Syntagma variarum dissertationum rariorum

182쪽

tequam pergamus, sertassis haud abs re fuerit paucis quaedam de Bcari ros addere, quoniam ille, ut homo Chaldariis, prae aliis laudatur, vulgo Chaldaicas res memoriae diligenter commendasse. Nec tamen stanimus verbulum miscere de Annii Viterbiensis fictilio Beroso, sed tantum millo veteribus depraedicato. Hunc tribus libris Chaldaicam hiastoriam scripsisse, cum ipse esset gente Chaldaeus , diserte testatur a

tianus florentissima illa ad gentiles oratione. η, χαλδαίων ορίαν , τρισὶ βιβλιοι καταταξας Tertium ejus librum χαλδα ικων citat Jos h. l. I. contra Apion LX. ἀρχαιολογίας,& Clemens Alexandrinus proιω-

ico. Primo libro videtur pe secutus historiam mundi conditi altero te Chaldaicas ad initium aerae Nabonassararae tertio reliqua ad Alexandrum Magnum Etenim Alexander Polyhistor apud Eusebium l. r. Chro vicor edit. Scaligeri pag. 6. ubi suaedam deis ione Babylonica mundo condis ex Berois recitasset, subjungit: αὐτοι Βηρω- ὰν τῆ πρῶτ' της βοι λώας ἀυτῶ σώρους κ. Idem Alexander ex secundo libro nonnulla habet de diluvio. Quae ex tertio autem libro Josephus de Nab polassare, Nabuchodonosare, Ceorum posteris ad Cyrum, aut Ct mens Alexandrinus de Veneris Tanaitidis imagine per Artaxerxemochi filium erecta, memorat, illa post Nabonasiarem contigisse, liquidum est. Historiam illam insigni praeconio matrivit Josephus l. I. contra vi -m Beroseus, isqvit, antiquissimas emis historias de facto diluvio, do hominum is e castutione scuti Mustes conscripsi: fm Ler de Araea, in qua genoris nos, princeps pervatus est, devecta scilice ea in summi-Φatem montium Armeniorum. Deinde scribens eos qui ex Noe progeniti sunt, e tempus eorum adjiciens usique ad Nabvolassarum perνenit. Ceterum etsi multa ex vero admiscuerit Berosus, tamen pleraque nona nae fuisse notae, saltim illa, quae ante Nabonassarem contigerunt, non ea

qua par erat fide filisse tradita, haud dissicile est perspectu Certe quae primo libro narravit de mundo condito, illa fabulosa fuisse, docent amenta illa Eusebiana. Pari ratione habuisse sese quaedam libri secundi,

184쪽

ex verissimis monumentis eruitur, monstrato erum Sacris literis consensu.

te κατακλυσριον decem regibus Babylone esse regnatum, Berosus sane tradidit ut perspicere est ex iis, quae Abydenus, lexander Polyhistor, Apollodorus ex illo exscripserunt, nunc in Eusebianis Chronicis recitantiu . Neque enim vel Eusebius, vel Africanus Berosum ipsum videntur legisse eoque illi semper recitant Berosiana aliena fide. Vorum illi reges sertasse sunt fabulosi. Cum Sacer codex tamen decem uidem generationes hominum ab Adamo ad Noachum numeret, videtur hinc orta fabula. Qua de Babyloniorum sibus post diluvium tradidit Berosiis , illa omnia desiderantur usque ad Nabopolassarem Nabuchodonosarem Attamen de insana Turris constructiones subsecuta confusione linguarum in Babylone, haud multum Sacris nostris historiis dissimilia recitat Jos phus quaedam, ex nescio qua Sybilla d. I. Antiq. ε Eusebius l. s. προ

παρασκευm c. q. ex Abydeno, quae inde , quantum videtur , more

ssio, transscripsit Cyrillus La. Contra Pulianu Habentur aut a illa Abydeni etiam an Chronicis Eusebianis Graecis caligeri. Ubi, fi gmentum illustre exstat Hestiae Milesii, de lingum im confusione separatione gentium, acta in Sennea post diluvium. Videtur vero de his omnibus nihil tradidisse Berosus, quod jam ante diximus : alioquitaenim ejus testimonio illlistrasset hunc locum saltem Josephus, quemB rosi libris esse usiim satis liquet.

