장음표시 사용
71쪽
Phinudis notitias doderunt iisdem podiis, quibus a tribuerat A. Similiter id nostra digna Sunt pleraquo e gentilibus n0minibus ab hac manu titulis appletiS; quamquam raro tantum A ad Scripsit gentilicia, SaepiSSime Vero miSit. Duodecim Anyte epigrammatum teXtus fluxit se huius
librarii calamo, nempe horum VI 23, VI 153, VI I 2,
VII 24 IX ψέ, X lέ, quorum ea, quae continentur Se Xt libr0, etiam auctori n0mino ab e Sunt i Structa. Sopulcralia autem nyte epigrammata omnia insunt inea VII libri parte, cuius carmina sine p00tarum indicibus tradidit , nec magis idem librarius ad non libri pigramma 3l appin Xit 0etriae Tegeatidis nomen i uti mo videbimuS, Omnibu hi locis auetorum n0mina p0St0 SuppleVit C. Semel m0d lemma adseripesit , ad p. VI 123 his VerbiS DO, quibu ad praecedenti epigrammatis lemmn μνώθ iis restoria delegantur legentes. Reliqua fere carmina a librariis L vel C lemmatis Sunt instructa praeter VI 153 et 12, qua prorsu ii Curent. Solum pigramma IX A debemus scriba B, qui et
te X tum Xaravit et poliria nomen carmini apposuit. Idem praeterea Seripsi Sse Videtur huius epigrammati lemma εἰς hro, diu interpretationem praebet omma praece
A du0rum Scribarum, de quibus modo dixi, laudabili studio longe distat ind0eta temoritas Lemmatistae, qui Saepe magis contaminavit quam ornavit codicem additamentis vilibus, ita ut haud iniuria Stadim uelleria eum appellaVerita inter Scribas Palatinos testem minime locupletem. V )ὶ Nescio cui manui debeamus Anytes nomen p. X 144 O- Scriptum, quia hac in re me deficiunt eiushaei lii indicia palae0graphica. Eteni in non ineS in longiore Meleagreae coronae fragm.
2 Vol. II p. r. pag. XXVI S. v. 'ΣVae hi υ.
72쪽
Aliqu0tius hic librarius pigrammata anonyma salso certis quibusdam auct0ribus vindicasse vid0tur. Veluti 0risimituos iniuria ad carmen VII 362, qu0d in P per est tituli, oppinxiss0 eum Philippi Thessal0nicensis n0m0n;
cuius errori causam inde repetit Stadimuellorus, i qu0dpr0Ximi Philippea coronae fragmenti VII 364 405 titu lum Itiλίππου in Xemplari u obvium, transtulerit L ad epigramma illud δεσποτον. Idem Scriba haud raro auct0rum n0minibus, ab A XaratiΘ, praep0Stere SubiunXit quaedam gentilia nomina, id quod stendit titulus carminis VIII 40. Quum enim apud Plantidem huic epigrammati est Seriptum 'Aniso D, in c0d P eidem n0mini, ab A pr0fecto, perperam L addidit μακεδόνος, quod gentile luXisse videture praeeodenti carmini lemmate, in Verba εἰς Ἀλεῖανδρον τῶν μακεδ0r deSinente. - At Ver otiam in peculiari suo l0mmata addendi labor hic Scriba Crebr0 00mmi Sit errores atque Sa090 0001 dissimum se StultiSSimum Se praebuit.
Lacunam in lemmato Mnasaleae pigrammatis VII 4290st voculam εἰ ab A relictam inopi Suppl0vi L his
h00 carmen nequaquam pertinere ad 00nidam eiusque e0 mites, quorum patria nulla dominatione afflictabatur, quo tempore ceciderunt illi 0ntra Persas sed fugit h0 Lemmatistam. Idem librarius non magis intell0Xit in epigrammate VII 4 menti0nem fieri pugnae inter tredent0 Argi V0Stotidemque Lacedaemonios facta de agro Thyreati00, . etsi disertis verbis diXit 00ta ultimo versu: Θυρεα δ' ἐσαν θλαδ000ς Verum hic quoque Sermonem AESse de pr00lio ad J Vol. II. p. r. pag. VIII et pag. 41 in notis. Cf. ibidem pag. IX et pag. 1 in notiS. 3 cf. Paus. II. 38. 5.
