Conspectus medicinae theoreticae; ad usum academicum. (3rd ed.)

발행: 1788년

분량: 620페이지

출처: archive.org

분류: 생리 & 의학

381쪽

MEDICINAE THEO RETICAE 297

costas deprimere queant aut demum ipsi musculi abdominis, qui voluntati ParenteS, insigni vi contrahi possunt. 339. His igitur alternis viribus respiratio absolvitur. Diu multumque inter medicos disputatum fuit quantum sub inspirationem ampliaretur thorax, Vel quanta mensura externi aeris in pulmonem singulis inspirationibus descenderet ne Parum de hac re errasse videntur plerique auctores. Constat enim jam per Xperi menta Upera, omnique fide digna, ingeniosissimi viri Edmundi ood i r quantita tem aeris singulis inspirationibus communibus in pulmonem recepti, Victre pollice cubicos superare quae profecto multo minor est quam olim medici persuasum fuit verisimile autem est illos tres pollices cubico acris externi frigiduli, vel communi caloris, ad duplum tumere calore humani corporis ita ut tota pulmonis expansio, a statu communi expirationis,

ad statum communis inspirationis, nam invalida

382쪽

α98 CONSPECTUS Cap. XVII.

valida et plenissima respiratione sine dubio multo major est, si fere lex pollicum cubicorum quae dilatatio vix quadragesima quinta pars est totius capacitatis pulmonis; et eXiguum omnino augmen diametri thoracis requirit et indicat. 36o Medium fere locum tenet respiratio inter adtione quae a voluntate pendent, et eas quae inscio aut invito homine perficiuntur. Quatenus ad vitam necessaria sit, probe curavit Natura ut semper exerceatura quatenu vero plurimis, et admodum diversiS, neque perpetuiS, vivi corpori muneribus inserviat, eandem voluntati atque arbitrio nostro quodammodo permisit. Musculi omnes, ut videtur, respirationis,

voluntatis imperio subjiciuntur suggerit

autem Natura idoneum atque perpetuum stimulum qui eos, etiam inscio vel inter dum invito aut contra nitente homine, ad idoneam actionem cieat.

36i. Quis fuerit iste stimulus, medici

multum

383쪽

MEDICINAE THEO RETICAE 299

multum quaesiverUnt, et cur infans, qui, donec in utero lateret, nunquam spiraVerat, quam primum aeri objiceretur, statim spirare inciperet. 562. Respirationem statim a partu incipientem alii singulari instinctui naturali tribuunt alii nixu generali quem novum animal edit, et profecto ad omnem nixum validiorem inspiratione opus est, ut ParteS quibus magni musculi corporis annectuntur rite firmentur); alii demum ipsius sep ti transversi contractioni primum spiritum

tribuunt, quod, quamvis maxime distentum, et prima occasione validissimam daturum contractionem, dum in utero latebat infans, nihil omnino emcere potuit; quia non aer, sed aquosia lateX, eum circumdabat, et hic Attidem transire nequit, sed contra rimam ejus arctissime claudit, forti contractione ibi excitata.

363. Primae inspirationi expiratio succedit, viribus jam 337. recensitis facta et huic

384쪽

ao CONSPECTUS Cap XVII.

huic iterum inspiratio, cum forsitan simplice contractione septi transversi sursum pressi, nec parum distenti, actione musculorum abdomini tum quoque fortasie stimulo quem sangui in arteriis et venis pulmonis collectus dat maxime vero stimulo illo peculiari, quem aer in ipso pulmone retentuS, variisque materiis per spiritum inquinatus 39. 368.), forsan et aliter quoque Vitiatus 369.), per consensum 36 a. aliquem, ut Videtur, omnibus inspirationis musculis impertit: hunc stimulum, quippe qui nobis familiaris sit,

in communi respiratione vi percipimus verum, si diutiu spiritum cohibemus, eundem molestum et quidem validissimum esse sentimus, et quali non possumus resistere. 364. Ad inspirationem porro conatuSaliquid cujus conscii simus requiritur: X-

piratio sponte et sine conatu 337. perficitur. Hinc Ulaimus in moribundo nisus inspiratio est animam sine conatu emat; nam omne in Xpiratione moriuntur.

385쪽

363. Respiratio variis usibus inservit. Plerique medici existimarunt hanc non utilem modo esse, sed prorsu necessariam, sollicet quia ea opu esset, ut crederent, ad sanguinis circuitum per pulmonem Pro movendum. Pulmo enim, donec collapsu et compressus est, veluti in foetu, vel etiam in adulto homine, ut quidam putarunt), sub expirationem, tantum sanguini recipere nequit, quantum cor deXtriam ipsi tradat. In foetu igitur alia huic sanguini patet via in adulto vero homine, ubi nulla alia est, medici putarunt sanguinem in pulmone quodammodo accumulari, primo ingratum quamvi levem molestiae sensum, cum inspirandi cupiditate; postea vero, nisi prius homo spiritum traXerit, horrendum suffocationis sensum daturum. Sibimet quoque persuaserunt sanguinem etiam sub inspirationem vix melius per pulmonem transire quamvis enim aliquanto major sanguini copia in hoc statu in pulmonem recipi posset, hanc Putarunt aegre Per eum transmitti, propter

ramulos

386쪽

36 CONSPECTUS Cap. XVII.

ramulos minutissimos arteriae pulmonalis distentis cellulis pulmonis nimis compressos. Sed haec omnia, quamui non prorsus falsa, illem minu firma sunt, et minoris momenti quam multi et grave auctores existimarunt.

