Alciphronis rhetoris Epistolae

151쪽

beat, fortasse scribendum πάντως μετὰ τὴν πρωτην Πιέραν τοῖς μα-- κυι--μα. Postremo arat νηροέλει mavult Seuerias. III, 50. '--Mon, quod in epistolae huius inscriptione legis,

tur, ex Od. Ven Scripsi 'Aρτοπυκτη. Sellerus Eet νολείorsi suspicabatur. Alterunt nomen in Ven. βουβοπνίκνη seri plum est vide ad III, 60.

1. Scripsi συνοισα - πρους, ut laeerat iam Berg-lerus neque aliter Ven Sestem ex Par. συνοικιπι καὶ γέρα At δα-- θαι Alciphro eonsi inter activo sensu dixit, pro ter II, , T ubi δεδαπανῆσθει scribendum videtur pro μα--ια. m. scripturam nunc etiam Senerum commendasse

video. Ib legebatur τα τουτου σπαθησασα ἐά αλλον τρε- in illibus, Bergieriis addiderat. Egregie en του- του παTασπαθη/σασα υτως εα αλλον τινε si, in quo etiam ουτως rectissime dictum est. s. Hermamaus ad Aeselisti

Pers. 340. Verbum καπα σπαθ ua Stephani thesauro adhuc sine auctore circumfertur. 2. Φαινοστρατη at aliique, quod non reiciam. m. ἐνεδείμαο scripsi ut iam Berglerus coniecerat habent ei. et Vati ἀνεδε - vulgo.

3. εἰ γαρ, ταυτην παντα τεθείη Reiskius νατεθεινὶ quod Verun Videtur. s. III 59, 2. b. καλως, ἁ θεοι καλως πολαυσομεν τῆς πλησμονῆς. Haec nullam dubitandi causam praeberent, nisi en pro prim καλως haberet καλήν et deinde την πλησμγ ῆν. Utrumque recepi, at eum ἀπολαυει cum accusaia coniungi non possit, ramiere seripsi ἀπολαμ ορ-/. Videtur autem Ales m ex nescio quo poeta comico haec traduxisse; ecce enim optimum tri

metrum:

καλην καλῶς agro λάε si1εν τὴν πληρομνην, bonam bene abliguriemus Opiunt. Fam πλησμων non satietatem tantum significat, sed etiam

omnium rerum intuentiam. Sequentia usque ad finem epistolae quo pacis eum reliquis conciliari possint non video. Vereor ne multa hic turbata sint. R. καὶ - -

152쪽

i Sellem ἐρων τῆς καλλιρροης ex emendatione Ber teri vulgo ἐρωτικῆς. Poterant igitur lenius corrigere ἐρωτι

τῆς Καλλιρροης quod dudum a me coniectunt sirina Veia. qui habet ἐρωτι Καλλιρροης. b. ortasse ex en scribendunt O με γα των τι ρ 'πηματων των ἐν τουτοις η- ρεσεν Amat enim noster τὶς sic ponere inter articulum et

substantivum. V. Sellerum ad III, 20 l. In seqq. ἐντείψεν pro ἐνθένδε et -- pro οἶδε scripsi ex Ven. 3. Legebatur ἡ διὰ το παρα τουτοις χρυσίον τοδρυπτεσθια, in quibus διὰ in nullo libro legi videtur. Reeepi egregiam scripturum Ven. ἡ ω παρὰ τοπιτοις χρυσίου αποδρεπεσθαι, in quibus χρυσιον de beata rerum copia intelligo, quo sidillsu alias sere χρυσος digitur non OuGιον FortRSActigitur χρυσου ponendum. Puae iis Suhiciuntur verba iam Ma νεουργεῖν ἐπιχειρουσιν , in iis non male erelius vi γὰρ οἷ νε-πu coniecit malim tamen, si quid im-tandum, οἷα γαρ -- μ' quo verbo utitur Meiphro Iu, 3, a. b. τον ante rvo addidi ex m. b. κοὰ τοῖς ἄλλοις ἱμὰen inepte latum videtur paulo melius esset καὶ

