장음표시 사용
321쪽
est)a uerbi s grauitonis sticiae coniugationis in νω. - . desinentibus. in quibus nulla fit synaeresis. Et inpe μου ψ nultima activi habent ν. productum. In pastui uerb penultima idem u.correptum: quod ostendit is quotae sint coniugationis,st unde deducantur.Nec suscipiunt reduplicationem,quemadmodum aliarum trium coniugationum uerba in V. desinentia. Ιευγνύω, Ιευγνυώ. Passuum γύγνῆμα. Oeisina Dεeγκροκα. Erisύς. Σευγνυμι. ἱIευγννω uerbo grauitono fit, extrema insit. Indieatiuus eonversa: Spenultima. quae in grauitono breuis est, hoe activus. esto. in seipsam productam conuersa. Secunda perina Ιευγνυς,a prima fi extrema in cr. conuersa. Tertia I uγασι. a secunda.adiuncto t. Δυiκα. Idrias
regulam esse debuerat, ad similitudinem dativi pluralis: Adnotatio. Obtinuit, ut in uerbis huius quartae coniugationis
clinatur. Na huiusmodi uerba si polysyllaba sunt, in prata Regula. senti solum Sprieterito imperfecto uariantur, tam in actiuuisquam in passuis. Si uero disiyllaba, ctiturum pridi
τοἱ .dcc. quae ab his deductitur. δἰ ut. παρ.ctu .μελ.8 ω.αo eisος Auτερος ε .st similia.In quibus secundus aorist. par estpraeterito imperfecto quu non habeat reduplicatione.
322쪽
re alia uerba in tui. in usu tamen non sunt. At eorum passiua omnino deficiunt in modo optativo, quia si sormarrentur secundum regulam, necessario haberent ui. diphathongum in penultima sequente consonante.cum hic mos dus formetur a prima persona indicatiui passivi, extrema in mutata, Sadiuncto t. penultimae uocali. uteturibaham, τυ loi ηρ. sc-lευγνω unt. Sed hoc fieri non potest, quia post ui. diphth. sequitur μ. consonans, quod De diphth. est contra regulam quae post ui. diphthongum uocalem vi.
tum est, ut post ui. diphthongum uocalis tantum sequas
Subiunctivus etiam tam adii uorum quis, passivorum huius quartae coniugatiqnis non potest formari, duabus regulis inter se repugnantibus,quarum altera est,quod subiunctivi uerborum in tui. eandem uocalem. 6 eundem accentum habere debent cum suis primitivis. sic enim circunflexa communiter appellantur, eis uerba in Ai. ab eis mediate deriventur, sicut silpra dictum est. ut τιθῶ. ἔαρτιθω. εὐμ ιςω. dc similia,secundum quam regulam etiam subiunctui quaris coniugationis coguntur eandem habere uocalem ct accentum cum suis primitivis qus grauitona sunt. ut Ιευγνῆω, ἔαμlεροπω. Altera regula est, quod omne participium in O . ὀIuτομον declinatum per m. subiunctivum facit circunflexum. ut 6 θής, τοφθίπος.
omnino repugnat, ob quam rem subiunctivus modus prorsus deest. Anae pabishγhri Eνεsως Mnae . Σενγνυ .
323쪽
DE VERBIS IN MI QUAE NON OMNINO REGULAS SEQUUNTUR.
munibus regulis declinan nec per omneis modos, ct temnora. ac Renera eorum inflexio inuenitur. Et primum de disyllabis, quorum cum qui substantiuu uerbum fieruuentissimo sit in usu, ab eo incipiendum esse duxi. Ver' tu. Hul. rum quoniam' a. primitivum eius secundum uarium aes centum S spiritum uaria habet significata, haec primum exponam. Grauitonum enim re tenui spiritu signatum. sum siue existo significat. . Orit . t. Et etiam uado S perficio sgnificat. Aspiratum uero insduo dc sedeo, unde diu. significat etiam mitto, unde iεω.. ἔῖ-ανδπλασιασμο . At Iῖ circunflexum re tenurem spiritum habens is εο ω. sno significat. aspiratum uerb sedeo, dc fit arao G MN.
i sum. B igitur. quod existo significat, sextae eoniugatis' Δ onis grauitonorum, derivatur ειμι. trema in fit.