diluvio Julius Africanus si credin i Maligeri Eushians Graecisγamos Babylonios Aribit reges sibi constituise; οι αλδαῖοι τραυια ηγόρευον ἐαυ- βασιλ- recenset idem mox duas dynastias mi in Ba bylone , alteram Chaldaeorum regum septem, qui regnaverint annos ccxx III alteram Arabum quinque regum, annorum ccxv l. Hosta mum subsecutum Ninum, resiquosque quadraginta Assyriorum reges. Quo auctore illa narret Africanus, incertum est.

Primum autem apud Chaldaeos coepisse regnum aliquod solito majuso: pruentius, ex sacris M'. historiis novimus. Etiam vero ex Ct

185쪽

ta fabulis constat, ant Assyrios imperio Babylonios floruisse. Diodorus Siculus Ctesiae fide l. 2. c. I. Ninus Asyriorum Monarcha Aria is subsidio instructus immensi cum exercitu Initimos sibi Bablonios invasit. Bablon aetem, quae nunc est, isto tempore nondum erat condita, sed alias Bab lonia urbes non contemnendas habebat. Cujus incolis tam facile in potestinem redactis , quod discriminum belli rudes in imperii essent, ipsis quidem annui pensionem tribui imperari , regem vero debestatum cum liberis aptivum abduxit C interemit. Ceterum an integris quadringentis inuadraginta annis libera republica fuerint usi Chaldaei, dein ab Assyriis stibacti, omnino est incertum. Si ita est, coeperunt Assyriis subjici circa annum periodi ullanae 963. Nam a nativitate Pele praeter propter, non autem ante, coepisse Nim-rodum, manifestum est cx Sacris. Et vero Chaldaeos non paruisse AD syriis Abrahami aetate, jam tum supra docuimus contra Ctesiae fabulas. Ratio vero fugit Asricanum, quando statim in Nino primo Assyriorum rege exstinctas vult Babyloniorum illas dynastias utpote qui ipse auctore haud multum a diluvio coeperit. Fortassis Assur, primus in Nino urbe Assyriorum Monarcha, vicit quidem Chaldaeos, hi tamen recuperata libertate propagaverunt potentiam per annos quadringentos quadraginta, inde demum omni sunt ab Assyriis exuti imperio Falsum vero cillud est, quod significat Asticanus, quasi post Ninum usque ad Monon-Concoleron nulli suerint Chaldaeorum proprii reges. Α Na- bonassare enim saltim usque ad Cyrum non defuisse illis reges , solus Cano Astronomicus Nabonassaraeus doceat ne nunc dicam , in ipsis Sacris Merodach Baladanum memorari, quo tempore debilitatum quidem defectione Medorum sui Assyriorum imperium , at nondum c.

stinctum.

Porro ex Sacris quidem monumentis, quemadmodum habuerint sese Babylonii ab Abraham usque ad Ezechiam regem , non potest peti. Ne quidem si aliis scriptis quidquam hujus argumenti exstat, usque ad Nabo sinem, qui paulum aetate Ezechiam praecessit, praeter inaum iulud de Semiramicte Assyria Berosus enim, teste Josephod. 2 contra A-

βῆνα περὶ υτ ν, υπ'Ἀκών, ἔργα ψευδῶς γεγραψοσι. Qui factum vero, ut a Nabonassare rege nova coeperit Chaldaeorum numerari aera,

divinare dissicile est. Quidam suspicantur, illo rege priscam Chaldaeis li-

186쪽

bertatem redditam ex Sacra tamen historia, etiam procedente tempore,

Assyriis Babylonios paritisse, paulo post demonstrabitur. Mihi verosi-milc fit, Babylonem dudum exhaustam impe desolatam ab Assyriis rursum suisse praeclare restitutam, dato ipsi primo rege Nabonas are, qui tamen praeesset jur clientelari. Videtur huc speetisse Esaias c. xxi ubi de Tyriorum clade, quam a Babyloniis passuri erant, divinavit: ait enim

versiculo I 3. Ecce terra Chaldaeorum, iste popul- non erat Assu undavit eam navibus, erexerunt arces istas. Ita enim hunc locum vertit

