Studia in Anytes poetriae vitam et carminum reliquias

91쪽

z I 516 unicum quartae particulae armen hoc loco iterum Xaravit A etsi ipse iam Seripserat ante eiusdem

libri p. 36, ubi Leonidae id dedit hic vero C Platonis nomino instruxit idem armon. Postremo dua particulaen in I sitae aecurate resp0ndunt exitu similis partis in i libri, quia series ii 525 nulla nisi Callimaeli

earmina continet, ultima vero constat e Meleagreorum et Philippeorum poetarum Carminibu promiscuis. haeuptio concedendum esse iudico similitudinem harum duarum Anthologia Palatina partium SSe maiorem quam

ut mero Casu Ortam am HSe credamUS. Cum praeterenuerisimile non Sit Constantinum utroque l0eo complur deinceps sontes, accurate SerVat eodem ordine, adhibuiesse satis enim negligenter vulgo con Serere Solet epigrammatum copias diversae originisὶ eum ei limus i conicere liqui Cephalam duas illas arminum series aut totas aut saltem magni pro partibus hausisse se uno eodemque lante Certe

opp. VI 87 183 t VII 364 506 referenda esse videntur ad unum modo fontem; qui pariter suppeditavit omnes reliquo locos, ubi syllogae Philippi fragmentum Xeipiunt

Meleagreae coronae reliquiae quaedam, Veluti epigramma-

tu in series V 03 132 et V 133 2l4. Epigrammata VI 134 150 t VII 50T G25 non e ipsa Meleagrea Orona transiisse in Cephalanam Anthologiam eredit impiger

Serutator, Sed a Constantino hausta SS e recentiore1l0rilegio, quod variorum deinceps poetarum contineret earmina atque X antiquiore illo fonte derivatum esSet. Postremo utriusque Seriei ultima carmina repetenda esse

putat a tertio fonte, qui fragmenta quidem Meleagreae coronae ServaVerat non tamen integra, Sed Philippe0rum p00tarum epigrammatis hic illi interrupta. Denique eisA-hneupli investigatio id abunde orspicuum reddidit Constantinum Cephalam, eum in Anthologiam suam aSSumeret opp. VI T-163 et VII 364--546, 01 ad manus habuisse

92쪽

ipsam Meleagri coronam nec magi Philippi Syll0gen, sed rodentioris aetatis fontes deterioreS. Ut autem in comp0- nundis duabus his peris sui partibus contentus suit medi0eribus subsidiis, sic Salpiu etiam Satis negligentum uti luo S0cordem e praebuit immo grave interdum non cavit errores, ut praeSertim apparet in Septim libro, cuius epigrammati sepulcralibus hic illic int0rmiscuit aliena carmina veluti dedicatoria, deScriptiva, maioria. Morit igitur eisAha0uplius compilatorem raptim munere fungentem nuncupavit hunc h0minem, qui plerumque singulis in libris componendis nihil egit, nisi ut onSueret, qua epigrammatum Sorie e pauci dei neops sontibus

Sed licet multa in una cadant crimina, tamen attentione nostra nequaquam indignuS St, propterea qu0 utriuSque, quae ad O pervenit, epigrammatum Anthologia iecit fundamenta. Nam etiamsi prim obtutu parum congruere videntur Palatina atque Planude Anth0l0gino, quae Vel ea re inter Se diScrepant, quod Palatinorum librorum carmina continua Semper efficiunt series, verum Planudeae Anthologia libri, Xceptis quinto atque optimo, omne Sunt divisi in capita, suo quodque titulo instructa atque dispositae titulorum illorum ordine alphabotico, tamen interior inquisitio nos docet Plantidea syllogo dispositi0nem vulg0 pondere ab ordine Palatinae Anthologiae. HiSee 0Stremi annis . l. Stadimuollor summa industria rimatu eSt, quae deo ratio intercederet inter Plantideae

Anthologia libros III, , VI, VII atque convenienteSPalatinos libros VII, II, VI V, quarum inquiSitionum Xitus commemoratura saeiam initium ab iis, quae de Planu-dua libro optimo se Palatina quinto Xposuit ille Epigrammata amatoria lori legit Palatini, duce eiSShaeuptio dissecuit in has partes opp. 1 - 102 Vel partem Rufinianam,103 - 13 vel fragm. Philippeum, 133-214 Vel fragm. Melea-

93쪽

greum, l5-30 vel fragm. gathianum 302-80 vel appendicem, qua quinque parte diStinXit litteri α, P. Epigrammata autem l0, in Planudeae Anthol Libro VII obvia, divisit in decem has particulaS 1 - 27, 28-85, 86 - 102,103 120, 121 153, 151 164, 165 173, 174 185,l86 198,

