Nicolai Vernulaei Apologia pro augustissima, serenissima, et potentissima gente austriaca, in qua illius magnitudo, imperium, virtus aduersus eius tempore aemulos asseritur

181쪽

incremento Angliam, Daniam, Sueciam Scotiam, Helvetiam inuaserat, Christianissimum quoque Regnum inficeret ac postea Hi. paniam taliamque facilEcorriperet. Desiderabant Brigae ut e sς io bellum non trans in et in quo absente cum exercitu Farnesio Parmae Principe, Prouinciarum aliquot iamiram secit, sed Rex ille vere Catholicus maluit tanto cum damno suo Regionibus aliquibus xempore priuari, quam Ecclesiam Catholicam occupata ab Haereticis Francia in vitumum discrimen venire. Non illum vana ambitio sed ardens Religionis ratus impellebat,

di accedGant Francorum Catholicorum pre. a m ces illum ad haecarina inuitantium. Nonam,

Do nem Catholicam affectili tribuendum est, quod filiam eius Reginam optarint, cui doma, ritum aegem Christianum e Principibus aliquem designassent id egit Philippus Rex. tum consilii sui rationem omnibus aperui . cum recepto in Ecclesiae Catholicae num Henrico Quarto Regi, quicquid in Francia suis armis occuparat, libenter restituit, ia- m cum o sanxit Adeo siti grati non sunt

182쪽

Franci debent gloriosi sim illi Monarchae, sed diuinae inprimis benignitati, quod hodie Catholica Flancia est. Idem Rex nihil ad paternas Ritiones, praeter Lusitaniam summodi haereditatio Iureia sespectantem, adiecit Beb latere omnia pro consenaanda Religione Catholica gessit. Quam cilin aequo animo serie

non posset ex Belgio.auito patrimonio su eX- terminari, bellum illud inchoauit, quod hodie nondum sopitum esse dolemus. Potuit iusti sma ex causa tum ut intra Meleta Catholicae limites tum ut in Regis sui obedientia foedera tas aliquot Prouincias retinereti Iam vero quis in illis auisiccetaribus is, narchiae cupiditatem comminisci potest, qui Burgundiae Dacatum, o tot Ditiones alias a Francis vi occupatas hactenus ad suum Imperium non Nduxerunt a De Burgundia certe

nihil est, quod opponant Galli Eam a Maiori Ir:

bus suis haereditariam Carolus Audax, seu Bel klicosus, accepit & possedit, possidere eandem' in eodena Iure Maria Burgundica Caroli unica filia debebat, sed illi Ludovicus X l. Franciae Rex summavi&iniuria ademit Caeso ad Manis itin Carolocuti Damuli in Burgundiam massas

183쪽

iijsset Ludovicum Regem suum in Ducaeus di Comitatus Burgundiae possemnem ad ii iitti, quod eae Ditiones hac lege a corporeRNgni Francici essent diuulsae, ut deficiente mas 'culo haerede, Regno iterum iungerentur,r

spondit Ioannes Loartus, Senatus Praeses, C

rob- Ducem Mam Mariam viri que Burgundia haredem ora a reliquisse, quod mel unico Regu Damn is ales exem probariposset qui Iure rem Buz-dia Ducatum occupauit. Comitatum vero, Imri. Misinuvi extitis,acspissime ad mirumque sexum morte deuolutum fuisse. t utram Ditionem Regni memisum sica legiflubiectum esse, neque masculinum clienta Mnesci m unquamuisse, quem modum Franco timases Mem faciunt,4- r testanturiae proinde non ita per nuptias cum Regno a ui, qui per ea dem auelli

possint. Ita refert Pontus Heuterus in vita Maiaria Burgundata dinus lib. . de Repudicap a.

asserit Burgundia Ducatum Philippo Audaci Ida aretam ducenti, Mita clausu Eaterna posse nis successioni , eoncessum, tam pro '

