Sophocles, qua ratione vocabulorum significationes mutet atque variet. Dissertatio ..

21쪽

verba quae in Phil. v. 708 leguntur: φορβὰν αἱ ρων a Din-

dorso allata sunt. - Paulisper moremur portet in conSiderando versu O. R. 40 δρασαι δικωoi, δυοῖν ἀποκρίνας κακοῖν, quem quo jure hic commemorem, e di Sputatione apparebit. In verbo ἀποκρίνω quia notio inest egregandi, nullam video causam, cur medio verbi genere: Sibi Segregare', i. e. n nrtium numero nam ibi Segregare vel eligere exprimi atque addito genetivo re8, ex quibus eligatur, indicari negemus qua de causa de se Si Creon diceret: ἀποκριν - μενος δυοῖν κακοῖν non miraremur, Sed quod Oedipus dicitur ποκρίνας . . ἀπῶσαι η κτεiναι, id sola ea ratione explicari pot0st, ut ad medii analogiam activo: dans mihi quarum duarum poenarum eligam alteram significari existimemus, quemadmodum medio Sententia dicitur eligens sibi', sic activo hanc prodi aliquem sibi ligentem faciens concedi ortasse potest i). Sed totus versus Valde suspectus eSt, primum propter Violatam Stichomythiae legem, cum quemadmodum tres versus 63l-33 tribus respondent 4-36, Sic duobus, quibus Jo asta Creontem alloquitur, duos

respondere Creonti eXSpectemus, Ut versibus quoque 42. 43. et 44. 45. parem numerum praebentibus ad extremum tribus utatur ocasta deinde versu menSura propter διαί

syllabas in unam contrahi ab arte Sophoclea abhorret. Accedo igitur sententiae eorum, qui versum delendum 8Secensent. Hoc Xemplo, quod etiamSi non alienum est a re, quam tractamus, tamen ceteris non Simile SSe concedo, inserto maxime id gi ut quo madmodum disputatio de Husmodi locis instituunda mihi esse videretur probarem In viam redeo. Adscribendum est in numerum Xemplorum, quae in dubio ad genus translationum, quod OS Occupat,

Spectant quod dixit poeta in Trach. II 82:

h Vorbis sic explicatis uia v. 62 sqq. nihil mittari debet. es. Matthiaeum in gr. r. s, p. 28. g. 6. h v. Leutschirundi . d. x M. g. 72.

22쪽

προς τι επιστρέφεις αγαν τήνδε πίστιν Vocabulum enim πίστρεφεις si poscis' Significat, a notione: verti in te', i. e. paras tibi μ ad eam significationem translatum est, in curas' intelligere malueri8, genuSactivum vi medii instructum est. Inant i verba εκτὰς πυλῶν ε πεμπον recte a Schaliasta μετεπεμπόμη' explicata esse liquet atque inde quod insigne hoc exemplum neque de Sententia nequo de lection ullam admittit dubitationem, multum ad Sophoclis licentiam comprobandam confertur. - Ιn . . 1057 εμμίξειν Si mauu CODSerere', cum Hermanni sententia, qua verbum suppleri voluit, prObari non possit λ). Specie diversum reapse Simile Si Substantivum κλοπή in j. 246 su subducendi . . fugiendi,

fugae enSu Surpatum. Eadem qua poeta Graecus metis-phora nos Vulgari sermone utimur sicli 0gstoliten dicentes ac nescio an aliter Sint comparata, quae aptiSSima ad

mercatoris loquendi rationem z in Phil. 577 legimus: εκπλει σεαυτον ξυλλαβῶν τησδε ζς. . . Sequitur ut de medii senseris usu quae dicenda habeam

proferam. Sophoclem ut activum pro medio, sic Vice verSamedium haud raro pro activo posuisse, quin immo plurium Verborum media forma Solum Sum 8Se constat. De hoc poetae more aeque ac de quibus jam vidimus dicendum est, Sophoclem - quae Ximia Hu Virtus St cun medio genere libere ac praeter vulgarem usum uteretur, id Studuisse, ut colore aliquo Orationem ornaret, Sed nobis ut interpretando artem et consilium poetae SSequamur, Repe non contingere, Cum praecipue quantum Soli consuetudini qua fit interdum, Ut certo genere Surpatum certum Significationem

accipiat vocabulum, tribuendum sit, vix dignoscatur; idque

cf. huc. I, 2, 1 t ruuguri adnotationem. Soph. Phil. 106. animum attendo ad poetae consilium eligendi verba quibus

mercatoris mores designentur cf. V. 79, alios.

