장음표시 사용
61쪽
his sit. ηο Da CONTRITIONE In eoque ultimate haeret, nec ad Deum derivatuc Augustino inordinatus est, neque rectus. Hinc est, quod solemnis illi sit distinctio duorum amorum , mundi & Dei, quos ita segregat dc adaequaiste distinguit, ut unus sit malus, alter bonus, ut uno domina die, exulet alius. Audi S. Doctorem
meditat. c. 3 3. Duo amores, ait, alter bonud, alter malus e alter dulcis, alter amarus; non se capiuηti in Mno pectore. Idem docet S. Leo se . s. de Jejun. P. mensis. Quare rursum docet, quod unus alteri cedat, necessarium esse, nec in una sede posse morari. Duo, ait, tract. a. in Epist. Joan. siauamsinres , mundi Dei. Si mundι amor habiteι, non es qua intret amor Dei. Recedat amor mundi, inba.
bitet Dei. Quod autem amor proprius ad amorem mundi referendus sit, si in eo ultimate homo haeis reat, manifestum est, clim iuxta S. Doctorem Rogne ι carnalis cupidiιas , ubi non est Dei Charisas, de xursum, chariιas sit moιm animi ad diligendam Deum
propter seipsum, se, atque proximam propιer
Deum, ut ait de doctrina christiana l. 3. c. I.
Deinde quomodo ordinatus erit ille a morsu IIsne amore Dei, ubi iterum stat illa S. Augustini
sententia, l. 4. contra Julianum c. 3. Sine amore ereatoris, nusim quisquam bene utitur ereaturis 3 Quois modo ordinatus, cum Deum min- ameι, qui cum
Deo aliquid amat, quod non pνυιer Deum amat, ut ait idem Doctor 1.ὶ o. conses. cap. 2s. 3 apposit huic nostrae sententiae Petrus Blesensis c. r. de diis lectione Dei & proximi. Cum Apostolus dicat, ominia secundum ordinem stant, omnia veiara in chaiariιate sent, pateι ea ordinem non habere, quae in chaia vitate non fiunt. Ecce igitur, quomodo amor sui,sbique haerens ultimate, nec ad amorem Dei directus, sit ordinatus. Ecce quomodo nostri, ut
di proximi misereri possis de Deo placere, cui non placet, nisi opus ordinatum; quomodo Deus, Dei
iustitia re regnum sit quaerendum propter ipsum
62쪽
RE CONTRITIONE. t Deum, qui solus in patria erit merces de prari
Quomodo autem tisor serviIIs sit supernaturalis, & vera contritio ex eo orta, declarat TaulerusOM. S. Dominici Theol. c. I. institui. dicens. cale rem dolον iste De eovirilis, uos ex servili quodam tiis more, poenarum , videlicet Inferni De Purgatorii, neque ex sensuali dolare eam amaritassine seipsum in damnum suum pim, quam Dei injuνiam e offensam lagente praeedet. ratis enim dolor hominem in quamisdam dierationem adducit, quasi non sit Deo cura de ipso ., nee unim I auem peccati meretur veniam, quanis rumlibeι etiam magnin yι, eo quod ex vero Dei amo
N. B. ET ORIGO , minimὸ procedat , sed dolor atinque contritio, divina promis ac supernaturalis erit, quia videliea homo pro peccatis suis' dolens, PLus
OMNIPOTENTIS DEI FiDELISSIMI PATRIS SUI, maxIPSUM CREAVIT, REDEMIT, AC INNuΜERA EI BENEFICIA EXHIBuIT, ExHIBETQuE , tam gravem
multiplicemque inhonorationem, conti tum o Ρηsam, quam suum ipsim damnam ponderet atqge deploret. convertatur ποὶηde ait S. Bernardus in capite te Iunii serm. a. Amor tuus, ut nihil omnino diligas nisi ipsum, aut eerto propter ipsum. convertatur etiam ad ipsum timor tum, quia perversm est omnis timor, quo metuit aliquid praeter eum, σκι non propter eμm,.
Baec haud dubie facile perspiciet adversariuS.