τοι πολλοις μῆσιν, multisque illis lagris ut Ill 52. μετα πυρ καὶ σίδηρον καὶ τα πολλα βασάνους. 4. ιομηῖδος πυλης Dintlori ius vulgo ιομηδους, confirmat en in quo est δέ μιδος. Sequentia ita scribebantur: μεινον γὰρ προ τῶν Ἱππάδων ἐκτάδην πατεχέ - νεκρὸν vi βου περιν θέντος in his verbum --riti, quod emtem --ια scribendum esse intellexerat, praeter recentiores tuebatur Minenarius ad Phoen. 169s, tot mala

perpessum parasitum non temere hanc vostem posuisse obstimans in qua eris ego si viri supra laudes nostra ning ni iudicium me desiderare dicam, non vereor ne clarisSimorum eius popularium, qui nunc haec studia exinua cum laude colunt, animos laedam vel irritem. 9uid enim obsecro est δε -

τά- πατεῖσθαι quis ita unquam aut iocuum est aut loqui potuit num sorte adverbiium pro ἐκπετα-- poni posse Messidit Quid oro rum et verbis τύμβου περιχυθέντο r

153쪽

Ven in quo υεῖσθαι scriptum est. Incerti poetae locus a Sellem allatus ex Anthol. Pal. VII, 577. παντες ἐπεὶ Tιμωνα νέκυν πατέουσι, οδῖται, quid ad editae lectionis defensionem faciat non intelligo. At praeterea male me habet ipsum illud τυμβον. περιχυθωτος, quibus verbis eum rei atrocitas non parum minuatur, sic ut nunc scripta sunt parasitum uti non

potuisse apertum est. Pu accedit quod loli Sepultorum, Sed insepultoriani lioni ilium corpora recte ἐκ-dην κεισθαι dicuntur. Non igitur dubitandum videtur, quin scribendum

sit τυμ ν ου περιχυθιντος, sive malis ουδὲJ τυμβου περιχυθέντος Idque verum esse etiam me documento est, quod ante Hippades portas, quae ex Piraeeo venientes in iubem ducebant, sceleratori ui et qui pia sibi manus intulis--it indavera insepulta proiciebantur. V. Plato Reputi. IV

p. 439 e. Λεοντιος se γλαια νο ανιων ἐκ Πειραιως ποτὰ βορειον τεῖχος ἐκτος αἰσθανομενος νεκρους παρα τέο δη-

μω κειμένους - μὲν ωειν ἐπιθυμοῖ μα α δυσχ

quod en ullis gruin Di xGal liabet, pri Ilituti Supi O ut μέλοι correctioni eauS Superscriptum fuisse videtur. b. οἱ ante ἐιψοκινδυνοι addit Sellerus. Γρονθων nomen incertum sa-

est scriptum Ven. γοήμων, pro quo Par et V V liabent γρίθω/. quod Γρίφων esse possit. Aptissimum tamen par sit nomen est Γροωθων etsi alio exemplo non munitum. Alienam nomen seribebatur δε ιμ-λμιος. b. post μι---u ora sue quae codices addunt a nobis in marginem

reiecta, cum nullo pacto intelligatur quorsum spectent quove consilio reliquis interiecta sint, spuria esse pro certo ussirma-Verim ac prior usque ad χρ ηστον addita Sse videntur a

seiolo, qui aliquid ad sententiae absolutionem desideraret; reliquis με- - οιὸς ineptus glossator laudare voluit scriptorem epistolae ut hominem frugi et a servorum vitiis intactum, quam quidem laudem sutili et barbaro sermone e uisit ita et illa hierunt iam Beroero. 10.

154쪽

ὶ - καὶ praeeunte Bergium seripsi pr. ἀλλα - λquamquam possit etiam αμ γα conties. III, 53.

ces. b. ἐμφάγοιμι eisvius ἀν φοροιμ libri, quorumali ιιόνος ante alii post ἄν φάγοιμ habent in his eum m. sit, hunc secutus sum. Pro ευκαίρως en habe ευκέρως, quod 'ερως scribendum esse videri possit. 2. νωχλει Ven ἡνο- vulgo.

