장음표시 사용
21쪽
centiores emergat et in usu sit, dubitatum est nec injuria. Potuit Sane eodem, quo modo, ad recensiorem usum propagari juxta formam diminutivam aut ex hoc ipso aut seorsim ab eo ex eadem radice orium. Λecedit quod το χειρόνιβον, quod ex Epicharmo produximus, nihil est niSi aperia sorma nominis Exsiliit tamen Fr. Λug. Wolmis, qui monstraret, vocem, veI in
Homero controversam, a recentiorum uSn' abesse, ad Demosth. ori
in Lept. g. 137 p. 375, ubi Draco laudatur γραφευν Gy ιτον ανδρο φονον, σπονδων, κραzζρων, ad quae Schol. : Xερνίβων sv του υδατος, Da ἡ του arγείου. Hinc Wolfius: seMala autem sertur lectio quam schol. explicat de vase. ' Sic quidem Andocides jungit καὶ θομιατηρ ις Or. IV. p. 227. Verum ibi necessario scrihendum . Nam omnino formae vix alia auctoritas adest, quam quae ducitur ex Il. ω, 304, Versu ne ab omnibus quidem genuino habito. In Andocide jam Taylorus χερνιβίοις restituerat, et Sincera haud dubio junctura καὶ θν/ιιατνηρίων, ut καὶ σπονδων, illorum si devasibus, horum si de lustratione Sermo est. Nempe σπονδαὶ si quae Sunt χερνφες praecedunt. Hinc proclivis erat error ex eorrumpentium, natus eX eo, quod formas ad τὰ vel τὴν χερονψω revocandas confunderent. Neque .locum in Λilico scriptore deprehendas, ' in quo χέρνιβον sedem fixam habeat. Haeret quidem in grammaticorum vel animis vel libris opinio, τὼ κοινως, vel 'Mμνιαεῖς, τὰ χερνίβιον 'Arrικως dici, unde concludas τὼ χέρνιβον aevo grammaticorum uSu communi de vase adhibitum fuisse, quod Atticis χερνίβιον appellabatur; sed hoc ipsum quoque ambiguum atque fluxum est, et si accuratiuS inspicias, potius Iocos priscorum Graminaticoruin corruploes recentiorumque id non animadvertentium socordiam aut diversa miscentium incuriam quam veri aliquid notaminibus quae
22쪽
'Ἀττικοι δἐ-Iέρουσιν. . . . Ἐπίχαρμος δ' ἐν Θεαροις ειρηκε χειρονιβα π. r. a. , quae Supra tractavimus. Eadem sere ex Ath
naeo refert Eustath. l. l. p. 1401 I. 10 in brevius contracta: o δἐ ημεις ἐν συνηθείρ φαμῖν Ἀττικοὶ χερνίβιον φασια T. a. . Idem iamen p. 400 l. 60 oblitus priorum refert de loco Homerico II. ω, 304: καὶ τὼ ὁ ἐνταυθει asilire, ον ἡ κοιν νῶσσα λέγει. Jam Et Athenaei locum Spectas, prior ejus pars haud dubie eorrupia. Quodsi enim χέρνιβον usu communi dicebatur, non opua erat UIpiano quaestione, et superflua probatio ex Homeri Ioco repetenda. Visium ex parte saltem aperit Philemonis Iocus ex Athenaeo, ut videtur, derivatus p. 199 ed. Fr. Osatini n. 286:
quem locum Villoimnus ad ApolL D. H. v. χέρνιιβα, suo tempore ine-ditum dum citat, inserendo sormam a έρνιβον vitiavi L Athenaei orationem ad sanum sententiarum ordinem revoeeS, si hoc ipsum τῆν χερνίβα ex Philemone post ἐν τη συνηθείρ addas. Interrogabat Ulpianus, num χέρνιβον dictum suerit pro vulgato χερνί , et reSpondet aliquis provocando ad versum Homericum, ex quo concindebant, χέρνιβον Se vas, in quod aqua lustralis landebatur, esiquo haec revera grammaticorum opinio, quam et ipsi secuti sumus. Apoli. I. I.: αξ δέ ποτε εIπεν omλά- scit. Hi a ερνίβι τω ἡ-δεκτμον τωμ
