장음표시 사용
361쪽
Reth. neg. minorem, & ad esus probat, itςxum nego minorem: siquid i hilla intentio sussiceret , cum haec etiam adesse possit deficiente dol6 id fiat si naturali , quando existimatur ades e etiam tunc fieret Sacramenturi , lidum , quamvis informe , quod ipsemet non admittit cum ergo iiii , tas formalis sit non minus neces laria necessitate medii , ut confessio sit , i, pars Sacramenti Poenit. licet integrita S materiali S sit tantum de praecept6. ehrec desit , ut revera deficit , cum adest dvssectu β eZaminis culpabilitet thii rati, ut probavi, nullatenus validum potest resultare Sacramentum, huc deficit pars essentialis , &medium necessarium ad ejus Validitatem : ut sis
pravisum est. Neque hoc argumentum urget centra secundam , Vel tertiam concluso.
nem , quia scilicet defectus propositi non obstat validitati Sacramenti, duci sit dispositio pro fructu , non pro valore: ac proinde si desit, erit Sacramen tum validum, licet informe, hoc en jm jam improbatum est conclus. Σ. & ιReliqua argumenta , quae contra has conclusiones fieri possent, ex ibi disti,
6a objicies a. contra 4. conclus eX eodem Lumbier, qui num. 338. ait sest. tentiam requirentem ad fructum propositum formale , esse tutiorem , laprobabiliorem. Trid. asserit contritionem pro lucrando fructu remissioni, esse dolorem, &detestationem de peccato commi So , &simul cum propoli. to non peccandi de caetero ; ubi observanda est particula; cum , quam sen per in Conciliis usitatum est, significare alium actum distinctum , ut bthi tradit Pater Bernat de Euctar. disp. 28 sect. q. num. 64. ergo Tm d. requirit propositum tanquam actum distinctum, ac proinde formale , & explicituri pro lucrando fructu. Confirm. nam ibi d. subdit Conc. Declarat igitur S. nodus hanc contritionem quam nempe requisivit ad fructum , ait Lumbi er) non solum cessationem a peccato , , vitae novae propositum , is incoharionem , sed veteris etiam odium continere . In quibus verbis patet Lon numerare illa tanquam actus distinctos: ergo requiritur propositum formale, & explicitum , ut Sacramentum sit formatum: qua propter si ex oblivione, &distractione, poenitens serio detestans peccatum , non afferret propositum emendationis explicitum, foret in eo casu validum Sacramentum, sed informe. Sed in primis , retorquentur haec argumenta contra Adversarios ; nam Conc. Trid. locis cit. non sol sim loquitur de Contritione necessaria quo ad fructum , sed quo ad valorem, nam loquitur de ipsa prout est pars Sacramen'ri , ut tradiderat cap. 3. quapropter caput. q. sic exorditur, Contritio ,
primum locum inter dictos paenitentis actus habet ; animi dolor , ac detestotjolt de peccato commisso , cum proposito , Neque Conc. distinguit inter hujusmodi actu S , ut requisitos ad validitatem , di ad fructum, sed eatenus docet ei se partes , quatenus ad fructum disponunt , unde si hoc non praestent , ne que partes hujus Sacramenti erunt ; sic enim ait cap. 3. sui quatenus is pσm t Vte od integritatem Sacramenti , adplenamque , d perjectam eccatorum remit ipsi Nem cX Dei institutione requiruntur hac ratione partes Poenitentiae dicuntur. Urg si e X illis verbis relatis colligeretur necessitas propositi expliciti pro si uctu rς missa innis , etiam colligeretur ejusdem necessitas pro validitate Sacramen i r sicque illo deficiente nediim esset Sacramentum Poenitentiae informe , ς etiam invalidum quod ipsi negant.
Rus p. igitur ad argumentum , quod Conc. postquam assignavit contrix'nem esse partem hujus Sacramenti , de ipsa instituit sermonem in parti μ
362쪽
Il, eamque descripsit, allignans illos actus doloris, & detestationis , cum propolito,&c. ex quibus colligitur propositum non pertinere ad ejus essent tym a enim particula cum denotat concomitantiam hujus actus , quare nequitet, e de ejus essentia : unde licet per hoc designetur esse actiun dis inctum non tamen ideo infertur , requiri hunc actum distinctum , & explicitum , sed potius oppositum , tam ad valorem , quam ad fructum , quia nori est acrius ad Contritionem es sentialiter requisitus , & si ad fructum requireretur etiam ad valorem : Conc. autem in verbis adductis , quamvis intendat lo qui de Contritione , quia est actus poenitentis, ut paulo ante diXi, notetur loqui de ipsa specincative , non reduplicative; id est de illa Contritione, quae est actus poenitentis non in quantum est actus poenitentis e quare non assignat illa tria , nempe dolorem , detestationem , & propositum , ut necesse 1ario requi lita , ad hoc ut sit pars ipsius Sacramentit hocque patet ex phrasi . Contritio qtiae primum locum inter dictos paenitentis iactus habet Et etiam quia sice ea, ut re duplicative e si actus poenitentis loqueretur , propositum explicitum , non solum esset necessarium ad fructum , sed etiam ad valorem , ut dixi , & idem est , ac si dicerem : homo ex anima , & corpore constat :corpus vero, quod est altera pars , est substantia quaedam materialis organi-Zata , cum brachiis, pedibus, &c. ubi licet corpus sit de essentia hominis ,
non tamen ex sensu verborum inferretur, etiam pedes e stae de essentia hominis: ita pariter in praesenti.
