장음표시 사용
221쪽
ti poetae primam etiam, ct secundam personam singulas rem, ac tertiam pluralem, quoniam omnino similis est primae singulari horum temporum, hoc eodem modo soramant. ut τυάlεσκορ, τυχῆεσκες,&τυῆσκον tertia pluralis. ἔα uero S ἔε iri ασκε. 2 εγὼωσκε, ct similia quae augmentum seruant, has non sequuntur regulas, cum Ionica non sint, sed a uerbis in σκω. deducuntur, hoc est, ιρι υσκω, ein σσκω, γiνωσκω. Δυὶκά. Prima persena dualis non sit. Dualis rius ut in praesenti tempore dictum est. Secunda, τλῆετον. ' Tertia, quae inter se dissimiles sunt,cum tertia pluralis nec in 1. dennat, nec in m. Prima persona muralis. pluralis ετυνξ uv. M taei κως ἔτνέομες: sicut ἐῖοκενμες pro Θοκου v. οεοῦ ἐρ νλα. Ont i, τορεeωπα μονοις ἔτεχ' ἀς εδοκwμες.
Secunda persena ευ bri. Tertia ετνς,ν,quae non Tertia plura fit a prima plurali sicut in praesenti, nec pareis habet syllarhas. sed magis similis est primae singulari, ετά, . Nam cum participium activum desinit in r. Οἱ ονον, tunc tertia persona pluralis par est syllabis primae plurali. ut τετυφααρύ σε Φαρο. πιτνΦειμβρύετετύφησαν,quia participium prς teriti pesiecti.hoc est,τετι φω .in cri desinens aculi extrema. alioqui dispares sunt: α tunc tertia perssina a genitivo sui participii fit, abiecta τος. syllaba, ac ε. communi augmensio praeposito. ut τύ , M. τυπνισος, ἔτtabri ut prima singula
hoc de solis praeteritis est intelligendum. Nam praesens ocsuturum hanc non sequuntur regulam. Inueniunturias mense ἀντὶ του ἔλλ ουν. Tertia perina plus ratis praeteriti imperfecti e- ἄ-2. 2 ἔμάθοσαν pro Usae ct smilia Boeotorum sue Chalcidicorum more. Consueuerunt enim ipsi Boeoti in his quae non habent participium in m o tonum, hoc est, in praeterito im
perfecto, ct in ambobus aoristis activoru, parcis facere de E a primam
222쪽
primam 2 tertiam personam pluralis numeri. ut ετi . .
τυπον. Contra uero in his quae habent participium in ιr. δἱήτονον, ct declinatum per ν r. hoc est in aotistis pamuis uerborum omnium, S in praeterito impersecto.& iacundoaoristo uerborum activorum in tui. impareis facere prima ct tertiam personam pluralis numeri.ut ετο ἔθ'ου, τυ φρεμ. Φαών εφαν IV, pro seu p κωρ 'φασαν, Σελησαν.
de quibus proprijs locis amplissime dicetur.
