장음표시 사용
31쪽
dem Rege jus erigendi in monte Garium Templi, instituendi Sarer latii contra Seniores Jeroselymorum pro Manasse genero suo obtinuerat, Joc XV MXUL Tandem quod Poeni. Gaditani. Baetici a vHisri ,
32쪽
I Uam auten Linguam Joseanos hoste Phoenicas in Cananaeos, 44 post comites Didus in Αfiica factos Poenos, locutos fuisse
'praeter suam, lic e Phoeniciam seu Cananaeam putaveris λII. III. Certe Cananaeam locutos esse seu Syram, vel ex eo colligas,
quod Afri fustei, quibus primum contra AEgyptios praesium, quod Plinius
annotavit l. 7. c. 6. consecere, phaiangas vocarunt Phalanx vel pala in autem, quae fustem teretem 1eu lignum rotundum, quo subditora ves in mare deduci solent, ut apud Athen. l. s.f. 2 ignificat, Cananaeorum vox est, uti notavit ad Plinium l. ra. c. q. Mechampius, pumto a V Ebraeorum , i. e. scipio, baculus, 2 Sam 3, 29 a quo etiam Graeci suum φαλλος desuniuere, Scal. I. Poet. Io Et pergit ibi Virdiniserimus Afri certe, qui GYιhaginem e plerasique maritimas uises inco luerunt, a Cana is originemnabuere atque hoc quidem a CL Mitelerio obse vatum est. Quae omnia sententiam hanc de Lingua Punica meam miris modis juvant. IV. Fuit autem Cananaea illa seu Phoenicia Lingua , es ipsi Ebraeaea, quae Dei beneficio in V. Testamenti volamine etiam nunc post tot
secuti restat, quae sententia Ili Scaligeri est post vita Postellum;
ressitata tamen a N. Fullem se. The vel eidem admodum adfinis. Drus . . Pnet ad Bh. 12, 3. cum se minuum intellexerint Ebraei ab Ebero ita disti, seu Abrahae posteri, Cananaei seu Chamitae; ex gr. Abraham Hebronitas principes Anerem, scol, Mambre, cum quibus in terra Canaan vivebat, Gen. I , I 3. Rahab meretrix Jerich--α-Cananaea exploratores a Jesu mitas, Jos. r. V. In f agmentis Theologiae Phoenicum, quam e Sanci unita one, vetustissimo rerum Phoeniciarum striptore, Graece μετέφρασε Philo bliensis, es. r. Προχα 'Rυα ελ. retulit Eusebius, quae reperiuntur Phoenicia vocabula, pr-Hm mastrorum nomina propria, vel mere Ebraica stat, vel ad E aram L ficillime reduci possimi. Utinam veroplura retinuisset, uti apud Sanctouniathonem invenerat Philo, Graecasque emeticas nomenclaturas, quas plerumque setas possit & in formis adpellativ Huni, tum addidisset. Est ibi, Phoenicas appellasse ratione raditas areiamantas i ινφασημ,. τλ' ἔςι, inquit Phila Eusebianus, ουραν κατοπται. Compositum vero id e voculis duabus Ebraeis φν, saphis, Lae: specu- sina est, observavit Q 'ρ schamaim , i. e. Coeli. Zωφαπημὶν,
ηt οσκόποι, res adsidera vultu , quod Poeta soli homini tribuit:
33쪽
ω Heth, Rominus, Rex, Deus urbir Baau, quam Graeci νύκτα interpretantur , est bota, inane, de quo Gen. I. v. 2. εουδ, quomodo i 'ahid, i. e. etiam depravata, ut emendentur, ipsis
'cenorum Punica Africa erant enim ορια numeratur abinorum Phoenicimii, Lehalim d puli, propria tem, Suida in Κανααν. idelatis egisset, ἐσαν
cupata, ibi tantisperi manarem sitisse, it Augustinus ipse
. ad Rom. Inter int, Punice respon- 'et una litera: quid uiris poterat, i mdam esse: im-
pius i. d. Semiphae mi, quasi e Phoen Libya, ut a Phoen cibus in Asia, qui eorum progenitores, ita distinguant.
