장음표시 사용
31쪽
llaclenus Scholastici vix verum disceptationis huius punctum attigerant. Illorum plerumque loeutiones aut ambiguae atque incertae erant, aut proeul dubio non ita
perspicuae, ut ex illis liqueret utrum do prima Virginis
conceptione, quam aristam dicunt, incompletam, ut inchoatam, an vero de altera completa et persecta, qua anima
elui coniungitur, eumque informai, disseruerint si . Quo
tactum est, ut sententiae utriusque patroni ad se illos traherent, aut certo pro suo quisque placito exponerent. Omnium
nam s. Demardi sontentiam . quam volores scholastiel de aetiva genor itono dieiam ab eo esse latentur seu nierpretantur. ut suo loco videlaiamus. Idem dieiio de ipsis vetustiori-hus Seholastieis ineipiens ab illorum aistro Petro Lombardo. Siquidem .etores illi doetores longo aliter eas dieiiones intollietobant eonripi famelum, vel eoneipi alae laba originili, ae intelligant assertores pias semtontiae pro gratuita quam aliquis ala ho originali per gratiam christi
sortiatur praeservatione. Namque apud volares, alquo apud ipsum Λ- quinalem in sane ila in coneoptionis nulla si mentio gratiae Christi. sed poetantur primordia naturae, per quas aliquis ex vi et modo ipsius eoru pilonis. indeprellanter a meritis eleratia Christi, e et piatur sane i , seiliret aut eum lusiliis originali. autrum Malia eiusmodi eonditioni e eruenter infusa; ita ut apud eos e
elo uno Iaho originali nihil aliud suo
rit, quam ex vi originis habero sanetllatem, vol donum aliquod natura superadditum, at quo huius ortina iario stipiti transfundendum in postmros datum. 2. Item, tenent peccatum originale magis pertinera ad naturam. quam ad personam, masi ad carnem, quam ad animam; si primo insa re earnem, postea animam per ipsam unionem eum inlaeta earno seminaliter eo epta. I. Boeoni peceato Originali eorpus inset ex eo quod in semine eeriae ad iustitiam originalem in prolom transfundendam requisilao dispositiones desint, quasata lui innoeenil inerannanimam vero ex eo. quia si in socii eorporis forma. d. Loquuntur do peceato originali quatenus per ae et primi liter in- seii naturam. quod pi r ordinariam
generationem una eum natura transsundatur; siiqua ah ordinaria pono. ratione. non per chrisit gratiam. sed per solam vulneris naturae in par -
32쪽
Deile primus, qui anal liea ratione contro ersiam in suas distinxerit partes, accurateque exposuerit, s. Bonaventura merito existimatur. Verum et ipse, ut innuimus, in adversam sententiam propendere visus est, vel saltem quando quo piae favere senientiae, quandoque vero ab eadem re
libus eurationem separabile, per a ridens vero et e sequenter de eo dem loquuntur ut derivato in animam ei perisonam, per solam gratiae infusionem eurabili. 5. Negant aio originali da quo disserunt, oin poni diraeie gratiam. 6. Loquunturdo poetalo originali. a quo immun tas potuerit haberi. non pser gratiam, sed aliis omnino modis quos ipsi r e sent. 7. Verba saetunt de Meraio originali .euius contagium per gratiam quae nune datur,totaliter auferri non itiniost, nisi per extraordinariam gratiam defeetus contagionis natura tollatur a parentibus. 8. Λguni demum de peceato originali, a quo nee ipsum Vethum inearnatum . si ordinario modo e replum luisset, politiiset esse liberum. Contra vero qui senioni iam piam propugnant nihil horum admittunt, nee tali sensu eam adstruunt; sed tenent, ex sola Christi gratia praeoeeu palam suisse B. M. Vir inis animam in momento ei
creationis et conivnelionis eum eo pore. qua satium est ut immunis sese aretur ab illa maeula quam sua planatura e traxisset. At quo hae ra limn componunt ea quas in spoeiem contraria v Identur tum in s. Thrima. um in aliis Boetoribus. eum inis dum heatam virginem immunem fuisso asserunt sive ab originali sita ab actuali eulpa. lnterdum vero eam originali eulpae Ohnoxiam uitio amrmani ; nempe suisse immunem eratia et meritis Redemptoris, ohnoxiam autem vi generationis caris
quintilis de beati inmae Virginium,
parae immaculata Coneeptione sol. tendis, quod primum prodiit Pomaniae 465 lerita v pro editio adornata est Patavii 1720, ae iuro puleherrimum opuseulum diei inr. Neqne ab his abludit epictris i mi ta Ioannosa s. Thonia. vir apprime doeius, quilo suo cursu Theologies Lugduni 1663 loni. I, in Traei. Ba approtul
tinus est inter qualuor primores schola hilaos de quo lateri eoaimur. iiraeiae sententiae pro puenatorem
fuisse in lib. 3, soni. dist. 3. art. a .