Praeteritum ΤετνΦα, a futuro fit, extrema in Φα. conuerta eum sit pripense mi mae coniugationis. Sed quod ad principalem syllabam, sciendum est. praeterita omnia circa principium, aut temspore,aut syllaba augeri,sicut in primo tractatu de augmento praeteritorum abunde dictum est. Tempore quidem au menn m geri si uerbum a uocali quapiam incipiat. Quae si sit immuxςmpQxος tabilis, κ. scilicet aut i. aut ν. aut Q. eade remanet immutabilis. i. tame dc v. si in praesenti breues extiterint, roducuntur in praeteritis, cum p εονα sint. At simulabia is fuerit, hoc est, a. siue ε. siue o. a. quidem dc ε. in κ.&o. in ae. natura longas uertunturi quod augmentum temiporale appellatur. Augeri uero syllabam contingit, si a Vesbaaeon quapiam conssinante uerbum initium habeat. Quo insonante inci Ioco sciendum est, pr erita omnia uerborum a consonanpiςnxia, te incipientium. in principio assumere ε. ψ iλον, quod auspmentum syllabicum nuncupatur. at praeteritum persesctum, praesentis consonantem cum eadem uocali, ε. sciliscet, nonnunquam geminare, quod ei evenit si breuis exirstat. Ut λέγω, ελεγο v. nam ε. breuise' cum sola ac simplex
quae quidem geminatio, siue reduplicatio, quam graeci ασναδιπλαMαργον appellant, communis est.& s alibi per i. correptum fieri contingat. Si uero positione longa existat quod fit cum duae sequantur coninantes,siuea sue potestate, nulla fit consonantium geminatio. ut Orcteae, L σπειροι -nis muta cum liquida fuerit, quia tunc geminatur muta. ut uel γω, rupi νον, κεκetua. Et quoniam reduplicationis mentio iacta est, non erit inutile, praeter ea quae
223쪽
TRACTATUS SECUN DV s. in primo tractatu diximus, hoc etiam in loco secundu di
uersarum linguarum uarietatem quaedam ad eam pertunentia,dicere. Est igitur ανδπλασιασ ος διιες συλλα ης πασecipui 1ςμετατον αυτον συμφωνου,κ αντι πιλον.id est, Reduplica Reduplicastio, est unius syllabae assumptio, cum eadem consonante, tio.
siue antistichio eius. Est autem duplex: propria ct improspria. Propria fit tribus modis: communi. Ionico, SAtuco. Piopria res Sed eκ his communis ct Ionicus sitnt similes inter se: praes duplicatio. ter quam in hoc quod in communi i. praeponitur, in Ionico
uero ε.Duobus autem modis ambo fiunt. Altero quidem, quum uerbum a tenui consonante mediaue incipit: altero autem,quum a crassa inchoat. Nam si a tenui incipiat mei diaύα ct eaquidem,siue sola siue cum alia conssinante,eas
Si a crassa,pro ea,siue sola sit, siue cum alia consonante,antistichon eius,hoe es propria eius tenuis ponitur. ut θῖ, ras θῖ .χeo. κνεῖ. At Ionico eum ε. ut καμο .Reiuriussi. Παῖ, τε uae. κλῖ,κε'Giae. Et haereduplicatione Iones respuentes praeteristorum augmentu.in omnibus modis 2 temporibus,mar xime autem in ambobus aoristis, uti consueuerunt. Cuius usus apud Homerum stequentissimus est in uerbis: nec soslum in ιε. desinentibus, sed etiam inivi. O πωας Καῖ ' εβαλ κeατεροῦς,κε; -οντο si παντες Rhmet. &Iχα λYrro AVῖες κεκάλwro αννeοςακοντισαντος. 2INάλγ.
Hac eadem utimur reduplicatione in communi praeterito per consenantem praestatis, si ipsum ε. correptum existat: ut supra dictum est. ut τ- ετυφα. -θω,m,s κα. Attico augmentummodo fit etiam in praeterito persecto, quando uerbum inci Axii m pila mutabilibus uocalibus.hoc est. aba. l. o. Nam primcipales duae literae praesentis praeponuntur communi praesterito.& tertia syllaba a principio corripitur: sicut in praeter
