장음표시 사용
31쪽
ductam per Otia, qtiae SuaSerant Aoniae SororeS, pauciS-simis verbis enarrare POSSumus. Ut ipse coluit maiores poetas, sic eum coluerunt minore et, quod rarum est, ante mortem ei Musa
sublime nomen tribuit quartus iam vivus dictus eS Romanorum poeta elegiacus. Praeter haec nihil ab ipso de vita edocemur nisi tres eum habuisse XOreSet ex unci earum siliam Tertia uxor ex gente Fabia
proxima fuit. Hac re et eo quod postea Metam OrtihOSeone Fastorum libi is scribendis levitatem priorum carminum redimere conatus esse videtur ), adducor ut fidem non prorSus negem Bois fieri opinioni t), eum Augusti savorem captavisse, ut fieret Virgilii Horatii Jue succeSSOP. Sed Augustus oblivisci non poterat Amores et Artem Amatoriam, quibus consilia sua, scilicet ut antiquos more te Vocaret, irriderentur, ingentem statim lavorem apud aequales invenisse ). Nam licet privata vita
necesSarie demonstret hunc morum priScorum umorem non ex ipsius indole prosectum esse li) tamen viri Socii nitam fuisse argumelitis probabili luis consi iniat Ken I p. XVIII. 2 CL Tr. II 333-333, 547-562.3 L'opposition p. 12 sq. vide Supia pag. η et ast 1 14:
Caesaris arna canant alii, o CaeSari araS.
πολιτικωτατος optime perspexit corruptione matrimonii imperium pessum ire i). Neque iniuria igitur dolebat quod poeta nequissimus unima fruebatur aura populi ). Non tamen Satis causae esse arbitrabatur ad puniendum Scriptorem, libertatem enim dicendi numquam compresserat ): aliam offensionem opperiebatur, quae aliquot annis post se obtulit ). Quae autem illa fuerit nescimus. Poeta ipse de errore' u numquam nisi obscure loquitur, ultro affirmat e numquam disertius locuturum esse β et nos quidem, si non aequale h), eum celavit. Maxime probabilis tamen su-
Spicio St, quam in Massonis ita Ovidii ap. Bur- mann IV p. 88 sub nomine Bucherii 1576 16653
2 Neque Ovidii neque aliorum liuius aevi poetarum vita normae, quam Augustus legibus suis matrimonialibus posuerat, respondebat
3 Gard thau se Augustus v. s. et Leipgi 1891-96 p. 49 sqq. p. 50l: in ollenes Ort lies er gelten, ethst Kenni fini adurch emplinillicli die alii hei in Gedachinis guri lck- gerula Nurile), Se ech p. 86-87. Nimis diu eum pressit Senecae iniquum iudicium de clem. Ι9-11 impr. 11.2 lassa crudelitas).4 CL Brundi P. Ovidi Nasonis de arte amatoria libri tres Loipeti 1902 p. IX ann.b Tr. I 5. 5 Scire meos casus si quis desiderat omnis Plus quam quod istri res sinit, ille potit. cf. h. s. 5 sq. II 208, 1 10. 100 etc. 6h Tr. IV 10.99 ei alibi.
32쪽
inveni quamque Bois ster Politiosition l. 140 sqq. multis confirmavit Ovidium relegati lineSSe . ceu Suillatorem, aut conscium V adulterini amoris Iuliae minoris cum D. Silano, quorum supplicium iii eundem incidit an nil m. o. quod poeta poenas luit severiore quam ipSe adulter, qui amicitia Caesaris tantum prohibitus est i), indicari lito non solum Sodalem illorum nobilium iuvenum. lui adulteri velut sacramento adacti, iam infractam aetatem Augusti territabunt' Sen. deblev. v. 4.6) quorum familiaritatis poetam postea valde poenititit i. sed etiam Musam eius corruptricem caStigatam Sse J. Et hunc igitur hominem quod habebat praestantis-Simum ingenium perdidit, cum potentiori displicere coepit. ly Tuir. . t 2 .
