장음표시 사용
211쪽
TRACTAT Us SECUN DV s. rorbent in Iae. nunquid dissoluto I. ut supra, medium praeteristum eorum accipiet di Non profecto, sedγ. potius. ut κραδ
contrario in uerbis habentibus duplex an siue duplex H. Sin suturo tr. -ἔeἰσω,mutato altero τ. in sicut in supradictis. nunquid medium praeteritum eorum suscis pieta . ut;eετγω, ξεσω, ηeεγα . are potius eorum sentem Epilogus. tiae adhaereo, qui uoluntliuiusmodi uerba tam ini quam in Hes. habenua in futuro ια accipere p. in medio praeterito. Sis.1. Nam ιn cognationem habet cum ut in declinartionibus nominum, ac uerborum liquido apparet. enim π iῖος facit, si σ. εις re αἶω, ασω facit in futuro,mutato e contra in in At I. cognationem habet cum ut τεῆe, τε φλος. &-λqω. ob quam rem indubitato
ten o huiusmodi characteres D . pro duplici σι ubique Gesuscipiendos. DE QUINTA CONIUGATIONE. Prssensa Vint ςoniugatio grauitonorum perquatuor ima
Stata coniugatio per a. purum. ut ἴππενω, vs,lω,anota. Consumptis enim decem 2 septem consonantibus. partim in praesenti. partim in futuro, rationabiliter, sexta coniugatio pura existit. & quod habebat, ut per conssbnanteis formaretur, per uocaleis Armata est: acceptis in penultima diuersis uocalibus, aut diphthongis. Dubie inrido tant quidam dicentes, cum aliae coniugationes ex diuerssis elementis figurentur. ut dictum est, quomodo sextam coniugationem perae. purum dicamus formari. Dicendidum est igitur, licetperti. purum dicamus eam enuntiari.
212쪽
DE vERBORUM CONIUGATIO N. non tamen per hoc ostendimus M. esse figuratiuum sextae coniugationis, sed quod figuratur per diuersas uocalcis.
aut diphthongos.quae sint ante ipsum. ut εω, oheiae. ναω, ἀσκου h. morum fiaturum habeto . re praeteritum κ. ut ἰσω. τε
st ye com Sunt igitur in uniuersumDrmatius liters praesentis tem ἀμμ' ' potis,quibus grauitonoru coiugati5es inter se distinguun
Δssς Πτοι λοτεεφεας θααληας-pωνημενους. oc O M. Oυκα Mμτiνα μῖν. notat, unde amiς λόος, ἶκους, ceres. Sciendum est hoestium inueniri uerbum habens x. anteae. ob id p ab Heroadiano interdictiones, quae μον, sς dicuntur, hoc est solacinu te unicae, annumeratum est. ocirca seponi potest, a Diphthongi propriae omneS. ut παλ ανω, σείω, νω. Οιω, κeονω. Impropria una, ὀπυιω. maesta turum. quuntur, partim futuri sunt, partim praeteriti persecti. Futurit . f. cri&quatuor immutabiles. 71.μ. ν. e. futuri uersboru primae coniugationis. f. uerbsecundae,&quorunda etiam quartae. O . uerb tertiae, ct caeterarum coniugationu, tam grauitonorum.quis, circunflexorum,&desinentium in Ai. praeter quintam grauitonorum, cuius futurum per Praeteritum immutabileis. uidelicet λ. μ. ν. e. communiter effertur.Cone' a 'sonantes praeteriti tres, p. h. v. l. praeteriti primae coiugationis. secundae. κ. reliquarum, tam grauitonorum, quam circunflexorum, o terminatorum in Mi. quia ubi l .
in insuturo. illic praeteritum habet φ. Quae uerb habent f. in futuro, ea in praeterito habent χ. quae in suturo heta bent in in praeterito habentu. DE ΤEMPORIBUS VERBORUM.