73쪽
Quibus i addidero quod L in ius singula carmina discerp
sit in bina atque haud raro duo contraXit in unum, ut nunc nimia lemmatum eo pia vaserit, nunc in eiusmodi indiciis manserint epigrammata quaedam, iam argumento rum Sati erit, qua ostendant minimo iniustum d hoc librario iudicium tulisso Stadtinuollorum. Antequam autem transeam ad Aeribam , de quo postremo loco disserere est in animo, reSint ut indicem, quae lemmata quibus Anyte opigrammatis adnexuerit L. X iis, quae Supla diXi, equitur abstinuisse eum Η0Xti libri epigrammatis, sed indu a VI 202 adseriburolommata coepit. Primo huic epigrammati appinxit Verba εἰς τὴν or0ν Errιγα quorum ultimum postea rasit , in eius locum Substituens: ou iacia δε και post quae addiditia; Lκro υόνα. Ad VI 208 annotavit L H ιππον πολε
κατοδί nouiat, quorum Sen Sum plane perSpicuum neminem
fugere posse dicas. Tamen in err0rem induetus est L. Statim enim sequitur Mnasaleae epulerate qu0ddam epigramma in Cli virginem factum, quocum iuri Xit Anyte Carmena, ita ut vaderet ostiaStichum, cui appin Xit lemma εἰς κλειω
Corrector, qui indu Xit quattu0 priora voeabula ab Anytes epigrammate aliena atque lemma retractavit ea ratione, ut nunc reet legatur in codice εἰς αντι βίαν πρ γαμου ελευν - σασαν. Idem ni00trine epigrammate separaVit SequenSenrmen, quod instruXit auetoris nomino atqu0 lemmate.' Ad carmenlh Invitum damon distinxisso carmina VII I9 6 UII 491
indicandi verba huius op lemmati ab io subiuncta, haec, ἔγω
74쪽
VII 6 16 a Lemmatista pr0fectum est argumenti indicium
Sed videamus nunc quanti sit ducenda auctoritas Corree-t0ris, qui post Scribas et L codici nostro operam navaVit. EX omnibus codicis P librariis em diu tanta premebatur in Vidia, quanta hie, quem acerrimi iam conviciis obruit Paulessenius in torti tomo Jacobsianae Anthologia editionis minoris, ubi non modo hanc do eo protulit sententiam .. Admodum magnam codici partem homo neSei quiS,AEUem perperam Vulgo Correctorem appellant, diei vi potest quam male habuerit, ' sed etiam nefarium homune i0nΘm atquepserditissimum interpolatorem eum nuneupare non recuSR-vit. Ceterum inter recentiore qu0quo philologo n0n defuerunt, qui fidem den0gaVerint Correctori notulis, Ud- torum praeSertim nomina, ab Oe Seriba Xarata, non SSederivata cantiquis fontibus perhibentes. in sterii imprimis, in libro .. Kritisclio Untersiteli ungen gur Geschielite ter riechi schen Anthol0gie ' crimini dedit 0rrectori, quod Suo Marte multa p0etarum nomina inseruerit; δ quae pini0 multis viri doetis nequaquam absurda Visa est. Solent autem ii, ut eam defendant, hoc niti argumento in codice
scriba sit conditum aut fortasse amplificatum uicere non habeo, nec magi definire auSim, quae manus exaraverit ep. IX 31 lemma
- id pag. XIII prooemii quod auissenius rao misit collationi Suae apogr. Othan cum cod. in tona III Jacobsit d. minoris. f. ei Ashneupl. pag. 33 ann. . atque A. Hauvette Del 'authenti 'ite des pigramine de Simonide pag. 25.