Ad Confirmat. res p. quod ubi interponit Lumbier ; quam nempe requi Ditia fructum ) potius interponi deberet quam requisitis ad valorem) ut constateκ dictis in retorsione argumenti , & sic si concluderet, esset contra ipsum . Concesso igitur ante c. nego consequ. nam licet illi actus distincti enumerentur& revera distincti sint ; declarat S. Synodus illos actus contineri in Contritione , vel tanquam essentiales , vel tanquam consequentes , aut concomi tantes , non tamen declarat deberi omnes illos distinctos contineri , ut sit dispositio ad fructum : quare loquitur de ipsa , quae est pars , &dispositio , specificative , non ut est pars , & dispositio reduplicative , ut modo dicebam : unde ea, sine quibus essentialiter consistere potest Contritio, non requiruntur , neque ut pars , nec ut dispositio , cum ipsa sine illis possit esse pars , & dispositio , sicut corpus humanum potest esse pars hominis sine pede; licet cum aliqua imperfectione, perfectiusque foret , si pes non deesset . Caeterum , quia essentia Contritionis sine continentia virtuali propositi non subsisteret , cum de ratione cujuslibet essentiae sit continentia virtualis , &vis emanativa suarum passionum , si virtuale propositum deficeret , non esset vera Contritio I proindeque nec pars , nec dispositio ad fructum Sacra. menti & ad hoc ediplicandum semper numerat S. Synodus propositum tanquam quid concomitans, vel consequens, ut sciatur radicalem vim propositi inessentia Contritionis requiri. 'sa objicies s. contra ultimam conclus Illa Attritio , quae est sussiciens ad validitatem Sacr. Poenit. sussicit etiam , ut sit dispositio ad Gratiam , & remissionem peccatorum : unde , ut nos ipsi observavimus, Conc. Trid. non distinguit inter Attritionem , quae est pars , &quae disponit ad effectum Sacramenti : ergo si in casu a nobis assignato illa Attritio sum cit pro valore , sufficiet etiam ad este tum, vel d contra. Resp. distinguendo antec sussicit, ut sit dispositio , &c. quantum est de se concedo antec ita ut per accidens nequeat impediri , nego antec. unde Conc.
Trid. loquitur de Attritione quantum est de se e cum quo tamen stat, quod
363쪽
per accidens, quia scilicet poenitens iDCV pδbi ixζr Qbliviscitur aliud ,
tum & Attritio est eκ motivo particularis turpitudinis peccatorum eonfitetur non praestet effectum Ddζ, qui ' hic Casus est rarus, reis 'ter Attritio, quae sussicit pro valore, sussicit etiam ad ess)ctum. kr
Sed contra . Ut Attritio sit materia hujψ 'cr menti , debet esse iis itit moer illam possit verificari forma sed imrm b jVS SRcramenti , Vid si cet : Ego absolvo te a peccatis tuis non Verificatur super illa Attritione, κέ
non est dispositio ad Gratiam , quia in e casu pQ mten S a peccatis non ab Ai vitur: ergo illa Attritio non erit materia hujus Sacramenti. Resp. neg. minorem ; nam sensu S Verborum absolutionis , non est i Eboeonsero tibi G ratiam a peccatis sol ventem, seu remitto tibi peccata, ut ebo. S Th. q. p. q 84. art. 3. ad 3. sed sensus est, ego impendo tibi Sacramenturi absolutivum a peccatis , remissi Vum peccatorum , ct collativum Gratia, iquod quidem verificatur , etiam si dei acto non remittantui peccata , nee conferatur Gratia , ob defectum e X parte suscipientis , non eX parte Sacti
64 objicies 4. In eo casu produceretur Gratia, & haberetur peccatorum
remissio , ergo Sacramentum nedum esset validum, sed etiam formatum. Prob. antec. r. peccata inculpabiliter oblita remittuntur in hoc Sacramenibetiam si ad ea non extendatur confestio , ut dictum est supra, ex Cone. Trid. ergo etiam remittentur hujusmodi peccata, & si ad ea non extendatur Attii tio. a. Tunc poenitens nullum Ponit obicem Gratiae Sacramentali, alias peccaret , cum ex praecepto Divino obligetur non impedire effectum Sacramesti : sed nullo apposito obice, non est cur non producatur Gratia : ergo deis.ctobroducitur. 3. Qui facit totum id, quod tenetur praestare, & quod potest humano, & morali modo, ad recipiendum effectum Sacramenti, est sus clanter dispositus ad illum, & habita sufficienti dispositione, non est cur non producatur Gratia , atqui in casu conclusionis , qui habet Attritionem de illis peccatis , quorum reminiscitur , & e X Oblivione omnino in culpabili omittit aliud peccatum, s.cit totum id, quod potest , humano, & morali modo; nihil enim aliud potest eA hypothesi oblivionis : ergo est sufficienter
