην πο τῶν Ἐλλη- νων καὶ φυγεῖν εἰς την iκείαν.
29쪽
tamus extulisse. Et his quidom ea fabula, quae Oedipus Coloneus inscribetur, scatet in qua et ipsa ut in Mace,
poeta personarum descriptione rerumque narratione prin'suS ad suae patriae suorumque civium rationes 808 adjunxit;
illae oro Athenarum laude omnes fere sunt ejusmodi, ut, quamquam ex Sophoclis ipsius aetatis sententia maxime sunt dictae, tamen etiam ad antiquum ejus urbis statum, qualis Τheseo regnante fingebatur fuisse, reserendae sint. Itaque huc sere tantum pertinet, quod ed. Col. v. 108 Athonae
πασουν τιμιωτάτη πολις nominantur, quocum conserendus
suis. 733, ubi Creon dicit: τρος πολιν ν ἐπέσταιέαι σθένουσαν ηκων εἴ τι 'Eλλέως μέγα. quae laus ex poetae solum tempore, quo illam urbem O-tentia omniumque rerum amplitudine nulla sere alia aequabat, potest intelligi. g 6. In doscriptione illa ludorum Delphicorum, quae in Electrae v. 680 sqq. exsistit, in asserendis iis, qui de victoriae
honore inter Se certarunt, paedagogus v. 702 λουίβυας, morat, quorum patriam arcam, Cyrenaicae urbem fuisse ex . 727, ubi aeκαέοις χοις vecti esse dicuntur, concludi licet. Quum vero constet, illorum certaminum participes esse non alii fuisse concessum, a qui traecorum gentilessent, in ea re poeta temporum rationem neglexit, quod in urbem illam arcam jam restae aetate colono Graecos
facit deductos Multo enim post, c. Olymp. LVIIo ea ab Arcesilai, Cyrenae a regis fratribus Perseo, Zacyntho, ri- stomodone, Lyco quorum nomina Stephanu Bygant. S. V. Βαρκη inert), qui cum eo dissidebant condita est. s. Her. IV, 160. Steph. yg. l. l. Commemoravit autem poeta Li-3 cf. eter Zoittalal de griech Gesch. p. 29. Qua et ipsa colonia erat Dorica, a Thera insula Ol. XXXVII, 2 deducta. f. Hor. IV, 60 l67 Strabon. c. 837. aeter l. l. p. 29.
30쪽
byο illos hoc loco, quod apud eos equorum cultura dii, gentissime exercebatur ij. Sed stiam alia hujusmodi nobis sese offorunt Quid dicamus, quod ed. Ol. v. 337 Oedipus accurata Aegyptiorum morum cognitione est instructus Ubi legimus: 12 τά- ἐκείνω τοῖς εν Αἰγυπτερ νομοις φυσιν κατεικασθέντε καὶ βίου τροφάς.H.εὶ γὰρ οἱ μἐν ρσενες κατα στεγας
ταξε βίου τροφεια πορσυνουσ' ἀεί.Vel quod Oenom segm. 429: Σκυθιστὶ χειροριακτρον σκεκαρμενος Scytharum quendam morem invenimus memoratum si quod ed. Tyr. 122 nuntius exclamat:
Quid denique quod in Antig. v. 1037 sqq. Creon cum dicat:
κερδαίνετ, εμπολατε agro Σάρδεων ἔλεκτρον, εἰ βουλεσθε και τον γνδικον
auri Sardiani atque Indici facit mentionem um foris
rerum peregrinarum cognitionem tantam, quanta illis poetae verbis sese fieri, apud Graecos heroicae aetatis homines p temus exstitisse cf. Schol ad ed. Ol. vers. v. 337 3.
Quamquam vix operae pretium est putandum, tamen ut proposito nostro omni in re satisfaciamus, hoc loco vocabulum ἀσολοικος, quod Troil lam 366 invenitur, et explicatur ab Hesychio Iμερον, προσηνές, ου βαρβαρον non Videtur mittendum. Cujus vel potius simplicis adjectivi σολοικος originem veteres scriptores ducunt a Σόλοι urbe Ciliciae aut Cypri insulae, Graecorum colonia, cujus incolae indigenarum consuetudiate ipsorum linguae elocutionem brevi ita corruperint, ut in proverbium abirent. Inde derivandam ess illius vocabuli σολοικος formam et significationem primariam cs. Strab. p. 663. Diog. Laert. I, l. Eustath ad Dion Per. p. 876. atque in universum Raou Rochette histoire des colonies de Grec III, p. 377sqq. quamquam obeck, pathol ling. Graec. p. 330 adversari analogia illam vocabuli ignotae originis etymologiam contendit. x Non alienum videtur, versus illos supra l. ed. yr. 1227 sqq. :