Alciphronis rhetoris Epistolae

171쪽

inita videtur bestiae nomen latere. R. ρυθμοι vel αρ θμοι ante Sellemin.

V. δώ- Π, καὶ των IIV, καὶ - Flor συγκερ . . non συγκα ΠV. attuli hae si sorte aliis prosint ad sanandum

l. io' λσον ρμγ ἐπιτετεω σται χρημα. Haec non si ineant quantum in nos structum est acinus, sed ipsam Laidem diei ii, in quemadmodum Sappho Stra nidicitur θαυμαστο, τι χρῆμα. Nescio tamen an μυμ sempserit Alciplim quam validum ad nos coercendas

munin entu III Structum est. s. Vindicia Strab. . T.

1. . . . ἐραστο χωρίον Νυμφαις θυσίαν λέγουσαοφὐειν. His verbis orditur epistola, cuius ante Sellerum non nisi minutae quaedam particulae a viris doctis editae erant Argumentum totum est meretricium, sed seste et et sanier expositum duae initi desunt, non incommode his verisis suppleas ἐκάλεσεν ημῆς ἔναγχος et δεῖνα εἰς τοτουὶ

ἐραστου χωριον. At litui excidisse res ipsa Oeet, ne dubium est quin similem epistola introitum habuerit, tu Blem habet primi libri epistola tricesima nona. In SequentllIuSagellus describitur, in quem meretriculae cum amatoribus

suis se conserunt; nec tamen absolvitur hic loci descriptis, euhis colores per totam epistolam sparsos si quis in unum colligat, describi credat regionem Hymetto vicinam, qualem idius Art. Am. III, 87 sqq. repraesentat:

Est prope purpureos colles storentis Hymetti sons sacer et viridi cespite mollis humus. silva nemus non alta saeti terit arbutus herbam, ros maris et lauri nigraque myrtus olent;

ne densae soliis buxi fragilesque meae, nec tenues emisi cultaque pinus abest lenibus impulsae ephyris auraque salubri tot generii stondes herbaque summa remunti

172쪽

obstat tamen huic opinioni quod agellus ah Alciphrone descriptus imi tantum stadiis ab urbe dissitus fuit. In Melivi suum fuisse praedium illud, uello redo ammanti Sellem, nec vero id colligi potest ex verbis uni ἀνελπισποριμος i. e. paululum sativi agri patet, ut apud in

nem Chrys. r. VII p. 117. mp. ἀνειμενοι λειμῶνες, aut ex iis quae . . legii niti Νικίας υκ οἶδα ποθεν ἐπανιών, i. e. nct ei unde ex agro in lubem revertens. Ib. κυπαρίττια καὶ μυρρίνη. Ita codices; Selleru μυρ- ριναι, quo Vix pus est, si quidem μυρρινν collectivo sensu

dictum est, ut is apud Callimachum H in Cer. 28. ἐν πίτυς ἐν μεγάλαι πτελέαι μαν, ἐν δὲ καὶ ἄχναι Atque ita etiam in idianis versibus nigraque myrtus et culta

pinus. 2. ευθυς μὲν et αμφοδος ημων εἶχέ τινα παιδιάν. Recte ιις οδος Sellerus ferri posse negat, nec male conicit χ ανω δος cui tamen i ἄνοδος adscensus ad prue dium, praeserrem. At lenius mihi visum est ἡ ἄφοδος corrigere hoc sensu statim abeuntes erat quod nos oblectaretim που, φησίν, su ἀθέλοπι eodd. Sellem ποῖ - σίν, μεῖς ἀθέλ- satis probabiliter sed που recte ita Les Apollonius γλ ω Belch. p. 622 16 το που τίθεται, καὶ ἐπι σχέσεως τῆς εἰς τοπον που ἀπέρχρ' Interim distinxirros, φησὶν Τμι ν, crθροαι Praeterea malim hue et Equenti ad unam interrogrationem coniungrere που ἀθροα τινος ἄπιτε ἐκπιεῖν χωρίον quo vos confertim cuius vadite absumturae praedium'