SEd quoniam dictum est, sex esse uerborum tempora,
213쪽
χικον, adeisον, ἡ μελλονθ. 2 solum de tribus mentio est. hoc is praesenti, praeterito perfecto. ct futuro, non erit
ab re de eisdem iterum.& reliquis aliquid dicere. Tempo
quibus non suscipit diuisonem, quia dubitatur sit
tempus, nee ne. quia, ut dicunt quidam, si tempus sempermo uetur,non potest c5sistere,quod si non consistit, non est tempus praesens, aut praesens non est tempus. Sed dici mus,quod si tempora non constiterint, ne* etiam praeterrierunt,quo nam enim modo potest praeter iste, quod non constiteriti' Dies enim hesternus nisi prius ortus esset, numquam praeter isset. α rursus, si quis tinxerit digilum in fistula, siue canali semper fluente, uel pedem in fluuio semperfluenter procul dubio ne p in praeterito, ne p in futuro postest illum tingere, sed in praesenti tempore, uel in praesenti aqua. Et impresso facta ex rota, nimirum per praesens flunon per praeteritum, nec ν per futurum .Et quaecun* dicuntur, o quaecun* fiunt, ea in praesenti tempore dicuntur, re fiunt. Praesens autem est sine capite, hoe est,principiu non habet. id est. cum dicitur pariter habet esse, quod cum ita sit . merito nullam suscipit diuisionem. Sciendum est auten notatio. quod apud grammaticos praesens habet dilationem. hocis,latitudinem sit bostedit. ut cum dicimus,praesens annus talis est. apud philosophos autem, ut dustum est. principiunon habet, hoc est cum dicitur, pariter habet esse. Παε ελουν/θως autem, qui & τν ωχημυος dicitur. hoc est praeteritu. cum habeat dilationem diuersas suscipit diuisiones. Praeterita enim uel in parte praeterierunt. dc nondu persecta sunt, Praeteritum
γομ. nondum enim res persectae sunt, sed in parte praeterici runt,unde α κο dicitur, ab eo quod extensam S ime persectam habeat significatione. ττω .ae, quod porrigo. sue extendo significat. Vel nuper praeterierunt res quae fa Praeteritumctae sunt,&paulbante completa est res, Sperscit tempus. PςMM
quod graece παρακμμυος dicitur. ut τε,νς quod etia propter hoc uocaturn αρακμμυος. quoniam persectio adiacet praesenti. hoc est, nuper persecta est, ἁ- τον ιτανομαι quod adiaciosgnificat. Vel praeterita multo antὁ
214쪽
Praettatum plusquam perscctum.
Indesinitum Puturum. Athenienses Sextempo:
praeterierunt, ct perficiunt ὁme Cialii μ. ut ετ opes . quod propter hoc uxενσυπευκος dicitur quod multo anteres completa sit. GmNκος enim idem est. quod μυος, hoc est. completus ex persectus, unde οπεerem7iis κος plusquamperfectus: --νπερ προθεσεως. τοῖ τελέω, o. quod perficio significat. Sciendum autem OKακήμεα
νον habere in seipso σeri, hoc est. nuper. quia τε Φα ostens dit rem nuper completam. νη εemim,ικος autem τό πααλα, hoc est, multo ante. ετετύφειν enim rem multo ante completam ostendit.Si autem praeterita incerta sin quanado praeterierunt, perficiunt αoeiτον. ut incertum est enim utrum paulo ante. & multo ante praeterierunt, ct propter hoc ἀόei ςος, id est, infinitum dicitur, re indeterminaetum. Sciendum ἀοeisον, si assumpserit ἄρτε. tantum uaslere, quantum ωκακευθος, quia ετο a reo, par est HorΦ hoc est,uerberaui. Si autem .par is praeterito plusquamperfecto. nam ετιμ α παλα par est hoc est, uerberaueram. autem, hoc est, futurum cum etiam ipse habeat latitudinem, debet suscipere diuisione. Futura enim aut paulo pbst futura sunt, aut multo post. Sed quoniam futura incognita sunt,incognita autem non possunt, tanquam ignorata, diuisionem suscipere, propter hoc non suscipit diuisionem futurum. Athenienses tamen diuiserunt ipsiim inμετ ολδομ μελλονθ. hoc est, paulo post futurum. Inueniuntur igitur in uniuersum sex tempora. D s.ci &-α quatuor diuisones praeteriti temportis. hoc est, zraeaeroiκὰ, παρακειμ ρος. υπερσύντευκος, ocoloe soς. Horum autem cognationes sunt tres. Nam παροπαπκος cognationem eum habet . ut τι άμ, ὁ