Santes Pagninus Jam Esaiae autem aetate urbem illam fisisse pulchre excultam Maedificiis superbam, liquet ex c. XIII.&XIV. Nabonassaris aevo Babylonem Assyriis fuisse subditam , liquidum est ex Sacris nostris historiis. Etenim Salmanassar, cui decimo sexto Na- bonassaneat aerae anno tributarius factus est Hostas, Israelis rex, usque adeo habuit addictos Babylonios, ut in coloniam eos miserit ceu legitur. II Regum xv II. 2q. Post defectionem Medorum& Sennacharibi intemitum Merodach Baladan, sive Mardokempadiis, videtur alieniore fuisse ab Assyriis animo, utpote qui ausus fiserit cum Ezechia Assyriaci imperii hoste colere amicitiam, quod colligere est ex iis, quae narrantur II Reg. xx. Esaiae xxx I x. aulo post rediisse Babylonem in Assyriorum p

testatem, docet historia Manassis regis. De hoc enim II Paralip xxx I. Locutus est Dominus ad sum in ad populum istius, in ιιendere notu runt; idcirco si perinduxit eis principes exercitus regis A Hriorum, ceperuntque Manasiem, o vinctum catenis e compedibus duxerunt in Ba-

'lonem. Quinimo in eodem obsequio mansisse Babylonios usque ad N buchodonostrem, colligas haud perperam ex iis, quae de Assyriorum superstite, post Medorum desectionem potentia, supra disseruimus. Etiam n e sane videtur dictus Nabuchodonose Danieli caput aureum. Enimvero illum suisse sui juris, imo regem regum disse , certum est. Jam tum a polinari tamen videtur Berosiis magnam vim iotentiam tribuisse. Ita enim loquitur apud Josephum . I. contra Apionem, S qui Josephum descripsit Eusebium . . praeparat. c. qo quali Nabopolassar Satrapam coiistituerit, qui praeesset AEgypto, Syriae, Phoeniciae contra illum nim rebellantcm missum a patre lane Nabuchodonosarem. Verum falsus est Berosus, sesellit alios. Conferentibus enim Sacram historiam est manifestum, illum, contra quem duxit exercitum Nabuchodonoser. quemque omni Syriae Phoeniciae dition exuit, imo AEgypti parte aliqua mulctavit, sic Nechum AEgypti regem. Hic vero non contra' bri

187쪽

bylonios , sed adversus Assyrios insurrexit, ut diserte legitur I Reg. c. xxiv. o. Nec in Sacra historia ullum exstat vestigium volentiae Babν-

188쪽

ἐλάσαιn aluchodonosar, qu apud Chaldaeos fama Herculam vincit, ad columnas venit cum exercitu Aut denique 'uod ex Mesasthene habet Josephus I. I. contra Apion illum magnam Arricae mi1paniae partem subjusasse Etenim Iactae literae videntur AEgypto claudere Nabuch donoraris potentiam is Herodotus edis attribuit Asiaticum illud ad Pontum imperium. Quidquid tamen ejus sit, a Nabuchodonosare condita esse miranda illa Babylonis moenia, quae ad Alexandriusque aetatem duraverunt, certum est. Hinc illa vox gloriosi Regis Danielis iv. a . Nonne hac est Bab lon civitas magna, quam aedificari in domum meam, in robore fortitudinis mea, e in toria decoris mei. Prolixius historiam aedificatae ab illo Babylonis pericvitur Berosiis apud Josephum atque Eusebium, ut Abydenus apud eundem Euseb. l. . praeparat. c. 't. Ut illa de Nilocri regina, quae tamen videtur fisisse indica illa uxor Nabuch donosuis Herodoto memorata, omnino sint falsi. Neque vero est quod dicas cum Scal pro opera illa exstructa ab uxore, quo tempore iurore laborabat maritus Antequam nim iurere jam structa erant Babylonis moenia, ut ex Daniele est manifestum omnino tamen digna sunt lectu, quae de Babylone habet Herodotus ut quae de eadem urbe refert Strabo l. Is

