장음표시 사용
191쪽
O buς, πλος, Ei, τορ ωIεύς. O Ii ,αῖ ννος, mννι, τομFνα. ino in loco mendum est, deum siue Ioueni ab antiquis graecis uariis, ae diuersis modis appellatum fuisse: ut ex antiquorum stagmentis colligere potui. Disctus est Fuς,4 Iκμ, quibus communiter utimur. δευς uero
Et ne decem inueniuntur nominatiui, uidelicet νυς. λυς. βδενς. Iην. IV. lik.υς. δίς. φήμ. um quod Herodianus intractatu πεei μονουeους λεἱ ως asserit. Sed de genitivo huius nominatiui Iεπ.hoc est so .dubitari solet, an M, 3λ. ueniat, an ab aliquo quopiam dictorum nominum deducatur. non enim αm Abib per analogiam deduci posse uidetur. idam uolunt a nominatiuo hi , per analouiam derivari, sed his aduersatur Herodianus, inquiens. Nomina in iς. monosyllaba,i .uolunt habere productum.&id quo pingenitivo seruare, excepto τι , ru/ος. lib. ii erb i. habet correptum. non situr se in kς uidetur esse deductum. Sunt qui-deriuari putent, quod Boeotorum est Proprium, cuius *enitivus analogiam est Noς. ubi mutato ε. in K-βοιωτοῖς. M νἰους ἰωνας:scut 'hi λεος, hi x xiosi&hoc magis quidem consentaneu est. Giduero de accusativo Iu dicendum est ' quo casu Homerus ter in Iliade usus est. Ioci quidemihi sunt. θ.
192쪽
o in loco dicendum, ne IO ad satiuum Impersedium
esse arro Ulοῦνα.an perseiam απο sit . Si impetfectum esse dixerimus, aut per apocopen fieri necesse est,aut per apos strophum. Si per apocopen. sciendum est extremam syllabam integram omnino abiiciendam fuce. hoc est να. αποτ
penultimam syllabam abis ν.relinquendam fuisse. Si uerrb apostrophum esse uoluerimus. ut meminit Eustathius. aduertendum est, solam uocalem quae est extrema praeces dentis dictionis, ab iciendam ese: cui si in eadem syllaba aliqua adiuncta suerit consonans illa eandem iungendam esse uocati sue diphthongo dictionis sequentis. ut τουτο MI' : μ' Aep. τρυτ'h ορ. κπτακμἄς, καθ' ί με; . Sic igitur indictis Horsin''r' nieri uersibus ν.quae est extrema consonans Iη , inquam prior uersus desnisiiungenda est primae uocali dictionis sequentis: quae quidem est secundi uersus principium, ut lis quidb patet. Et sc scribendum est. εue bone Isitu'αυτοῖ . Et in secundo.εἴρυοπα β ν'ως-.Item in tertio, ενενοπα βες πιδιομ. bd si nempe hoc cuipiam nouum uidebitur, eorum sententiam sequi poterit qui adserunt integrum ac perfectum esse adcusativum a nominatiuo νς, ut supra dictum est. Queiandoquidem antiquorum extant exempla, i liti σε, ανμπαῖσαι. in quibus nemo dicet apostrophumese,quu post ν. nulla sequatur uocalis. sed conssinans,ne papocopen: quu extrema syllaba integre non sit expuncta. Nominam nominasceminina itum inuenititur in auς. exeuntia circunflexa, repero purum declinata: quoru quidem varia inflexio talis est.
193쪽
μα, αριθμος,ἡῖMς. morum regenus abusive alis quod commune.& aliquod promiscuum erit. Masculino enim soli articulo subiunctum masculinii erit. Foes , minino autem solum flamininum.Neutro neutrum. Ams ibobus. 6 masculino 2 sceminino comune erit. Alterutro autem ambo genera significans, promiscuum. ut o αετο .u, Species autem alia primitiva.ut λογος:alia derivativa. ut λογiος. Deriuatiuorum autem septem mari Defuattuor
rativum. Superlativum. Patronymicum. Diminutivum.