199 - 210. Praeterea per tabulam, in qua iuXta numerOS, quibus in Planude Anth0logia Sunt instrueta carmina cuiusque decem partieularum, p0Suit eorundem epigrammatum numero Palatinos, iugulenter legentibus ob oculos

proposuit septimi Plantide libri dispositionem fere ubique regi ordine Palatina Anth0l0giae. Optime id apparet exprima atque e non particula, quarum haec tota est

deprompta e Musa puerili vel libro XII, illa omnis petita a quinti Palatinae Anthologiae libri parte , in utraque

enim particula ordo Palatinus ne semel quidem diSturbatur. Reliquae et particulae tantum n0 Semper Xhibent earmina in quinto libro Palatino obvia nec tamen per tota8ha continenter Servari 0let diSp0Siti Palatina, nam quum Saepe Singul0rum p0etarum Vari carmina continuare cuperet MaXimus, intra eandem particulam aliquoties repetenduSei erat epigrammatum delectus. Quam rem ut Xplicem, unum Sufficiat Xemplum. Nempe Secundae particulae, cuiu carmina mnia continentur libri Palatini parte . rursus diStinguere possumus frustula haec: 2, 38 39-59,60-6έ, 6, 80, 81 - 85. Quarum quinque partium primae atque Ultimae, quae Vari0rum auct0rum Xhibent p0emata, opp0ni 0SSunt mediae tres, e quibus una continet carmina

Pauli, altera Macedonii, tertia Agathiae. Nunc iam nullo modo miramur, quod lanudes, p0Stquam in c0lligendis Pauli epigrammatis iam pervenit ad carmeno 300, rurSuS rediit ad p. 230, quum n0v delectu instituto Macedonii quoque armina c0ntinuare Studeret. Itaque licet raptim rem tractantibus Secundae particula dispositio longe diversa ab ordine Salatino esse videri p0SSit tamen re

94쪽

ben perpensa Stadtinuellero concedere debebimus, non quidem totam hanc particulam, attamen Singula eiu parteSeon secisse Plantidem ad normam Palatinae Anthologiae. Ut autem huius particulae discrepantias ad certa cauSaS redegit Vir clarissimus, sic etiam, sicubi in reliquo Septimo libro secedit lanudes a Cephalana diSpositione, fere Semper indicare potuit, cur id fecerit MaXimus, ita ut mihi quidem iam nihil bstare videatur nuntiato, in quod desinit eius argumentatio, huic: Haec de Plantidea libro Septimodisserenda erant ne etiam p0sthac Planudeam rotistorum compoSitionem longe diverSam Sese a Cephalana c0ntenderetur: nam contra Planudes in er0ticis deligendis ac disponendis t0tus, opinor, a Constantino pendere dicendus

erit.

TranSeamus nunc ad utriuSque Anth0logiae librum seX- tum Monet autem nos Stadimuellerus' Planudui librin0 Veram imaginem Xhibere editioneS, quae unum carmen

Palatina Anth0l. VI 169 ali loco inserunt atque legitur in manuScripto, alterum Palatinae sylloges VI 206), in autograph ObVium, mittunt, tertium contra, quod in altera Anthologia est VI 23, Xhibent, etsi id repudiavit lanu-dses Correctis igitur editi0num vitiis comperimus Palatinum ordinem fere ubique accurate Servatum AS a MaXimo Singuli in capitibus, e quibus c0nstat SeXtus liber. Nam ter modo receSsit a Palatina Anthologiae dispositione, in capite 16, capite 2 atque in ultimo vel T. Reliqua omnia capita Servant ordinem Palatinum, nisi qu0 octa-Vum atque quintum decimum iterat epigrammatum delectu sunt orta, ita ut eorum carmina in binas series dissolvi possint. Ut nullum non indicem discrimen, restat ut dicam duo carmina, a Planu de recepta, desiderari in Palatina Anthol0gia, Scilicet unicum carmen capitis tertii decimi et

λ Vol. I pag. 224 sq. in notis.