34쪽
Thebae, Stibes. v. Lingua Lauma vetus, qua carmina Saliaria scripta, non satis intestecta etiam doctissimis inara Varranis. v. Aguintavit etiam Germanica vetustam enim Theudistam hodie vix inte ligimus. I. Causa mutasionis , diversitas imperiorum. VII. o. -ani linguas victarum gemium abolevere , imposita iis necessitata sua. III. Phaenices linguam Graecam addiscunt Grata Phaenici cam minime. x Phaenicia dialectus a Gracis interpolata, o maximam partem Molita. . Pro M. Punicum, numum quam pesti lentia, sud Augustinum: 'e emendatus. I. Tinditani, in Barica a Paenis orti linguam βω- με Phaeniciam e Punicam vidi- sicunt. II. Post Romanos Vandali, Gotthi, Graci, Araris Punicam re uam corrupare in sem rassere; --- L---, -- chatus occasio Italica depra naa. Maxime a ceni Africanam in Hispanisam novim es, uri amaa ciuicam in Histania Graci, Paeni, Romani, obliserarunt vel variarum. III. Siadisi e
jam ultro nuto propria, dominorum s rum tinguas a istum. I. - fieri non potuit, quin, perinde ut alis i me, ipsa haec Pho Aa niciaca temporis decursu injuriaque, quod apud varias se te negotiarentur Poeni, Qquod advenae e t inter indagenas Anos, aliquid alieni contraheret, ac paulatim a sente suo degeneraret. II. Ita Petis. βαρβαρον γλ -- ἰέντες, puta Phoeniciam, quam, quia non intelligerent Graeci, pro barbara Mimerunt, in Atticam devoluta et, μεταβολ, - εἰς Εἰληνας - την γλα μοι μετερμον, Herod. I. I. Irauraelitae, divisi in omnem p ullum nationem sub coelo, obliviscentes genuinae, Linguas gentium inter quas consedere, loqui didicerunt. Hine ipsis Chaldaisnus, Syrismus, Arabismus adeo familiaris olim, hodie Turcica Graeca, Polonica reliquae Linguae provinciales. Dcum Tyranni flustarum gentium, querela eit R. Mosis Majemon Mare ischim
35쪽
P a. c. I. ρerdidissem optima quaque quae habui gent, sapientiam erti ros ipsisum e medios uissem , sapiente etiam ipsorum interemissem.
ignorarere e imperiti ipsi quoque evasierunt, cum istis comminisum, instranslata fiunt ad eos opiniones illorum perinde ut mores. Ita Graeci non pauci, sedibus fixi inter barbaros, brevi omnem Graecitatem exuerunt,
nec vocem, nec instituta Graeca retinentes, nec Deos colentes eosdem,
nec jus servantes patrium, nullum denique originis suae vestigium V de Augustinus aiauia Afri, inquit, Phaenicum Linguam nonnusta ex
arte maeramerum L I. contra Lit Peril. Don. c. I . me, non plane, omnia uniea Ebraa Lingua consena esse ait. Quomodo autem Li guae varie nova diomata veteri sonuitio abia
olitis pro n. Besoldus Dissere de Nas. Pop. in
Ling. n. 3 sq. 3 de Trad. Disc. pax. 279. Seculatria quam e alicui mutandae, sumesunt La -- Psa, inquit Aldr. I. I. c. o. come tiem se muri, i, poco apoco flendo tra, Io mareera ques num accidente , mas que esca a ti--
III. Non dicam de Graecae immutatione tanta, ut qui omnium Gra eis popaeorum erant cestissunt Athenienses, hodie inter septuaginta di sectos Graeciae loquantur pessimam , teste Sim. Cabasila Ep. ad Mart. Crustum anno is 8 seripta et ipse etiam urbis vetustissimo nomine cormpto Athenas enim adpellant nunc Sathines Spartam seu Lacedaem strat Scal. I. Poet. c. Jhebas Boeoticas, abes Peloponne--, Moream Isthmum, Me milium: todiam, Despotatum. IV. Neque de Latina vetere , cujus quanta diversitas ab illa , quae Romanis sis Augustis in usu erat Θ Etiam qui ante Varronis aetatem amentorum seu carminum Saliarium interpres erat, L. filius Stilo multa in iis propter obseuritatem prarieris coactus est teste Varr. l. 6. de L. L. sacerdotibus Saliis ipsis non satis intellecta fuisse eorum verba, adnotavit Quint. ι. r. Inst. c. 6. Neque de Λrabicae per Africam ML spaniam interpolationibus, quas commemorat Luis de Marmo, I delas res Arabias in visus primerassisladores, ex historico Asticano Itali Ahaviq apud Alar. 3. c. s. eras patet de Germania nostrate. V. iis enim nostrum hodie sine interprete intelligat Ludovici Imp. dovici Pii F. subditorum eius Lingua Theutisca concepta ante 8ΟO.. annos apud Nith. l. 3. merulam Coserem . P. 2A. 3. c. I quae in Calaguia
