장음표시 사용
171쪽
Nigris erasa Chel ris.& ibid. v. 129. Ille malum virus serpentibus addidit atris
Armatam facibus matrem Nerpentiari atris. Iuvenalis Sat. V. v. 9O.Ωuod tutos etiam facit a serpantibus atris.
Fervebat vis sacra eremi serpentibus atris.
Ergo rectius, inquis, credo, Atris quam Afris. Unde enim Mauri serpentes tanto intervallo nocere hic possent suo halitu. Me miseret V. Cl. tui judicit. Nam illud atris quod magis tibi arridet, & elegantiae sententiae di acrimoniae plurimum detrahit. Quid Θ non intellexisti Poetam speciem progenere hic ponere , & , ut solet, speciem minime illustrem , serpentibus Afris, id est psilentissimis p quare illud unde enim Mauri Uc. a te scriptum est inscitissime. Quid Z non versus a te hic allatus
e Mauris animum mitior anguibus
te docuit legendum esse Afris p Illic enim spe- Ciem pro genere posuit. Mauris anguibus, id est Desissimis. Saevis anguibus tanquam abjeC-tius magisque plebeium elocutionis genus merito contemsit. Nunc ad Metaphoram progredior , quae figura tres Horatii locos te pessime emendasso demonstrat. Carm. Lib. I. VI. U. 7.Mc cursus duplicis per mara Ulixei, Ubi
172쪽
HORAT. BENΤL. CAP. XI. I 6IUbi tu sic : sne dubio Nobter intelligit Argu
mentum Odysseae; ut dc Pelidae stomachum Iliada notat. Recte itaque οὐ stam vocaveris, cursiis duplicis Ulixei. Et sane Graecis est, qui aliud loquitur aliud sentit. Nemo ta-wen Larinorum, excepto si forte Nostro eis modi hominem DUPLICEM vocavit. Nam quod Mu- retus affert ex Catullo Epig. LXIX.
Nam mihi quod dederit duplex Samathusa euram
, aliud plane est, N ad duplicem sexum referri debet, quia Vmus Amathusa & mas dc semina erat ε, ut recte minus ad Catullum , ante eum Meursus in Opro sua Lib. L. C. 8. Deinde multis interpositis, experiamur, aiS, an ex conjectura melius qμicquam suppeditari possit. Et Gi mihi quidem videtur, non magna mutatione non paullo eleg*ntius arut dixit, aut dicere po-iuii Noser,
Nec cursius relucis per niare Ulixei.
Equidem in illo Catulli vorsu verbo duplicem non significari varium , versutum non, dissiteor:
neque Vero propter eam rem , duplicem idem quod varium non denotare necessiirio Concludas. Nam apte ac verecunde verbum duplex ab re inanima, ut alia multa,ad rem anima ac ratione praeditam transfertur.Quid ' cum verbum
simplex translate pro 'cero homine & quasi sine plica recte usurpatum siet, verbum duplex pro insincero, vario & multis dolis instructo recte usurpari dubitabimus. y Atque huc pertinet illud Ciceronis de Amicitia. cap. I 8. N
hil enim stabile es, quod injidum es. Simpli-
173쪽
Cem praeteres, ta communem by conseruiem rem , qui rebus iisdem moveatur , eligi es , omnia pertinent ad Melitatem: neque enim sdum potest esse multiplex ingenium ct tortuosum: ubi multiplex idem, quod varium, valere manifestum est. Neque ab re erit hic adscribere Cerdani Notam ad Virgilii Aen. VIII. v. Π6.