184쪽

iliabus. mroflijs. Ioannes d'flussay, qui carolo&Mariae a Consilijs fuit, libellum ea de re conscripsit, in quo plurimis& solidissimis

argumentis Mariae Ius in Burgundiae Ducatum ostendit: asserit. Neque de eo dubitarunt,nis quam Galli unde Tramulius cum acceptore-'sponso vinciseratione videret, mentem mutans: aliud excogitans, Constarebibi, ait, cinos Germanos Burgundia imminere, Reg pra verylure saneuinu prouidendum, ne coma ' et

modo ab exteru occupentur. ΕΠ grus sane prae textus,ut Germanos a Mariae Ditionibus arcerent, eas pro se Franci occuparunt , inuam

tueri defendereque se velle simulabant protinus auitis haereditarijsque Prouincijs exuerunt ac spoliarunt. Nam Tramulius imposito quorundam proditione Diuioni quae urbs caput gentis est, praesidio, totam Burgundiam quamprimum Regis sui potestati subiecit, ac tum ijsdem armis Comitatum Auxerrae, Masconisac Charoloij, Iuris Burgundici Ditiones inuasit.

Erat unus omnium tuoc ingens dolor, cum viderent Mariam Ducem suam,unde auxilium

185쪽

& pupillam non ab hoste aliquo Barbaro, scd

a cognato Rege Prouincijs suis ac patrimonio privari. Ita illa in subditorum suorum animis regnabat, sed iugum Francus imponebat, qui non contentiis Burgundiam rapuisse, plurimas alias eius Ditiones, quas adhuc moriens Carolus Dux possidebat, nullo alio, quam armorum Iure illi eripuit Nimirum vicum illam filio suo Carolo Franciae Delphino coniugem dare non posset, eius saltem magna ex parte patrimonium occuparet. Et profecto totum illi quoque Belgium ademisset, nisi Mariae Maximilianus Frederici III. Imperatoris filius maritus contigisset, qui in Francos arma conuertens, eos Belgicis Prouincijs excedere coegit Burgundiam autem, aliasque Mariae Di

tiones non recepit. Vtinam Franci, cum ad Nauarram recuperandam tot editis libris Reges suos exci-rant, Burgundiae meminissent, quam nullis unquam rationibus Regno suo aderere posisunt. Vtinam non tacerent , minorem Britanniam Iure ad Serenissimam Isabellam Philippi Secundi Hispaniarum Regis filiam pertinuisse. Non ignorant enim Annam Britanniae haeredem

186쪽

GENTIS A vs TRIA AE haeredem Carolo Octauo primum nupsisse, 'M Ludovico deinde Undecimo. Et illa cum ex sar nisaltero matrimonio Isabellam Menricum reliquisset, Henricus sine liberis Obijt, Ilabella mi, Henrici soror ad Philippi Secundi Hispania- .rum Regis nuptias transiit, illique filias duas

Ilabellam Claram Eugeniam, & Catharinam peperit. Vnde fit, ut notissimo Valesiae Domus Iure Britannia Isabel obuenerit, cuius legi timi post eam haeredes fili Oitharinae sunt, quorum unus hodie Sabaudiae Dux est. Se haec Burgundiae Britanniaeque Iura propositum non est hic attingere, quae ad opus aliud

reseruamus.

. Quod si tanta in Austriacis Principibus

ambitio esset, ut Europae Monarchiam inuadere vellent, nunquam Ditiones illas summo sibi .

Iure debitas ab alijs occupari paterentur. Sed malunt publicae paci aliquid concedere quam

Regnorum suorum desaliarum Prouinciarum tranquillitatem quouis tempore labefactare. Nescio an ali adhuc ex Serenissima Au D. M.. striacorum Principum Familia videri possint aut olim Europae Monarchiam appetiuisse, aut rat/re. hodie etiam appetere. Non arbitror tuturam de Maximi