dispositus , & consequenter producetur Gratia. Res p. neg. ant. Ad I. probat. nego consequentiam ,& pari a tem : disparitas est , quia inregritas materialis confessionis, quae in eo casu non adesset, solum est de praecepto, ac proinde quando quis eXcusatur ab impletione praecepti ex inculpabili oblivione, non potest impediri effectus Sacra menti, dum adsunt caetera requisita necessitate medii: at Attritio interior est necessaria necessitate medii ad remissionem peccatorum, secundum legem ordinariam , & Christi institutionem . unde etiam si inculpabiliter ad aliquod peccatum non exter datur , secundum praesentem institutionem, nequit remitti, ut patet eX diΠerentia inter necessarium neces ita te medii, & necessitate praecepti. Ad a. dist. majorem. Nullum ponit objicem, positivum, transeat, nega tivum, nego majore , ct in eodem sensu distincta minori , nero consequ, nam in eo casu ponitus impedimentum negativum Gratiae , nempe negati 0 extensionis doloris ad peccatum oblitum; qui cum sit necessarius . necessitate medii, eo deficiente, non producitur Gratia; non tamen peccat, quia in
Vincibiliter ignorat st nitens se illud apponere. Λd 3. jam patet ex dictis iuues Se sussicienter dispositum . quia deficit medium omnino necessarium aa re' missionem peccatorum : est eo tamen quod facit totum id , quod pote',
tum ςXcu satura pexe to e non tamen si vi sussicienter disposi
364쪽
n re dest me dium necessarium : sicut siquis eliceret dolorem naturalem, quem in vincibiliter existimaret supernaturalem, esto totis viribus conaretur , nec plus polset: non tamen ideo fieret validum Sacramentum. 6 3 Petes : an haec sententia de Sacramento valido, & informi, bene colla 'reat cum primas Propositionis condemnatione, qua aboletur usus probabili latum circa valorem Sacramenti ' An potius, qui deinde advertit ad informitatem Sacramenti, debeat re iterare confessionem , ut utatur tutiore λRes p. in casu , quo ego admisi Sacramentum validum, & informe, nullum esse dubium, optime cohaerere cum illius Propositionis damnatione: nam in hoc casu, opinio, quam tueor, est tutior: quippe contraria asseren S tunc non dari Sacramentum validum, &informe; non ideo id asserit, quia existimat fore invalidum, sed quia putat fore quoque formatum : unde quo ad valorem nedum est probabilis, sed communis , & ex hac parte, ut ait Suare Z, certa afferendo igitur fore informe, quamvis hoc non pertineat ad quaestionem de valore , tutiorem sequor. In caeteris vero casibus, in quibus alii admittunt Sacramentum validum ,& informe; si controversia est de informitate, pro certo apud omnes constan te esse validum: ut est in casu quartae Conclusionis, manifestum est a prima damnata Propositione abesse; ob eandem rationem . Si vero controversia sit etiam de validitate; ut in illis duobus casibus, quos impugnavimus P. Lum bier satis subtiliter, & erudite ostendit sub illa damnata Propos . non compre hendi. Videatur ipse loco cit. 66 In eadem observat. II circa Proposit. 19. qua est sermo de absolvendis dimidiate tant sim confessis , ratione magni concursus poenitentium : postquam ipse Lumbier, satis damnatam Propositionem evertit num. 33O. ad eX-plicandum id, quod ipse triplici loco suae Μoralis Summae , circa hanc materiam dixerat, oculos con Uertit: quorum primu S est eκnum. I 2I6. quem re
