S.Thomae Aquinatis doctrina sincera de unione hypostatica

31쪽

principium naturae, nec pr0prieta fluens e natura. Sin autem c0nsideretur pro ordine existendi vel actualitatis extra causas distinguitur a SeipSa bjecti e p0ssibili, n0n ita quidem ut Sit egistentia, Sed quatenus estp0tentia receptiva, per actum essendi vi productionis actuata. Quae tamen assiuati0, ut Saepe Saeptu Sabringelico sumus audituri, per Se primo nec ad eSSentiam, nec ad esse terminatur, Sed ad compositum ex QSSee QSSentia : quae duo eatenus stant et Sunt, quatenus sit et est c0mp0situm cujus Sunt eSSentia et e SSe. Utrum existentia uniatur essentiae mere p0ssibili Resp. perinde est ac Si quaereretur, Utrum anima iania tur corpori 110n viventi Anima n0n nisi 0rp0ii ivo Substantialiter unitur, cum ipsum uniri sit et animam vivificare et c0rpus vivificari. Simili pr0rsu rati0ne exiStentia unitur eSSentiae, Sed SSentiae quae exiStit in composito cum absurdum Sit eSSe fuisse receptum in essentia, et SSentiam Sse pure possibilem. Sed ut corpus ita vixit, ut vitam habeat ab anima, sic essentia ita Stactu Xtra ala SaS, Ut hanc Suam actualitatem ab esse 1 0rmaliter habeat. Utrum potentia illa subjectiva quae est SSentia, debeat esse in natura rerum, priuSquam SSe in Se ipsa recipiat ReSp. quaestionem hanc esse per omnia Simillimam ei qua quaereretur, utrum corpus debeat esse ViVum, priusquam ab anima vitam recipiat. Ad rem

aegidius Rom. insignis . Th0ma discipulus de rite

et essentiari. uod quintum, dicendum quod potentia simul recipit actum et est per illum actu nec St actuantequam recipiat actum ideo essentia simul recipit esse et existit per illud esse Ad sormam autem arguendi dicendum, qu0d recipere praesupponit S Se, 0n SM

32쪽

qu0d recipit, Sed esse aliud ; ut si esse actuale recipitur in eSSentia, n0n praesupponit quod Ssentia sit secundum esse actuale, quia tunc eSSe actuale praeSupponeret esse actuale Sed secundum nostrum m0dum concipiendi esse actuale praeSupp0nit esse essentiae in quo recipitur, sicut actu praesupponit potentiam 'simul tempore tamen producitur ASentia et SSe n. taque, nulla prioritas temporis singi potest quandoquidem eSSentia, cum Sit contingens, non existit nisi per esse receptum, et eSSe, Iam non Sit Sub SiStenS, non producitur nisi in p0tentia sui receptiva Nihilominus in ordine causandi prius intelligitur essentia sub ratione capacitatis receptivae, Seu 0rmae Secundum quam ASe participatur, quam intelligatur e Sse sub ratione actu com-p0sit dantis ut h0 c0nsiStat in rerum natura. Utrum essentia et esse sint 8001 Sim terminus produc ti0nis Resp. ec essentia ne esse per Se Seorsim exiStunt ergo, quia pr0ducti e tendit ut re sit, nec eorsim pr0ducuntur. Id igitur quod producitur, et, U0

producto, producuntur essentia et esse est compositum Subsisten ex essentia et esse Fac enim ut essentia et esse Sint secundum e terminus productionis, utrumque fieret en in Se et per se existens, et neutrum eSSet principium intrinsecum et inadaequatum entiS.

0u0modo fieri possit ut aliquid non perrae, Sed per aliud sit in natura rerum 3 Et ego similiter quaeram qu0m0d fieri possit ut aliquid sit vivum, et per aliud vivum intelligens actu, et per aliud intellectionem Scilicet, intelligens Sanctum, et per aliud a Se Sanctum Resp0ndebitur vivere corpus, quia recepit in se s0rmam quae est principium vivendi h0minem intelligere, quia, quantumvi ex essentia uan' Sit actu intelligenS, pro-

