장음표시 사용
351쪽
DE VERBIS AN O MALIS IN MI. ni possunt, nisi ex orationis sententia. Caetera uero omnia ex ipsis primis uocalibus discretionem habent. Illa enim
λ Nec adspiratur principalis syllaba, quanquam post t. ψω φφε sequatvrc. quod Ionum more tactum est: qui adspiratio:
nem fugientes, pro ea tenui spiritu utuntur. ut οἱ bμαι, pro ἀφῖγμα: dc απικομπε , pro sic in alijs huiusmodi, quorum s ouem non adspiratum in usu remansiti quod eius adprobant composita. ut ἔπις us, πkασαι, πὼαται. In qui
unde is Jς uerbale nomen: sicut a δ ὲοται ος .'abiecto ε. de diphthongo. ut bigrion απο si εἶum. Ab hoc igiturnos mine UM quodne p sic deductum adspiratur fit uerbum
352쪽
tionem suscipit,sicut τίθημι: quonia φημι encliticum est, τι evii autem non. Enclitica enim aut monosyls Enci fica. laba sunt,aut disyllabamunquam autem p olysyllaba. Habet etiam acutum accentum super extrema:quod est comtra naturam uerborum in m. Nam uerba in Ai. si disyllaba Ueiba insunt, accentum habent in penultima. ut γνωμι. τλῆμι. Si pos taulysyllaba, in antepenultima. Sed ab hac regula duo exe Qcipiuntur. hoc est, mi; το υπάρχω, &-το . ut supra dictum est. Secunda personat . accentu acuto, ac ν. subscripto: contra regulam uerborum in ua. quod nihil ασνεκ φωνητο r,hoc est,non prolatum inuenitur in uerbis in μι. quemadmodum in s. desinentibus. Sed hoc uerbum se τα παράλωρυμπαλαωμ habet in secunda perina singila Iari praeseotis temporis. ut inquit Eustathius Ostori φας ου. - n . . Ob σήφ ἔπιονοντο γαλομενος ἔνθά P κ .em. 2Iausti p. - Πῖς-πολεμ. io ιεθιε ιεν ὁποτε σχαρι. 2Iλιαῖος e.
Sunt qui dicantiph a uerbis in Mi. tonum suscipere: literas turam uerba uerbis in eo. Nam uerba in v. in secundare tertiaperlana diphthongum habent Ba t. Tertia pera. . na φασί. Dicimus etiam Nec ad*iratur principalis syllaba propter φ. ablatu: quos
ad similitudinem dativi pluralis eius participq,ut supra in aliis diistum est: quod accentum grauem super extremam habetvit φας, φάντος, Φε n. moniam omnis dativus plui Regula. talis disyllabus in i. desinens,non per protensionem, scut
353쪽
accentu acuto. Quoniam si post ἀφωρε ny alicuiuspartis orationis declinabilis relinquatur syllaba breuis, accetum suscipiens,aeuitur. ut εβαριμαμ. IDάφος
ε ἔκσαι ,penultima producta. 3 βοιωτικως εφαμ. Adnotatio. aduertendum est, singularem numerum secundiaoristi uerborum in Mi. non suscipientiu reduplicationen , eundem esse cum singulari numero praeteriti imperfecti estusdem modi: diuersa tamen ratione, sicut in eorum solar,uc matione dictum est. ut o napriminis. ὀνων, ἔγνως, σγνω. AOei ς λυτεeος.
λην, ετλης, εNut. In aliis uerb numeris sela penultisma disserunt. Quoniam praeteritum imperfectum corripit penultima: secundus uerb aoristus eandem adpetit prorpe pliς - tam. At in uerbis reduplicationem suscipientibus. dissert secum
354쪽
TRACTATUS SECUNDUS. IN seri secundus aoristus a praeterito imperfecto reduplicartione tantum in singulari numero. ut ἐτίθκρ. quae si subtrahatur, coincidunt omnino, sicut in uerbis non hetis hentibus reduplicationem. Nam si ab eo quod est rues, , subtrahatur τi. syllaba, quae est reduplicatio. εθω res mane oc talis est secundus aoristus. At in aliis numeris. oc reduplicatione disserunsi d penultima.