fert his verbis: Quando in Missonibus est magna frequentia Confessionum, ne paem tentes inabsoluti abeant,cum ρericula non redeundi, elapsa hac occasione ς potest dimidiari Confessio, imposito paenitenti onere reditus tempore opportuniori . dimidia, i ex temporali necessitate potes , quanto melius eX spirituali necessitate proκimorum immo ex propria , periculum es non redeundi ' deinde subdit hunc casum non videri manere condemnatum quia non est dicere, ratione solum magni concursus poenitentium, sed ratione periculi non redeundi, si Confessarius tunc sine eo solatio dimittit. 57 At pedetentim quaeso procedamus. Si ita praedicto ea suadest periculum non redeundi, si poenitens in absolutus abeat: quanto majus periculum erit non redeundi tempore opportuniori ad complendam , & integrandam Confessionem, prout ei oneris imponitur ' Nam si in absolutus, remorsum conscientiae patietur, ut aliquando confiteatur: si vero absolutus dimittitur , minus de reditu cogitabit, in securitate absolutionis requiescens : maximὰ si sit rusticus, cum quo ipse praecis d obser vari debere ait, quia non facile induci,&reduci posset ad reditum. Deinde, hunc a se recitatum casum, ideo non manere damnatum, ait ;quia non est dicere: ex sola ratione magni concursus poenitentium, sed ratio ne periculi non redeundi. At simile argumentum nullam vim habere , doceor ab ipso met supra num. 3ῖο. ubi refert explicationem cujusdam , exhibitam primae ex damnatis Propositionibus , videlicst intelligi debere de iis quae Μinister debet apponere , quoad valorem Sacramenti Poenitentiae , non autem de lio , quae pro valore debeat apponere poenitens , quia
365쪽
illa Propositio loquitur expresse , iv QVjor V is Socr0mevtis: quae v6ά . indicat Ministrum non poenitentei H DC RHtςm ζXPlicationem re s ceti quia opponitur non cortici , sis iu subit 'Dii. Condemnationis , hi, R eius finis fuerit tollere irreverenti 'm , re periculum nullitatis Sacram 'quod aeque urget ex defectu eorum , qu dζbζt pro Valore apponere p*hs ' iae Minister , ideo in utroque usus prQbabilitatum debet censeri repr6bii ergo inferam ego) pariter ὐ eX eo quod Propos Sy sit solum mentibmagnum concursum poenitentium i Don bene inisertur non comprehen ii alios casus, qui ex alio capite , quam magDi CODς V sub admittunt p6s, midiate tantum consessus absolvi hoc enim ei Set stare cortici, non conderi nationis substanti*- oQuod hucusque dixi , de arguendi modo procellit , re de mala illati ,h,
an autem re Cera recitatus casu S complebenuat ut , .ffirm tivam partem pio. babiliorem existimo . Ratio est , quia finis Condemnationis, eis abutere eb ctrinam tollentem integritatem Consessionis, e tra calum neces litatis , quὰ
ut probavi ψ debet esse necessitas absintuta respectu Consessionis , qua suppo sita , sequitur impossibi litas , vel moralis , Vel phy sica integritatis C6hi es.sionis ; atqui in casu reci lato a Lumbier non supponitur necessitas , vel ptα. ceptum obligans ad Confessionem absolute , sed occasione Μissionum , ubi
non urget necessitas, sed devotio ad Consessionis frequentiam impeti it : ergo in ptaedicto casu nulla est necessitas sum ciens ad excusandum ab integritate Confessionis. Immo etiam admissa necessitate ex suppositione , ut sussci si te ad excusandum ab integritate , adhuc periculum non redeundi , nda hst casus necessitatis , nam dependet a voluntate poenitentis : ea autem , qua a libera voluntate pendent , quomodo inter casu S necessitatis sunt computati
da ρ Unde est communis doctrina , ex Cajet. desumpta , quam retuli pr0.pos. 3I. mm . non debere praetermitti defensionem bonorum , etiam si inde mors invasoris sequatur , quia scet pluris debeat aestimari vita proκ imi quam bona temporalia propria ; illaque in casu necessitatis debeat his pragi et-ri ; ille tamen , casus necessitatis non esset M ex eo quod fur in tali casu sua sponte se ponit . Sic igitur in praesenti , quia periculum non redeundi ex voluntate poenitentis dependet , non est inter casus necessitatis computan
68 Hinc patet ad rationem , quam subdit Lumbier; quia videlicet. Si dimidiari potest ex temporali necessitate quanto melius ex spiritualiproximorum λ Nega-'tur enim suppositum, id est, esse tunc necessitatem spiritualem, quia exspon'tanea voluntate dependet .