Possessivum.Denominativum. , Verbale. DE COMPARATIVIS ET SUPERLAT. Comparauui ct superlativi formationes ita se habet. Nomina adiectua trium generum in oc. desinentia. ASGiu in
194쪽
DE NOMIN. COMPARATIONE.& ταλιαμ.τα hi ς. mamuis &haec formari possint adie
γλορυμ quo p ab eo quod est, ui Aristophanes usus est. Comp* xi utΓribararit συκα. αντι πιγλυκυτέρα. Vbi attendendum
Igis,' est,comparativa in αρ.desinenda disyllaba, diphth5gum habere in penultima. ut uήων , πλέων , χε αμ: polysyllaba
O .. thongum habent. Quae autem in aliquam aliam desinunt
195쪽
TRACTAT Vs SECUN DV s. in orieρς. dc οτοπος. desinunt, si ante O. syllabam breuem ha
Comparativus quidem gradus genitivo sngulari assi Comparatis iungitur, necnon & plurali. si res comparata.ec cui compa uorum constatur. diuersi ierint generis. ut Rhiλλευς αβ ρειο εος κρεκτοεος. μαρτeίων. Queiod si eiusdem fuerint generis, genietiuo tantum singulari iungitur. Ιορ, αχιλλεύς αν μοτεeος κν ααντος ἀτελια μωνίον. Nam si generis eiusdem sint, de plurali genitivo iungatur, apparebit eum qui comparartur, se quo p ipsum in ea re quae uenit in comparationem superare.Iungitur etiam dativo significanti excessiim.eli,
Superlativum autem genitivum tantummodo plura: superiatiuolem postulat. olis,o προς έγἰνετο-παιτο αμπιιu 's Onstru
p.nisi nomen ipsum singulare multitudinem significet. DE PATRONYMICIS.
Atronymicum nomen est, quod a propriis tantummodo patrum nominibus derivatur,&Mlium significat. ut i ii ς, ὁ τὰ πριάμου υἱος. πη λελαοῶ πέλ&ς υιος. hoc est Achilles. idcirco superfluu est patronymico addere το υἷος, quandoquidem per id utrun* intelligitur. Quod autem Homerus dixit HQVIλιαι 'ς λ. ωας δἰ τρίε i. mcri Erraλμενος si λε Βρυκλον Niαμδυ νοθομνυμ. scire debemus, Poetam non ad patronymicum Miluui 3'. sed ad νοθον retulisie, ut a legitimis discerneret. Abusue quoque fit ab auis patronymicum, non tamen secundum Homerum simpliciter, sed ab his solum qui ab Ioue orirginem traxerunt. ut masti Q - άτ αιακον. hoc est. Achito 'l es Aeaci nepos . , ametopaeῖανον, hoc est, Priamus Dardani nepos. uterque enim. 2 Aeacus 2 Dardarnus. ex Iove nati sunt. Sunt4alia nomina propria,qus similiatia patronymicorum formam secuta sunt: sed cum illa neque trono s.
196쪽
DE NO M. PATRONYMICI s. a patribus, neque ab auis deriventur, nequaquis, patros
nymica sunt appellanda, sed magis denominativa. ut φορον κυ-κς. - . ας λωIου βασιλενς; aeis Patronymie sa, ς, & similia. Patronymicorum aliud masculinum, camasculina aliud foemininum. Masculini quidem tres sunt sermae, εἰς λς. κοiνως. ut κeονitiς. εῖς ων. iωνiκως. ut κρονἰων. ύς αλος. α ρ εως. ut oeenieς. ὁ mdακος π udavio ς. oeeας enim rex δος. Mitylenatorum fuit. Pittacus uero eius filius ex septem Patronymi; sepientibus unus. Penultimae autem terminationeS pastronymicorum quatuor sunt. uocales duae, a. scilicet o l. ut ἔφιτα . πε terri'λς. diphthongi uerli totidem s. oc oti sis ut oem πο- θοκθοι' ς. α Formatio ἡῖ - Fit autem patronymicum masculis P*ς ψ'r' nurna genitivo singulari in oς. desinente, sue in ιος. ba A
Bμορώης, λκμοὐενους. LAOP νiις. Etiam si in Ou. desinat Renitivus, a nominibus tertiae declinationis non habenti
κυαῖκς. Praeterea si primae Lerint declinationis, omnis no in . exit patronymicum. ut Ioeεας. β ρεον, Soeεας. notat. ἔκ-οτου. mrorabile. Vbi sciendum est patronymiica, si perfecta sint, una syllaba primitivam superare. Si Derb synaeresim patiantur. ex totidem syllabis constare, rein penultima habere aut A. diphthongum. ut πκχμAις, -
οπεριδις, απο - ὁπιρiοι inς, id est, Sol Hyperionis filius.