Vota motu duplicant matres, propiusque periclo
Duplicant non signat, inquit, duo vota, sed multa , id es , multiplicant; nam quod Horat. Od. VI. Lib. I. dixit duplicis Ulysiet: se enim Iegendum, non duplices , hoc inquam in Hom. πολυτροπω- , & πολυμενιι: ut jam duplex Horatii non si διπλοῖ. , sed Gλύre.. . Ita Sidon. Epist. . Lib. I. Uota facimus, preces , supplicationesque geminamus , id es , multiplicamus. cum Propera. Heg. Lib. I.
o utinam h bamaa duplicentur tempora brumae ;
Non tam duplicem brumam optat , quam longam & perpetuam, ut numquam Cynthia navigaret. Cum Eurip. in Rheso ita opponit,
Φιλω λεγeιν τἀληΘis άει , ῶα διπλους πεφυκ Amo verum semper dicere, neque duplex sum natus.
non tam de duplici capiendus quam de multiplici, iaveritati multa opponuntur. Prudentius Hymn. XII. DEPI ΣTEΦ. V. M.
Mox hue recurrit, duplicatque vota.
Nunc, ne amplius V. Cl. in gravissimo verseris errore , aisces , cum de verbi transato
174쪽
sumpti significatione ambigitur, id unum vi dendum , an apta sit tran1latio, id eli an ea, quae in transferendo observari ratio praecipit, observata sint, quia , cum Metaphora , Ut recte Cicero Lib. III. de Oratore , sit contracta smilitudo, dc , ut Quinctilianus Lib.
VIII. Ι: Orat. c. 6. In totum, Metaphora brevior es similitudo, eoque distat, quod illa comparatur rei quam volumus exprimere, haec pro ipsa re dicitur. Comparatio est, cum dico fecisse quid hominem ut leonem transatio , cum dico de homine leo est: Quia, inquam, cum trans latio sit contracta similitudo , similitudines autem dc dissimilitudines rerum, non auctorita tum sed rationis momentis ponderentur, nihil ineptius eXcogitari potest, quam ob id , Ver bum translatum, ut tu V. Cl. ad hunc Horatii versum facis, improbare, quod unus solus Auctor illud per Metaphoram usurpavit. Quid Z an putas illud abnutas, quod in Uetere Poeta Cicero Lib. III. de Orat. C. qI. Teprehendit, si eo verbo in re simili mille Scriptores usi fuissent, reprehendi non debuisse Z Idemque dicendum de translationibus Platonis quas Longinus cap. 32. improbavit. Quid Z an putas duplicem illam Virgilii transitationem, dc utramque sane admirabilem eXem plis confirmari oportere ξ Aen. IX. V. 73.
ubi, & veneno armare, dc ferrum armare trans latio est. Itaque cum translatio ad rationis
175쪽
Licuit, semperque licebit A propria in similem transferre vocabula sedem Quae autem in verbo transserendo observanda
sint, perpaucis Complectar: Et primo quidem videngum ne qua sit dissimilitudo ; deinde ne simile longe ductum sit 3 tum , ne verbum transatum majus, neVe minus sit, quam proprium & suum , denique ne sit deforme , sordidum, obscoenum. Quae praecepta ex ipsis rationis fontibus Ciceronem hausisse constat. Jam, ut multiplex apud Ciceronem pro vario nulla harum praeceptionum sumi prohibet, ita duplicis apud Horatium pro vario recte poni res ipsa loquitur.
Nunc ad secundam emendationem venio. Sem. I. I. U. I EO. Iam satis es: m me Crispini Ierinia lippi
Ubi tu sic. Ipse quidem Horatius linus erat, ut irae de se confitetur non semes. impudentis ergo hominis N solidi esse videatur , imo comis muni plane sensu carentis Crispinum ob lippitudinem deridere , cum ipsie eodem vitio laboraret Neque vero Scholia e veteres vel ver-bulo indicant lippiisse Crispinum e , tamen ex commentariis veIerum non pauca didicerunt, praesertim circa personas , quae hodie aliunde scire numquam potuimus. Imo inde sanis eum fuisse oculis recte colligas : quippe Annotator C quianus, non oculorum ratione, sed mentis, quod insulsus sucrit Poeta, lippum hic vocatum memorate alius vero Glosator, cognomen et Lippo
fuisse inditum. suae cum absurda sns, otiosorum
176쪽
sorum hominum commenta , tanto magis tamen ostendunt ab oculorum morbo immunem eum fuisse quod ad has ineptias defendere coactisnt, quo ra
tionem hujus epitheti pravam saltem 2 falsam eruerent. suid ergo P mihi nulla quidem dubitatio es , quin Auctor sic scripserit.
