장음표시 사용
521쪽
nem Grammaticorum ad usam uinam suorum Sinclo n. Illis enim non ita necesse fuit veras radices, aliasque voces initigare, qui ve-culam marem cum lacteiuxerunt quam nobis oui eam umesis pra---ptionibus4 longissimo usu addistere cogimur ualle mnium uiuatissima verba, quaeque fresumatissime in ι-- -- essent. I, larum autem Veterum euigiis insistentes, posterioritas secuti similis Grammatici parum adjecerunt, ut ita millus emum perfectam scripserit Grammaticam, pra sertim analogicam. Usus autem cum passim linguae varius fuerit, oportuit, ut multa sibi ipsis contraria si enumero scr*-rint, alteri alter contradicentes varios sibique Perpetuo minime comstantes canones sanciverin Quapropter cogitan res debuissent esse Grammatici nostri, quam olim veteres, qui tam istum respexerunt.
Fastidi- striavi hominum, in Ciceronis Aper nos amor.
N TauM aevum, etsi omni Hegantia permitum, tamen multa Mur me istasit, quae vel purissisum illud Augusti aevum non aspem tum fuisset, ut ex modo dictis rationibus liquem partim puto, partim iis, quae Metus, e . I. ruri Is Vari Lectionum praeclare scripsit, eui ad-- cap. 3 libri I. Vari Lea Iani Rutgersi. Fecit Me niens ille Cicirronis min, qui Vir ut Eloquentiae laudemsbicimice vindicat, Varroni tamen aliisque Latinae linguae scientiam relinquere emitur. Nec cogitarunt ii homines, Ciceronis imis, illud Quintiliani, non istum eum imitandum esse, qui maxime imitandus sit, pronunciantis, . x. c. r. Nec statim solum est, quod Ammum est, inquit alicubi Vir Doctus. Et quid Vitruvio Manilio, Gratio, Velle o, Valerio Maximo, & ceteris faeies, qui eodem tempore diversissimo a Cic totus stylo, floruerunt. Vide Bar; . Adv. c. Io. GL 2o. Certum est, quovis tempore tot sententias dixerim accommodatius, sermonum Ss et strii
525쪽
RADI C. LATINAE LINGUAE. SI Iba restri Jac Pontanus partea Auic best pax. 94. Ergo cum ieem Latinae linguae Auctor nnnime sit,in tam multi, etiam ejus aevo, io ge alio styli genere, natura magistra, vel etiam, ne arroganti homini, vi alioquin multorum odio invidiaque flagrabat, aliquid concedere viaerentur, contra usi non injuria nos contra Ciceroniastros potius Α -
logiam, quippe u in omnibus linguis mirifica est, modo attentissime consideretur, oservetur, quaeque a Spiritu Sancto, etiam in poenis sipientissimo Din olim in συμμίξει Babylonica profecta, ab reliquis, melioris aevi Scriptoribus, usu confirmata est, sequimur quam ut istis illius hominis, qui modo haec probat, modo improbat, legibus addita simus, cin ejus ipsius duntaxat verba iuremus, spretis ceteris Script
ribus omnibus. Nam, ut Budaei verba ex commor. Graca Lingua, coL Iaso sente tiae rete firmandae apponam Quid tum morosius, tum magis obnoxiam, --mmisi Latino calamis ui in potest, quam Ciceronis Aripta, qua nec integra, nec amma, nec emendar adhuc a servata Funt, non moviis uenati scroendiquae normam, quod aquis 'se animis a tuendum enserem, sed otiam orbitam esse clauserumque dicere in defendere ρ Quinimo, ut iterum cum Budaeo loquar, ot 43o9.xeris tingua Latina in- dies longo copiosior fis nati inflisuto Latine loquendi facultatem nosmetiamur ipsi, quam fis toris sus, qui nunc exstant, eandam circumscri iamus. Sed haec non sunt hujus loci.
