장음표시 사용
341쪽
g. 205. Difficultates in scriptis deuterocanonicis 335
lior linguarum et antiquitatum orientalium cognitio. Bestant nihilominus difficultates' non contemnendae, quae, qua possint ratione commodius solvi, dispiciamus. - Caelerum notatu dignissimum est, quod scribit Car. Da v. Ilgen in praelatione ad opus: Die Ge- schichte Tobi's. Jena I 8o O. 9Mentis imbecillitati Theologorum Protestantium priorum temporum imputandum, quod errores tantum et desectus horum librorum deutero canonicorum) detegere. et existimationem illorum elevare fit uduerint; Praerogativag Vero et emolumenta inde haurienda de industria silentio presserint; atque eo tantum tetenderint, ut auctoritatem librorum Ρro-tO- canonicorum extollerent. Quaerebant in illis col-1isiones cum libris prolo- canonicis V. F., inVestigabant errores dogmaticos; detegebant salsas doctrinas morale si invenisse sibi visi sunt multitudinem mendorum contra chron Ologia In; quin animadverterint, eritices licentiam aliquando aggeres sacros, quibus lectos libros proto 3 canonicos adeo Securos putabant, transcensuram . illosque eadem severitate dijudicatuis 'rain. - Et longe ante ipsum D rus ius ' 1616.3, vira moderatione inter Protestantes celebris, in Observ. Sacr. occasione difficultatum in partibus deuter canonicis liberi Esther ait. , Quum a tempore, quo libri hi scripti sunt, distemus maxime, neque historiae tam remotorum geculoruin notitiam habeamus, nisi obscurissimam , non licet nobis absque temeritate ob historicas, aut chronologicas conjecturas illud rejicere, quod ην auctoribus, qui nobis proximiores fuerunt temporibus illis. receptum no Vimus, quin iis, quae nos morantur, dissicultatibus deterrerentur.a
Inter recentiores doctores catholicos de auctoritale divina librorum deutero canonicorum omnium additis dictis classicia Patrum egerunt: Dan. Toben E in Institi. S. Scripturae Pari. I. Vindob. I 8Iέ, et anonymus in dissertatione de divina auctoritate de uterocan. U. T. librorum et partium. Jau'-rnia I 8 IS.
342쪽
Baruch perhibetur filius Neriae, filii Maapaeae vel Maasiae), filii Zedelitae, filii Asadiae svel Sed ei), filii
Chelhiae, qui celebrior quidem, neque tamen gaee dos ille fuisse videtur, qui sub Iosia antiquum eXem plar legis Mosis in templo invenit. An noster Baruch sit ille , qui erat notarius Ieremiae , et patrem quoque Neriam habuit, dubitari potest, quia id, licet memoratu dignum, in inscriptione tam en, etsi prolixa, non annotatur, et quia notarius Ieremiae, Post eversa Ierosolyma in Aegyptum commigravit, Ier. 43, 6. , quum noster anno quinto ab evergis Ierosolymis, in Babylonia Vergelur, sed potuit, Baruchus, Ieremia mortuo, mox ex Aegypto in Babyloniam migrare. Si Eichhornius E in 1 e i t. in die apocryphi schen Bucherd e 8 A. T. S. 377 - 378., hunc annum 5tum a depor talione Iechoniae numerat, repugnantem sibi habet locum Baruch c. I, 2. , ubi eversio Ierosolymorum Praecessisse narratur; neque Judaeus quiscunque historiae suae adeo ignarus fingi potest, qui deportationem Jechoniae distinguere ab eversione Ierosolymorum non
g. 2Oz. Argumentum libri Baruch. I. Prologusu narrat I, I 3, 8., Baruchum anno , sto Post excidium derosolymorum, Praelegisse Iibrum
343쪽
S. lloet. Argumentum libri Baruch. 33
suum regi Iechoniae et populo in Babylonia ad fluvium Sud vel Sodi, atque populum ad Ρoenitentiam suis geconversum, et librum eum epistola et muneribus Jerosolyma misisse. II. Tractatus libri A, 9-5, 9., eoibet, 3, 9-4, 8. adhortationem ad sapientiam et legis observationem. Inducitur 4, 9-29, Vidua urbs Ierusalem, se et filios suos fise reditus recreans; et sequitur 4 , 30-5, 9. re8Ponsum , ssem hanc confirmans. ΙΙΙ.ΕΡ istola , Ieremiae, c. 6., in qua Vanitas idololorum ostenditur, et exsules in Babylonia monentur, ut ab idololatria caVeant.
q. 2o8. Difficultates libri Baruch.