ε μέσος ἔκονα, ακκκοα. Et haec dicitur propria reduplicatio, quandoquidem in ea cosonans reduplicatur: dc si non eoe
224쪽
DE FORM. VERBO R. ACTIVOR. dem modo in omnibus idiomatis hoc fieri cotingat. Nam in communi reduplicatione 2 Ionica. in prima st secunda*llaba geminatur consonans,& per i. siue ε. uocaleis bres
In Attica uerb,dc insecutida st tertia syllaba. 2 per uocale
quae quidem uocaleslongae incommuni praeterito ratior ne augmenti primum tenent locum. In Attico uerb.secunexemplis uidere licuit. Impropria redupli
μe catio item duobus fit inodis: operi. altero per ε. Per t. item duobus modis. Vno,quando uerbum incipit a uocali. ut ω,isy M. Altero.quando uerbum incipit as'. ut SP.isῖ, - μi in quo sti non repetitur: quoniam ἰωτα positione duas rum cons antium ti scilicet ατ .existit productum. Sed utroque modo i. solum praeponitur:&hic modus communis est. Per ε .sbium. ut ω, εα. εκμ ,εεμια 'um. α hae geminatione Attici uti solent in praeteritis uerborum ab O. incis pientium. ut aeeακα, ἐωρακα. ωσμα,εωθι M.quos Poetae imistati etiam in aliis temporibus uerborum, tam in ae . quam intui. desinentium. ea fi equenter utuntur. ut υπαίζειπα. κκα,
quae quidem reduplicatio impropria dicitur: quoniam nulla repetitur coninans, sed sola uocalis praeponitur. Et haec de reduplicatione. Ultima prae ino ad ultimam uerb syllabam, sciendum est,praeterirteriti. tum persectum actiuum uerborum omnium in a.desinere. a futuro fieri, trema uocali ae . scilicet in a. conuersa. sed ante eam diuersam habere consonantem, ut in coniugas Formaso tionum diuisione dictum est. Si igitur uerbum fuerit priPraex ixi mae coniugationis. suturum habebit. . anteω. cc praeteristum ante α. l. habebit. ut τύ νατετυψα. Si uerb secunda suturum habebitI. 2 praeteritum, ut honant. At si tertiae, ct cuiusuis aliarum suetit coniugationum, tam grarii tonorum quam circunflexorum. ct terminatorum insit. futurum habebit o. ante M. quo init. conuerse,ctae . in α.
225쪽
fiet praeteritum activum. -οωμκα. inaedamia men excipiuntur uerba in lω. 2 in ano .desnentia: quae quu 'habeant in futuro, h. in praeterito habere necesse est. Hs circo adsecundam reducenda suntgrauitonorum contingationem. ut κεσίω, κeagae, tine a. oevari, ὀρνἱω.ωe a. Verba autem quintae coniugationis, S si actu non hae hae quin bent σ. insuturo ιριατει κακοφω ν: natura tamen illud ad 'ςψαμῖδ' petunt, quum sit propria futuri consonans. Aeoles enim Futurumper σ. huiusmodi futurum enunciare constreuerunt:quo in Aeolicum . a. conueri, ae immutabili permanente fit praeteritu persectum. ut 3 αγ- κοινοῦς ψάλσω αολικῖς. παρασ
dem ipsum μ. in praeterito perfecto: sed interponunt s. insterμ. diu. ob inpetam consonantium structuram. Debebat enim esse ab eo quod est νεμω, Mμῖ, ri,uικα. ct ab eo quod estβρεμα, βρυιῖ, I Iehuκα. At μνεμηκα dicimus,&βεβρεμισνα. Nam μ. ante R. nessi in comprehensione syllabaru,nem in distinctione ponitur. Idcirco huiusmodi uerba aberrauerunt agrauitonorum regula, dc sequuta sunt circus exorrum formam. & haec sunt quae ab antiquis adnotata inuo