3. υχοιιενος τοῖς Ven. 4. εκ των ωὐθνιάτων naihi vitii suspectum est. naalimque aliquid legeretur, quo honi se vel post siti tuti illud honi iustique viri laudem habuisse indicaret. An sorte εκ τῶν

φωρα των Scribendum at exeniplum huius vocis habeo nullum. Itaque vide an suerit αδικημαιον. m 54. 3. ἐκείνοις των Beroerus, is tauνοις et των ἐμείνων libri a fortasse ἐκείνοις vel ἐκείνων ex glossemate ortum. Ib. Ορθίας Bergierus, Πυθίας libri. 4. ἐν Λακεδαίμον ἐν CBerglerus εν Λακεδαιuo νι τῆθι libri. b. ου Seuerus, γουν vel ουν libri. ο- Sirenio en τουτου μου. alim τουτό μου. m. pro λιμον edebatur Misom Veii Momm 55. 2. Ἐτεοκλῆς ὁ στωικός. Nomen o variat in odies-buS. ω λοιμοκλὴς Ἐτυμοκλῆς Τ), ceteri Do κληδ quod etiam . 7 codd. habent praeter ex quo ibi νεοκλῆς Dsertur. Varia coniectant critici. 'Eτεοκλῆς Bergierus et Sei-lexus, υ κλῆς vel Eυρυκλῆς Reiskius, υκλῆς Valcken rius. Scribendum videtur aut κυκλη - --λης interim 'Eoo-is retinui. n. -υρι- Schneidem Saxo, κου- ρε- libri. m. ὁ γεγmλακως quod uis post αυχμηρὸς legitur, m. m. et . seclusit iam Senenis. Tum si ερ- seripsi pro υσσοτερον. 3. κικίννους Bergierus, codd. κίνωνας vel σακωνας, in

155쪽

quo ortasse aliud quid latet quam quod Bergierus coniecit. In proximis legebatur il αυτὸς ἐπί recte ori Dom. m. - Reiskius pro M. μεμυκέναι τὴν ἐχεμυθίαν ποσημαίνων. in his πιαε--,

in quo libri omnes consentiunt, Arnaldus in πιπιδεσθαι, lavit, quod reliqui secuti sunt. Scribendum erat πεπρῖσθαι, quod omniodissime de ore clauso et quasi constricto dicitur. s. obeck ad lac. 1030. Praetore ex Ven et seripsi, ἀπο-- pro α -- m, et ποσημαινειν pro πο-

σημαίνων. Nam ἐπιχειλῆ, τὸ -- is est qui labrum labro iungens os clausum habet. Alio sensu γλῶττα ἐπιχειλὴς dicitur i. e. in labris versans, garrula apud Polluc. VI,

120. 5. στελε πρινίν se ἐπερειδομενος. neptum est hominem illum manui, fio alii xum diei. Serihelidum erat στελέχω. Video idem voluisse semierum, sed Scripsit στελεχει. --

culinum στέλεχος habes apud Polluc. X, 166. idemque cod. reddendum Hesychio v. ζος

ηρτημέν ην Pr ευωνιος en ἐμονως, δευτονως. tasse igitur scripsi ευ ονοι ηρτημένην. 7. ὁ Πυθαγορειος των χρυσῶν ἐπων κατα τινα μουσι- κῆν αρμονίαν ἐτερέτιςεν. Ita vulgo in sit genetivi unde pendeant cum non appareat, κατα cum Uen delevi hoc sensu aureorum carminum musicam quandam cantillabat harmoniam Praeterea malim ὁ Πυθαγορικος. b.--τον.

Pro his, Dum Vati et alii unus Bergieri αυ- sinem: noen quid legatur Seuerus non indicavit ex quo silentio conicio hunc quoque habere, αυτον. Latere putant psaltriae nomen Reiskius πρώτιον coniciebat. Fortasse excidit aliquid possis ος αυτον ελκων ἐνηγκαλίζετο. b. ταυτὶ seripsi e en DP ταυτα. s. πρωτα μὲν ουρει Ven. μν m. reliqui Pro ουρει Val.

ἔρει, alius ἐρεῖ. Telmannus o M, quod Seuerus recepit. 10. ουλὰς ἔτι λογος Librorum leta est ἐστί, quod recte in mutatum dicerem, si parasitorum inuis rationem habitam esse dictum esset. Nunc aut . scribendum me

156쪽

raro . . III, 24, 3. εστιν et ην Periitutantur, aut εστὶ delendum St.

