Studia in Anytes poetriae vitam et carminum reliquias

111쪽

loco tentaverunt Viri docti, ita ut non magis amplecti velim Hormanni lectionem μανίδων suam adiectivum διερόν, quod proposuit Stadimuellorus. De tertia Voce γενόrre, in epigrammate VI 153 obvia

multis an Verbi Opus non erit nemo enim, opinor,

defendere conabitur formam γενέriis in codice P traditam nec credo quemquam diu esse dubitaturum, Si ptio ei sit inter apographi L. lectionem risissi et con Venientem Dori- eam sormam a SalmaSi prop0Sitam. Laud igitur quod strenue dedit peram StadimuelloruΗ, ut redderet 0ricas larma tam Anyte epigrammatis in utraque Anthologia obviis quam iis, qua S0lia Servavit

code P. Quin etiam Vereor ne nondum XhnuSerit numerum emendationum esseSRariarum, nam ut ubique nobis constemus in reducendo Dorico α neceSSe Sse Videtur

Scribamus etiam pria in secundo Versu pigrammatis VII 202 et sti6P in In carminis VII 15, quibus loci non s0llicitavit nostor editor lectione tradita ευι/ῆς et νιδνα, quarum illa debetur tam Planudi quam scribis A t C, haec Vero, in carmine a Planude praetermiSSO ObVia prosecta est a soli manibus Α t C. Scripturam ιδ α commendat ipSius nyte versu IX. 3l4 2:

in qu Vorsu Doricam sormam γόνος testificantur et Pth et code P. Simul apparet Substantivum retiar, quod bis

claudit pentametrum VerSum esse inter ea Vocabula, quibuScertum assignavit Anyte locum in carminibus suis. Ne qui Vero propter incertam Vocis ηιών Originem malit in Utrumque carmen recipere formam per , OB Sentaneum eΗt 0nere Doricam Seripturam αιῶν conStare e Pindari Versibus i)

112쪽

Recurrit adum forma apud mehylum, qui in Agamemnone v v. 1157 1159 querentum acit Cassandram

Minime autem mirum, quod Scribae codicis P in altero tantum Anytos carmine integram tradiderunt formam iων; ViXerunt enim iis temporibus, quibus 0rica dialectus iamdudum ovanuisset ut e litteris Graecis ot X hominum Sermonibus. Fieri igitur vi potuit, ut Dorica Vocis forma in armon IX l scribarum arbitrio Sit illata, quum contra Verisimile est versu VII. 15. 6 pristinam lectionsemitior tractu tempori a Bygantini librariis, Dorica dialecti parum peritis, esse mutatam in Ionicam formam. Quo magis nobis licet utroquo loco recipere Doricam scripturam,

sua Semel Saltem in codd. remansit libera a corruptelis. Similitor sacer non poessum qui credam formam εὐνῆς, in vorsu VII. 202 2 a librariis traditam, per errorem eSSoortam priclinam Vero lecti0nem fuiSSe ευνας. Restat Anytes versus unus, in quoi deusque retinuerunt oditoros Ionicam quandam terminationem; numque epigrammati eius, qu0 litteris mandavit Pollii X versum Secundum edere S0lon Sic

p0St ea, quae modo Xp0Sui, quivis, credo, facile Videbit. Ceterum haec corrocti eo minu est Violenta, quod ipSalecti obκor ulini et Bruncki per coniecturam Strop0sita pro codici lectione κυτα- . Ex praecedentibus iam Satis apparet hodie demum, p0St- quam accurata di Stinctio di Veresarum manuum, quae RVA

113쪽

v0rint i ram 00dici P, nos u0rit X optim0rum adeo scribarum calamis incolum plerumque vasi e Doricum re, sugere temeritati crimen, qui generaliter restituat hanc litteram in Anytes pigrammatis. Sed alia quoque vestigia adsunt in c0dice , quae nos adducant in hanc opinionem, multo magis inclinasse ad Doricam dialectum nostram poetriam quam efficias e Planu deae nih0logia lectionibus; veluti non dubito, quin versu IX. 11. 2 infinitivus Dori- cu bo P, quem Suppeditat codex P, Sit praeferendus formaei,nu in Pl traditae. Ceterum bene factum, quod nonnullas