Nec valet id , quod ibi inferius subdit: hoc praecise observandum cum ru sicis, qui non facile induci, & reduci possunt ad reditum , alii Vero, quὶ in genui sunt, sibi imputent, si redire postea nolint . . Non, inquam, valet, nam non minus isti, quam illi sibi imputare debent cum illi hoc ipsum, quod facile reduci nequeunt, sibi imputare debeant, c. mpotius Confestarii consilio, ac mandato obtemperare deberent, seque illi rς
Si autem scandalum, ex discessu sine absolutione oriretur, jam ad mini R solvendo S fore , & inter casus moralis necessitatis numerari deberς, bona fide , & non ex malitia , ut dimidiarent Confessionem , 3ς ' ς Ddςm limitationem subintelligi Volo in secundo casu a Lumbier ad V ')RV m SS - ) Eo namque casu etiam si nullum urgeat praeceptum. ςςς di , nec sit necessitas absoluta Confessionis , dum tamen bona eς ης sit ad Consessionem , urgetque scandalum , ne ab incaepta Conistii ψηφ
366쪽
solutus repellatur , habet jus illam dimidiandi: unde necessitatem dimidiandi , ortam ex suppositione Confessionis non necessariae , non admitto , quando ex hujus positione , prius praevidetur necessitas consequens dimidiationis, quia in tali casu, voluntaria est haec necessitas , cum fuerit praevisa r saecus vero , si1 praevisa non fuerit , esto voluntaria , & non ex aliquo praecepto majori , vel alia necessiitate , ortum habuerit Consessio : sicut homicidium in ebrietate patratum , si fuerit prae visum , non vacat culpa, si vero nullatenus praevisum fuerit , & si inebriatio voluntaria fuerit , culpa
69 Denique num. 334. amplectitur opinionem Suar. & Granados, quam ego reprobavi loco cit num. 7. non approbat tamen opinionem, pro qua ego Citavi Mendo Z. ipse vero citat Hurta dum e non est autem opus hic circa eam
immorari, sed quae ibi dixi, videnda sunt. Nec mihi placet responsio adhibita a Lumbier , tunc sci licet pro illo casu cessare praeceptum integritatis LX interpretatione mentis Legislatoris; cum enim sinquit) Sacramenta instituta sint pro bono delium, eo1 timque spiritualibus necessitatibus, non est credibile de Christi be-Nignitate , quod em praecepto integ 1 itatis, pri Uare deles doluerit, Ianto tempore, ingentibus adeo bonis. Non, inquam , mihi placet : nam omissa quaestione , ad quem pertineat Christi legem interpretari, & an hic casus habeat requisita , mi per interpretationem excipi possit : si hanc esse legitimam causam dimidiandi Confessionem , admittatur, non esset cur non debeat excipi casus damnatae Propositionis : quia etiam tunc privarentur fideles, nedum bono Gratiae Sacramentalis , sed etiam Indulgentia , quae est ingens bonum spirituale . casus aeutem quem affert de praemittenda confessione ante communionem, cujus tamen praeceptum non obligat, quando Sacerdos esset celebraturus pro satisfaciendo praecepto Ecclesiastico de audiendo sacro , vel communionis in Paschate , non est similis. Thim quia illud mei praeceptum trahit secum exceptionem, si adsit copia Confessarii : quam non affert praeeeptum integritatis Confessionis . Tum etiam quin integritas formalis est necessaria ad substantiam Sacramenti; estque, non solum necessaria necessitate praecepti , Verum etiam necessitate Sacramenti r an autem in illo casu esset integra formaliter Confesso, cum deficiat integritas materialis &non excuset impotentia, neque phy sica, neque moralis, neque urgeat malus praeceptum, nimis dubium est; ex quo valor Sacramenti periclitatur : non autem agitur de valore Sacra menti in adducto exemplo de praemittenda Confessione . Fateor tamen hunc casum ; & alium ibi adductum num .st. non deduci ut contentum in Proposit. damnata, sed ejus occasione , quid ego sentiam eκplicavi. 7o observat. I 6. agit de occasione peccandi, & ad examen vocat Proposit. ε 1. 62 dc63. ubi late discurrit in speciali a num. 396. quaenam sit proxima occasio peccandi: occasione impugnationis praedictarum Propositionum, varios casus, praeter a me adductos, resolvit; tam sparsim , quam peculiariter g. s.
Nota num. 6I3. adducere , ad confutandam Propositionem 63. illam et verba D. Th. quibus Sanctus in suam sententiam adducere eum conabatur quae nos retulimus Propos. 62. num. 6 satisque ab impostura vindicavimus . Ex hoc capias , etiam alior uni testimonio, bene Doctrinam D.Th. a me, pro contrario sensu, a damnata Propossit. explicari. . Nota quoque, tunc solum ipsum admittere posse quaeri occasionem proximam peccandi ex urgentissima causa, quae obliget, quando sunt mutat . Ur-
367쪽
eum 1l ntiae, vel novae praemunitiones, &ς qu0d Qtiam ego saepῆ admis . . rocho, & aliis , quia tunc non censetur periculum morale, nec proximisso. Negavi tamen in eo sensu, si adhuc in ratione occasionis prokim. ἡ 4 veret. Nil aliud superest circa haec notare : lectori reliqua remitto. iud by
que meum meliori submitto. ludi.