Iam satis es, ne me Crispini scrinia lippum
Compilasse putes, verbum non amplius addam.
Tam enim hoc urbane ct facete de se dixerit, quam de Criupino stolide ct inhumane. Hoc se licet Maecenatem dicturum sibi fetis: Quorsum haec tam putida ' mirum , ni hic lippus
Crispini scrinia compilaverit. Ecquid vero jam videtur Z annon sordet prae hac nostra lectio illa vulgata 8 Ego quoque , utpote in reclara S certa , verbum non amplius addam. Verum figura, in qua versamur, id est, Metaphora vulgatam lectionem lippi valide tuetur. Nam quod Annotator Cruquianus ad verbum lippi apponit, non oculorum ratione, sed mentis, omnino probandum est: apte enim ab oculis ad animum lippitudo transfertur, de quo dubitare nos non sinit, quod verbo caecus transate utamur vel frequentissime. Tu tamen U. Cl. & confidenter & inscite , neque ulla quidem ratione adjecta , transsationem hanc lippi absurdam esse pronuntias. Atqui ea non semel usus est Persius Horatii perpetuus imitator, Sat. I. U. 79.
Hos pueris monitus patres infundere lippos. Sat. V. V. 77 rana, Appus , re in tenvi farragine mendax.
177쪽
Neque vero Persit auctoritatem ad hanc transitationem firmandam adhibui ; nam , ut dixi, nulla ratio impedit , quo minus hoc oculorum vitium ad mentem transscratur 3 Verum
ideo eam adhibui quod, cum Persius ab Horatio multa mutuatus sit, hoc ipsum ab eo quoque accepisse vero simile videretur. Argumentum autem. quo lippum legendum esse
pugnas, quam imbecillum sit, dici non potest. Tam enim, inquis, urbane se lippum d xerit , quam Crispinum solide. Hoc scilicet Maecenatem dicturum sibi friit. Quorsum haec tam Putida 8 mirum, ni hic lippus Crispini scrinia compilaverit. Atqui hoc Horatio objicere, nempe, tu lippe, Crispini scrinia compilasi, nihil pungit, nihil habet acuti, nihil falsi, quinimo lippe otiose videtur additum. At illud ei objicere, tu Horati, lippi , id est inepti Crispini scrinia compilasti, est salsum vel ma-Nime , praesertim Cum Crispinum ut deridiculum & stultissimum Stoicum versibus suis
depinxerit. Serm. I. III. UV. I 38. I 39.
Rex ibis, neque te quisquam stipator, ineptum Praeter Crispinum , sectabitur;
Adde, quod Horatius cum hunc Sermonem composuit, Epicuri sectam sine ulla controversia sequebatur. Quare nihil stultius facere Potuit, quam ejus , quem Omnium Stoicorum esse stultissimum. pronuntiaverat, scrinia Compilarc. Ceterum ab omni furti suspicione longissime abest Horatius, norat enim Epicureis avaritiam , quam hoc sermone acerrime
178쪽
HORA . BENT L. CAP. XI. I 6 ac lepidissime castigavit, in summo esse odio. Quod autem de Crispini scriniis compilandis dicit, ridentem, ut alia plurima, dixisse cum
certissimum est. Praeterea lippi retinendum esse observatio quaedam subtilior evincit. Etenim, cum Horatius hunc versum Coram Maecenate recitarct citatius. Cumque, postquam priorem vomcis lippi syllabam pronuntiasset, parvulam interponeret moram , ut Patrono suo tempus
divinandi quid sequeretur , daret, quid potuit Maecenas , exaudita priore lippi syllaba
exspectare Horatium subjectitrum esse praeter syllabam pum; cum lippus esset Horatius, Crispinus non esset ξ Verum Poeta praeter CX- spectationem qui modus in jocis est acutissimus) extulit lippi, eo verbo ab oculis ad mentem transsato; quo audito Maecenas deceptum esse se percepit, sed cum delectatione , Cum enim aliud exspectatum est, natura nos , ut verbis Ciceronis utar , noster delectat error sex quo cum quasi decepti sumus exspectatione, ridemus.
