장음표시 사용
111쪽
quam ad hanc rem in primis pertineret ; quod apud Ciceronem & nonnullos alios Auctores inter praepositionem per & suum verbum etiam in oratione numeris soluta quaedam interponuntur : ex quo intelligitur , praepositionem per in perlucidior a lucidior separatam pro verbo integro haberi posse. Sed tua prolequamur.
Id quod frustra , opinor . expectastet, s invita ora su non Me aurium vulnera illud absonum concinuisset,
Non incendia Car l thaginis impiae.
Nullis enim Miculis divelli potes , ea filaba ,
utpote non extrinsecus adducta , sed inhaerens re
insta: ces proinde ad pausam sustinendam inepta es plane inhabilis. Habeat itaque suum si Faμsarius , hisoriae N artis ignarissimus ; neque
candidis sellis maculam inspergate quem s omnibus vestiis indagare ct comprendere conati sumus ; eruditus Lector vel ipsus Horatii causa, cujus res hic agitur, votis suis favebit. Cur de hoc invento tam magnifice glorieris, causa non est 3 quoniam dum Horatium ab errore memoriae & carminis Asclepiadet artificii ignoratione absolvere studes , ei judicii errorem, qui longe gravior est, turpissime asi fingis. Quid enim rectae scribendi rationi magis repugnat, quam Cum Pocta carminum vir tutes summis laudibus in coelum efferre conatur , illum tam parce, tam jejune eas laudare ut hoc unum de pretio carminum dicat.
112쪽
Mus qui domisa nomen ab Africa Lucratus rediit, clarius indicant Laudes, quam Calabrae Pierides:
Audiamus Ti. Sempronium Gracchum apud Livium L. XXXVIII. C. Sub pedibus vestris stabit, Tribuni, domitor ille africae Scipio praeo quatuor nobilissimos duces Poenorum in Hispania. quaisor exercitus fudit fugavit quo ideo SIphacem cepit, Hannibalem devicit, Carthaginem vcctigalem nobis fecit. Quibus verbis Gracchus Scipionem egregie sane laudavit: quod si summum ducem ab hoc solo , quod Hannibalem in Africam retraxerat, laudasset, prose to neque apte eque decore de illius meritis locutus fuisset. Debuit igitur Horatius, Carminum vires maximis Scipionis rebus gestis aequare , quod ab eo hic esse factum omnino credendum est ι lenissima enim correctio, quae hoc in loco & judicii tui infirmitatem & artis criticae imperitiam patefacit, honorem suum
Non inpendia Carthaginis it 9e
cujus verbi vim indocto Interpolatori non intelligenti percommode se obtulit incendia. Impendia autem hic vectiges vel tributum signifi- Cat. Varro de Lingua Latina in fine libri IV. Compendium quod cum compenditur, una st. Aguo usura, quod in sortem accedebat, inpendium appellatur: quae cum ac deret ad sortem ex usu, ura dicta es. Et hoc sensu Cicero in Bruto Cap. IV. hoc verbum usurpat. Seremus igitur
aliquid tanquam in inculto ct derelicto selo;
113쪽
quod ita diligenter colemus, ut impendiis etiam augere possmus largitatem tui muneris 3 modo idem noster animus esscere possis, quod AGER, qui cum multos annos quievit, uberiores esserre
Inpendiis autem augere, est cumulo &quasi Usuris augere, ut recte eXponit Gmnovius ad Atticum Lib. VI. Epist. I. ad haec verba: Itaque aut tutela cogito me abdicare , aut ut Do Glabrione Scaevola, foenus et impendium recusare. Verbum inpendium significat quoque sumptus, inpensas & quicquid denique ex necessitate penditur vel solvitur. Et in hoC versu , Non inpendia Carthaginis inpiae , denotat Peeuniam, quam vectigalis nomine Romanis inferre Carthaginem Scipio Asticanus Compulit , de quo vide Livium L. XXX. c. 37. &Polybium L. XIV. c. I 8. Et hac notione inpendia usurpavit Statius SyD. L. III. 3. Uv.
partaeque per omnes Divitiae populos, magnique impendia mundi.
