장음표시 사용
41쪽
illam copiosius idem amplexam SSe quod pauca Gallioriis verba continent. VMihi ver nexus sensuum, quem ipse Di forsitan clari u X preSSerit, mam verba nobis tradita sunt ab uno Iiphilino alius esse videtur Claudius iisdem Oritatus Si honoribus atque u gu Stus flamoni a c. et consecratione ac Α. XIII ). Maeror autem Agrippinae ut meronis ictus aerat, nam non eum lugent homineSquem te medio Iustulerunt teque in caelum Scendisse lutant quem lauto ante clam munSi et cuS- Sores Scilicet tui victimam populi oculis surripiunt e convivio Sportarunt. Unde V i. e. e illa a pollieosi quae tantopere a veritate discrepabat Gallio materiam
ioci lepidissimi de morte Claudii petivit. Eo audaciae
confidentius progressus est, quod γα frater Seneca, intimi aulae arcanis initiatus, per libellum apotheosin irriserat. Quem libellum ad exemplum aliarum
laudationum quae in honorem recentium divorum com-POSita παθανατιω vel αποθέωσις inscribi solebant, ἀποκολοκi ντωσιν appellavit qui scilicet ut Augustus suturi dei ita Claudius suturi satu nam quos Latini
fungos Graeci cucurbitas nominant h. exspectationem moverat'. Quae exspectatio cin sine Satirae eventum
habet, nam in inferis Claudius tesseris ludit pertuso fritillo. Menandro i). Aeaci liberto traditus, ut it a cognitionibus H, . Sed ut ad Gallionem revertar
εκεῖνος δε). pauci multa complexus esse dicitur: cum enim Oui inum Sceleratorum corpora, de quibuSSupplicium Sumptum SSet a carnificibu magnis uncis
in forurn atque inde in iberim traherentur ex triclinio enim Claudius servorum manibus elatus est ita Claudium non, ut vulgo fiebat, in lumen abiectum sed in caelum
elatum eSS0. - Quo modo Si Dionem interpretamur, non vid0 quare concludamia necesse sit pocolocyntosin alia continuisse quam quae Ludu Continent.
Porro Boisse va in p. 8 dicit vix credibile est Senecam ratione, quam Nero die sun seris in Claudii
honorem haberet modo elaborata continuo pOS peSSimis eundem Claudium conviciis consectatum SSe. V Apparet igitur defensorem Senecae putare eum, qui Scilicet Claudii vitia optime novisset neque haberet, cur defuncto imperatori gratum praestaret animum, Omnia beneficia Agrippinae favor in eum contulerat, ex animi Sententia mortui virtute laudasSe cum ii, qui audiebant postquam ad providentiam Saluentiamque oratio)
2 Fieri tamon potest uo in ricli ai Bii clieleri Trachangi. l. iam nox horn ii,3s, Sec. Dat p. 4 ul illima interiorint, in quibus Claudii in cucurbitam mulatio diseriis et his memorabatur.