mutato, sicut ari θεω, τιθυιi, dc i. ancipiti asium a. Re Ia quoniam uerba in Ai. desinentia, penultimam produs ctam habere uolunt. 6ζε. in κ. conuerti non potuit, ne coas ' incideret cum hoc uerbo. quod est hii το Mγω, emo π φησεν , --π p. a etiam ne penitus amitteretos
ostea quam de uerbis insit. dictum est quae trit syllaba sunt, ct regulariter formari possunt, oci quorum usus per omneis modos frequenter habetur. Nunc de his dicendum est,qus a cos
324쪽
TRACTAT Vs SECUNDUs. - rrgmneisparteis siue literas sui primitivi: quoniam derivatisua omnino aliquid de iis primitivis seruare debent. P
terea ut saperet naturam uerborum in lai. quartae coniugationis, quae in penultima o. ancipitem longam habere Molvt.Nam ε. non potestproduci per D. sed per η. aut t. re sic penultima s. diphthongo facta est longa. re obui dictu est, quod omnino est contra communem regulam ueta Canon. borum in m. quae uolunt habere in penultima. aut u. st sint primae uel secundae coniugationis. aut ae . si sint terstiae, aut o. longam si sint quartae. idcirco hoc uerbum exs Cipitur,qetiam εἰμι. το ποeενομα. Cum re ipsum μ. diph: Θμt vado. thongum habeat in penultima, ct est quartae coniugationis uerborum in V. cum eius primitivum non patiatur synaeresim in modo indicativo, dc etiam stet par syllabis sicut Iευγνυω,Iεονυμι. Acuit extremam. quod est etiam contra communem dictorum uerborum regulam. Nam uerba in Mi. aut habent circunflexum accentum in penulutima. si sint disyllaba. aut acutum in antepenultima si por. Iysyllaba sint. Sed ab hac regula excipiuntur μμ .d φυμὶ κ τ' αpoueεων τον φ . hic quae cum sint εγκυτικα opus est ut acuant extremam. Nam omnis ἔγκrurista dictio aci Dissio inclis centum super extremam habet, aut acutum, aut circunflexum, nunquam autem grauem, nisi perpathos. ut σφεας:
Κού- ων-ας ε εα ηbeoενὼ πeo utit. Cum aliis uerb enuntiata inclinatur ad accentum praecerdentis syllabae. si dictio praecedens permiserit, ut ειμἰ, ἔγί
Secunda persena εις, M sequi. extrema in σ. eonuercsa. sicut am τοῖ τειμι τ 3κς. cuius apud Poetas stequenstissimus est usus. o in loco aduertendum est εις acutum habere accentum, quanquam per communem regulam ucircunflecti appetat. Nam omne uerbum in longam des S , sinens
325쪽
DE VER B. ANO MALIs IN ML snens accentum suscipientem. circunsectitur. quod ut quisbusdam placet sactum est, ne coincidat cum sς. secunda persisna, μὴυ το ποeloquos, quae circunflexum habet accentum. Est etiam encliticum,ut λιμοπος εις αγώαοφλουτἰκος. Otiam
abiecto uerb α fit ἶ το uxue inς. re circunflectitur, quamquam deducitur ab quod acuitur. ut dictum est. quod
ei cro, etsi ἔμι, εἰς,menclitica sint. Potest etiam ct alio mo Apollonius. Brmari secundum Apollonium, hoc est. a uerbo grauitono εω το νπάρχω. passivum ερμα . Secunda perina ruκοἰνως, arbuως, κeάσει M. Nam consueuerunt Attiuri se are huiusmodi secundas persenas indicatiuorum passivorum per A. diphth. ct scut in τυνξ um dictum est, tertiam perQnam activorum secundam faciunt passivor
εομα,εs, 4 neaσειε . Est dc alia secunda perina huius uerbi, cuius apud Poetas stequentissimus in usus. hocesi v quae secundum aliquos fila secunda per na regularister sermata, hoc est si , cui addito altero eri 2 ι. in finem translato fit taῖ. α enim necessarib geminatur, quoniam simplex ια cum ἰωb prolato, est χαρακτηeisi εν tertiae persenae. ut τυν bucri, τι M. Sed alio modo eam Herodian. sermat Herodianus, hoc est, oeam σε interposto M'ui facit. cuius mirema in cn conuersa, fit an geminato v. sed quoniam nulla dictio in eandem conssinante geminatam
desinere potest. additum est l. 2 sic οή sactum est, quod
Tertia persona Ut, cuius uaria est sermatio, cum nullo modo regulariter se ari possi quin coincidat cum tertia plurali. Nam si a prima per na sermare uoluerimus. t. in m. conuersa. ωσί fiet. Si a secunda regulariter sera mala, hoc est aci adiuncto ι. fiet tertia singularis es ri, re. talis est
326쪽
TRACTATUS SECUNDUs. Irotalis est tertia pluralis. Idcirco alii alio modo eam ima
runt.inudam enim a prima possina qui abiecto prius i.de diphthongo: deinde extrema in M. conuersa secundu com . . munem regulam, ac postremo σ. in τ . mutato δωόικῖς τί ,τι. faciunt. Sed quoniam omne uerbum in ι.desinens,uult habere penultimam longam,nectae fuit interponere . . ut saltem penultima esset positione longa, ct sic factum estἔς .