aestione i l. s. non a ventura clarius prae eoioris tanet a puneium praesonii controversias, inquirit
contractionem'. . . Ipse Vero senistentiae neganti adhaeret. . cum tamen s. Doetor ad nseantem sententiam adserendam argumenta asserat
33쪽
- 17 Cum haec agerentur, in medium prodiit, ut diximus, Scotus acerrimi ingenii vir, qui in illa Scholae sorbonicae parisiensis celebritate, publica quam habuit, uti sertur, disceptatione strenue adeo piam sententiam adversus parisienses doctores propugnavit, ut ex illo tempore per gradus veluti quosdam scholarum sero Omnium suffragio comprobata fuerit, communisquo plane evaserit si . Quod vero voto Scotus adstruxerat ac vindicaverat, si uti vera haec disputatio parisiensis admittitur, scriptis etiam deinde praestitit, in Commentariis videlicet suis in Magistrum sententiarum i2l. Iam vero tum in publico congressu, tum in Commentariis novam veluti basim eontroversiae huic substruxit, atque argumenta ipsa adversariorum magna ex parte in rem suam eonvertit, quaeque o Seriptura ac Patribus obiiciebantur admirabili prorsus ratione dissolvit. Haec idoneo Ioeo discutiemus. Interim animadvertimus eo Scotum successu piam Sententiam propugnasse, ut eam iamiam collabentem
quae ex poenali lihus huius vitas da euntur. quas beata Virgo passa mi. aeontagione earnis contraeta vi naturalis generationis, o generalibus en alis Seriplurae ei sa. Patrum, et ex
dimitate christi Redemptoris, nihil
velat quominus sententia a. Bona- pniura ad sehola sileorum primet plapaulo anto exposita rex elue. Cei rum sora leus Doetor in posteri ribus seripiis suis plas omnino ge tentias adstipula lus put en eius veris
M ox Sorm. 2 de Mala virgine Maria, tom. I. eius opp. edit. Rom. 1596, pag. 389. eol. 2. Domina nostra tuum ena gratia praerentensa in aua
raei nisi speetali stratia praevenis, praeservataque fumel. Solus enim
Filius virginis suu ah orsinali
eulpa immunis. et ipsa Mater eius virgo. credendum est enim quod nono sanetimationis genere. in eius eo epitonia primordio Spiris Sanetus eam a Meemo originali
non quod infuit, sed quod infuisset redemit, atque lingulari gratia
praeservanu . Haee si tonseras eum antea dieiis es diverso sensu Sehol alieorum et patronorum piae sententiam palphit quam hen simul eo gruant. Praeterea ut videhimus . naventura auetor fuit ordini suo, ut testum eri raret immaeulatae Vie-xinis Coneeptionis.lli Da hae eoiebri dispulatione
postea loquemur agenti s adversus Latinoium.
Mil. Lugd. 1659. Tomi VII, pari. I.
