장음표시 사용
481쪽
Argumentis physicis, a disciplina Ionica profectis, omnis phialosophiae Graecorum fundamenta iacta esse. et in m nunc affirmatur ascliptori hias, qui banc philosophiae antiquae partem pertractau runt. ipsam autem philosophiam Ionicam in explicati dis rerum
principiis vel eodem fere, quo philosophia antiquissima. id est, fabulosa siue mythica, substiterat. rediisse, vel ita ea ni deseruisse, ut ad commerita aberraret ipsis fabulis illis, si rectae rationis tris itina ponderentur, inferiora, id nusquam neque Comprobatum . nequo dictiam quidem reperio. Praeter Brucheriam n) ac Tredeman-nuni b) omnes fere, qui stoli quae philosophiae historia in conscripserunt, philosophiam mythicam vel omnino neglexerunt. vel leuiter tantum alligerunt, verili fortasse, ne lucem viderentur in t nebris quaerere. Attamen satis certa ratione euinci posse censeo. origines philosophiae et mythologiae Graecorum esse communes. ea que de rerram natura decreta, quae principio sabulis inuoluta fusis rant. philosophoruna lonicorum mentibus ita inhaesisse. vi. dum ipsi saepissime, suis argumentis v s. quid verum iis videretur. de.' monstrasse putarent, nona tantum ratione vel minuerent vel amoplificarerit, quae a maioribus, eadem superstitione imbutis, acceperaui.
Miluo quidam Aquilianus, Pisaniis, saeculo XVII. libriim scripsit de physicis philosophorum Graecorum, qui arte Aristotelis lempora noruerunt, decreti se . Sed quam partim faciat hic liber addi iudicandam quaesei oneria de origine istorum decretorum. videant, quibus, quae A qnilianus congessi: t, denuo inspicere placuerit. Recto tamen, si de phy licis tantum proprie ita appellatis qDaeritur, ad Aristotelem censuit vir ille doctus in omni hoc carisnrtim periere potissimum esse respiciendum. Aristoteles enim in indaganda roxum natura sagacissimus, in explicanda subtilissimus . non solum
omnia fere, quae ante eum de rεbus naturali hiis disputata erant. collegit, excussit, recensust, verum, suo etiam studio uniuersam Daturam amplex as, tot noua attulit, ut in hac antiquae eruditionis parte ad fastigium euasisse videatur. Aristotelis igitur de re.
a, in hiiloria erities philosophiae, Tom. r. b In libro: Griech nlanri EItote Philosophen. e Molonis Aquiliani. Pisani. Equitis, libir de placuis philosophorum, qui
482쪽
ru in rcitura disputationem a ceteris omnibus seiungendam ae sngulari opera prosequendam esto arbitror. Sed hoc loco ea tantum, quae pliilosophis an is Aristotelem placuerunt, paulo altius dis utiamus.
Fabulosa Graecorum philosophia eadem est, quae etiam Omphica appellatur. Quisquis fuerit auctor disciplinae, quae Orphia nomino insignita est, ilia disciplina seruatas este, cum philosophiae, tum religiotium apud Graecos Origines, etsi non Omnes, tamen eas, quibus philosophia antiquitus religionibus connectebatur, iam inde patet, quod mythi vetustissimi eodem. quo cantus Orphici, spoctant. Ortus mundi ac Deorum Tatio Vna eademque quaerebatur.
Quae ratio num poli ea quoque adhibita fuerit in τελεταις sius mysteriis ad interpretandas fabulas ab antiquissinis illis prorsus discrepantes. aliis diiudicandum relinquimus. Neque Stoicorum, Pseud Pythagoreorum ac Neo Platonicorum causarn suscipimus, qui argutiis nonnunquam, philosopho parum dignis, usi sunt, ut ad sua- eum disciplinarum sensum superstitiones vulgi detorquerent. Id quoque demus rerum Orphicarum contemptoribus, in quibus maxime conspicuus est vir doctissimus, noster quondam . minerstas. plurimis eorum carminum . quibus Orphei nomen adfixum est, alii lustrandam hanc antiquitatis partem parum effici; siquidem, qusdvare Orphicum sit in istis carminibus, vix unquam dignosci poterita commentis Neo. Platonicorum ac Pseudo Pythagoreorum. Pluis rima autem carminum, quae Orphica appellantur, a pli ilosophis Neo. Platonicis et Pseudo - Pythagoreis esse conscripta, nonnulla
imo Christianos auctores sapere, constat d). Quid Τ quod, ipsis Platone et Aristotele testibus. horum philosophorum aetate Orphei nomine iam abii Ii sunt praeitigiatores . fabulo Iis incantationibus vulgi oculos fascinantes. Verum Orphei nomen in hac causa nihil sero ad rem facit. 'Siue enim ab ipso Orpheo, siue ab aliis eiusdem diseiplinae sectatoribus profecta sint carmin B, quae iam apud veteres . scripto- Q conserenda sunt ad hune loeum . quae disputauIt Amin/rsus in hisoria
doctrinae di vero Dro, p. 187 , eum libro Dedemanni modo laudato. Quibus qui contentus non fuerit. adeat celeberrimos earrninum Orphicorum editores, Gesu rum et Ber mannum, nec non Schneiderum V. C. in Ana.