23쪽
Usu igitur vulgato aqua, χέρι G ρον vas dicebautur, quae Homero χέρνιβα,Λiticis χερνιλ ρορνίβιον erant, neque dubium est,eto συνννθες, τῆν σμῆθ'ειαν vel το κοιναῆς λεγο)-νον non χωνιβον habuisse Sed χερονιπτρον, Vel χερνφα, Siquidem 4 et aquam et vas lustrale Significabat hisque το χερνφιον de vase solo adhibitum tanquam 'Arriniῶς Ιεrouενον suisse oppositum. Corrigendi hinc loci, qui χμονιβον recentiorum usui vindicare videntur, velut Ε. M. V λέβης' το χίρνιβον Do του τας Ιεβύδας τεῶν χειρ υν υποδέχεσθαι' η ὁ χυτροπους εἰς δν Ιεsβεται καὶ ἐ&βαλ εται του δωρ. Σημαίνει ν scrib. δἐ Λ. i. e. τέσσαοM Dὶ μῖν του παρ' ἐμῶν λεγο ιμνον χέρνιβος, δ αμνίπολος κ. τ. a. Tres reliquas agmiτος
ι, 123, 26M. Non animadverterunt editores, duo. Scholia in unum hic conssala, alterii in quod duas voci as ς significationes vindicat, alterum, quod quatuor, incipiens Σηuαίνει r. Hoc igitur a priore separandum ad deiidumque poSt τυ ιδωρ lemnia: Λωχῖς το ἀγροιον. tanturίνει δἐ τέσσαρα ae. τ. a. In priore facile pro νιβον corrigas. Nec aliud quid in posteriore. Nam i. e. χερνίβος, genitivus a , . bic locum non habet, quia apud ΠΟ- merum, cujus usus illii, irati ir, nunquam aέβητα significat. Scribendum igitur ἐπὶ /ών του παρ' ημιν Ιεroi νου χερνιβίον, collatis
Eusias bii verbis, quae supra posuimus: λίβης, δν ῆ κοινὴ γλωσσα χερνίβιον λέγει. Nec aliter Se habent τα-S3 nesii, cujus locum suggerit Henr. Stephan. Thesaur. ' L. Gr. 10490 C ed. Lond.: DXέρνιβα inquit hic apud Synes.. ,,ως ἔστι γε το δηαoσιον ξένος OV ῆττον
24쪽
minus quam lavacra, quae sunt in templorum vestibulis. Forsan autem aliquis aquam Iustratoriam appellaverit. Fallitur vir praeciarim,deeeptus, ut puis, eo, quod τα hic eadem, quae mineri esse putavit, quod ipsum lamen omni usui repugnati Seriabendam igitur et hio erit Locum. Synesii, a me rogatu indicavit collega conjunctissimus Krahinger, egregius Synesii inte pres, in Epist. CXXL p. 258 B. ed. Petam 2. - . T. 'o Nomen hoc lexica etiamnunc obsidet, etiam
PasSovii, qui S. V. notat: isFormam d tantum A lianus habet. Si analogiam spectas, nilui obstat. Potuit enim ὁ .scit. esse idem, quem το-κcit. απος Vesrerrειον dixerunt. Sed exempla desunt et unicum, quod assertur Λel. II. Λ. X, 50 de miraculis templi Erycini complum est: ει γουν ἐθέλοις
Piersonus, qui ad Moerin Aitic. p. 414 n. 2 Aeliani Ioeo nititir, no-iat: -Nisi sorte legendum murale enim pro aquis frequentissimum. Sed plura insunt suspecta. Nulla enim causa, quare διν, αἶγα et ψιρον, ita ut tacit separet, ovemque ad Θνσαι, capellam
