장음표시 사용
161쪽
frangere videtur. Adde, quod , Cum virginitatem ab infami Tauro sibi ereptam deploraret , LACERARE uerbum mitius sibi videbatur, Frangere, quod est longe asperius , tanquam se corrigens subjecit. Idem Carm. IV. XIII. U. I7.
'Puo fugit Venus y heus quove eolor' decens
illud usi Interpolator , quod Asyndeti virtutem ignoravit, imperite intrusit. Ad affectum enim Poctae exprimendum orationem dissolute currentem omnino valere nemo non
intelligat. Quare locum sic, ut supra emen davi , legendum arbitror 32uo fugit Venus ρ Mul quo color heu i decens
Adde quod heu geminatum vim sententiae adauget. Item Epod. U. U. 3.
S uid iste fert tumultus P π quid omnium
Quidam libri habent aut quid e sed utraque particula delenda est: neutra enim gravissimam pueri iram eXprimit : verum utravis addita eam moderatur. Quare legendum ecquid, di ita habent Editiones Ascen1ianae. Item Epod. VII. U. I. Ωuo ρ quo scelest ruitis & cur dexteris V cur habent scripti & impressi. Uerum omnino legendum ecquid ; copula enim erconcitatum indignationis motum comprimit. Illud autem cur ex interpretatione locum Uocis quid occupavit. De quo glossemate vide
162쪽
Duae finis e aut quod me manet stipendium
Aliter ω quod I sed haec figura ecquod legi Praecipit: ubi & pro stipendium sorte sipendii
lcgendum. Item Epist. I. V. V. I . Ad det, insano. potare & spargere fores
Hic copulam addidit Interpolator, quod ignoravit, laetitiam, oratione Conjunctionis vin- Culo non astricta apte exprimi : illud quoque ei copulam inserendi causam praebuit, quod re in potare vi duarum consonantium Io in spargere Droduci nesciit. Item Epist. I. VII. V. s 3.
.Accipiebat) abi, quaere & refer: unde domo, qui,
Hic quoque duplex interpolandi Causa; una, ignoratio dimensionis syllabae re in quaere, quae virtute caesurae producitur, altera, ignoratio figurae in qua versamur. Quare tollendum est 3 quod in uno vetere Bersmani non extare postea didici: hanc enim emendationem & alias omnes haec figura mihi sug-
essit. Ibid. v. s s. it, redit, ct narrat. Et
uic loco dissoluta oratio Convenit. Itaque enarrat repono : quia verbum enarrat, id est accurate narrat ,Demetrii ingenium plenius exponit quam simplex narrat. Nunc ad Polysyndeton tianseundum. Carm. IV. s. v. I 3. Votirique haec figura legi praecipit. Idque tenerrimus matris affectus postulat. Item Sem. I. 2. V V. 6F. 66.
163쪽
poenas dedit usque superque Quam satis est; pugnis caesus, ferroque petitus,
Lego quam satis, θ' pugnis, Et cnim additum
ad dolorem exprimendum aptum est. Illud autem est non solum commode pote1t abesse, sed & parum commode adjicitur, cum Ver-hum dedit praecosierit. Quod si ct in es mutandi causam quaeris Corrector conjunctionem abuncare existimans , in locum ct , es substituit. Item Serm. II. 3. U.
288. Iuppiter, ingentis qui das adimisque dolores
darique Interpolatorum consuetudo , & figura quae conjunctiones ad amplificandam orationem multiplicat legendum demonstrant. Illud in transitu addo dolores e glossemate in Contextum irrepsisse, pro quo labores reponendum. Item Epist. I. I 3. v. I7. iisdem rationibus adduinis oculorique melius legi arbitror. Neque dubitem, quin apud Viigilium Aen. VIII. v. Is 2. Pro os, inque reponi debeat. Et apud Ovidium Heroid. VI. v. 7 o. haec fiSura pro ora, inque legendum indicat, quod V.Cl. Nic. Heinsius e melioribus libris merito in conteXrum induxit. Item Epist. I. I 4. v. 8. legomen Fac animusique, conjunctio enim geminata ad vehementiam adsectus significandam accommodatior est. Similiter Epist. II. I. v.
Haec figura me admonuit ut legerem Tullumque animumque, conjunctionem autem que Corrector
164쪽
rector delevit, quia verbum, quod que Cum Tu tum Connecteret, nullum praecessit : eo autem deleto, animum in mentem mutari oportuit. Ibid.
V V. 227. 228. Commodus ultro Arcessas, m egere vetes, . scribere cogas.
Post ultro particulam ct addi debere quicunque & Polysyndeti virtutem S Interpolatorum morem tenuerit, sine ulla haesitatione pronuntiarit. Item V. 249. lego moresque animique, & Epist. II. 2. v. I 83. omnino legendum :
Cur alter fratrum & rassare, π Iudere, ungui
Nunc ad figuram quae , ut veteres Horatii Commentatores docent, Speciem pro Genere ponit, accedo. HaC quoque Virgilium usum esse Servius ad Georg. I. U. 8.