23쪽

maximo valet in medium genus, quod Saepissime admodum lovi discrimine ab activo discernitur et nobis, ut quorum lingua eo genere careat, alieni obscurique quid videtur ha-boro. His in universum praemi SSi S Xempla Consideremus. In El. 384 1προνέμεται verbum media forma alio loco non dictum videtur significare: progreditur i. e. profertur, Se profert ut activae formae vim proferendi subjocit esch. in Eum 3l3 actaρὰς χεῖρας προνεμ οντ i). In O Rr 685Vo προπονουμένας notanda Si non modo propter mediam Drnaam, cuju Unum Xemplum praeter hoc idque ex to-baeo sumptum Passovius in leX. r. affert, sed etiam propter praepOSitionem eo verbo πονεω Copulatam, de qua Schnoidewinum audiamus disputantem: VerStBrlite πον. , wdit in Noth 0dioli 0 80in , Wie προδιδύσκεσθαι, προ aνθάνειν ). Vereor ne vir doctu comparaverit, quae Sunt

dissimilia nam προδιδάσκειν significare , ita aliquem docere, ut progrediatur in discendo et προμανθύνειν ita aliquem discuro, ut prosciat ' in, intelligitur, quia quaedam actio promov0ndi in illis verbis inest; sed reo coνέομαι eum Solam conditionem indicet eo sensu, quo vult SchneideWinus, non magis dictum esse potest, quam προπάσχω. Quid tandem illud προ in προπον sibi velit, confiteor me cogitando invenire frustra constriq). In Maei v. 32, ubi haec leguntur κατ' ἰχνο ασσω, καὶ τ μεν σημαίνομαι τα ὁ εκπέπληγμ ι,

qui σημciίνομαι medium putant esse, hoc enSU Surpatum ἡ Signa in meum usum colligo ), num Verum viderint, dubito, cum Verbi τα μεν σημαίνομαι opponi haec a d εκ - πέπληγμαι mecum reputaverim ut non verisimile habeam

h Hado explicatio a M. Hauptio in lectione, quam de Sophoclis Electra habuit, proposita est.2 Bonitet. . . . . . l8-20. 3 cf. Interpretes ad Aj. 63 Solus pyssertus ibi praepositio

nem aliter Xplicat.' Sophoclem verba cum praepositionibus componere amare Infra exponetur . 4.

24쪽

poetam, cum in altera enuntiati parte paSSivo genere usus sit, in altera usurpare medium, a quo τα μεν ut accusativus objecti pendeat. Qua perductu cau8 σημαίνομαι RS-sivum esse hac fere significatione dictum signis instruor pro signor), σθμαίνεταί μοι perSuaSum habeo cons quae in gra de verbis ἀλαστόροισιν os μήτων κυκλοις diXimuS. In Ajac 5l quod reperitur media forma usurpatum, διοίσεται, id recte ab Hesychi et Suida: διάξει, βιώσεται eXplicatum non obuisse ab interpretibus tentari ostendit Seyssertus eadem sententia effertur forma ejusdem verbi activa apud Euripidem in Rhes. 82 απαις διοίσει; media sexemplum assor Lobeckiu e Hippocrate Sumptum, scriptore p0etici cujusdam coloris amante multaque ex Sophoclis more dicent i). - jacis v. 647 κρύπτεται medium pro activo κρύπτει dictum praebet. - Magna est poetae audacia in El. 249 λησόμενον pro λησθησόμενον Surpantis; quod jam a scholiasta intellectum 88 apparet, quippe qui haec adscripserit: λήθης τυχεῖν μη δυνήμενον ). - Verbi συντέμνειν, quod praecidere' atque deinde dolere' significat, genere medio in segm. 56, 16 fortasse eis, qui secerint, utilitatem afferri indicatur. His exemplis adde area λέξασθαι j. 66 t segm. 282. - Medii generis usu cum tam frequens sit apud Sophoclem, perSuasum habeo, quod

σας δ); frustra quoque μετρούμενον M. 5 a Nauchio tentatuu est ). Restat ut de uno loco satis dissicili accuratius disputemus Quae in Ant. v. 362 leguntur verba: Arda μόνον φευξιν υκ πήξεται cum valde displicuissent Sophocli interpretibuS, certameni Cons quasi de El. 227 in . , dicentur. De Sophoclo cum Asclepio conjuncto L Bergh, vita Soph. in ed. Tauchn. p. XX. a Matthiae 495 e. 3 cf. Ellenditum et indorfium. 3 Mein0ke in anall. Soph. p. 275 dicit notiones metiendi et aestimandi sunt conjunctissimae .