et capram ad καταρχεσθαι reserat et haec ipsa, Θνειν et καταπε- σθαι, distinguere videatur. Neque κιαίπεσθαι αἶγα, χινον iam nudo
dici potesti Est enim inchoare sacrificium adspergine et mola salsa, non sacra Dare. Eurip. Iphig. T. 40:-μin σμγια δ' ἄλλοισιν uώει. Hinc totum locum ita disponendum judico: εἰ γρουν ἐ' λοις Θυσαι δῖν εἶτε α Irα ει τε ἔρινον, Mov σοι τεῆ βωμῆ παρέστ η κ εν Scit. αυτά), καὶ δὴ χερνίβ ιον καὶ κανουν εις To καταρξασθαι, coli. Honi. Odyss. 7, 444, ubi post βουν, ου
25쪽
De Deo Aeschyli, qui meminit et nonnullis aliis eum Eo
Sed ut disputatio eo redeat, unde prosecia eSt, ex his, quae demoti stravimus, jam Satis stiperque apparebit, in Aganin. v. 100T .erba κοινων ὀ9 εIναι χρορνίβων ad ritus convivales iiSusque familiares pertinere non posse, Sed ad Sacra sola et lustrationes ante sacrificia insiliuendas necessario esse reserenda. Cum autem Cassandram ad servorum servarumque gregem Clytaemnestra releget v. 1008 πολ- λων /ιετὰ ΛοDa ον Grαθεισαν, Sacra, quibus ei inter se Iicei, eodem speciabunt, ad aram κτησίου Λιος inStiluenda. Nimirum, quae est Harpocrationis notatio v. κτησί qvΛιος, 'Επερίδης ἐν προς lama actioν κτοσιον Λία ἐν τοῖς τααιείοις Lyevo'ο. Μένανδρος μυδ ρακaει
Juxta auteni cellas promptuarii mancipiorum erant habitacula unde concludas, ectus conditionis hominibus sacra et separata et vilia suisse, in ipso promptuario juxta 'Iovis eorum p. aesidi. aram' peragenda. Sensu sero concinit Eurip. Iphig. Aul. 675, quamvis ad nobiliora sacra spectet, ubi Λgamemnon Iphigeniae' de sacriscio, quod parat inierroganti respondet: ' in εισει σύ χερνίβων γὰρ ἔστί ζει πόλας.
26쪽
Utar autem hac occasione, ut nonnulla, quae in eodem dialogo dubia ant salsa relicia sunt, novis.curis iractem et expediam. vv. 10l0, 11: Καὶ παῖδα γαρ τοι φασὶν ποτὲ Πραθέντα τλῆναι καὶ ζυγῶν θιγειν Alteram posterioris Veraus partem cod. Flor. cum singulari lectionis varietate exhibet et ηναι dou ίας βία teste I. Franzio, sed τλῆναι δουλείας ιιαζης βίον teste Casp. Bencinio, unde Bloniseldius δουλίας mi.ης βίον corrigit addenS: -Nempe 3ι α erat servorum cibus, nec tamen omnis neque ubique. Nam inter Iautiora eam qu que refert Comicus Mel. 604mενrα γαρ noυσιν απαντες ορτονς, τεμάχη, μάωας, οἶνον, στε φανους, ἐρεβίνθους. At vero viIe ejus panis genus ex hordeo factum Sine condiamento aliquo sane servorum erat, unde δουλίαν μή 'ν eam ista I
cito appellat. Ceterum major J. Frangit quam Casp. Bencinii in en iandis variis lectionibus fides, quem secutus scribam: - Πραθέντα τλῆναι δουλίας αύζης βίαν. Nec tragicum tamen puto Versum, Sed aut satyricum aut a comico aliquo παρεωδ' vereus Aeschylai Armatum non illepide, quia
voracissimum heroum Herculem comici. notant, cujus sane extrema miseria esse debebat, pani hordaceo Servorum adstrictum vivere.