483쪽
scriptores Orphica nominantur; iis, scimus. sacrorum antiqnissi. morum notabilem partem esse traditam. Orphei, vel Orphicas disciplinae sectatoris περι φυτεος poema apud veteres insigne de- . periit. Exstat autem nobilo illud carmen Orphicum, hymno in Iouem seruatus apud Stobaeum et Eusebium. Quem hymnum carmen peruetus minimeque cuin figmentiS Posteriorum aetatum conis
fundendum esse, monuit iam celeberrimus Stobaei editor e Quinque enim carminis illius versus laudantur ab Aristotele in libro de mundo f). . Hunc igiliar hymnum inspiciamus. Celebratur hoc carmine IMPiter, non ille, quem vulgus adorahat, sed longe alius, mas simul. atque femina, aeternus, ubique
Praesens, omnia permeans ac Perspirans. Partes mundi, coelum cum terra, maria ac montes, descrihuntur ut memhra diuini corporis. Poeta in crederes sernione splendido exprimere voluisse Elea.
ticum illud: omnia ununi, idque unum esse Iouem, siue Deum. Veru in hoc decretum . a sensu naturali abhorrens, subtilissima et tione ab Rleaticis philosophis concinnatum, quomodo animis obue sari potuisse ita luamus hominum priscorum, quorum tempore religiones Orphicae ortae esse credebantur* Sed neque mentem diuisnam a rerum Datura diuersa in suspicari fuit hominiam istius temporis, qui cogitations parum eXercita ortus et interitus rerum ra tionem reddero conarentur. Nihil autem tam naturale est, quam originem vitae, qua omnia animantip ipsique homines fruuntur, tria busre spiritui cuidam mundano, quo omnia , quae sint. animentur. Atque hunc ipsum spiriliam mundanum, siue vim natiarae vitalem, Ionem Orphicum esse, sine ulla mihi dubitatione videtur esse ani mandum, cram non Stoici tantum ac Neo Platonici, verum Plato etiam et Aristoteles Iouem referant Ζηνα nominatum essu propterea quod μer eum liuiantis g). Cave autem Iouem Orphicum putes significare mentem et intellectum, quo omnia gubernentur, Cum ipsa mens humana philosophis Graecis ante Anaxagoram et Elealia eorum nonnullos Mihil aliud esse videretur, nisi vis qnaedam n turae inlit a. siue ipsa vis illa vitalis. qua uniuersa rerum natura animetur. Itaque cum mundi partes a poeta Orphico describuntue
ut membra diuini corporis . nihil aliud dicere voluit, nisi, nihil in
484쪽
DE PRIMIS PHILOSOPHORUM GRAMORVM Eve. - s
terum natura prorsus esse in animum, ipssque rebus iis, qui vitat peculiari carere videantur, spiritum inesse mundanum, id est . vinxvitalem. Eodem sensu vim vitalem uniuersae rerum naturae Prime tum α ην Orphicis dictam esse apparet fi .
