장음표시 사용
51쪽
tum unisum esse Mediatorem nostrum 1 Tim ii 5 et Caput Ecclesiae, Ε ea. i. 20 justitiam ejus unicum meritum, quo justi constituimur, Rom. V. 18 1s ejus intercessionem unieum modium accendendi ad Patrem, Joh HV. 6, 1 oh. ii 1 et Ephos si 18 At Pontificii, his non
contonii, mediatores alios, aliud sacrificium propitiatorium, alia merita, aliud caput eo nenti sunt. Quid est fundamentum evertere, si hoc non est γXLII. Frustra regerea, palam tamen eos profiteri se istud retinere, nihilque minus quam de eo convellando cogitare. Quid enim juvat retinere, si cum eo conjungas corruptelas exitiales quibus pervertitur 3 Quid juvabit adulteram clamare se virum, ut matrimonio juncta est, pro legitimo marito suo habere, si adulterum in sinum recipit, et corporis sui illi copiam saeit 3 n minus ideo adulterii rea peragetur, cum constet Protestationem esse iacto contrariam 8 Aliud itaque os ore tenus prosteri, aliud corde credere aliud nomen tenero, aliud rem ipsam et mysterium agnoscere. Damus eos profiteri Christum, et nomen ejus constanter obtrudere, sed sincere recipere, et illi vero adhaerere negamus, quia Verbis gloriam ejus praedicando, re ipsa abnegant, dum inter se et ipsum salutis opus dimidiant, et quod unius Christi est ad homines transferunt. Ut ergo landamentum iis teneatur, trea conditiones potissimum requiruntur 1. Ut non ore tantum aed corde, non in verborum cortice, sed in rerum et mysteriorum veritate recipiatur, unciamenta a enim non in verbis Omsistunt, ut bene mero, aed in sententia. . Ut non pars tantum quaedam, sed totum
in solidum retineatur, quia religionis doctrina est una copulatisa, quae sa- est unam ae individuam Veritatis regulam, quae nec additionem, nec detractionem ullam patitur. 3. Ut solum sine aliis ullis assumentis possideatur, aliud enim undamentum nemo ponere potest praeter positum, a Cor. iii. 11. Undo qui unicum non habet, plano non habet Christus non μ' -- 1 Cor. i. 13 vel solus adest, Vel abest impatiens consortis, ne Priorem, nee parem sere potest. Sic additio omnis, non minua ae detractio, in materia e re leus ita prohibetur, ut quod est 'ter, sit etiam conem Deut. iv. 2 et V 32. Unde Paulus non jubet tantum fugero eos, qui contrari doctrinas tradunt, sed qui diversas, et alias, ut οδιλ-ἀλM 1 Tim. L3, 4. Vetat saper non modo contra, sed me supra id quod scriptum est,' 1 Cor. V. 6, et anathemati subjicit, quisquis tentaverit evangeligare inter id quod evangelizatum fuerat ab ipso, Gal. i. 8. Cum moriundamentum sive doctrinae, sis salutis, unicum tantum sit, ultra et praeter quod nihil admitti potest, quicunque solum non retinet, omnino non retinet, sed evertiti XLIII. Diues non tolli veritatam exclusivarum, nee Per consequens findamentum everti, quia subordinata non pugnant talia autem esse dogmata ista, de quibus agitur, quae suam Christo gloriam si in avi semper relinquant Papam quidem esse caput eclesiae, sed visibile tantum, secundarium et ministeriale, sed Christum eas solum caput primarium, invisibilari mediatore sanctos redi, sed intercessionis tantum, Christum solum proprio dietum edomptionisu opera et merita propria induci, sed quin omnem vim suam, et eficaciam a Christo mutuentur, qui fidelibus vi tutem merendi acquisivit; acrifieium nussaticum urgeri, sed sacrificium minis manere semper solum propitiatorium, quia illud nihil aliud sit, quam istius eommemoratio et applieation et te in caeteris, tantiu abesse ut injuria fiat Christo, et gloria ejus imminuatur, ut magis grati ejus commondetur et illustretur. R. Sed hae sunt inanes offuciae, quae nequicquam obtenduntur eommonto isti stabiliendo. i. Quod lite de suborianaιione no-