63쪽
13 a CONTRITIO ME.sECTIO XIV. Examinatur aut horis ejusdem subseqηens responsio. SE D unum est, quod speciose obtendimus, ait,
unum quod perpetuo ingeminamus t Tutiora semper esse sequenda. Tutissimam vero esse doctrinam, quae statuit, vi praecepti omnia opera ex para charitate in Deum reserenda. Quid obtendamus di ingeminemus aliquatenus ostendi, sed primo respondentem audiamus. Respondet ille , Muliδ ιutius esse non errare, doctrinam erroneam aliis non praedicare , persuadendo ιοι ter admitii novum peccatxm, quoties opera ad Deum non referuntur ex puro ebari taris motivo, plerisque hominum minime arduo ac di
sielli et suadenda omnino est charitas , sed minimὸ sua.dendm est error , ex quo eum pernitie animarum toties peccetur , quoties in operando charitas omittiιur.
S uaero enim si praeditandum quod talisvnum, esir ad singula opera actum charitatis persem1 ne non requirunt addersarii Z hae e eerih charitas, operis bonitatem mulιὸ reddit securiorem. fis igitur, Theologo inquirendum, non quid tutius, sed quid verius. Retinenda est firmiter hae e responsa in plerisque horum temporum controversiis, de aιιriatione in Sacramento, de abjolutione disserenda, deisu probabilitatis, Gr aliis , in quibu3 pro vastari arguis mento fallax feraritatis species assumitur. Hucusque author praefatae Theologicae triformis. Non sisne Quaero in primis a dicto aut hore, quando nam a sempertas- sano Theologo hoc traditum , Τatiora semper esse i β' sequenda t Norunt omnes persectissima charitate I φήμ' peceatorem ad poenitentiam tutissime disponi, omnia bona pauperibus elargiendo, tutissime ad
vitian ingredi , Et alia Evangelii consilia sequendo
64쪽
D. Ε C R N Τ R I Τ I o N Ea do, tutiori via procederet Quis tare, en consilia Il-Ia semper ingeminat esse sequenda 8 Porro quid doceant illi, quos stringit author, hoc est , docere in praxi viam securiorem, ubi opposta pericu- Io subjacet, in tantum, ut numquam ad Opus progredi liceat, nisi moraliter certo constet de honet tiate de securitate actus. In quo, quid rogo dam-
' nandum Z Quid explodendum Z certE , ita docet ipsa virtus prudentiae, qua nemini operari licet, nisi cum morali certitudine ic securitate de honestate si operis, quod exercet. Deinde docent, tutius non semper esse sequendum , si contrarium sit ita verum, ut sit quoque moraliter certum, in illo contrario, etsi minus tuto , nullum subesse peccandi periculum. v. g Sen tentia quae docet contractum aliquem esse illicitum, erit aliquando tutior, cum in omissione contrainctias nullum possit esse peccandi periculum , altera sententia docet contractum illum esse licitum, idque solido fundamento, dc alio motivo me moraliter de honestate & validitate contractiis certissis.l cante : quo casu possum sententiam illam , etsi minus tutam: prudenter sequi. Tale autem motivum certificans, saepe concurrere posset , prae se tim ubi agitur de contractu ex dispositione juris humani pendente quoad valorem, aut honestatem. Quo sensu, absit ut explodatur data doctrina , quin potius Veris prudentiae regulis concordet & eonveis
Multa tamen de charitatis necessitate condem-l nat author in sequentibus. Cert E quod tutissima sit 'doctrina, omnia ex charitate in Deum esse rese- obligat. renda , abunde alibi est confirmatum & ex Scripturis & SS. PP. demonstratum: neque illa doctrina
tutius est non errare, quae veritatem sanctorum
praesert, dc ab Ecclesiae Doctoribus est stabilita. Sit autem plerisque hominum hoc mandatum me-xime arduum ae dissicile, uti clamat, ideo non
65쪽