33쪽

ducit intellecti0nem immanenter in Se receptam Sanctum esse, quia gratia et virtutibus insu sis intus actuatur et perficitur. Jam Vero, Sicut corpia per aliud vivit, per aliud intelligit, per aliud Si Sanctu S, Sic SSentia per aliud in rerum natura constituitur. Et is solum in h0c intelligend dissicultatem patietur inSuperabilem, quin0n attendens satis quid forma sit et materia, quid actus et potentia, nihil aliud in rebus compositis cogitat quam entia quaedam distincta et veluti juxtaposita, vel ad summum accidentaliter et dynamice conjunctari perinde ac si nulla principia intrinseca rerum compositarum essent, quibus illa re exiStunt, quaeque tamen ipsa non sunt id quod est et subsistit. Quaeritur iterum, an id quod quis in homine demons

to, sit aliquid actuale vel non actuale Resp. Si in xeris essentiam demonstratam ab esse Separari jam e SSentia nihil est actu, nisi in p0tentia factoris quod idem et deesse et de c0mp0sit pronunciandum est. Si uixeris

autem, uti sese res habet, essentiam distinctam ab esse,n0n tamen Separatam, reSp0ndendum essentiam illam

ex propriis, ut ita dixerim, meritis nihil habere quamqu0d essentia Sit et p0tentia receptiva SSentia per Ordinem ad ens potentia per ordinem ad esse quod est aetus essendi. Sed ex meritis actus essendi quem in se recepit, formaliter habet quod sit extra causas in natura rerum. Accipe similitudinem. Si quaeratur utrum id quod in homine demonstro, significat quidem intellectu, sed intellectione n0 significata sit actu intelligens, nec ne Respondebis id quidem esse intelligens actu ita tamen ut Si eae sese potentia et virtute tantum intelligenS, larinaliter autem et actu per intellecti0nem imma-

34쪽

nenter in se receptam Sicut ergo probanda non est Sententia qua diceretur, hominem non esse intelligentem actu, nisi Sint unum intellectus et intellectio, sic neque appr0banda illa qua negaretur hominem existere, Si aliud in ipso 0ret essentia, aliud esse. Si aliud exemplum. uaecumque Signetur pars humani corporis, vixit

ipSa, quamVi ratione Sui, quatenuS Si corporea moleS, utique n0n vivat. Unde vivit J Per animam quae materiae, tanquam actu potentiae copulatur in ianum. Regeret qui S parem non eSSe conditionem essentiae et aliarum p0tentiarum receptivarum nam hae praeexiStunt actu recipiendo essentia autem non praeexistit. Data, n0n conceSSa, praeeXiStentia illa quae generatim Supp0nitur, par c0nditi remanet Semper enim potentia subjectiva, ratione sui Spectata, non id habet quod ab actu Suo consequitur. Quod si in caeteri praesupp0ni debet ut exiStens, cau8a non est quia potentia receptiva est, Sed quia actus in ea recipiendus est accidentale quid, et n0n asser primum esse Dictum est autem P data, non

tur ut existens ad h0 qu0 uniatur cum sorina siqui dem forma est quae dat esse, juxta Sensum m0X desiniendum.

Notandum praeterea, quo distinctior evadat noStra declaratio, quod non pus est ut praedicata quae rei cuique c0nVeniunt, omnia et singula per tinum et idem

illi conveniant. Sufficit enim ut nihil de re praedicari 90SSit, qu0d in re n0n habeat aliquod intrinsecum sui principium. Sit 0m quidam ut dicatur Spiritualis,

corp0reus, in Signi Sanctitate, doctu S, actu intelligenS et ita porro, neceSSe non eSt ut in pS0 0rpia S, Spiritu S, Sanctitas, d0ctrina, intellectio sint unum et idem Pari

35쪽

prorsus modo, Sati e Strai SSentiam et existentiam ha beat, ii Sit et h0m et exiSten S, etSi essentia ab esse distinguatur. Ustimo, notandum Si qu0d, etSi Sit duplex compositi substantialis in entibus corporeiS, altera ex materia et 1 0rma, altera e CSSentia et e SSe, multum una dissert ab alia Prima enim hujuSmodi eS ut ex principiis componentibus resultet tertia reS natura Scilicet completa, puta humanitas altera autem eo tendit solum, ut id iu0d potentia tantum erat, hoc ipSum Sit nunc actu.

