장음표시 사용
31쪽
eum naturali ratione minime pugnare , sed eidem potius valde congruere, principiis, quae nemo iure reiiciat, effcaciter evinco. Et ecce lucubrationis meae levem quamdam adumbratam imaginem. Faxit gratia sua misericors Deus, ut dum de futura animadversione pertracto, salutaris eiusdem timor & meo, &Lectorum omnium cordi altius infigatur. IN Disi tiroo by Cc oste
32쪽
LIBER PRIM SIn quo Firmissimis argumentis evincitur alium necessario admittendum esse vitae statum, quo impii homines pro meritorum suorum ratione puniantur.
METUS D Wae paenin ad continendos homines in oscio quam ne
cessarius. Recensentur , qui eam negarunt , aut negant, υA DI-tens in dubium weant. Quo ex fonte profluat vesana persuasio, declaratur. Pag. I.
Proponitur primum argumentum ad adstruenda aIterius υitae suppliria piis parata , ex Sanctitate , Justitia, ac Dei Providentia desumtum . Nonnulla ad illud statuendum principia praemittuntur. Humana mens nais rurali vi cognoscit honestatem ordinem, quem si custodiat, Dei approba rionem meretur, si pervertat, indignationem, adeoque 'S praemium aliquod, wI supplicium . Utrumque exigit etiam recta totius Uniυersi administratio. Quod tamen in hae vita minime rependi, eertum est . Quare superest , ut il-Iuo in futura rependatur. Eliditur quorumdam responsio, nostraeque saussae favere potius demonstrarin. P. 7.
Praecedens argumentum quam firmum ct eseax babitum sit ab Eoaesiae Parribus ad probandam alterius υitae retributionem. Plurium eorum proferuntur bae de re fententiae, praecipue Justini Maroris , Arbenagorae , Cyrilli Hierosobmitari, Augustini, maximeque Joannis Cbosostomi, qui illud se 9 emius adbibuit, ae Iuciaretiμι iIIUraυit. P. II.
33쪽
Eodem argumento de animae immortalitate, futuraeque υitae retributione persuasi suηt praestantiores inter Gentiles Pbilosopbi , Socrates , Xenophon, atque etiam Arsoteles. Placuit illud quam maxime Platoni , cujus nonia nulla insignia loca producuntur '. quemadmodum er Plutarco , Marco Tullio , aliisqκe. P. ZI.
Alterum argumentum ex omnium gentium conseinone depromptum. curidam praenotantur e Liud non enerυant υariae, ct commemitiae de alterius υi tae statu opinationes e nec aliquorum baud cobaerentes cum eo dogmate sementiae . Admisso bonorum praemio , consequens es, ut ci malarum admittatur puis nitio. Aulboritate tum Gentilium scriptorum , tum sanctorum Patram com pertum sit communem fuisse semper persuasionem bominum aliam extare υiis tam vel beatam , υel miseram . Eadem quoque ζυincitur ex hominum Apoistbes , quae apud Gentes inet aluis. P. 27.
