장음표시 사용
51쪽
νetrio δωδεκα καὶ Ἀγμίσειαι μυριὰδ ἔχειν. Di M.273. Quae consueti ad pOStea quoque in usu remanSit, ut apparet ex Seneca cons ad . m. 12 4): eo temporum tu Xuria prolapSa est, ut maius viaticum exulum sit quam olim patrimonium principum fuit. V Quae Ommoda flaceiunt ut relegati leve malum esset carere patria in tua non amplius quot senatoreS tot rege erunt Sed unus rex et ceteri servi deportatis vero velut carcer aspera et deserta sere designabatur rupes habitaculum bona publicabantur morte paene graviuSOnus imponebatur. Itaque exili ex poenae perfugio' poena legitima laeto damnum, quod incurrebat reus, maius actum est, ignominia tamen, quae civem expulSum Sequebatur. minor re non, ut antea de communi iluae dicebatur. sententi Omnium civium Suorum commeleium praecidebatur neque ut eius contagionem vitarent reliqui monebantur Sed si quis unius imperatoris, saepe ob causa privata vel Saltem vulgo incognitas in Odium veniSSet, ei non tamquam dignitate civili iam indigno, sed soli principi ingrato vel sormidoloso custodia designabatur. Qui autem damnatorum familiares erant cum omnino huius temporis proceres amissis cum re publica solitis occupationibus tam servide Stoicorum placita admirarentur, ut iis Cato defensor ultimus libertatis esset, sh is Di 59. i. s.
saepissime imperatoris quos Vocabant victimas martyrum loco venerabantur. Nam etiam si iustas ob causas imperator sententiam tulerat, actum est, quod teste Dione 55.18 iam Livi Augusto prasedixerat multOS ex invidia aut avaritia, alios Ob metum sortitudinis aut Opinionem nobilitatis ipsorum necure exi Stima
Diversae huius exilii aestimationis exempla in Ciceronis Ovidii Senecae scriptis videbimus. Cicero, qua erat Vanitate, numquam confiteri voluit Se revera a populo e patri QSSe eiectum modo multitudinem, quae legem de pernicie Sua comprobarat, non verum fuisse populum CL pro est. 3, de dom. 68, do log. I 45), Clodium non magis e violaSSe quam Senatum, quam equite RomanOS, quam omne bonOS, quam Italiam cunctam de harusp. resp. 4), modo legem ipsam vitio latam esse magna voce contendebat ib. 48, iii Pison. 30 Boot ad Att. III 5.5). a Omnia agebat, ut ignominiam nominis vitaret quae quanta etiam tunc temporis fuerit, inde essiicitur quod a. 54 Gabinius a Cicerone altercatione vulneratus ad extremum ut vehementissimo convicio exulem eum appellavit Hic ita Cicero di nihil umquam honorificentius nobis accidit - consurrexit senatus cum clamore ad unum, Sic, ut ad corpus eius accederet pari clamore publicani ad Q. D. ΙΙ 2.23. Cicero autem ipse coactam Suam extra Italiam commorationem vero nomine appellare postea Semper evitat, loquitur de laboribus, ' indignissima Tortuna, calamitate, otempore Suo,V Clade.
52쪽
Rerum Du,' caSuV cum ante acceptam contumeliam aperte eiectionem V dixisset i). Ovidius Omos summotus est cum iam exilii nova forma legibus constituta esset sed ut est existimatio hominum legibus etiam tenacior, etiam tunc novo genere maiestatis condemnatos, Si exules appellabantur, eadem manebat ignominia atque eos, qui prisco more populi
Voluntati oboedientes patria cesserant. Privilegii igitur loco habendum est, poetam infelicem relegati Domine ab exulibus discerni neque aliter vidius ipse iudicabat, qui non ita raro de hac relegati appellatione tamquam de beneficio loquitur. Non tamen obliviscendum est bonorum quoque possessionem legitimam et civitatem relegatum exuli antiquo ait teposuiSSe). Pro ea re gratias agit ipsi Augusto:
Ira quidem moderata tua est, vitamque dedisti, Noo mihi ius civis nec mihi nomen abest, Nec mea concessa est aliis fortuna, nec exul Εdicti orbis nominor ipse tui.