75쪽
P magnum numerum epigrammatum dari Simonidi, quae ab eo p0eta abiudicanda esse hodie c0nstet. Qui notinum scripsit librum de Sim0nide0rum carminum fido, Hau vettium dico, et ipse inclinat in infleri sententiam, ut inde apparet, quod admodum dubitanter ad Cephalanam Anthologiam refert ea auctorum nomina, quae Solus testatus est C atque tune domum SuperesSe ipsius Cephalae mitti putat, si inter Se 0nVeniant teStimoni Scribae A, Corree-t0ris, Planudis. λ)Obiter et paucis verbis infleri opinionem impugnavit W0isshaouplius i idones e quidem iudie multo minorem
numerum propriorum nominum Coniectura SSe Sseeutum
C0rrectorem quam crediderit ille. At uberi0re commenta. tion huius librarii auct0ritatem defendit seligenst0inius pagg. 10 Sqq. qu0 000 aggreSSUS est albellum, qui et ipse tamquam insterta CondemnaVerat Omnia uetorum nomina a C profecta. Iam statim haud illopid dicit hie Correctoris patr0nus, Si pro certo eo Staret omnino Mespernenda huius librarii indieia, desperandum nobis sor de conscribenda Graeci epigrammati historia saepe enim et quidem in praecipuis e0diei partibus, qu0 ad auctorum nomina attineat, toto nos dependere a Correctoris notitiis. Porro in hanc sententiam disputat probabiliter iam penversis poetaram indicibus inquinatos fuiSSe fontes, quos consuluerint Bygantini librarii, ita ut plerumque non perhOS, Verum per multo antiquior indetoreS, OSque leXandrinos, steterit, Si iniuria in Anth0l0gia Graeea pigrammata quaedam Vindicentur Sim0nidi. Id imprimis mihi placet in Rettgenstein ii disputatione, quod, ut invidia liberaret Correetorem, Usus Si ne argumentatione passim in odie Popparere eorum poetarum, quorum carmina fastilius quam Simonidis dignoscantur,
76쪽
voluti Callimachi vel Asclepiadis, nominibus abia Sum n0n Correctorem meque ullam Nau Sam X00gitari posse videli, cur Simonidis potissimum nomen saepiu ultro inseruerit C. Quamdiu autem deerat Anthologia Graeca oditio, in qua a curatissime diStinguorsentur e0dicis P varia librariorum man US, certo carebant fundamento diSquisitiones de pi grammatis Simonidis nomin inscriptis in Palatina Antho logia. Hodie demum, postquam Stadim uellerus in lucemodidit libros I VII quibus continetur longe maior pars omnium Sim0ni deorum epigrammatum adiectis optimis utilissimis tu notiS, necurate diStinguere qui p0test, quibus locis solus Corrector tradiderit Simonidi nomen, quae Veroearmina iam a Vetustiore manu tributa fuerint Ceo poetae. Errore enim non raro inde sunt orti, quod hic illic por- spicuitatis gratia retractavit C auctorum nomina ab Seripta, qua de causa Saepe fugit edit0res prima lecti0 dederuntque Correetori tamquam propria additamenta, quae vindicanda erant scribae A. Hinc Hau Vettius, qui praesto fuit solum primum volumen Stadimuselleri editionis, iure monuit legentes, i Se ultra SeXtum librum omne erroreSCRVere non OSSe, quod non Semper sufficerent eisAhastuplii notitiae palae0graphicae, e quibus inde a septimo libro Sibi esset hauriendum. Cuius fontis ut demonstraret vitiosam c0ndicionem, relegavit nos ad titulum ep. VI 50, qui apud WeisAhaeuplium audit Sic alii obpido C in raSura Si autem evolverit qui Stadimuelleri editionem, videbit Simonidis n0men illo loco iam ab A Xaratum esse, ita tamen ut per duas lineas distenderentur vocis litterae, atque Correctorem, cum retraetaret titulum, nihil egisse nisi ut totaV0 continenter c0llocaretur. Ego, quae ad manu habeamo alterius Stadimu0lleri voluminis partem priorem, udderet pag. 23 infra.