Cum in Ciceronis Ovidii Senecae vitarum prioribus partibus enarrandi non semel inopia fontium conquerenda Sit - quod neque rarum neque mirum Stin magnorum virorum initiis, cum alii hominum sata nisi iam illustrium actorum non curent, ipSi ObScuriora sua principia prae OStera claritudine contemnant , ad exulantium tam acta quam assectu cognOScenda ampla nos materia fortuna beavit. Immo vero plura etiam nunc habemus testimonia quam ipsi publici iuris
De miseriis suis ipse Cicero in Orationibus ea pronuntiavit, quae vulgo pro veri venditare cupiebat in epistulis vero, in libro scilicet ΙΙΙ ad Atticum XIV ad Τerentiam, ad Quintum fratrem, animi interiores motus prodidit, cum ad dissimulandum tempus deficeret. Publicandi uni integros hos epistularum libros Cicero-
33쪽
nem numquam Ora Silium cepisse, has ob causas mihi PerSuasum est i).
In Cornelii Nepotis vita Attici c. 16 scriptum in-Venimus: eum Atticum praecipue dilexit Cicero, ut ne frater quidem ei Quintus carior fuerit aut sa- miliarior. Ei rei sunt indicio praeter eos libros, in quibus de eo lacit mentionem, qui in vulgus sunt editi,
undecim volumina epistularum ab consulatu eius Sque ad extremum tempus ad Atticum missarum; quae qui legat, non multum desideret historiam contextam eorum
Quo loco apparet Nepotem apud Atticum tempore, quo ScripSit circiter a. a. Chr. n. 34 Hos mann-Stern-kop p. 13), ineditam adhuc sed tamen pie servatam collectionem Ciceronianarum epistularum vidisse. Quas cum Atticus non ediderit ), neque circumciSae neque emendatae ad heredes pervenerunt, et ab eo demum, qui publicavit, ultima, si verba Nepotis usque ad extremum tempus' ad litteram accipienda sunt silentio preSSa Sunt, sortasSe quia in iis multa liberius de Augusto dicta erant, quae tam ipsi quam succeSSOribus ingrata essent Atticum autem editionem non praeparasse his evincitur. Qui per totam Ciceronis vitam samae eius Op-
time consuluit - exempla nonnulla de exilii tempore infra dabimus, non is censendus est, qui mortuum tanta contumelia assiceret quod si nihilominus a se impetrare potuerit, non video, qua de cauS Sua non adiecerit litteras. Quod enim contendunt eum, ne Xistimationi suae obtrectaretur metuentem non fecisse: vir Sagacissimus Optime noverat etiam ex solis Ciceronis Scriptis Se non minu quam Ciceronem Osci. Me igitur iudice Atticus amici famae parcens de editione Omnino non cogitavit, quia sciebat Ciceronem nisi . per- Spectas' et correctas' nullas litteras edi voluisse ad Att. XV 5.4). Praeterea in Ordine chronologico, in uni- VerSum SerVato, errata Onnulla sunt e g. in libro ΙΙΙepi Stulae priores transponendae sunt et epistula 15 legenda est ante 4), quae Atticus facile tollere potuisset. Cuius autem manus donum illud historico gratum, ipsi Scriptori infaustum, posteritati tradiderit
dispicere nullo modo possumus Antera. 55 p. Chr. n. epiStulas cognita non fuisse, ex silentio sconii, diligentissimi Ciceronianarum rerum Scriptoris, pro certo statuere licet. Nam quae repugnare videntur apud Quintilianum
V 3.109): Ponit in libro de urbanitato Domitius
Marsus Exemplum Ciceronis .... contumeliOSi, quod
Attico scripsit de Pompeio et Caesare: abeo quem fugiam; quem Sequar non habeo' ad Att. ΙΙΙ .23 ex Facetiis Ciceronis, quarum librum collegit iro, sumptaeSSe possunt; quae Seneca in dialogo de brevitate vitae 5.2), a. 49 Oerche p. 289 edito, tamquam ex epistula ad Atticum citat, in noStri non exstant, ut fortasse
34쪽
Corrigendum sit: .allaxium' i . Silentium autem quod de libris ad Atticum non solum post Ciceronis sed etiam post Attici mortem fuit, mihi tu idem probat neque Ciceronem neque Atticum, de ama eius sollicitum, Omnes epiStulas integras publicari voluisse. Et procul dubio in iis, quas iam statim de edendis XemiSSent, tertius qui nunc est libellus fuisset, quo non Solum ea, quae in orationibus de amore suo patriae ipse a stirmat, redarguuntur id Ciceronem non nimis curaSSe iam Supra vidimus), sed etiam multi ex iis, quibuS OStea maXima egit gratias, i luod vere benevolos eos sibi fuisse PerSΡeXiSSet, proditores audiunt et inimici. De epiStulis quae ad familiares ' dicuntur, intricatior luaeStio St. Sunt enim duo loci, qui omnem demant dubitati mem, quin iam Cicei one vivo quaedam edita
sint vel saltem editioni parata. In epistulara libri XVI Cicero ironi liberto suo scribit: Video quid agas tuas
quoque epiStulas vis reserri in volumina. V Verba non omni ex parte intellegi OSSunt, quia nec quae aliae illae ollistulae iam in volumina relatae fuerint, Scimus nec emi iuS, quo ad Tironem litterae datae sunt, satis constat. Putant suisse ultimis diebus m. Quint. a. 45 Bardi p. VI). Perspicuum tamen est, Tironem in colligendo occupatum fuisse; neque eum consilio destitisse alter demonstrat locus epistulae ad Atticum XV 5.5)a. d. VII Id. Quint. a. 44 datae ., earum epiStularum nulla res συναγωγη, Sed habet iro instar Selituaginta.