Tr. V 2.55-583 et contra alios se ab ignominioso illo nomine defendit:
Forsitan obiciunt exiliumque mihi.
Me miserum, si tu, cum diceris exulis uxor, Avertis vultus o subit ora rubori
Ultima, quae mecum seros permansit in annos, Sustinuit coniunx Xulis esse Viri.
Quod o noscio quis por iurgia dixerit osso Exulis uxorem, littera quest tua St. . . . Fallitur isto tamen, quo iudice nomino exiit: Mollior os culpam poena Secuta meam .... Ipse relegati, non exulis utitur in me
At tu fortunam, cuius vocor exuli Ore, Nomine mendaci parce gravar meam l
Tr. V. 11. 1 I, 21, 29 sqq. . Cognovimus igitur vidi temporibus opinionem vulgi non admodum mutatam SSe, Si cum Ciceroni aequalibus comparetur. Longe aliter de exulibus, quo nunc politicos dicimus, Sentiunt paulo posteriores Scriptores OmneS ei quidem qui Supersunt summo loco nati et Giaecorum philOSOpliorum praeceptis, quae de exilio cogitationes ab antiquis diversas tradere solebant, imbuti. Antiquitus in Graecia de exulibus eadem Opini quae Romae fuit civitate orbi ubique sacri erant i). Sed cauSa erat cur brevi ignominia minueretur. Multo crobriores in Graecis quam in Italicis urbibus rerum mutationes erant atque Omnis actio, quae ad exiguum tempus Superior evnSit, adverSario uno agmine urbe pellebat. Ita factum est ut cuivis partium duci semper eiectio
53쪽
ante oculo versaretur, sed simul ovans in patriam reditus. Cum deinde reputaverimus quot ex iiS, quOS Graeciae viro maximos et aestuales X istimaverunt et posteriores existimant, exilium tulerint, non mirum videbitur apud philosophos disinitationes de exilio quaeStionesque, utrum malum Sit an indifferens, frequentissime occurrere et eos ad unum omne contendere ignominiam, quae vulgo inter maxima exilii incommoda habetur, Sapientem Omnino tangere non posse. Quarum in
disputationum compendii loco sunt quae legimus apud Plutarchum in libello de exilio c. 45). qui Diogenis Camilli, hemistoclis, Ciceronis, Timothei exempla citat; et in Ciceionis libro quinto laseulanarum diSputationum c. 3T 407), ubi philosophos exules
enumerat dieitque verum Sapientem, qualis Socrates fuit, mundanum Se putare neque consolari exulantem eum oportele, cum ad Omnem rationem eucri vox accommodari possit patria est, ubicumque est bene Patriam autem philosol,lio certe talem esse non pOSSe, quali Ephe-Sus fuerit quae Hermodorum expelleret hae causa allata: senem de nobis unus excellat; in quis exstiterit, alio
in loco et apud alios sit,' aut ii uales Athenae Aristidem, quod praeter modum iustus esset, eicientes ib. 1053. Seneca vero in consolatione ad Helviam matrem c. 13)generaliter de eo loquitur quod ignominii Sapiens omnino moveri non potest. In fonte ex quo hausit specialiter
1 De iis quae sequiintur, conseratur . Gies eche de philo-SOpliorum veterum qua ad exilium stinctant sententiis Liminet 891, p. 52 Sqq.
de morte ignominiosa actum esse videtur itaque Senecaein perductu St, ut copiOSe ageret de morte Socratis et Catonis et in marranda contumelia qua Aristides patria cedens assectus eSt. id ipsum, in exilium eum iiSSe non commemoraret g T: Ducebatur Athenis ad supplicium Aristides etc.). um denique meminit se de exilio scribere neque ulla interpOSita iunctura POSt narrationem do inristide addit ): Scio quosdam dicere
contemptu nihil χSse gravius, mortem ipsi potiorem videri. His ego respondebo et exilium Saepe contemptione
omni carere. Si magnu vir cecidit, magnus iacuit, non magis illum putes contemni, quam cum Redium Sacrarum ruinae calcantur qua religioSi aeque ac stantis
adorant.' Repetit quae Supra c. si multis disseruerat de marcello xuleo qui tam leatae viveret, ut Brutus diceret, postquam Mytilenti Marcellum vidit: visum sibi se magis in exilium ire, qui Sine illo rediturus esset,ipiam illum in exilio relinqui, V tamque ardenter desideraretur, ut rata Seneca quidem asseverat . Senatus, cum sublici precibus CaeSare reditu in impetraret . tum Sollicitu ae moestus esset, ut omnes illo dis Bruti habere animum viderentur et non pro Narcello sed Pro Se deprecari, ne exules SSent, Si sine illo fuissent.