77쪽
90SSum plane eandem rem obtinuisse in p. VI 25 titulo. Librari A verba: εἰ τὼν αὐτὸν τοῖ bro Sic transp0Suit , ut nunc legatur in codie ro αυ- εἰς ιν αὐτ0ν sociique eam mutati0nem, ut salilius intolligoretur Lemmatistae additamentum: νακολντα τὸν τοιον. Sed quum hiatu S ii que epigrammatis titulus vitios apud eiSsha0uplium
mirandum St, quod Hauvettius dubitat an n0 ad Cephalanam Anthologiam sit referendum Sim0nidis nomen huic carmini appletum Attamen, quia non magis h00 Deo quam ad p. VI 50 d se finXit uotoris n0mon C, hodie comper tum nobis est his duobus saltem loci integram SSehuius Seribae dem neque ullam in eum cadere Suspici0nem. Quo loco λὶ Stadtinuellerus sinerale fert iudicium de scribarum A et C bonis malisque artibus, diserte indieat nequaquam omnia, quae commiSerint, Vitin SSereferenda ad ipsorum indolem arbitriumque, Sed praeci puam etiam rationem esse habendam diversitatis sontium et archetyp0rum, e quibus fluXerit Palatina Anthologia. Supervacaneum autem mihi non videtur aesturatius diStinguere, quibu in rebus pluris, ubi minori sit ducenda Correctoris auctoritas. ei Ashaeupli et eligensteini concedere velim in deseribendi poetarum nominibu Saepius Verum tradidisse quam erraViSA Correctorem, Sicut sitiam in constituendis auctoribus e0rum epigrammatum, quae a Singulis tantum teStibu ne communi onSensu Vindieantur Anytae, bis modo recessi a C0rreetori testi-m0niis idque ideo, quod gravibus cogebar enUSjS, plerum que Vero feci eum e Scriba. Ab altera autem parte persaepe fide indigna mihi videntur nomina gentilia a proprii nominibus adneXa atque in universum Innses eae notitiae, quae Spectant ge0graphiam, cujus diSciplinaei pag. LXVI in p. r. Ol. II.
78쪽
imperitissimus fuisse mihi videtur C. Iam primo Capite,
graphia in Settiam, qua dede00ri est huic Seribae, optimequ0que arguunt Senesia, quibus instruXit lemmata, a adiecta opp. VI 2 0 25. Ad hoc carmen d urbo eo
Obitor versanti codicum P litterae quoquo numerorum indiceS, quibu oroticorum it anathematie0rum delimumqu0dque epigramma notavit C et instruXit priorem partem Septimi libri, Satis neglegentur addita esse fortasse Videbuntur, quum non Semper quadrent in hodiernam epigrammatum ill0rum computationum voluti in quinto libro litteram si non entesim Sed Sequenti demum pigrammati appin Xit C. In praefation primi vol. Stadim uellerus talia vitio verterat Correctori, distens in calculis nonnumquam eum erraViSSe, Sed nil finem perducta parto priore alteri u SVOl. Sententiam mutasse Videtur nam certe in huius prole- gomonis fecit qu0 potuit, ut dem0nStraret Correctorem, quotienSeumque recedat ab ea computatione, quae n0bi Siusta videtur, certi id facere de cauSi eumque nequaquam oscitanter egisse in hae laboris sui parte. Denique, etSi negari non p0test Semel iterumque errore non Sati cavi SSe Correctorem, i tamen in hane adduc0 Sententiam, ut putem gaudere n0 090rtere, quod hic quoque librarius nostro codici operam nVRVerit. LO QOS Omnes, quo SanaVitae, quin etiam
79쪽