3. G έπαυσε γαρ ὴ ς Sellem δέ aptius videtur quam γαρ nescio an praestet ουν. Tum idem πυρακανθας, μοὐ edd. πυρακάνθους. D. M ιδίως scripsi pro φνιδί--4. Legebastur ἀποθεν, deo tuo supra dictum p. 126. In mquentibus καί πιος ἐξ ἐπιπολῆς αυτὴν περιθεῖ κιττος Verba ἐπιπολης mihi vitii suspecta sunt, non tantum quod Alciphro alias Atticorum consuetudinem secutus ἐπιπολῆς dicit

praepositione omissa l, 23, 1. et III, 7, 3.), sed etiam pro me additum πως quod indicat sequentia quodammodo in rare dicta esse. Adde quod illud ἐξ ἐπιπολῆς, si hedera

173쪽

superficiem apis induxisse dicitur, aliquid nunciatur quod per se intelligitur Scripsi igitur καί πως ἐπιβολῆς, quod germanice melius quam latine nunciare licet si ei elisam schi clitenwelse, quemadmodum πλίνθων ἐπιβολιὰ dicuntur laterum ordines, squamaum uilis super alios incumbentibus V. intpp. Thucyd. III, 20. Nisi sorte simplicius interpretari velis tanquam vestis iniectu, in qua re frequenSesse constat ἐπιβολή.Ib υπο δε ταῖς ἐξοχαῖς. yllipharum Sigilla si ita posita erant, ut Sub prominentii rupis laterent, intelligi non potest

quo pacto Panis signum in altiore rupis parte situm Nymphas κατοπτευειν dici possit. Hinc scripsi ἐπὶ ταῖς uomu, ut Nympharum imagunculae in ipsis illis prominensis sitae litisse dicantur. In sqqq. maiisa --.5. καταρχόμεθα. Sellerus κατηρχόμε rix. 6. υτρεπεῖς SelleruS libri ευπρεπεῖς. b. ηδέως ουν codd. correxit Sellerus. est, ante Piersonum ηπι δου. 7. ἔχει τοι Sellemus libri ἐχέτω. 8. τα χλανωπια ἐπιστορέσασα αυτοσχεδιως συνερρίψαμεν. Haec accuratius inspicienti non possuu non ineptissime

dicta videri Agitur de parando loco compotationi idoneo, quem si congerendis arborum ramis apparaverunt, id non ita efferri potest, ut ramos post iniecias vestes comportasse bcantur. Et quorsum tunc αυτοσχεδίως quod ipsum indicium

tantes superimpositis vestibus lectulum subitaria opera contexuimus. Voce τιμ de pulvinari coenantium ipse Aleiphro usus est IlI, 4, 3. At potest sane etiam καταιδεσιν excidisse, ut est I, 9, 3. υπόσσα - φναις

άατακλισις De συνερράχι αμεν non dubitandum est. Pr sem. νίσκια edidi χλανιδίσκω Sellerum et Bastium secutus ad Arbstaen Boiss. p. 394. Possis etiam χλανίδια, quod in χλαν σκιον abiit etiam I, 8, 4. Ib ἀνθεμάδια ποι σαλα ante Orvillium. 9. vi ου Sellerus ἀους codd. b. ἐφ' ante Do villium.

174쪽

dit codcl. εὐα τα τε τέκμοντα, vel α τά τε τρεμοντα --τα, vel G τέ τε τροι rare ταυτα Hinc ταυτα adscivi, quod similiter insta dictum est . 16 ορνοι ταχαί. Praeterea eodd. scripturae indieare videntur hiisse lim τε τετρει aevmnα, quo verbo usus est Aristophanes quem innume ris locis Alciphro expressit, in Nub. 373. uod his subicitur σπερ αἱ πυγαὶ adeo rustice dictuna est, ut delendum dicerem, nisi credibile esset excidisse hic Τhrvallidis nomen, cuius πυγὰς de industria celebravit scriptor , 39.

Scribendum igilii arbitror ῶσπερ αἱ πυροὶ τῆς Θρυαῖ ido quod nomen propter sequentia καὶ χημαρχος vides quam melle deseribentes allare potuerit R. τα γαλαα- ποικίλα. Nova hae ne aliunde ο-gnita vox est γαλάκτιον de cibo ex lacte consecto Ilaec autem duplici generis sueriint tot με et μελίπηκτα τὰ δ' ἀποταγηνου Sive potius ταγηνου. De iis itii dicere pergit πυτίας μοι δοκεῖ καλουσιν αυτὰ καὶ σκωλη- τὰ περιμάτια. Ita

Seuerus edidit, in quibus primum revocandum quod dii. Omnes habent μοι δοκω, de quo dicendi genere v. Vindic. Strab. p. 170. Tum vero τυτως haud dubie comiptum est: suspicabar πι ριάτας Sic enim vocabant, πρωτογαλα πυ--αὲν ἡ θερμοσπωιας. V. Stephani thes. v. πυριωτος ei