36쪽
aeguntur scripta ab ossifrido Monacho ad Luttianum Archsep Mogun. tinum, quem Matthias Flacius edidit Basilis anno Is I. quae in C dice Euangeliorum Theudisca lingua consecto an olfridi modo laudatiis est phante annos sexcentos, reperto in Bibliotheca D. Corbiniani Fria sngae ara Rhen. I. I. Rer Germ. nobis conservata, tradita videm ΘQuin ritumpfius i. q. α 3I. e No ero de S. Gallo, DLAman in Chron. Spis L . c. s. f. I97. habet e vetustis membranis descriptam orationem Dominicamin Symbolum Apostolorum; Gold. T. a. Script. Rerum Alemann.f. I74. Confessionem veteris Ecclesiae Alemanicae,&alia ejus generis B. Viilcanius Commentariolo de Literis in Lingua Getarumstu Gothorum, in quibus vix decimum quodque vertam hodiemae Germanicae voces aliqua exprimit. Idem ex Poetis Germanis, qui sis Friderico I. II. Philippo, Impp. Qin aula Henrici Landgravit Thuringiae vixere, quos suo titudo Paraneticorum eieruns edidit Goliastus, e quibus fragmenta nonnulla ostendit idem in RepuL pro Imp. contra reserum c. 'O. p. 18s e Feqq. ex auctoribus Helden chi, Rud ab Ems Paraphrast Germ. U. Testamenti, 3 aliis ejus aevi Germanicis scriptoribus constare potest, scilicet linguam Germanicam ante annos quingentos a modem non pa rum discrepasse. Quae omnia, si tae Punica dicta lingua exaudiantur, res erit planissima. VI. QVII. Ei enim linguae hujus filo cauis fuere varia, sub quibus vivere tontigit Poenis, imperia Romani, qui auspiciis suis, ductu Scipionis, Carmaginem Romae aemulam, & interii Orbis juxta aviadam, Q. ΑΚicano in quasi Romam, ut nominat Salvian. l. 7. de Gubem Dei, δἰ ἀρετὴν ποτε κατὰ Po μης φρονησοισαν , ut Him rius Prope t. in Flo funditus diruere, linguae suaenecessitatem,pe inde ac victis gentibus aliis, Data est opera, inquit D. Aug. l. Is decis Dei cap. 7. ut civitas imperiosa nonsoLmjugum, morum etiam linruam suam domitis gensibus presspeciem s.cietatis imponereto cenis impoluere.
Paulatim igitur tum iis Romanis persecuta quinque obsolevit quod relim ruum erat Poenismi, perinde ut sPoenista Phoenicium sub imperio
VIII. Certe sub initiis Phoenicum in Asela tale quid ips1 a Sie
lis Graecis contigit. Cum enim inter indigenas Siculos Graecos in Sicilia versarentur Phoenices, Insulamque cum illis una colerent, Graecorum linguam addidicere ips1 Graecisin Siculis ipsorum vel aspernantibus, vel raro tamen discentibus ut barbaram Diod Sic ι.
37쪽
IX. Et hinc eo, si non omnino desito, at valde tamen obliterato, Tyrii, Berytii, Emeseni, Caesareenses, Phoenicesque seu Palaestini, alii Graece in sua patri scripsere clocuti sunt Euthydemus Rhetor Tharsi, magister Apollonii Tranei, Philo Bybliensis, Jamblichi duo, Porphyrius,
Philostratus, Aspasius, Hermippus, Callicrates, Heliodorus, Maxiamus e Platonis schola Philosophus, Dinprimis conterranei hisce Asic lonitae, Gadarent, Gerasent Gazaei Sophistae, Eneas, Zosimus, Procopius, & Timotheus. X. Res est quod dixi, non conjedhira ita enim Augustinus de seis popularibus Poenis rem 2 . de eis. v. ad Eph. s. Proverbium nruum est Punicum, quod quidem Latine vobis dicam, quoniam non omnes Punice nostis Punicum enim proverbium est antiquum, Numum quaerit pestia lentia duos illi dic 'subducet ρ. Ita lego, pro eo quod est in edit. Parisina anno Is I 6 apud Rem Hum, ut ducat sed Nunquid non hoc proverbium de Evangelio videtur natum ' XI. Pariter Turdetani, sive Poenorum, sive Celtarum consanguinei; sint enim de utrisque non leves conjeetiuae cum devenissent in Hispaniam, ad Baetim consedissent, paulatim te ecte mores Romanos imbibere, tum principant Augusto, quod mireris, linguae suae obliti ; δε
inquit Strabo I. 3. ς διαλεκτο τῆς σφετερας ετ μεμονη-οι.