95쪽

ultimum vicesimi quarti. ' Denique, omnium discriminum habita ratione, intor t0tius libri capita 27 viginti sunt,

quorum epigrammatum dispositio accurate c0n Venit cum ordine Palatino. Quae similitudo maXime est perspicua in

capite paenultimo, quod inSeribitur πο τα χυγραίνων; Θptem enim, e quibuS On Stat, carmina continuam quoque Seriemsifficiunt in s0Xt libro Palatinae Anth0logiae, ubi numeris 62 - 68 sunt inStructa. Postquam paulo uberius disputavi de Planudeae Ayll0ges libri Septim et SeXto, paucis referre malo, quae de tertii libri comp0sitione disseruit Stadim uellerus inter sec0mpararet Planudis librum indicatum et septimum Palatinum, denuo c0mp0Suit Similes tabula atque Aus erat in collatione χ0rum librorum, quibus continentur amatoria epigrammata Quum autem liber tertius Sit inter eos, quos bipertit0s Xhibet Plη, iuXta semper posuit utriusque libri particula, capita congruentia. titulis laribus JnStructa.

tulit iudicium his verbis: hordinem pigrammatum ala tinum a Plantide ubique fere satis accurate Servari tabulae ipsa ostendunt Verum in capitibus nonnulli epigrammata non una eademque Serie c0ntinua Xhibentur, Sed iterato atque etiam Saepius repetit delectu binae pluresque parteΗ

efficiuntur, cita ut intra utramque Syllogen eadem illa compilatoris opera adhibita Videatur, qua factum S ut quattu0r priores Planudeae libri in autographo bip0rtiti

0Xstarent. Hic illic Variat Planudes rdinem pigrammatum Palatinorum. Sive ut paria, Contraria c0mponat, SiV Ut ab e0dem in eundemve Scripta iungat, Sive aliqua simili ratione ductuS, Sed perrar nullam aut non manifeStam permutati in Forte Anytes hoc est op Αnili. r. XVI 291).

96쪽

ordinis Palatini causam deprehendes certe illud contendere licet, etiam ubi Ordo Palatinus maXime in lorilegi Planu-d00 0nfusu Videatur, p0tutSSe tamen Vel capita Sic con-f0rmata ab Anthologia Cephalann riri, contra plerumque tam diligenter ordinem pigrammatum Palatinorum teneri, ut plurima capita laniade ab alio fonte atque ab opere Cephalano oriri non Otuerint. Itaquo videmus recentissimum Anthologine Graecae ditorem indefesso lab0re atque Summo ingenii acumine conquiSiviSSe argumenta, quibus probaret permagnam Planudet 1l0rilegii partem Sse referendam ad unam Cephalanam Anthologiam, quam non modo Palatinae, Verum etiam Pla- nudea Sylloge basin AS distendam mihi Vero, p0st Stadt-m uelleri apta argumentationes, Vi etiamnunc negari 90SS Videtur. Ut autem in Palatina nih0l0gia pristino nucle0, a Cephala profecto, p0Stea multa accesserunt additamenta, sic etiam in Planuden Syll0ge insunt parte quaedam, qua ad Cephalanam Anthologiam referre nequeamuS. Totus ibo quintus, Christod0ri descriptionem continenS, non magi quam Secundus liber Palatinus e hoc fontemn RViSSe Videtur, nec etiam codicem P ob ocul0s habuit PlanudeS, quum Xararet euphraSin illam, ut inde apparet,

quod verSus aliqu0t 61-61, 222 224, 380 tradidit, qui

desiderantur in eo codice. Quae epigrammata, per Vari0S dispersa libroS, Solus ServaVit Planudes, ea omnin 388 numero, in Unum Olligere Solent editores Palatinae Anthologiae et tamquam appendistem toti operi Subiungere. Commodiorem autem ad usum mos percrebruit seXti decimi libri nomine designandi hanc epigrammatum Seriem, quaSi et haec peculiarem partem Palatinae Anthologiae efficiat. Ut supra vidimus, seXtus decimus liber ille e Anytes epigrammati tria c0ntinet, numeri 228, 231, 291 inStrueta. P0Strem Jacobsius in Anth0logiae Palatina editionem Suam praeter Planude carmina etiam recepit epigrammata

97쪽

391, apud vario scriptores vel in marm0ribus Servata, qua pariter redogit in formam appendicis, in qua seXtum 0btinet loquin Anyte carmen Sepulcrale, quod memoria0pr0didit Pollia X. Haec dicenda erant de Anthologiae Graeca c0dicibus Marciano atque Palatino et de ratione, quae inter epigrammatum theSaur0S, quo continent, intercedere Videtur. Paucis nune tangam p0grapha Salmasius satis habuit c0dicis P0XScribere ea epigrammata, quae in Plantide Anthologia deSiderarentur, adiectis etiam aliis rebus quibusdam, ita ut magni quidem pretii excerpta confecerit nec tamen t0tius e0dicis editionem curaverit. Quum autem Saepe alii Viris d00ti e copiis Suis suppeditare quaedam Soleret SalmaSius, paulatim earum rerum, qua o 00die P tranSSeripserat ille orta Sunt apographa, e quibu prae ceteris innotuit Luca Holstenti code Barberinus, qui dicitur.' Perspicimus igitur qu0m0d fieri potuerit ut 0lStonius, quum 110tis et castigationibus instrueret Stephanum Byzantium, ad 000 Tegeam annotaret haeo: - Anyte fuit celebris poetria cuius pigrammata aliquot Xhibet Fulvius Ursinus inter Illustrium meminarum Carmina. Quibus adiungo aliud hactenus non editum ex M. S. Barberino, in quo patriae suae meminit Tegeae. Unde perspissitur eam perperam Epidauriam ab Ursin appellari, qui PauSaniae locum in sententiae suae fundum habet. Est autem Seque S