34쪽
iustauraverit, ea inqua vi e tricem reddiderit. Siquidem nova luce effulsit, communiorquμ esi facia. Etenim ipso insequentibus doctoribus arma praecipua suppeditavit ad asserendum B. Virgini singularo hoc privilegium vindicandumque, immo vero essecit ut deinceps se-alum sub hoc immaculatae Conceptionis nomine iamdiu ali-eubi institutum in omnes catholicas regiones propagaretur. Sane celebrari exinde coepit eiusmodi solemnitas in oratorio Ecclesiae romanae coram patrum Cardinalium coli
gio, opera Nicolai III, seu ut alii autumant Clementis V sl . Quod exemplum sibi imitandum brevi aliae ecclesiae proposuerunt, praecipuo vero regulares religiosorum familiae Benedictinorum. Cisierciensium ac Coelestinorum, nee nou Carmelitarum, Τ rinitariorum Redemptionis captivorum a Mercede nuncupatorum, Λugustinensium atque ita porro. Franei scalium ordo hac in parte prae aliis enituit, qui iam a
seculo XIlI ineunto sestum istud in omnibus cuiusvis coenobii ecclesiis singulari pietatis sensu ac solemni late cel braro consuevit, prout constitutum otiam fuerat in generali pisano conventu, quem Capitulum vocant, cum f. Bonaventura universi ordinis seraphici generalem ageret ministrum s 2 . Verum hac ipsa serme aetate conligit ut maiori animorum contentione in scholis controversia de immaculato B. Virginis Conceptu sive pro assirmante, sive pro negante sententia agitaretur. Praevalebat si quidem in dies magis pia sententia negans B. Virginem originalem contraxisse labem, atque latius propagabatur; adeo ut illam adoptaverit suamque essecorit sorbonica Facultas, quae antea eidem adversabatur. Franci Scales qui Minoritae nuncupantur, Seholae
e. 24, Io. Baeho et Franci Martini id reserunt Avenion eontisti se in Melosia FF. Ordinis Carmolitarum.
miliis Pisanis quibus praefuit s. B ventura: Iussum irem esι υι notae
35쪽
- 19 scolisti eas addicti eam sibi peculiari ratione x indieaudam um pSerunt. Contra vero qui parti assirmanti Is Virginem ineoneeptu suisse originali noxa maeulatam pugnaciter nil haeserunt, quorum plerique ad Praedicatorum ordinem spectabant, haud minori studio pro suscepta causa decertabant. Λ1que hine duplex veluti acies in campum prodivit, quae ad haee serme lompora inter se dimicare non destilli. Diversus porro fuit pugnae exitus. Quandoquidem
pia sententia brevi universas pene academias catholicas pervasit, communis essecla est, nec pauci ex adversariorum
castris ad propugnatores virginei privilegii transierunt sit; ipsam fidelis populi multitudinem qua latissime patet penetravit; ac festum de Conceptione ubique gentium in
stitulum, et ab Ecelesia catholica universa confirmatum est atque sancitum. Verum hic ipso favor studium inellavit adversae partis, quae nulli pepercit industriae, ut sente tiae negantis propagationi obsisteret. Exinde publicae ac privatae concertationes, libri magno numero pro utroquo placito conscripti, atque in ipsis ad populum e suggestu concionibus non raro animi oratorum incalescebant. Interdum nolis ac consuris alternis doctrinae contrariae vicissimi nurebantur, ut si cum dissidia servent, ac pro veritalo pars quaelibet decertare arbitratur stri. Quo in numero celebres recensentur theses quas sibi propugnandas in sorbonica academia suscepit Ioannes a Montes no e Praedicatorum ordino ad gradum doctoratus obtinendum. Ilae numero quatuor fuerunt, quibus, uno excepto Christo, omnes ac singulos ex Ada progenitos Originaria labe inlaelos fuisse adstruebat, adversantemque
ea ipsis doctor hus Faeultatis parisiensis. quas antea, ut innuimus, eo trariam doeirinam sectahatur praee puo oh auetoritatem Nagistri Mnlon. iarum, non pauci fuerunt ex ipso Praediratorum ordino, qui deinde piam sententiam tuiti sunt. Boruineatalogum plures texuerunt. Verum de his postea disseremus.
36쪽
- 20 Sententiam, quae ex illorum censu B. Virginem excipit ui Seripturis saeris fideique aperte contrariam traducebat si . Parisiensos doeiores, qui non ita pridem animum suum admodum proclivem erga B. Virginis privilegium pales erant ilicet vero non constei, ut nonnulli autuman l. deere tum eos tulisse, quo caverunt ne quis e suis alumnis quidquam quavis ratione decertans propugnaret, quod immuni talis privilegio adversaretur , aegro omnino nee sine indi
gnatione tulerunt eiusmodi theses a Ioanne propositas set .
