De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

241쪽

b. Reliqua fragmenta chorographica et geographica.

sequuntur apud Strabonem, unde apparebit ut Aristarchus suum duxerit attendere quid Homerus aperire velit et ut Apollodorus magistro suo obsecutus sit. Φιλοχορος δέ ν σι sic pergit Strabo καὶ τὸν περὶ Λωδωνην τοπον σπερ τὴν υβοιαν Ἐλλοπων κλγηθῆναι. καὶ γαρ 'Hσίοδον - λέγειν ,ἔστι τις Ελλouli πολυλ, ιος ἰδ' υλείφιωμ ενθα ὁ Αωδωνη τις ἐπἐσχατιὴν πεποLσται οιονται δέ, priσὶν ὁ Ἀπολλόδωρος, ἀπιτωλελων των περὶ τὸ Λρον υτω καλεiσθαι τὸ γ έντοι ποιητὴν ob λέγειν Ελλους, ἀλλα Σελλους σιολαυβάνει τους τερι διερον, προσθεὶς διι καὶ Σελλήεντά τινα ὀνouάζει ποταιιον. νο-

Σίντιες.

Hic populus est Lemnum habitans Apollon lex Hom. 20.Τroia. Iroiani. 235

242쪽

232 De Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

γραφοντων τινων ' Yδη ενι ου γαρ ὁ ἴας ἐκ νδίας τb σύκος μετεπέμπετο. Vides Mistarche omnia quae Strabo sumsit ab Apollodoro.

in p. 85 sanandus Strabo verborum traiectione. Verba ου Oιονιαε Θοβοσι transponenda post altorum ρον βρσι, sic Πριάμου ἐνὶ ἔκφ, αὐ

τὰρ ἐγὼ θῆβοῦσιν. οὐκ toνται δὲ δευ ἐξ εὐθείας ἀκουειν συ μὲν ἐν Holς, αυτα ἐγὼ -σιν, ἀλλα καθ' υπερβατδν. ira Memoria lapsus est Strabo XIII 626 T. V p. 470 g. Versus a quibusdam insertus B 866 μωλφ ἴπο νιφδεντι non ideo spurius habitus ab Aristarcheis haurit ex his fontibus quod nulla in Lydia Hyde esset, sed quod repetitus videretur ex K385. I Boeotos dixisse Κλας ut θνρας, λύρας, Strabo docet in p. 407.

243쪽

b. De perversis chorographiae Hom. interpretationibus. 233

Μυκήνην και Μυκέ νας. Admonebo hic notissimas observationis, Homerum semper habere L Ιλιος. Unde bis falsa Zenodoti lectio convicta. O 1. Π 92. Σ 174. 3. Si quidem et in sermone Homeri explanando et in antiquitatibus eruendis utilo erat et necessarium recentiorum usu neglecto solum Homerum sequi, id in geographia oniniuin maxime agendum erat, ne commentis et vanitate omnia commiscerentur. Etenim hunc locum non docti tantum interpretabantur, sed ipsum Graeciae vulgus, cum unaquaeque regi no-gilis ignobilis se tamen a celeberrimo poeta praeteritam nollet. Si qua Homeri Pylos esset non tantum intra eruditorum parietes disceptatum Strab. VIII p. 339 οἱ δ' υν κ γῆς κοίλης ωλιδος καὶ τοιαυτην φιλοτιυίαν προσετιθεσαν τεὴ παραυτοις Πυλω, καὶ γνωρίηιατα δεικνυντες Γερηνον τοπον καὶ Γεροντα ποταιιὸν καὶ λλον Γερήνιον εἶ ἀπ τουτων ἐπι- δε ειυς ερ ήνιον εἰρῆσθαι πιπιονιιενοι το Νέστορα τουτ ει τα)το καὶ οἱ Μεσσήνιοι πεποι, κασι και πιθανωτεροί γε φαίνονται μαλλον ore γνωριιι φασιν ba τα παρ αείνοις Γέρηνα συνοικουμενά ποτε ευ es. 339 τριων Πύλων στορουμένων ἐν Πελοπονν,ήσου - ἔκαστοι το παρα σφίσιν μαθόεντα πειρέονται δεικνυνa καὶ την του Νέστορος πατριδα τουτον ἀποφαινουσιν. Item Ilienses Strab. XVI p. 93 υ γαρ ἐνταυθα rarrδρυσε τὴν πολιν ὁ 'Hod, non νυν ἐστιν, ἀλλα σχεδον τι τριάκοντα σταδιοι ἀνωτέρω eo rco και πρὸς την Idην και

quod accolis lacus Averni gloriosum visum, quod olim Cimmerii fuerint Strab. V 244. Sed id quam splendidam doctrinam Messenii expromerint, Homeri Oechaliam vindicaturi Pausan. Diqiligo by Orale

244쪽

234 in D Aristarchi scientia antiquitati HomericM.