Si exgules I, 7. munera mittunt Iero8olyma, quae urbs I. a. incensa et eversa fuisse resertur, nulla est difficultas, siquidem etiam Ier. 43, 5. , octoginta Judaei deserunt munera in urbem eversam; inter ruderanemΡe nonnunquam offerebantur sacrificia, quod 23tio anno Nebucadnegaris, id est, eodem hoc bio anno ab eversi8 Ierosolymis, quo Jer. 52, 30. Omnes reliquiae Iudaeorum deportatae sunt, cessasse, exsulibus in Babylonia adhucdum ignotum erat. - Vix majorem dimincultatem creat, quod I, 8. refertur, sacerdotem JOjahimum aliqua Vaga argentea, quae rex Zidhias fieri curaVerat, recesi 8se; nam Iudaei in Babylonia vasa quaepiam redimere potuerunt. Neque dicatur, ga-cerdotem magnum id temporis suisse Sera jam, non Io-jallimum; nam Seraja eversis Ierosolymis interfectus fuit, Ier. 52, 24. 27., et reliquiae Iudaeorum in Iudaea, sPectatissimum Io jahimum, qui singillatim nominatur. sacerdotem magnum Venerari Poterant.
Majoris momenti egi, I, xl. Nebucad negarem et filium ejus Baltasarem memorari, quum Evilmerodach, non Baltasar Belschagar esset successor Nehucad negaris. - BegΡondemus, Baltasaris nomen Vel ex errore librariorum descendere, vel suisse titulum cujuslibet 22
344쪽
a18 208. Dissi eultates libri Baruch.
filii successoris, aut Evilmerodachum fuisse binominem. - Fluvius Sud vel Sodi, I, 4., est Euphrates, qui hoc nomen inde adeptus est . quod non modo tractus terrae circa Rusam et Baggoram, sed omnes quoquo
pagi Babyloniae, Arabice ola in So Vad, dicuntur, uti ex Annalibus Mostemicis Abulis dae constat. f. et o 9. Lingua libri Baruch. 'De exemplari aliquo Hebraico Baruchi nulla est apud antiquos mentio. Hebraismi textus Graeci a Iudaeo Graece scribente repeti possunt; nequidem ex
Phragi I, IO. etro in σατε. μαννα, facite manna, textum
Bebraeum colligere licet, siquidem etiam interpres Alexandrinu8 Jerem. 4I, 5. Per μαννα reddidit. uti αινα in Graeci late Iudaica pro π pn veniret, prout et Suidas explicat, cons. Suidae et Phavorini Gl O g g. sacrae e x e d. Ε r n e s t i p. 86. Ast quum in Barucho nulla occurrant eloquentiae Graecae vegliis gia : liber in recentiorem aetatem, qua Iudaei Graece scribebant, non est removendu8, quod collatum cum memorato μαννια et cum Hebraismis frequentibus, veram demonstrat gententiam . quae librum Hebraice scriptum fuisse statuit.