52쪽
latur meriam est figmentum, quasi ulla concipi possit subordinatio inter ea, quae plane sunt opposita et adversa, nam si gloria Capitis et functio Modiatoris soli Christo sit propria et mι-ώ--, ut omnino lateri coguntur, qui norunt opus esse virtutis infinitae, quod in creaturam finitam cadere nequit, quomodo dividi poterit sine manifesto sacrilegio et aperta contradictione 2 eo valet σοφὲ φάρε -ον distinctionum positarum, quia ut natura rei eas non patitur, ita ατερ ea .finguntur, quae nusquam Vel vitia secundarii et visibilis, vel Sacrificii commemorativi et applicativi, vel e-diatoris Intercessionis et non Redemptionis meminit. 2. Licet Christus hominibus utatur tanquam ministris ad regimen externum Ecclesiae, nunquam tamen Capitis dignitatem in unum quempiam contulisse dici potest,
nisi caput monstrosum et biceps tribuere Velimus Ecclesiae, quae non modo Christi, sed et Papae vocetur corpus Sancti non tantum mediatores sunt intercessionis, sed et redemptionis ex sententia ontificiorum, quia eorum precibus et meritis nixi, remissionem peccatorum et Vitam aeternam petunt,vido Breviarium Romanum passim, et Horout anim. editum per lant. an. 1557, in ossicio B.,ariae preestrua et meritis B. Mario semper vissimis et omnium sanctorum perducat nos Dominus ad regnum coelorum, c. Sic modo ut socia Christo adjungitur, modo ut superior praeficitur, quum Orant, ut Matrem esse se monstret, etjure matris Redemptori imperet. An hoc est subordinari Christo, an non potius in ejus ossicium involare 3 3. Falso supponitur Christum meritum nobis esse virtutem merendi. Cum in creaturam finitam et peccatricem non cadat, meruit salutem, et remissionem Pe catorum, sed merendi facultatem nusquam, quid enim opus est merito nostro, ubi meritum Christi plenissime sussicit 3 Quod ergo merita nostra non opponi meritis Christi, sed componi et subordinari Volunt, absurdum est; nam eo ipso quo componuntur, monuntur, gloriam capitis propriam in membra transferendo. 4. Ridicula est distinctio acri si ommemorativi
et applicativi, nam commemorare rem gestam est agnoscere nos non sacere
quod est factum, sed tantum recolere et repetere, ne excidat illud quod sui iactum nec applicatio potest esse oblatio, cum haec applicatio sacienda illam oblationem praesupponat sactam. Praeterquam quod applicatio fieri debet homini, sacrificium autom offerri debet Deo. Unde ne ulterius pergamus, alia liquet adversarios συσπατα esse conjungere, nec posse, quicquid profiteantur, Christum cum hisce commentis suis retinere. Paulum ipsum audiamus in simili plane negotio Pseudo-Apostoli Christum gane profitebantur, o dicit tamen eos pervertere Evangelium, et a ι- seγεῖσθαι -- του eι-ου, quia cum fide et meritis Christi Legis opera et
merita propria, plane ut hodie Pontificii, in justificatione urgebant, siri.