42쪽
ilexit, risui non temperarunt V Τac. . ΙΙ 33. Inimo de Seneca valent, quae de erone scribit Plinius Paneg. li): dicavit caelo Claudium. Sed ut irrideret. Mirati autem quemquam posse in udo allusiones ad Claudii mo item deesse Boisse va in p. 8). non ita tellego. Nonne insani suisset simul novum ina peratorem tamquam hominum servatorem atque saeculi aurei renovatorem praedicare Lud. 13 Simul scelera, quibus alter hic Saturnus principatum occupaverat, evulgare ΤAt ero testibus Dione l. l. st Suetonio Νero 33 boletos deorum cibum ' dicebat Sed quando et apud
qllOS. Ructore non tradunt soriasse coram a miliaribus et OStqUam . cunctu pernotuere , quod mox ' lactum
esse narrat acitus A. XII T). Insuper quod licet Iovi non licet bovi. Quae ex acito in laudem Senecae alseruntur XIII o XV m mihi quidem ad speciem tantummodo
videntur laudabilia: comitatem V enim, quae lubricam principis aetatem, Si virtutem Spernatur, voluptatibus concessis retinere V Studet, iii Sapiente admirari non possum, quoniam ille Scire debebat evulgatum pudorem non satietatem sed tacitamentum afferre' i). In altero loco XV 65 Seneca coniurationis Pisonianae particeps dicitur, summa profecto lausi ita vor alia ex acito in honorem Senecae citari posSunt, ut pulcherrima eius mors infirmat illud: Fabius inclinat ad laudes Senecae, cuius amicitia floruit' ). Tac. . XIV Dio sit, . 2 Gielches p. 228. 2 Tac. A XIII 20. in Gerche p. 26,2-27 L
In hoc uno cum Boisse vani sentio Agrippinae alicui assecluae satiram Me Claudio tribuendam esSe; vertim assecla ille fuit Seneca. Ut rationem subducam fontes nobis ad manum sunt: 1 quos ipsi scriptores publici iuris Sse voluerunt: Ciceroni OrationeS, Ovidii Metamorphoses, ristia ex Poni OI-III, Ibis, Senecae consolatio ad Helviam matrem; 2 quos omnino abscondi maluerunt: Ciceronis epistularum ad Atticum l. III ad Familiares t. XIV, ad Quintum fratrem . I, Senecae consolatio ad Polybium et Ludus; 3 quos mors imperfecto relinquere coegit: Ovidii Fasti et . IV epistularum e Ponto. Plaeterea Ovidius in exili carmina quaedum ScripSii quae ad OS Oti pervenerunt i):
Nuper, ut huc magni pervenit fama triumphi,
Ausus sum tantae sumere molis opus.
2. Carmen in honorem Augusti recen mortui:
Quale tamen potui, de caelite, Brute, recenti Vestra procul positus carmen in ora dedi. ox . IV 6 17 sq.)Ρorveniant istuc et carmina forsitan illa, Qua de to misi caelito facta novo.
43쪽
3. Carmen Getico sermone conscripti ii in laudem, Divi Augusti, iberii et familiae imperatoriae:
Ah pudet, et Getico scripsi sermon libellum .... Materiam quaeris laudos do Cassar dixi i . Adiuta est novitas numinB OStra dei. . . . Esse parem virtute patri, qui frena rogatus Saepe recusati ceperit imperii, etc.
o P. Ι 13 19, 23 sq. 27 - 2. l. 4. alleuticorum quae supremis suis temporibus incoliavit Pli . . . 32 452). fragmentum X Stat quod spurium esse sunt qui uilicent ). In editionibus Senecae epigrammata novem Vulgo exprimuntur, quorum primum tantum, Secundum, Septimum codicum Ss auetoritas Senecae vindicat. um
haec quidem genuina Sint pro certo affirmari nequit Schati R. L. H. p. 2723. De tragoedi urum aetate cum iiihil certi statui possit ib. p. 269 sq. 3. nobi agendum de iis non St. Gerche p. 28 sq. exilii temporibus librum quoque tertium de Ira scribit, sed cum ipsa huius sententiae
argumenta non admodum firma sint de exilio Scriptoris e hoc opere niuitii disci non posse Satis Stperspicuum.
Interluineliosis lini lilii II. L. ilheri Flecheis. Jahrii. 1896li. i,2.2 Epictilion in M. Valet tu in sessallatii sex P. I T. 29 Sil. Blepillia latilium ui illo Fabio Maxi in hi h l . :s: sit. Duilia in iii scripsit.
Νo in reliqua dissertationis parte argumentandi cursiim identidem abrumpere opus esset, ut ad quaeStiones chron Ologicas deflecterem, has tabellas, qua aliorum investigationibus consultis compOSui praemittere melius mihi visum St.