Nostri Securi Grammaticorum, in Doctorum quorunda ignorantia, indiligentia Φώwσία. Nomai etiamin superioris aevi Litteriones quidam non extra culpam sunt positi. Quae enim aut ignorarunt, aut contempserunt, ea dis eleutos minime docuere. Et cum αὐτοὶ ἔφα illud tantopere illis commen Sisile fuerit, mordicus tenuere quod a-Magistro suo semel hauserunt. Quibus non raro etiam Doctissimi adia serunt. Unde tam insignis vag niorum pos inodum nata diversitas, dum quaedam voces laudantur ab his, ab illis culpantur. Si quid apud illos Poetas si non semper multae lectionis homines invenere, in uno Numero, aliquo Casu, Persenave&c. positum, quod cetera versus non reciperet, statim putarunt Desectivum
526쪽
Sic quia sua, propter metrimi, creberrime apud Poetas invenitur, flatuerunt esse Neutrum plurale tantum. Non autem observarunt Si gulari Passuum Varronem usum disse, apud quem est, pascuum viride; aut, Phic propter antiquitatem istis exosus, Columellam, cujus verba sint In eo rure quod pascuo caret. Ita plures voces in superstitibus Auctoribus exstantes non annotarunti Minere est apud Lucretium. At Grammatici hoc ignorantes ejus Cominposita, Imminere, Eminere, Praeminere, ad Aganere retulerunt omniano male hujus enim Praeteritum Mansi, illius Minui, unde Eminui, Imminui c. Verbum oculare legitur apud Tertus in Avologet c. 2I. de Poenis. c. I 2 8 alibi, Cyprianum de vanis Idol. c. d. DraconLLI. v. sa; in Glosi Arabico Latino, apud Pacianum Paranetico ad Pa nitentiam. Sed hoc vix crediderim apud Veteres inveniri, inquit Collector ori Romani. Neque enim oculatus a ticipium est a verbo octilo, sed potius Nomen 'ut Manicatus municatus. Haec ille Cujus se tentiae non suffragor. Sequor te potius, Excellentissime Barthi, qui in Emditis . Scriptore Tertuli multa talia esse ais, quorum ignorantia contractior sit Latinitas, libro 32. Adverso I 3. dicisque, hoc pulchrum Verbum este, tib 33. c. 12 col. I 26. libro q3. c. 2 q. Hinc Exoculare, quod Beatus Riam nus tritius verbum dicit. Oculandus est apud Tertuli de Pudicitia. Ex sulare, apud Apuli. l. 8. P. O . Plautum dente, A. 3. q. v. 26. moculare, quamvis alio signiticatu apud Collimess. l. s. c. o. Apul. 6. Met. q. 18s. in Floridis, p. 3M. Palladium Novembri l . Tertuli de Anima. Sic Tunicare, quod etiam Cledonius Grammatic pag. 928. ignorat, dum inquit Tunicatus, Galeatus non facit Tunico, leo, c. Exstat apud Varronem, citante Nonio, cap. 2. num. 873. Legitur Minon
mastico: Tunico, χιτωνίζω. Usus est aliquoties Alanus libro depla diu Natura, rosa8.4 alibi. Galeare habet Hirtius libro . belli Africani. Item, Cinna in Epigramm. Curius Lancilotus libro 8. Literatura non vulgaris c. 39. referi, statuere aliquos Titubatus Participium esse sine origine, i. e. verbo. Hos refutant Horatius libro I. epist. I 3. v. I9.
527쪽
no auctore reperiri intia usurpavit nobilissi usinicior e Cinna apud Tit Priscian.
528쪽
Pristian. 6. Accius in Annia Cato adstillam, Columella lib. x. v. I s. Plaut. Ireud. 3. 2. v. 36 Vid. Pareum. Et Rhenius in Examine inane tiario p. I 3. ne unum quidem e probatis auctoribus Latinae sinuat se invenire ait, qui nomen istud masculino genere usurparit. t mi Rheni,
quid tibi videtur de Plauto Columella Imo Columella α Cato i
