Syntagma variarum dissertationum rariorum

82쪽

gressus esset, plurimum ibi ob loci amoenitatem commoratus fuisset Noa, vel quod quidquid praestans, vastitate excellens, tantiquitate admirandum, eam enim quercum, alii terebinthum adpellant, inde a condita Orbe eo usque, quin ad tempora excidii ultimi Hiero lymorum diserasse tradidere ad ipsum referrent homines. In eo solum fallitur Jos

phus, quod χωρίον τῆς ιαναναίας esse scribit, si πορρω τῆς των 'Eβρο - ναι - πολεως hoc enim de querceio Mambrae, altera Abraham mansi ne cujus mentio Gen. I 8. v. I. verum est convallis autem seu quem

cetum Moreh Gen. I 2, 6. quod uis, in finibus erat Sicimorum, haut ita procul a Jordane eaque loca lic distinguit Bould. l. 3. c. I. Mercerus Comm. ad h. l. Gen. Ad istam sive quercetisve convallis adpentationem a Josepho undecunque haustam, traditamque tam LXX qui, quod in Ebrae est, ' righad aston Moris, non expressere, sed, επὶ τὸν δρον τὴν xιηλην, quam Latinus, qui uHue ad convallem istu/hrem, reddidere, respexisse videri possunt, inde commode explicari excus rique scit. LXX. voculae inis, seu in e etymon, quasi esset a radiace N Dah. i. e. auum, excelpum esse, excellere, qua nomen Regis Basan in Deut 3 Ιχ. hominis de reliquiis gigantum, Jos 42. I 3.&ipsum Graecis Latinisque usitatum Γίγας descendit, secuti sunt Latinus expositionem Berosi, qui inum significare si 'rmis tradiderat, trinque pro nomine proprio eius significationem adhibuere, cuius reii numera in Bibliorum versionibus exempla occimunt Immerito igitur, si quid judicare possum. L. Amam Latinum interpretem , qui το Imo Moreh MMDem, ineptiarum S erroris acusat LXX. qui xνηλὸν vesterint; non enim vertet τὸ Moreb, quod in Ebrae QChala. On- vel sedis inis, quod apud Josephum, vel quos hic auctores secutus est, repererant quo vero consilio id secerint, divinare equidem difficile est sufficit, cum interpretes a veritate Ebraica dissentire videntur stendere tamen posse, quid intenderint potissimum,& quos habuerint ad suam versionem ducem occasiones Latini autem a LXX nulla diser pantia est cum . quod excellit alia merito illustre dicatur mulio minus textus Mosaici ob hisce More enim , quem ego Noam interpretor, quippe doctorem ductoremque generis humani tot nominibus pud omnes gentes celebratissimum, inin gygen adpellare licuit Par phrastis ob causas memoratas: in eo solum disserentia levis est, quod quedicum, quae Noae Ogygis, h. e. excelsi, illusisse contra omnes viri fessi sit, ob eo de minaretur, ipsis excesium alustrem nime cire.

83쪽

Sunt propterea male solertes Grateuli, quia γυγιον interpretantur inglos μ αρ cαῖον, ammyuum cum sit, quidquid quoquo modo ad Ogygem pem et vel de eo dicitur. Duamvis enim Noa Ogyges vocatus ruerit.

84쪽

Plerique a Persis, ad reliquarum gentrum linguas manasse, recte pessi

hcnt Ii enim κρυφιας ας, sapientes suos, Occultarum quarumvis a

tium doctores sic adpellarunt ab his transsumsere Syri, Arabes Graeci, Latini,& Rabbini ipsi το W'ὸ hammagustria , --amma' b aha, quo veneficum, incantatorem, praestigiatorem significant. Unde autem Peris acceperint, nemo repertus hactenus est, qui docuerit. go ab Ebra potius laudato formasse assero, solius labialis appositione: qua sine dubio etiam in Phoenices poste fores exit se Ocho, quod antiqui in veriun nomen, secere Mochum, & Arabes cum Hag renos, ab Hagar, ancilla Abrahae, sic dictos, adpellant el-.Maehrein imitatique

hos Graeci recentiores, cum Μαγαρίζει, pro 'Aγαριζειν,4 Mαγαριμμον Pro Ἀγαροσμον h. e. οιομετισμον pronunciant: uti contra AEgyptiis α αίρεσις

erat similiarior; hinc ex Ebr. - nstavraim, Mestraim, qui eorum comditor, injectora fecere in ri, Di, de ex hoc Graeci Latinique inrisi AEthiopes ulteriori ἀποκοπῆ Σῖρις nomen principi gentis dem numiani fluvio regionis commune.