Quae sane Marcello fuissent honorificentissima, si de eo primo dicta essent sed pridem iam dictum illud locus communis exstiterat postquam Diogenes Cynicus primusein usus est. Ille enim Diog Laert. V 49 dicenti: -Sin Olien Ses te exilii Condemnaverunt, ' respondit: Et ego illos mansionis. Quod nuntiatum ab aliis varie
54쪽
retractatum est et a Cicerone, qua erat modestia, ita
iit pro Diogene se ilis substitueret Parad. V ):-Potes autem esse tu Clodi civiS ropter quem aliquando civitas non fuit Et me tuo nomine apitellas cum Omnes meo discessu exulasse rem l ublicam putent 'VAt ea philosophantium scriptorum erant et de Cice- iratae supra vidimus vulgi opinionem tunc aliam fuisse. Sunt tamen quaedam indicia licet posterioris paulo aetatis eam quoque mutatam SSe X aliis quam philosophorum castris. Iuvenalis XIII 47 lolluitur de copulis frequentibus exulibus magnis V quod Plinius pluribus declarat paneg. 35): Quantum diversitas temporum potest tum maxime cognitum est, cum isdem quibus antea cautibus innocentissimus quiSque nunc nocentissimus afligeretur cumque in Sula OmneS illi RS modo senatorum, iam delatorum turba compleret.
Quibus testimoniis idem lacit longa series exput Solum nobilium, quorum nomina apud acitum et Dionem implent paginas neque fieri potest quin tot exempla, quorum permagna par iam ad Caligulae tempora pertinet, essecerint ut sensim evanesceret ignominia. Hisce omnibus perpensis mihi quidem Ovidii coti- dicio, quod ad ignominiam attinet, fuisse videtur gravior
quam aut Ciceronis aut Senecae, quippe cui Spe mutationis esset minor quam Ciceroni et quamvis nova lege damnat etiamtum priscorum exulum dedecu Sperferendum SSet, quod aetate Senecae prope iam in honorem abiit.
Antiquissimis temporibus patria carere exulibus idem significabat atque Omni vitae splendore et commodo iam
esse privatum cum religione ius, cum familia peS, cum civitate honores effugerant. Non igitur mirum est, Si aere patriae nascitur desiderium atque illa tantorum munerum auctor Si amiSSa est, velut orbus homo relinquitur, qua de cauSa patriae amor inter altiSSimos Semper animi affectus fuit. Ille autem amor atavismo quodam ut nunc loquimur, permansit etiam cum incommoda illa peregrinationis non iam XStabant, cum nulla iam iusta causa erat homini, cur Suam alienae terrae praeseri et Ita natus est amor patriae ratione valentior
omni Ov. ex P. 1 3.29). Attamen non de eo amore ei qui de patriae desiderio in Cicerone. Ovidio, Seneca rugit, dicendum St, nam
55쪽
retractatum est et a Cicerone, ita erat modestia, ita
iit pro Diogene se ipse substitueret Parad. V D303:-Potes autem esse tu Clodi civis, propter quem aliquando civitas non fuit rat me tuo nomine apitellas cum Omne meo discessu exulasse rem publicam putent VAt ea philosophantium scriptorum erant et de Cicerone supra vidimus vulgi opinionem tunc aliam fuisse. Sunt tamen quaedam indicia licet posterioris paulo aetatis eam quoque mutatam Sse ex aliis quam philosophorum castris. Iuvenalis XII 247 loquitur de copulis frequentibus exulibus magnis ' quod Plinius pluribus declarat paneg. 35): Quantum diversitas temporum potest tum maXime cognitum St, cum isdem quibus antea cautibus innocentissimus qui Sque nunc nocentissimus affigeretur cumque in Sula OmneS, URSmodo senatorum, iam delatorum turba compleret.