Et quidem sunt a te quaedam sumendae. Ea ego Oportet perspiciam, corrigam tum denique edentur. Hic una difficultas est, nam Tironem, qui Ciceroni
Semper a manu SSet, per integrum annum non plus septuaginta epistula colligere potuiSSe, nemo credet. Quomodo locus sanandus sit, non facile dictu est, Sed
mihi quidem non improbabilis videtur Bardi ii coniectura p. VII ann. 1 olim scriptum fuisse: sed habet iro instar hepta teuchon haec diligenter est aulgenda et quidem sunt a te quaedam Sumendae, in quibus, postquam Secundus intercidit versus, inpetu correctum S ,.Septuaginta . Id ideo arridet, quia constat posteriores Semper per libellos laudare
ad Singulas datos personas e g. in libro M. ullii epistularum ad Ser. Sulpicium' Geli. XI 43 21 i),
ita ut Cicero Graeco τεν ους vocabul usus Sit pro eo, quod epo l .l. Latine volumen dicit. Quae eae aut septuaginta epistulae aut septem epistularum libri fuerint, in dubio relinquendum est. Non tamen fuerunt quae ad erentiam uxorem datae sunt, quippe quibus nonnisi res privatae minimi O- menti tractentur exceptis exilii temporibus, quorum intimam cognitionem vulgo impertiisse Ciceronem credibile non est Epistularum autem ad fratrem tres
tantum libri exstant, quibus epistulae insunt inde ab
35쪽
a. 60 usque ad a. 54 neque plures umquam notae fuerunt, cum plures exstitisse per se intellegatur, quoniam et Marcus proconsul in Cilicia et Quintus cum Caesare in Gallia afuit Praeterea de nonnullis ex iis, quae SuperSunt idem valet quod modo de iis quae ad uxorem datae sunt, diximus exulis summiSSum produnt animum. Si additur in epistulis libri primi prima et Secunda summam fratris vituperationem inesse in epistula eiusdem libri tertia Pompeium de tuo extremis vitae annis Cicero tam publice quam privatim nisi perhonori sileam mentionem non secit i), simulatorem audire, procul dubio nemo credet has inter illa ironis volumina fuiSSe. Plura igitur nobis quam Ciceronis aequalibus Suppeditant, quibus iudicium de eius indole nobis conlingamuS. Simile quid si non idem evenit scriptis Ovidianis. Τristium quidem libros quinque et Epistularum ex Ponto priores libros tres liabemus quales Scriptoreos legi voluit; neque Metamorphoses, cum Vergilii exemplum secutus delere vellet, miro modo ConServata et quamvis impersectas se invito editas esse nimis poetae credendum est ): h Gi g. Phil. H 9 ille singularis vir ac paene divinus:
ili. 4: uni erit populi Romani decus ac lumen suil de oll. II 20: clades summi et singularis viri ad Alt. XI ,.5 non possum eius casum non dolere, 'iominem enim integrum et castum et
Νω amo illa logi potorunt pationis ab ullo, Nescio his summam si quis abesse manum. Ablatum modiis opus os incudibus illud, Dosuit si scriptis ultima lima Bis .... Quidquid in his igitur vitii rude carmen habebit, Emondaturus si licuisset, Bram. Tr. D 7.27-30, 39 sq. Inspice maius opus quod adhuc in fino tonetur.
Dictaque sunt nobis, quamvis manus ultima coeptis Desuit, in acies corpora versa OVRS.
Sunt quoque mutatae, ter quinquo volumina, formase Carmina do domini unere rapta sui. Illud pus potuit si non prius ipse perissem, Certius a summa Omsen haber manu. Nunc incorroetum populi pervenit in Ora.