V. Christophorum Lonsolium immerito de Punicis Plautinis tria xi est enim is, qui Plauti illi Punica pro mensis habuit, Gilbertus Longolius editionis Plautinae Colon anno Is 38. Argentinensis auctorialias circa auctores bonos, quos nonnullos recognitos edidit, non indilia

gens, nec laude sua fraudandus. Apud me est Historia Phil. Hai, de vita Apostonii Danai ab Alemanno Minucci Florentino Latine reddiata, quam ipse anno I 32. Colon publicavit apud Joh. Gymnicum. Prior vero ille A. 122. Patavii epitaphii ibidem a P. Bembo structi fide, mortuus occasio παρορώματος ejus mihi duplex: I. Quod in frantispiacio codicis Plautini Coloniens G. Longotium, praenomine una tantum singularia litera, notato reperi inter Graci vero talis adfinitas, quae vel maxime oculato illudat. 1 Quod auctor editionis Plautinae Colon. mentionem Romani codicis sibi visi facit circa Poenoli Punica Christophorum vero Longotium Romae ut plurimum vixisse, in magna Pometis Leonis X gratia, usuque variarum bibliothecarum, sciebam. VI. Abinanis auctor libri de Lingua Arahisaer Mo D, rabica, ita eum nominat Pinetia. d. est Doctor ille in lege Mahumiama maximus, princeps sectae peculiaris e quarum Mutammedicis. ω posteris Rmum Persicorum, quorum ultimum JeMegladem Saraceni subjugarunt, otium dus, Ismael Abubchantia. Is quantae auctoritatis inter suos fuerit, vesinde patet, quod in eius memorim coiritum seu gymnasium, inde Han,

85쪽

innisum dictum, Bagdiai exstruxit rimmensis reditibus ditavit Gi lal addolas Melic-schiinus e Salaucissis tertius rex Baildadi. exstinctis L

86쪽

ssit, Hist. Eccles quam inter Scriptores erum Normann edidit nuper A. Duchesinius I. XIII. cum de Alphonsi regis Arragonum expeditione in Saracenos A. Chr. IIas ficta agit, hisce Tunc, inquit orderiacus, Muceranti fere decem millia congregati seunt, ac regem Hildeso flvm humillier adierunt. Nos, inquiunt, e patres nostri hactenus in- re gentiles educati Fumus ' baptitati Christianam legem libenter te nemus, stiperfectam diva religionis dogma nunquam addiscerepotuimus. Nam neque nos pro sufectione infidelium, a quibus jam diu oppressu mus, Romanosse Gallos expetere doctores ausifuimus neque ipsi ad nos

pervenerunt propter barbariem paganorum, quibus olim paruimus. Nunc autem adventu vestro admodum gaudemus; in natalisolo relicto migrare cum uxoribus in rebus nostris optamus is cerantis igitur rex, quod

petebant, annuit Magna igitur eorum multitudo de finibus fluis exivit in pro sancta legis amore , ingenti penuria in labore adytidia exulavit. Et mox Porro Cordubenses aliique Saracenorum populi valde iratisiunt, ut Muceranios eum familiis in rebus sevis discessisse viderunt. Quapropter communi decreto contra residuos insurrexerunt, rebus omnisus eos crudeliter e potia unt, verberibus cir vinculis, mulisque injuriis gravi re vexaverunt, multos eorum horrendissuppliciis interemerunt, in omnes alios in Africam ultra Fretum Atlanticum relegaverunt,tolioque ruri pro Christianorum odio, quibus magna pars eorum comitata fuerat , condemnaverunt. Hactenus Ordoricus cui quid addor praeterea nihil a tinet. Ita vero de MMDArabici etymo mihi conjecisse licuerit; non chim contendo , neque eam pronunciationem scriptionemque adeo improbo cum sciam nunc Ismaelis posteros ab Arabibus litora tertia e pressa Al-M amauu adpellari. VIII. Ex istis Theophili non tantum, Plinio I. 3 o. c. I. ubi dem sece agit, lucem ceneror, sed, sphalma notabile, quod eo loco clam dinis, qui secure praetervecti sunt hactenus, omnibus, haesit, deprehendisses corrigere posse videor. Ita vero Ρlin editi codices Democritus 'estonicen Capildenem in Dardanum Phoenicem illustravit, νο- taminisus Dardani asepulcro ejus petitis,siuis vero e disciplina eorum editis. Nomen scriptoris AEgyptii Apollonides , cognomem Horsionfuit, 'Οραπιο nam in editis Theophili similiter a mala manu est: ς autem ἄν - AEgyptiacorum nominum terminationes sunt, ut in Sethon, Ammun, Apion, Manethon, Nechemon, mi AEgypti Irruperat r

Astiologius, cujus libros de cremaui laudant Galenus AetiusJsbM-que

87쪽

. veri huius nominis in depravato vestigia satis manifesta Argumentum eius scripti religio AEgyptiorum seu superstitiones, si apud ipse

