Philippi Bonamicii De claris Pontificiarum epistolarum scriptoribus ad Clementem 14. Pont. max

31쪽

PRAEFATI

euram, in proferendis illustrium Scriptorum nominibus copiam flagitarunt , nunc , ut spero, facile satisfaciam, libenter . Illorum nunquam potero morositati satisfacere , neq e , sipossim , velim , qui meum de Pon-rificiarum Epistolarum conseribendarum ratione juscium accusant. Sunt enim qui latina omnia eontemnunt, propterea quod latinae linguae sud o imp diri dicunt studia rerum gravissimarum: Et sunt, qui latine quidem, non tamen ornate,

sed barbare, jejune , putide , hoc est , ut ipsi male interpretantur , Ecclesiastice fribendum putant. 'Hic autem fateor equidem , quum pri mum ex diuturna illa horribilique barbarie , quae Romano nomini , ac literis omni bus sempiternam prope noctem cludit , aliquam aliquando latinae eloquentiae lucem aspicere Italia, atque omnis deinde Europa coepit , ejus inusitato splendore captos homines magis interdum de verbis , quam de

rebus fuisse selicitos , suduisseque nimissurie , non quam sapienter , sed quam la-

32쪽

r ne siriberent. A quo errore ut lotiissime abesse viderentur ii , quibus , quia taboris . sum erat, inane Nidebatur latinae lingua sudium , in alium errorem proties sunt, Di, Iatina resecta , ad patriam suam quisique linguam recolendam incumberentne scilicet accommodatam Asciplinis pereiapiendis aetatem in latine linguae studium infinitum projiserent. Sed neque tam laboriosum est, tamque di cile , quam isti putant , latinae linguaestudium c morio rem, atque ordine tradatur 9 , neque ex latina linguae rejectione facilior patet aditus ad doctrinam , quum addisiens laborem non ideo minui , sed augeri oporteat. Nam pro una, quae ab universis olim doctis Viris usurpabatur, Italicam , Britannicam , Germanicam , Sarmaticam etiam, si placet , e-- pluresique alias perdisiere linguas coguntur ,

si quirim docti esse haberi velint a

praesertim quum id increbuerat, neminens

jam satis actum exissimari , nisi quaecumque a eujusique Nationis Sapientibus proprio sermone consecripta μώι, ea omnia in-

33쪽

PRAEFATIO

vestiget , ac teneat. Nulla autem quondam fuit tam immanis , atque ab omni cultu remota gens , qu nostris temporibus non insigni aliquo sepientia monumento celebretur. Hanto igitμr melius , atque ere literarum publica magis foret, si in bane

sententiam docti omnes con enirent, ut una

eademque lingua scriberent, ea praesertim, qua doctissimorum ingeniis scriptis e culta jam est 3 quaeque adeo nota est omnibus , ut iisdem finibus, quibus olim Imperium Romanum, contineatur e

Sed quod ad doctrinam utile , id ad Religionem necessarium esse jam vident , qui

probe intelligunt hanc unam esse oportere Romanae Ecclesiae linguam : Latinam filiaeet, quam Concilia pleraque Sancti morum Patrum , praesertim vero Tridentinum, colendam decreverunt 3 quam Pontifices Romani omneae in Mictis , in Epistolis , . in Responsis voce , es Fripto Uurparunt. Esigitur latinus bie sermo, ad quamiam Romana Ecclesiae dignitatem revocandus , ut mihi quidem cum illo Romanae quoque Ec-- clesiae

34쪽

elesiae splendor obsolefiere propemodum atque inobseurari videatur. Iam vero quis reprehensorum ferat nus illud alterum , qui Pontificii Seripi ris negant esse , illam sibi in Epistobs eom enias, quae clarorum Scriptorum fuit, scribendi rationem adsciscere latinam, a quabilem , numerosam etiam s propterea quod ab Ecclesiastico Stylo nescio quo , quem ad inficitiam , vel desidiam obtegem

dum suam ipsi commeηti sunt, sivissime a te . Dictum es omnino de ejusinossi Ecclesiasteo Sulo nostro boe in libro, es quidem

copiose ae diligenter it sed quia nimis indoeiles quidam tardiquesent, admonendi via dentur hoc in loco iterum. Non igitur ii sumus , qui Pontificio Scriptori maxime convenire arbitremur eas latinitatis delia. Has , atque ineptias , quas illi sequuti sunt , qui latiniores ut viderentur, EG-nicorum cnon enim me pudet verbis uti