s DA CONTRITIO N. v erit admittendum arduum est Consessionis praeeraptum, difficilis est lex inimicos diligendi r ideonoe praecepta illa erunt proscribenda 3 dissicillima est lex Prohibens peccata omnia venialia , imo non nisi speciali Dei privilegio servari potest e an ideo eius dem obligatio non erit agnoscenda 3 recolat author Dei mandata gravia esse charitate destitutis, dimcilia esse & ut talia apparere eam oppugnantibus Macharitati & charitatis vindicibus, levia & suavia, iuri .gum enim Christi , legis novae fundatoris , leiave est , mandatum scilicet dilectionis , quod legi gratiae proprium est ac singulare , ita tamen ut onus st& jugum, humeros premat i sed charitate sublevetur , qui humeros supponit. Unum taamen notandum, praeceptum illud omnia in Dei gloriam faciendi, hie diei ab adversariis , plerisque arduum ac difficile, quod alias proscriptum est ut imis possibile.. Suademus ergo In hoc puncto charitatem non tantum, sed injungimus , nec ideo errorem conis sulimus ut satis declaravimus. Verumtamen quem errorem hie suaderemus 3 Ex quo, ait, eum pernicie animarum ιοιies peecetur, quοιies in operando charitas emittitari Itane Theologus, qui docet toties peccare cum pernicie animarum qui hoc praeceptum prae
Varicatur Enim vero quo peccato peccet . qui illud negligit, ostendi in 1. a. nee iudico allud ulli bidoceri in hoc puncto. Scilicet hoc rursum est, quod alibi notatum est adversariis familiare, doctrinas er- Toneas aliis affricare, de quibus ne quidem semniaisrunt. Nullus enim , qui iuxta S. Augustini principia praeceptum illud adstruit, ita docet, Toties eum pernicie Oimaram, id est mortaliter peccare, quoties in creatura ultimate haeret quis, nec amorem ejus refert ad laudem Creatoris. Sed qua fide eonis cludit dicens : Aio ighar NeoIogo inquirendum , non
quid sis latius, sed quid verius y Itane Theologo, cui aliorum salus aliquando committitur, aut eX pro
66쪽
sessione aliorum & suae salutis cura committenda, ne, ἐnon inquirendum quid sit tutius Itane aliorum Ac m-- propria pericula praemonere & praecavere non oportet 3 Aliud certe statuerunt SS. PP. & Doctois res, maxime ubi veritas investigari exacte non po quid sietest. Multi praesertim temporibus nostris in hac & tulim. aliis materiis controversis indagant veritatem , hinc inde argumenta congerunt, partes disceptant
Contrarium tradunt , an non erit eo casu indaganis
dum quid Tutius 3 Nec ideo fallax obtenditur pro argumento communi, securitatis species. sed propriae & aliorum saluti pro debito consulitur, sed a contrario fallax impossibilitatis, gravitatis, hominum viribus improportionis, & id genus aliorum species obtenditur , ut fallax aucupium , quo Volucris decipitur. Uerum quidem est , dum certa Veritas, Scripturis edocta vel a Conciliis & SS. PP. confirmata , liquido haberi potest , ipsa securitas per se comitatur e Aliud tamen in plertiaque aliis, in quibus veritas aut haberi non ita clare potest , aut quando animo praeoccupato habere quis illam albitratur , quo casu non tantum
Theologo inquirendum quid verius , sed re quid
Quid igitur Theologo agendum, In hae mate-Idque maria de sermidolosia attritione τ quam disputamus rRespondet continua , retinenda est firmiιer bae respou D scilicet Theologo non inquirendum quid merit.- tutius, sed quid verius In plerisque horum tempo-rum. rum controversiu , de attritione iniSacramento, de abis solutione differeada , &e. Aliud profecto nos docet ει suos iubet Illustrissimus & Reverendissimus D. adicobus Boonen 26. Martii I 637. ita decernens: Camex omniam Theologorum sententia in eorumdem Sacrais mentorum administratione adhiberi semper debeant materiae in formae eertae, determinaιae, ae quanium sieri potest securissimae r nusio autem modo exιra nec sita
tem dAbia vel controversa et intestigamus vero inter
67쪽