Iam Horatius ita emendatus uno versiculo maximas Scipionis laudes compleXus est : nam qui dicit Canhaginem a Scipione Coactam, ut Romanis vectigal pendere promitteret, is certe victoriam, quam de Hannibale reportavit,
uae ejus praecipua laus est, haud obscure in-icat; nam si Scipio Hannibalem non devicisset, illam conditionem superba Canhago indubie repudiavisset. Relinquitur , ut argumentum, quod ad hunc
114쪽
versum delendum omnino valere putas, diluamus : esst autem tale, Metri A clepiadet indoles requirit ut Bllaba ultima Choriambi, in qua caesum N pausa st, vocem terminet, ut
Dona 3 rem poteras i grataque commodus
si qua regula numquam ne semel quidem discessit Horatius I at haec emendatio caesuram constituit in verbi Carthaginis stlaba Car , quae nullis f-diculis a caeteris divelli potest, utpote non extrinsecus adducta , sed inhaerens , insta e Nproinde adpausam sustinendam inhabilis. Verum omnino dicendum est Horatium hic Graccos imitatum cssie , quemadmodum supra bis fecit in versibus Sapphico dc Adonio , ubi in duas partes dissidit Uxorius & Venale, quod non magis in eo genere Carminis, quod est suavissimum, quam in Elegiaco fieri debet. Et huc pertinet quod de Tuticano Ovidius ex Ponto L. IU. Ep. I 2. v v. 7. 8. scribit,
Nam pudet in geminos ita nomen findere versus, Desinat ut prior hoc, incipiatque minor.
quamqriam minus repraehensionis videtur hahere Tuticanus nomen proprium ita divisum, ut Tuti Hexametrum versum finiat, & Penta- meter a Canus incipiat, quam habent Uxorius
di Henale in duas partes disiecta. Adde quod Serm. L. ΙΙ. 3. versum II 8 unde finit, versus subsequens ab octoginta incipit. Quod autem Argiletum diffolvit Virgilius Aen. VIII. V. 3ψ6. Iesamrque locum, o letum docet hospitis A ei
115쪽
id aptissime fecit, illic enim Argiletum ab Argi leto appellatum esse tradit. Martialis quoque Argiletum L. I. Epigr. II 8. dissecuit, sed non ea ratione, qua Virgilius,
Argi nempe soles subire letum& hoc idcirco ab eo fastum puto, quod, junc
tene poneretur Argiletum , an Argi & letum disjungerentur, parum referre existimabat. Verum ad illud tandem veniam, quo argumentum tuum cssicacissime refutatur, Horatius Carm. L. ΙΙ. I . V. II. verbum certam
na in duas partes discerpsit, & caesuram contramctri Alcaici legem & naturam in syllaba cer, quae nulla vi a tamine dii trahi potest, constituit,
Spectan l dus in ter i tamine Martis
ti omnino animadvertendum in versu Alcaico nusquam nisi hoc in loco Nostrum huic legi non obtemperasse: Ex quo intelligitur , alte-mm tuum argumentum , quod est hoc: in versu Asclepiadeo numquam ne semel quidem ab hac caesurae regula discesis Horatius , ideoque versus Non incendia es delendus, esse vitiosum. Sicut enim ex eo, quod in illo solo versu Al- Caico, quem modo adtuli, caesurae gratiam ne3lexit, non necessario Consequitur versum illum esse spurium; ita ex eo quod in hoc versu non inpendia Carthaginis inpiae legi caesurae non paruit , concludi non debet hunc versum esse subdititium: praesertim cum Graeco rum more verbum Carthaginis dissolverit. Illud hic addendum Acronem in suis eXem
116쪽
- ΗΟRAT. BENT L. CAP. X. Iosplaribus hunc versum legisse ; nain ad verbum impiae hanc habet notam, Muia ter gessit bella