παραμικος, ἔτυπνμ. Quemadmodum enim Disως irrupersectus est, is ambasi id est,instantem enim ocimperfectam habet significationem, unde merito a quibusdaria latinorum praesens instans, imperfectum appellatur. Stere Παραζατικος imperfectus est. Nam παρατετο με uer, hoc est, iuxta extensam, ct imperfectam habet significatios
quia utrumque significat rem perfectam: licet π ακμμεαλος significet rem paulo ante persectam: υπεριτ πευκος
215쪽
uero multo ante. AOeiτος autem habet cognationem λοίπος. cum futuro. ut ετυψα. Et videtur contrarium esse. monam enim pacto praeteritu potest assinitatem habere cum futuro Contrarium enim M ut res praeterita in m tuero fiat. Sed licet dicere propter hoc αοεiso ιαμελλοντα inter se affinitatem habere: quoniam utrun psignificat infinitu, sue indeterminatu, incertum. Etenim αoeisoς incertus est. Queiae quum ita sint, nemo mirabitur non eat dem consonateis in omnibus temporibus sed alias in alus inueniri. Queii aquae tempora habet cognationem inter se, Temporum illa easdem consonanteis siue literas habent. Sicut est εα cognatios
εος, λrmativas literas coniugationis suscipiunt, quibusdapaucis exceptis: ut in proprio loco latissime dicetur. De augmento praeteritorum in priori tractatu satis diectum est. Sed de eorum sorinatione re si illie aliqua dicta sunt,quae ad eruditionem incipientiu satis esse putauimus: hoc in loco tamen re quaedam repetere, S plura alia dices restatuimus iterum ab ipso themate incipentes. DE FORMATIONE VERBORUM ACTIVORUM. OPIΣTIXA ENEPPHTI KA ENEΣΤΩΣ. Yηυ,a nullo sqquum sit thema totius uerbi. Indicat in Secunda persena a prima fit, extrema in . ς. - -
Tertia persona a secunda fit. puncto in τυπλ, και Dei κως τύη,, α οχικῖς τι . Δυi κα. Dualis numerus a plurali deducitur, antiquoru more: licet ordine naturae numerus dualis pluralem omnino praecedat. Sed hoc in uerbis fors mandis a ueteribus Grammaticis nusquam inuenimus seruatum. Nam maiores nostri.&maxime AeoleS.dualinu Aeolas. mero non utebatur: sed singulari tantummodo. 2 plurali.
216쪽
DE.FORM. VERBOR. ACTIVOR. Quod Diomedis quoque autoritate confirmatur,qui ait:
Antiquitatis enim Romani memores,dualem numerum, posteritatis usu receptum, quasi nouellum usurpare noluerunt. Is nan p sicut a primordio sermonis a natura proditi in obscuro habitus ignorabatur : sic diutius incertus,inter Mutin y numerum, tam singularem quam pluralem laterbat.Sero aute superuenientibus seculis,scrupulosae curiositatis obseruationibus coeptus, i uast intercalaris irrepsit: dc hac de caussa apud ueteres raro reperitur.Praeterea supera. suus antiquis uisus est. Siquidem ex numeri pluralis imas Adri, alio Rine, lualis declinatio formata normatur. Sed aduene. de prima quod quandocun y prima persona pluralis desinit inμεν. duali tunc prima dualis sermari non potes duabus regulis inuicem repugnantibus: quarum prima est, quod dualis nusmerus, uerbi natura,adpetit extremam syllabam desinere aut in τ.in activis,aut in θ.in passi uis, ct sic sermandum suetrat τυπυγιεν,6Ebτο r. Altera regula est,quod omnis pars orationis suscipiens numeros, sermari debet per idem elermentum. ut 6ῆμεθον. exceptis pronominibus primitivis,quae a regula declinant.ut is ΔυIκά. . . oec. 2 sic dicendum Berat ebro is τυπkμεν, πι 'Troiuo .
inare his duabus regulis inuicem repugnatibus,hac quisdem adpetenter.illa uerbμ.euenit ut neutra obtinuerit sormandi potestatem. Quo factum est, ut prima persona dualis numeri omnium activoru omnino defecerit: quum prisma persona pluralis in μεν. syllabam exeat.Vnde talis dar
τοπρῖτον πρόσωπον myuiκων. mod potissmum est argumentum, pluralem numerum prius sermatum sui se quam dualem:quandoquidem ab eo omnino pendet. Etsi in priori tractatu Theodorum Gazam imitati. dualem nu, merum a singulari ubim deduxerimus: hic tamen antirquorum traditionem sequemur. Secunda igitur perses na dualis numeri a secunda plurali fit.τε. in τορ. mutata.ut τυτῆετε, τυ φετον. Tertia similis est secundae. τι το r.