7, et V 4. Angelici Veteres, qui cultum angelorum, a malonicis haustum, introducer satagebant, Christianum quidem nomen retinebant, sed tamen quia adjungebant Christo, Vero cultus objecto, salsum et adulterinum, dicuntur non retinere caput, ' Cia it. 19. Idololatrae qui claudicabant in utrumque latus, JehoVae nomen retinebant, os iv. 15, sed non minus deseruisse Deum dicuntur 11. Adeo verum eat, nihil componi posse hac in parte cum Verbo, Vel cum Christo, et Gratia, quod non illis opponatur. XLIV. Ii Excip.- In Ecclesiis Galatarum et Corinthiorum fuisse errores capitales in doctrina de justificatione, de observatione legis caeremonialis, do resurrectione mortuorum, ne tamen propterea communionem
earum deserere jubero avium. Ergo licet errores essent in Ecclesia Roman cvitales, non tamen statim secedendum suisse.' R. 1. Dist. Ecclesiam a Seductoribus, qui sunt in Ecclesia Fateor quosdam fuisse in illis Ecclesiis, qui tales errore severent, sed Ecclesiam ipsam hoc errore insectam fuisse
53쪽
DISPUT. I. NosTRA AB ECCLEsIA ROMANA. 25
totam negamus, eum Apostolus aperte eos distinguat, I Cor. V. 12, 'Quomodo dicunt quidam ex vobis, non esse resurrectionem mortuorum 2Vot GH. i. 7 Sunt quidam qui vos turbanti' 2. Distingue errore privatorum paucorum, qui disseminari incipiunt in eclesia, nec approbantur tamen ab Ecclosia, ab erroribus pisticis Mesesios, qui sunt in et qui auctoritate publica sanciuntur, et ita sunt confirmati, ut in leges abierint. Illi sane exitiales quidem sunt eos laventibus et caeteris periculosi, sed non tamen fideles, qui in illo eoetu versantur, ad secessionem statim obligantur, quum immunes se ab iis tutari possunt. Imo aula testatur oportere haereses esse inter fideles, ut probati noscantur,' 1 Cor. i. 13. At alia ratio est istorum, quia cum publici sint, singulos inficiunt. Jam primi generis fuisse errores illos Galatarum et Corinthiorum anto visum ex distinctione Apogtoli, qui seductores a fidelibus secemit. Quod si fideles compellare, vel de iis loqui videtur, non tam loquitur de iis, ut jam lapsis,
quam ut vacillantibus, ut eos confirmet, et adVersus seductores praemuniat.
Non enim simpliciter dicit translati ostia, sed μεταπινι- transferimini, tacito culpam ab ipsis in impostorea removendo, et bene adhuc de iis sperando, ut insea Gal. v. 10, diei Confido vos nihil aliter sapere.' Sed errores ripales non fuerunt tantum quorundam in eclesia, sed Ecclesiae totius, in qua publico docebantur et defendebantur. Non fuerunt in mtio, quoa admittere, vel rejicere liberum fuerit, sed is mini et fastigio, qui auctoritate publica vim legis obtinuerunt, maxime ex quo Concilium Tridontinum eos sub poena anathematis singulis credendos obtrusit. Hactenus ergo discrimen est longe maximum inter Ecclesias illa et Romanam, ut ab illis ad hanc argumentari sit disparia plane conjungere. XLV. Ut vero clarius pateant errores capitales Eces Rom. libet hie ponere nomm symbolum, quod a Pio IV. traditur in Bulla super forma juramenti prosessionis idei, quam juxta hanc et non aliam sormam fieri, Apostolica auctoritato distriete mandat ut Oxtat in Catech. rident. Ego N. firma fide credo et profiteor omnia et Aingula, quae continentur in Symbolo fidei, quo S. Romana Ecelesia utitur videlicet credo in unum Deum Patrem, omnipotentem saetorem coeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. Et in unum Dominum Jesum Christum, Filium Dei unigenitum,
et ex Patre natum ante omnia secula, Deum de Deo, Lumen de Lumine, Deum Verum de Deo oro, genitum, non factum, consubstantialem Patri, per quem omnia secta sunt, qui propter nos homines, et propter nostram salutem descendit de costis, et ineamatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine. Et homo actus est, erucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato passus et sepultus est, resurrexit tertia die secundum Scripturas, et Meendit in coelum, sedit ad dextram Patris, et iterum Venturus est cum
gloria judicare vivos o mortuos. Et in Spiritum Sanctum Dominum et Vivificantem, qui ex atro Filioque procedit, qui cum Patre et Filio simul adoratur, o conglorificatur. Qui loquutus est per Prophetas. Et
in unam sanctam Catholicam et Apostolicam cclesiam. Confiteor unum
Baptismum in remissionem peccatorum, et expecto resurrectionem mortuorum et vitam aeternam. Amen.
