장음표시 사용
361쪽
Duco. Miror. Frango. Capio. Eligo. Sentio. Auxilior. Capior.
ρλε est,sive ορεμ αποβλεῆῖ. Λεύσω habet futurum ενὸς in quod reducitur ad praesens,secundum aliquos. Vias de illud Homeri Ilii αῖος a. δεεν τα-τόγε παν ας o, μοιγ ας xeχεταιαν 1; τοίατε.hoc est,uidetis.Idcirco simplici in scribi uolunt. Etiam quae a futuro deducu tur grauitona. ut detrae, Mae. Etiam in habenua anteWaut λ. aut ν. ut
363쪽
Cognosco. Gigno. scio. Mordeo. Ligo. Rogo. Timeo.
sentis temporisqpraeteriti medii. sed propter alternatiornem trium seruatum est a. quod est aualineislκ μ praeteriti affui. nihάσκα supio. οθεν Oro2hgreae M L. Mea σκω. ὁMεἰ.
364쪽
τολή ὁ πῖ Mῖοτος. Eustathio tamen placet ut ab actitio praeterito. hoc est AD ,huiu odi participium per syn
turo θανοῦ. κα3 μετάθεσiμ fit θνάω θνῖ. Q τεθω. Vnde ἀρναρι secundae coniugationis, ut supra dictum est.
365쪽
Intendo. Sedeo. Sedeo. Clango. Subuerto. Dormio. Misceo. Saturo.
366쪽
367쪽
368쪽
AP XH TOY C. Ω'θεω, ω z. Mελλαρίσω, oro του σθω hegsον. Aoeisos et4ωτος i. πα. IJαρακειμενος παθητικος ex σμα. ΠEPI METOXHΣ.Eτοχκ Isi λεἱις μετέχον τοῦς τοῦ ν ονομάτων ἡ τῆς τυ εμμάτων ἰό οτητος. hoc est, Parsticipiu est dictio participans nominum ac uerborum proprietatem . Nominis quidem genera & casus: uerbi autem sitagnificationes. tempora, ct coniugatiornes, S communiter species, figuras, renumeros. Dicitur autem μετοχη, tirae ατο ετε hae, quod Latine participo significat, eb quδd partem capit nomis nis,partem p uerbi. Pro quo ori intueonai nune sit exemplum: quod habet generalem sui declinatione in eo. quod pars orationis esse dicitur. Specialem uerb in eo quod partem capit nominis,partem. uerbi. Proprium
369쪽
Participio propriunt. Formatiopaincipio:
DE PARTICIPII S. Proprium est huie parti, semper in derivatione constistere: quod de nulla alia parte orationis dici potest. Nam
aliae partes & primitiuas habent species. ut apαMMυς nos mine βαωλικος. -uerbo alia. Participium autem semper in derivatione est . ut aria ον, ὁ γραφωρ. τοῖγραφοπος. a τυπlaeso τ ξομ. τουπάνσος. quod fit a prima persona praesentis temporis modi indicatiui,adlucta ν.consonante. Nam omne uerbum in ω. adposita ν. participiuum facit. H τι πος, a nominatiuo fit, Q. magno in o. pam um mutato,dc adiuncta τος. ut ὁ τυ ξων, ττυσξονσος. λα - ντ. moniam omnis genitivus participit. proprium superans nominatiuum, λα- ντ . declinatur,
dempto participio praeteriti perseeu.το πῖον.ομηρον. mos niam participia declinando corripiuntur, nisi synaeresim
si κλκτικη ω-. Nam participia omnia impari bus syllabis decli nata.& nomina participialia, eundem ha
τυ irrων. τοῖς τυ ξουσι. moniam omnis dativus sin gularis desinens in i. prolatum, ante ipsum suscipiens eri ac elementa renuens quae cum ipso audiri non postulat, dati Dum pluralem facit :&scnmbin dicendum fuerat. Sed quoniam huiusmodi datiuus uult habere penultimam seu qualem tempore siue maiorem penultima aliorum casiue
est. e. enim productum, per adpositionem it. producitur. το θηλυκορεκ τ ουσα, agenitivo masculini fit. Nam omne participium tiam Ur. declinatum, extremam genitivi in σα. consuertens, ac penultimam natura producens, flamininum
facit. Producitur autem penultima, adsumptione τοῖ u. in diphthongum, ut supra dictum est: prius tamen ν. conssonante abiecta. Tὸ ira. correptum. moniam flaminina in a. a masculinis formata. aequalem tempore habent a. cum extrema genitivi masculini eius. Vel se. Omne
370쪽
To τυπIona genitivo masculini fit, extrema syllaba ab tecta. Nam omnis genitivus participii, ντ. de iis
natum, abiecta τος. syllaba. neutrum facit. το πνρNam omne neutrum in ν. desinens, extremam corripit. ἡ γενικου in mὐιτος, sicut re mastulinum. oniam oumne neutrum a masculino formatum, cuiuscuiup sit declis nationis, eandem seruat inflexionem. Παρακε νος κλεe συντελiκος. o M. - τετνς οτος, a prima persena praeteriti persecti, α. in ως. conuerti, ct accentu acuto in ultimam transelato, quia participia in ως. desinentia. a. uunt extremam.
ct per ω. magnum scribuntur: quod quidem in obliquis in
Η τετuitula, sit a genitivo participii eiusdem temporis.
σα. Sed quoniam sceminina a masculinis formata in a. purum desinentia. ut plurimum t. in penultima habere volun additum est l. ct abiectum in o. uille ,cum tres uocales in eadem syllaba minime locari possint: sic M. diphrthongus impropria facta est. το α. βαραχυ, inia omnestaminium in a. desinens tuorraeoIντονον, siue Nometorrci 'υορ, corripit a. ut supra dictum est. Unde penultima quae natura longa est, ante breuem suscipiens accentum. circunflectitur. η- ς τετυφνιας.τοας. aue οι . QVoaniam omnis genitivus par proprio nominatiuo producit extremam: superans autem corripit. ΤΟ ΟυΣτερον.