Immo vero theses singulas singulis censuris nolarunt. Fac ullas theologica universa hanc censuram probavit, ac dein temporis
at Propositiones quidem a uomtosono propositae atque censura n latae suerunt numero quatuordecim; sed quatuor lanium sunt, quae adrsm nostram roseruntur; nempe X.
Non omnem hominem praeter Chrsalum mntraaisse ab Adam perem tum originale est expressa e tra idem. xl. Beatam Mariam r. et Dei Geniuisem non eontrarissaporeatum oris istae est expresse et, ea filom. xl l . ramum eontra
Seripturam saeram est unum fi minem esse eae tum a pereala
originali. praeter Christum, si lai deem homines poneremur eam. pri. XII l. Magis est eontra Ser pluram raeram, Malam Virginem non esse eonreptam in pereato originali quam asserere tuam fuisse simul beatam et Hadrirem M instanti suae eoneeptionis, vel a elimati his, net Dista unitam humata ire.
Quas quidem omnos Et singulas thesos variis e suris a saera Faetallato notatas sunt. CL Natalom Alex. IIisi.
EMes. ine. XIll ei XIV, eap. 3,ari. 23. ct. Praeteros ires hae de ra traetatus eard. Potri de Illineo ad ep. sus Ioannem a Noniesono in Appendire ad lomum I, opp. Io. Gersoni ex
24 ad non obscura eruitur ex ea molita Ioanne Baeon . qui ea semis
aetate norohat suam ex Bellarmino De aeriptor vi ecclesiastitia notuitauh Clomonis VI, et Ohilus diei iuranno 1346, vel ex Trithemto anno
350 , quique in 4 Senient. Ust. 2
quaest. d. ar. 3 seripsit: a multis annis di putatum est inter theolo. sos in L niseratioti a parisimi, et oroniensi, et tihique determinatum . quod sanetum est Co emimnem heriae Marisa relebrare, MOLIo remeetu ad eius MnesiMalim nem: et in dielis L nieerat alitu,
Falsum Itaque est Quod reseri Sirotri lib. s. opp. cii. e. 5, lom. l. pag. 504,
eripvsse Meonotn, lune temporia M. niversitatem parisiensem tulisse d reptum quo ea veret ne elut alumni exeathedra Meeroni. aut ad umerent in eo lusion thias quidpiam quod adversaretur immaeulalae conceptioni. Λ si non semel hune auctorem parum erilleum in sua historia expertus sum.
37쪽
- 24 progressu iurisiurandi religione obstringendos edixit. quoi quot ad academiae gradus aspirarent, ut pro viribuq piam de immunitate sententiam tuerentur sit. Cum interim Ioannes a Montemno ex hac sententia ad anti papam Clementem VI lΛ enione sedentem appellasset, hic sententiam a Facultate latam confirmavit, nee seli eius Ioanni negotium cessit apud Urbanum VI Romae degentem. Recruduit ex hoc conssictu controversia inter patrocinatores Ioannis et fautores Moli: qua de causa laclum est, ut qui rindicias susceperini Ioannis a Moni sono, m lestias non paucas tolerarent i2 . Atque hunc in modum alternae velitationes et querelae inter utramque pari m usque ad celebratum basileense Concilium anno 1431 sunt protractae. In hoc consessu causa discutienda de immacu
lato Virginis Conceptu proposita est. Theologi utrimque
quaestionem versarunt. Adversus immunitatem strenue de
pugnavit celebris p. Ioannes a Montenigro ex Praedicatorum ordine, pro immunitate vero haud minori cum ingenii et eru
ditionis laude arma sumpsit doctus Ioannes segoviensis, ath
liei regis ad Concilium orator s3 . Concilii patres ut maturius
Discopi aliis In concilio hasileensi. P Ioannos
mo ex Potro De Alllaeo. qui irael
lum seripsit e tra Ioannem da Ilom tesono ad tuendam eensuram Facu
talis parisiensis anno 138 , quo I
annis thoses damnatas fiunt, longe prohabilius eonfiat, adhue ii rumluisse in illa aeademia pro utraque sontentia deeerrare.