Quibus testimoniis idem facit longa series exput Sorum nobilium, quorum nomina apud acitum et Dionem implent paginas neque fieri potest quin tot exempla, quorum permagna par iam ad Caligulae tempora pertinet, essecerint ut sensim evanesceret ignominia. Hisce omnibus perpensis mihi quidem Ovidii coti- dicio, quod ad ignominiam attinet, fuisse videtur gravior quam aut Ciceronis aut Senecae quippe cui Spe mutationis esset minor quam Ciceroni et quamvis nova lege damnato etiamtum priscorum exulum dedecus perferendum Sset, quod aetate Senecae prope iam in honorem abiit.
Antiquissimis temporibus patria carere exulibus idem significabat atque omni vitae splendore et commodo iam
esSe privatum cum religione ius, cum a milia OpeS, cum civitate honores effugerant. On igitur mirum St, Si acre patriae naScitur desiderium atque illa tantorum munerum auctor Si amiSSa est, velut Orbus homo relinquitur, qua de causa patriae amor inter altissimos Semper animi assectus fuit. Ille autem amor ataviSm quodam ut nunc loquimur, permansit etiam cum incommoda illa peregrinationis non iam exstabant, cum nulla iam iusta causa erat homini, cur Suam alienae terrae praeseri et Ita natus est amor patriae ratione valentior
omni Ov. ex P. 1 3.29). Attamen non de eo amore ei qui de patitae desiderio in Cicerone. Ovidio, Seneca rugit, dicendum St, nam
56쪽
perraro ma locu ubi pilisa ciui eua raSpexeruiit, pSi commentorant CL p. 7 q. . Cicero Arpino suo clarum in otiumentia in posuit QLeg. II 3 ubi praeter amoenitatem et salubritatem ullam quoque cauSam SSe ScripSit quae se Arpini delectat et, nam haec est mea et huius fiatris mei germana patria: hic enim orti stirpse antiquissima furnus hic Sacrii hic
genu S, hic maiorum ni ulta vestigia. ... hoc PSO in loco cum avus viveret et antiquo more parva SSet
villa ut illa Curialia in Sabinis, me scit a SSe Iantum qua re inest nescio quid et latet in Dinio ac Seli Sumeo, ii me plus hie locus ortasse doloctest siri itidem etiam ille sapientissimus vir Ithacum ut viileret, immortalitatem scribitur repti diasso. V Hic et quando de Mario municipe suo agit Arpinatem e SSe meminit. alias Romanus esse sibi videbatur licet aliis Hi iam consul maneret ii uluilinus civis Romaniis' Sall. Cat. 1). Quam altei 1 patriam rei luenter egregie laudavit.
Urbs ei est domicilium imperii et gloriae de or I 105)
una in omnibus terris domus est vii tutis imperii, dignitatis ib. λὶ lux orbis terrarum atque ar Omnium gentium Catil. IV l . nihil in terris Roma molius de deor nat. III l); Romae tam multa geruntur ut vix ea quae sunt in provinciis audiantur pro Planc. 633V. Hoc orbis lumen SSe iam quaeStortu PePSI BXerat, ut lepide iocans narrat pro Plancio 4 sqq. . Sic tum existimabam nihil homines aliud Romae nisi de quaesturume loqui At ego cum casu diebus iis itineris faciendi causa decedens provincia Puteolos forte
veniSSem, concidi paene, cum e me quidam quaesiSSet,
quo die Roma exissem et num quidnam esset novit Cui cum respondissem me e provincia decedere: Etiam meherculei inquit, ut opinor, ex frica'. Huic ego iam
stomachani Tastidiose, Immo ic Sicilia' inquam. Τum quidam. quasi qui omni sciret Quid tuneScis' inquit hunc quaestorem Syracusis auisse Τ' Quid multa destiti stomachari et me unum ex iis feci, qui ad aquas venissenti ' Quo casu didicit, si Romam