Ib ουδεὶς τῶν τὰ τουτο κεκληρωμμων Precaria est Bergieri interpretatis eorum quibus id quasi sorte Obiisit. Sensit ipse vir perspicax corrigiique κεκλημένων, quod etsi saeuitate dictionis commendatur, non dubium tamenes quin aliud quid exquisitius in libronim lactisne absconditum sit. Fortus Se πεπληρωαενων Scribendum, eorum qui multi ad Dinc sinem cies v eliri Grai t. s. Euripides m.

Τ. 299. πολλοὶ δ' ἐπληροόθηαε δε μικρ χρονF. Ib. ἡ περὶ Σουσαρίωνα καὶ Φιλιστιαδην Susurioius nomen me auctore intulit Seneriis. Est haec Bergieri eo iectura libri Σαννουρίω/α ι -- - quidem mine Berghi assensus sum, Σαννυιμὴν scurrae nomen in νας esse statuenti idem recte μι- hqr eorrigere videtur. Ib. καὶ ουσι αξιοχρεα Revocavi optimoriim librorum le

rent, nisi pro ευδοκιμε in Ven Scriutum esset εὐθοκιμονος, quod ex ευδόκιμος corruptum videtur. Praeterea ex eodem

libro seripsi σο-ν, quod . . praestare opinor. III, 56. inriseum nomen titulo epistolae inscriptum αμβοφάγος Bergier ex Θυμβροφάγος corruptuni videliatur. Lentus γαμβοφάγος eorrigas, quod notis sinum Demosthenis in Aeschinem convicium Drat de Cor. p. 27 l. cum plerique in eam interpretati sint sententiam, ut hominem denotet conviciis promtum Gramm Beli L. Anecd. p. 265λ eum interpres sonem fortasse Alciplim secutus est, certe a scribentis perisoni non alienam.

- του λογου Πυθοκλεῖ. Verba ut τυφου πληρης εἰ eo quo viligo leguntur loco serri non posse qui intellexit Reif-kius re is ante και βαδίlζεις minsposuit idque planissime nunc en confirmat. um ἴσα dii e Bergieri correctione

legitur. Par. aliusque habet α ου δεῖ, - εἰς α μὴδu, utramquo manis i interpolatione. Ex quo intelligitur

157쪽

ne δη quidem, quod propter Sequens δ' parum apte hic ponitur, addendum suisse. R. - αρί-- απρο - - δας Scripsi e en αποι- δας των ρωτον uligo. Sequentia ita vulgo bsinquuntur ut verbis καθάπερ - με-m in parenthesi positis, reliqua in hune modum coniungantur οὐκουν τὰς σπυριδας καθ' ημέραν ἐξωγκῶν - μεγέθει λειψαν ν π

παυσο, quin tu sporta S lnplere de Sine. Puae puruinelegans, imo ni illo modo inretida est mitio. um ob causam Verba ουκουν - λειψανων per interrogationem uni esserenda: nonne tu is es, qui sporta quotidie grandibus coenarum reliquiis imples In participio toγκων pia verbo nil posito nemo haerebit et καθαπερ πρωην Αρπάδης ὁ γ μμιτικὸς ἐποίει.

Coniecturam meam, qua 'Aρηταδης scribendum suspicatus Sum commemoravit Sellerus eam plane nunc confirmat Ven in quo 'Αρπταδης scriptum est. Nec dubito quin Alci-phronis menti ipse ille Areiades obversatu fuerit, quem me-Πi0rat Eusebius Praep. Ε . , 3, 16. et Schol. 0meri Il. 110. et Odyss. , 34l ul, Ἀρκτιαδης editur.

m. ἀνάγκη σε γυμνον τῆς ouu ραζε ἐν ἀκαρεῖα νου ἐκβλαψέντα ἐκπεσεῖν Ineptissime θυραζε insertur p.st τῆς οἰκίας. Itaque alterutrum olim expungendum existi.