& reges item artes, quibus validissime omnium gentium severe, imperiosissimae humanae mentis, medicina, magice, mathematici disciplinae, μιαjαιοπονία insania in exstructionibus Pyramidum, studium μιε- ταλουργικῆς Ἀρυσοποισας, quod a Prophetis in AEgypto praedicatum , in arcanis habitum & excultum maxime. QEquentes Epistolae, Lector, stipe 'Dορου νοις linguae Punicae natae id nobis sunt, eaque de nonnullis illustrivit. Et edi igitur eas simul oportuit. lures vero ejusmodi fuisses habiturus, nisi utrumque συμ πιλολογητων meorum . molfiumium quidem A. 162 6. m. Aug. D. schmuccisma autem A. 62 . terris abstulisset

Nobis quid restit, nisi κλαίειν , ἰριώζειν,3 ne per hasce Barbarisi minas, cum quibus vivimus, deficiant alteri secretioris literaturae o sulti aestimatores, Deum precari λClarissimo in Excellentissimo Viso

D n. THOMAE REI NE SIO, PhiL.Med. Doct. Experienti mo in Aula Soppido Gera, Philologo is Polyhistori praestantis o , Domino S Amico

singulari plurimumque honorando,

S. P. VITUS OLF RU M D. Novi anni selicem imseliciorem pro Felicissimum egressem ex mente animi precor, Clara Excellentiss. Experientiss. Drena ..ce rivito singularis plurimumque colende. Quod ita humaniter g nerum meum excepisti ε habuisti, meruditum tuum conseiam de meo illo mendi m morbo ad ipsius petitionem sub manu tua ad me misi sti habeo lago tibi gratias ingentes, relarurus ubi potero. laeet illud n. D. Lachariae Limmero Senatori, medicinam apud nos ultra 23. Minos hic ordinaris ficiensi, viro optimo eandidissimoque, sudet, ut Q obs

88쪽

obsequar, sicut etiam sine ejuste suasione facturus eram. Vereor autem, ne tuum illud de prurigine hac molesta συναποθνήσκει locum sit habit rum in me sene, nuper 63 annum ingresso. Fiat DE voluntas, quae semper est optima, suo tempore mihi beatam ex hoc mundo migrationem pro clementia sua largiatur: c. Diatriben de lingua Punicar cipies, quando meus amanuensis descripsit Laudat eam etiam Clarisis D. Smuccius, cui legendam tradidi, ut ex ἀνlιγράφου ejus cpistola ad me cognosces. Sed nihil in orat me , quam iterum nonnini correctam mitto, invenisti quod laude, si maxime Praeceptores mei me si duxissent quantum ad linguam Punicam Libros multos non habemus, aut consequi possumus hoc loco, pauxillum illud vitae meae, quod restat, totum Periculis Arabicis deputavi. Si tamen a prurigine nonnihil respiaravero Dei gratia, quaedam ad Te mittam, Tibi Philologo acutiss1-m dijudicana tradam. Interim habe quaedam vetera meteremata meas sed de specimen ericulorum Arabicorum, quorum Is Decades jam in scriniis adservo, simul mitto, ut legas censeas, rogo. Vale vir elistiss. desideratissime. Igneae 3 o. Decemb. 162 s.

Reverendo, Ciari ima C Excellemissim miro

patri, Amico S fratri in Christi pluri

mum honorando DIscursum Dn Thomae einesiimo si quo impugnat tuam assertio

nem de lingua Punica legi cum voltiptate ;- quanquam assi mentum ipsum magni momenti non est, tamen habet multa observatudigna, miror go acrimoniam judicii, ac deprehendo virum undiquaque doctissimum, multae admodum ieetionis, de cui parem ingenio in Academiis nostratibus hodie vix reperias. Ad caput causae quod attinet, nondum mihi persuasit, Poenorum linguam fuisse Hebraeam. Nec tamen audeo contradicere, sed adsentior libentius, quam ut sine solidis fundamentis quidquam negem. Paenulo mea Plautinae adscripsi duos rhydamos Hebraeos, in quos ipse cogit primum Hannonii seritionisse sum. Sed dubito tamen, an ex inhalonim posSi fieri a ih elioni , aut vice versa. Praeterea particula tua an inveniatur pro quaeso, mox iniatio

89쪽

tio verses usitate enim sequitur Imperativum, ut in Hostianna. Placuit mihi epigramma Graecum trium linguarum, antea, quod fateor, non o servatum; sed, in editione alia inuidem emendatissima in solio, reperio Phoenicum silatationem esse Ναιδι pro qua Vester habet Αυδονις, quod, an indulgendum sit, dubito. Tu mi Fide vale,& tibi gratulare, quod excitasti aemulos in studio tam laudabili Dominus tecum Lipsia, Dominica de regiis nuptiis, Anno 162s Tuus VINCENTID SCHMucC. D Seni Henerando, Viso Ciarissimo,