g. 21 O. De epistola Ieremiae e 6. libri Baruch. Scripta est haec epistola ad Iudaeos post excidium
Ierosolymorum in Babyloniam deportato g. - Genuinam esse Ieremiae hanc epistolam ex orationis conso matione, atque argumento, rebusque aetati Ieremiae et instituto convenientibus, recte statuitur. Eam habe-hant Iudaei et Ieremiae esse agnoscebant, ut palet ex 2 Maec. 2, 2-5. Sunt et Patres, qui Ieremiae esse epistolam confirment: Cyprianus de Orat. domin. Cyrillus Ieros. Catech. IV., Athanasius in epist. sest. Hilarius in Prolog. eXPlan. in Psal. -
345쪽
S. 21 o. De epistola Ieremiae c. 6 libri Baruth. 33s
Deest quidem ut Baruchi prophelia iέ Codd. hebr. ; ast
Hebraeam esse orationem epistola loquitur. CL Bendt-g en Excit. erit.. - Ηis non Oh stantibu g tamen non pavici negant, hanc epistolam esse Ieremiae I. Quia deest omnig forma, qua temporibus illis antiquis utebantur. qui epistolas scribebant. - Αst id etiam eaderet in cap. as Ierem . . in quo idem desectus observatur. II. Quia in hac epistola dicitur, exilium Babylonicum duraturum septem generationibus, dum Ierem. 29, Io. dicitur, illud futurum To annorum. -- Verum apud antiis quos reperiuntur generationes 10O, SO, SO, Io anno. Tum . VOX Fava se aetas, generatio significat h. I. spatium decem snnorum. Sic etiam Diogenes Laert.
in vita Pythagorae lib. 8 scribit, scholam Pythagorasas aetatibus generationibus substitisse ad exprimenis dum, illam 1 so annis stetisse. CL Biel in. nov. Thesaur. ex edit. Schleu8neri Lissiae 1820 g. V. γενεαSanubio liter Erlauterungen der bibl. Geschichte P. 390 - 399. Der e s er, die h. Schrist des a. T. pari. 4tae VOI. udo. g. 2II. versiones Ithri Baruch. Antiquae ἰibri Baruch versiones Latinae sunt duae. altera in Vulgata, et altera a Iosepho Maria a S. Caro Romae I 688 edita; Itraque est antiquior Hieronymo, qui librum Baruch non Vertit. - In polygIottis Londinensibus excusa est versio Arabica et Syriaca, et in Parisiensibus alia habetur Syriaca,
quae a nostro textu in multis dissentit. - Fons harum omnium Versionum est eXemplar Graecum; aetas ignota est.
s. 212. Auctoritas canonica ilhri Baruch.
Liber prophetae Baruch I. continebatur in versione Alexandr. quae authentica, et Vulgata Iudaeorum graecorum erat. II. Constitutiones sic dictae AP o. ga '
346쪽
34o g. et Ist. Auctoritas canonica libri Baruch. t olorum lib. 5. c. ult. testantur, Iudaeos die proinpitiationis in synagogis legere librum Baruch cum Threαnis; ex quo palam sit, Iudaeos extra Palaestinam huno librum a canone non reiecisse. III. In antiquissimis catalogis S S. LL. sub nomine Ieremiae eontinetur, cum pars vaticiniorum Jeremiae haberetur, ut diserte annotat Augustinus de civit. Dei XVIII, 35. - Ιv. ceu liber divinus allegatur ab antiquissimis P. P. Irenaeo eontra haer. V. , 55, CyΡrrano Testim. lib. II., 6., clemente Alex. Paedag. I, Io, II, 3. Eu g e h i o Demonstr. Evang. VI, 19, X, 3, Tertulliano Sc Orp. c. B, Athanasio de Trin. n. I9, ΗiΡΡOIyto Tom. II. contra haeres. Noet. Ambrogio Serm. 18 in Ps. Cy- villo Hiero g. Catecb. Xl, 15 etc. V. Etiam alii Scripistores S. ex no8tro libro aliqua deprom serunt. CL Baiaxuch I, 15 cum Dan. 9, 2 et Nebem. 9, 32. Baruch et, et eum Dan. 9, 33. Baruch 2, II eum Dan. 9, 15 et Kehem. 9, 10. Baruch 2, 15 eum Dan. 9, 19. Baruch 2, 19 eum
Dan. 9, 18. Barueli 6, 3 eum 2 Maec. 2, 2. - Has traditiones secuta Eccle8ia in Conc. Trid. Se 88. IV. de can. S. Script. librum Baruch canonicum, . et divinum esse declaravit. -
De partibus deutero canonicis libri Danielis.
5. 213. Canticum trium Puerorum.