25쪽

quasi inter eos ortum S in proponendis conjecturis, ut fere non sit, qui num codicum lectio defendi possit qua0rat Schnoid0Winus scribi vult ἐπέσεται, Rauchenstein ius i).επαρκέσει, einelitu i ἐπείξεται, Seyssertus διθύξεται quae mihi optima videtur conjecturarum Sse. - Sed inutile primum est, alium aliud Xcogitare vocabulum, Cum quod ad verum prOXime Recedat, cognosci vi possit deinde e mea quidem Sententia verbum re sera a Sophocle Scriptum est, neque dubitavit de lection rect tradita qui illum Antigonae versum propter formam φεῖξις commemoravit obeckius o. Quandoquidem in usu Si επέρχεται νόσος δ), μερος, ερως, transitive Sine dubi ἐπάγειν νόσον etc. dici potest,

similiter comparatum est, quod ex Brunckii conjectura in Trach. 003 legitur: επιτρέφει i. e. adducet mihi); quodsi ἐπάγειν Sic Surpatur, reflexive dictum πύξεται adducet sibi, vel sibi parabit quam offensionem asserat non video nisi sorte πύξεται cum Substantivo φευξιν conjunctum in causa fuit, cur homines docti verbo illo vitium continerieXistimarent. Sed ne hoc quidem justo audacius mihi videtur dictum esse, quia verbum πύγειν, cum generalem

parandi, essiciendi notionem accipiat, ut apud Thuc. III l0

dixit post in Phil. 329. - Sententia igitur illorum Verborum haec est mortis fugam sibi non parabit, Sive ut mortem fugiat, nulla arte essiciet.

y J Jahnii annali phil. vol. 75 p. 295. Bettrage et . p. 8Sq. Ant Mein idem invenit Heind. ad i. Soph. p. 3έ l. 2 ad hrynichum p. 726. δ cf. Trach. 1009 ερπει νόσος.

3 cf. de hac o Bonitet in libello quo de nonnullis Antigonas locis disseruit Bettrage gur Erlitarun de Soph. Hest 2 p. 47.

26쪽

5. Transeo nunc ad tertium verbi genus considerandum vel ad eum usum, quo fit, ut passiva vel intransitiva vocabulorum vis cum activa vel transitiva commutetur. Cum multa verba tra Sitiva, Si passiva forma Sursentur, vim intransitivam accipiant, velut κευθω occulto' significat, κευθομαι lateo' poetica quaedam licentia in eo cernitur, quod Sophocles in j. 30 passivum verbi διαπε-

ραiaco genu Sensu quoque paSSivo dictum admisit, quamquam vulgo intransitive dictum transv0hendi notionem habet significant enim verba διαπεραιώθη ξίφη nudati sunt

gladii ). - De verborum genere passivo non habeo quid amplius dicam, cum participia, quorum natura adjectivorum est simillima, adjectivis admi morari placeat eis auto ita Sophoclem uti, ut quemadmodum activam vim in paSSiVam, Sic passivam quoque in activam mutet ), jam Xponere Velim. Adscribo primum haec Xempla: Ant. 582: γευστος non guStan S, 789 φυ o fugiens δ), 31 πάγκλαυτος vald lacrimans Trach. 652), Trach. 416 μεμπτός Vituperans 969 ἀναυδητος silens, l02l: λαθίπονος emciens, ut dol0ris obliviscatur aliquis, Ant. 875 αυτόγνωτος, quod Verbum a Sophoclo fictum non, ut exspectamus, Significat se quod a Se ipso cogn08citur, Sponte intelligitur', sed Suam ipsiu sentiam secutus ). Similem esse rationem adjectivi ἀγνὼς, quippe quod vulg0 a8Sivam, interdum apud Sophoclem aliosque poetas activam vim habeat, velut in . . 678, it 33, constat longo tamen a vulgari consuetudine recedit usus ejusdem adjectivi in O. R. 681 cum Substan-

Supplendum esse: utrinque. i. o. a Teucro atque ab aliis Achaeorum regibus vidit Seyssertus. 2 Herm. ad Eur Hec. 1125. isugh ad . 113b Struve loco supra laudato. 3 cf. G. Wolfi . ad Ant. 4.3 cf. quae in praef. de Sophoclis novandi rationes dicta sunt p. 7.