sui heminissae vellet, sibi in oculis habitandum esSe. Ita clarissimum quidem se reddidit, sed vitam omnem in strepitu do in agens, eius amore adeo Strictu eSt, ut e carere pOStea omnino non OSSet CL p. PSq.). Etiamsi, rebus suis male cedentibus, ruri philosophari Se malle profiteretur, pauci dies interiecti plane eum mutabant. Sic anno M cum Clodius vehementer eum
urgeret, hominum satietate' adisti. ΙΙ 5.1 motus: nihil iam de re publica cogitat 4.4), haec cupit deponere et toto animo atque omni iura s)Δοσοφειν 5.23. in Antiati suo libris se delectat aut fluctus numerat 6. l), iam pridem gubernare eum taedebat, etiam cum licebat;
nunc vero cum cogatur exire de navi, non abiectis sed ereptis gubernaculis, cupit istorum naufragia ex terra
intueri T.43, nihil se est inertius 8.4), philosophum se appellat 12.4 et usque eo est enervatu S. ut hoc otio,
quo nunc tabescunt homines, malit ἐντυραννεισθα quam
cum Optima spe dimicare 14.4). At idem ille sapiens quavis epistula amicum adhortatur, ut de rebus publicis quam primum se certiorem faciat et in Formiano suo
57쪽
relegatus sibi videtiir mliod ibi tibi tam celeriter quam Antii nuntios ex urbe accipiat dies enim nultu erat, Antii cum esset, quo die non melius Sciret, Romaestu id ageretur, quam ii qui erant Romae 41.13. Cum mense Maio cum heophrasto quiescere vult 16.3)et αἰνιωψοθίων simulat in re civili et publica 17.2) mense Iunio ep. 48 totus iam denuo machinationibus et certaminibus forensibus deditus est. Videmus igitur verum eum dicere ubi de Leg. II 5 profitetur ex
duabus suis pati iis, una naturae, altera civitatis: caritate eam praeStare qua rei publicae nomen universae civitutis est pro qua moti et cui nos totos dedere tin qua OStra nulla ponere et quasi consecrare debemus. V NuSquam autem apertius locutus Si quam cum
sex Cilicia a. 50 Caelio scriberet ad sam. 12.2):-Urbem, urbem, mi Ruse, cole P in ista luce vive: Omnis peregrinati O - luod ego ab adulescentia cognovi obscura et Oidida est iis, quorum industria Romae potest illustris esse. V Suae enim, non patriae Studet gloriae, ut ingenue conlitetur: male vehi malo alio gubernante quam tam ingratis vectoribus bene gubernare ad Att. Ι 9. 33; Sive ruet sive eriget rem publicam, praeclarum Spectaculum mihi propono, modo te conseSSOP Spectare liceat ' 45.2). Eaden erat Ovidii de patriis suis sententia. Sincero amore motu verSibu canoris Sulmonem laudat neque Originem abnegat:
Hoc quoque composui Paelignis natus aquosis.
Pars me ulmo tenet acligni tertia ruris, Parva, sed inriguis ora salubris aquis, Sol lios admoto tollurom sidore findat, Ε mios Icarii tolla proterva canis: Arva pererrantur aeligna liquentibus undis. Et viro in tenor sertilis herba solo.
Τorra ferax Cereris multoque seracior uvis, Dat quoquo baciferam allada rarus ager, Perqu resurgentes rivis labentibus orbas Gramineus madidam caespes obumbrat humum.
ib. 16.1 - 103. Mantua Vergilio, gaudet Verona Catullo;
Ρaoligna dicar gloria gentis ego, Quam sua libertas ad honesta coegerat arma. Cum timuit socias anxia Roma RBUS. Atque aliquis spectans hospes Sulmonis aquosi Moenia, quae campi iugera pauca tenent, .Qua tantum' dicat potuistis erre poetam,
Quantulacumque estis, O Pgo magna voco.
Sulmonis gelidi, patriae, Germani Q, O8trRB.