Nam licet quaedam vestigia huius imperfecti status reperiri possint , tenuia tamen ea sunt, neque ad O-gnOScendum poetam ullius momenti. st vero sinis talis, qualem nullus poeta operi addere possit quod suo quidem iudicio magna ex parte parum adhuc limatum sit ac perpolitum:
Iamque opus Oxegi, quod nec Iovis ira nec ignis Nec poterit ferrum ne odax abolere vetustas. gravem O OVI.
36쪽
Cum volet, illa dies, quas nil nisi corporis huius Ius habet, incerti spatium mihi finiat aevi:
Parte tamen moliore mei super alta perennis Astra sera nomenque ori indelebilo nostrum.
Motam. XV 871-876). Quae post cla lem demum in exilio scripta esse ias siloque ob causas cuivis ilemonstrari posse arbitror i). Quid significat Iovis ira ' si non de Augusti ira accipitur, ut escenties in ristibus et pistulis ex Ponto ΤPorro et verba et alsectu mire consentiunt cum durimis locis ex carminibus de exilio Scriptis. Infra cap. ultimo . Deni lue inest non obscura imitatio oratiani
Exegi monumentum aer perennius Regalique situ pyramidum altius Quod non imber dax, non Aquilo impotens Possit dirusro aut innumorabilis Annorum series et suga temporum. Non omnis moriar, multaque pars mei
Vliabit libitinam, qua procul dubio Ovidius, fretus magna carminum suorum gratia, indicabat non principum avorem sed vocem populi poetis immortalitatem dare. Sed haec hactenus de libris mutatarum Ormurum, qui plura de exilii temporibus non docent. sh Gs Ribbeck Ceseli. d. Bona. I ielitiin, II p. bl 2.
Fastorum opus i dimidia tantum ex parte Pi sectum clades auctoris abrupit. Sex libri conscripti erunt, quorum Specimen cum dedicatione, primus fortasse, libellus ' - tunc iam editum fuisse videtur ):
Sex ego Fastorum scripsi totidemquo libollos. Cumquo suo finem mense volumen habet: Idquo tuo nuper scriptum sub nomine, Caesar, Et tibi sacratum sors mea rupit Opus.
Τr. II 549-5523. Ceteris libris Ovidius, ut opinor primis exilii annis operam non admovit, cum sibi aliquando Romam reduci necessariis ad alteros sex libros scribendos subsidiis utendi sucultatem Ore Speraret. Spes enim ab Augusto reditum impetrandi numquam eum reliquit. Qui cum ante mortuuSeSSet, Germanicum, qui rate Latine reddens simile argumentum carmine tractaverat, adeundi atque ei opus suum dedicandi consilium agitare coepit, utpote quem poetam Sibi poetae benevolum putaret:
Non potes officium vatis contemnor vates: Iudicio protium res habΘ ista tuo .... Ρrosit opemque serat, communia sacra tueri Atquo isdem studiis imposuisse manum.
37쪽
Scimus et ad nostras eum te tulit impetus artes, Ingenii currant flumina quanta tui. Si licet o sas si vates rege vatis habenas, Auspiei soli totus ut annus eat.
Fast. I 23-26ὶ. Sed propositi liuius perficiendi tempuS OP praeripuit ita ut modo iii cohatam alteram recon Sionem nunc habeamus. Liber primus totus ad mutatum consilium reficius est. Primi versus 3-26 Germanico astos Olserunt. Quae antea totius Operi praelati fuit, nunc libri secundi sunt versus 3-48. Maxima in poetae verbis intellectis tot frustratae exspectationi anniS, immutati facta est. Olim se non minus imperi prodeSSeiactabat quam militem qui mes armis tutaretur. t ut ad Se quoque unimum attenderet AuguStus, non multu in abest quin OStularet:
Si mihi non valido torquentur pila lacerto, Ne bellatoris terga premuntur equi, Nec galea togimur nec aeut cingimur en8Θ, His habilis totis quilibet osse potest At tua prosequimur studios pectore, CaeSar, Nomina per titulos ingredimurque tuos. Ergo ades et placido paulum mea munera vultu Respice, pacando si quid ab host vacas.