Hursis pela Prima persona pluralis fit a prima singulari.
217쪽
v ego μερ. Θεοκeiτος εμ θυανάν. IJeαπομες λῖsa θυω 1χε. Secunda periona a prima fit ur iure11aurrbra. Tertia quoetque persona a prima fit, extrema in M. dc adiuncto ν. penulatimae uocali.utnnii ομεν. τι άφουσι. est pomnino similis dati Cison. uo plurali participq eiusdem temporis. Nam resula est, quod tertia persona,pluralis praesentis temporis,oessitura
activorum omnium, similis in datiuo plurali participii er
Hουσι,adsimilitudinem dativi singularis participii praesentis, &τυ νοPirri pro τύψο uiri,ad similitudinem dativi singula. ris participii suturi. uidelicet ὁ τυψ οῖ .a futuro Dorico τυψὼ . At praeterito persecto non hoc euenit. S si tertia . . persona pluralis in M. desinat κοiνῖς.&in τι .Lieruῖς. ut τετ φ αιΠ,τετυψαντι .mandoquidem non omnino eadem est lis teratura cum dativis participii eis em temporis .m τετίσ
Quo in loco aduertendum est, tertiam persona uerborum de ν.finali desinentium ini. sequente uocali adsumeres1.ut τσῆροσἡ κεῖνο1. quoniam natura adpetit, .quandocun y cr. praecedit ipsum l. in fine dictionis siue actu. siue yotestate. ut τρώνιε tu, φοίνi9ν dativi plurales απο ἄτρως, τρωος, α φοι is, Φοινικος. Sic in tertiis perinis uerborum ini. desnentibus. ut τυσξου Atticus mos cιρ,τε Φασιρ. Attici tamen etiam sequente consonante adduntν. Iones uerb necp consonante kquente, nessi uocali.
Quod nos Athenis in arcu marmoreo Adriani imp eratos ris scriptum ipsi uidimus. f
218쪽
ὲὼμ οπον. Nam si dictae tertiae personarin 1.desinerent,nusiquis μόσεοφος fieret. Hoc idem &ε. patitur Atticorum more,quum tertia persona uerbi in id desinat.ut Iones. περ. At Iones neque in his quosp ι . addere consueuerunt.
pro ουτ ησεν. od&secundae perinae imperativorum. licet re ipsae in t .desnant nequaquis admittunt. ut rub
Praeteritum D qui,st a prima persona praesentis,extrema in 't.mu persce. tata ac praeposito ε. syllabico augmento: quod commune est omnibus praeteritis uerborum a consonante incipienetium vit τυπL. ρα citroiκος ετοπτον Vela genitivo participii prae sentis temporis, cxtrema syllaba abiecta. ac praeaposto ε.augmento. ut τυάbyevet Ibi πος, ετυπῖον. De uerbis a Sed hic aduertendum, quod quandocun*praesens inre. incipien cipitae. praeteritum impersectum accipere alterum e. ut e citibus. Iω,rbe ilον. st hoc ut in eo seruetur spiritus praesentis tempor Regula. ris. Nam regula est,quod spiritus thematis 2 in alijstemr
hic seruatum est Si igitur simplici e. praeteritum imperfectum scriberetur, necessarib tenui spiritu scribendum esset. Nam e. etsi in principio dictionis adspiretur, nihilominus in medio duarum uocaliti,in eadem dictione simplici, exielem spiritum habet. ut: meae, δε eQ.Huius igitur gratia praesteritum imperfectum geminatum te.habere debet: ut alaterum quide, hoc est, in quod prior syllaba desinit. exilem spiritum habeat: alterum uerb, a quo sequens syllaba inistium habet, adspiretur, ut in ea spiritus praesentis omnino canon seruetur. Est etiam restula, quod quandocunque duoee.inuentu tur,siue ii, smplici,sue in coposta dictione,alterum quide exili spiritu. alterum uerb adspirato mibitur. ut Aeoles tamen aspirationem omnino segientes utrun p ee. eixti spiritu scribere consueuerut.ut κεetae, maestio. Φ iee C, Drieeω pro meae, ὲ et eae, troeae. mur autem alterum
219쪽
TRACTATUS SECUN DPs. torrum e. hoc est, primum exilem spiritum habeat. haec astignatur ratio. Nam apud graecos nulla est dictio, aut syllaba. quae in ullam aspiratarum desinat, ct propterea ubi aliqua eorum geminanda est, prior mutatur in eam tenuem quae est ei propria. ut ἄτθις. Si igitur utrunque abiraretur, eueniret. ut prior syllaba in aspiratam desineret quod apud graecos absurdum est. Est igitur com Regula. munis regula huiusmossi literae e. quod quandocunque ponitur in principio dictionis, aspiratur, tanquam media
infans. de quibus uide apud Suidam . quoniam in nomi nibus f prima S secunda syllaba a e. incipiant leuem spiritum habere debet, quod non fit in uerbis, nem participiis.