36쪽

CAPUT II l

Quict clo praeuicta distinctione S. Thoma Son Serit et quo Sensu forma cla osse 2Εxp0sita distinctione reali quam neceSSari prae SVpponit the0ria de unione hypostatica dehinc explananda, necesse est ut 0Stendamus quid de illa S. Thomas senserit, qu0dque n0Stra declaration nihil aliud 0ntineatur quam qu0d pSe multoties docuit. Et primo quidem, n0n Dd Saepe docet essentiam ab esse quod est actus entis, distingui, sed ipsissiinis verbis hanc esse distinctionem realem assii mat. Et nos quidem n0n id assumimus probandum ex pusculis di/biis, sed ex operibus certissime genuini S. Loquitur de angelis et de angelica duratione quam aevum appellat si Ictus, inquit, qui menSuratur ab aevo, Scilicet ipsum esse aeuiterni angeli, dissert ab

eo cujus S actuS, re quidem, Sed non Secundum rationem SucceSSioniS, quia utrumque Sine SucceSSioneeSt. . . ESse autem quod menSuratur aeternitate est idem re cum eo cujuSAES actu S, Sed disseri tantum ratione,

in quantum scilicet ipSa aeternitas respicit ipsum esse divinum, et nunc aeternitatis quid litatem ipsius rei

quae Secundum rem n Si aliud quam Suum esse, Sed

igitur plures 8Serunt de creaturis distingui scilicet in ipsis sola ratione e SSentiam ab esse, id ipsum S.Ih0mas docet esse De proprium inuam vero distincti0nem rea-

37쪽

lem a creatis abjiciunt, hanc t0tidem verbis ipsis essentialiter inesse significat. Alibi ver d Verit. q. 274 1 , quaeren Utrum gratia Sit in aliqu0 genere creatorum objicit sibi, nihil essu sub genere, nisi Sit 0mpositum. Cum ergo gratia non sit compoSita, nec ad genu rerum creatarum pertinet. Accipe responsum dictavum, dicendum qu0d omne quod est in genere Substantiae, est compositum reali compositiorie, eo quod id quod est in praedicamento Substantiae est in suo esse Subsistens, et portet qu0deSse suum sit aliud quam ipsum alias non posset differre secundum esse ab illis cum quibus c0nvenit in rati0ne quid ditatis i , quod requiritur in omnibus quae

sunt directe in praedicamento substantiae, et ideo omne qu0d est directe in praedicamento subStantiae comp0Si tum est Saltem eae esse et quod St. Sunt tamen quaedam in praedicament substantiae per reductionem, ut principia substantiae subsistentis puta, materia, forma materialis), in clivibus praedicta compositio n0n invenitur. Non enim Subsistunt, et de proprium SS HOHhabent. Similiter accidentia, quia non Sub SiStunt, non eSt eorum proprie SSe, sed Subjectum Si aliquale se cundum ea unde proprie dicuntur magis enti quamentia. Et de ad 0 quod aliquid sit in praedicamento

aliquo accidentis, n0n requiritur qu0d sit compositum e0mpositione reali, sed S, sum in Ido compositione rationis ex genere et disserentia it talis compositi in gratia invenitur . Itaque docetur primo verbi expreSSi com-

limi signisiicatur ratio gravissima cur S. Doctor negat Deum esse sub gener : quia non est aliud ipse quam suum esse me in ipso disserunt esSentia et esse 1 p. q. 34. 5 Gent. . l . , de Potent. q. Pa. 3, et j.

38쪽

p0 siti realis, et in opp0Siti0iae itidem ad comp0sitionem rationiS. Praeterea, quae compositio assirmatur de substantiis, haec ipsa negatur de principiis earum constitutivis quae pari tamen jure assii manda de iis QSset, si essentia et esse orent idem re, nec aliter ac rati0ne distinguerentur. Et sane, quicumque tenent hane identitatem, nihil distinguunt inter Substantias, princi pia vel partes substantiarum et proprietates Sed in Omnibus amitem identitatem realem cum eadem distincti0n logica pr0pugnant. S. Thomas opus c. in B00tium de Hebdomadibus, lect 2 , explicaturus haec verba B0etii si uini compo- Sit aliud est esse, aliud, ipSum est , etc. Haec habet si dinde cum dicit: mni composito aliud est esse, aliud Sit m est, Onit concepti0ne de e0mposito et simplici quae pertinent ad rationem Unius ΕSi autem considerandum quod ea quae supra dicta sunt de diversitate ipsius esse et e fit quod est puta, hominis et illius existentiae , est secundum ipsa intentiones. Hic autem Stendit quomodo applicetur ad res Et primo ostendit li0ctu compositis, secundo in Simplicibus, ibi , - omne implex esse suum et id quod est, unum habet. - Est ergo considerandum quod sicut esse et quod est disserunt in simplicibus secundum intentiones, ita in compositis dis ferunt realiter qu0d quidem manifestum S ex praemissis. Dictum est enim Supra quod ipSum esse neque participat aliquid, ut jus ratio constituatur ex multis, neque habet aliquid extraneum admixtum, ut sit in eo

comp0sitio accidentis, et ideo ipsum esse non est Com-POSitum. Re ery composita non est suum esse it ideo

dicit quod in omni comp0sit aliud est esse, et aliud ipSum, - C0mpositum qu0d est participatum l. o. qu0d