Fram com vol. II p. 242. Porro σκωληκας placentae nomen fuisse parunt credibile est; neque euiquam auctor illa, iii Hesychi glossae multium tribuat, quae ita scripta editur: Μεσσοπλουτον. προσοψ ημα et σκωληκα ποιῆσαν. maec enim glossa, quae pluribus indiciis corruptelae arguitur, vix

dubitari potest quin ex duabus glossis constata sit in hunc serme modum redintegrandis: Μεσσοπλουτον προσοψημα si τριον. Μεσσόπνουν αημα' - σκωληκα ποιῆσαν. Dixerat poeta aliquis ημα μεσσοπυ- de vento modico,

cuius flatu ea maris algitati essicitur quam n vermiculari undarum motu σκωληκα vel κολόκυμα vocaluuit. s. Phrynichus apud Bekkerum Anecd. p. 62, 20 σκωληξ η καλπη των κυμάτων ἐπανάστασις τῆς θαλάττης εἰρηται, τι παραπλησίως φ σκωληκι - - τὰ κυματα κυλινδεῖται. Ad Alci-phronis locum ut redeam, dirum σκωληκος unus habet eod. inor ceteri aut σκωλυκας aut κωλονιοις credo igitur seri

175쪽

psisse Alciphronem κολLκας i. e. placentulas rotundas ex sarina consertas. De his praeter alios haec habemus apud

Pilibus in Versibus pro κριμματιαν, quod nihil esse intellexit SchweighaeuSet is, corrigenduli κρ tu νίταν Ita igitur hessali illud placentae genus vocabant, quod aliis κολλι ipsiS-que Atticis etiam κριμνιτης dicebatur. V. Athenaeum XIV p.

646 a Satis diu nos hic locus tenuit est tamen quo adbciendum videatur. Vix enim eredi potest bellariis, quae ποτηγανου dicit, ex lacte concreto paratis etiam κολλικας illos fuisse comprehensa quo accedit quod partim concinne verba οσι τε est parenthesi a reliquis disiunguntur itaque ita Orationein irocedere reclidei illa: τα δ' Iro τηγάνου πυριατας μοι δοκω καλουσιν καὶ κολλικας καὶ πεμματια σα τε etc. 11. ἐαρινῆς πωρας. in codd. vitiose, ut inlio nisi

quis docuerit πωραν de cuiusvis temporis ructibus dici posse. Scripsi igitur ἄρας. b. οἱ κυLκες ante Sellerum.

Sequitur locus dissicilis et comimus καὶ το πιειν μέτρονήν τρεῖς φιλοτησίας ου o ποσον. in libris nil diversitatis, nisi quod pro τρεῖς uim II habet τῆς Dixit de his Bergrius apud Sei-ierum, qui τὸ πιεῖν ex glossemate natum existimat locumque ita constituit: και μετρον ni τῆς φιλοτησίας υd Irco σουν. P0Strem ου' ποσον non tuto corrupta esse, Sed Significare non tantillum. V. Stephanum thes. v. ποσός. Iam illud της Vereor ne librarii sit emendatio, structuram utcunque

restituere cupientis inhi quidem mulis esse videtur probabilius pro mi seripsisse Aleiphronem πλ. ut in hunc modum procedat oratio καὶ - πιεῖν μάτινον αλῆν ripus φι--τησίας ου τὸ ποσον, bibendi praeter tria pocula

modus praescriptus erat nullus Libera igitur cuique erat bibendi potestas, at tria pocula evd uare omne tenebantur. Hi enim numerus modestissimus erat, quocirca Anonymu apud S. Maximum ed. Combes vol. II p. 618 μέθυσος, inquit, ἐστὶν ὁ τριῶν πίνων πλών, κα μη με σθ*, quae adhibere licet Horati Carm. III, 19, 15 tres prohibet supra rixarum metuens tangere Gratia Seque