καταλέγουσιν, ἐν ις τὸν πιαχαον ὁ Νέσtωρ πιλοῖσνῆ δε- βλη ιένον περιέπιον ἐστὶν ευνοῖκως' - αν ουν υτὸν μὴ ἐς γείτονα καὶ ἀν&ρωπων βασιλέα ιιoφDλων προγνιιίαν τοσήνδε ἐπιδείξασθαι. oc igitur genus interpretationis Homericae in oppidulis graecis et inter mystagogos serebatur. Sed praeterea cum a pueris Graeci geographiam ex Homero cognoscerent, maxime ex catalogo navium, quem apud quosdam memoria tenere vel lege sancitum esset plurimi Homerica urbium, fluminum, montium nomina cum iis, quae suis temporibus valerent, conspirare volebant, immo eo procedebant, ut in hoc genere omnem doctrinam ad Homeri normam exigerent Strab. VIII p. 33 urio ει ταυτα σεμβάλλων τί τε νυν καὶ τὰ ις 'Oμήρου λεγομενα ἀνάγκη γαρ ἀντεξετάζεσθαι ταντα

ἐκείνοις διὰ τὴν του ποιητο δοξαν καὶ συντροφίαν προς et μῆς τοτε νομίέοντος κάστου κατορθουσθαι τὴν παρουσαν προθεσιν, ταν I μηδἐν ἀντιπιπτον

γοις. Haec vero studia non tantum ad vanam Homericae geographia interpretationem duxerunt sed etiam ad corriimpendam antiquitus traditam scripturam. Nam Messenii suam de Oechalia sententiam ut aliquo Diodo tuerentur, catalogi versus 238 29-732 aut spurii iudicandi aut alio transserendi erant. Sed a Jhmemorabile exemplum apud Pausaniam est VH 26, 13. In catalogo navium B 573 os eiusmodi versus: o F Fnεργέαμ τε καὶ αἰπεινὴν Γονοεσσαν IIελλήνην τ εἶχον . De quo versu haec narrat Pausanias: ιγείρας ὁ ἐν et ψ με- ταξυ καὶ Πελληνης πολισμα niti κοον ΣικDωνίων ovom καλουιιέκη ἐγένετο μἐνέπωτων Σικυωνίων ἀνάστατος, μνηsιονενειν ὁ καὶ Θιηρον ἐν καταλόγου τευν συν Ἀγαμ-ινον φασιν αυτης

245쪽

b. De perversis chorographiae Hom. interpretationibus. 235

αλλα λλπου μνωογετυιιεν ηθροίζετο, et avτὸν IIεισίστρατονῆ τε ιν τινα Λαιρων φαταποιῆσαι τὰ νο/ι τπδ ἀγνοίας. Quod ipsum videtur ab istius anguli mystagogis accepisse. Ridomus haec et quidquid multitudo harum nugarum molita est condonabimus. Sed inter docto geographos, quae a tio apud Graecos antiquissima est, sere nullus erat quin iisdem erroribus se irretiret, sive partium studio ducebantur, sive Homerum omnis scilicet doctrinae principem nulla in re a veritatonberrare volebant, veritatem autem ex sui temporis statu vel ex fabulis tralaticiis metiebantur). Inde ipsi et perverse interpretari Homerum et interpretationem desperantes textum mutare ad arbitrium Producam quosdam huius culpae convictos.