58쪽
sunt in Latinum conversa i) adulescentis Romae vita Duentis sata narrant; cuius vitae velut dux sit Arsamatoria,
quae incipit a lauit e Roniae aureae III 13), urbis, in qua Orbis est Ira 743, quia
Tot tibi tamquo dabit formosas Roma puellas,. Haec habet,' ut dicas, . quidquid in orbo fuit.''
voluptatum amantiSSimuS, acerbe tulit, sed alia quoque et graviora in mundi dominatrice suspiciebat, quae iam adulescens carmine celebrare in anim habuerat, cum Amor a rebus erit eum avocaret Am. 1), firmata aetate revera celebravit, primo in Arte mutoria
47 sqq. deinde in sine Metamorphoseon denique in Fastorum libris, quos ei licere non potuit Usarist. II 51-803. Puttia, quam exul desiderat, eadem illa Roma est Τr. I 234. ΙΙΙ .ω, h.53 8.8,l3.6, IV 2.M; o P. I 2.14 CL . i. Senecae autem patriam, nisi aliunde Martial l 62)edocti essemus Cordubam esse vix crediderimus in tot enim philosophi libris semel tantum de Cordubensibus nostris' mentio facta videtur fr. 88maase); nam epigramma nonum de exilio Omni caret auctoritate Romam 1 Quod de omnium no iiiissima elegia II Kalhel statuit
a. a. I 177. s. etiam Fast. V 93 caput orbis.
Contra, luoad ter eronem licuit de itinere Aegyptio,
quod iuveni suscepit, vide p. 48), servabat fovebatque, utque eam non Hi Spaniam, patriam Suam e ducere e clare indicavit quod in oris ad Id. m. 6.2i vivide COD CUI Sum e provinciis municipiis, coloniis Romam pingens nullo Verbo lectorem monet se quoque tum puerum e ii suisSe, quos ambiti adduxerat Attamen inde firmum argumentum hula Pire potui SSet, quo demonstraret sibi quidem exilium grave futurum non SSO. Iam videamus quo abire exules nostri coacti sint. Cicero, ut Supra diximus legi verbi in certam legionem inclusus non erat Sed ex Italia et circumiacentibus terris Sque ad quadringenta milia paSSuum exclusus Specie igitur ingentes ei aiebant finPS; accuratius tamen consideranti mirum quantum eos coartari
apparet i). Galliae Caesaris erant provincia. De Hispania et Asrica Cicero ne cogitavit quidem id ei visum est iumediam barbariam ire. In Siciliam, quorum incolas unimo grato sibi fore pro pristino benefici sperabat uilitum
propraetor C. Vergilius abnegavit pro laticis 6 r)3.
In Graeciam autem ire non poterat propter metum inimicorum quorundam, quorum paratas insidias L. uberol id . Moral, in II istoire de Exit de s Ii eron p. 8s Sqil. 2 Sinith Cicero dourne into Exite p. 33, miratus de 'are nullam mentionem saetam ess in epistula III 4 ad Atticum I OS verba: iit milii ultra quadi ingenta milia ii'erset esse' inseri vult: simul litteiae a Vergilio nostro, quibus significabat se noli AE me in Sicilia SSB. V
59쪽
necessarius, qui fratri legatus fuerat, detulit pro Planc. 100). Ex quibus P. Autronium Paetum maxime timebat, quem quam vi Sodalem et collegam in quaestura. de vi accusatum quia inter Catilinarios fuerat, auxilio suo, quod Supplex utroni u rogaVerat, noluerat iuvare, immo etiam testimonio laeserat. De illo timore saepius in epistulis de exilio scriptis loquitur, quod ne in Epiro quidem ab iis tutum se esse confidit: si per Epirum iter esset faciendum, tu tuorumque praesidio uteremur ad Att. ΙΙΙ 13 sine te autem non esse nobis illas partis tenendas propter Autronium ib. 2); praedium tuumhab Autronio et ceteris quadridui tantummodo iter abeSt)... castellum munitum habitanti mihi prodesset. . . quod Si auderem, Athena peterem . . . nunc nostri hostes ibi sunt 7.4); Achaia prope esset plena audaciSSimorum inimicorum, et exitus difficilis haberet, cum inde proficisceremur 8.1); ego volebam loco magis deserto eSSe in Epiro, quo neque Hispo alii Piso veniret nec milites ad s. XIV 1.33; cum adventare milites dicentur aciendum nobis erit
