De Turanii Rufini presbyteri Aquilejensis fide et religione dissertatio cui adjiciuntur propositiones theologicae veteris ecclesiae Aquilejensis monumentis scriptisque suffultae a Josepho Honorio Marzuttini foro Juliensi publice propugnandae in Caes.

61쪽

quod celebratum os Cliariagine anno quadringentesimo supra duodecimum, bienitio a Rufini interitu videlico elapso palam asserere non dubitavit, se jam didicisse a Rufino prcsbytero origin iis peccati propagationem, seu ut ajunt, traducem inliciarii cujus rei historia ab Augustino ita tradiature Aurelius Episcopus dixit sequentia rociantentur. Et recitatum est quod peccatum Adaen ipsi soli obfuerit, et non generi humano Et cum nrocitatum esset, Caelestius dixit; Dixi de traducon peccati dubium me esse ita tamen ut cui do- navit Deus gratiam peritiae consentiam, quian diversa ab eis audivi, qui utique in Ecclesian Catholica constituti sunt Presbyteri. k'aulinus a Diaconus dixit: Dic nobis nomina ipsorum. Cae-

Alestius dixit Sanctus Presbyteri usinus Romae, qui mansit cum sancto Pammachio Ego audivin illum dicentem Quia tradux peccati non iun Paulinus Diaconus dixit: Dic nomina et aliorum. n Caelestius dixit Non tibi sussicit unus acerdos i Tn Atque hactenus Caelestius, cuju Verba nonnulli de quileiensi nostro accipienda autumarunt. Iure ne an injuria ΤAdducendi in hunc pulverem et solem Septenie aetat non ignobiles viri, quos Rufini nomino vocitatos et passim cognitos tradit Ontaninius a, ut inde cognosci possit, ad quem

62쪽

Caelestii accusatio pertineat. Extat itaque in pri

mis Divi Ioannis Chrysostomi i Epistola ad

quemdam Rufinum prest terum, qua eumdem rogat ut velit in haeniciam contendero, o quibusdam Monachis subsidio esse, qui post Crudelissimam sociorum internecionem ab ethnicis ea loca incolentibus male habiti mere et pro capite dimicarunt. Extant praetcrea et complures Epistola Sancti Nili di ad alium Rufinum et ipsum Ecclesiasticae militiae addictum, quem ιγαστην idest solitarium appellat, quique ex illomontii 5 et Fontaninii 4 judicio haud sano idem illeos habendus Chrysostomi familiaris, quem Superius attigimus. Quin et Divus Augustinus 5 ad

Paulinum Nolanum cum literas mitteret, eidem commendat humanissimis verbis Rufinum suum, qui Diaconatus muneribus langebatur. Et amicronymo mentionem factam didicimus do Rufinis duobus aliis, quorum alto laudatur in jusdom ad nostrum Aquileiensem Epistola hisce verbis: San- metum quoque Presbyterum Rufinum, ob quan-ndam causam per Romam ediolanum misimus, et oravimus ut nostro animo vos o Rufine Aquia ηleiense videret M., De quo etiam commemorat

Dissilia πιν

63쪽

in Apologiae contra Rufinum libro tortior u Vitin centius, Paulinianus, Eusebius Rufinus Presbynteri quorum Vincentiu multo tempore anten vos Romam venit. Ρaulinianus et Eusebius post marinum veStrae navigationis profecti sunt idostn Christi 598 i Rufinus in causam Claudii post biennium misimus 599y i .n Ad alterum vero datae sunt ab ipso Hieronymo litorae Des judicio

Salomonis, est sections parmii, sic inscriptae r Adrionum Presbyterum Romas. His omnibus addendus alius os Rufinus Divi Prospori semiliari simus, ad quem eruditissimam Do gratia et libero arbitrio pistolam ab eodem divo Prospero, tam fuisse tradunt Pelagianae Historiae Script res et . Venit demum Aquilejensis noster, e-riemque concludit. Ecquis igitur horum docuit Caelestium peccati traducem nequaquam admittendum esse anquirentibus facem praesertΜarius Μercator in Commonitorio fluo per haec verbaris Quaestio contran Catholicam fidem apud nonnullos Syrorum, et

praecipuo in Cilicia a Theodoro quondam Epia ηεcopo oppidi opsuesten iam dudum mota,

nunc usque Penes paucos .... Progenitores Mid

n licet humanigeneris Adam et Epam mortales na Deo creatos, nec quemquam Posterorum suiu Praevaricatione transgressi laesisse, sed sibi

iiDEpis CaXXI. ei Vietor in mih Populi Roman. a Interim August. - . XII.