Do Hellanico Strab. XIII p. 602 'Eλλίνικος ὁ χαριζόυενος

VII 330 sch. 439. f. Steph. . s. v.). Ephorus qui Cimmerios cum accolis ad lacum Avernum ponebat, Str. V 244ὶ pro ligonibus B 856 magones induxit, hoc scilicet modo: rei ταρ Ἀμαλνων 'Odso καὶ Ἐπίστροφος ρχον,

Strenue imul versum subsequentem tran8formans ex 245

Quam merum coniecturam esse si quis orto dubitat patet exauctore qui Strabo est XII p. 550. In eadem culpa Alexandri 239 sunt comites et rex ipse ad praecidendos nodos quam ad dissolvendos paratior. Qui cum ad illas Troiae Asiaeque oras, unde Troianis socios venisse poeta ait, accessissent easque Percontarentur, hinc aliquem fructum Homero, qui regi in deliciis erat, exsistere debere putabant. quidem quotiescunque illum Strabonis locum evolvo, quo de editione ἐκ του νάρθηκος et- tulit, non contineo, quin talia quaedam putem in illud exemplar inducta esse. Φεerra γουν τις διορθωσις τῆς 'Oμηρου ποιήσεως ἡ ἐκ του ναρθηκος λεγο ιένη, του ἡ λεζάνδρου μετώτων πεo Καλλισθένη καὶ Ανάξαρχον ἐπελθοντος καὶ σ)ηυειω- σαυένου τινί, 'πειτα καzaθένro εἰς νάρθηκα, ον ηυρεν ἐν τῆ Diqiligo by Orale

246쪽

236 I. in Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

Περσικῆ γα η πολυτελάῖς κατεσκευασμένον Strab. XIII p. 594 37).

Quod Callisthenis opera usus nonne eo ducit, quo me haec legentem vocari sentio Quod in itinere hoc egit, nonne eodem3 2 6 Ionique eiusdem Callisthenis, cuius in hoc negotio parte commemorantur, molimina in catalogo naviunt tenemus. Strab. XIIp. 42 αλλισθενης δε καὶ ἐγοαφε τα εστη ταυτα εἰς τὸν διώ-

τιθεὶς Καυκωνας δ' αυτ γε Πολυκλέος υἱὸς ἀμυριων vel Ἀμειβος) o πεοὶ Παρθένιον ποταμὸν κλυτὰ δωμ- ναιον. παρ=ήκειν γαρ ἀφ φακλείας καὶ Μαριανδυνων μέχρι ευκοσv- ριον ου η μεις Καππάδοκας προσαγορευοφιεν, τό τε των Καυκωνων γένος, reis τὸ isto μέχρι Παρθενίου καὶ τὸ των 240 Ἐνετων τὰ σDνεχες μετα τὸν IDρθένιον σεδ εχόντων τὁ Κυτωρον καὶ νυν ε' τι Καυκωνίτας ιναί τινας περὶ τὴν Παρθενιον. Post Callisthenem in iis, qui luxatae scilicet geographiae

membra corrigere studebant, recensemus Zenonem Stoicum.

ουν γραφὴν ου ἀνάγκη κινειν παλαιὰν ουσαν αἰτια-

σθαι ὁ βέλτιον την του ὀνόματος μετάπτωσιν, πολλχ ν aiis D ed ex narthecio alterum testimonium Plutarchi AL . Secum portavit hν γλιάδα - χριστοτέλους διooθωσαντος, ' ἐκ του νάοθηκος καλουσιν. Cis. Sengeb ch. Ηοm dissert p. 71. Si hoc etiam fidem meretur mea opinio etiam magis confirmatur. Ab Aristotele collectam Iliadem secum serebat in Asiam, ubi Anaxarchi et Callisthenis viri historia et geographiae dediti, qui scripsi πεolπλουν ope usus quaedam ut salsa notavit quae nisi de quibus in Asia constar putabant Valet hoc argumentum nisi ut raristotelem omnino salso hae in re commemorari atque huic ut notiori a quibusdam tributam esse illam recensionem, quae eos auctores haberet, quos accurate tradidit Strabo.