iii Nempe iuramento hoe eoepiti niversitas parisiensis eandidatos suos adstrinaere post conellium hasilo se, ut ex eiusdem lormula ex hibita a Nat. Alexandro loe. til. e. 5,
Ioannia de Montes no causam imprudenter susceperunt,el auelori tale sua inoeorunt ne hominos nostri e suis rae saerae Facultatis subseri renutalso arbitra it s. Thomas doeirinam acadmiae et episeopi parisiensis lu- dieio petitam. Propterea doeendi eo tonandique munere gradibusqualheologiela prorsus nostris intordia elum est: ei quamvis postliminio omnes aut plurimi ad eonditionas a saera Facultate sibi imperatas ex quendas praesto fuerint, viros ae demi eos nectere non potuerunt, et annos solidos vigintiquinque ah amisdemia manserunt ex lusi.
est huiua theologi suporsunt typia edita Illegationas et Aria mota pro immaeulata conreptione beatissimae Firginis pro informa tione Patrum conesti hasve sis i
38쪽
ad agitatae eonsi vergiae desinitionem progrederentur. p. I anni a Turrecremata viro doctissimo in mandatis dederunt. ut testimonia ex antiquis auctoribus in unum colligeret quae viderentur adversanti favere sententiae. Quod ipse magna soduli lato prae si illi in varias classes distinguens auctoritates a so eongos las in oppro . eui illulum Deil De teruate
Conceptionis si Seriplum istud ob divorsos iu mulius in Concilio ex ei latos numquam Ax nodo oblatum sui l. Cum perbiennium emuo amplius ros discussa esset, domu in basis enses patres, praeside Cardinali a relatensi, et agento Ioanno a Segovia anno 1439 sess. XXXVI deor sum tulerunt euius duplex suit Ohioetum. Videlicol desinitum eo prius est doctrinam do immaculato Virginis Cone optu pium osse. et ab omnibus catholicis lenondam, tum cultui ecclesiastico fideiquo entholicao esse consonam, indietumque ost silentium advorsae pariis sauioribus s2l. Deinde vero confirmatum est sestum sub coneeptionis nomino hae tenus celebratum, atque in posterum sub eodem titulo ab omnibus ecclesiis e
opera ei studio Petri De Aleta eoli ria. Vol. in lal. Bruxelli, 4664. sal noe opus domum prodiit B mae per Antonium Blandum M. MI. R Eiusmodi sunt verha concilii apud Hardolvium Aeta conesi. tom.
VIII, eo . 1266. Nos diligenter imapretis auetoritalidus et rationibus, quae iam a Nurihus annis in ρου eis relationibus ea paria utriusquae trinae eoram hae saneta Anodo allegatae sum. aliisque etiam plurimis auper hae re visis, ei multirae sideratione pensviti. doetrinam tuam disserentem gloriosam Irim sinam Dei Genitrieem Mariam prae. xeniola et operante divini 1 timinis stralia singulari numquam aciuta ter mhiaeuissa orioinali pueris; aed immunem semper fuissa ab
omni originali et avitiali eulpa, san.
eiamque et immaculatami tanquampiam ei eonsonam ui reelestiari
eo, sidei catholieae, recine rationiel aueraa serimurae, ah omni arathoistis approbandam pore, tenendam. et amplectendum don mus et declaramus, nullique de e toro licuum esse m eontrarium praedicare aeu docere. Ubi sedulo animad ertondum est, Cone ilium hasileonis minime diserto si ea pro ae vii sdei doema donnixi his immaculatam Virginis conreptionem, sed solum docta rasas, Illam sententiam, quas stat pro Immaculato conreptumam esse eo nonam euilui eredeat
39쪽
At quaesii oui extinguendas impar prorsus fuit basileense decretum utpote editum a Srnodo ο ἴγδει, alqua sellismaiiea post discessum legalorum logii imi ponii seis Eugenii l V, a quo S1nodus fuit repudiata. Exinde novae Oxeilatae turbae, quas reeonsero non vacat, donee Sixius IV ad eomposeendos lum ullus, qui in Italia pariter exoriebantur anno
1476 a ui 1477 sit constitutionem edidit, qua plures indulgentias in perpetuum iis concessii qui Osseium canoni
cum roeitarent, aut Missae do immaculata Conceptione interessent, ut suo loco reseremus.