apostolicas et cclesiastieas raditiones, reliquasque ejusdem Ecclesiae observationes et constitutiones firmissime admitto et amplector. Item S. Scripturam juxta eum sensum, quem tenuit et tenet sancta mater Ecclesia, cujus est judicare de vero sensu et interpretatione S. Scripturarum, admitto, nec eam unquam nisi juxta unanimem consensum atrum accipiam et interpretabor. Frofiteor quoque septem esse Vere o proprie Sacramenta noVae Legis,Dj0jtigod by IOO JIC
54쪽
Jesu Christo D. Nostro instituta, atque ast salutem humani generis, licet non omnia singulis necessaria, scilicet Baptismum, Confirmationem, Eucharistiam, Poenitentiam, Extremam Unctionem, ordinem si atrimonium, illaque gratiam conferro, et ex his Baptismum, Confirmationem et indinem, sine sacrilegio roiterari non posse. Praeceptos quoque et approbatos Eoesesis Catholicae ritus, in supradictorum omnium Sacramentorum solemni administratione recipio et admitto. Omnia et singula, quae de peccato originali, et de Justificatione in S. S. Tidentina Synodo definita et declarata fuerunt, amplector et recipio. Frofiteor pariter inmissa osterri proprium et propitiatorium sacrificium,
pro vivis et defunctis, atque in sanctissimo Eucharistis sacramento, esso Vere, realiter, et substantialiter corpus et sanguinem, una cum anima et divinitat D. N. J Christi fierique eonversionem totius substantis panis in corpus, et totius substantiae vini in sanguinem, quam conversionem Catholica Ecclesia Trans stantiationem appellat Fateor etiam sub altera tantum specie, totum atque integrum Christum, Verumque Sacramentum sumi. Constanter teneo, Purgatorium esse, animasque ibi detentas fidelium sunsragiis juvari.
Similiter et sanctos una cum Christo regnantes, venerandos atque inVocandos esse, eosque orationes Deo pro nobis osseue, atque eorum reliquias
Firmissimo assor imaginos Christi, et Deiparae semper Virginis, necnon aliorum sanctorum, habendas et retinenda esse, atque eis debitum honorem et Venerationem impertiendam.
Indulgentiarum etiam potestatem a Christo in Ecclesia relictam suisse, illarumque usum Christiano popes maxime salutarem esse, assimo. 'Sanetam Catholicam et Apostolicam Romanam Ecclesiam omnium Ecclesiarum matrem et magistram agnosco Romanosus Ρontifici, beati Ρο- tri, Apostolorum Principis, Successori, aedes Christi Vicino veram obedientiam spondeo, accium. Caetera item omnia a sacris Canonibus, et oecumenicis Conciliis ac praecipuo a Sacrosancta ridentina Synodo tradita, definita, et declarata indubitanter recipio, atque profiteor, simulque contraria omnia, atque hae- roses quascunque ab Ecclesia damnatas, et rejecta atque anathematigatas, ego pariter damno, rejicio, et anathematiso. Iano veram Catholicam fidem, sine qua nemo salos esse potest, quam in praesenti sponte profiteor, et veraciter teneo, eandem integram et inviolatam usque ad extremum
vitae spiritum constantissime Deo adjuvante, retinere et confiteri, atque a meis subditis, Vel illis, quomini cura ad me in meo munere spectabit, teneri,doeeri, et praedicari, quantum in me erit, curaturum, ego idem . Spondeo, Voveo, ac πιο Sic me Deus adjuvet, et haec sancta Dei Evangelia.'' XLVI. x quibus proclivo est colligere, quantum non modo diVersa sita Soriptura Ecclesiae Romanae fides, innumera recipiendo praeter ea quae in ea continentur, sed et ei adversa et x M πασῶν opposita plurima sanciendo, et tanquam necessaria ad salutem obtrudendo, quae aperte e repugnant, nec aliud sundamentum habent, quam in traditionibus ιε --, quarum nulla potest aut debet apud nos esse auctoritas, quaeque ido recipere et amplecti sine praesentissimo salutis periculo non possumus, diro anathemati, quod Hesus denunciat, nos subjiciendo. Non nos latet equidem varias novissimis istis temporibus Expositi ea metrinos, ut Vocant, Mollem in medium prodiasse ad errorum foedorum, quibus inquinatur, turpitudinem abstergendam, o saltum utcunque tegendam, quasi fides ejus probe hactenus perspecta non fuerit. Verum qualescunque colores
55쪽
DISPUT. I. NOSTRA AB ECCLEEIA ROMANA. 27
et pigmenta quaerantur ad cruda ista dogmata incrustanda, si ponitius in mi veritatem inquirimus, sacile patebit, merum esse lacum, ad sallendum compositum, quo simplicioribus imponere satagunt, quod certius constat vel ex eo, quod quicquid ethodistae et Elucidatores isti in medium afferant ad emolliendam ωsissimorum dogmatum duritiem, non desinunt tamen obtrudere Concilium fidentinum tanquam fidei regulam, et pro Ecclesiae sum insallibilitate, quae errorum omnium sona est et mater, tanquam pro aris et socia decertare Quod dum urgebitur nocessariam secessionem nostram ab Ecclesia Romana reddet semper, et impossibilem cum ea Syncretismum, Arae ἔδει M .