mabam nunc in eam potius inclino sententiam, ut is οἰκιας, quod in Ven ante γυμνον legitur, corruptum et τῆς Ουσίας Scribe lidum putem, Opibu Stui privatum. Pro χρονου Ven recepi χρονω, quod praestat in scriptore atticae di-quc ni studioso. uod sequitur ἐκβλσέντα ad sententiam, ui nunc locus editur, abundat non deleverim tamen, sed cum pro ἐκπι- e stans omnium librorum lecti esse videatur ἐμπεσεῖν, nisi quod Ven ἔναι habet, quod ex καθ εοθῆναι truncatum videri potest, excidisse potius aliquid crediderim,

quo lucus in quem trudendus erat homo indicatum erat id autem luisse videtur εἰς βάραθρον. Ita haec simillima evadunt illis Eupolideis apud Athen. V p. 236 f. sive in Fragm. Com. Vol. II p. 48b. δεῖ χαριεντα πολλὰ

τὸν κολα ευθέως λέγειν ὴ 'κ έρεται θυραζε in a 'Aκέστορ αυτ τον στιγματίαν παθοντα

158쪽

. σκῶμμα γαρ εἶ ασελγες, εἶ αυτον ὁ παῖς θέραζε ἐξ αγαγων ἔχοντα κλοιον παρεδωκεν Οἰνεῖ. Ubi quod Deneo tradi bibetur homo vortunus, idem est ac si dixisset eum in barathrum detrusum iri ei da enim demus, in quo barathrum illud hiisse constat, tribus erat Oeneidis V. Grammaticus Belcher A ed. p. 39, 10. --

Οἰν χος φυλῆς. Ac probabile est iii ipsa barathri vicinia Sinti su II Pollynii herois fuisse positam. Ceterum barathri

meminit Aleiphro etiam III, 2, 3. III 57.

Οἰνολαος en quod non praeseram scripturae editae. Alterum nomen ante Bergierum IIοτηροφλυάρ' scriptum erat; pro eo πιτελλιστῆ legitur in Ven. l. τον νεω/ίσκου ante Renetium, τον νεανίσκον en in

quo praeterea τὸν τροφέα post Ζώπυρον positum est. b. περὶ τας δαπάνας addidi e Ven. R. ἐνστάντων πων-μπτα Ιφικρατίδας μοι νεουργῆ περιψε cod. Bergieri ἐνστάν

habet nisi ουδὲ προσέβλεηγε , quod librarii est singula perser,

n ita nunc Eupolidis verba, de quibus divereissimae docuimum vir rum sententiae prosiani recte mihi exp-visse videor Oeneus autem ii qui Oeneidi phylae nomen dedit, sui spurius Pandionis filius, memoratus ille a Dione chrysost XV ed. Emp. p. 274. ναὶ μα ία, ἔφη ' πλην γε τῆς δουλης οἰνως του Πανδίονος νόθου παιδος ὁ γαρ ἐκείνου νουευ ἡ ἐν me Ελευ4 poteῖς καὶ ri γυνὴ mi του νομέως - ἀλλοτριωευρόντες ἐν Dod παιδια, υκ εἰδοτες του ποτὲ ησαν ἀνελομενοι ἔτρεφον αυτων, καὶ ουδὲ στερον κόντες υδεποτε Duna γη 1αν, oτι αλλοτριοι qσαν. Quae nil diibito quin ex liqua Euripuli labula derivata sini, ac nisi fallit genuuitia ex eadem, ex Pictine allon vini PDetae verba Servavit glossator Strabonis VII p. 375. Οἰνόῖ συγχορτο ναιωπεδία ταῖς Ἐλευθεραις, in quibus ipsunt illiini pastorem audire mihi videor de invenio puero, quem ipsum Oeneum fuisse probabile est, a

rare incipientem. Qui praetereamenes Aules memineri seio nullum. Disilia πιν Corale

159쪽

si cum Par et en qui postrema erba sic ineri: ἀνάγκη - quod nescio an re sipiendum ueritim, 8.

Par. ἀγεννήτους reliqui, ἀγεννεῖς Bergierus et Sellerus inutili coniectura. b. υτος addidi ex Ven. b. λαψ mersonus, vias libri. b. τομενόντων vereor ut sanum in fortasse ora vel Qvπομεν-των.

Σ κιὰ τὸ λαίρας diu vulgo, quae vitiosa dicendi ratio

est recte H in Veii et sic iam Bergierim voluit. b. τοῖς πιυμσι frustra vir docti tentant, cum manifesto de vasis lavanti necessariis intelligendum sit, velut de πυέλω. Minime omniunt Bergieri e ni stetur ταῖς στοαῖς admitti potest, in quas profecto το ενος εἰναι δοκεῖν non aditi b.