247쪽

5. De perverris chorographiae Hom. interpretationibus. 237

stitit Cratos, de quo iam dicendum, quod do Callimacho aliquo loco Apollodorus τοις μἐν ἄλλοις συγγνώμην εἶναι, Καλλιμαχου ει ιὴ πα- , μεταποιουμένω γε γραμματικῆς. De sor- 247 ma terrae qualem Stoici et Crates sibi finxerint et ut Homeri-

eo locos, et haec de Menelai erroribus et alia, ad hanc suam imaginem accommodaverint, quaedam nuper bene exposuit lib-bor in Mus Rhen. a. 185 in dissertatiuncula inscripta gur Charaliteristi des rates vo Mallos . Quod ad rembos attinet Crates pro renibis quaerobat non Arabas quidem sed 'Gεμνους, i. e. atros Indos intelligens v sch. i '). Alii 'Aoαμβους, fortasse ut ad Arabas propius accederent. Haec ratio Homerum ad similitudinem posterioris temporis accommodandi quo ducere debuerit iam ex iis quae adhuc disputavimu intelligi potes Attamen exempla habemus quasi ad dehortandum exposita. Il. 408 versus est: Λισαν τε ζαθέην Ἀνθηδονα et ἐσχατο υσαν.

Illa Nisa aliquot saeculis post nusquam erat. Quid agitant3 Strabo I p. 405-λjησίον δ' ἐστὶν ων idoνος ἱεροπρεπὴς το 24 letro τῆς Βοιωτίας, Iara πολεον ἐλεων, ὁ καλουμενος Ισος ου- στέλλων τὴν πριωτην συλλαβίὶν χιονται δέ τινες δῶν γραφειν Do τε ζαθέην Ἀνθηδονα et ἐσχατόωσαν, ἐάτείνοντες τὴν πρώτην συλλαβὴν ποιχὶ μως δια τὸ μέτρον, ἀντὶ του

ε Ἐρέμβους pro Arabis dixit auctor Cyneg. A 72. 40. 14s s. do Cratete sis. γ 293.

248쪽

238 m. o Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

ἐστι δἐ τῆς τετρακωυίας aῆς περι αναγραν 'ειε υνος, Ἀρματος, Μυκαλησσου, Φηρων. γραφοισι δἐ καὶ τοῖτο Νυσάν τε ζαθέην .κωμη δ' ἐστὶ του Ελικωνος xl Νυσα. 248 Phea erat urbs prope mare sita O 297ὶ quae ob hanc causam minus apte visa est commemorarii 135 quamquam est uptum, ut magis etiam pruriginem mutandi intelligas . Quid igitur moliuntur Narrat Strabo VII p. 348 ει fluvius Ἀκίδιον παρα τάφον αρδάνου καὶ ora πολιν ποτλια ζωσαν πλησίον επρεου, που καὶ τ πεδίον τὸ Αἰπάσιον. πεοὶ ταυτηὶς ἐδενὶ λάας γενέσθαι φασὶν νιοι ὁ πολεμον τοῖς 'Aoκάσι προς τους IIυλίους, ον φρασεν χιιτ ρος, καὶ δεῖν Dιονται γραφειν H 135)

ra Si nocessario legendum.

Mimi igitur intellexerunt γαρδάνου ἀμφὶ θέεθρα ad fluvium Iardani.

h. e. qui Iardani tumulum praeterfluit. Meterum manet in eo loco dissicultas. Propter αρδάνου ἀμφὶ ὐέεθρα non potest Κελάδων nomen proprium fluvii emo, et res adom si Axlδοντι substituatur. Hoc intellexit Aristarchus quare κελάδοντι pro adiectivo accepit hac nota apposita: ii διπλῆ or ἰδίως et enlθετα προταρας τῖ κυριον ἐπηγαγεν γαρδανον ἀμφὶ ὐεεθρα. Statuit igitur quandam anacoluthiam, ut oratio post ἐπωκυριν κελάδονr interrupta videretur, deinde denuo institueretur illis γαρδμου ἀμφὶ έεθρα. Non probamus. Sed illo non habebat quo se verteret: nam κελάδοντι interpretari fluvio , quod quidam facere non dubitabant, illi in montem venire non poterat, bene gnaro, quid serret consuetudo Homeri. Ergo restabat ut vel vorsum 13 vel 3 obelo notaret nisi et syntactica ratio, quam diximus, mira quidem sed tolerabilis visa esset. Ceterum Didymus hoc loco dicitur probasse Φορος -ἄμεινον Ουν υς ἰδυμος, Σπαρrt. καὶ Λαρδάνου ἀμφὶ έεθρα l. Φῆρης παρ τείχεσσι γαρδάνου ' ore γὰρ καὶ Φερεκυδης'σroρεP . o quo si verum est sic iudico. Didymus in commentariis cum variorum varia molimina recensuisset, addiderat, si quis locum mutare vellet, potius Φilotic 249 scribendum esse hanc enim in hac re Pherecydom commemorare, ut videri posset hanc lectionem in suo Homeri exemplari ostendisse. Hanc propter obsereationem, si neglecta fuerat, gratiam moruit Didymus attamen intextum non magis inferri debebat, quam Κυνων pro Κυων, filius Antenoris,