diffitenter usi sunt. Clienis, pro Cliens. At sic Horatius . Od. I 8. v. 8. Plaut. lit. Araum. 2. v. I 3. Ausonius Mentat 2q. v. I 2. Hinc Sidonius . . 'i'. a. pag. 33. Cupienter, pro cupide; at sc usus Ennius in Phaenico, Plaut. 'eia 2.3. v. 17.&Apulejus curatura, pro cura at hoc habet ita usurpat Terentius Eun. 2.β. y. Repens pro Repente, at hoc legitur apud Lucret. lib. s. v. Ao I. Usus est Ciceros. Tusc. Repens adventus ho/ium, ibid. Cura repens Vi LI 2. En. v. 3I3. Livius I. 6.8.&IO. ab . C. lib. 2I. vel I. bα Pan. cf. HL an Seneca Troia. v. Αχ s. id Medea Sonus repens Siliu l. 3. v. . 2I9. l. Io v. 77. Val. Flacc. 2. Arion. v. 9 i. i. 78. Stat. I. Thelu v. 37o. ΙΟ.nis. v. I sq. Tacitus Annal. I. ut Lipsius restituit ibid. lib. s. Is M. Hist. lib. I. a. q. Claudian. lib. 2. R. Prosv Is 1. Curtius Io. Consternatio repos Prudentius Hymno Laurentii v. 693. ωia, v I 6 I. Paulinus Nolanus ad Cytherium, . 917. A meridiano incendi mundi repens Ruina mortis opprimet. Sic post usi Fr Petrarcha Eclog. 8. v. 39. animes qua causa repens disjungit amicos λBapti Mantuanus 3. Calamis. v. II. Annosas scandunt quercus, fugiuntque repenus
Ita veteres primae Edit earum e traduces Argentinensis, anni Iso 2. QDaventriensis Isor Bononienus, annici soa substituit, gementes. Male autem Ascensius corrigit tepentes, nece -- Auctorisciat, repente. Sed haec obiter. Nostro tempore praeter alios immtur hoc Dousa lib. I. Dodon. g. 7. v. 3. Baudius vale. 322. ρ N. I. Desic Best in nova Poematum Editione ιδ a Gnom. Iamb. c. 3 s. v. 3-
herba solstitialis occidit repens, Sis fluxa uobis gaudii seges perit. Rexcit praeterea Bromerus M Cunctare, quod tamen Pisurus C U
529쪽
2. t. 13. Ennim, incchus, apud Nonium cap. . n. s. 8 Sldonius paneg. Anthemii v. ios. vide Barth. p. s. ad Claud. habent. Vide etiam Priscian. 8. ωι. 797. Orditum, hordior, quod habent Diomedes praefat. librorum de Arte Gramm qui tamen Ia. I. eoL 373 tantum Praeteritum Osursium ponit Luetatius Placidus Argumento et in s. Metam uo Ovidii ρου. I 38. Edit. Ranerii, quod vulgata Editiones inepte mutant. Hieronymus in Esaiam , citantem pauterio lib. s. Gramm. fot cxx. b. sidonius ι. a. 'i'. s. p. 6. imitatus est Mantua 'nus 1 Parrhen. l. 3. v. q2s.&I. I. Alfonsi, I. Reliqua alibi examinabia
Sic Funera e apud Prudentium rejicito refert inter ea, quae aLatinae linguae puritate longissime absunt, Comelius Valerius Lipsilis Giselini praeceptor, apud Gisesimim notis in Prudentis,et so . Edit.i elix Nerum re
stat hoc auud Horatia. Od. 8. v. 7. Suetonium Tiberio. c. I. Caligula. e. 11. Claudio c. As Othone. e. Ir.Nerone. c. so. 3e Domit. c. i7. Plinium l. 33. c. o. Senecam cons ad Albis. c. I 2. Petron. . I76. Edit Gold 3c
pag. 16. Edit. Glichii. Finum in Vespa pag. ccc I. Edit. Malig. Sidorvum L, D. 3. v. 62. Ulpianum LII quis semulcrum I a. s. 3. Hoc edictum. Et sepius dem titulo de Religion er flumptibus fun in ut 'aur duce
Sic Frigidus rejicit idem, quod apud Lucreti L 3. v. 3 Claudian. οὐ
. Fescennis. v. 26. Solinum cap. 4o. Terentian Maurum Arare, quod apud Plautum Most. I. i. v. 13. Columellam s. IO. 8. 3.&8. 7. Tertes lian de Resum Cinnis, eundemque de Pastio Incerare, apud Iuvenal.
Eat nunc praeceps aliquis Censor, ouas ipse Cicero, aliique boni Auctores usurparunt, voces, dum apud alios sequioris aevi Scriptorest venit, ulterius Latina esse negitet. Innumerae certe voces tum primae, tum ortae hodieque in optimis Scriptoribus exstant, quae a nullo omnino Lexicographo annotata runt. Quin eo venere dementiae, ut quae apua excellentes Scriptores raro posita invenere, rejecerint sic enim Franc. Flor Sabinus, i. a. v. GA. c. io. p. Illo Nemo ni' earitus Latinam linguam iis, qua semel aut iterum apud quantummis excellentes auctores tegantur, sed istis potius quibus sepistime iidem usifuerint, constare dixerit. Denique, ut Barthii verbis concludam, . qI. Adv. c. 23. c. 18 sis Talia plura sunt apud Christianos Vates, qua nos ignorantia antiquita- M, Damisso is egregios, imo fere, uno in altero demtis, summos Tit a Romana