Judaeorum ab excidio Hieroobmitano ad haec tempora firma de alteriurvitae statu persuasio, nemine refragante. Quid censeant aliqui de vetustioriabus Iudaeis. Coηcordes in eadem υeritate eos semper extitisse pluribus ostenditur. Frustra objicitur legis Mosaicae de pr iis , poenisque secuturis silentium. Legis illius indoles, re ingenium. Gregia de bac re S. AugustiΘi diis fluctio. Ecclesiastae Deus Iare exposiIus . Quam futur sit argumentum, quod a Sadducaeis Ad rsarii promunt . P 33-
Veterum nationum , quae olim barbarae audiebant , communis de Divrae citae flatu consensio . Earum pIures , o ferme omnes , de quibus aliquid litteris proditum , in confirmationem adducuntur , ac praesertim Cbaldaei, A rii , Persae , Indi, Pbaenires, oraces, Arcades , AEgGIA, de quibus non nulla animai ertuntur: tum deinde A tbiopes, sebiarum populi, necnon Scitae aliaeque Arctoae gentes. P. 4I
Graeci, Graecorumque sapienter in eadem sententia contaraeer. Poetarum estimonia is primis ineruntur, in quorum fabulis semina interlucent vulgatae in popula υeritatis. Tum ac PHIo bos acceditur. Pisbagorae Pithago
34쪽
reorumqwe quam eonstans de vita futura persuasio . Diseritur de metem 3-eboseos commento , quod Pirbagorae iniuria af tum fuge inrosimilius est. maenam fuerit 6 dem origo. Nibit illud obessie argumento nostro demonis fraIur. P. 49
De sensu ceterorum sapientum, qui in Graecia floruere, quoad 'turam vitam inquiritur. Ostenditur in ea ponenda conspirasse celebriores quoquePbilosophos , Platonicos praesertim , Peripateticos, Stoicos, aliosque , quorum plura proferunIur testimonia . Epicurei, qui eam inficiati sunt, nullo possum esse Adis artis praesidio. Alorum judicium stoeri semper aestimatum est a sapientibus, S a vulgo : ipsique tamquam pestes bumani generis odio habiti , ac poenis etiam intali. P. SI.
Dogma idem apud Romanos semper obtinuit. Id palam fit pluribus rum Poetarum , tum Historicorum , tum Pbilosopborum in medium adductis r sim iis . DiIvuntur, quae contra ex Marco Tullio preferri solent. Quid Cicero idem de nostro argumento senserit, nisi te exponitur. Seneca, S Iκ- venalis a calumnia ipsis impacta , qaod morιalem animam fecerint , vindicantur . p. 6 .
Nationes omnes, quae bodιeque sunt in Universe , cum antiquis conspirant in dogmate de misera Impiorum post mortem condisione. suo pacto ilia Iam describant tum noυitii Judaei, tum Mubammedari. De Anensium , et Japponiorum pIacisis, earumque omnium gentium , quae Meridionales , ac Septemtrionales incolunt Asiae partes. Hinc ad Africae plagas perlustrandas excurritur, ae demum ad orbem recens detectum : omnesque barum regionum genIes etiam magis barbarae , efferatae , aliqua saltem bujusce υ ritatis Iuce perfusae deprebenduntur. P. I L.
Decretorium pro futurae Impiorum νniseriae veritate ex omnium geηtium consensione depromptum argumentum concluditur. Hujusmodi consensus nonnis ab interiore quadam naturae υi , aul impulsu profluere potes. Quam faIso a quibusdam bumanae insentioni, aut Politicae Principum Iribuatur. Arisgumenti robur nuIIatenus infringit aliquorum dissiensus. Naturae υstae nunquam fallax , aut errori obnoxia: adeoque sententiam de miserrima Impiorum sor-re rasi nixam testimonio veram esse necesse est. ' P. 34.
35쪽
Tertium argumentum ex sacrarum Litterarum Aniaritate meestum svia praemittuntur , quae a nemine possunt in controisinam trabi : ex quibus iligitur Dei Ias prudenter rejicere non posse diυinam, quae de futuro Implaiarum satu asseritur , revelationem, nisi accurato sinceroque examine praebais bito , ea penitus fundamenta subvertant , quae ad ipsam comprobandam asseruntur: quod bactenus non praestit se manifestum sit . SinguIaris opinis Antonii Collinii eonteadentis , admissa etiam Chrisianae Religionis veritate, non esse omniso certam futurarum poenarum existemiam. Quam ludicra υaua sit, pruribus ostenditur. P. 96.
milvius hujus prioris Iibri. Productis argumentis quaquaυersum urgem tur Dei stae , S Increduli, ut nibit solidi reponere contra υaleant . Gare moria talium imprudenti mi conυincantur , si nullum ex iis disinae Iustitiae Gladicis timorem concipiant. P. IO8.
LIBER SECUNDUS In quo de qualitate, & conditione poenarum agitur , quibus Impii in altera vita puniendi sunt. CAPUT PRIMUM.