ut ab eo Plancio discedamus ad Att. ΙΙΙ 22.1);
Dyrrhachii ... Sum tuto ... cum inimici nostri venire
dicentur, tum in Epirum ibo ad s. t 3.4)V. tiam
in ratione pro Plancio: cognovi, id quod audieram refertam esse Graeciam Sceleratissimorum hominum ac nefariorum, quorum impium serrum ignisquε pestiferos meus ille consulatus e manibus extorserat qui antequam de me adventu audire potuiSSent, cum tamen abessent aliquot dierum viam, in Macedoniam ad Plancium perrexi 98). Quae cum cura eum Sollicitaret,
in Asiam ad fratrem proficisci decrevit: Nobis iter est in fiam, maxime Cygicum ad Att. III 3); per Macedoniam Cygicum petebamus ad . XIV 4.3); quoniam est Cygicum nobis mundum ad Att. ΙΙΙ 13.23; nos in
mum 44.2); an abeam Cygicum 15.63 Cygicum aut aliud quid sequemur 16)V. Cum tamen frater, qui per
trietinium asiam tbtinuerat, tum maxime provincia decederet neque eius incolas valde sibi conciliasset nil nisi intervallum qu ab inimici alaret, eam Pgionem ei commendabat; quod ipsum ingratum erat ei, quiquam celerrime quid Romae ageretur audire gestiebat CL . . ad s. XIV 3.4). Itaque hessalonicae et Dyrrhachii, quamquam lex vetabat, apud Plancium suum mansit. ioci vero maturam non curabat quod lucem
omnino fugiebat ad Att. ΙΙ 49.1 et solitudo ei optata
erat: -Odi enim celebritatem fugio homines lucem aspice te vix possum T. 13; ego propter vinae celebritatem . . . non commovi me adhuc hessalonica; sed iam extrui limur, non Planci nam is quidem retinet .
verum ab ipso loco minime apposito ad tolerandam in uanto ducti calamitatem ib. I4.2 . statuam intuOSne agro confugiam ut neque videam homineS, qu OS nolim ... 15.6); celebritas mihi odio est 19.13 ero cum paucis; multitudine si dimittam ib.); ego 'Olebam loco magis deserto esse ad s. XIV 4.33 si Dfendet me loci celebritas, alio me conseram ib. 73V. Ovidio multo inhospitabilius orat domicilium. Τomicastellum ira in ultimis imporii Romani finibus tam-
60쪽
quam praeSidii tui contra barbaros Scythas et Getas ad Istium positum Unde iam manifestum est, Ovidii sortem peiorem fuiSSe quam priorum exulum et Oenam e VE-riorem. Ipse scribit:
nunc et sterum nobis XΘmpla virorum, Qui sorti casum mente tuler reser . . . . Persequar ut cunctos, nulli datus omnibus aevis Tam procul a patria est horridiorv locu . . . . Deque tot expulsis sum miles in xule solus: Tuta, nequo invideo, cetera turba latet.
Quod ut melius probet incommoda loci caelique fuse describit. Vivit .suppositus Stelli numquam tangentibus aequor' Τr. III 40. cf. I 5.61 sideribus totis distantia), quod profecto est rem in malu et u gere, nam timorum castellum itum erat prope eum loeum, ubi nunc est urbs oestertiisje t) latitudo geogi aphica est circiter 3 46, Romae 41 51' Owenor. p. 60). Ac Ola sunt immanes et infesti barbari ):
Ρroxima Bastarnas Sauromataequ tenent.
Inter Sauromata .... GetasquΘ.
Sauromatae cingunt, sera gens, Bessique Getaeque.
Hostis equo pollens longeque volante sagitta Vicinum lato depopulatur humum, etc.
Sunt circa gentes, quae praedam sanguin quaerunt.
finitimo cinctus premor undique arte, Vixquo bro vis tutos murus ab hoste facit.
Est igitur rarus, rus qui colere audeat, isque Hac arat infelix, hac tencti arma manu.
Hostis adest dextra laevaquo a parte timendus, Vicinoquo motu terret utrum qu latus. Altera Bistonias pars est sensura SariSSRS: Aliora Sarmatica spicula mi SAR Rnu.
ib. 7 9 sq.ὶ Intra muros quoque maior pars incolarum barbara
erat: Mixta sit haec quamvis inter Graecosque Getasque, malo pacatis plus trahit ora Gotis. Sarmatica maior Geticaequo frequentia gentis Ρor modias in equis itque reditque vias. Τr. V 7.11 - 14)