59쪽
Respondente Anco MICHAELI Gemmensi. I. Superiori disputatione diximus, tria haec praecipue secessioniη nostrae nocessitatem, et syneretiam impossibilitatem sacere, meresim in Doctrina, Idololatriam in vitu, et Tyrannidem in Regimine, et de mero jam egimus, demonstravimusque adeo tot evitales et fundamentales errores obtinere in ripatu, ut impossibile sit eos fovere et profiteri sine praesentissimo salutis discrimino. Sequitur jam ut de duobus aliis capitibus disputemus i et primo de Idololatria, postmodum de Tyrannide. Idololis Ha -- ΙΙ Ut Rutem de I ωιάνω dicamus, quia res est maxi-
eatis a Malo mi momenti, et quae sola necessitatem secessioni nostrae
v - abunde comprobat, paulo plenius de ea est disserendum. Hoc vero nobis argumentum est primarium Ab illius Ecclesiae communione et sacris necessario secedem tenemur, quae multiplicis idololatriae in cultu suo rea est; at Ecclesia ripali ho crimino manifeste tenetur; ergo. ajorem propositionem Vix opus est ut probemus, quando Scriptura passim idololauriam damnat, tanquam foedissimum crimen, et eum eram communione plane μυστατον hine Paulus, 1 Cor. i. 9, idololatras a regno coelorum excludit, et 1 Cor. . 14, jubet Corinthio fligere idololatriam, et 2 Cor. i. 16, 17, nullam communionem esse posse inter templum Dei et idola profitetur, τις συνκαταδε--ς ὐ μετα ειδωλών. Petrus, e . iv. 1 . v. 3, idololatriam inter peecata Gentilium recenset, quae pro- eu esse debent a Christianis Johannes 1 e. v. ult. hoc unum praemeteris commendat Filioli, cavete ab idolis. Ne ob ullum aliud peccatum gravius unquam iratus Dominus legitur adversus populum Iar liticum, vel ad deserendum ipsum, et libellum repudii ipsi dandum ullo alio crimine sortius est impulsus, ut passim apud Propheta videre M. ec sane murum, nam si non alia re magis mariti ira accenditur in uxorem, quam si videat ab ipsa violari fidem conjugalem, quanto justius Deus zelotypus, qui impatiens est consortia, nec parem aut superiorem ferre potest, commovebitur adversus Eoolemam, quae sacrum foederis et conjugii spiritualis, quod cum ipsa contraxit, vinculum insam idololatriae adulterio abrumpit pril enim ea vinculum religionis, quae nos soli Deo religat, quale est
60쪽
conjugii, Deus quippe in Scriptura o Sponsum nostrum esse testatur. Ecclesiam Vero Sponsam suam, quam in uxorem sibi desponsavit, Hos ii. 2, 16, 20 Ezech. vi. . Ideo toties spirituale adulterium committit, quoties aliud quicquam praeter Verum Deum religioso cultu prosequitur, quo crimine nullum aliud Marius dari poteA, nec quod acrius elotypiam Dei tu colatiam accendat, ut passim apud rophetas legitur. Hinc Thomas 2, 2. q. 943. In peccatis,' inquit, quae contra Deum committuntur, quae tamen sunt maxima, gravissimum esse videtur, quod aliquis honorem divinum creaturae impendit.' Si ergo demonstraverimus Ecclesiam Romanam Papalem esse idololatricam causae nihil dici poterit, cur Μajores nostri ab ea secedere non debuerint, et cur rebus sic stantibus, impossibilem