Eeclesiasticis I Ethnicorum , inquam , cis .innis Pontificia Scriptionis majestatem de

35쪽

formarunt. Sed neque rursus Ecclesiasset Soli intelligentiam ponimus in Sacris qui busdam verbis , modisique temere inculcatis , ita ut omne praeterea latinae dictionis ornamentum negligatur . eod qui faciunt, s sacris verbis plerumque abutuntur, quod impium prope est , quod boni certe Scriptoris non est, concursu illo orationis tam inconditae doctorum hominum aures ossendunt , intelligensque judicium ι sed illud scriptionis genus adbibere , quae latina sit, gravis , copios , plena sanctitatis , plena

roboris ac nervorum , quae denique Avina quadam suavitate animos legentium permulceat , atque commoveat; Hoc , inquam,

scriptionis genus , Miaesiasticum , Apostolicum , Pontificium D tum appellamus, hoe est ad veram germanam speriem eloquentiae conformatum . His igitur reprehensoribus , non multis profecto, neque magnis nam pleriaque es sapientibus Viris probatum fui se intelligo I nova respondemus nostri libra Editione , quam quod mul-ro auctiorem a atque emendatiorem curavimus p

36쪽

PRAEPATIO

mus, iccirco in partes tribuendam duas αἰ- si Oavimus ι riarum altera Dialogum eo tinet de claris Pontificiarum Epissolarum Seristoribus : Altera uberiorem exhibet notitiam eorundem Scriptorum , in Dialo

go inacantur.

37쪽

ADPROBATIO

LEgenti mihi aeeuratissime jussu RSi Patris Saeri

Palatii Magistri librum hune de CIaris Pontificiarum Di Iarum Scriptoribus a clarissim o Auctore secvn. dis curis expolitum, novisque accessionibus auctum, nihil in eo occurrit, quod Catholicae Religionis sanisti iatati , ae morum integritati vel minimum obesse pota sit. Imo vero cultissimi stili elegantiam, latinae locutionis nitorem, copiam denique ae praestantiam eruditionis summopere sum in eo demiratus . Itaque literatis hominibus iucundissimum , germanae Latinitatis amatoribus utile , Summorum Pontificum in deligendis Ponti fietarum Epistolarum Scriptoribus sapie tiae gloriosissimum fore eenseo ut publici juris fiat. Romae II. Kal. Aue. an. MDCCLXX.

38쪽

UT RSi Patris Sacri Palatii Apostoliet Μagistri

mandatis obtemperarem, legi perlibenter semel& bis librum Milivi Bonamicti Sysii D. a Laistin s Dictolis de Ciaris Pontificiarum DiROIarum Seriaptoribus, ab ipso clarissimo Auctore passim emendatum , ac locupletatum ; eumque ob multiplicem eruditionem . elegantiam, fidem , quas magnopere sum admiratus, dignissimum censeo, qui denuo in publicanis lucem edatur , quum nihil orthodoxae Fidei, Christianisque moribus adversum contineat, qui nimismo latinae linguae cultoribus , & literariae Historiae perscrutatoribus utilis gratusque si futurus. Roma ipus Kalendis Sextilibus an. Dom. ΜDCCLXX. Prosper Petronisi.

39쪽

IMPRIMATOR

40쪽

PHILIPPI BONA MICII

BENEDICTUM XIV.

PONT. MAX.NTuLIGo equidem , BENEDDOTE P. M. postulari a me jam diu , vel flagitari potius e rum hominum historiam , quo. rum opera illustrior suit in conscribendis Epistolis Pontificum Roman Tum. Nam quum hujusce consilii Tibi mei rationem jampridem exposuissem , tuaque gravis accessisset cohortatio , quae inflammaret hominem flagrantem jam studio h jusmodi scriptionis ; videbatur nunc tandem

perse mim esse oportere , quod tanto ante confecturum promiseram, tua certe magia auctoritate permotus , quam mearum virium

aestimatione confisus. Sed scribere ingressum deterruit statim me incredibilis rei magnitudo , ac dissicultas , pene ut desperarem, quod receperam , praestare posis . Qua quam enim quicquid labore studio diligentia profici in eo genere potest, id omne ad eorum , qui Pontificibus Romanis ab Epist lis fuerunt , vel sola nomina e tenebris anti- A quit