quoque Dorica lecti0ne neque te Statur ut enlue Ode X Sic in fine versu IX. 141. 1 pronomen τινα con Sen Su Xhibent manuScripta. Interdum etiam accurate ibi respondent duae Doricae formae, quarum unam praebet epigramma, apud S0lum Plantidem obvium, alteram Ver Carmen utiqu0d

in Palatina tantum Anthologia Servatum veluti inter se comparari p0SSunt nomina mpria inodoro; XVI. 29 l. 2 et λευβοτος VI. 53. 2), in quibus memorabilis est

habitabant 0rienS0Η. Quum autem usus huiu c0ntractionis latius pateret apud Iones, ii 0tissimum orienS0S, quibuS multum erat commercium cum Ionibus, voluti Bih0dii volCyrenaei in genitivi quoque nominum in m et o interdum in i coniungebant Ocales o Paulatim etiam ad reliquos orien Se permanaSSe Videtur genitivu in εο ita ut apud n0Stram legatur καλλεις VII. 490. ); iuxta tamen usam SS Anyten priStina Dorica terminatione με

' De vocali luis εο in contracti apud orienses es. Alii enS. De Graecae linguae dialectis. II pagg. 213-21 3. Ceterum non me latet licet nomina Θείδοτος et Κ λείβοτος sint referenda ad Dori- eam dialectum, fieri tamen potuiSSe, ut terminationem ευ in geni-

114쪽

Quae milia affatim ostendunt summo iure fundamentum Anytes Surm0nis dici posse Doridem dialectum cuius tamen dialecti legibus non Semper ac ubique eam SatiSfeeiSSe, at 00ntra hic illic deflexissu ad Atticam aut picam dialectos simul c0ncedendum erit. Non enim Satis habuit semul iterumque Surpare V0ce Vel locutione e Homerica p00Si aut X Atticorum tragica musa depromptaS, Sed interdum v0 terminatione quasdam, dialectis illis pr0prias adhibere

Iam primum notatu dignum Si Semel apud nostram occurrere numerum dualem, quem Vel numquam Vol raro admisisse orienSe conStat; nam in Versu VII. 646. linoSt necuinti VuS Pioε. Iure n0 monuit Stadtinuellerus Anyteti, quum Omponeret hoc epiginmma, non immem0rum fuisso Aeschyli Agamemnonis Versuum 555 1559

Non m0d deo simili de filia in patrem m0re, agit Uterque poeta, Sed etiam tota illa locutione περὶ νεω βαλ0υ- 0n SenSi utuntur et AeSchylus et Anyte Attamen vix crediderim dualis numeri usum mutuatam SS DOStram loco illo Aeschyleo, quum praeSertim, Si OlutSSet, facit lime pro χριο reponere p0tutSSet Hlore. Tutius igitur mihi videtur formam Mo apud uir Umque auctorem referre dcommunem eorum Veterem lantem, ad H0mericam OeSin. Etenim aliquotius dualis ille viro in Iliade atque in OdySSea prorsus eandem in VerS Sedem ecupat atque in Anyte hoc pigrammate; Si enim Vel Su V0Cabulum paen

115쪽

illlo pendet. MaXime quidem cum l0e, Aeschyle atqu0 cum Anytes verbis:

convenit Odyssea versus XXI. 223 'κλαῖον os rei 'Oδυσῆι δαῖ φρ0ν χεῖρε stat. e, quia desinit in idem participium, attamen etiam huc potinent Homerici Versus, quale Sunt hi