27쪽

tivo δόκησις conjuncti quo factum St, ut quam sententiam poset verbis δόκησις γνῶ λόγων notare voluerit, dubitent hominos docti. Rectius quam Ellenditus notionem ignota μtranslatam esse in similem nova, inexspectata eXistimat, plorique editores incerta' Xplicant, modo De Vocem φανής, qua similiter dicta ad explicandum illud ἀγνὼς non

multum confertur, et ἀγνῶτα φθόγγον ni l00l, quod sonum novum, ineXSpectatum ' Significat, comparaverint ). Subost, si quid video, illis verbis haec Sententia opimo, quae a verbi nascitur, λόγων enim a δόκησις pendet)ignara, i. e. quae non XpertiS, Sed dictis nititur. - 0nkrendum cum his est adjectivum απυστος, quod jam apud Homerum et ignarus' et ignotuS' Significat ), et nostrum unersaliren , quo proprie reS, quam compertam non habemus, deinde h0mo imperitus indicatur. - Ut pergam hujus SUS Xempla quae commemoratione Sint digna enumerare: φαυστος in . R. 969. eoque uno loco active dictum: ἡ non tangens reperitur. - Audacter poeta in Ant. 394 adjectivo ἀσπώμοτος vim activam subjecit, ut sensus Sit ἡ quamquam abjuravi quod cum Sibi Sumeret, non immemor fuit eorum quae . 388 diXerat βροτοῖσιν Ουδἐ εστ ἀπα- μοτον, sed consilio idem Vocabulum repetivit, repetitum novo

sensu ornavit δ), ut 0 injuria significationibus ludor dici possit ). Quin immo quam id vere judicatum sit, ex ipso prior illo ἀπώμοτον cognoscitur, quippe quod in hunc fere

sensum abierit: nihil est quod eventurum non SSe Ontendere possint mortales' quanam in re audacia poetae cernatur Si quaesiverimuS, O apparebit, adjectiVum, qu0d, cum notionem abjurandi habeat, vulgo de rebus antea factis usurpatur, hoc loco de rebus futuri eisque, quae non inp0testate ejus qui abjura sint, neque ab ejus pendeant voluntate, sed quas opini0ne tantum SSequatur, mSurpatum

28쪽

esse. In Ant. 66 lectionem codicum, qua παντογήρως traditur, vitium traxisse si recte conserent homines docti, sin ulla dubitation Burghii conjecturam πάντ ἀγήρως tam facilem quam aptam probarem i); sibi autem habeant c0- tori qua invenerunt, ut Bambergerum ): παντοθήρας, in perius ): παντοδμήτωρ, styserus ) ὁ πήντα κλίνων vel κο μῶν ), SchneideW δ πανταγρευτής a), G. Wolmus παντ- αγρευς, einelitu p) ὁ πέντα πηρῶν atque una iterula mutata 80ytartus πάντα τηρῶν de a conjecturarum

strue novi novisque Xaggerata non habeo quid dicam, nisi me sperare fore ut, quae fortasso alia inveniri pos-8int Verba, proponantur. - Ego quidem mutatione non OpUS SSe pro certo habeo. Nam cum numerus adjectiv rum praeter Vulgarem Sum active R Sophocle usurpatorum permagnu Sit, atque accedat, quod verbo γηράσκω vim

transitivam subjucit Aeschylus in Suppl. 894:ουν γήρασαν τροφηnon dubito quin Soph0cles adjectivum παντογήρως hoc enSu

esse si omnino exemplis probari oportet, locum Aristotelisiti memorirem nobis revoco, qui in polit II, 9 legitur ), ubi philosophus inter vitia reipublicae Spartanorum nume-rnt, quod Senatore Omne Sene Sint et rei hanc suggerit cauSam εστι γάρ, σπερ και σώματ0ς, και διανοίας γηρας. Quod h0 Antigona loco admisit po0ta, idem factum osse in jusdem tabulae v. 011 false pinatus est Brun-chius, ibi enim pa88ivam vim, quae St: circumVolutuSμ, retinet vocabulum καλυπτός q). Contra λιοστερής, qu0 in