Catholicos Do flores adhue di utari an inter actus paeis nitentis , quos S. conciliκm Tridentinum desinit esse quasi materiam Sacramenti paenitentiae sudicrensieenseri debeat illa contritio imperfecta seu atιniis qud tan-rum propter poenas peccata desestamur, plurimis quidem a concilio Tridentino id afrmantibu , aliis nihilominus ab eodem concilio id negantibus : ne iα icta sententiarum diversitate talm poenitentium periculo exponatur : vobis er unicuique vestrum qui ad Sacramenti paenitentiae administrationem estis admis , approbati , mandamus , quatenus omnem vestram inda-Hriam e 3 conferatis, ut omnes ad dictι Sacramenti peris c ιι9nem accedenι es, inducatis, modeatis ae dissonat s ad veνam cordialem detestationem- ae desorem suorum peccatoram non ιam ex timore poenarum , quam
ex Dra amore quo ipsum velut summum bonum quod maxIma Impietate peccando eontemstferunι ) perfecte diligant , vel saltem ut fontem jussiitae ', qud scilicti Iuttiscamur, diligere incipiant e si enim populus iste ru- to vetera lege, qui acceperat tantumdiritam ser-rn trmore, in tanta gratiae penuria non poterat Iutiquari nisi per vexam Cin perfectam contritionem ,1 vari nissper dilemonem Dei super omnia e me νiligi me nos silii novi te timemi, qui non accepimuη ite rum Diritum servitutis in timore, sed spiritum adop-tιonis quo siliι Der nominamur sumus, in tanta graistrae plenriudine quam est adit in nos per Spiritum Saπ-Mηm qui datu3 est nobis . non tamquam servi timore paenarum sed tamquam filii ex amore ejus qui dilexit nos lavit nos a peetatis in sangκine buo, ipsa peccata
super omnia mala detestari debemus. Quae ordinatio Tenovata est Anno I 667.as. April. ab ejusdem Sedis Uicario Generali, Sede Uacante.
. ergo in hac materia inquirendum quid tu lius , sed tantum quid verius Dicet sorte , sententiam suam de sum cientia attritionis formidolosaeem verissimam , Sacrae Scripturae consonam , ROS. PP. edoctam, a S. Concilio Tridentino definitam
68쪽
DE CONTRITIONE. Η, nitam : sed quo iure, ostendimus in ante dictis.
Dato tamen ad minimum juxta aliorum placi- In Sacratum , sententiam nostram de in sum cientia attritio nis esse probabilem , quod ex decretis Pontificum saltem erui potest, ut mox videbimus, quid tunc agendum Theologo , nonne eo casa videndum quid tutius 3 certe hoc posito , illud confirmat ipse aut hor e in primis p. 3. trai'. i. p. aci. Ubi ita ait: In admini Tratione Sacramentorum non licet sequi bententiam tb e eulative probabilem circa Ualorem Sacra-cramenti, quando non deest potestas sequendi tu ιiorem. Sic, ait, non liceι moribundo conferre absolutionem probabiliter tantum valituram, quando certior impendi potest. Raiio est, quia liceι opimo probabilis possiti reddere actionem licitam, non potest tamen Sacramentum facere validum , si contingat requisita ad materiam, for .mam aut valorem deesse, e. Hoc dogmate posito :quaero an sententia probabilis, non lit vera etiam quae sit minus tuta ξ quare ergo non sequenda , cum laquvidendum quid sit tutius , sed quid verius Θ cum vero possit fieri, quod illa minus tuta a parte rei sit Verior. quare ergo non amplectendat Respondebit, eo quod in Sacramentorum administratione non liceat sequi probabilem circa valorem Sacramenti, quando non deest potestas sequendi tutiorem. Ex quo collige quam recte iam dictis concordet datum ante pseudo principium, Theologo scilicet non esse requirendum quid tutius, etiam in materia de attritione, sed quid
Quod vero sententia nostra de attritionis sormidolota in sum cientia sit saltem probabilis, colligitur ex decreto Alexandri VII. ex quo 3dversarii oppositam volunt stabilitam. Illo enim decreto praecipit Pontifex omnibus di quibuscumque, ut si deinceps de materia attritionis scribant, aut doceant , Non audeant alicujud Theologicae tensurae alieriusve injuriae auι contumelia nota taxare alterutram senientiam, sive n qntem necessitatem aliqua tu dilectionis Dei inaιιri-
69쪽
st D E CONTRITIONE lmne ex meιugebenna estneepta, qua hodie inter scholaia picor eommunior videtur , De Greentem dicta dilectionis necessitatem donee a S. Sede saerii aliquid in haere desinitam.
