장음표시 사용
371쪽
litteras, Sc communionis unitatem suisse inis
tacta fide ob laesum aliquod simplicis discuplinae caput aliquando negatam ' at divertae fidei hominibus fuisse concessam , nusquam reperies. Unitas ergo fidei cum Ponotifice ad unitatem communionis necessaria semper fuit habita. Quare praeseserentes Romanam communionem , si qua dubitatio suisboriretur, de unitate fidei interrogabantur; sicque Flaυianus Antiochente Ecclesiae Pre
byter ex Paullino quaesiisse sertur oo) : Si
Damasi communionem amplecteris , o amice ,
dos Irinae nobis manifestam ostende smilitudianem. Osende igitur consensionem doctrinae. Ι stauro igitur argumentum. Si ad communi nis unitatem potest Romanus Pontifex sui primatus jure cogere universam Ecclesiam :cogare ergo camdem potest ad fidei unitatem: cogere autem non posset , nisi erroris expers sit. haberique debeat . Quid enim 'Si erraret in definiendost Nonne universam secum Ecclesiam in errorem pertraheret 8 Qua ergo ratione ex divinis Christi promi iasis Ecclesiam universam errare non posse certi sumus , ea necesse est , ut Romanuyquoque Ponti sex ab omni erroris suspicione sit liber. VIII. Atque hoc totum luculentissimo confirmemus exemplo; Gallicani Episcopi Romanam Ecclesiam , Sedemque Apostolicam ,
372쪽
g6. DissERTATIO U. quod centrum sit Catholicae unitatis , a FL
dei veritate aberrare numquam posse conin
sentiunt. Ex illustrioribus aliquos indicabo, Episcopum iasprensem Illustrisis. de Gunque
o i), Illustriis. de Belsunce Massiliensem tittitem soa , Eminentissimum de Bisis M. LMUem Praesulem so3). Cur hoc λ Caussam dabit idem tensis Episcopus . Nempe si Petri Cathedra, inquit ille so ) , quae est
unitatis centrum aliquo semel errore inficeretur, ipsius corruptio cum ceteris, quae ab
373쪽
eo derivarie, ad ipsumque tendunt Eccles is sine dubio communicaretur, quemadmodum inquinato sonte insecta rivuli , quae ex illo flueret, aqua inveniretur . Quamquam quidia ple em Praesulem memoro , quum ipse Pleudo. Bosuetiis in defensione declarationis disertissime profiteatur sos : Calbedra Petri sconcidere posset , feresque iam Cathedra nomveritatis sed erroris , pestilentiae , Ecclesia ipsa Catholica non haberet societatis vinculum,
jam schismatica ac dissipata esset , quod non se pusόile. Adcipio quod iste dat; tum v
ro ex eo sciscitor, quomodo ergo errori o noxius esse Romanus Ponti sex possit , quinde universae Ecclesiae fide ac doctrina sit conclamatum . Quae enim vis ac praerogati-Va Romanae Ecclesiae aut Apostolicae Sedi propter Mimatum conceditur, eademnis Pontificibus competit , quibus tandem solis universa inesh ratio Primatus. Qui ist-tur quum apertissimis traditionis testimoniis convicti Romanam Ecclesiam esse unitatis Catholicae centrum lateantur , eamdem ne cessario ab erroris discrimine immunem ais gnoscunt; ii certe Romano Pontifici inerrainhilis auctoritatis praerogativam negare non possunt , quin illum centrum unitatis Cain tholicae . atque adeo Ecclesae Primatem esse cum heterodoxis inficientur. IX. Minime vero, inquit Pseudo. Eo Iue
tius asosa Parr. II. lib. XV. e p. 7.