Diodorus l. 2. Curtius i. s. Plinius l. 6. c. 26. Inter alia dignum animas versione est,a nemine horum struebiram Turris alicui regum attribui quam

tamen ita describit Herodotiis, ut prope fidem superet Verisimile sane hinc fit, illam Herodoto laudatam Turrim esse illam Babylonicam, in ta mole post diluvium structam, sequente demum aetate quasi redint gratam. Certe rudera ejus longe vetustissima Babylonicae Turris, saltim ejus, cujus meminit Herodotus, superant hodieque, inaccessa tamen obserpentum aliorumque venenatorum animalium copiam. Illam vero

Turrim statim a diluvio exstructam, inuidem a gigantibus, etiam Eu- Iolemus, Artapanus tradidit, teste Alexandro Polyhistore apud E ebium l. 9.prapar. c. 17. 48. ne dicam de Abydeno Sybilla, quorum testimonia habet Joseph u. I. Antiquit Potentia porro Nabuchodono-

satis non ex Sacra tantum historia patet, sed etiam ex monumentis B

rosi, Abydeni Megasthenis locis jam laudatis, apud Iosephum, Eusebium, Strabonem. Videndus etiam Demetrii locus apud Clementem I. I. Stromat 3 Philostrati, ut, alterius ex publicis Tyriorum actis apud Josephum l. 2. contra Apionem.

Durasse praeterea illud regnum, a Nabuchodonos re conditum, intuead

190쪽

bonassamus ducentesimus septimus juxta Canonem meliorem, annus Nais

nassarariis 12 fiterit ab oliuaris septimus. Quo simul liquet, quantum salsus sit Joannes Bainbridy Anglus , qui Canonem illum, tanquam sit a Ptolemare ipse profectiis,&post a Tneono ad Theodosium Magnum productus, cum Procli sphaera Ptolemaei hypothesibus Pisnetarum Londini publicavit excerptum me SS libro Κανονων Προχέιρων. Nec enim a Ptolemaeo esse potest, quod a Ptolemaeo dissentit. Ne a Theone quidem esse illa additamenta Canonis, argumento est, quod insis Julianus Caesar audiat παραβατα, quo nomine pro fis non risit dictus Theoni, homini pagano. Ut autem, quod res est, de auctoritate illius Canonis dicamus, videtur missi illius Canonis exemplari, quoad regum quidem Babyloniorum teriis pora, multum fidei tribuendum. Quod illorum attinet tempora inquam. Nec enim nunc in dubium vocaverim, utrum historiae illae Eclipuum, quas habet Ptolamaeus, vere contigerint illis Nisonassaratae aerae annis, quos notavit Ptolminis. At in Babylaniorum regum calculo, ut de his Alis nunc agam ciuis vel Ptolemaeo vel Canonibus illis nestris crediderit, cum certum ut, abire illos a luculantissimis illis fragmentis Berosi, quae Josephus recitavit libro primo contra Apionem, ex illo Eusebius retu

lit l. 9. προπαρασκευης c. M. Neque vero in aliquo, quod nunc exstat,

exemplari Canonis fit mentio Laboseroardochi, quem integros tamen novem menses regnasse, . testatur Berotiae. Praeteriit vero eundem&Pt lcmaicum, si quintus Nabopolassaris est cxxv II. Nabonassaraeus. Hulo etiam post ostendemus Gi erodacho tribuendos annos quinque C non tamen non nisi duos agnoscit. Id mirum Josephum caligerum tempora ut de prioribus non diu. eam ultimorem Babyloniae regum citabitu ordinas, non tantum contra mathematici Canonis fidem, verum etiam adversus M, quae apertem ros sint prodita. Etenim inopolassi regnavit Bero rix armos, 4mi ero as Nabuchodonos, Betosi qua, inta tres, caligero xxx. gmenodach Beroso ut videm vulso legitur Ix Scaligero I. Ν, fili mo Beroso iv. Maligeros L setoardochus a Scaligero omittitur, cui Berosus tribuit menses novem. Tanta audacia inmutandis temporibus contra fidem veterum monumentorum profecto ferenda non est. C