αμου, Φατα, ab acti: uo sicut metra is ysae Indicati s i, ὼς αi, sed in usu non sunt hara, oec. quae inflectionem uerborum in tui. secundς coniugationis omnino sequuntur. φεῖ , pe* θα .nultima circunflexa, quia natura producta est ultima bre Dis, pro sententia Heraclidis apud Eustathium Γιρο μας i. qui ait, memadmodum ab eo quod est πιθεω,πιθῖ, fit τί ei tui, re ab eo quod est ;sαs, se ab eo quod est φαο secundae coniugationis Φημῖ. passuum φαμα, inustatum uidelicet, cuius infinitiuum est Φῆ diu. Aliis tamen placet ab eo quod est , petiuu . medio ao isto secundo, farctum esse, repropterea acui penultima. tanquam a. natura breuis si in penultima, sicut τυαει . sed sententia Heraclidis magis probatur.' Πεδ 3αχὰλυικἀ αqsinuat. A M α ως αῖ α μω αρ ἐνe m ς DiaA Aλα vidit. Diuersias intergrammaticos inuenio opiniones sui per his uerbis. utrum sint prpsentis temporis,an prςsteritipersecti. quia Zenobius uult ea esse prssentis tempo a
tationem coniugationis moλiκως fieri primae coniugatios nis, S per reduplicationem αλαλκμι. passivum αλαλυια, unde αλαληρα. Eodem modo & participium cum acreentu acuto in antepenultima quae non fierents αλαλκμα esset pr eriti persecti. Herodianus autem con
355쪽
, DE VERBIs ANO MALIS IN MI. . secti. ab eo enim quod est strinit, praeteritum pastuum esse
Αχαχύκτκα ι λαύκτuam etiam idem pati uidetur quod α λη M. Aes. δε Nam alii prsteritum persectum esse uolunt, alq uesrb praesens. Est igitur αλῖ το πλανῖ, hoc est, erro. unde αλύω, sicut ἄνω, ἀννω . a quo a iuvae, sicut aeuarae. . S' quemadmodum ab oeuarta fit oeυκτος, sic ab Ochoam fit αλνα ατος. dc sicut ab eo quod est δεγκτος uerbale nomen, fit ασ υκῆ. sic ab eo quod est αλυκτος fit αλυκτῖ, cuius praeteria
qui praesentis temporis hoc esse uolunt, ne . Est uerbum αλνκτῖ, a quo αλύκτη ut, passivum αλυκυμα ωολiκως. Aeoles enim in huiusmodi uerbis producunt passivorum pes
i. - η. ct , secundae personae sunt praesentis
temporis passiuae uocisa uerbis in Ai. παραλογα,hoc est, praeter rationem, pro his quae sunt κ*Ἐσω, ἔτrisa ti, Nνασα, quae secundum communem regulam uerbos. min
356쪽
rumin ui. formatae sunt a tertia persona singulari, τ. In G
M ηορα N κῖκυραμενοιτιον νιε καθιία. hoc est. statue. Iriiάλος φ .I' - μεγα κῖμα. πολυμ b' oeηγμαῖομ oei ν Alii dicunt ἀποκcποῦν fieri imperativorum desinentium in . ei. α augmentum kqui. ut liςαθε,4 αποκοπη isa, κὶ εκτασει;su. Si breuis sit ακοκon esie dicunt. Si uerb longa, per biny, ab eo quod est isάω, ῖ. isαε, 7sa: sicut ab eo quod est βοάω. ῖ, βοαε, βοα. ita 4 Vuφων. Nos autem Vrbani sens dicimus, non solum in uerbis desinentibus in es. sed etiam in his quae desinunt in με. tertias praeteritorum imperfectorum fieri secundas imperativorum. ut νοει, φιλει, θύα. sect Attici, si non utantur terminationem ei. utuntur tenus Attio. personis eraeteritorum imperfectorum in imperativis. ut
357쪽
1 M Nola η κ κτανεβέλλεeοφοwrti . INάδες ἄν I τι is ἀποθανοις. Est enim τεθνακς praesentis temporris, ab eo quod est seeundae coniugationis. ἀμεις m. cuius primitivum est τεθναρο. τεθνα per reduplicationem propriam quς per ε. sit ἰωνικῖς,ab eo quod est θνάω. z. eius participium τεθνα- τεθναντος.unde τεθνα κν scutisας Dareo ismur. quod autem praesentis temporis τεθναθι ossiendit, quia habet α. correptum. Τεθναθι. Ge ab ἔγω τοτε οπποτε κlρ N,
Si enim esset secundi aoristi, α. debuisset productum esset
Imperatiui quia imperativus in θι. desinens secundi aoristi natura propenult, ductam habet penultimam. Nec me fugit ese, qui tras diderint, τίθνuii, non riere esse thema huius quod est τέα θνακς. Sed hos potius sequor qui τεθνηui ponunt, etiam stri νῶνα. τεθνῶνα ντ αυἱκιγυς τε cruria κς inueniat penultima prosducta.quia ut illi uolunt erit prsteriti persecti temporis.αη er