Stadimuellero memorantur c0dicis Palatini ap0grapha

a X. 38. T.

98쪽

graphon codicis ulteriani. X p. L. quod XaraVit Isaac si uterus, nuXit editio ReiSkiana; ap. B. X p0grapho Bulieriano descriptum est a Io. 0tti Schneidero. Lectiones ultimi potissimum huius ap0graphi passim indicare curaVit Stadimuellerus, qu0niam h0 manuScriptum praeter epigrammatum teXtum n0ta qu0que, in margine applCtaS,eXhibet, quarum pleraeque Salmasi ingenio debentur. Licet omnia illa ap0grapha ab auctoribus sint confecta e Consilio ut, collatione faeta codicis P, epigrammati Anthol0gia Planudeae iam dudum divulgatis, adderentur tiam ea Cephalanae nih0logiae carmina, quae repudiaSSet in- nudeS, tamen non Semper in munere hoc fungendo sedulo caVerunt erroreS. Qui multi se inSinuarunt, ita ut nunc in apographis deSiderentur carmina aliqu0t, a MaXimo quoque miSSa, nunc in iis legantur epigrammata, in Plantidea Sylloge obvia λὶ EX noti quibus hucusque quattuor priora inter quinque Anyte epigrammata a Planude praetermissa UI 123, VI

apparet Secundum e hi carminibus obvenire in omnibus ap0graphiS, de quibu nunc agimus. Reliqua tria non fruStra quaera in p. B., ubi pag. 34 continetur p.

Perveni nunc ad eam Anyte epigrammatum corollam, qua inest in c0dice Matritensi 24. Cuius auctor ConStantinus LaSearis, magna epigrammatum e0pia congeSSit, maXimam partem petitas e Planudeae Anthol0gia codice quodam nonnumquam Vero in carminibus disponendi n0nὶ De apogr. cod. Buheriantis. Stadtin. p. pr. vol. II pag. XXVIII.

99쪽

s0rvavit eum Ginem, quo in lant Su ordinata ea legerat, sed suam ingressu est viam, ut nempe c0ntinuarentur eiusdem poetae varia artis p00ticae reliquiae. Sic ortae sunt peculiaros aliquot syllogae Singulorum p0etarum, nouorum numerum recepta etiam est Anyte Tamquam Tegoaea p00tria opigrammata code ille prosor carmina haec i)

VII 86 P 25. f. XVI 28 IV XVI 229 IV

XVI 291 IV 0 itorum VI 21. 6. Itaque tredecim horum epigrammatum mai0 par se- prompta est X altera particula tertii libri lanudet eiuS-dem pars prior duo Suppeditavit carmina reliqua quattu0rapud Planudem leguntur in libri prim0, quarto Vel SeXto. Praeterea iidemus script0rem modicis Matritensis intra

deum id qu0 imprimis apparet in carminibus VII 32236 238 qua, in i0dice Marciano continuam efficiunt

100쪽

quin quo illa Anyte carmina, quae e Palatino demum c0dico innotuerunt. At praeterea desunt etiam tria haec: VI 312, l .li4. X VI 231, quamquam ea non praetermisit Planiades. tredecim his carminibu n0Vem tantum iure Anytae Vindicari mihi videntur eaque I 144, VI 208, 90, 190, 202, 16, 486, XVI 228, 291. Cur autem reliqua quattu0 a Tegeaea poetria abiudicanda SSe cenSenm, epigramma ero VII 190, quamquam et Planudes et Corrector dia ei ascrip-Serunt auetorum nomina, nemini nisi Anyta tribuere velim, a re infra Suo Oeo Xponere mihi est in anim0. Restat ut recenseam e0 Suidae l000S, ubi interpretatur ille osse minus usitatas, in Anyte carminibus obvias, atque epigrammatum p0etriae n0Stra tradit fragmenta. Sunt autem hi λὶ