F. I 11 - 18).Νunc ipse iam sere SeXagenarius aduleScentem Supple rogat ut benevole Se respiciat et demat timorem,
qui scribendo poetam retineat timidae dirige navis
iter I s. 4 deque meo pavido excute corde metus,vs. 16 atque Orat, ne levem vel Setur honorem vS. 5). Proi Sus priorem linguae audacium Servili animi Ostentatione redimere velle videtur Verba verbis nonnumquam reSpondent, cum tenor priori plane contrariussit. Confer:
Ergo ades et placido paulum mea munera voltu Respice pacando siquid ab hoste vaeas.
cum: Da mihi is placidum dederis in armina vires . . . . Osficioquo levom non aversatus honorem, Hui tibi do voto numine B X ter ad BS .... Excipe pacato, Caesar Germanice, vultu
Praeter hane deitication om Germanici sibi conciliandi studii uia apparet in gratulation lani I 63 sq. o in triumphi de Germania mentione 285 sqq.) Τibulium set
domum imperatoriam Celebrant s. 3T-650 640 sa. ratae manuS. 16 du venerande, 649 sq.
IIano Concordias tomplum tua constituit genetrix et rebus et ara, Sola toro magni digna reperta ovis.)et s. 531-536. ubi Evander futura praedicit:
Et penes Augustos patriae tutela manebit Hanc fas imperii frena tener domum. Inde nepos natusque dei, licet ipse recuset, Pondera caelesti mente paterna seret. Utque ego perpetuis olim sacrabor in aris, Sic Augusta novum Iulia numen erit
38쪽
In quinque ibi is, qui Sequuntur, Semel tantum Germanicus nominatur, ubi Ovidius narrans Olymuin unicum Phrygem fuisse, qui enean comitatus Sit, haec
quo a Solymo o. Sulmonis moenia nomen habent, Sulmonis gelidi, patrias, Germanice, OAtrae. Me miserum, ScJlhic quam procul illa sol est l
Templorum positor, templorum sancte repostor, Sit superis, opto, mutua cura tui. Dent tibi caelestes, quos tu caelestibus, annos, Proquo tua maneant in statione domo.
Augustus nunc est, ante Metellus erat.
IV 347 sq.)Apparet igitur Fasto opuS SS POStumum. CuiuS longe maior par iam ante poenam Oetae inflictam perseripta fuit Pars vero retractata non ubique eandem tristitiam et ignaviam exhibet quam loci quo Supra attulimus. In fabula de vandro ex Arcadia pulso et Romam appellente hic illic poetam se ipsum OnSO-lantem comperimuS:
Fortuna viriliter, inquit, Sisto precor lacrimas ista serenda tibi est. Sic orat in satis ne te tua culpa fugavit, Sod sus offenso pulsus es urb deo ....
Conscia mens ut cuiquo sua est, ita concipit intra Pectora pro acto spemquΘ metumque suo. Nec tamen ut primus maere mala talia passus: Obruit ingonios ista procella viros .... Omno solum sorti patria est, ut piscibus aequor, Ut volucri, vacuo quicquid in orbe patet. Nec sera tempestas toto tamen horret in anno: Et tibi Herodo mihi - tempora veris erunt.
F. I 479-482 485-488 492-496). Qui ea scripsit, studebat ut sibi aequum pararet animum cuius sortitudinis apud Ovidium nonnisi in posterioribus x Ponto libris veStigia occurrunt. Dicendum est etiam de quarto Ex Ponto libro qui liber suspicionem movet, ipsiu poetae manum ultimam Operi defuisse ii. Primo praelationem non habet epilogus haberi potest carmen ultimum), qua nullum Ovidii pus caret Attamen unis exta et Ona Xceptis omnes huius libri epistulae datae sunt ad amicos, quibus in superioribus libris nulla inscripta est, ita ut huic libro praefatione
quam maxime Opus eSSet. Deinde numeru versuum Solitum libolli modum non paulum excedit. ConSummati igitur speciem liber non habet. Quod ad bin carmen in ignotum inimicum invectiVum, non est cur Statuamus id OS mortem demum CL hWald in Burs. alii est,. 31 1882 p. 59 Ken p. XXVI.