Ipsam παρφειαν a grammatico ad marginem tragici notatam et iudein textum Floretilinum illatam fuisse crediderim. Major autem dissicultas In seqq. vv. 1012-16rri ἀνάγκη τῆσδ' - τυχης, δεσποτῶν πολλὴ
27쪽
Dicuntur νε- ντοι esu οί τε δ ova οις παντα, και παραστά93ιην. Ita scribuni et distinguunt. Schol. : παρα ἀντὶ του παρὰ πρέπον. Hesych.: Στάθμην σπαοτος, ἐν fi cino θουσιν οἱ τοτονες. Translate igitur de recto et Desto dicetur. Ut vero τε habeat quo reseratur, sententia in dno membra disjungenda erit: c ιοί τε εἰσὶ δουλως παντα καὶ πωρὰ στάθ,uην nempe εἰσο, praeier ainussim i. e. ita ut amussim vel ruensuram durities excedat daran vorbet, daraber hi naus . Inest igitur notio Toti παραβαίνειν τε και παραδρομεῖν. Notat Bloniseldius in . Gloss. ad v. 10 12: παρὰ στάθμον, secundum amussim significare videri in Soph. Oen. fragm. III:
ἔστε τέκτονος παρα σταθμην ἰδοντος ορ9ovTαι κανων, non Eane
injuria; est enim παρὰ στ M. στάθμης directionem oculo sequi sandem Richiseheid hinselin), nec tamen ut putat eadem significatio obtinet iii Enrip. Ion. v. 1530r παρ' oών ῆλθομεν στάθ, α ν tuov. Nam hic παρελθειν στάθμην est Praeterire. Scite contulit Statilejus Terent. Adelphi I, 1, V. 30: -itimium praeter aequumque ac borium. Sed hoc ipsum inconcinnum παρὰ στάθμην εἶναι nullo addito praedicato,
nec p0SStant, quae menSuram egrediuntur, alia esse, quam quae dura in servos dixerat. Scribendum igitur: ωαοί γε κ.τ. I.: hi quidem duri sunt serris in omnibus et ulira mensuram i. e. etiam tum, quum ad ingenia servilia eoereenda nulla duritie opus est. Ad sententiam
illustrandam commode Statil. assert Aristot. Rheti II, 32 α 16, p. 1391 ed. Imm. Behh. . Postquam divites tanquam ἡβραντας καὶ με- ρζφανους deScripSit et eorum mores ex hac indole derivavit, ita de
28쪽
Si L quem Schatetius sequitur ad dicta Clytaemnestrae refert. Si vera, inquiens, lectio, Regina haec dicit: isHabes a nobis, quae apud. nos fieri solent. At vero OIάπερ νομ εται nihil significant nisi quae moris Sunt, et ἔχεις παρ oti tuis a nobis habes erit pro habebis. Neo tamen Opus cum Casaubono sξεις scribere. Major praesentis temporis hic vis, quo res instans tanquani praedens indicatur. Spectantaviem haec ad sortem, quae νομιν i. e. more recstpto ServiS parata s, nempe ad Servitutem quidem et durum illud, quod cum ea ne cessario conjunctum, sed quod modum et consuetudinem regalem non excedat. Duo iamen sunt, quae hic offendunt. Primum, quod Ve sus absolutae sententiae velut πάρεργον adjicitur, cum tamen ex natura Senientiae reliquis arctius necii debeat. Continet enim alterum oppositionis membrum: recentem opulentiam nacti durissimi aiani servis, nos Nero, utpote antiquarum opum possessores et eo ipSo animis mau- sueti moderale te iractabimus. Alierum, quod offendit, est situs vocabulorum πυρ' ὴμων.