374쪽
365 DIssERTAT. IO V. sius . Adeipiendi scilicet Romani Pontifices
tanquam una persona Petri , in qua Num QUAM fd s Perri deficiat. Atque ut in alia quibus vacillet, aut concidat , non tamen DΕ-FiCIT in totum, quae flatim revictura st ... porro aliter ad consummari.nem usque -- euli in tota Pontiscum successione evcnturum esse CERTE FIDE CREDI Μυs 653. In tota
Pontificum successone quam alibi t 67 numquam a fide abrumpendam s ait , non in sin
gulis . Quam diversa a Bossuetii sententia fuit mens S. Francisci Salesii J Ait Sanctus Gen ensis Praesul in opere de fidei conir versis, quod autographum in locuplete G b giana Bibliotheca adservatur , atque a THa Italice redditum Romae prodiit 68) : Eccle. fa semper eget confirmatore infallibiti, ad que vi confugare liceat , o fundamento , quod portae in seri . est' praecipue error nequeat subvertere ,σ pastore , qui suos filos ad errorem ducersnequaquam possit . Successores ergo S. Petri his omnibus privilegiis potiuηtur, quae non personae sita scilicet ut cum . persona intereant in sed dignitatis ρο muneris publici ad successorell
,, l' erreur ne puisse renuerser, et que son pasteur ne puisse e .rduim a Ferreur ses infans. Les successieum doties re,, de S. Pterre ont tous ces mesines privileges , qui ne
375쪽
C A P. III. ' 367sores tradiicti ) priυilegia sunt. Vides illustre
argumentum, quo Bossuetii effugium penitus praecludatur. Hoc confirmandi officio Ecclesia indiget ; quicumque ergo sit legitimus
Petri successor , qui huic ossicio satisfacturus, ut unitatem Fidei vindicet, fratresque conhrmet, aliquod dogma declaret atque definiat , ejus doctrina habenda erit uti do. ctrina S. Petri, pro qua Christus oravit ne deficeret. Concilia certe & Patres S. Petrum semper in successoribus loqui prosessi sunt , quum fidem docent. Huc etiam facit , quo contra Donatisas usus est Augustinus , argumentum . Donatissis ille seriem Romanorum Pontificum quum opposuisset tanquam immotam illam & inconcussam Petram , quam non vincunt superbae inferorum portae , addidit statim : In hoc ordine successionis nullus Dona
men unus aut alter ad Donatissarum partes
desecisset λ Bossuetius certe Donatissis insultantibus reposuisset , fidem Pontificum non propterea defecisse in totum, quae statim vel in ipso, qui errorem ejurasset , vel in suiς saltem successoribus revixisset. At hoc effugium Augustinus ignorabat , ad eamque vitiandam seriem satisfuturum arbitrabatur , si vel unus ejus successionis in Donatissarum errores incidisset. Idem sane de aliis quibus. Cumque erroribus, quos Pontificum quispiam
376쪽
368 DissERTATIO U. doceret, est adfirmandum. Quomodo imino. ta in serie Pontificum concipi fides poIsit , siquis ipsorum Ecclesiam docens pro fidei dogmate errorem obtruderet Τ An non qui in cumque inter illos deficeret , ad ipsam seriem pertineret 8 Christus praeterea, qui observandam 'fidei unitatem primatus auctoritatem instItuit, si in aliquibus defieere illa
posset , minus congruenter eidem unitati convenienterque prospexisset. Vel enim Primatus auctoritas , quae in aliquo Pontifice errorem fidei contrarium proponente deficeret , unitatem posset exigere , vel non . Si exigere posset, an non in ipsius unitatis deis structionem, & scandalum vergeret, quae es set ad ejus conservationem constituta potestas λ Sin autem non posset , non igitur ea esset primatus vis , quae ad doctrinae unita
tem per se se cogere semper posset, nec satis constans ac stabilis , quae ab adjunctis
robur atque essicacitatem mutuaretur.
377쪽
Ea es Romanorum Pontificum in definiendis Fidei νebus aufIoritas, at ante Ecclesia con sensum Fidei obsequium exposcat. Incommoda contrariae sententiae, quae Pontificiarum de nitionum veritatem ab Ecelsae consensiona adcessit. Febronius, ceterique hujus opinio nis defensores, quae inter se repugnant, doc
I. V T si argumentorum , quae adduximuS , magna vis est ad suadendam , atque adeo demonstrandam Romani Pontificis ατ-φαλειαν , facile tamen eludere quis i Ila posset , Ecclesiae consensonem obijciens , qua fiat , ut quae ille definierit , suscipiantur , suscepta firmentur, atque inerrantiae privilegium obtineant. Ne igitur nobis adversarii elabantur de manibus , haec est illis rimula obstruenda. Ac primum considerari velim , hoc eorum dogma , quo Romani Pontificis definitiones erroris expertes futuras , si adeas Ecclesiae consensus adcesserit , non antea , adfirmatur , cum Primatus fine pugnare . Quum enim Primatus ob firmandam, Conservandamque unitatem ac maxime in fide constitutus a Christo sit , debet utique esse per se se sufficiens ad hune finem obotinendum . Μeminerit Febronius se pro priu- tatis. Vind. T. II. Α a cipio