Severi0ris Doridis terminati0nem - in geniti Vi Singularibu nominum Secundae declinationis ubique respuisse Videtur 900tria nostra. Nusquam certe tradita Si haec torminati in eius carminibus, unde fit ut reiciendam cen-Seam coniecturam caligeri, qui Suasit ut ab initi versus VII. 208. 2 roponeremus Oricum genitivum ι ππω Pro traditis lectionibus a uiri quam praebet 0de P, ni JUBta πω, une formn correcta X trino legitur in Pl I. Itaqu0 tur et Jacobsius et Stadimu0llerus in teX tum receperunt forinam i 00 Revera duplici ratione conformasS Anyten genitivos Singulare eos, do quibus nunc agimuS, On Stat ad Sunt enim c0mplure genitivi in uo, pauci in epicam terminationem Oio Xeuntes. Priori generi enumerari p0Ssunt genitivi hi Mos VI. 3l2. mu 'os VII. 208. 1 in uereδαίου VII. 208. 13, reuo VII. 208. 2), 00M VII. 208. 23, ταλαDO POD VII. 208. 3), stuproo VII. 215. 53,πoratio 1 VII. 486. Pinno IX. 14έ. 23, Bouuio IX. 745. l , ζαλέου XVI. 29l. 3). Videmus igitur genitivorum, quo in o terminet Anyte, numerum haud ita 0SSe Xiguum contra genitivi ad epi eam normam cons0rmati duo tantum pro cori c0nStant Leguntur autem in duobus his epigrammatis

116쪽

104 VII 486.

Nonne molatii dignum ista in rutr0quae carmine plane eandem sedem mccupare genitivum in uio desinentem Etenim utrobique claudit tortium Nersum, cuius implet alteram partem dimidiam thusis quinti pedis atque t0tum seXtum pedem. Donii igitur apparet hoc habere nyten, ut identidem adum Vocabula Vel 0ngruentes Vocabulorum forma prorsus iSilem locis in pigrammatis suis coll0caro adamet. Iam vidimus adverbium αδ atque substanti Vulnuicii, Sua habere Sede in poetria carminibus. Porro jamdudum animadverterunt viri docti ii coniunctionem , he quam duliciis tabo, Anyt03. numquam obvenire in mediis aut Xtremi vel Sibus, at Semper Stare a VerSuum initiis; scilico plerumque eam incipere tertio verSuS IX

J Cis ottgenstein Jl pag. 130. - Mea opinione nemini nisi Anytae Mandum esse hoc carmeniam indicavi pag. 9 Sq.

117쪽

Accedit quod in pica poesi 0Xcenties alii etiam genitivi triSyllabi in bio, quorum Syllaba antepnen ultimRDSint breveS, reperiuntur in versuum finibus, veluti in Iliadentque OdySSea vicies quinquies versum claudit forma; 00ι0, i SeXjeSd0dies genitivus θεοῖο, in duodecie genitivusci ἡβ0ι β nec desunt versus, quo terminRnt genitivi πόνοιο,

terminatio oto vi congruat cum cetera Anyte dialect0, tamen haud ita est mirum poetriam nostram in Vel Suum i Il. XVIII. l. XVIII. 316. XXII. 430. XXIII. U. XXIII.

17. XXIII. S. XXIII. 108. XXIII. 153. XXIV. UT XXIV. 24. XXIT 23. XXIV. 4T. XXIV. 61. d. IV. 103. IV. 113. IV. 183. IV. 58. VIIJ. 40. XI. 212. XVI. 15. XIX. 13. XIX. 249. XIX. 251. XXI. T. XXIII. 23l. Ol. I. S. I. 53. I. 383. V. 339. X. 50. XX. 268. XXI. 165. XXIV. 259. d. II. 406. III. 30. V. 193. V. 459. VII. 38. XIV. 32T. XI 296. XXI. 25S. δ Il. V. 272. I. T. VI 2IS. VIII. 108. XI. l. XII. 39. XIII. S. XVI. 356. XVI. UT 1. XVII. 42. XVII. 59T. XXIII. 16.

118쪽

finibus, raro Sane atque parce, osse XiSSe ad genitivos, quale Sint γαμοιο atque δοῖο hanc enim licentiam quodammodo Xcusabant crebri Versus Homerici in Similes genitivorum forma deSinenteS. At latius etiam patore Sum terminationi μοι in Anyte p00Si iniuria supp0SutSS mihi Videtur eiskius, qui suasit ut . VII. i5 3 scriberemus

quam lectionem c0mprobavit atque in textum r000pit Stadt-m uellerus. At vero h0 loco tradita non est terminatio Homerica Cone idendum quidum est Vi bonum Sen Sum praebere lectione eas, qua tradiderunt librarii codicis P,

e quibus A in parte pri0re huius Vel SUS eripSerat προι- σκαλ- mnia, quod C ernes ulter a mutnVit in εο ὶ σκαλμοῖσι, attamen necesse non St tentem VS coniecturas, quia Vera