Noei CL m D. Amice fidissime, Lucianaeum illud Ahtho αI 'O. κῶαι - ς γλυκερωτέραι Nolui igitur disserre respon-simi, cujus tibi nuper spem feceram, ad epistolam muccianam eam κατἁ πόδας sequar. Dicit n. D. Smuccius, me non persuasisse , di suam Punicam esse Ebratam. Neque hoc volui, neque docui, aut tempsi ad Ebraeam reduci, ex Ebraea Punica, quae habemus, intellia gi optime posse, ομο ογητοι inter has linguas duas, quae diversis temporibus 'ocis modo major, modo minor , non ταυτοτητα, hoc Vero ostendi; probavi tamen, Punicam non esse Arabicam, quod probandum erat ostendi preterea Punicam Cananaeam eisse, usus in hanc rem

testimoniis siciis, profinisque variis, quia Poeni e Phoenicibus Phoenices Tyrii Sidonii. Hi Canaanis, qui, si Philoni Bybliensi fides, primus cognominatus est Phoenix, posteri. Omnia ἀναυ φίλεκτα certissima e Gen. c. o. Vid. Montanus L Canaan sim der 2. Gent. e. 8. Et ipse Augustinus Exposit. Ep. - ο- mulierem Cananaam Matth. Is ρητως per Punicam explicat utens vocula Punici in ea, qua Graeci Φοινίκων ut Phoeni- Poenos comprehendat, latitudine. An vero Cananaea Tyriorumque ac Sidoniorum dialectus cum Ebraea in Bibliis reliqua eadem vet

90쪽

an Semi , Eberi, Abrahaeque posteri eandem cum Cananaeis, Chamitis λεα γλι Φυλοις linguam locuti suerim, haec vero τεροζητησις est;&siv aua, sive ncgcs, sententiae meae id quidem nil officit. Adfinitatem aliquam his

ter cas, tam ex Hieronymi testimonio, qui ι. 7. Comm. ιn Mai. 19. v. 18. Lingua, inquit, Cananitis inter OEgyptiam in Eub - media est, in Ebraea magna ex pint confinis quam ex eo quod Abram περάτης se se comm. I 3. c. I q. Genet lingua inusitata ultra-amnana seu transfluviali sunt enim qui ideo & ab Eber, quod est transire, Ebri 'aia transiitor, bratos dictos putant, Theodoret Qu. 9 in Gene1in Reuchlin. I. 3. de Verbo Mirifcoc. 3. R. Abrah Aben-EZra ad Exod. I. v. a. R. Moses Gerund.ad. II. Genes& Seld. c. 2. Prolog non ab Ebero doquens, ab Anere, scol, Mamre principibus Hebronitis, in terra Canaanis αυτιχΘοσι Gen. I 3, 3. QRahab meretrix Jericunte Cananaea a Jos nis exploratoribus fuerint intellecti quin Scae nominermis Patastinorum in Gerara Abimelechi, locorumque urbium, fluviorum, montium, in Palaestina adpellationibus, collisere est. Diversas tamen etiam fuisse Cananae in Ebraeam, acute fortasse magis, quam solide, disputatin κοτολογῶ D. Augustinus l. 16. de Cis Dei c. o. CV l. I 8. c. 39. quod cum gentes communiter a Deo desecerint, fuerintque ideo confusione linguarum pimitae, ad laemitas lectum Deo populam, maxime oro adcbs, quos ab Ebcro, abnepote Semi, recta serie generationis deice'dentes ad Abrahamum S Jacobum usque recenset Moses Gen. II. collaterales

enim Arphaxado sunt Aramaei Assyrii, uti Abraham Ammonitae&Moabitae; Jacobo Amalecitae Idumaei; non pervenerit supplicim hoc, lingua primaeva inter eos, quasi depositum quoddam di justi nocenti

aeque gentis testimoninm, resederit. In quam rem etiam Eucherius Lugdun. ad senesin. l. .c 9. Una Thara domus erat, de qua natus es λι--ham, in qua unius veri Dei cubus in quantum credibile est, solambraea lingua remanserat V. Tormeli. An LM . Ab A. M. 931. Mia. Alia etiam quaestio est, an dioma, hodie appellatum Ebraicum sit cum primaevo illo, quo ante diluvium populus Dei Sethitae in tenesta manitide προληπJ-ῶς ita nomino utebantur idem, quae huc nonadcopertinet Assirino autem Sustici demonsi esse, linguam Punicari Patri bus memoratam, quorum testimoniis uteris in Orat de Arab Lissua , non esse Arabicam, Ismaeliticam, Cedarenam, Agarenam , Saraceniacam, tot enim nominibus adpellatur,4 AEgyptiae vereri fuit vicinior,

bracmissio recentior, Primum ci Saa, filio Chusi nepota. Chamis