장음표시 사용
331쪽
DE VERBIs ANO MALIS IN MI na plurali. sicut Nam infinitiui uer borum in ι i. praesentis temporis, penultimam III habere uolunt. Ates tanquam disyllabum,disyllabos
332쪽
ELiτο πορεi dum hoc est, vado. fit a uerbo grauitono Indi duus
quo aduertendum est, quod quatuor sunt uerba indi. desinentiaquς uado significant,quorum primum estia. a quo derivatur ἄω, interiecto t. cui subtracto ε. fit iω: um de Ividi syllabum, & nω ;ῖ, - - εω ἀνδαλα Πασμομ in ι. unde uado A uerbo igitur μω.ba kφθονα γου fit 2m. α est quartae coniugationis uerborum in Aiacum eius primitivum non patiatur synaeresina: quemam modum ειμι τροπα hoi. Habet etiam s. diphthongum in penultima, contra naturam uerborum in ii. ec eadem circunflectitur,cum sit longa natura ante brevem. Secunda
hoc est. quis est unde uenis hominum Illud uero Theocriti ἔμ νομευσi, uidelicet ευακ μει --θεμ. hoc est, nisi abeas Asa. isthine. Secunda permna est omnino similis secundae uerbi substantivi o. quae quidem eodem deducitur modo oem M. i
333쪽
accentu in eadem syllaba seruato. Nam ἰωνες interpornentes a. in huiusmodi personis, accentum relinquunt in eadem syllaba in qua prius erat, circuns o tamen in acurtum mutato: cum etiam syllabast locum dc tempus muta
334쪽
Secundus aoristus non inuenitur: sed pro eo utimur aO risto primitivi. hoc est in .iες, σε. απο is iis . unde participium ' 'iων, i ος . εἱιων, εἱio ος secundum alios. At s.cundum Theodorum libro tertio τυινως τε ea, praesentis tempos
x a QM2,κ αουκῖ. Nam Attici si non utantur ter T 3 minatione
335쪽
minatione in ei. in imperatiuis uerborum in ui. utuntur tertiis personis praeteritoruna imperfectorum : sicut re inuerabis in ω. desinentibus. ut ἐτίθuμ, τι θους, ετι it. Toriosaκτισ
quorum viis in simplicitate habetur. Nunc autem de compositis eiusdem uerbi. composita risiui,ἀντὶ Ἀπόea η' . -
336쪽
I ''qui uaria significa secundum uarium spiritum.Denso lint. enim spiritu mitto ct cupio significat: tenui autem, vaὸ do. Nec in omnibus modis, S temporibus, ac generi bus idem est usus a scriptura. Idcirco in tria illud distimguere licet. secundum tria diuersa significata. hoc est, L ui
τ εμπω,quum eius iniimio magis sit inusin id inprimissor mandum ct declinandum esse censui. Oeisinameγκτικά. Eνεsως. I 'ημι το πιμπω αποτον Ιεω fit, extrema inei. ac penultima in propriam longam mutatis. Iεω uero fit Aro πεω iuus
πω, per reduplicationem quae impropria dicitur, ut in principio uerborum in ui. primi tractatus dictum est. 2 patitur synaeresim: re est primae coniugationis circunflexoru. ut reae,iω, unde συυ. sicut απο - τιθεω, τιθῶ, τι ὸκ . Cuius solamationem dc inflexionem in omnibus modis S temporisbus d generibus hoc uerbum ἰκμι omnino imitatur. Secunda persena ἰκς. Tertia ἰκει. A ἰονος κά Diishyone variγmaolium. hoc est, mittit.
Differunt tamen 2 accentu respiritu. Nam ierin acutum ac sol centum habet in antepenultima.dc tenui spiritu signatur.
ἰαm uerbpenultima circu flectit.&densum spiritum habet. 'iam. ' Disserunt
337쪽
DE VERBIS AN O MALIS IN ML Cottidiosis. Disserunt etiam in compositione praepositionum: quo
niam non cum omnibus oc eisdem praepositionibus utrumque componitur. Nam cum dicimus: non autem vi LM.Cum εις uerb ct e contrario dicimus. non autetiDSM. Cum συνιῶ dicimus. Cum προλ
inusi rum eoincideret cum ἶκα primo aoristo cuius usus stoquentissimus est mutauitu. in A. diphthongum, Boeotorrum more: sciit τεθμκα, απο- θήσω. quod praeteritum oenin usu non sit ab eo tamen derivatis ste uenter utimur, ut
338쪽
TRACTAT Vs SECUNDUs. esse debuerat, aem si s . ut in τιθυιι dictum est. Compo
Κηed τiab M A ideοεσαν μνηsῆρες ἄγανοῖ. Penultima correpta secundum communem regulam so Regula. cundi aotisti uerborum in Ai. Nam aoristus secundus quam uocalem in singulari habet in ultima, eandem in plurali uult habere in penultima. ut sichr. hi in dicendu suerat, sed de hoc in τίθυιi satis dictum est. . Mira.
AOei ς β. Secundus aoristus debuit esse a genitivo parti Gij, g Aor. min. trema in ei. mutata: uela primaplurali sicut&praesens. ἔαιών 'ἔθi. non tamen ἔθι dicimus, duabus regulis inter sererpugnantibus, sicut in τίθάμ ct de hoc secundo antisto diectum est. sed ro potius in usu habetur, quod fit a secunda persona proprη aoristi. longa in breuem mutata. κς,ες.un
339쪽
DE VERBIS AN O MALIS IN MI. Tertia persona 'γα, unde Vestἰτη . . λ'
persona plurali secundum comunem regulam uerborum in μι. ut εμεμ,lim. sed cum huic regulae alia contraria inue Regula. niatur, quae est propria secundi aoristi, quod imperativi inei. dc infinitius in να. secundi aoristi penultimam natura longam habere uolunt, opus filii producere penultimam. non ε. in κ. conuersa, sed assumpto i. indiph. sicut in αι euii diximus, μναι factum est. Μ ατ υς. iu Dei κως μευα.Mεωνiκῖς εμεν, undeμεθελεμ . INαθος ei. λυορ εγωγε λιυρή-με ἰμεν χολον. Κα προέμεν. INA'ος Tλακς κεν Min v ψ εrfitποεμεμ τι inus. Annotatio. in loco aduertendum est a tribus esse μναε. primum - ο μμὶ το uetr χω. secundum Ad si N το ωορενυι-, Shaec duo tenuem habent spiritum. & praesentis temporis sint. tertium uero ab hoc uerbo i, quod aspiratur. 2 est secundi aoristi. Potest etiam essepraesentis temporis e - 2 GKνM RG μετάθεσιρ' tu σναίεο ν αι.
340쪽
persectum passuum uerborum in m. vult penultimam habere correptam. Vsus tamen obtinuit ut penultima acti Di ct in passivo seruaretur, qvs Boeotorum more diphthon pus est, sicut in τε Mim απο - τεθεικα. Secunda persisna