1 Die 12. Februarii 1679. emanavit Decretum quoddam de Saeta chmunione, tenoris sequentis . G
CVB ad aures Sancti mi D. 2 fide dignorum testimonio pervenerat, iis nil busdam Diaecesibus vigere usum quotidianae Commu ionis , etiam in feria ueParasceve, mul assi mari, eamdem quotidianam Cdmmunionem praeceptari, se a Iure Divino: quin etiam in illius administratione aliquos abusus inolevisse. n. delicet , quod aliqui non in Ecclem , sed in privatis Oratoriis , is Domi ,
cubantes in lecto,senon laborantes ulla gravis infirmitatis nota, sumant Sacro α.ctam Eucharisiam, quam argentea theca inclusam in crumena, aut secret) illi, ὸ . ferunt Sacerdotes Saeculares aut Regulares : aliique in Communione accipiantia res formas, ac particulas, vel grandiores solito : ac tandem quod aliqui conita, tur peccata venialia simplici Saceraoti non opproboco ob Episcopo , aut Ordinario . cum autem haec Sancti us consideranda commiserit S. Congregationi Cardinalthri Concit Trident. Interpretum ; eadem S. Congregatio, prGvia matura discussione u
per praedictis , unanimi sententia ita censuit . Et si frequens , quotidianuste Su.erofunctae Euebarisiae usus d SS. PP. fuerit semper in Ecclesia probatus, nunquam tamen , saepias illam percipiendi , cui meo ob inendi , cenos fingulis me - bus , aut Hebdomadis dies statuerunt , quos nec Concilium Tridentinum praeseri stfed quasi humanam infirmitatem secum reputaret , mbu praecipiens , cuperet tantum indicavit , cum inquit. Optaret quidem Sacrosancta Synodus , ut in singulis Missis fideles adstantes Sacramentali Eucharistiae perceptione communicarent; non immerito : multiplices enim sunt , confrientiarum recessus , - ob negotia spiritus alienationes , e cis Dei parvulis concessa: quae cum humanis oculis scrutari non possemus; nihil certe de cujusque dignitate , integritate , consequenter de frequentiori , aut quot, diano vitalis panis esu potes constitui . Et propterea, quod ad negotiatores ipsos lattinet, frequens ad sacram alimoniam percipiendam accessus, Confessariorumsecre-corati explorantium judicio est reliquendus ; qui ex conscientiarum puritate,& frequentiae fructu , & ad pietatem processu, lailais negotiatoribus, coninu gctis , quo/ prospicient eorum saluti profuturum , id illis praescribere debebunt .
si conjugatis autem hoc amplius animadvertent , cum Apostolus nolit eos inuscem fraudari , nisi forte eae consensu ad tempus ut vacent orationis eos serio admoneant , tantῖ magis ob Sacratissimae Eucharisiae rederentiam continentiae vacandam puriorique mente ad Coelestium uularum Communionem esse conveniendum . Is
hoc igitur Pastorum diligentia poli mum invigilabit, non ut a frequenti , qui quρ' ridicus Sacrae Communionis sumptione, unica praecepti formula aliqui deterreauetur,olit sumendi dies generaliter eonstituantur , sed magis , quid singulis permitte'd mper se , aut Parochos , seu Confessarios Mi decernendum putet : illudque omyi provideat , ut a 5acra Contiolo , seu frequenter , 1eu quotidie accesserit, τροςllatur , , nihilominus : det operam , ut unusquisque digne pro deνQtiq
368쪽
rus, &pmparationis modo rarius, aut crebrius Dominici corporis suavitatem degustet. Itidem moniales, quotidie Sacrum. Commuuionem petentes, admonendae erunt, ut in diebus ex earum ordinis instituto praesitutis communicent. Si quas vero puritate mentis eniteant ', & fervore spiritus ita incaluerint, ut dignae frequentiori, aut quotidiana Sanctissimi Sacramenti perceptione videri possint; id it is a Superioribus pei mittatur. Proderit etiam praeter Paroclinum, i , Confessariorum diligentiam, ope a quoque Conrionatorum uti, , eum eis consis utum haberi , ut cum fideles ad Sanctissimi S acramenti frequentiam quod facere debent in accesnerint , statim de magna ad illud sumendum praeparatione orationem habeant: generatimque Uendant, eos , qui ad frequentiorem, aut quotidianam salutiferi cibi sumptionem devotosudio excivntur, debere, si vo laici regotiatoressint , sive conjuga' ri , sive quicumque olli , suam agnoscere infirmitatem , ut dignitate Sacramenti, se Divini judicii formidine discant caeles em mensam , inqua Christus es, revereri . quando se minils paratos senserint, ab inere, seque ad majorem praepara tionem accingere. Discopi autem, in qisorum Diaecesibus olet hujusmodi devotio erga Sanctismum Sacramentum, pro illa gratias Deo agant, eamque ipsi, adhibito prudentiae, is judicii temperamento, olere debebunt , ab eorum Osficio postulari Abi maxime persuadebunt , nulli laseri, diligentiaeparcendum, omnis irre verentiae. scandali suspicio in veri, immaculati Agni perceptione tollatur , visit tesque, ac dona in fumentibus augeantur: abunde continget, s ii, qui voto huissimodi sudio , divina praestante gratia , tenentur , seque Sacratissimo Nane