Chaoniam pingui glandem mutavit arista,
Et modo speciem pro genere possit, non enim tu Epiro tantum glandes fuerunt. Et hac sane figura magnopere delectari Horatium loci perplurimi declarant. us autem virtus haec est, ut , quotidiano loquendi genere Contemto, occultius adhibeat, atque ita non vulgarem orationi elegantiam adserat. Ea usus est in primo Carmine libri primi Attalicis conditionibus, hoc est, amplissimis. LiΘcis areis, ubi Acron species pro genere. trabe Curia, ubi idem pro quacunque navi. Myrtoum mare , id est periculosissimum, quod mercator dum metuit, orpidi laudat rura sui. Ubi eleganter speciem loco generis posuit. 3 rura enim pro loco tutissi
165쪽
fimo & maxime tranquillo adsumsit & mari, I Co maXime periculoso opposuit. Quae elegantia Acidalii correctione legentis tuta pro rura i ta deperit. Eam tamen tu his verbis probas. Nam, ut ferri possit recepta lectio, tamen aptior venustiorque es oppositio , hinc metuens , illinc tuta. Immo multo venustius, hac adhibita figura, rura sui oppidi Myrtoo mari opposuit, neque minus ferenda est haec emendatio,quam illae quae reponerent magni is pro Attalicis,
saevis anguibus, pro Mauris , & hujusmodi aliae. Denique rura oppidi sui recte dici ex Frontini libello de Coloniis facile disci potuit, in quo habetur Ardea oppidum: Ager ejus, &Ioci huic similes sexcenti: quod si ager oppidirccte dicitur , & rura oppidi recte dici quis neget y Sed de hoc loco vide Notas in Horatium. Item hac figura quoque usus cst Carm. Lib. I. XXV. V. 2O.
ra qua intelligitur argumentum, quo vulga tam lectionem dedicet Hebro corruptam esse demonstrare conatus es, esse prorsus infirmum. Est autem hoc. Sed utcumque hoc habeat, qui quaeso convenit, ut juventus Romae degens Hebro , qui longe longeque abes, folia dedicet Z atqui haec figura ollendit verbum Hebro positium pro fluvio quocunque frigido , ut juventuti Romanae aridas frondes dedicandi causa Hebrus adeundus non fuerit. Item haec figura lectionem pavimentum superbum Carm. Lib. ΙΙ.
166쪽
tanguet pavimentum superbum Pontificum potiore cCenis.
Superbum primus in contextum e priscis quibusdam libris Lambinus induxit, & ita legit Porphyrio. Ρlcrique libri habent superbo,quod
Interpolator commentus est, ut conveniret
Cum mero , & ad hunc locum tu V. Cl. sic scribis: neque tamen damnamus lectionem in plerisque omnibus libris receptam mero seuperbo. Atqui haec figura eam damnat: his enim verbis pontiscum potiore coenis speciem pro genere Horatius posuit , hoc est superbissimo: dc hic tu tecum pugnare videris , nam haec adjicis, i lud magis displicet, quod , cum superbo mero dixisset, flatim alterum epitheton subdidit, eandem rem bis inculcans Pontiscum potiore coenis. Quae verba lectionem mero superbo, quam tu dicis te non damnare, omnino damnant. Ιllud a te omisium, quod speciem aliquam videtur habere, pro Iuperbo, superbum, legendum superbis: verum coenae Pontificum hoc significant, erant enim apparatissimae. μιod
autem Dacerius, ais, adnotaVit, eadem terminatio toties recurrens pavimentum superbum Pontificum ingrati mum sonum vicis,quale udisse vitare solet Noster , illud fortasse vitio huic mederi potest si Olim legerint aut pronuntiarint superbom. Certe post consonantem v non umsed om proferebant aetate Augusti, aevom, divom, calvom, &C. ut cum ex monumentis ejus
aevi, tum ex vetustis Virgilii bi Horatii cod cibus consat. Epo itaque superbom quas super
167쪽
pervom: nam in Virgilii Ecl. II atque supe ba pati fastidia , codex antiquissimus Romanus Babet superva teste Pierio. Atqui superbem temporibus Horatii non solitum scribi ut aevom ex Quinctiliano constat , sic enim ille Init. Orat. Lib. I. c. 7. Nostri praeceptores erravum servumque, ita legendum non cerat omservomque, ua o literis scripserunt, quia subjecta sbi vocalis in unum sonum coalescere, Nconfundi nequiret e nunc u gemina scribuntur. Similiter Charisius, Pulsch. Grammati. Vett.COl. F . seruua , ceruus , Tulgus a quibusdam per u θ' o scribuntur, videlicet , quia duae vocales, ut unam syllabam faciant, non possunt
sed per duo u scribi debent, quia cu A sonant,
y ambiguitas casuum tollitur , ct unum v loco consonantis accipitur. Jam in voce superbum, Cum duo u non inveniantur, v in o vertendi Causa non fuit. Praeterea Scaurus & Victorinus apud Pulschium col. 22fa , & Col. 24 4.