eorum magnam partem tractare l0ngum St, quamobrem sufficiat paucis Xompli illia Strare Sententiam meam, quibus Xemplis appareat Saepe quam maximi momenti osso huius Aeriba correctione ut notitias. Huius pera saetum isti ut innotuerint p. VII h o 254 qua omisserat nec servavit Anth. Plantidea deinde in p. VI 18 rostituit pristinum Vol Suum i dinem, quem perturbaverat Apermutati prim ut tertio vorsibus tum Saepissimo correae it perversa carminum divisione a L profectas, Veluti opp. VII 437, 487, 9l do quo id pag. l), 61 SeparaVit praecedentibus carminibus, quibuScum perperam a iunXerat L at tuo sui lemmati instruXit, epigrammata Voro Tio 728, a L in binas partos discorpia, in pristinum restituit Statum iunctis e0rum partibus et rasis perversi lemmatis 0lim ab illo Scriba adiectis; porro n0nnulli epigrammati S, qua alionis libri inseruerat , Suum SSignaVit locum, veluti pigramma dedicatorium VII 53, qu0d perperam inter sepulcralia Xara Verat , iure a septimo libro abiudicavit, denuo id scribens c0d pag. 20 ad nnathemati ea
EX Anytes carminibus p. VII 86, quod in toXtu eripserat A cod. pag. 284, itoravit C in margine Superiore pag. 257. Etenim hae pagina continetur eSchrioni carmen choliambicum VII 345 in Philaenidem Leueadiam, mulierem famosam, i cui carmini in Xemplari Michaelis Archi varii adneXum fuiss0 Dioscoridis p. VII 50, in quo eiusdem mulieris fit menti0, testatur C his verbis in margino inferior pagina 256, ubi Di0S00ridi epigramma repetivit, ut in codico P aret coniungeretur cum Aeselirionis cho
ii momorat iam Ath. 220 f. 335 c., qui hoc loco tradit ep. id, qu0 in Anth. alatina est VII 345.
80쪽
mata in c0gnomines mulieres nequaquam tamen in Leucadiam illam Philaenidum alterum Anytes VII 86, alterum Tymna p00ta VII ii paritur iteravit C 0d pag. 257, Verum nos latet utrum, cum set duo haec p0steriora p0neret iuxta AeSelirionis ch0liamb0S, eiusdem Archivarii sit secutus eXemplum an suo arbitrio id fecerit C. Ad omnia sepulcralia Anyte epigrammata Oetriae nomen scripsit , bis sine ullo additamento, ad 20 et 490; semotuSu est titulo: νυτος λυοικῆς ad 208), quum ceteris locis 0mnibus ad opp. 215, 86 646, 2έ nomini proprio adiunXit adiectivum μελοποιου. pigramma IX l instruxit
Ut Supra iam vidimus, Anytes pigrammati VII 490
iustum lemma reddidit, is potius inVitu quam Sp0nte retractasse Veterem lectionem Videtur qua de re est ann. l. pag. 61); unde denuo efficia Correctorem plerumque fideliter tradidisse, qua inuonerit in Michaselis Archivarii ali0rumve eXempluribus a Se adhibitis, quorum c0dicum lectionibus p0sthabuerit Suas piniones. Insoliciter retractasse mihi videtur C lemma p. VI 20 verbi εἰς τυν Pro Scilicet Terri; α), R Lem muti Sta profeetis, dissiones αρμοζε δε καὶ εἰς αλεκτρυ0να. PriStinum enim lemma recte se habuisse colliga cum e tota carmini indole tum X argu mont similis epigrammati numer 200 instructi, quod codices vindicant Niciae, qui poeta carminum Suorum argumenta fideliter ab Anytes poesi depr0mere olet. Duo poetria Tegeatidis pigrammata, VI 202 t VII 486, litteras numerorum indicos appleta habent; huic addidit C numerum i. o. ii m 90ὶ illi o 200). Prior horum numerorum a C translatus est e Michaelis Archi-ὶ CL Stadim. d. pag. V. p. r. vol. II; id etiam, quae haede re legantur in notis ad p. VII 450 in eaden ed.