29쪽

O. O. 3l 3 solis radios arceus ' significat, in λιοστεγὴς cur

. . Ab adj0ctivorum de quo modo diximus usu haud multum distat verborum vulgo intransitive, Singulis locis apud S0phoclem transitive dictorum, i. e. verborum factitivorum quae nominantur ); de quibus nunc disputaturus ita rem instituam, ut a dissicillimo loco Sophocleo, qui mirum quantum, Xercuit interpreteS, prosectuS, quid hoc in genere ausus sit poeta, quid evitaverit, termini quasi circumscribere coner. In O C. 083 codices haec praebent: θεωρήσασα τουμον μμα. - Theseo jussi cives Colone Creontis comites persecuti sunt ut illis Antigonam atque Smenam,

quas Secum abduxerant, eriperent. Dum haec Xtra cenam aguntur, Choru de Ugnn, quam O Orturam 8Se auguratur, Canen cupit, ut praeSen rem dSpicere OSSit.

ἡ Utinam ceterivola columba Sim et ex aetheria nube has pugnas quas an committi auguror oculis mei sequi pos-Sim. His recte sententiam, quae sine dubio versibus illis effertur, XplanaVit UnderuS. De postremis cantici verbis cortatim homine docti conjectura protulerunt Sic Nauchius, ut quanta mutandi Sit audacia exemplo comprobem, Har-tungi conjecturam, qui Scribi voluit 9έ πλήσασα, postquam commemoravit addit: Ich habe θέρ τερφaga vor-g0gogen, line die Richtighei dieSer geWalisamen Aenderun bellaupte gu Wollen. Sed hoc abiter tantum commemoratum Sit Verborum θεωρ κτλ. Sententia ad verbum tranStata Viden meum oculum' cum nihili sit, eat hius τουμον μμ interpretatu est: meis oculis de qua re nunc nem cogitat alii voce τουμον Vitium contineri,

i Locos, quibus accuratius explicatur haec vox ab hominibus doctis collectos habes apud Ellenditum s. v. Egregie de his disputat Lobeckius ad Aj. v. 0 et v. 869. os Herm. ad Vig. p. 94 sq.

30쪽

alii ομμα spectaculum' Significare censuerunt. POSS VO-cabulum os Ma eo Sensu dictum esse, tam certum habeo ),

ut nihil quominus sic explicemus impediat, nisi quod pronomen μὴν quid sibi velit, vi ac ne vix quidem intelligi

mea interest indicari quisquam sibi persuaduat certe id quoque, quod Sentiam tragicum non Olet. Hodie sere omnes interpretes conjecturam a unduro et indorfio pr0positam secuti εωρήσασα Scribunt, nisi quod Mein0hius 2 ea resutata viam sibi munit ad aliam pr0serendam opinionem contundit enim εωρεῖν pro αἰωρε7ν nullius fidei formam essu neque αἰωρέω bene de ave, quae in aere versetur, dici; sed do forma non dubitasset, si v0cabulorum μετέωρος, εώρη δ)meminisSet, ac de Sen Su quoque argutius quam verius disputavit, quia in Verbi εωρήσασα μμα non notio adspiciondi aliquid super nobis situm, sed tantum Oculos allevandi inest. Quae quamvis ita se habeant, ne mihi quidem conjectura illa placet, ut qua recepta quid nihil ad rem valeatis totur, omittatur Sententia quam desideramus: adspectum pugnae mihi paranS' Sed magis etiam displicol quod ipse einelitus Scribendum prop0Suit: ρωήσασα του- μὸν cus a quod enim: habe columbae imaginem rapido volatu in altos nubium tractus tendentis ibique imputum

suum Sistentis, ut ex alto certamen pectet' dicit, has csententia, quae conjectura VerSU infertur, neque necessaria est, neque tam apta, ut conjeetura verisimilitatis sp0ciomaccipiat. Quae hi antecedunt Verba, Sic OnStruenda esse κυρσαιμι τῶνae αγώνων αιθερίας νεφέλας utinam particeps fiam hujus sertaminis e nube aeria Si recte censeo, ea

accuratius a poeta de finiri oportet, idque fieri verbis θεωρ. κτλ. verisimillimum est jam nihil restat, nisi ut θεωρήσασα,

2 anall. p. 182. 3 cf. unde ad Trach. 572.3 Genetivus io νεφ. pendet et ipse a Verbo κυρσαιμι sola ea conditione praepositio comitti potest. cf. meger 6, 1 adn. 1.