frequentitis refici cupiunx ; suos Nir i evendere, seque probare cum timore , Ocha
ritate assueverint : quibus Christum Domivum , qui se delibus manducandum , se pretium in morte traaidit , atque in Coelest Regno sepraemium es daturus , precatis Sacra Congregatis , ut furem opem , od dignam praeparationem , is umptionem largiatur . Porro Episcopi , D, Parochi , seu Confessarii redarguant asserentes Communionem quotidianam e me de Iure Divino : doceant , in Ecclesiis , seis Oratoriis pria Φatis ex dispensatione, Privilegio Pontificis de manu Sacerdotisjumendam Sanctis. um Eucharisiam: nec eam ullo modo deferendam in Crumena , secreto ad exi lentes Domi , vel cubantes in lecto , praeterquam ad infirmos , qui ad illam suscipieuiam ad loca praedicta accedere non valeauet , , ad eos , sab Ecclesia deferatur , publice , , cum pompa juAta formam Ritualis Romani , si vero ab Oratorioprivilegiato , cum forma decenti . Curent etiam , ut circa Communionem tu feria 6. Parsee-- , Missalis Rubricae, im Ecessae Romanae usus ferventur: insuper admoneant, B tradendas plures Eucharistiaeformas , seuparticulas , neque grandiores I sed con- faetas : non permittant , ut venialium Confesso fiat simplisi Sacerdoti non approbato ab Episcopo, aut Ordinario. Si Parochi, Confessarii etiam Regulares, aut quicumque alii Sacerdote ecὰs egerivi, sciant, Deo optimo Maximo rationem reddituros esse , nia, defuturam Discoporum, Oriuariorum justam, rigorinam animadver=nem in contra facientes etiam 'gulares, etiam Societatis Jesu , facultate ipsis Episeopis , is ordinariis per hoc Decretum per Sedem Apostolicam specialiter attria
Et facta depν emissis omnibus, ac de verbo ad verbum relatione , Sanctitas sua approbavit, ac praesens Decretum Upis dari , sic publicari u uit. D quorum , Erc.D
tum Romae I a. Februarii 1679.
369쪽
Die et s. mensis Februarii 1679- svrad ium D cretum affixum , ct publicatum fuit per Ursim ad valvas Curiae , oe in acie Campi Florae, ut moris e Ii, per me A idium Melicem SS. D. N. PP. Cursorem . Pro Maglytro Cursorum , Gregorius Stag-gius Apon. Curs
a s rea ejus explicationem late Lumbier a num. 48 3. ego autem Iectorum consulens utilitati, aliqua eκ eodem summarie perstringam . . Quatuor resolvuntur in hoc Decreto. Primum est , Communionem quotidianam , aut frequentem , fuisse semper approbatam in Ecclesia , absque eo quod SS. PP. determinatos dies , hebdomadas , aut menses assignaverint , in quibus , vel suscipienda , vel ab ea abstinendum esset : &ideo , quantum est de se , illicitum non est , etiam Laicos , quotidie Eucharistiam sumere. At saepe inculcat magnam requiri praeparationem , devotionis fer το- rem, puritatemque mentis, adeo ut ex illa frequentia magnus obveniat spiritus calor , spiritualisque profectus : hinc tempus non esse stabiliendum
absoluid , & quadam generali regula; sed a Praelatis, Parochis, &Consessariis, qrii ori irasci irisqri conscientiae sinus exploratos habent, pro diversitate cujusque concedendam; adeo ut ΜOnialeS, quae Puritate meritis eniterit ,& fervore spiritus incalescunt, quotidiana Communione non arceant, qui
Ex quo patet , scopum principalissimum Decreti fuisse praeparationis curam , &ex ea dependere oportere frequentiorem , vel minus frequentem accessum, quare ad quotidianam Communionem non lassiciet carere conscientia peccati mortalis, sed attendendum est ad fructum, & augmentum Virtutum inde ortum. Pariter constat, qu1m temere doceantur fideles, Patri Spirituali praecipienti, ne communicent, obedire non teneri, cum se noverint conscientiam peccati mortalis non habere, constat, inquam, hoc bu-pradicto Decreto repugnare-7a Totum hoc explicuit Doctor Angelicus 3. p. q. 8o. art. IO. ubi quaerens. Utrum liceat quotidie hoc saeramentum suscipere ; qui S S. PP. & Concilia la