ctum. τεθνηκυα, τεθναἰνα, τεθναναι. quod re si non nego. ita fieri posse. non tamen facit ad rem: quaerimus enim thema Τεθνανα. huius uerbi, non alia tempora, ct si τεθνῶνα eo modo in ueniatur in infinitivo prpteriti temporis penultima producta. Τεθνα t. hoc non impediet quo minus etiam in praesenti sit τεθνα- penultima correpta, a prima persona plurali secundum
Et τέθνη ut hoc modo fiat ab eo quod est θναυρα, per redus plicationem quae per a. fit, sicut tamen haee disseremtia est inter has reduplicationes, quia altera est propria, sacut ex his quae de reduplicatione antea sunt dicta, secile est
358쪽
od abs p reduplicatione etiam insiectere licet. ut τλκμι
I Ibuit quaerere, quaest positio huius uerbi s mur: sed ἔπιι V. a nemine traditu hoc adhuc potui inuenire: licet Eus - stathius dixerit super illud Homeri. Onan ,αψ. μμ-
α nempe comuneae consuetu est pro φὶ poni ἀπο-iw. Homero magis amatu. tanquam massi s poeticum. Verum ex his non intelligo quod esse uelit thema huius uerbi. Gnui, an aliud.Non enim uideo li buthema ipsus esse posse. Nam siue uellemus dicere liso iustesie praesentis temporis optatiui modi huius quod est isar sit. non ἔπαiw faceret, sed lisaiουμ, απο in isας, isόπος, per res duplicationem quae fit peri. qualis reduplicatio est in prora isenti indicatiui. Sive esse a secundo aoristo indicatiui eius dem uerbi ilium, uidelicet incrementu caderet. 6csαμμfaceret. αποῶ Hς,ώwrος, non αἰην. Sed hoc ocaliacon opusyderanti,nultu uisum est rationabilius thema quis istini. licet hoc forsitan in praesenti non sit in usu. Sed multa alia etiam inueniuntur: nee solum in uerbis, sed etiam in alijs partibus orationis: quorum positiones aut principia uel simplicia non sunt in usu. Nec reduplicatio quae factast latae. per ε. noua haberi potest, quum in tam multis uerbis eam
359쪽
sertim prima syllaba adspiretur,ut eius compositum declarat quod est αφεσαί ν,quod non fieret si αὼμ esset secundiaoristi. ct maxime quia s. incrementum caderet. Nec sorium isai. placet esse ab eo quod est is uii. sed etiam Gaeprimam personam pluralem praesentis temporis mos
Eῆνον λθα θυίουσι ἔφεπόμεν γ μηι ιζ τός. Vbi liquidb adparet Imperatiui ct Infinitivi praesentis&praeteriti impersecti temporis esse: quum praesertim penus
tima in his correpta si secundum regularu praeceptionem ct secundum analogia fiant, nec ad eorum formationem multis mutationibus sit opus : sicut si hoc secundum nomnullos alios uellemus accipere praeteriti persecti esse tema. - poris,per metaplasmos&syncopas.&huiusnodi figuras ημμ' ' 'semper alias. i quantumlibet hoc ostendere conem tur,non poterunt quin εsaim praesentis sit temporis: quum non possit aliqua ratione a praeterito persecto deduci, cursus thema εs ui esse fateri opus est, a quo omnia supradii tarmulariter deducuntur. Vnum tandem inuenimus emplum πεφι ἀες ut θεματος, quod huic nostrae adstipulatur vi φαβε opinioni ioc id quidem apud Theodoritu grammaticumhy Emei πνεi'Am ωρ.qui inter alias dictiones adspiratas ab M incipienteis,hanc quo inseruit sic inquiens: εsiqui ncrum κλ ν Ῥατα .hoc est: suu adspiratur,2 declinata erius.id
360쪽
τRACTATUS SECUN DV s. IT Gius. id est. 2 quae per motum sue declinationem ab eo deuducuntur,ut fiant exempla quae supra posuimus. Hoc licet curiosum sorsitan aliquibus uideatur, tamen mihi libuit huic loco inserere, quia apud Homerum usum horum uerborum tam frequentem reperiamus. f
Erba in βω. desinentia grauitona, re quae has Verba tabent ε. in penultima, siue solum, siue cum alio Sco. qua immutabilissuturo carent,&usi ad praete ritum imperfectumsbium uariantur. uti λα
Verba etiam quintae coniugationis, habentia primam Verba quin syllabam ex reduplicatione, in liquidam desinentem. ut raeconiugas μαθμα eae. καί και eae. παμφαι νω. Similiter in ω. desinentia, de W0iM quae anteae . per implicationem duas habet consonanteis, quarum altera sit liquida. ut ιι ψόλω. Etiam in ω. purum, in. diphthon. antecedente. ut οπυία.