176쪽

tia Bergkio apud Sellerum ita corrigenda videbantur: τα φινὶ προσηναγκαζομενα των συμποσίων τὰ νουνεχῆ πλεῖον αναλαμβάνει Codicum scripturam ego ita interpretor compotationes, in quibus nullus bibendi modus praescriptus est, continua potatione maiorem poculorii numerum auom compensant consentaneum enim erat, ut in desinito numero pο- eiu certis quibusdam intervallis implerentur. b. πεψέκαζε ιιμ. Sellerus πεψεκάζομεν , quod potius πεψεκαζομεθα dicendi illi luisse credi uelim: ποψεκάζειν autem vel ἐπιψεκα ζειν iministrorum est. Vel teIidum irrorabat nos minoribus

quidem ut continuis poculi S, c. ὁ παῖς vel ὁ οἰνοχοος, notissimo dicendi senem. s. runckium ad Theognid. 465. Nec in desidero post μέν es. Seliaeserum ad Longum

p. 376. m. παρῆν μου ματιον ἡ Μεγάρας καταυλουσα, ἡ δὲ Σιμmχti ros τὰ μελη καὶ προς την αρμγνω, ἐδεν. Tibbcinae nomen rectius scribi videtur Κρουμάτιον, ut legitur ,12. xi μὲν ἐκαλειτο Κρουμάτιον καὶ ri αυλητοις. e cantu Simmichae quae adduntur sensu cassa Sunt et haud dubie corrupta Particulam καὶ ante alterum προς cod. II omittit.

Scribendum videtur δὲ ιμ-ν ἐρωτικα μέλη προς αρμονίαν - , i. e. ad modos quos Crumatium praeibat 12. κιὰ ποβεβρεγμένοι εἴχομεν - νουν Apertum est seribendum esse πο εβρεγμένον en Aristophane qu. 6.- νουν is αρδω καὶ λέγω τι δεξιον.

Ib. ἀτεχνως Sellem sei ipsi pro τεχνως.l4. διανιστατο δὲ δη ημῶν μὲν τῶν γυναικῶν τὰ πάθη, των ἀνδρων δὲ ἐκεῖνα Corruptissima verba recte mihi restituisse videor πλή scribens pro et ἔμεινε pro ἐκεῖνα. Mulieres surrexisse, viros mansisse dicit. De plurali πλή - comic. rum vol. I p. 858. Particula μὲν fortasse delenda est. Sequentia item affecta sunt καὶ τοῖς

χιτωνίσκοις ἀπιθάνως εἰσεπαιομεν Credo tamen me repersis ipsum illud quod scripsit Alciphro posui enim τοῖς κοιτωνισκοις , ultra quam credi potest ἀπιθάνως cupide lectulos occupabamus. Silvulam, in quam conceS- Serant mulieres, supra nominaverat ἀρκουντα si του κραιπάλη θάλαμον. Mete lotur de cubilibus, qua occupant,

177쪽

utitur voce σαγιτωνίσοιος. s. schol Homerii. 16. οἴκημα ἐν ἡ θάλαμος, ο ἐστι νυμφικος κοιτανίσκος Alia meis exempla exica suppeditant ceterum haec verba loco suo mota existimo et in finem f. 15 post παρήρχοντο ponenda, ubi deesse aliquid ad narrationis integritatem facile sentitur.

Ib. απ53θεν SeriPSi pio ποθεν Sequen συνηρεφη Viackenarii est emendatio pro σκευηρεφη. 15. Hic satis venuste describitur muliercularum nostr rum simulatio sive dissimulatio insunt tamen quae minus

integre scripta videantur, velut haec a δε φυλλα - των κλωάων--ρουσα διέτρωγεν ἄσπερ ακκιζο - . Cum enim in meam. ια omnium commune verit, nescio an σννιο μένη pro ακκιζομενη scribendum sit. In iis quae Maiunis quuntur ταυτον pro ταυτ scripsi ut habet v. b. legeb

quentibus verbis αλλ' ὁ Παν καὶ ὁ Πριαπος, Priapi nomen, cuius nulla in superioribus acta est mentio, mihi Suspectum et fortasse delendum est Tum in verbis ἐμναγεῖν παλιν ορνίθια, recte desiderat Seuerus neque vero id post πάλιν addendum, sed seribendum potius δ' pro δή. Ib ante σι ιισθέντες libri οἱ habent deleri voluit etiam Seb

17. ἐκάστη ταυτην ελκυσον ' μα νι ἀλλά μοι ταυτην'. ita haec ilistinguenda sunt vulgo tu is elim praecedentibus coniunctum est nec quidquam Praeterea corruplum est, nisi quod καὶ ante ἐκάστη excidisse videtur. At in sequentibus seripsi aut βραχεῖαι pro rum, et ιν --σro pro Διέχρωστο causae mutationum neminem latebunt.18. ἐαρω-αι δ' οὐ καὶ ἀναξα--αι τους στομάχους.