XII. lim Gotthi, sani, Suevi, Vandali irruentes, d suam se nis inperinduxere Europaeam Punicae jam ante attritae, barbaram linguam, 'et μHier. Paul. l. d. mox pulso per Belisarium Gilimere ex Αfifica, im zz i perio Graeco sub Justiniano ea accessit. tandem circa centenarium an miae norum a Christo nato sextum Saracenis Quemadmodum igitur, -- Exarchatus multa nomina Graeca in Italiam clinguam Italorum attulit, 'Scs. Ex I9Φs s. Motthi, Heruli, Hunni, Longobardi, Germani, Franci, postquam Romanos Ἀπογονους διαδοχους τε horum orbis imperio deiecMent, sua victoria linguis scientiis barbariem induxere; unde lingua victrix victae permixta, non seperabile, nisi sero admodum, chaos fecit Mers imperiis victoria transtulis invictos etiam linguajus, inquit Scal. l. I. de Plant. pag. I 89. vel Fam nunc ipsam asticitepeve totam, ut misera in spuriorum mores abierit. Nam de Gracia nihil dicere, quam lugere satius puto. Ita diversissimarum gentium incubat in Astica, quin linguam ὁ χωριον primaevam varie interpolaret, inqui naret, is hodiem Punica, si quae adhuc restat,& ita nominanda est, vel barbarica lingvis dictorum populorum varie resperet, inprimis Ar D una
38쪽
bum Iaracenorum, qui diutissime, quoad nos nuperrime, tenu runt, faceret, dubitari a nemine debet. Et hoc sensu verissimum est, quod Auson Lea. I. a. c. 3o dicit, ο ζητηlικος μάλα - πιρὶ πάντων,κρi- βολογουρων os Sces ex Mauros, cum rerum potiremur, muItis locis
nomina deflua lingua imposivisse, idque neminem paulo historia peritiorem ignorare. Indeque quod habet in Epist. Uum pag. 489 Quartampa tem Hispanicasei letana lingua esse Arabicam qua de re morula
Costmogr. ρ. . l. a. c. 8. consulatur perinde ut Punica Italica, Galli ca, eis provinciales fuerint, illa quidem e Cananaea, hae vero partime Latiari seu Romana, partim e Celtica, Vetereve Germanica, quae per Hispaniam, etiam ante Poenorum, Graecorum Romanorum in cim ras jura fuit emacula, natae, variarum gentium vocabulis, temporis decursu, Iocupletatae fuerunt. XIII. ccedit, quod subditi quivis, etiam nulla cogente lege, saltem ne indevotionis in majestatem principis numen argui possint, dominorum suorum, quamvis exterorum, linguas imitari soleant qua sive καλκοζηλια, sive Θωπευτια, fit, ut populares ordinariaeque in alias quassicumque barbaras paulatim abeant modo, modo in elegantiores facessant.
occuparim, Poenorumque linguam corruperint, vel interpolinint. II. Vetus lingua Punica Patribus nota memorata, nuta erat alia, quam Cananaea; hancque intestigunt hi, cum Punicam nominant, non Arabicam, cujus nuribi, quodsciam, quisquam eorum, praeter Hieron mum Praefat. in Danielem, meminis I. Servii aras. iv Baal CV Baalpamen lingua Punica vocabula, quibus Jovem pium q. d. Caelipotentem, denotant, e Phaenicum dialecto tran
sumpta siunt. I. TNepte tamen inde, quod de Arabibus, seculis proxime preteritis I Africae dominantibus, in Josumorum Phoenicum in Asicam migratione vigesimo demum dixi, colligetur, Punicam linguam, veteremissam, scriptoribus antiquis memoratam, Arabicam esse, Poenos Arabice locutos fuisse. H. Nam
39쪽
IL Nam quam Patrum quidam Augustinus, Hieronymus, alii, Punicam, inuam Procopius, Augustino Hieronvmo multo recentior, Φοινι εο γλώμην, qua su tempore Maurusios, Li am ad Herculis usique olimas tenentes, usos fuisse, scribit quam Priscianus I. s. Clis daeae vel Ebratae. Syra similem esse, non habere neutrum genus, scribit, Poenorum linguam adpellans. Quam etiam Josephus&Ρorphyrius, omnibus hisce antiquiores, cum de Sanchouniathone e Phoenicum tin lariis historiam suam concinnante, loquuntur apud Eusebiimi&Theod
retum, την Φοινίκων διαλεκτον nominant, certissime Phoenicia seu C
nanaea illa vetus erat, nondum ab Arabibus corrupta, neque quidquam Arabicae linguae, nisi quatenus ab eodem sente Ebraea scilicet, sim traque, Arabicain Punica, admixtum habens. Utpote quum si Patres per tempora nec Arabas in Africa Metoecos nosse potuerint, nec sorte quidquam Arabum linguae calluerint. Inprimis vero quod D. Augustinus, cui emacula erat, quantum quidem tum ejus utererat, Punica
lingua, Arabicam ne nominet quidem uspiam, lapius autem Syrae Ebratae, quibus adfinem dicit esse Punicam, Tradi. Is .inc. q. yoh.serem. 33. d. verbis Domini ad D. Laecam, L . in Petilian. c. Io . in . D. Iohannis , clarissime omnium D. 3. ad Maximum Madainensem Grammaticum, Q 73. Hieronymus in c. 23. yerem e c. 7. in Isai. l.