FUiurae Impiorum poena ex Dei verbo maximae definiendae. Improbatur illorum consilium, qui plura de iisdem absque solido fundamerio
comminiscuntur. His ηon favent neque Patres, neque priυatae quaeisdam reisIationes. Aliorum extrema fratentia fetienda , qui poenas easdem mollire, ac Genuare satagunt. P. II S.
36쪽
xv II Praeter pernam damni etiam admittendae sunt poena sensus, quibus reis probi affligamur. Ear qu buslibet hfusee istae miseriis , ει crueiatibus Ioniage acerbiores esse , ct Sacrae litterae , ct Ecclesiae Patres xestantur. His tamen non aeque omnes plectendi ori , sed pro meritorum ratione. Peculiaris
opinio Anaumi Theologi Berobnensis, ct Francisci de Roctes Genmensis ..qui putant quosdam duntaxat insigniter impios hujusmodi paenis subjiciendos. Ea pluribus refellitur , quaeque illi proferrat in ejus praesidium , nullatenus ipsi suffragari de Uraisr. P. Ia .
De υerme diseritur, quem inter Damnatorum supplicia Scripturae meis morant . Nonnulli rum quoddam animaI futurum exsimaat . Communior , probabiliorque Patrum , ac Neologorum sextentia eo nomine conscientiae pra-υae remorsum designarum censet. AnimadversionM aliqua in ejus confirmatio. erem. Caussa promuntar, unde in Damnatis oritur bujusmodi reririeatiae o claruF. P. I 3I.
Loeum aliquem admittere necessum est puηieadis impiis deputarum, eum que certum, ae definitum. Vanum ct iUulfum Ubiquistarum commentum IIIud exploditur sacrarum maxime littorarum oraculis. Damnatreum Ioel mura nomina. De Gehennae iscis origiηe , significatione disceptatur . Duriores quaedam est ariis Gregrarii Nissent, es Ara stiri semetitiae. Aliae objecti-xulae solata. P. 13
Damnatorum laci conditiones. Tenebrae ibi sunt, sed maligno quodam lumine intermixtae. Damnatonum soricias quam grave supplicium . Ada et illud quam maxime tenebricosi carceris angustia. An frigus tu eo, praeter alia rormema , concedendum sit, baud uaanimis es Theologorum opinio. entenis
riae utriusque fundamenta . NibiI solidi occinit, quod Heati subscribere
De Inferorum stra. Reeexsentur, qui illum tropice scripiendum opinam rvr: ac in primis Origenes, qui tamen multorum patrocinio defenditur . Cativinus deinde , aliique ex ejus praesertim discipulis . Nimia remimitur Anovismi Bero nensis confidentia ferme unanimem de metapborico sensu persuasionem
37쪽
Sacirae Scriptinae Ioes , ubi de Aserorum igne mentio sit, collectim propo. ηuntur et eaque in primιδ , quae extant in Veteri Testamento , deque futuro Impidirum supplicio intelligenda omnim sunt: quorum aliqua υindicantur ab ineptis quorumdam interpretationibus. Tum deinde , quae prostant in Eυaetesiis, aliisque novi Foederis ςamni is libris, lotae plura , atque clariora. P. II 6.
Disinae Scripturae locutiones tanquam tropicae ad arbitrium aeripienda ηοη sunt , sed servatis saηae Critices , ct Hermeneulices reruIis. suae profertura pluribus ad proprium , nati mque seV m a tropico dissinguendum , minas Udetur idonea. Certiores ali sanciuntur : isque saerarum Litterarum de Inferri igne voces proprie sumendas esse sese comprobatur. P. I 6 .