64쪽

Gon tantum nocuisse, sequo mandati mos apud n Deum fecisse, alterum paenitus nullum IIancn ineptam et non minus inimicam recta sidcin quaestionem sub sanctae recordationi Anasta- sio Romanae Ecclesiae summo Pontifico Rufinusn quondam natione Syrus Romam primus invinnxit, et ut erat argutus, se quidem ab ejus invi-n dia muniens, per e proferre non aufius, et

ii tum crite Britannum onachum tunc decepit,ncumque ad praedictam apprimo imbuit, a n que instituit impiam vanitatem. nix quibus f cito os intelligore hunc omnino esse Rufinum, d quo Caelestius profitetur se iam didicisse tradu-ccm peccati esse reiiciendum, quandoquidem tota temporis adjunctorumque ratio plano ad hunc

unum designandum consentit. Profecto Anastasius ad summum Pontificatus honorem evectu OS anno S98, et ad annum usque Oa illum obtinuit

Iam Vero quonam tempore, percontor ego, fertur divus Hieronymus Rufinum suum Romam aCΜ diolanum misisse Primo nimirum anno, quo ΛΠΩ-

stasius Pontificalem dignitatem adeptus est cumo allato Doctoris nobilissimi testimonio constet Rufinum eumdem anno 599 in Italiam appulisse. Neque vero alio consilio ad diversas hac atque illac civitates viros pracstantissimos miserat, nisi ut earumdem Antistitos ad sententiam de Origenis erroribus pronunciandam impellerent. Quod ipsis ex voto accidisse Hieronymus ipse insintur, dicens:

65쪽

6iu Beati Episcopi Anastasius Romanus), et en nitus inediolanensis), et Chromatius Aquileien-n sis .... pari sententia, quia pari et spiritu, illumn Origenem haereticum denuntiant populis i).nΑtque hoc nimirum tempus fuit, quo Rufinus Syrus, seu mavi dicere, Palaestinus nam Palaestitiae

regio erat cum bria conjuncta , Hieronymi amiacus cum esset, ammachium in primis adiit, coulatis etiam simul viribus et signis adversus rigenem et Rufinum Aquileiensem Interim Cael stius, quemadmodum habetur in Synodo Chari ginensi Rufini amiliaritate et consuetudine in Pammachii domo uti caepit; quo demum contigit,

quemadmodum ex Μercatore Constat, ut non Caelestium modo, sed Pelagium etiam, a quo nomen accepit haeresis suis Rufinus doctrinis imbueret. Ex his omnibus patet, ut animadvertere placuit ipsi Garnorio alias nobis contrario, Rufinum illum qui originalis peccati traducem denegavit, a nostro Aquileiensi esse omnino diversum rerumque adiuncta, quae superius memoravimus, potius cum υτ congruere. Neque obstat, quod hic Hier nymi familiaritate et amica fido usus fuerit; quandoquidem neque Christianae Religionis Auctori

quidquam reverentias et honoris detraxit Isc riotis Apostolorum in numerum Cooptatio; n

que cuipiam ignotum arbitror, tum Augu8 linum,

ii Lib. n. eontra Rufin n. m.

66쪽

GItum Hieronymum pluries in sui Epistolis conquestos esse, quod suos inter discipulos autoresque quidam saepe inventi fuerint, qui vina pelle raudes erroresque nefarios Contegebant,

intus lupi rapaces i).

Ut tamen res omnis clarius eluceat, juvat praeterea acu prope Contingere, et oculis cernere, quemadmodum singula quaeque huiusce facti adjuncta et species alaestino conveniunt, nulla vero ex parte Rufino Aquileiensi, ut propterea ad illum quidem neque unco impacto traduci queant. - Rufinum peccati traducem repudia tem artus ercator Syrum Seulalaestinum ainpellat nostrum Palladius eidem maxime addictus, Heraclides, ipse demum Hieronymus, talum et Aquilojensem nominant. -- Ex eo quod e Cator Sus est ago pronomine quidam sas retconjicere ipsum loqui voluisse de homine non plane noto. Nostri cui nomen non auditum cujus res gestae, et gloria pares Rufinus, de quo Μercatori, Sub Anastasio primum Romam invinis xit inimicam rectae fidei quaestionem dele

Acato originali; n Aquileiensis, de quo nos ipso Hieronymo insteia , in Italiam appulit anno Syricii tertio decimo, Formatisque Literi, Syab Urbe

67쪽

discossit, ante quam Suricius diem suum obiisset, Aquileiamque contendit suos revisuru8, a quorum complexu triginta jam annos divulsus erat, ubi ad Λnastasium Papam literis missis expostulavit, ut so excusatum haberct, quod longis peregrinati nibus jam ante susceptis prope fractus impedi batur, quominus Romam ipse peteret ad criminationes adversariorum dissolvendas i). Aquia tria igitur commoratus est, quandiu summam Christiani imperii Anastasius obtinuit, immo vero, quod probe iam ostendimus a), numquam Seinde dimovit usque ad annum o4, quo scilicet, Gothorum turmis tum primo ingruentibus, Ravennam secessit, si in Pinetensi caenobiola lituit S). Inde eid Innocentio, Anastasii deco fore, iterum Romam vcnit 4 , ibique aliquandiu Consistens, cum totam late Italiam Barbarorum permissam libidini, atque adeo eversam videro

in Siciliam trajecit, ubi in conspectu Rhegii η

hostium furore et flammis miserrime conflagra tis extremo lato concessit. Hinc lique Rufinum Aquileiensem Anastasii tempore numquam mae adfuisse. Rursus Rufinus, a Caelestio commemoratus u Romae mansit cum sancto Pam machio QEcquis autem sibi persuaserit Aquil

i Apolog ad Pontis Anast. n. I. a In eius vita inter P. Aquil Opp. Ο II. Pag. Ε . I Pariter in vita inter P. Aqui Ore Tom ei pag. 21. 4 Paulin Nolan Epist. XLVIL alias XLmae 5 Rufin Praes ad Homi Origeti in lib. Numer.