Restat argumentum criticum, quod linum legendum esse quodam modo suadeat. Carm. Lib. ΙΙΙ. XU. V. I 6.
Nec poti vetulam faece tenus cadi.
Ubi tu sic. In editis N scriptis legitur, vetula, vetulam, utrumque probum est. Rectius tamen vetulam. Decet te vetulam absinere a con
179쪽
propiori verbo faece conveniret. Idem sere ad verbum vetulam adnotavit B terus.
Et verissimum quidem est Interpolatores plurima Virgilii, Horatii, aliorumque Cujusi vis generis Scriptorum loca, adjectivo nomine ad propinquius substantivum referendo, depravane ι & idcirco non male dici posse, lippum a Correctore mutatum in lippi, ut viciniori substantivo conveniret. Sed & verum est, in quibusdam locis Horatii adjectivum ab Interpolatoribus ad longinquius sub1lantivum inveniri relatum ; atque hoc in iis locis factum observavi, in quibus adjectivum eo reserri resiipsa Correctoribus videretur postulare: Causam autem exi1timandi rem ipsam hoc exposcere duobus in locis quos mox subjiciam) praebuit iis verbi translati ignoratio. Nunc CX hac observatione manifestum est lippi, quamquam Crispini sit substantivum propinquius,
non esse IntelPolatoris, quoniam Cum Horatium lippitudine laborasse sciret, Crispinum
autem ea non laborasse sciret, aut certe laborasic ignoraret, incredibile est, si lippum in libris suis invenisset, id in lippi eum mutaturum fuisse. Quin imo, etsi scriptura lippum omnium codicum auctoritate subnixa esset, lippi tamen reponi deberet, & dicendum, ideo Correctorem lippi in lippum mutasse, quod ignoravit lippi hic translate sumi , quodque Horatium non Crispinum lippiisse scivit. Hinc liquet hunc locum a te male esse emendatum, & illud imprudentissime ad ectum. LQuid vero jam
180쪽
HORAT. BENT L. CAP. XI. 369jam videtur 7 annon sordet prae hac nostra lectis illa vulgata 8 Ego quoque, utpote in re clara bycerta, verbum non amplius addam.
Nunc duos locos, de quibus me dissitrum modo promisi , subjiciam. Carm. I. XXVIII.
v. IS. Exitio est avidum mare nautis:
Quidam libri legunt avidis, unus Cruquii pavidis. Tu de lectione avidis & avidum sic scribis. Utraque sane lectio bene habet, si lem siculum hunc ab oratione abscissum, ipsum per se consideres. Muippe avidi sunt mercatores atquaavidum quoque mare es. suid ergo nihilne est, unde, utra lectio sit verior dijudicari poterit Nimirum ex orationis orie ct ex Apti NDecori ratione colligas, potius avidum ab Horarii manu esse, quam avidis. Haec V. Cl. Criticum nequaquam sapiunt: quamquam enim decori ratio postulet avidum , quoniam tamen neque hic neque usquam fere Correctoribuslieccandi causam decori ignoratio praebuit, ilud adjici debuisset: ideo Interpolatorem praeter solitum hoc adjectivum ad nautis remotius substantivum retulisse, quod ignoravit avidum
hic translate usurpatum esse. Carm. Lib. ΙΙΙ. VIII. V U. I9. 2. O. Modus infestus sibi luctu is. Disidet armisi
Ubi ais , elegans es Nic. missi conjectura,
quam in margine exemplaris sui adnotaverat. Medus infestis sibi luctuosus