κει - μαι inera lerus libri καὶ - δοκεῖ.3. Edebatur τρή- ἐνδακὼν - κακον τι προσλαβωμαι duae cum audacissimas Beroeri, quem Seuerus secutus est,

coniecturas provocassent, nunc ex Ven emendata nihil amplius dissicultatis habent. De heroe Sigeis s. comic graec. fragm. I p. 419. et Vindicias Strab. p. 135. b. αρψιος rara in scriptoribus solutae orationis forma est sed qua etiam Iosephus usus est B. iud. III, 5, 4. ρηχυ πνευματος --πιμαλαμενοι. m. vulgo κολπιαμ ει μη διαβολας, quod e teri e m.

In praescriptione epistola legebatur Ἀμασητι'. m. αμασιω, luo 'A IUIrto scripsi eo dein intellectu quo vulgatum Ἀμασχπφ Suidas lauαστος ὁ ἀμάσητος. i. ας οἶσθα με ἐν χεροῖν ἔχοντα Ven. ἐν χεροι M. Scripsi Q οἶ - ἐνέχυρον με ἔχοντα. Puamquam erunt sortasse qui editum interpretan malint quas nosti mopossidere.

2 Post φασμα en addit in d mm uod quid sit ab

aliis doceri cupio. Fortasse ex amne venit, ubi notaverat aliquis ut de sotnnio quaerendum esse indicaret Tum εἰναρ,

160쪽

quod ibi inter ἐκεῖνος et ὁ γλιευς habent eiecit Bergierus; Reisiausis in coniciebat; posSi etiam νη - R. de batur περικάλλιστος quod nihil est scripsi ex Ven περικαλ- λής, quod coniectura assecuius erat Iminorsius. 3. ἐπιπτάντα. Ven. ἐπιστάντα, in quo nihil est quod improbandum sinis tu, 30, 2 νέφος ορνέων ἐπ- Strabo VI p. 260 s. ἐπιστα τέττι,4 αναπληρωσειε τον φθογγον.

Ei liis nescit illud Sophoclis Ant. 117. στας περ με λαθρων κυκλω de aquila dictum. 4. Vulgo μελλοντα τοτε ψαυειν. Recte en τοτε mittit idem λώβην λαβεῖν pro χραυειν, quod adscivi. m. διιπετῆ κιὰ sum, seripsi sen nisi quod is διιπεταγνhabet vulgo δι ατῆ ---γαν. m. m. μ Ῥῖν pro πικρον. Voluit fortasse μιαρο- , nec amen reiciendum est πιαρον,

quod de odore frequens est. 5. διηγειρομην ScripSi X en pro ἐξηγειροuην II 8qq. malim καὶ νυν προς. b. pro δέομαι ut it3liter μοι Wagnerus. s. Petrus Patric. ist. p. 25, 2. περὶ τουτωνκ- χι δέομαι sa αυτοκρατορι. b. μέλλει et ἀλσίσα-- scripsi e en pro vulgato ρήλλοι et ἀληθίζεσθαι. III, 60.

Inseriptio χασκοβουκης --τραπέζω. Non male Selimrus 'Lπνοτραπεζω coniecit; sed editum signi lieat homine in uitet poeula Ohdormiscentem. s. I, 22 4 et III, 5, T. A Xα-σκοβουκνὶς dent Oniliarat Βουκοπνικτης X III 50 euius ad exemplum Βουκοχάσκης scribendum esse opinatur, hominem immaniter hiantem e nomine significari existimans id

vero esse debebat Boυχάσκης. Mihi in his compositis μυκος nihil differre videtur a βυκος, vi eum vini genus quoddam significetur v. ad Hephanum Byr. p. sit, s Boυκοχάσκης

commodum parasiti nomen esse poterit vino inhiantem

convenit Οἰνοπνικτης pili Alcimir. IlI, 8. Eodem ortasse B-κων III, 3. reserendum St. i. οἱ πολλοὶ corruptum videtur; nec placet tamen quod

Sehwaraius obiit, πλουσιοι Tum se Ven. -- ἐν vulgo. b. περὶ τας οἰκίας nunc sanum puto. Adolescentulos istos non domos inuasse dicit ut lautis epulis ope-

라틴어 텍스트