378쪽
cipio statuisse si) , omnia illa oe sola esse pria
mogenea , essentialia jura primatus , sine quibus unitas non potes semari : Sine auctoritate vero ad obtinendam unitatem per se
sufficienti servari ne unitas posset λ At si Ecclesiae consensu Pontificia in rebus fidei definiendis auctoritas indigeret , ut eae definitiones erroris periculo vacarent , non esset
illa ad unitatem in fide obtinendam per se sufficiens , sed consentientis Ecclesiae praesidio ad id opus haberet. Anne enim posset Ponti sex ad unitatem doctrinae fideles cogere, nisi ipsa illa doctrina certa omnino e Lset, nullique errori obnoxia λ Unde ergo snis fallibilis esset Pontificis . definitio inde ad obtinendam in ea unitatem haberet vim omnem atque essicacitatem. Non igitur a in ea per se ac sum ciens in finem , cujus gra- . tia Primatum vel ipsi adversarii institutum Concedunt , esset Romanorum Praesulum in Ecclesiam auctoritas . Vel ergo negandum est, primatum ob conservandam in Ecclesia potissimum fidei unitatem fuisse institutum vel si hoc negare vetat cum Patrum tradiistio, tum Ecclesiae doctrina , quam & adversarius amplectitur , fatendum prosecto est , Romanum Pontificem ea fuisse auctoritate imstructum; ut si quid definiat, ad exigendam
& conservandam fidei unitatem alieno prae-
379쪽
sidio non egeat, seu Ecclesiae qui adcedat
II. Atque haec fuit quidem constanS, pe petuaque Ecclesiae doctrina . Haec certe in vetustissimo, quod Leonianum appellant propterea quod non pauca continent a Leon Magno perscripta, Ecclesiae Romanae Sacra. mentario leguntur in praelatione Missae XIV. diei natalis Apostolorum Petν. & Paulli .
se Qui s Deus ) secundum promissionis tuae '
inviolabile constitutum Apostolicae conses-- sioni superna dignatione largiris , ut in se veritatis tuae fundamine soli datae nulla ,, mortiferae falsitatis jura praevaleant . . . . se ipsaque sit sacri corporis ubique vera comis pago , qine te dispensante devota subse- quitur , quidquid sedes illa censuerit. quam tenere voluisti totius Ecclesiae primis cipatum . Notanda praesertim verba Te dispensante, id est instituente, ἁevota subsequitur quidquid Sedes stla eensu rit: quae repetita etiam in praefatione Missae XIX. non ad unam Petνi confessionem , sed ad omnem Romanis Sed is doctrinam , atque definirionem fidei proculdubio pertinent . Similis sententiae inseritur etiam in Praefatione Missae XX. in qua eadem unitatis fidei necessitas his verbis innuitur et sui ut hanc sedem regimen totius Ecesesiae esceres , o quod haec praedicassiet, ostenderas ubique servandum . R manae fidei eruditio, quae a SS. Apostolorum
380쪽
371 DIssERTATIO U. Petri δc Paulli praedicatione manavit , slaut per eos ab ipsa veritate i idest a Christo J smscepta posterasque Romaηis Pontificibus in
Romana Cathedra succedentibus ) mandata es - ita iisdem suffagantibus intemerata perduis rat : uti traditur in praefatione Missae nonae. Tum in praefatione Missae decimae eidem Romanae ipsorum Apostolorum eruditioni ; seu doctrinae fidei in totum orbem diffusae ea' unitatis vis & praerogativa iure .s stolici principatus commemoratio tribuitur, ut quod ex Apostolica Romanae Sedis traditione ad posteros transmissa, & in iisdem conservata manavit, Chνisianae deistionis sequeretur unia versitas , salubrique compendio m bi , qui ab
illorum tramise deviassent , haberentur externi , er tantummodo filii veritatis exisserent , quis
a principali si dest Romana ) nullatenus tradiatione discederent . Non minus perspicua sunt S. Gelasi verba in Commonitorio ad Famflum sa) et non veremur ne apostolica sententia
resolvatur, quam vox Chrassi, or maiorum traditio, eanonum fulcit auctoritas e ut i
tam potius Eecisam semper ipsa dijudicet. Si
Ecclesia Christo instituente SUBSEQUITUR. quidquid Sedes Romana censuerit 'isi iuνe iacpostoliet Principatus ita res constitutae sunt , ut quod ab Apostolica Sede definiatur, Rianae δευ'tionis sequeretur uuiυerstas I si Apostolica resolvi nequit sententia, quae totam potius