39쪽

LIBER PRIMUS 29participavit ipsum 880. Deinde cum dicit imia simplex esse suum et id qu0dχSt, Unum habet, ostendit qualiter se habet in Simplicibu8 in quibus necesse est quod ipsum esse et id qu0dχS Sit unum et idem ea liter. Si enim esset aliud realiter id qu0d est et ipsum

At oecurrit dissiculta quae, Si n0nnullis credatur: vim testim0nii unditus elidit. Loquitur enim Boetius desi=nplicibit pluraliter dictis alia ergo Sunt praeter Deum in quibus esse non dissert ab eo quod est et habet ess0. Serupimum hunc tollit id qu0d in c0mmentario proxime Sequitur si Est tamen considerandum, inquit B. Th0mas quod eum Simplex dicatur aliquid ex eo quod ea re compositione, nihil prohibet aliquid esse secundum quid simplex, in quantum caret aliqua comp0Sitione, quod

tamen non St Omnino impleX. . . . Si ergo inVeniantur aliquae sormae non in materia, Unaquaeque earum est quidem simplex in quantum caret materia, et per On Se

quens quantitate quae Si dispositi materiae ; quia tamen quaelibet forma est determinativa ipsius esse,

nulla earum est ipSum SSe, Sed haben eSSe ... et Sicnus earum erit vere impleae . Id autem erit40him vere simplex qu id non participateSSe,n0n quidem inhaerens, sed subsistens. Hoc autem n0n poteSt esse nisi unum;

quia si ipsum esse nihil aliud habet admixtum praeter id quod est esse, ut dictum est, impossibile est id qu0d est ipsum esse mulit plicari per aliquid diversi sicans et

quia nihil aliud praeter se habet admixtum con SequenSest quod nullius accidentis Sit Susceptivum. Ilo autem simplex et unum et Sublime est Deu D. Ergo secundum D. Thomam illud simplex in quo sol n0n est realiter aliud esse, aliud esSentia De US St, isque Solus.

40쪽

quam pluribus ostendit substantiam Spiritualem non esse compositam ex materia et sorma, ut quidam opinati sunt, prosequitur in hunc modum Si tamen quaecumque duo se habent ad invicem ut pote/ὶtia et actus, nominentur materia et forma, nihil obstat, ut non fiat is in orbis, quod in Substantiis spiritualibus sit materia etf0rma. portet enim in Substantia spirituali creata essedus quorum rarimn comparatur ad alterum ut potentia ad actum quod sic patet. Manifestum est enim quod primum En S, quod Deu est, est actu insimitus, utpote habens in se totam essendi plenitudinem, non contractam ad aliquam naturam generis vel Speciei. Unde oportet quod ipsum Sse ejus non sit esse quasi inditum aliquillaturae quae non it suum SSe quia sic miretur ad illam naturam. Unde dicimus quod Deus Stipsum suum

esse. Hoc enim n0n potest dici de aliquo alio Sicut enim imp0ssibile est quod sint plures albedines separatam sed si esset albed separata ab omni Subjecto et recipiente, esset una tantum ita impossibile est qu0d sit ipsum

esse Subsisten nisi unum tantum . mne igitur qu0d est 90 Stirlinum en S, Cum non it suum esse habet esse in aliquo receptum, per quod is Sum SSe contrahitur; et sic in qu0libet creato aliud est natura rei quae participat esse, et aliud ipsum esse participatum I et cum qua selibet res participet per assimilationem ad primum actum, in quantum habet e SSe neceSSe est quod esse participatum in unoquoque comparetur ad naturam participantem p Sum, sicut actus ad potentiam. In natura igitur rerum corporearum materia non Iper Se participat ipsum esse Sed per formam o sorma enim adveniens materiae sacit ipsam esse actu Sicut anima corp0ri. Unde