44쪽
Anno 58. 35 circiter 20 Mart. a. d. XIII Kal. April. i)Lox Clodia perlata Si ut qui civem Romanum indemnatum interemiSSet ei aqua et igni interdice
ultimis in Martii diebus i Promulgata altera lex Clodia est ut M. ullio aqua et igni interdictum sit. circiter Kal. Apriles epistula ad Atticum III
Scripta Stri, cum Cic. iter facit, ut extra Italiam quam celerrime Sit.
Cicero postquam aribus Lucanis profectu eSt, PPO-Xima nocte illo sex libris do
noto Somnio Sus Si in villa quadam eampi Atinensis' i . Cicero mi undisium ΛΘnit. Cicero Τhessalonicam venit.
1 Qui ain pus erat in Apulia, s Plin. . . I 225 Smilli p. 80). lii, ii ixta pagum cui nomen nunc Polla est, hodie tuo lue parietinae sexstant ampli illieatri, murorum, portarum Ba 3 de her
45쪽
flictum est inter Clodium et Pompeium Lue aur- sayet p. 5l-53).Κalon dis Iuniis enuius frequens de Ciceionisi editu locernit rei Prente L. inniti libuno plebis, cui in torcedit Αθlius Ibigil P.
14 Aug. a. d. III Id. Sex L in templo Castoris
P. Clodii, quem ille ad Pompeium interficiendum Ollocarat; qua de re Pompeius quidem deinde e tenuit
46쪽
29 Octob. a. d. IV Kal. Nov. de Ciceronis reditii promulgant tribuni cs ad Att. Ιl 23. 2 sqq. . Deinde
P. Lentulus consul designatus Ciceroni cauSamsuscipit. Cicero Dyrrhaclitum prosit ciscitur. I Dec. a. d. IV Id. Dec.)novi tribuni praeter duos Ciceroni flaventes magiStru- tum ineunt.
Dec.)ad Att. IIIae partim hessalonicae, partim Dyrrhachii scripta.
Kal. Ian. a. 57 P. Lentulus OnS RSSentiente senatu nihil humanarum rerum prius quam
de Cicerone agendum iudicat i). Cum alius alio ornatius de Ciceronis salute dixisset, eo die consecta reSeSset, nisi Sex. Atilius trib. pl. Octem sibi ad deliberandum OStulaSSet. 25 an. a. d. VII Kal. Febr. perSpecta voluntate senatus causa ad populum desertur. At Clodiani o die caede insor maxima lacta, flumine sanguinis reditum Ciceronis intercludendum putant. Paulo post senatus decernit ut litteris consularibus
ex Senatu conSulto omneS, qui rem publicam Salvam Velint, cuncta ex Italia Romam con Vocentur. e X Bunte men Se Ianuari O
Metellus consul absens cum Cicerone redit in gratiam. 0liod promissum senatiis non servavit prius provincias designans consulibus ad Alt. III 4). s. Moral, in istoire de PExi de Ciceron aris 1726 p. 328-330.
47쪽
3 Aug. a. d. III Non. Sextil. Sonatu auetore Pompeio iudicat rempublicam Cice
Postridie 4 Aug. pridie Non. Se X t.)populus Ciceronem ab exilio
a. 8 p. Chr. n. Iuliae minoris cum D. Silano adulterium deprehenditur et punitur.
a. 8 p. li P. D. Ovidius autumno m. in relegatu eSt i).1 Schan et . L ui 128. De iis quae sequiinturos inrae heruuaest. Ovid. t Yo . Liber seli 1881. d. Unterstac iungen horOvid Bries aus dei Verbannvia r Progr. lbei seli 1884, Seliuig0uaest. Ovid. Gryphis Walitiae 1883 diSs inaugy.), Warten herg, Quaest. Ovid. quibus agitur se Tristium rabidis, pistularumque, quae . ex Ponto' inscribuntur, temporibus, Diss inau Berotini 1884: quorum opusculorum summam cognovi ex Guth lingit editione Fastorum, Tristium etc. Lipsiae 188 p. LXV sq. ΕhWaldii censuris in Burs. Jahresb. 31 1882 I, 157-160 43 1885ὶ p. 130-138. OKenii editione l. I et III Tristium.