ut eεevam, eεeκπωμίνα. Si autem assumit secum aut syllarbam, aut dictionem desinentem in uocalem. &fiat dictio una geminatur primum quidem habet i irio: alterum uerb φασῶ 1 vitetab. eei πνρ. eae Soς,αeeωsoς.Poetae tamen in omnibus compositis gratia metri simplici e . scribere aliquando consueuerunt. ut αξε eis. διαφίεκτος. Composta composta. etiam ab M1. unico e. communiter scribuntur. ut eῖsος. Ge R xv eατος. eους εveους. habet enim εν. diphthongus pronun tiationem secundae consonantis. Hoc idem S in uerbis
praeteritum imperfectum a uerbo eεIω. &in alijs multis,in quibus sciendum est illud e. esse exterendum, quod tenurem habet spiritum, primum scilicet, ut appendicem & eratrinsecus assumptum. alterum uero, hoc est, aspiratum,
cum id quidem dictio ex ipsa hositione siue principio har
Tribus enim modis duplicatur te. aut per compositio Deliteranem. ut is eκμα. aut per augmentum syllabicum. ut εeeis e ψα. aut per naturam .uto heος. θαetος. quibus autem inest seminatum natura, in his dubitant nonnulli. utrum hoc seruandum sit, an utrum p habeat i ira, .Sed de hoc satis. Est & aliud incrementum, quod temporale appellatur, hoc est,cum breuis uocatis,in longam mutaturiquod comE mune
220쪽
Tenia persona imperseri nia cir:
DE FORM. VERBORUM AC T. mune-omnibus praeteritis uerborum a uocalibus incipientium. ut ἀκουα, ἔκουον. Iones tamen omnino respuunt in crementu.tam syllabicu quam teporale,in omnibus praeterritis. ut τors,pro livet lε.ακο-,pro κκουσε. xi aero,pro nil mo.
Hoc idem 6 poetae aliquando faciunt. Sunt & alia uerba auocalibus incipientia. quς partim disterentis causa partim euphoniae, partim χlo usu non augentur in principio praeteritorum. Secunda persena Auribς. Tertia. o in loco sciendum est. Iones consueuisse formare tertiam persenam praeteriti imperfercti. dc primi S secundi aoristi activorum omnium, ab icirentes augmentum, tam syllabicum, quia, temporale. de apponentes σκε. syllabam Sed quia horum penultima uaria est, secundum uarias uerborum coniugationes, scirili elim, quae sit penultima in unaquaque coniugatione. Nam tertia persona praeteriti imperfecti grauitonorum
omnium, ε. habet ante σκε. ut τυπbσκia dc de aliis similiter. Circunflexorum uerb, o terminatorrum insti. proprias habet uocaleis, quaesormativae comiugationum appellantur, hoc est, . a. o. u. ε. quidem sermativa est primς coniugationis,tam circuns oria, quam terminatorum in ui. a. iucundae. o. tertiae. v. Uerb quartae uerborum in i . tantum, quoniam circunflexorum tres sunt coniugationes. ut taοίει, ποiMyκε. Ur χα τι δεmri. εβοα. βοαmιε fri Sacrul. v ev i', χρυσοκε. IED. Uto σκε. εIε o, i opus σκε. At tertia perina primi aoristi omnium uerborum a. habet ante σκε. cum propriast uocalis primi aoristi, ec sormari potesta secunda persona, adiuncta κε. ut ετυρ ας,τAψασκε. -οικσας, mill σκε. sκσας, sήσασκε. Nam si a tertia formare uoluerimus, ε. in a. iterum mutandum erit. ut εστυ λε, τυψα Πιε, d scinat is coniugationibus. Tertia uerbpersona secundi aoristi, grauitonorum dc circunflexorum
tia secundi aoristi uerborum in jui. easdem uocaleis habet, quas tertia praeteriti impersecti eorundem uerboru. ut ἔθου,