σκαρθμοῖσι quam lectionem Si in teX tum receperimus, duce aibello praepositi0nem πεo iungemu cum Sequentl-bu accusati Vi πίοι καλλε χείλη, quibus facti Optimus uvadet 0USUS. NeceSS igi fur non vidΘtur, Jacobsit Xemplum Secuti, in duas partes divellamus vocabulum περικαλλέα, Ut UiuS-m0di oriatur Vel SUS

Ceterum etsi tales qu0que lectione longius recederea tradito tuX tu puto, tamen probabiliores mihi videntur 0mnibus iis, in quibus ad terminationem Homericam 0io recurrerunt viri docti, ita ut certo reicienda cenSeam, praeter Rei Akii lectionem, in quoque, NURS Prop0Sue

119쪽

nc Onamu Anyten nuSquam niSi in versuum finibus admisisse terminationem mo idque raro tantum qua0Su Spicio Ostra confirmatur ea etiam re, quod nec in MyruS nec in ieiae, quorum poetarum Sermo maXimopere On-Venit cum nytes Sermone), fragmentis traditus est ullus

In praecedentibus aliquoties ciam vidimus haud raro Anytum versuum inibus imitari Homericorum sorsuum eXitus huius usus luculentum qu0que deSt Xemplum in epigrammate VI 23l, cuius versus primus audit Sic

Etenim locuti δάσκιος ili. , qua bis omnino occurrit in Iliade atque Odyssea efficiteXitum utriuSque horum Vel Suum Od. N. 70. εἰ δέ κεν κλιτον rex D κα δύσκι0ν λλ.ν-Il. XV. IT 3. τυν υεν is φαιος π εο καὶ δῶσκιος βλη .Pr0pila quidem abest nyte versiculus ab Odysseae VerSu XScripto, unde non tantum totam loquii 0nem, Verum etiam locuti0nis casum accusativum repetivisse Videtur Π0Stra, attamen Iliadis quoque versum laudatum in memoria haesissu Anyta inde officias, quod adiectivum io' ατον prorSUS eadem Versu Sede posuit, qua in convenient Iliadis Versu legitur adiectivum λίβὰτος. Simul autem videmia Shanc sibi licentiam Sumpsisse Anyten, ut epicam formulam quasi Dorica Velaret veste, quum in locum Homericae

120쪽

pri0tas, quum alii quinii p00tae 0rienses, qui eadem, qua n0Stra, ViXerunt aetate ita desumere oleant formulas Homericas, ut ad Doricam dialectum ea ae00mm0dent. Veluti Syllus, p00ta Epidaurius, initio Versu 18 eiu carminis, quod pag. 40 Sq. totum eXScripsi, adhibuit locutionem mor μαλ' vi , qua locutione quum uteretur, Sine dubio mem0r fuit cum Iliadis versus VI 24l, qui ab initi habothaec Verba πύσας ζεί,ος tum Ver etiam OdySSea VerSuum XI 13 sit XIII 8l, in qu0rum initii legimuS πασιμαὶ ε ί,οή. Licet igitur pica p00Si magno in h0nore fuerit apud orienses poetas, qui loruerunt pri0re parte Saeculi tertii a Chr. n. unde Sit sactum ut Homerico Sermone imbuti, identidem oeabula pica quin etiam totas Homeric0rum Vel Suum parte inSererent Sui carminibuS, tamen rursus dederunt operam hi poetae, ne talibus imitationibus bumbrarent Doricam ind0lem Sermoni Sui. Haec fuisse causa mihi Videtur, cur apud Anyten Oecurrant praeter locutionem δύσκιον otia hae etiam formae δαι- VI. 23. 2), νορέαν VI. 23. 4), ενεδαῖου VII. 208. 13, inou να VII. 90 4), pro quibus formis, ab HomericiS quidem carminibus repetitis, Xhibet 0ra dialectus opica

P0Strem monebo huiusmodi forma usurpasse ViderinOStram in ultim versu pigrammatis VII 208, qui verSUS in codicibus liber non est a corruptelis, unde it ut Varia eius lueti0nes propositorint viri d0cti JacobSius eam recepit lectionum, qua in c0die P debetur Correc

라틴어 텍스트