a. 'ristium l. 1, in itinere Scriptu S, Romam mittitur et eodem anno Τristium l. ΙΙ. a. 40 ristium l. ΙΙΙ, statim postes scriptus, Vere a. 10 Romam mittitur. inter annos 1 et 12Τristium l. IV. inter annos 2 ot 13Τristium l. V qui liber absolutus est antequam nuntius de triumpho Τiberii
16 Ian. a. d. XVII a LFebr. a. t triumphus Τiberii de Germania agitu P. a. 13 Epistularum ex Potitoll. Ι-ΙΙΙ, variis temporibus scripti vid infra), editi
Ibis post annum' verum ante mortem AuguSti scrip
libor IV ex P. pOSt mortem demum poetae edituS, Ontinet epistulas usque ad annum 46. Anno 1 Ovidius mortuuS St.
48쪽
Εx Ponto librorii I-III epistulas singulas ad Singulo amico miSSas, postea collectus et sine ordine iunctas esse ipse poeta Significat ex P. I 9. 1 sq. 51-5L Do libro IV iam sui ra idem statuimus. Om- plurium autem carminum tempora accuratius definita sunt Sch. m Sc latit et K. Marteia berg, Ε. Ἐh alii in Bu PS.):
Sub sine in a. 13 Claudius in Britanniam Γο- ficiscitur. a ueti m ni a. 48 essalina inimicorii insidiis Succumbit. a. 44 aut 42 scribit cons.
n. 43 exeunte aut 44 ineunte Die pen b. p. minscribit cons ad Olyb.
a. 44 Seneca in exilium pellitur.
49쪽
Olim tempus fuit, quo omnis peregrinus OSti Vocabatur nomine i et revera hostis loco erat, quippe qui iure frueretur nullo Ιis igitur temporibus exilium, id est civitatis ademptio poena erat morte non levior: damnatus, civitate sua privatus, alienam adipisci non poterat et misericordia sola nullo iuris civilis subsidio, peregre vitam SuStentabat. Illa ex antiquitate, ut leges multo tardius mutantur quam moreS, vetu in Stitutum Romae remansit, ut cuivis ultimi supplicii condemnat Optio daretur, utrum vitam sibi adimi an civis Romani nomine amisso omne vinculum quod sibi cum civibus suis esset abrumpere
mallet. Quod legi idem erat. nam qui nullius iuris
QSSet, eum Omnino non esse legitimum habebatur. Condicio tamen exulum magis magisque gliscente humanitate et commercio sensim in melius mutata est.
Primum in ceteris tolerabantur civitatibus ubi, cum peregrinorum iura iis quoque paterent, mortis Saltem timore liberi orant; tum civitatis alienae acquirendae copia acta est, denique huc illuc, quia vulgo Romanonnihil secum tulerant, ultro invitabantur. Cum legimus eos, qui ultimis temporibus liberae rei publicae solum verterunt, Massiliam abiisse, ut ibi vasis suis Corinthiis,
vita sua sibi carioribus, ruerentur i), aut in oram Asiae migrasse ubi tantam vitae otiosae cupiditatem conciperent, ut ne rogati quidem remeare in patriam vellent ) exilium eo damnationi praetulisse facile intellegimus. Attamen eo quod extra Italiam vivere cogebantur, pri8ca iam graviore poena assiciebantur, nam olim vel ibur ' recedens aliquis legi satisfaciebat. Quae consuetudo in minoribus delictis postea quoque remanSit, ut apparet ex Iuvenalis verbis dedecoctoribus qui vertere solum, Baias et ad OStrea currunt ' X 49). Qui tamen poena graviore digni erant non tantum Roma et Italia pellebantur, sed certis etiam simibus includebantur, sive, ut de Cicerone, et quod Sciam Irimum accipimus intra certum ab Italia x Vario .L. VAE 3 Cic. de Oll. I 37. Verres Plin. . . XXXIV c. 2)
2 Marcellus Sen. ad II. m. 9. 4-10. )3 Ovid. x P. I 3.8 sq. Fasii VI 665 sq. cf. Cic. p. Caec. 98: in colonias Latinas, Polyb. V c. 12.