Primam vocem frustra tuetur SelleruS. Correxi ἐρανισασαι. Suas quamque lactucas in commune contulisse dicit. Puod ibidem legitii ἀναξαινειν de Ato inachi res et ione dictum, etsi sine Gemplo est, non tamen videtur corruptum SSe Prorsus respondet quod aliquando h infimae plebis homine dicium memini icti mus mi den Magen te de ei bisset authrateten. b. - Sellem debetur, codd. ἀλλά. Idem in seqq. tenta με ιρι του ρ με

178쪽

19. τρυφερῖν γα καὶ πρέπον ἐρωτικῆ φιλία Posui quod unice aptum est ἐρωτικῆ μιλιε. Post προυτρα- 'ra eunam indicavi desidem aliquid in hanc sententiam καὶ προὐ- τραπις μαὰ τουτ προ ροτατα Nec vivo carent sequentia συ δὲ εἰ μὲν ου --- λακωu, in qvibus quo τως spectet non intelligitur Scripserim ὁντως, si verum

est te aegrotare. Praeterea ουν Flor aliusque liber recte omittit. Denique ouo γως posui ex . at cum optimi codices ου αλογαγ habeallt, 1uod recepit Seuerus, rectius ortasse conicias ου ευλογως.

Fragmeniis Aleiphronis fortasse addenda sunt quae a metore non nominat leguntur apud tymol. Gud. p. 342, 36.

τῶ Θηριππιδη ἐστὶ πατηρ κυμινον κυμινοπριστης Τ καὶ διονον ου ταριχευων του θαλλους των κραδων Quae haud obscure reserunt dicendi gemis Alciphronium apud luem

Therippidei habes II l. et III, 8. Dixi de his Fragm. Com. IV. p. 458. Adnotationis criticae supplementum. I, i, -κα ρω τῆς αἰθρίας. Scribendum erat

Ven τῆς εὐδίας. causa interpolationis suisse videtur, κα--θαρο, quod de caeli serenitate aptius dictum videbatur quani de tranquillitate maris. At καθαρα ευδια est nitida nulloque undarum motu turbata maris tranquillitaS, quemadmodiun καθαρα ηδονή dicitur liquid voluptas, et eiusdem generis alia exempla ubivis obvia. alcyonii autem dies non tam Moin censentur quam εὐδὲ s. Dinocritus

VII, 57. χαλκυόνες στορεσευντι τα κυματα ubi schol δεοι-- τέτταρας ημέρας φασὶν ευδιάζειν, ταν γεννα, ας καλ-- σι αλκυονίδας Adde vidium Metani. l. 45. I, 2, 4. ωσθ' ὁ μὲν - Ἐρμων Possunt haec etiam servata particula και ita refingi ἄσθ' ὁ μέν ουπω προσαπη- τηκει, καὶ ο ' μων. Ita requenter καί insertur post ουπω,

ut III, 30. -- το νέφος ἐπέστη, καὶ inum ἐκρέμαντο. Me in ali orationis consorinatione necessario sibi in altera pari poscit particulam M

179쪽

---. Admonui de numeris horiam verbomini, quae non incredibile est emenandro aliove comico ducta esse. Num rosa item et iambico trimetro inclusa etiam haec sunt II, 1. πεφρικα κιὰ δέδοικα καὶ ταράττομαι. II, 4, 10. πιστίας

κλαιουσα καὶ ποτνιωμένη. II, 3, 17. καιροτεραν, Ληριητερ,ῖλεως γενου. IL, 70, 1 ε των κατ αστυ πραγματων παλλαγας. tuo alia eiusdem generis. alia optimis quibusque scriptoribus exciderunt saepe invitis, multumque saliuntur, qui ubicunque verba metricam speciem reserunt, scribentes ea e poeta aliquo derivasse censent. Huius rei non memο- res fuerunt erities apud Dionem Chrys. XXXII p. 22. Enip.

I, 8, 2. ευμεγεθεις recte me suspectasse puto; at o lasse iiihil ex sidit, Sed υμεγεθεις ut e glOSSemate natum, verbis πορους ἐκ πορων adScripto, delenilum. I, 9. Θαλασσέρως Ven. Θαλάσσερος Scribendum erat Θαλάσσερως.