contra Romanos, quae verba hoc ordine legi debere censeam, ontra Romanos ter gessit bella .Quibus verbis haec praeponend4 putem,contrafoeaus juramento violato, quae propior Uocis contra repetitionem Librarius praetervolavit.Haec autem verba contra foedus ctc. apud Commentatorem Cruquianum extant, ubi haec etiam leguntur, Ra anis rebellarunt, pro quibus sorte reponendum, contra Romanos ter bellarunt, Verbi denique unius pluriumve iterationem multa praetermittendi Librariis ansam saepe praebuisse notissimum est. Jam verbo inpiae aptius epitheton hic excogitari non Dotuit: Scipio apud Livium L. XXX. c. 37. Posero die, reUocartis legatis , ct cum multa castigatione per laemonitis, ut tot cladibus edom, tandem Deos Njusjurandum esse crederent. Horum enim VC
burum Deos ij jusjurandum esse crederent vim
verbum inpiae optime eXprimit. Nunc ut totam hanc rem paucis compleC-tar. Cum Regula, quae multis iisque certissimis observationibus, ut in Notis ad Hora tium o stendi, subnixa est , hanc emendationem nobis offerat; & cum ea Poetae judicium integrum & intactum tueatur , Cumque ratio, quae hunc versum delendum esse suadet,eadem versum illum Alcaicum, qui sine ulla controversia Horatium habet Auctorem, delendum 'esse suadeat 3 cumque hoc loco Graecos imi-
pari sibi licere putaverit , denique cum hunc
117쪽
versum Acron in suis Libris invenerit , verbum inpendia in contextum inducendum esic Censui. Caeterum illud silentio praetereundum non est,quod tuae V.Cl. causae patrocinari videtur; quamquam id a te animadve1sum non est. Diomedes Pulsch. Gramm . Vett. p. s26. ad Od. VIII. Lib. quarti ait, Ode Asclepiadeum metrum Θabet, , per gulos versus penthemimer scanditur. Dona i rem pate t ras. grataque commodus. Ex quo Colligas hunc versum , Cum Caesuram quam vocant semiquinariam non habeat, in Diomedis exemplaribus non eXtitisse.
Verum cum idem Diomedes ad Oden XIV. ejusdem Libri scribat : Ode Alcaicum meIrum habet, quod, ut supra diximus. scanditur. Supra autem p. s I s. ad Oden IX. Lib. I.
Vides ut alta set nive candidum
sic scripsit. Hoc metrum alio genere scanditur. Primus , secundus versus ex Penthemimeri coninsant Pambies V duobus Dactylis. At in versur 7, qui in Ode XIV. legitur,
Spectandus in certamine Martio,
Penthemimeris iambica non repetitur, & id- Circo omnino dicendum cst , neque hic neque in 8va Ode Libri ΙUti a Diomede observatum esse id, quo de agitur , nempe Horatio in utroque loco Penthemimerim caesuram curae non fuisse. Nunc ad tertiam emendationem accedo, Od. XVII. U. 22.
RHiquit ossa pelle amista lurida. .
118쪽
HORAT. BENT L. CAP. X. IGIUbi tu sic , Vide modo integrum locum ; U mis, raberis quorundam ingenium , qui melius pejus , jure injuria . quidvis defendunt , quod a magno
Fugit juventas e verecundus color Reliquit ossapelle amicta lurida.
uibus verbis olim usensus vir magnus Pulius Maliger , Quis , inquit , dicat Colorem reliquisse offa 8 non igitur debuit dicere ossa amicta pelle, sed reliquisse pellem amicientem ossa. Nihil hac censura justius clariusve dici potes. Deinde ais a fiuid enim s verecundus Color est rubor. Id quidem sne controversa est. Rubor ergo reliquit ossa. sui pote, ut locum relinquat , ubi numquam fuit Z quis rubra ossa vel fando audivit uid quod verecundus color non quivis rubor es , nec in qualibet parte corporis , sed proprius genarum. Nemo enim , cui sanum es sncipat, sanguinem , aut vulnus, aut nasum , aut supercilia , aut capulum , aut qui is praeter genas verecundo col re suffusum dixerit Sed in aperto, inquis, facili posta es vera emendatio
Reliquit ORA pelle amiel a lurida.