tradunt literas b & p vocis sono sibi csio proximas , & Quinctilianus Inst. Orat. l. I. c. 7. Muaeri solet in scribendo praepo tiones sonum , quem junctae oriunt , an
quem separatae, observare conveniat , ut cum dico obtinuit. Secundam enim b literam ratio poscit, aures magis audiunt p 3 literas autem b& u sono inter se cognatas esse nemo , quod sciam, tradidit. Neque vero me fallit Graecos Librarios , quia b & u eodem sono efferebant, b loco u dc vicissim v loco b in Latinis
libris describendis crebro posuime. Quibus vitiis
168쪽
HORAT. BENT L. CAP. XI. Isrvitiis Florentinus Pandectarum codeX , necnon Glossarium Latino - Graecum dc Graeco- Latinum, Taurellio & H. Stephano testibus, misere laborant: in Florentino quidem codice ille plurima hoc genus menda indicavit, multa tamen illius diligentiam effuserunt. Hic autem in Praefatione ad Glossarium in utroque
lexico has literas passim permutari monuit. Verum hanc permutationem Graeco Librario , quod miror, assignandam esse non animadvertit. Sed ut ad Romanum codicem rein deam ; Pierius ad Aen. X. v. Zos. suos Patre Benaco ue in Romano codice Venaco more suo
scriptum es per v digamma. Quod autem ibidem adjicit de Adamantii Martyrii regula ac de inscriptionibus quae v pro b habent, ei
scrupulum injecisse videtur, an Romani codicis more, an vero eo , qui suis tempo ibus obtinebat , scribi conveniret. Idem tamen ad Virgil. Ecl. ΙΙ. v. I s. monet AdamantiumD-perbus per b scribi jubere. Nimirum, inquit, viderat Adamantius , , superva bi alia hujusmodi ex usu pronuntiationis , quae temporibus illis maxime vigebat , scriptitari ; Graecitate jam ab Imperii translatione in universam Italiam illaria: nam inde pronuntiationem ejusmodi processisse negarit nemo , qui vel prima Graecarum literarum elementa perceperit. Et ibidem tradit Campaniam omnem, & Bruttiorum populos, totamque Italiae partem, quae Graeciam verissus vergit, v pro b enuntiare. Adde, quod multis monumentis, in quibus v pro b extat,
169쪽
a Graecis marmorariis literae incisae sunt. ιDeinde quod scribis, Barthium, s quid mutandum , malle superbus quam cum Lambino superbum , perinde ineptum est , ac si apud Horatium Serm. II. VI. v. 87. pro dente superbo reponere quis vellet superbus. Et quod addis: Muo etiam ducit nos Scholiastes PorphFrio: superbo. 'pallage, pro ipse superbus. Immo haec Scholiastae Nota nos a lectione superbus abducit. Qui enim scribit hoc per Hypallagen dictum, in suis codicibus non invenit superbus sed superbum e sic enim apud Porphyrionem legi debet, nonsuperbo. Illud quoque inscite alicis, atque hoc pacto, culpa quidem omni liberaveris Horatium : sed audacis epitheti laude
eadem opera privaveris. Immo hoc epitheto
nihil est vulgatius, nihil est tritius veluti aedes superbae , tecta superba & apud Horatium , Fasces superbos . postibus superbis , limina 'perba , corpus Iuperbum, dente superbo.
Et eleganter Martialis, Ut alios omittam', Spectacul. II. V v. 7. 8.
Bie, ubi miramur velocia m&nera thermas, Abstulerat miseris tecta superbus azer.
Et cocco rubeat superbus index.
Nunc ad Homoeoteleuton paTimeutum si erbum Pantificum venio. Censeo autem pro pon-rifcum , Pontifciis reponi debere , alterumque i per Synirerin elidendum , ut in Diis , iisdem, denariis, cujus rei ignoratione Inter polator , ut versui succurreret, Ponti siclis in Pon
170쪽
HORAT. BENΥL. CAP. XI. Ponti um mutavit; ideo vero non in Pontiscis numero unitatis id vertit, quod plures una Coenabant. Huc accedit quod coenas Pontisciae melius est quam Pontificum , ut dapes Saliares quam Saliorum , & Ponti ales coenae , quam Pontiscum, us Pontificale vel Pontiscium quam Ponti eum. Vide Thesaurum L. Lat. Rob. Stephani in Pontiscalis& Pontiscius. Et ita legendo, tria illa verba
non exeunt similiter. Verum de Homoeoto leuto consule Notas, in quibus de more Horatiano hac in re accurate scripsi & errores tuos redargui. Neque vero nescius sum Epist. II. I. v. 26. extare Ponti cum libros. Verum quivis facile perspiciat ibi pontifcios duabus de causis ab Horatio non debuisse poni. Denique Serm. Lib. II. 8. UU. 94. 9p.
Ut nihil omnino gustaremus: et elut illisCanidia adflasset, pejor serpentibus Afris.
Ubi sic scribis, pro serepentibus Afris Lambio
aliquot codices , Noser Vigorniensis atris, quarum lectionum utraque quidem proba es: sic enim clibi Carm. III. X. V. I 8.
Nec Mauris animum tior anguibus.
Tamen nescio qui altera magis arridet, quippe quam recepit & quodammodo facravit optimorUm Poetarum consuetudo. Noster ipse Carm. III. 4.