fumere , ut homo quotidie ejus fructum percipiat uπde Umbr torum effunditur , debeo semper accipere, qui semper pecc - dis, pmedicinam . Aho modo potes considerari eX partς sit ' q l . . , Iut eum magna deootione , is reverentio μή -ρ - E. si siliquis se quotidie ad hoe paratum inveniat , laudabile est unde Aug. cum dixi et . Accipe quotidie , ut quotidie tibi prs , f- civiis , ut quotidie merearis accipere. Sed quia multoties, ruplur3Pus impedimeπta hujus devotionis occurrunt, propter corporis indispositionem,mα , non est utile omnibus hominibus quotidie ad hoc Sacramentum acce- , IQVotiesclimque se reae illud homo iuvenerit praeparatum: uuae res Lib. Dincch UyDumatibus dicit. Quotidie Euctaristiae Communionem accipere , nec is cst , V vitupero. Dein-
370쪽
Deinde idem S. Doctor in res p. ad s. sic habet: Abi quintum dicendum, qu)ae fecundum diversum flatum Ecclesitie, diversa circa hoc saluta emanaverunt. B ami et Primitiva Ecclesia , quando magna τigebat devotio Fidei Christianae , statutum fuit , ut quotidie Fideles communicarent : unde Anactetus Papa dicit . Peracta Consecratioue , omnes communicent , qui noluerint Ecclesiasticis carere liminibus psic enim, Apostoli flatuerunt , Sancta semana tenet Ecclesia . Postmodὰmetero diminuto Fidei fervore , Fabianus Papa indu fit, ut si non frequentius , saltem ter in anno omnes communicent , scilicet in Pascha , Pevtecoste , , Natali Domini. Soter, Domini dicit esse communicandum , habetur in Decr. de Consecrat. dis. a. Postmodum propter iniquitatis abundantiam , refrigescente Charitate multorum, statuit Innocentius III. ut saltem semel in anno , in Pascha deles communicent. Consulitur tamen in lib. de Ecclesiasticis Dogmatibus omnibus diebus Dominicis esse communicandum . 74 Secundum est. Communionem quotidianam non esse de Iure Divino , praecipitque Episcopis, Parochis , &Consessariis, ut severe reprehendantillam Propositionem . Ad SS. PP. authoritates , quae in favorem praedi ctae Propositionis adduci possent , ex doctrina relata S. Τ h. facilis est responso. 7s Tertio praecipit eisdem , ut reprehendant abusum suscipiendi Communionem in lecto , delata secreto Sacra Hostia ; vel communicandi feria 6. Parasceve : item fumendi plures particulas , vel solito majores ; quod
ortum puto en opinione Perci Picndi em hoc maiorem Gratiam Sacramentalem is
Circa quod observandum est non prohiberi communionem in privatis ora toriis, Iut ex illis delatam, sanis, vel infirmis, qui legitimam h Pontifice cultatem oratorii privati obtinuerint, immo id expresse concedi in hoc Decreto: solumque prohiberi, ne secreto, & sine debita decentia deferatur Eucharistia ex oratorio. 6 Quarto mandat ordinariis, ne permittant fideles confiteri venialia simplici Sacerdoti, non approbato. Circa quod notandum, non annullari per hoc Decretum talem Consessis onem, & saltem quousque isti permittant , confessio erit valida. Imprudenter tamen se geret simpleκ Sacerdos , se ad haec audienda exponens, & poenitens qui id sciat, imprudenter ea aperiet simplici Sacerdoti. 477 Tandem caveat quicumque his ordinationibus contraire; nam quantumvis Regularis, & exemptus sit, puniri potest ab ordinario, tanquam Sedis Apostolicae Delegato, ut constat ex Decreti postremis verbis .
8 Insisper scito, alias duas Propositiones de Divino concursu, ab eodem Innoc. XI. fuisse damnatas I 3. Novembris I 679. tanqu1m Novitatem redo
lentes, ac Temerarias . . cPrima earum est: Deus donat nobis omnipotentiam suam, ut ea utamur, scutaliquis donat alteri villam, vel librum. Seeunda est: Deussubiicit nobisseuam omnipotentiam . . . Ouia hae Propositiones ad praxim non pertinent, illas examinare omitto , ad Commentatores D. Th. in I. p. q dc rss. studiosos remitto. o Tandem ad me pervenit, dum adhuc subesset praelo opella aliud Sac.
Congreg. Decretum, circa quod aliqua ad Consessionis sigillum pertinentia breviter disserere visum est .