Quae in versione Alexandrina Dan. 3, 24 - 91 Occuserunt, Praeter orationem AZariae ac Canticum histori- ea gunt, et cum historia in parte Danielis Chaldaica optime conspirant. Canticum aut AZarias, aut unus amicorum ejus, aut Daniel isse e araVerit, retenta subin
347쪽
g. 213. Canticum trium puerorum. 34 istantia laudum in ardente fornace decantatarum. Sandinhichter i. c. p. 4OI. - Lingua, qua hae C Omnia exa rata sunt, Vestigia textus Hebraici vel Chaldaici exhibet ut c. 3, 35. Oro αται, quod e8t aso Statae, et Syriace quoque crudeles, quod ultimum hic loci obtinet, ita quoque V. 37, et gio. Quibusdam haec
non sufficiunt, ut gla luant, canticum Hebraice scriΡ-lum suisse, quia Theodotio illud non ex Hebraico vertit, sed ex versione Alexandrina descripsit; ast Theodotio persaepe a versione Alexandrina recedit, ut dum . bitari possit, an hoc canticum ex versione Alexandrina descripserit, vel textum Hebraicum Verterit. Verinsio nostra Latina ab Hieronymo ex textu Graeco traducta est.
q. 214. Historia Susannae Dan. 25.
Susanna, uxor divitis Iudaei Babylone, in horto a duotius judicibus Iudaeis ad adulterium sollicitatur; quos, etsi indictam meditaturos praevidet, religione lamen ducta, repellit. Ossensi per repulsam in forum vocant Susannam, et testantur, eam in horto deprehensam suis se adulteram, eamque morti addicunt. Quum innocens s d gupplicium duceretur, Daniel, qui pessimos hos judices aliunde nOVigge Videtur, Populum eo adducit, ut examen repetatur, et Daniel interrogat genes gingillatim, sub qua arbore, Vel in quo loco horti adulteram eonspexerint; et quum Primus re8Ρonde-
σαι σε lassov. Posulus confirmat sententiam Danielis,
et hi salsi testes, qui simul judices fuerant, jure talio nis supplicio afficiuntur.
348쪽
g. gis. Difficultates. S. 215. Difficultates.
De hac narratione scribit Hieronymus P r a e s. i u Dan.: saudivi ego quempiam de praeceptoribus Iudae-.Orum, cum Susannae derideret historiam, et a Grae-vco, nescio quo, eam diceret esse confictam, illud vos ponere, quod Origeni quoque opposuit Asricanus,
, etymologias has, απo του σχισαι , τουννου πρισαι, de Graeco germons descendere. Cujus rei
sintelligentiam nostris hanc possumug dare, ut Verbi .gratia dicamus, de arbore ilice dixisse illum: illi- ωc o pereas; et a Ienti goo: iniente te comminuat .angelus, Vel non lente pereas, aut 1 e n tus, id est fle- ωxibilis ducaris ad mortem.α-Αst excepta Paronomasia nihil occurrit, quod fieri non potuisset; etiam, quod Dan. IE, 65 in Verg. Alex. dicitur Veram historiam arguit. Judaeus Hellenista historiam Susannae ex antiis qui ori documento Danieli g desumsit, et ita, ut eam nuno habemus, exaravit; paronomasia illa nil aliud exprimitur, quam gententia mortis horum duorum judicum. - Objiciunt quidem i. tumultuarium judicium seniorum et ipsius quoque Danielis a forma orientalis judicii penitus abhorrere. - Αst quot judicia tumultuaria et Praecipitanter Ρeracta non sunt 3 - Etiam innocens Naboth a Reg. 2I ob testimonium duorum salsorum tegintium capite damnatus est. Num vero Susanna inaudita eo demnata suerit ob brevitatem qua historia haeo narratur, definiri nequit. Idem obtinet respectu gententiae in duos geniores a Daniele latae. - II. Iudaeos exules nota habuisse jus vitae et necis. - Αgi inde non gequitur, hos duos judices nequam neci a Iudaeis traditos non fuisse sed tantum, id sine facultate regis fieri non potuisse, quam rex non denegaris, cum Iudaeis legum suarum exercitium permissum suerit. Neo Putandum, tam exactam
disciplinam Publicam, qualis nunc inter nationes cultas
349쪽
g. 2I6. Versiones historiae Susannae. 343 viget, inter Chaldaeos viguisse. CL S and hic liter l. d. s. 401 et 4Oa. S. 216. Versio nos historiae Susannae.