Ora reliquit, non ossa , quippe in ore solo sedem si locum habet. Recte quidem dici, verecundum colorem ora relinquere locis ex Virgilio, Ovidio, dc Seneca Tragoedo adductis Comprobas , dc sane hoc ita recte dici dubitari non
debet. Hanc emendationem recipi duae res vetant,
una, quod cum omnibus aliis libris distinguis in poll
119쪽
post ora, cum interpungendum sit post res quit , ut me subintelligatur : Ut apud Plautum Menaechm. Adh. V. Sc. ΙΙ. Vv. s. 6. Vires reliquere, accusati Vo non addito 3 ita quoquc Virgilius Aen. VI. V. 7 .
aeuis eν supremo cum lumine vita reliquit.
Deinde legendum amictus ut subaudiaturjum; quam testionem observatio , cujus ope multos locos huic libello insertos restitui, mihi monstrasset, etsi tu ita legi in Codd. Reginensi dc Magdalen nsi non indicasses. De hac autem lactione amictus dc de amicitas, quod, ais, habet codex Bodleianus, sic scribis , quae nescio equidem quid sibi velint: alii ingeniosiores hic se exerceant. Quid Z ignoras ex non intelleci a
verborum constructione multa ab Interpolatoribus esse mutata dc quidem nuQuam graviores mutandae constructionis causas hanuerunt,quam hic ; nam cum neque me neque sum hic subaudiri intelligerent, necessario amictus in amicta mutandum fuit . ut ad Usa dc ad reliquit referretur. Amictus autem reponi dc structurae ele
ctantia deposcit , dc figura Ellipsis , quac ad
olorem exprimendum est minime accommodata , misere enim dolentis oratio est impedita, perturbata, obscura ; adde quod in hoc ipso Carmine praeter has Ellipses aliae reperiuntur, ut
tunc mens Ersonus Relapsus, atque notus in voltus honor.
ubi post relapsius subauditur es ; dc similiter
120쪽
Tibi hospitale pectus, purae manus ,
ubi sunt subintelligitur 3 & v. FO.
ubi iterum verbum substantivum subauditur. Denique ossa aisicitus pelle lurida recte dici ita
notum est, ut eXemplis comprobari non debeat Iam si semota etiam veterum librorum auctoritate amictus , ut ostendi , legendum sit, certe si id vel in uno codice extet , sine ulla dubitationis suspicione alteri scripturae amicta praeferendum est, quoniam lectio amictus ita abstrusa, ita recondita, ita ab Interpolatorum ingenio & doctrina aliena est, ut eorum nemini ne in mentem quidem Venire potuerit, cum& tu V. Cl. confitearis quid sibi velit te non intelligere : contra altera lectio aruicta Correctorum ingenium & inscitiam omnino red let. Et hac ipse ratione in dijudicandis codi cum lectionibus te saepe, quamquam non semper apte , usum esse animadverti. Epod. VII.
V. I 3. Furorne caecos an rapit vis acrior
ubi tu, quamquam multo maior pars codicum habeat caecus,tamen caecos rectius esse adfirmas, hac motus ratione, quod Librariis tam non vulgarem constructionem contra receptam lectionem
ex hac procudere proclive fuit. Atqui longe minus vulgaris est haec, de qua agitur, constructio, quam ne tu quidem, ut fateris . intelligis. Similiter ad Serin. ΙΙ. III. V. I 88.