187쪽

Maximiliano Secundo Imperatore sespici nem, qui cummino supra millesimurn qui gentesimum septuagessimo quinto, mense D cembrii, mitijs arsinien inus a maxima Senatorum poloniae MLumniae partepolimiae exelechias esset, abArchiepiscopo Gnes risi proclamatus, Ius suum neglexit, Eleph num Batoreum a nonnullis electum passus est Cra uiae ina m inaugurari Erat enim, Thuano teste, krinceps aqui te ammt,mod mam fortunam nihil merit. desederares, nisi

ipsem fortunam , cs firmiorem alitudinem

ἰ De Ferdinando Secundo hodie Impera tote audebo dicere, tam sanctas ac tacero eius animi cogitationes esse, ut in eas Mocnarchiae totius Europae cupiditas cadere nullon' io osti Is est Imperator, qui sua tu ri velit , aliena non rapere, pacis amantissim etsi propter quorundani. rebellionem dc --.quietan nonnullorum ambitionem hacte . ii habe linacei -- modicet tum illum orbis imperium ambiui Die, cum ereptam sibi contra ius alabentiana, M auiam . Silatam, Deo conatus eius adium

uante

188쪽

CENT AusTRI AC E. IgIuante, recuperauit; cum Daniae Regeni in Germania bellum excitantem tam gloriose repres sit in eidem postea pacem, quam vix sperare ausus fuisset, concestit, cum Mantuae Duca tum ab exercitu suo feliciter occupatum Principi Niuernensi Maiestatis Caesareae Ius agnoscenti restituit ac demum cum armis Alberti Archiducis Principis Belgarum, lictoriss-m Spinotae fortitudine Palatinatum inuasit. Nam cum Fredericus Palatinus Caesari suo Ferdinando Bolaemiae coronam eripere tentauisset,in totam praeterea Germaniam contra eum darma concitasset, non potuit benignisi simus Imperator aliud perditis propemodum Imperiirebus remedium adhibere, quam Pala tinatum inuadere, ut Fredericum ad officiunt reuocaret. Quod si miserabilis Principis alicu ius conditio soleat alios ad commiserationem dc auxilium ferendum mouere debuerunt Re

ges& Principes alis Ferdinando Caesari suppetias ferre, quem exuere Regnis&haereditarijs Prouincijs Princeps subditus moliebatur. Non tulit sane Deus tantam iniuriam Caesari illa- 'tam & vlior ipse latam scelus in eo ita vindicauit, ut exilium pati sit coactus , qui alienum et ii, Imperium

189쪽

lmperium affectarat imo inter homines amis,plius non sit, qui Domino suo legem dicere desiderauit. Verum ut hi pluribus quoque vj persedeamus, satis nunc constat Austriacos Principes Europae Monarchiam nunquam af sectauisse.

nostra dicere Austriaci Principes possunt, Regium esse benefacere re maia audire. Nulla mitiora sunt sceptra, quam ill rum , nulli liberiores subditi, quam qui sub iulis, nulla suavior regendi ratio, quam ea, qua

suos populos gubernant. Summa lenitas in eorum Imperijs est, summa mansuetudo in legibus. Et tamen non desunt hodie, qui clementissimis Principibus illis crudelitatem obij-ciunt, quasi subditos suos nonr ant, sed opprimant Circaeos, inquiunt, non nisi gemituso lamenta miserorum audiuntur, palatia superbis mandatis resonant, omnia planetibus

190쪽

GANYis , Q, R, Ac n. Isa&eiulatibus plenissima sunt. Nullibi in eorum ascis Imperijs tuta innocentia est, non securus Vir. '

:inuma Matronarum pudor exhauriuntur singulorum opes, nemo tam bene natus est, quin seruire cogatur. Ipsa nobilitas seruitute

oppressa est 4 vix libere respirat leges non aliae

sunt, quam Principum, imo quam obscuro- aum quandoque Praefectorum arbitria, nec pro iustitia, sed pro auaritia Sc crudelitate. Sic disserunt scribuntque, qui laoc tempore Elo ciuentiae palmam ambientes, calamo in Austriacos Principes debacchantur. Et certe plura

illi scribere audent, quam pudor honesto orireferre permittat. Ipsa veritas legentibus oculos claudit&linguam retinet, quasi piaculum sit oculos tot mendaciis peruoluendis Occupare ' linguam falsis sernicinibus efferendis praebere. Nec desinunt has ob causas subiectis Genti Austriacae populis libertatem ostendere,

ad eam inuitare auxilium offerre. Ista vis in pi--tividiae estin malignitatis, cui ut os obturemus, id inprimis agendum est, ut ostendamus ustae

Principes Austriacos non Tyrannos esse, sed benignissimos Monarcha, deinde in eorum administratione summam esse moderatio