366. Quod si ita res se habet ut hi auctores docuerunt, fieri non potest, quin status quidam pulmonis, medius quasi inter compressionem et amplificationem maximam, sanguinem et accipiat et transmittat libere nempe, qui Vasa sanguinem vehentia quam maXime capacia reddet. Et profecto constat a Per idonea experimenta, aqua scilicet in thoracem vivi animalis infusa, multo majorem Pulmoni compressionem, quam quae in communi expiratione sit, motum sanguini per eum parum impedire, neque spiritum adeo laedere, ut olim opinio fuit. 567. Istam vero necessitatem 363 ), si qua revera sit, Natura evitare potuit, Vel nullo

387쪽

n ullo homini dato pulmone, vel homine corde simplice instructo, et pulmone fere arbitrario, qui totum suum sanguinem a Tamo orti accepisset, qualem in amphibiis, et plerisque frigidi sanguinis animalibus, fabricam spectamus. Prieterea lege Philosophandi vetant plures causa fingere vel quaerere, quam quae ad rem explicandam sussiciant et aliae sunt neque dubiae, Urspiritus interclusus, vel sub inspirationem vel expirationem, vel demum sub medium statum, quo vasa capacissima et libis ima esse debent, hominem brevi extingueret. 368. Alios scilicet respirationis usu exesseetibus ejus docemur. Omne spiranS, praeter halitum aquosum, plurimam mephitim e pulmone usque exhalat, quae Vel ipsi, vel aliis, lethali veneno foret, si in

pulmone retenta, vel iterum in eum recepta esset. Non minimus certe respirationis usus est, hoc noXium CXcernere.

69. Constat quoque per nupera XPeri

menta,

388쪽

ao CONSPECTUS Cap. XVII.

menta, insignem, et summi momenti sanguini ipsius mutationem, per spiritum in pulmone fieri. Ille enim per Vena cavas ab anni parte corpori redUX, colore nigricans, Per cor deXtrum in pulmones impellitur, et, dum spirat animal, ex his laetius rubens quod diu notum est et aliter mutatus ad cor sinistrum redit, et hoc ad suum munu probe Xcitat. Intercluso vero spiritu, sangui per pulmone transmisia su neque more solito rubet, neque cor sinistrum satis irritat, cujus motus statim fatiscit brevi periturus Spirante iterum animale, sangui a pulmone ad cor advectu denuo rubescit, et hoc simul motum suum, et vitam moribundo integrat.-Hae mutationeSchemicae sanguinis in pulmone maXime pendere videntur a puro aere qui exigua tantum par est communi aeris quem spirare solemus in sanguinem quodammodo accepto, et Probe cum eo permisto.

37o. Porro istiusmodi mephitis exhalatio qualis e pulmonibus fies 368. y apud chemic

389쪽

chemicos certum signum habetur mutationis cujusdam compositionis, in corpore Unde ipsa oritur. Et satis verisimile est, sanguinem aliam quandam mutationem hemicam

ibi loci subire, cujus aeris ephitici Xha latio signum sit et effectus; praesertim si

animum ad hoc attendamus, nimirum nUtrimentum omne prius per pulmonem transire, quam majorem circuitum intret, nec unquam, saltem in fano homine, crudum in eo sanguine conspici, quem cor sinistrum ad reliquum corpus miserit. Cruda fortasse materies, qualis ex intestinis defertur, oleosa, subdulcis acescens, mediae quasi naturae inter fruge et carnes, in pulmone subigitur, in verum sanguinem et gluten

vertitur, concoquitur PenitUS, naturam animalem demum induit, putrescens asta, neque postea a pristinis corporis humoribus distinguenda. 57I. Denique sunt qui credunt calorem animalium in pulmone quodammodo gigni. In plurimis aliis exemplis, dum calor gignitur, ad mephiticlis, venenatUS, PhlO

390쪽

366 CONSPECTUS Cap. XVII.

gisto fortasse corruptus, et illud imprimis

aeris genus quod aer fixus vocatur, insigni copia emittitur : hoc ex flamma imprimis discimus, ubi magnus calor est, et simul ingens vis aeris fixi et venenati avolat. Idem docet calor ille lenis qui in multis exemplis suboritia inter fermentandum, veluti a fi mo, dum in fimeto paulatim Putrescit. 37 a. Halitus iste venenatu S, undecunque derivatus, similis fere esse videtur, sive spiritu, sive igne, sive fermentando evolutus Vitam pariter et flammam extinguit: pars ejus calce viva vel alii causticis attrahitur; quod superest vero non eo minus vitae et flammae infestum redditur.373. Animalia autem, quo calidioris

sanguinis sunt, eo citius et graViu aera quem spirant corrumpere observantur; et quo perfectiorem respirationem habent, eoptu calere. Sic vermes, qui per spiracula in cute spirant, vi unum gradum thermo

naetri Fas enheltiani, supra elementum quod habitant, calent Pisces, qui branchias agitant,

SEARCH

MENU NAVIGATION