Est oc alius modus aptioqui reliquos omittam,hoc est, ast eunda persena εω mutato altero ι .in τ. fit ες.Non tamen Doricum est licetin m.desinat:sed Dorico simile.Nam Do Dorica uererica propria secundum Herod. in τι. puram desinunt. D. hoc est, nulla consonante praecedente τ . si sint tertiae percsingui. uerboriim in m. ut φκιὰ, porri. Verum i sὶ o . habet ante τ . In plurali uero consueuerunt Dores, eatiami . consonante praecedente τ . formare tertiam perso snam in m . utoαντι Morei, re caetera huiusmodi. ΔυHAετορ, ετον esse debuerat, penultima correpta, απὸ is 'us, imterposito uero o. ib, shi dicimus,penultima quidem pror uuia ducta contra regulam uerborum in m. quae illam in singiulari tantum productam habere uolunt. Πληθυιπικα. λ εσμεν de Obτchiμαί αλακπινες αεμ. Et INAος x. .Hμίς τ τοῖοi οσαν σέθεν ἀπ-ωμεν. Θεοκριτος εμ φα&ιακεντριο ουτ εγνωωοτεροι τεθνακάπις, ς Pol ἔμες. Secunda perinam. Tertia εσἰψωσὶ interposito 1.utpe ἔsia nultima producatur sicut dictum est adsmilitudinem dativi pluralis proprii participii, quum in i. desinat. Et laeviκοῦς αιΠ.ut τι θεα n retracto accentu in antepenultimam,quum
n5 amplius sit encliticum. Polysyllaba enim enclitica esse Annotatio. non possunt: sed disyllaba tantu,re monosyllaba. Ir,iάλκ.
HV, a prima per1bna praesentis temporis sit, extrema in Practeritum p. mutata. Ut ειμἰ, ριμ, sicuti s ui. sh st. Deinde soluta dipha impersect.
men prius expucto. moniam desinentia in ν.nihil uolunt Si habere
327쪽
Et sic prima persena praeteriti imperfecti septem modis impό se , uenitur secundum uaria idiomata. Communes enimur dis cunt.Iones uerbἔα. ocia. Attici uerb J. monosyllabum. At poetae εηρ εορ, αεσκον dicunt. Secunda persena a prima fit, i. in ς. conuerse. ut V, ἶς,sicut ετἄκμετιξης. nec subsscribitur i. ut in ri uti dictum est: cui adiunctaοα. ωολικως fit
Tertia persena i esse debuerat, a secunda persona abie
cto ιν. secundum communem regulam uerborum in/ιν. ut i καετies.sse κς, I. sed inusii non est: pro ea autem utimur . . quae a grauitono uerbo derivatur. hoc est εω. ὁ παeατατι ς. ἀομνες.κιΜκεμ. NMn ε. si in id desnat, tertia persona uerborum
328쪽
fit ἀς.sicut in prima persona plurali, ML.
Et sic tertia persona sex modis inuenitur. hoc est,κν,ους, κειρ, λ, ε , quod ἁπό τοῖ κε fit, abiecto temporali ausgmento, re adiuncta σκε ωεικοῦς. εεσκε. sed propter alternaἄtionem duorum εε. alter9m abiicitur.&sic fit υκε. Sed aduertendu est, ἀμ tertiam personam communem, βεμ nunquam abis p. inueniri. Δυ - ζτονδεω Duilis nusesse debuerat, ab eo quod est Ap penultima correpta: sicut
Illud uero Hesiodi in Theohonia. Loeus HesTἔς δ' ἔκτρῶς κεφαNrἰ,μια αερχαροποῖο Mοπος. si Lαwr; in ἀσαν. Nonnulli dicunt hoc esse Boeotorum more, ae Thebanoru,qui singulare uerbum pluralibus nominibus. α masculini generis re taminini, iungere consueuerunt. Pindarus in Olympqs. MLυγ-Hς νμνct
329쪽
Mἰσος urore υιπος. hcrας, Rhessa. Aliqui tamen uolunt na&εα primam personam praeteriti imperfectip. ut dictum est,arro is uresse potius, quam med i praeteriti persecti.
rro. exsa. inibusdam tamen placet hoc esse praeteritum imperfectum BrJ . cuius activum est tilata olvae amas
Imperativus ἄπο τοῦ νοι , quod secundum communem regulamasi. formatum est, απο - εών prima persbna plurali, exirema in θi. conuersa.Vel a genitivo participii εις,ἔinroς εθi.κ πῖrio ναυιῖm σ. σῶν ini. conuerso .mia quandocun* fit R pleonasmus alicuius consonantis in habentibus penultis
σο. merus pro plurali. εσο uero ab eo quod est ἀσο se atura secunda persona praeteriti impersecti uμην, ἔσο το. quando accipitur pro eo quod est ili, sis uel es: quod est temporis praesentis & praeteriti imperfecti imperativi modi. Si auteponaturinsgnificatione praeteriti persecti,accipere poterimus derivatum esse a praeterito plusquis perfecto: quod in hoc uerbo simile est uoce praeterito imperfecto medio. Vtrunque enim facit κτο, licet temporis fgnificastione
330쪽
ἄντι - εισε, hoc est, quales essetis Vlyssopitulari sicunde
EU ω, quod circunflectitur, quia eius participium in in Οἱντονον desinens,declinasper ντ. ut εοῦς εροος.oc si in usu nosit, nec obstat altera regula, quae in boνωi dicta eskqubdsubiunctiva uerborum in Ai. eandem uocem S eundem accentum habere debent cum suis primitivis circunflexis. mia licet ζω. grauitonum sit, a quo derivatur ειμἰ quaretae coniugationis, ut dictum est: possumus tamen ab eo formare circunflexum uerbum in modo subiunctivo. .