197쪽
Sunt 2 quae contrarium patiuntur, kπὼτασιμ scilicet duarieminini quoque patronymici tres sunt terminatio, Patronymirnes. ας. scilicet, Oct νη. ae in ας. 6 in iς. desinunt. a proprijs masculinis fiunt, subtracta L. extremae syllabar. ut So
rormare Patronymicum,necao auis,nilia Ioue ut Uictum
est originem traxerint. Quod illum quidem in utro popere, ο ὐμας scilicet videmus constantissime seruare. Sed quid de μοχ ori cens dumt' qua dictione usus est Homerus ipse cum de Cteato, ct Euriso loquere,
Nam hi duo reuera Neptuni filerunt filii oc Molionis Moali filiae. Denominatiue uerb Actoris, a quo ακτoeiωνες dircti sunt, hoc est, Actoris filii. Sed de Mol ne dicendum
est, non patronymicum a matre esse, ut quidam ex recenotioribus putarunt sed adiectiuu nomen, απὶ in πολεβιικούς,
198쪽
DE NOM. P ATRONY MICI s. hoe est, bellicossis. se enim in uetustissimis codicibus Ier
mςxi, men, qui quidem an eiusdem poeta sint,ambigitur, Nero sδὸς usus est, sicut d al a poetae, praesertim epigrammatas xij. qui huiusmodi formatione indifferenter utuntur. Igis tur Homerus ipse εἰς
rarro λς. δεκτοι δους ἀπανερθεν θωμένον posας. ct in eodem hymno. τοι nu materi r 2 ἔκτρο veolo πέησε μ. λιτοεις enim dictus est Apollo a Latona matre, quae graece λκτω dicta est, a cuius genitivo perfecto, uidelicet λουτοσος patronymicum est sematum, extrema in δης. uersa, λητο Lς. Patronymica masculina primae sunt declinationis. . ut et rapi δεν. Foeminina uero quintae. ut f is, Veial ἰλος.
ut alκν λωeae, Appianus enim Menodorum uocat Gn. Pompeii libertum, quem Latini Menam. Abeo autem quod est abhωοο ς, αν Diminutivo θεοικίσκος. Formae autem masculinorum sex: in aeq. dimis in laxm nutivum duarum syllabarum. βακχων, ὁ βακχυλι ηοῦ. In M'. terminans penultimam t. μωeiis, ὁμοeος. In αἱ . eous, st
199쪽
πολεμος, ὁ πι errominastis. Potest tamen 2 hie grammaticus ambas species ab unoquoque horum dedurcere, quum non prohibeatur unquam ab eo quod non st
DE DENOMINATIVIS. D Enominatiui autem sermationes tot sunt,quot nominum species. Et licet ab uno quo nomine dra inationes. nominare.Masculinum quidem in ωμ. ut pi'λος, pis αν. Fcemininum autem in o p. unius generis. ut eiλοτης. Neutrum uerb in io 1. 2 omnino in ον. trium generum . ut Φιλιορ,Φiλικον. Non simpliciter autem trium generum: sed ut ultimae ct penultimae specierum se habent. αν eae riκον es nim, S ανθeωπειον, S ανθρωπῖλς, α οκλιορ, α ανξηεορ, dc osmnino secundum formationem specierum nominis tradistam. Consyderare etiam oportet, utrum species tria sue Adnotatio. scipiant genera: quia desinentia in V. neutra,non omnino communia sunt trium generum. Ietu pioρ igitur.&μνeακι, νομά dc MIsτiον,2 omnino diminutiva,unius generis sunt. Speculari autem oportet etiam reliquas denominatis Horum sermationes.secundum differentiam specierum .ut in diminutivo hi Q, ἀνθeωπισκος, ιννας. In patronymico autem intiς.
to sunt,uidelicet a prima persona, uel secunda uel tertia. Multa ex uerbalibus a prima per na sunt.
200쪽
. DE NOMINUM SPECIEBUS.ις.a secunda persona. ut Destinentia autem in τος. communia trium generum,a tertia. ακοντα, σκοπος. Et praeterea adpellativa in . ut Ois
Decompos Est praeter ea quae dicta sun etiam figura decomposita.
subiectis. Proprium Adpellati s
P Raeter memoratas derivativorum species, quae cui
diximus septem maxime sunt: inueniuntur ct alia quas Graeci Groπεάkκοτα α ονυατι,hoc est,subiectas nomini species uocant.Sunt autem sex & uiginti. uidelicet
prium. Adpestativum, Adiectivum, Ad aliquid habens. sue Dictum, as ad aliquid habens, Aequivocum.Vni
vocum, Agnomen, Dionymum, Eponymum, Gentile. Interrogativum, Infinitum. Relatiuum, siue Redditiuum, Collectivum. Partitiuum, Comprehensivum, Factitium. Generale, Speciale ordinate. Numerat Materiale, a solutum. Temporale ct Locale. Κhios, igitur est,quo d propriam cuius p rei substantiam ct qualitatem significat: ct unius tantum generis est, masseulini stilicet uel sceminini. ut πλάτων, πηνέλAm. Προσγιγορικο hoc est,Adpellativum dicitur,quod coma munem substantiam 2 qualitatem significat. ut ανθρωπος. Adpellativorum autem quaecunque significant animalia communia,duum generum plerun* sunt:nonulla tamen sunt promiscua. Err ίθετον autem est. quod in propriis uel adpellativis per qui uoce postum, aut laudem aut uitupcrium importat: trifariam paccipitur: ab anima, a corpore, re ab iis quae extra sunt. Ab anima quidem.ut σωφeωρ,ακολαsος. id est, modestus,& immodestus. A corpore. ut ταλνς,βραῖος id est, ues