Cum vero nova orta dissidia suissent inter utriusque contrarii placi ii adstipulatores circa eiusdem Consilluli mnis intelligentiam, novam idem Pontifex Constitutionem vulgavit anno 1482, qua improbat Oxpositiones a savioribus adversae pariis, praeeipue vero a Bandollo exeogitatas l2J; damnat praeterea, atque excommunicatione latae sententiae eos muletal, qui alterutri placito haeresis notam assu geroni. Λnno denique insequenti, nompo 4483, tertiam Constilu-
conreptione, quaa tam per rom nam quum per esicia eretesias serta idus deeembris antiqua et laudat li eonsuetudine eelebraturi statui. mus et ordinamus eamdem relebri
talem praefaria dis in omnibus ee- esea iis, monasteriis et e ventibus ehristianae religionis, auh nomina neoptionis μιιiris laudous e
'o Νεmpe eum data fuerit prima hare Constitutio a Sirio IV dia 27sebruarii, hine si, ut in supputationereelesiasilea mae olim penes rom. Pontinees in usu orat, quaque anni inei plebant a domini ea Inearnationasoti dia 25 mariti. spselat ad annum 476; in supputationa vero et ul. ad annum 1477, eum huius initium suis mero lue a dio 1 ianuarii. Irare autem Consiliuito ineipit: cum praeeelsa. 2 siquidem Bandellus typia Bo.noniensibus opusculum ediderat euititulum feeit: Tractatus de alvula ri puritate ei praerogativa conceptionis Christi, in cuius priori parte
insinuat, seni liam de praeservatio. ne beatae Virginis ab originali poe-eato esso e ira fidem, erroneam, haeretieam, impiam, item precare ei haereticos esse appellandos, qui eam defendunt vel amrmant. In p steriori autem parte ad rationem II desumptam ex indulgentia a fiixio IV eoncessa recitantibus conrepitonia eium, respondot, s si ivitatem et indolaonitam istam intelligendam ea se da sola e neoptione spirituali, seu
40쪽
tionem adiecit, qua omnia in praecedenti Bulla eontenta confirmat, praeposteras reprobat interpretationes omnos, excommunicationique omnes illos subiecit, qui suis in concionibus, aut alia ratione contrarium quidpiam asserere
ausi fuerint iij. Nostri haud est instituti cetera singillatim persequi sive quae ab eodem Sixto IV, sive quao ab Iulio II pro virgineo privilegio acta sunt, aut peculiares institutiones
atque controversias denuo Qxortas inter viros doctissimos illius aetatis referre, cum parum conserat ad rem nostram
Iuterdum accidit, ut semel ac contentio aliqua suborta est, qui alterutram disputantium sententiam amplexi sunt, eam prosequantur studio partium potius quam v ritatis amore permoti . Idipsum plano contigisse videtur in controversia quam prae manibus habemus. Grave profecto vulnus e Sixti IV Constitutionibus iussietum videbatur sententiae, quae privilegio adversatur, atque ex sollemnitalis do B. Virginis Conceptu in Ecclesiam prope universam propagation . Νihilo tamen secius nunquam desuere, qui aut editis libris, aut pro concione, aut in disputationibus publicis piam sententiam impugnarent. Cum celebraretur tridentina Synodus, immaeulati vi ginei Conceptus fautores nacti occasionem sunt ex materia, quae versabatur in sessiono V de peccato originali adversus novatores, hortandi eiusdem Coneilii patres, ut dogmatico decreto domesticam hanc controversiam dirimerent. In quo primas partes habuit card. Paceceo hispinus; quamvis porro plerique patres eidem saverent, reluctantibus nihilominus
1l Ilaee evictris osa constitu- quasqua lueipit pari lar Grare Nimistio, quae Corpori Iuris insarta est, edita pridie non. isti dia 4 sepi. 1485