249쪽

b Aristarchi do his rebus merita. 239

Haec post commenta, haec post nugatoria sit violenta eo π

namina intuere Aristarchi viam et rationem, quam ex fragmen 250

Τ 53. Sic enim Pherecydes eum dixerat, testo schol. V h. L Hic facile credo Pherecydem monem ex suo Homero habuisse. Similiter iudicat schol. Pind. l. VII 42, ubi Tlepolemi mater a Pindaro dicitur Astudia-μεια, quae Homero est B 658 Ἱστυόχεια, εἰκὸς δὲ τὸν IIIνδαρον παντῆσαι ταυτς τ γραφιμ. Quod in hoc exemplo quod altor schol alitoriudicare videtur quamquam negari non potest tamen non opus est credere. Eadem a Pherecyde tortio sed item simili nomino dicta Astvγένεια. Nam haec nominum in similiter significantia transformatio, do qua multi dixerunt invenitur etiam in mythicis Simplicissima sunt ne nunc ea oommemorem ubi duplex terminatio est, ut Μακαρμακαριος ID. Oυτων ε υς Voss. hymn. Cer. p. 49D'Erεοκλυμένη Περικλυμένη Κλυμένη Militer cycl. 128. Mein Stes 59. Mater Aiacis Eolβοια et II, olβωα nec erat quod alterum tantum rotinere vellet Osann de Soph. Ai. p. 55. Quid quod eadem apud Phereudem Φερέβοια, v. uschli nnal liti. 325, quo certe recte explicatum quid sit 'Eolμια et Περίβοια M. γυνη πολυδωρος, ἀλφεσιβοια. Uxor Phorono Λαοδων et ηλοδω Saal ad Rhian. p. 47. 'Dκάστη et Ἐπικάστη. Et ortam eodem recto reseretur Iφιγένεια et Ιφιανασσα. Mater urysthei apud Pherecydem Ἀριφιδία, apud Hesiodum Ἀρτιμα vel Ἀντιμα et - Νικἱππη, sch. Qi6. Λεανειρα aliis Μεγάνειρα, Heyne Apollod Ira, . Nec id errori tribuo quod Elei mater, quae p. Pausaniam est Doυκυδα, inat. M. 26, 29 est υρυπυλη propter solam necessitatem metri poetam aliquem ita transformaro potuisse mihi non 243 dubium. Quod me admonet incuria Saalii, qui ad Rhian. p. 26 inclinabat Aristomenis patrem in Rhiani hexametris sic ut a Messeniis nominatus est Νικομηδην fuisse. De Caessandra et Alexandra ingenioso scripsit Hermannus Hec. 86. Agenoris filia 3 μοδοκη apud Hesiodum D. VIII

καλοῖσιν αὐτὴν εὐνd ν, τὰ θεῖα γαρ - ῆπlστατο urip. Mi. 11. ναμ δο illa φαρμάκων marissima A 740 apud Theocritum H 16 et ropertium II 4. 8 est Περιμήδη Caucasia Nympha στεροδεια, ex qua Aeetes filium Apsyrtum suscepit Apollon. III 242. in Naupacticis suerat Ερια η, ut scholiastos docet h. l. Iasonis mater plurimis nominibus fertur, Alcimede, Theognete, Amphinome, Arne, Scarphe, Roco v. eyno ad Apollodor. Bumann catalog Argon. . Iason) apud Hesiodum eadem suerat

Polymelo schol. d. a s), apud Herodorum Polyphemo schol Apoll. 46ὶ apud Apollodorum Polymede 9, 16 qualia etiamsi patris nomen

varietur non diversas personas indicar putabimus sed variata nomina,

ni Adrasti mater apud Pausaniam II si Lysianam Polybi apud Apollodorum Is 13 Lyrimaeho Abantis Eurynome Iphiti apud Hyginum sab. 69J. Qui plerumque Eurymedon erat Gigantum quin ab aliquo poeta vel mythographo potuerit insignit Oromedon dici non dubitandum. Quod

contra H chrium anal liti. p. 32 defendit Hermamus opusc. V p. 80.