I, 22, 3. .. . Repon ex omnibus propemodum codd. I, 28, a. δέρον/ merito, opinor, reieci δέριν, cuius somina nulla certa fides est. esychii ossa: ψις τραχηλος,

literaruit ordini repugnat et orta videtur e praecedente articulo seri τράχηλος αυχήν. Praeterea Semel tantum δέρις scriptum reperi, in cod. F 0Schi Id. II, 96. ubi Hermannus,

ceterum ipse etiam δέρος reiciens, asser Polluc. II, 235. i. e. eundem locum, in quo Dindorsium recte δέ μιν scripsisse dixi. I, 40. in posui cum malo pro σοί, quod retinuit

Sellerus. II, , 7. λίγον ηγησομι δαπανῆσαι. Ita codd. contra usum Alciphronis, qui constanter medio utitur. s. l. 18, 3. πέπαυσο εἰς ταυτα δαπαν cusιενος III 8 2. δαπανῆται Ουκολίγα ib. 24 l. τὰ λοιπὰ τῆ τενθεία δαπανῆται ib. 50 1.

δαπανῆται εἰς αυτην χρυσίον. in credibile est eo quem supra posui loco scribendum esse δεδαπανῆσθαι. II, 3, 5. Post προτρωτια, precibus isontendit, id ipsum commemorari expectes, quod Ptolemaeus a mnandro precibus contenderat. Itaque aut excidisse aliquid videtur, e. e. διαβηναι προ αυτον I. II, 4 4 aut προτρέπεται

180쪽

si uiuat ad se invitat, cuius usus nullum exemplum novi. II, 4, 17. Πειραιόθεν. Ita libri h. l. Omnes, at s. l. Flor et Φ habent Πειραιωθει. Itaque dubius haereas inter

Πειραιαθεν et Π ιραιοθεν quarum formariam tullum aliud exeniplum extat Scriptoribu alteram topicorum speciem κΠειραιως praeserentibus. Habet autem utriunque quo desendatur. Πειραιῶθεν enim ad Πειρια vel Ιειρα ι, Ιειρια- θεν autem ad Πειραιος revocari potest. At cum Πειραια nunquam dictum videatur nam Πειραιάν, quod cod. V in Mesphr. III, 7, 7. luibet, describentis error est pro I - οπιαὶ Περιuo autem Stephanus Met. p. 13, 16. disertimi uirigeat, eademque forma topico Πειραιοῖ subiecta sit, non dubitavi ego in Alciphroni locis praeserre Πειραιοθεν. III. 3. 1. υοκνία καὶ πλῆθος ἰχθυων Synonyma haud raro Alciphro coniunxit, ut I, 2, 1. πρακτα καὶ νηνυτα.

ib. 12 6. δαπανηρος πιαὶ πολυτελής. b. 20. μοιραῖοι θεοὶ πιὰ μοι γενεῖς - νες Π, 3, 6. χωρια καὶ τάφος III, 5 s. χαλάσας καὶ καθεὶς - τριμονιον. m. 13, ὰκρωρεια τψν ορων, quo soriasse defendas I, i, 2 ευημερίας ὴμε- ραν. b. 49, 1. κεκλήρωσαι καὶ εἰληχας ib. 51, 3. δι-τυρον ἐνον καὶ θερμον. b. 55, 4. πεπρῖσθαι καὶ λίαν μεμυκέναι At αδολεσχος καὶ λαλος It 66, 1 cessit nune meliorum librorum scripturae. Nec ininus vitii mihi suspectum

est quod legitur III, 5, 9 ἐν φθαλμοῖς απάντων ορωντων. Puamquam vix ceris dicas quibus sinibus scriptores graeci hanc orationis copiam circumscripserint. Tractavit hunc lotam Lobeckius in dissertatione de inra etymologica Paral. p. 50 sqq.

Iu 3, 4. συναγαγων τα νομισματα αυτοῖς τοκοις απ- έδso . Non numO EX venditione catenulae collectos, sed collectis his numis debitum sonoratori reddidit Fortasse Uitur το δάνεισμα POS νοροσματα excidit. III, 5. Μανδιλοκολαπτη. en et Θ μανδυλο- om

quod indicio esse possit --χμοκολάπτη scribendum esse: Cenii in bis ipsis eodd. non raro in a transiit at aliet etiam scriptura peris aliquid quo defendi possit Signineat

autem nomen illud hominem qui mantilia vel mantelia per tundit, nec male conlpares hahesperianum Dolloearsheet.

라틴어 텍스트