3. c. 7. in Prol.supera. Regum , Bb Urs m. in Genesc. 36. v. et . Ambrosius in I ad Cor. IΦ . I9. mobius in V Ioq. meminerint,cos, quando Punicam nominant, de Arabica intelligi vel explicari non debere , sed vel de Phoenicia seu manari, vel de Punica ΑΗcan rum, liquet. III. Quin indubitanter adsedi e Servio Virgilii Commentatore, qui vel paucis ante Augustinum annis scripsit, vel saltem ei fuit συγχρον , sciri posse, quam Augustinus linguam Punicam vocaverit. it Semrius ad I. En Lingua Punica DEUS Baal dicitur. Quae verba ipse Augustinus qu. I 6 in Iudis data opera videtur exscripsisse: IV. Baal, inquiens, Punici videntur dicere Dominum; unde Baansamen, quast Dominum caeli intelliguntur dicere: Samen quippe apud eos
caeli adpellantur. Et hilo metaphra Sanctouniathonis : τουτον ηλιον
Θεον νομιζον ριονον ραν κοριον Βεελσαμην καλοῦντες, Lis παρὰ Φοινιξι κυριο- ρα ου, Ζευς ποι ' Eλησι Bethalsamen , Caelipotens, ut apud
Rabb. Ni r Baghal escth, salitrarius, sagittipotens inter XII signa odiaci Neque in Arabica lingua ullum τοῦ Baal, si semen ali- a quod,
40쪽
quod, idque tenue schemah vestigium : amen autem pro schamaim ad Poenorum eo aevo dialectum est. Atqui aut ra Baal Sidoni
rum seu Phoenicum, S Belus arthaginensium Numinis nomen est, ut a Bel Chaldaeorum, i. e. Saturnus, Mem Solem adpellant, Serv. l. d.
rio apud Latinos, Gastos, Poenosque, a Driis illis tradita religione. I. . uum igitur Deos suos a Phoenicibus acceperint Poeni, ε nomina horum iisdem plane cum literis nulla mutata: - II. Cum nomen hoc Numinis Ducum suorum nominibus ad suerint, ut inridia bal, Asdr bal, Hanni-bal, Manas&-bal, Eth baal, qui Astartes sacerdos, Tyriorumque ac Sidoniorum Rex, Sc Achabo Isra litarum secer erat, Menandro Ephesio Gosepho EiΘωβαλ', idque more Celticarum gentium, quas Duces suos auctores primos pro Diis coluisse, horumque nominibus eos lentes vocasse, constat, quin esse Chaldaeorum Assyriorumque, qui Dei alicujus nomen, aut pluria simul, adsumebant, Heum. Indico c. q. e Scal. s. de emend. temp. f. FAI. Ita Jerobas seu Jem os, i. e. impugnator seu vindex Baalis, quo v sabatur Gedeon ud. 16, 32. quod aram Baalis diruisset, est ipsissimum
Ιερομβαλ φ, quod sacerdoti του ΘελτDuυω apud Phoenicas nomen erat, ut habet Porphyr. l. q. κατὰ ριςiοινων apud Theod. l. 2. de Grac. q. r. 8 Euseb. I. rap. Evang. c. s.
III. docti id a progenitoribus suis Tyriis, apud quos similiter Reges
Numinum nominibus adpellabantur: ut Pygmalion Elion enim Dei apud Phoenicas nomen Ab, al, bLastutus,me astaritus, Merbatus a N, Ma Chaldaico, i. e. Dominus eaque Regum nomina in Phoen, eum archivis reperire est. Cur clinguam Poenorum non a Phoenicibus potius, quam ab Arabibus accerseremus p