κα.γεμω,γεγεμ a. Desinentia uerb in νω. non seruanti . in Uerba in Praeterito activo.sed in 1. conuertunt, sequente R. Nam ν. νω. ante γ. u. I. selaaperina . Vertitur. ut Φανω, ανῖ,d i αγνια. ἰνω tamen μεμενηκα cit, tanquam a themate circunflexo
deductum .hoc est, μενεω,μενῖ. At disyllaba habentia anute ν. sus: siue s. siue o. prorsus abhciunt ι . in praeterito. ut
sunt. Penultimam quo habet eandem cum futuro: id penultima quod omnibus quidem uerbis commune est . ut praeteriti
226쪽
Verba a mutatilibus uocalibus incupientia. Adnotatio. Seeunda et tertia perso. iana. Geminatio
DE PRAETERITO ATTICO.QV ndoςui sp uerbum incipit a mutabilibus uocar
tibus,uidelicet ab a. ε. dc o. aliqua sequente consis nante in quam non desinitprima syllaba,sed quae potius sit principium secundae.ut ακονα, εeesti,nec a longa incipiat uerbum.ut αλώ, Attici faciunt propriu praeteritum activum . medium, e passuum, principaleis duas literas Praesentis praeponentes communi praeterito,primam sciliscet uocalem.& sequentem consbnantem, ac tertiam syllarbam a principio corripientes.' trium syllabaru numerum
dumati, praeteritum activum .& passuum Atticum, non posse habere pauciores quatuor syllabis. Vult enim haberre principalem syllabam praesentis temporis,&eam senarper breuem: quoniam praeteritum Atticii nunquam a longa principium habet. sed a quapiam trium iam dictarum, a. scilicet correpta, .ct o. At secundam ct tertiam per eandem consonantem geminatam.& cum uocali longa:quae geminatio siue reduplicatio Atticorum est propria . Nam communis reduplicatio.& Ionica in prima α secunda syblaba fit.& cum uocali breuisemper, ut in praeteto comσmuni dictum est. Quattam uero perso aliuamliteram praeteriti persecti.quq Graeci χαeακυeis κον adpellant. ut
nantium geminatione. etiam in praeterito pe Gcto uerborum a uocali incipientium: ubi quu nulla adsit consonans, quam in prima re secunda syllaba geminare possint, sicut in comuni praeterito τετυφα & huiusmodi: opus fuit ut prismam praesentis repeterent uocal , ac sequentem consernantem, quae saltem in secunda S tertia geminari posiet,
227쪽
& omnino cum uocali longa, κ. scilicet, siue ω. ut stupra diximus. idcirco ειριι Τοκα --ῆς uir, quod est praetem Etitist titum acti uum Atticum regulariter se atum απὸ οὐ Iκαcus ἡκοα ius thema est ita. assumpst λ. syllabam, -κτα- . ut in eo eadem coninans praesentis, hoc est ist in secunda re tertia syllaba repeteretur: re ea quae a principio tertia facta est,corriperetur. Sic extrisyllabo tetrasyllabum fadum
ἄγκοα uerb hoc eodem modo sermatum. αγω, ω, ἔχα κοινῖς, ne Q αγκγοχα aetbκως, abiecit alterum 1. Baτκν-S ἀγηοχα ctum est. Medium uero praee Aγκοχα. teritum trium syllabarum esse potest. Nam primam syllabam eandem esse oportet eum prima praesentis, sicut in activo repassivo. Secundam uero. S tertiam per eandem consonantem geminatam enuntiari oportet,quae quidem consonans ct sormativa litera est praesentis temporis, &praeteriti medii. ut σeω, κεκα. 4 ριἰως κρα κοινοῦς, ρέηξα α τι κως, cuius extrema per e. quae est praeteriti med i figuretutiva, enunti atur, re eadem repetitur in secunda st tertia syllaba. secundum regulae praeceptionem. sic ,-κης. ψ μεσ
baab O. incipientia, quorum praeterito communi solum
ἄκω scicis, non ab O. sed ab es. diphth. principium habet.
idem patitur. Hoc idem faciunt in praeterito imperfecto.