39쪽
poetae editum esse ii Non enim in hoc carmine, qtnim vis milli longiore et vehementiore, magi venQ- nata iii stant tela quam in ceteris quae in eundem inimici tui scripta sunt elegiis i Prist. III l, IV ex P IV 3 et foliasser IV 6 Deque veriSimile est,
carmeti in quo non nominatur S, qui petitur, quale Ibis est, fuisse inter . . libellos aut carmina ad infamiam cuiuspiam sub alieno nomine nam leges duodecim tabularum causerunt si quis suo nomine id fecissetioditos Siloton. Oct. 55 quorum libidinem Augustus a. 12 Dio M.qT rppressit renovata lege Iulia domaiestate quam Caesar dictator constituerat Cf. au. An n. I 2 0. Scriptum autem poema Si Circiter . p. Chr. n. quo anno Ovidius bis qui iique lustra peregerat us 1 atque igitur a. 12 carmen ta in pridem editum esse potuit. Sed quae iactabat:
Postmodo plura leges, et nomen habentia verum,
vs. 64 l)sesi ustra minabatur, numquam actu ius fuit. Non quia graviora adhuc dici vix potuerint, aut quia Ovidii ingenium Odium suis tempotibus dignum sustinere non valuerit, Sed ideo quia Si quid ei pSum, aut SUOS RIDaret, cavendum ei fuit, ne illud ex petriretur Callimachi:
Cum in conquirendis fontibus historiae Ovidii exulis
discernendum tantum Sit utrum Scripta ab pSO Oeta edita sint necne, Senecae miSetia cognoscendi cupido alia extricanda est difficultas. Recentiorum enim nonnulli illos ipsos libros, qui plui imum studiis nostris prodeSSe potuiSSent, νοθεια inust signo inutiles investigatori reddet' conati sunt. Consolatione, dico
ad Polybium si Ludus qui dicitur de morte Ct am 44. Librum illum Dido rot Oetauros Patis 1819Τom. VI
2583. nimia permotus Senecae reverentiB. Bynu Umindignatione a sapiente, omni ignaviae labe quem putabat liberum abiudicavit, a calumniatore consectum et Sup-pOSitum genuinum amiSSum SSe contenden S. Quem postea nonnulli secuti sunt. Horum tamen opinioni gravissimum adversatur testimonium. Di enim varia in Senecam crimina congerens Suilli inciri minationes apud Plinium commemoratas eum repetiisse Ger cheprobabiliter demonstravit - haec habet: irro τλην
Evidentius quam his verbis consolatio ad Polybium designari vix potest, nam Messalinae laudes, quae in consolatione, qualem habemuS, non XStant sileri poteSt,
ut cum pilor libelli parte petiei tui. Difficultatis tamen
40쪽
aliquid labere possunt verba ultima. Si enim Dionis vel saltem Plinii temporibus laudatio illa non amplius
reperiretur, fieri potuit ut fulsurius aliquis sua insereret itaque velut genuino liti Osophi eripi calumnias Suas confirmaret. Cum ver nolici linius post mortem Senecaeloquatur, sed Suillitis in vivum invehens, Omnia plana sunt. Nam imperatoris educatur potentissimus impedire procul dubio potuit ne verba sibi contumeliosa in vulgi is latius emanarent; ii Ominus invidus aliquis tecte con-
Servaret et occasione oblata promeret, prohibere non potuit. Attamen sue vera esse, quae id ero ratio-citiatur, noti multum prodest amne Senecae, Dum
germana illa con Solatio in universum suppositiciae similis fuisse debet Gerche p. 2873.
Iam de Ludo dicendii est, quem Senecae non eSSe ultimi S, quantum scio, demon Strare studuit A. C. H. Boisse va in i . cuius argumenta redarguere
innotuisse videtur. Idem editor alia luoilue ars Ium Bla, tua Bll runtur ad demonStrandum Senecam non esse auctorem Ludi relutat
pag. 23-48. de nomine Satirae disputat p. 48-58. Opustioctum demum cognoVi, cum paginae, si uilnis tuaestiones de Ludo tractantur, iam ut prelo Tant. Perlectis iis luae ali scribit, inplerisque rebus mecum illum consentire gaudeo.
Prim Boisse va in negat ea, quae Dio 60,35 2-3
de ἀποκολοκυντωσε a Seneca scripta tradit, ad Ludum pertinere pOSSe. Ego aio Verba Dionis haec sunt: τυχε δi
De quibus Boisse va in p. 5-6 : FictaSigitur SSelacrimas Dio commemorat Agrippinae et eronis qui Claudium defunctum sepultura atque iisdem p. Jhonoribus affici iusserunt quibus olim Augustus assectus erat. Hic igitur Agrippina ac Ner lugere se simulant
eum quem necaverunt, evehuntque in coelum quem convivio extulerunt. Quae omnia perstringuntur dicacissimis verbis Gallionis: Claudius carnificis uncis in coelum raptus est. V Collato Gallionis facete dicto cum Senecae scripto Di illud Gallionis praefert qui paucissimis verbis plurima cogitationi suppeditat. Quod autem vorba Gallionis cum pocolocyntose comparantur et