68쪽

Miensem Rufinum cum ejusmodi adversario iniisse societatom, qui Hieronymo se Prope devoverat, subiectisque iacibus eo Anastasium deduxerat, ut origoniana dogmata anathcmate percelleret i 2 Accedit eodem, quod Caelestius plano loquitur de Rufino adhuc vivo, quandoquidem si de extincto locutus esset, virum, ut mos erat ea tempestate, Beata memoriae et sanctum praedicare

minime dubitasset. orro Aquileiensis Rufinus biennio iam antea, quam supra dictum Concilium

haberetur, e vita migraverat. Ad extremum Rufiniis hic noster ex Origenis opinionibus ac Sontentiis sane non poterat peccati traducem

negare, quippe quia Origenes, quantum ad hoc

attinet, etiam iustos limites praetergressus suit, cum scriberet animas, donec praeterita vita vitia eluant, corporis vinculis Coerceri; quam Prosecto Adamanti sentcntiam nunquam Rufinus amplexus est, ut supra demonstravimus. Quia bus omnibus probo expensis, iure optimo a norius concilidit verba Caelesti et Pelagii, quae protulimus, Syro seu Palaestino congruere, ad Aquilriensem Rufinum nullo modo pertinere. Praeterea nonne iure Suspicari possumus cum cruditissimo Bernardomariam Rul,ois id in Concione calumniose prolatum a Caelestio, et minus diligentor a Mercalore momoratum a P

a Rufin passim in suis polog. a Monument. Aeel. Aqui cap. XIV. n. .

69쪽

Quid ni Caolestius in tantorum virorum COD SPQ-Ctum adductus, interrogatusque a Paulino quid de traduco peccati sentiret, raudulentor et insidiose responderit ne spondit onim, Se diversa ab eis au- η divisse, qui utique in Ecclesia catholica constitu findunt presbyteri. n Et cum Paulinus ad horum, mina recitanda Caelestium compelleret, unum Rufini nomen protulit. Insuper ab eodem Paulino

Provocatus ut caeteros nominatim proferret, haesit ancipiti mente, nec, quod diceret, in promptu

habuit, hac una responsione contentus u Non tibin sufficit unus sacerdos n rosecto in hac tota sermocinatione plures captiosasque ambages scprodunt neque ero quempiam latet, haereticos homines perpetuo solitos confictis fraudibus quaestiones eludere, et veritatem mendaciis vel impudentissimis inobscurare. - Utcumque res est; satis credo, se Rufinus tuetur suis ipse lucubrationibus, praecipue autem luculentissimis verbis rn Igitur consumatam passionibus carnem humaniam, quae in mortem caeciderat per Protopla-nsti lapsum, resurrectionis virtutem reparatam,

nin dextera Dei sedens in altissimis collocavit, ni ct Λpostolus dicit, Qui simul excitas it nos, nsodor fecit in caelestibus i);n et rursiis ri Sed qui imitantes Apostolum quaerebant, non, quod sibi utile esset, sed quod pluribus vo qui

ti Eph. II. . Commenti in Synib. Aquilis. 7.

70쪽

nimitarentur Christum, qui cum esset omnium no iam pro saluto cunctorum humiliatus se descen-ndit in mortem, quo scilicet inveDiretur et inn mortuis vita; dicebant etc. i) , tum etiam his: u Igitur Apostolus Paulus dicit Nunc autemn Christus resurrexit a mortuis, initium dom, intentiam quoniam quidem per hominem mora, nisi Per hominem resurrectio mortuorum SAn cut Onim in Adam omnes moriuntur, ita et in, Christo omnes pioisiciabuntur a n Qui locus Apostoli jam pridem vulgo asserri solitus fuerata Tlleologis, quoties in Omne genus hominum primam illam parentum luem divino iudicio trans mitti propagarique edocebant ut propterea n unum quidem verbum oporteat adiicere ad recti simam Rufini fidem comprobandam, quae e pressa sui atque adeo lucet in opere praeclarissimo, cui Gennadii testimonium ita suffragaturru Proprio labore, immo gratiae Dei dono, expo-nsuit idem Rufinus Symbolum, ut in ejus com-n paratione, alii nec exposuisse credantur Suen Sod ad reliquas etiam criminationes facilius diluendas veniamus. Triennio itaque ab hujusmodi incusatione iam elapso, quinquennio vid licet, ex quo Rufinus mortalem vilae cotiditionem cum immortali beatissimaque permutaverat, D