Plares ex Iaudatis Seripturae textibus peculiariter expenduntur. Nonnisi verum ignem insimant, quae ex Veteri Testamento deprompta sunt, testimonia. Clarius idem miscunt, quae extaηt in Novo . Sensum metapbori cum penitus excludunt Chrissi Domini υerba de igne aeIerno , ad quem damnandi fori impii in finali judicio : quemadmo m ct Gehennae vocabulum, quoad significaηdum futurum supplicium frequenter utitur. Parabola de Diυi. te inter flammas m agrante non obes , sed favit potius igni corporeo. Hunc etiam evidenter produnt verba Apocab eos. assi Seripturae de Inferni igne Iocuriones tropice interprGamur, eas ab irroris, aut mendacii noIa congrue vindicare non possuηt. P. III.
- Conflauti Ecclesiae Catbesteae traditisne doctrina de igne Inferri corporeo consabilitur. Aferuntur praecipuorum Patrum tesimonia ab Apostolorum aeυo ad usque Niceni Concilii tempora. Traditionis ejusdem restes etiam. accedunt trium priorum Saeulorum Ecclesia Marures: quorum plares de boc argumento anιboriιatos allegantur. P. 179.
Argumen:i ejusdem prose iis . Tum Graeci, tum Latini Patres, quiquarro, quisio, o sexio Ecclesiae Saeculis inclaruerunt, verum in Inferno ignem unanimiter profitentur. Hieroumi , AQVini , ct Gregorii Magni mens latius exposita . om sequentium saeci Iorum Patres , o Scrip ores plurimi proferuntur . Aliquae in laudata Patrum 1estimonia anima ersiones . r. Is S.CA. Diuitiaco by Corale
38쪽
Patres, qui a resus constitutam Eeelesiae traditionem opponi solant, eiadem contrarii non sum, quin potius suffragantur. Discitis Ambrosii iocus explanatus. Nullum ex eo praesidium arcessere sibi possunt, qui contra semiiunt, si aIta praesertim sancti Doctoris Ioea eo usantur . Gregorii ruissent sententia perperam a Daniele metio, aliisque explicata. Tum ipse, ἔum Joannes Damascenus in proprio Gebemsae igne admittendo cum caeteris Eerisae Patribus concordes ostenduntur. p. 196.
Argumenta adυersus communem Ecclesiae doctrinam proposita, ae soluta. Vocabulum Ignis nonnunquam tropice in saeris libris adbibitum , baud probat tropice quoquo adbiberi, ubi de igne Inferni sermo est: sicut neque m taphora vermis ad conscientiae erueiatum designandum usurpata. Gebenonalis ignis effusdem est eum igne nostrate naturae : sed differt proprietatibus. Nedum corpora, sed re incorporeas substantiar torquere potes , ac torquet. suomodo in corpora Damnatorum agat citra eorumdem di lutionem, oe r probos inaequaliter eruciet, exΝicatur. p. 2 6.
LIBER TERTIUS In quo cle poenarum Inferni, quibus Impii puniendi
sunt, aeternitate disiemur. CAPUT PRIMUM. DE sis, ρκὶ paeηarum I erat aeternitatem inficiantur. Harum Pria.
rem Jure habetur origenes, quem frustra ab boe errore nonnulli purgare eonati sunt. Gus doctrinam nmisi me excitarunt pIures inter Protestantes, qui iecirco nuperi Origenistae appelIari Ieseri. Quid dareproborum aeterna poena sentiant Soeciniani. P. LIS.
De υoritas , quibus is libris tum V. tum M. Testament; aeterastas , aut flatus sine sine duraturus exprimitur. Triplex υμ in hebraica Iingua, adbaae sigrificandam zbir Holam, ny I ne trac, ην ngad, quarum duae posteriores semper, prior υero eam frequentias designat. Vox Graeca non omnino retinuis signifieationis vim, quam ab initio fortita est, nec in Sacris litteris ad interminatam durationem densandam semper assumitur. IIIam ramen indubie denotat , eum geminatur sicut dictio inde deriυata in iamν .RefIlitur metias , qui ranstanti bule significationi repunar. P RH. Diuiti by Corale
39쪽
AE Scripturaνam genera ad poenarum Inferni aeternitatem adBruendam . Primum proponitur eas Iocutiones complectens , quae posiriυa υoce eamdem desigηari. Ex illis extant nonaullae in libris V. Tesamenti , quarum aliaquα illustranIur. Plures υπο, certioresque libri N i Tesamenti suppedi
Classis altera locutionum Seripturae, quisus per negationem finis aeteratias reproborum exitii Aggnificatur. Satis elara sunt bujusce generis testimonia , ρ- babentis is libro Jobi: sed illud clarissimum , quo υaricinium suum couinclint Propiata Isaias: quod ipse Cbrsus Dominus is Eυauetio ptariersutiarisate sua confirmatat. P. 233.