250쪽

240 III. De Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

243 tis quamquam haud multis satis tamen intelligere licet, nec iam opus erit ut quidquam commendationis causa addamus. 244 Eandem viam ingressus esset Eratosthenes, nisi hic in geographicis substitisset chorographica non persecutus est. Hoc cur credero necesse sit, infra exponemus, ubi do Ulixi erroribus verba faciemus. Ab Aristarcho aliquantum prosecit Demetrius Scepsius, omnia Apollodorus, et ab hoc utroque fluxit quidquid in his rebus Strabo sobrie et sano iudicio ut satisfacere possit disputavi Si quis do Strabonis sontibus disputans ita scribit ut intentis oculis poculanti semel vel bis Apollodori nomen occurrat, is multum abest ut hunc locum exhauseriti V3. CL Ben.

Filius Ulixis Τηλέγονος et Τηλέδαμος ust. 796 quod non video euraliter accipiat Miltaoll. Hes p. 178. urygoneae pater Περlφαις apud Pherecydem, schol. 1'hoen. 53, Υπέρφα Apollod. III b. 8 Pausan. IX5, 1 l. Intor filios Athamantis et Themistonis sest 'Eρυθριος Herodor RP. schol. AI'ollon. II 1144. Apollod Ι 9, 2 qui idem os apud Nonnum IX3l Πορφυρίων. eros Atticus, cui unebres ludi celebrabantur, erat Evρυγυης, quem fuerunt qui eundem putarent cum Androgeo, ut Hesychius reseri s.cin υρπυρ. Commemoravit hoc ubi do hoc argumento nominum duplicium locutus est utiniannus Mythol. II . 13. Commemorat ibidem illud altorum Hesychianum: ριδῆλαν ἐὸν χριάδνην Κρῆτες. Quod mirum videri debet recordantibus χρι αδνην esse Ἀριάγνην. ἀδνον Rutem teste Hesychio pro γνύν dixisse Cretea qua de romregia Metaerii nota est ad Theocr. IV 17. Si igitur ipsum nomen Ἀριάδνη in Creta ortum probabile videtur, suspicio oriri potest, qua in sabula esset Ariadne, eandem ut deam vel heroinam mutata nominis forma in cultu fuisse Αριδολαν. Et se simili causa in Euryno cogitar licebit. In Hesiodi versu ab Hesychio allat Εὐρυγυης δ' ἐπlκουρος Αθηνάων Φεραιον nam hanc emendationem pro ri κουρος ut facillimam sequemur ἐπικουρος non intelligatur de eo, qui vivus illis in ollo socius suit, sed de eo, qui Ginsus, deinde iustis expiationibus placatus nunc heros iis socius et a-2l tronus esse putatur et quidem tecto nomine Eurymes pro Androgeo in cultu dictus. Non satis aperto do Androgei cultu loquitur Pausanias II, 4 ἔστι δὲ καὶ ΑνJooγεε ρωιιος του Mlνω καλεῖται δὲ ηρωος. νδρογεωδὲ ντα ἴσασιν ἐς ἐστιν ἐπιιμελὲς τὰ ἐγχωρια σαφέστερον των ἄλλων ἐπίστασθαι An scripsit καλεῖται δὲ Εὐρυγυου - Heroum et heroinarum torminos excessum mox occurrent Harpyiae, de quibus admonendi causa est enim maior quam eo loco videtur illarum in nominibus variata aequalitas ponam haec ex Apollodoro nostro I 9, 21 at την Ο μὲν Νικοθόην, o δὲ 'Aελλοπουν καλοί σιν δὲ ὲτερα καλουμένη 52κυπέτη, ως δὲ ἔνιοι 'Mκυθοπ Πσlodo δὲ λεγει αυτρὶ 'Mκυποδην. Iba Non potui mentionem sacer in hac disputatione Polemonis. Nam in περι γῆσει γλίου Suid. an da Homerica aetate pluribus dixerit et

라틴어 텍스트