Ex quo decreto nihil definit pro alterius partis veῆritate Pontifex, sed utramque defendi permittit Ac
pro pupnari, sic tamen ut censurae non concurrant Isi vero nostra non esset quidem probabilis, Pontifex eam permittere non potuisset defendi, maximEcum iuxta aliorum Doctrinam: Ecclesia non possits ne ferina benignitate permittere, ut doceantuc sententiae damnosae. Ex quo ulterius hoc deduci potest, ad minimum pendente lite , nostram de attritione sententiam esse probabilem, adeoque sequendam, eum sit in administratione Sacramentorum, di nostra sit tutior , nec desit potestas eam se quendi. Quod autem talis potestas non desit, re nuet fortasse adversarius docens plerisque hominum esse impossibilem aut saltem maxime arduam & disinficilem. Ad quae respondimus in principio hujus pa-
Tagraphi. DeindE, eum iuxta eiusdem Authoris DoctrInam, quam tradit p. 3. Tract. t. de opinionum probabiis litate S. 3. unius authoritas aliquando sufficiat statuendae probabilitatI, ut eam practice amplecti liis
Ceat , etiam contra communiorem aliorum opinioinnem, si rationibus in contrarium allatis solidereia pondeat, & pro sua parte novas adserat rationes , quae tantum habent momenti, ut aptae sint move- Te virum pertium de probum absque passione ad recedendum a contrariae colligitur negari non posse, quin nostra sit probabilis ad minimum , cum ante Melch. Ganum, ab omnibus passim Doctoribus tradita sit, ut docuit antea Morinus ; cum varii etiam a Concilio Tridentino authores nostram aperte doceant, aliam contrariam, tantam statuant probabilem ; argumentis in contrarium allatis solide Q.
tis & saepius sit responsum, ec variae continuis alla-
70쪽
DE CONTRITIONE. uestis rationes, virum peritum & probum moventes, imo convincentes, quae sufficiunt, ut saltem probabilitatem sententiae nostrae communicent et quo habito, evanescat illud pseudo principium ex aliis eiusdem aut horis principiis, Theologo in hac parte non inquirendum, quid Tutius, sed quid verim. Ne autem quis existimet, sententiam nostram non esse certam , eo quod altera statuatur probabilis, ex eo quod de sendi eam permittat Pontifex , uti etiam ex eo, quod eamdem hodie eommuniorem diis cat , esse certam , aut a Pontifice approbatam: Notari potest, stante illa permissione, fieri posse , ut alicui sua sententia sit certa , si convincentes pro sua parte stent rationes , prout huc usque pro sententia nostra stare probavimus. Relinquimus interim alteri sententiae suam probabilitatem, quam ex tali permissione Pontificis meretur, prout aliae Omnes, quae defendi permittuntur aut doceri, quae generalis dumtaxat est probabilitas & late dicta. Quando autem aliorum sententiam Communiorem dicit Pontifex, nihil inde conficitur, cum communior sententia aliquando sit falsa r deinde dicit Hodie communiorem videri , eum quo probe stat , his temporibus non esse communiorem,ut ex dictis probari potest: imo ante Melchiorem, ne quidem de ea somniatum; item etiam videri tantum commuinniorem. Unde clare patet, ex eo nihil solidi pro ad- Versiae partis veritate posse statui aut erui, ut volunt aliqui Patroni partis contrariae. Insuper notentillud , quod notat R. Ρ. Julius Mercorius Ord. Praeis dic. Basis Theologiae moralis parte 3. a. s. ubi ait. Puadraginta vel quinquaginta ab hine annis plures quam centum opiniones laxas antea Angulares , factas
esse communes r-isiis oppositas eommunes , ut an liquat as nunc eommuniter rejici. Nee invenies toto hoc tempore unam laxam antea communem esse antiquatam,