Sociniansrum responsis ad proposita Scripturarum Ioca quam absurda , ac xalurali lumini , sacrisque oraculis manifesto repugnans. Hujκs occasione funditus evertisur eorumdem BIlema. Frustra illad erigere auxituntur recentiores inter Ssteinianos , noυs adjecto temperameno. Voces interitus, mortis, ac perditionis quo sensu de ν roborum poena in sacris litteris usurpatae. Ina-πe prorsus es argumerium, quod pro υiribus urger Ioannes Lokius. p. 236.
Eliditur altera , quam Origenissae tribuunt productis Scriptinarum imis ribus , responsio. Quam fluxum , ct cadκcum H f damentum , cui superfruitur . Hebraicae soces ad durationem supplicii Impiorum exprimendam adbibitae non tempus diuturnum , sed κιernitatem desinite significant , si
praesertim rum voces aliae clariorest , rum contextκs, tum circumstantiae alia undantur. IIIam lucuIentius adbuc designant graeca nomina adbibiIa in notavo Tesamento. Argumeatum in banc rem ex Beatoram aeterna glariae comis
paratiori deductum Patram sementiis υalidissime urgeιur. p. 244:
40쪽
IXI Novi argumento recentium Origensarum Hstema convellitis , deducto ex Oerbis, quae Chrisus Dominus protulit de Iuda prodisore. Responsa , quae bule adbibet Avondimus quidam origerista, friυola, ac nugatoria demonis frantur. Perperam bis Aulbor diυino Salυatori affingit, quia soli Judae menire potest . Confessio , quam ab illo demum extorsit υerborum Cissi perspicua inritas quoad Judae Iormenta, rotam ejus semiboim labefactat, ac subruit. P. 23 6.
Mealiare quorumdam Origenistarum effugium ad proposita omnia Seriapturarum Ioea praecladitur. Nullam ΗIud probabilem spem impiis imperantentibus conferre valet. Quamquam Deus absoluta potestate Damnatos e poenis sempiternis eripere queat id praestare nequit potestate ordinaria, sive ordinata. Decretum Dei de improbis aeternum punieadis absolutum esse , non mere comminatorium ex Scripurae Misis conυincitur. Si justum ποου σωθt poenam aeternam pro peccatis instigere, nec comminari AIam Deus deis
buisset. Objectio solvitur, quam ex facto Ninicitarum Adisrsarii confi
Alia ad eamdem masioum amplius intercludendam argumenta. Pugnardia cum immutabilitate disini deereri: quod oe ipso juramento siso confirmaυit Deus. Futiles responsiones Ti Iot soni ess Clerici. Pugnat etiam cum divina veracitate , quae, admissa Adversariorum Dporbesi, conciliari nequit cum iis , quae de aeterna impiorum miseria reυelata sunt. Ac demum pugnat cum ipsa quoque Dei Sapientia , ae Iussilia: adeoque imposbilis uno dequaque est conficta illa sempisernae poena remissio. p. 268.
Num saltem impsorum aliqui ex aeternis suppliciis tandem erueiat stare
Variae de hoc veterum quaeumdam ac recentiorum opinationes: quas Dei Verbo adwrsari luculenter eviscitur. Mulisus momenti sunt, quae in ea misdem defensioaem ex sacris litteris proferantur. Sanctus Hieroumus purga-raes a suspicione, quod Cbristianos omnes a sempiterno exitio demum liberandos docuerit. P. 27 .