228쪽
ωνηim. Est enim regula. οπι 5-α0ανομνα τοπνευμα τοδ ενεςῖτος φυλα deum. hoc est, Attice aucta spiristum praesentis seruant Sed quoniam dictum est tertiam syllabam corripiendam esse, aduertendum est quo pacto
praeterito cuius thema est Eiίω λά - i. quod constendo significa hoc idem facit re eius prςteritum medium. α passivum. ut seMyr. ἔexesta, uectuam, tei εισμα. ἔρηρὼγαται uero tertia perssina pluralis liri κως - πεe Asm terstia singulari corripit tertiam, non ε. sed ι. abiiciendo, contra regulam iam dictam, quod factum est non Alaticorum more, sed Ionum. εν. ab icit ε. ut inu θω, ἔλευκα,
κα, κε μἰσος ἄκηκοα. Interdum uero Dores in huiusmodi praeteritis Atticis tertiam natura Iongam seruant. ut oeω,οξησω, σξηκα, oeωeκκα. αλκλtiit uere etiam, quod ab u7, smapraeterito communi fit, cuius thema est ἀλήψομα, tertiam habet productam, non tamen diphthongo, cum ex ea arbiectum sit ε. sed positione:quoniam non licuit ullo modo abiicere μ. conssinantem, quae extremam syllabam praecedit, cum sit de eius formali essentia, quod quidem accidit omnibus pastiuis praeteritis, quae antesim. finale aliquam habent conssinantem. αλαλημα uero & α G ,κμαι Aeolica sunt, repraesentis temporis uerborum in sit . ut eorum tessantur participia, hoc est, αλαλήμ ἰυος, dc ακαλημυος, quae accentum habent in antepenultima, sicut M A τιθεμαι. αλαλυκτuura etiam, ut quibusdam placet, praessentis temporis est. Sed de his in tractatu uerborum in ii. plenius dicetur. Sciendum est etiam. quando praesens incipit a a. siue A. Atticosabheientes primum λ. sue pris
229쪽
Eτετυφειν, sttariτvita praeterito persecto, extrema in sq. mutata, sicut in primo tractatu dictum est. Sed hoc in loco illud annotandum est quod quemadmodum Attici faciut proprium praeteritum persectum activum. medium,&passuum, quandocun* uerba incipiunt ab aliqua mutabiliuvocalium.hoc est, a. ε. 6 o. eodem modo faciunt&praeteritum plusquamperiectum eorundem uerboru, augentes insuper principalem uocalem,qus: semper in praeterito perfecto Attico corripitur. quonia regula in quod uerba abre Regula Attiui uocali incipientia,inprpterito plusquamperietio Attico ςQrum.
facit abs p augmento. Excipitur etiam εωλ
ris i. Sed de his quς patiuntur. dc ubi nulla ratio inflexionis lin ν. cogit desinere, omnino illud ab icit. ut ΙεeIi H I eIεα solutione a. in εα sic inrisos τέτJo α. Distbluunt quidem,
230쪽
DE FORM. UERBORVM AC T. o. diphthongum in εα inprima persona, cum a. sit formativa litera primae personae. ut τετυφα,υνέα. At in tertia persona in duo εε. quoniam ε. est sematiualitera tentae persenae. ut ετσb. τετυφε. Loquor de integris distroni Atticorum bus, nam ' βοα ex synaeres est. -Attici uero con
η Ahd αντι τον an tertia persisna. In quibus nulla uidetur ratio. cur extremae syllabae tam primae quam tertiae i. sit substriabendum, etsi in quibusdam codicibus inueniatur,quod scriptorum errore arbitror potius accidisse,quam ulla ratione. Eust iniuβ- Eustathius tamen ἐν G ψ. τῆς opus ἰας super his disserens tradit, κλα fieri εκαοκ Hi κως, non autem εκτοῖ-κοιανυς, cuius uerba haec sunt. Non simpliciter ex iis quae sunt ιι α -εσroi suo. ct smilia. per se lutionem κλα & επιποiuκ α facta esse, sed ex Atticis, hoc est, ἰλα -πρD1κit, quae ab eis uidelicet , p, ct ἔπεποὶηκμν facta sunt. Traditer Heraclides. Heraclides Atticos talia praeterita plusquam persecta in v. solo terminare dicentes, κ . talarοικκη, ενενοηκη. Et PUKnM. -ait Panaetius Dipturas habere apud Platonem. α Thucydides huiusmodi consuetudine Attica usus estist has di uisiones ex his dicit Iones proprie proferre ἡλα dicentes,resblutione κ. in εα. haec Eustathius. Sed utcunc ν accipere uoluerimus. sue se lutione crasim fieri κλα, uti, siue ex crasi solutionem scis, κόla. apparet t. nullo modo extremae syllabae sebscribendum est e. At in prima syllaba huius praeteriti ,si subscribituri. Atticorum more. qui ε. praeteritorum in κ. mutare consueuerunt: siue solum, siue in dir