non dicamus cum ea syncretismum. Quaenam enim po8set esse legitima consociati, Quaenam uni cum adultera, quandiu vigent et durant ipsius lamieationes 3 2 Reg. ix. 22 Apo. xvii. . moveat eas et redeat in gratiam cum Domino suo, et nobiscum etiam pax erit. III. Etsi autem majoris propositionis Veritas ita evidens est, ut nemo nisi aperte idololatra huic refragari posse videatur, eam tamen intactam non relinquunt adversarii, sed quibuscunque possunt modis infringere conantur. Primo Gregorius de Valentia, lib. si de Idol. cap. 5 distinguere non erubescit idololatriam in libitam, et illieitam, et ad tam nefarium commentum confirmandum trahere conatur locum 1 Petr iv. 3, ubi damnantur ἀ τοι εἰδωλολατρεμι, quod V. V. reddit illicitos simulacrorum cultus, quasi illieita tantum idololatria lege Dei vetaretur, non vero licita, quae a suis exerceatur. .monstrum doctrinae, cujus ipsum Satanam pudere debuit, nedum hominem Christianum; si vero hoc credit cum sociis suis, cur tantopere laborant, ut se crimine idololatriae liberent, cur adeo excandescunt quum idololatrae Vocantur, nonne iacito se hac distinctione expedire possunt 3 Sed quis serat hominis insaniam 2 Quasi epitheta, quae rebus significandis adhibentur, essent semper Mκριτικα non ero etiam saepe eis. ia, ad distinctionem tantum, non item ad amplificationem, concludat
ergo pari ratione peccatores quosdam dari pios, quia audicium Dei suturum dicitur adversus peceatores impios, Jud. 15; quasi darentur optimae quasdam abominationes, quia pessimarum fit mentio goch. viii. quasi quaedamatupra et scelera licita esse Cicero innueret, quia pro done nefaria stupra et nefari scelera Clodii vocat. Quis vero non videt Ρetrum, hoc epitheto, nihil aliud quam nefariam et infamem Gontilium idololatriam carpere Voluisse, et gravitatem tanti criminis describero γIV. H. Excip. Idololatriam non esse suffcientem secessionis cmsam. 1.
Quia certum est Ecclesiam Israeliticam saepe in idololatriam esse prolapsam, nec tamen Vel pios ab ea socessionem statim secisse, Vel Deum hoe illis praecepisse. 2. Eliam non reeossisse ab Ecclesia Israelitica licet se solum relictum esse putaret, qui Verum Deum coleret 1 Reg. ix, nec septem illa millia quae genua non flexorant Baali, sies Eeclosia illa idololatrica foret et corruptissima. 3. Agam, Josaphatum, Joagum, Magiam, Azariam, et alios reges celebrari, quod ambulaverint recto pede coram Deo instar Davidis, qui tamen excelsa, in quibus adhuc sacrificabat populus, non sustulerant 1 Reg. v. 14 et xxii 43, 2 Reg. xii 3 et M. 4, 2 Chron. V. II, et xx. 33. Quidni ergo potuerint --τα et abusus, si qui erant, relinqui in Ecclesia Romana, salva tamen conscientia 3 4. Naamanem Syrum jam
conVersum sese incurvasse in sede immonis, cum rex coram idolo procumberet, neque hoc propheta prohibitum fuisse, qui oum in pace dimittit, 2 Reg. V. 18, 19; idem ergo et nobis lieore. 5. Ecclesiam Iudaicam tempore christi corruptissimam suisssis in fide et in moribus, domum Dei in spe-