Textus Theodotionis non egi quidem alia Vergio, ab Alexandrino tamen textu in multis dissonat, ac si Theodotio quaepiam e mandasset. Ex hoc textu Theodotionis manaverunt tres Versiones Syriacae,
et una Arabica, quae, uti duae Syriacae saltera Ructoris ignoti, altera episcopi Heracleensis ann. 611.3 in polyglottis Londinensibus exhibenturi in ambabus Syriacis textus passim mulatus est. Tertia Syriaca Versio in edita, egi Iacobi Edes geni, cujus specimen dedit Bugali in notis ad Danielis Syriacam versioneIn Hexaplarem. Nostram Vulgatam Hieronymus ex textu Theodotionis transtulit. 217. Historia de Belo et dracone.
. Historia de Belo et dracone, Dan. 4. . in Vers. Alex. et nostra Vulg. haec est: Daniel, a rege Babylonis, ex sen-
lentia Sand hi chleri l. c. p. 4o6. probabiliter Dario Nedo gyaxare II. ad colendum idolum BeΙ invitatus,
spondet, se demonstraturum esse, idolum non consumere
cibos, qui quotidie largiter ei apponebantur. Itaque cibis appositis jubet omnes e templo discedere, et pavimentum
cineribus conspergit , quo sacto, templum clauditur. et porta annulo regis signatur. Quum mane rex et Daniel templum, regeratis sortis ingrediuntur, inveniunt quidem cibos absumtog, sed conspiciunt quoque in cineribus pavimenti vestigia sacerdotum, uXorum et Iiberorum, qui noctu, Per occultam portam ingressi. cibos consumserant. Quare rex idolum B gli testaceum, auro obduotum, confringi iubet. - Daniel , Turgus a rege interpellatus , ut adoraret draconem, qui Babylone cultus suit, reponit, se lare eum , qui inermis Pu tativum hunc terribilem deum interficiat. Obtenta sa-
cultate, draconi cibum ex do minis Picis, pinguedin s
350쪽
344 I. 217. Historia de Belo et dracone. et pilis consectum praebet, quo devorato draco disruptus est. - Ηis stragibus deorum editis, commota est plebs, et tumultibus regem adegit, ut Danielem traderet; qui a seditiosis in specum leonum conjectus, inter leones tamen salvus, sexta die cibum accipit Ρer Hahahulium , qui prandium messoribus portans , Per angelum arreptis capillis , sublimis per aera sertur ad
Danielem, ac eadem die et eadem ratione rursus trans- . fertur in Iudaeam. Rex tandem Danielem salvum, eX-
trahi, et persecutores ejus leonibus objici jubet.
218. Dissicultates in historia de Belo et dracone.
Praecipuae sunt I. Hieronymus Praes. in Dan. scribit, memoratum Ρraeceptorem Iudaeorum, de hactnarratione dixisse : squod miraculum divinaeque aspi- ,rationis indicium, vel draconem interfectum ossa picis,svel sacerdotum Belis machina 8 deprehensas, quae ma-vgis prudentia solertis Viri, quam proΡhetali essent spi- vritu perpetratai cum vero ad Hahahulium venit, et de audaea in Chaldaeam raptum discophorum lectitaret,
squaerebat exemplum, ubi legissemus in toto veteri tes-Mamento, quemquam Sanctorum graVi corpore Volasse, ωet in puncto horae tanta terrarum spatia transiisse; cui ωquum quidam e nostris, satis ad loquendum Ρromtus,,ΕZechielem adduxisset in medium, et diceret, eum se Chaldaea in Iudaeam fuisse translatum, derigit homisnem , et ex ipso Volumine demonstravit, Egechielem in spiritu se Vidisse transpositum. Denique et Aposto Ium nostrum, Videlicet ut virum eruditum, et qui Iegem ab Hebraeis didicisset, non augum affirmare, se,raptum in corpore, sed dixisse: sive in corpore, ωsi Ve e X tra corpus, nescio, D eu s 8 c i t.α ILDaniel nominatur sacerdos 34. l. III. Mandatum regis Beli idolum conterendi, IV. Babylonii colunt draconem. - Ηis difficultatibus occurrimus sequentibus, et quidem