50쪽
Spatium versari vetabanti ir, Sive ut aetate imperatoriau Sti venit regi quaedam semper sere in Sula Mayorud dia usu L IA) liabitanda designabatur. Ota utem
poenae indoles lenitu mutata erat, nam cum Olimis, qui e civitate eiciebatui'. Omnia civitatis iura amitteret videlicet non amplius inter vivos habebatur iam cum exilio mon misi capitis deminutio media coniuncta erat. Revera Ciceroni concedendum est illis temporibus exilium supplicium mon fuisse Sed perfugium tortumque supplicii pro Taec. i. 34). nam qui locum mutabant citaque civitatem amittebant ii meque vitae meque bonorum periculum adeundum erat licet etiam reo in exilium prosecto uuSa perageretur et poena pronuntiaretur, levia haec ducere licebat, quia Iegibus Romanis in hominem non amplius civem Romanum multa vis erat. Praeter hoc voluntarium legitimum fluoque erat exilium, aqua et igni interdicti cuius incommoda revera maiora non erant. Quibus ita interdictum erat, ii intra fines earum regionum, quarum incolae cive Romani erant, a nullo res, quae maxime ad vitam Sustentalidam neceSSariae Sunt,
accipere poterant, aliis vero imperii incolis peregrinorum numero erant. Voluntariis autem exulibus eadem se- re vitae rati erat, nam vel mortis vel multae suprema damnatis, mi res Spectatur, reditus aeque atque lege AE civitate eiectis interclusus erat. Quos pler0Sque sitam et pecuniam patriae praeferre Solitos esse iam supra exemplis docuimus. Sequitur etiam degitime expulsis non nimium civitatis amissae fuisse de
siderium. Graviorem igitur poenam institui oportebat, ut a scelere absterreretur. Claudendae erant insulae illae beatorum, ubi, qui omnino dignitatem amisissent etiam si Romae mansissent, otio fruebantur iucundiSSimo. Hinc clausula illa in lege de exilio Ciceronis, ne intra quadringenta milia ab Italia esset.' An primus fuerit cui sine accuratius praescriberentur dubito. POStea vero cum sub imperatoribus imperii incolae extra Romam maiore libertate fruerentur quam aulici quibuSvis principis libidinibus obnoxii, homini libertatis amanti optatius fuisse necesse est exilium quale antea fuerat quam lubricam incertamque unita viri gratiam. Quo comperto iam Augustus exilium plerumque relegatione vel deportati me mutavit, quarum illa iam e minu miti erat, quod relegatis quamquam neque atque exules civitate amissali ho itatem retinebant Gaius 4 461), liber commeatus
extra fines Italiae adimebatui . Vulgo enim certus definiebatur locus, Sive provincia sive insula, ubi habitarent i). Bonorum quidem possessione relegato non interdicebatur sed iam inde ab Augusto ,.quoniam delicatius nonnulli vivebant' eo usque coercendu erat opum USUS,
qua απηγορευσε μηδενα πυρος και δατος εἰρχθέντα μητεεν ηπείρω διατρίβειν, μήτε εν νήσω τῶν ὁσα ελαττον τε Γρακοσίων πο της ηπείρου σταδίων ἀπέχουσι ' πλην Κωτε καὶ 'Poδου. Σαρδους τε καὶ Λέσβου.