Nam ipουa Oppositionis ratio flagitat, ut uisi aliud quid, quo transitus paratur, praecedat, pronomen initio sententiae ponatur: illi quidem duriores esse solent, nos sero aequi sibi erimus domini. Ii que non sine caussa Si trius dubitanter de lectionis sinceritate loquutus est. Sunt enim haec iduo signa salis, ut puto, manis is, excidime ante παρ' ημον versum hujus sere argumenti et in
29쪽
Συ δ' Οἰν 'Ἀτρειδων ολβιον λαχουσ' ἔ δος πχεις παρ' quων οIαπερ νομGrm. . . o.nia Ilorum enim antiqua opulentia et potesto omnibus nota. Pra terea notandum, in his quoque verbis ἀμ βολίαν ine ' quae omnes Clytaemnestrae orationes pervadit. Nam et selisu aperto id intelligi potest de modesta Soriis Servilis conditione, et Sensu tecio, quem ipsa in se recondit de sorte, quam et utpote pellici et cum Λg memnone moriturae reservat et praeparat. - - Si ructuram et Sensum impedita liabent v v. 1026-28: m o
ov:ior ἐλπίσασι τήνδ' ἔξειν χάριν.Causam festinationis Clytaemnestra dicit ab instantibus sacrificiis repetitam: τὰ μῖν γὰρ οῦ πrρος. Siani. : isnamque ad aram penetralem sistuntur dii duin oves ad ignita sacrificia. Mεσομφαλος ἔστι cium de hostiis arae adstantibus sermo sit, haec: ipsa non in 'intemnis aedibus, ἐν sura P δομον, quaerenda erit, quo αεσομφαλος ducit, i. e. ipsum umbilicum domus occupatis; vox enim deducta ab umbilico totius terrae Delphis monstrato; sed ara erit intelligenda in media aula posita Jovique dicata, ut recte monuit Blom L; quae vero structural Genit. ἔσrως 3ιε ιι pclaov non habet, quo reseratur. Ν quo enim ιιῆλα ἔσαας dici possunt, 'neque zσrvxεν ἱστίας absque adverb. vel praepos. , nee denique genitivum localem voces exhibent, ut visum Berni, ardyo tWiss.' Syniax p. 137J, ad quem J. FranZius provocat. Atque hic quidem, Si recte: ejus nientem perspicio, cogitat oves in orbe ila constitutas, ut ejus medium sere acclvetiit umbilicum ara occupet -Iin Kreisabstande vom Aliar . Hoc autem verba non sig
30쪽
Ost- oder Νord inde , aut ad partem rei tosius, aut motum indicant, aut denique genitivos locales cum participiis, epicis peculiares habent,
ut Od. α, 24: οἱ ι ἐν δυσομένου ' Υπερίονος, οἱ δ'ανιόντος, quo tamen referri non debebat B. β, 397: τον δ'ovnora κύματα χείπει Παντοίων-ωων, ubi male post λείπει distinetum ut ad παντοίων ανέμων intestigi posset δντων. Sunt enim κύματα παντοίων μειων fluctus diaversis veniis moli. Horum igitur nihil facit ad ἔσταναι ἔστως vel δομων alii similem dictionis scabritiem defendendam. Nulli vero cum Boihio eo revolvamur, ut uno ordine legamus ἔστηκεν προς σιμ ς πυρος ἔστίας μεσομναλον, et genitivorum ulteriatem neque concinnam neque Ioco aptam admittamus 3 Non sequar. Accedit, quod rὰς πυρός, mactationes citin igne conjunctas, et insolite dictum est et superpersiae. Nam, si oves diis mactatae osseruntur, hoc quidem sine igne seri non potuisse manifestum est. Haec igitur signa salis aperta corruptelae. Vitium perspexit Maialandus et legendum proposuit' πάρα pro πυρος, quae iamen praepositio intereedente προς σφαγὰς non poterit commode ad ἔστίας μεσομ-λον referri. Hinc scrib.: ἔστίας μεσομφάλου 'εσομεν-μῆaα πρῖς σπιγὰς nsa ας, ut antea V. 1008 σταθεῖσαν κτησίου βωμου πέλας. Silus adverbii remotior a subest. locum corruptelae aperuit. Cum autem properanda essent sacrificia et ipsa Agamemnonis ingressum seqnerentur, hujus quoque alacritatis caussam simulat v. 1028: ως ou ποτ' ἐλπίσασι τήνδ' ἔξειν nobis scit. adstant i. e. ad sacra facienda a nobis, quibus lania felicitas contra spem accidit. ουποτ ἐλπίσασι ut v. 1014: οὶ δ'ουnore ἐλπίσαντες σμησαν καλιος. Ceterum hic quoque, si subdolam Verbis speciem removes, inest acerbus et consilii certus reginae animus, quo Sane hostiam, quam vindictae destinavit, jam rue propinquam i. e. Agamemnonem ad lavaerum letiae sese acci gentem indicat, quae eaussa est sessiuaudi.