Idem Iupiter Orpllicus videtur e IIo ille . quem Aristoteles alio Ioco a poetis veteribus Deorum PrinciAem ipsaque Nocte Coeloque. imo Chao, maiorem ait esse habitum i). Sod neque principiorum των 1ν notio ante PIatonem et Aru.stotelem alia fuit, nisi Maga et confusa. Ita factum e sit. ut iisdem carmis nibus orphicis, in quibus vis vitalis principii locum oecuparet, mundi ac D cor tam parens traderetur esse Aqua Quod altorum idque mero phy licum fabulo lae philosophiae caput initium fuisse qMaeli ionis centies apud philosophos Ionicos agitatae de rerum elementis. rati nibus satis apertis mihi quidem videtur posse ostendi. Quin etiam Pindari illud 'Re τταν αεν οδω si non e philosophia lonica depromptum , sed e carminum Orphicoruni docta inter pro talione petitum esse, iudicauerim. Quaen atri enim causa fuerit, cur lyrico-rorum principi Thaletis potissimum artisisset diseiplina ab omni poetica ratione aliena 8 Poctam autem in antiquis fabrilis versatum, sam piusque de rebus diuinis et humanis philosophemata e carminum ratione nectentem. Urphica interdum respexisse, non eli, quod
Secundum theogoniam Orphicam, multum ab Homerica di crepantem, Platone et Aristotele teli ibus oceanus ac Tethys Deo. rum parentes habebantur. Laudantur a Platone in Cratylo versus
Orphici, quos Stobaeus quoque eclogis suis phy sicis inseruit M.
Ad eandem theogoniae Orphicae partem referuntur a Platone versu a Homerici, . A Εn verba poetae:
485쪽
Homerici, quibus Oceanus ac Tethys Deorum parentes esse dietinis itue l). Idem refert Aristoteles, qui, etsi nomen Orphei praetcemittit, de theologia tamen Graecorum vetustissima itst loquitur. vi. quae memorat, ad philosophiam Orphicam spectare, iam inde appareat, quod versibus iis, quos orphicoa esse a Platone docemur, eadem fabula tradatur nil. Cuius fabulae sensum physicum ah ipso IPlatone suspicante indicatum videmus. Significari enim Plato alti Oeeani Tethyosque nominibus naturam mundi primaevi iliuidam. Attamen hoc primum fluidum a philosophiae Orphicae interpretibus
aquam nominatum et Cum aqua Communi quodammodo confusum
esse. fortasso ignoraremus, nisi ex iis, quae ab Athenagora ac Damnseio, philosophis Christianis, de rebus Orphicis memorantur. n. cito posui inferri. Sunt isti scriptores . etsi tam auctorit/te . quam aetate. Platone et Aristotele Ionge inferiores, tamen hoc loco in subsidium vocandi, non ut testes ipsi met satis fide digni, sed ad interpretanda, quae Plato et Aristoteles de Orphicis referunt. viilissimi n Dicunt enim, Orphicae disciplinae sectatores statuisse.
mundi Deorumque Parentem esse Aquam. In huius aquae priniae itae natura describenda quae Athenagoras adfert, parum discrepant ab iis, quae dicuntur a Damascio. Ille aquam suapte natura turbidam fuisse ait; Damasciua monet, cum terra fuisse mi statu . rectiusque Iutum appellandam. Denique haec aqua primaeua , secundum O phicos . si utrumque scriptore in consulueris, non fuit aqua pura. qualis postea inter elementa collocata est. Quae praeterea isti scruptores reserunt de portento, Herculis nomine insignito, quod ex
aqua illa, secundum Orphicos, prodiit, ouumque eὸidit. quo Raeto
mundus ortus esse credebatur. haec ceteraque, qNae ad fabulam
eam amplificandam pertinent, nihil faciunt ad qii aestionem, da oua nobis iarmo est institutus. Quisnam autem totius fabulae sectis
Quin sequuntur. ad fabulam de Styge pertinent. Dubitat Aristoteles. an haec opinio de Oceano ad Tethye priscis theologia tribuenda sit. Sed parum euriosus in hac causa suisse videtur Stagirites. n Athenagorae opera edita sunt a Rechenbergio. I.ips I 685.8. Quae deor-pliicia memorat, leguntur in Legatione pro Clintsinnis, p. I 44. Damascii liber de Principiis . ubi Orphicorum mentionem facit. inest Rh. Christ. Moι fis anecdotia gxaecis, Tom. III. p. asa. cf. 1 ιιLmanu, l. c.
486쪽
DE PRIMIS PHILOSOPHORUM GRAMORVM κete. 7
sus fuerit, anno dubitemus 3 Scilicet ad hoc decretum physicum, priuiscipium rerum esse aquam. dummodo non in vocabulo haereamus. non vaga cogitatione, sed studiosa naturae contemplatione antiquutas deducta esse videtur. Omnia, quae oriuntur, vel e fluidi, vel fluidorum ope oriri, animaduertebant homines. Nihil igitur imis pedit, quominus ad appellationum aquae hoc loco omnia. quae fluunt, reuocemNS, Praeci Pue cum aquae purae natura isto temporct elIel ignota, quodcunque autem fluat, aquae naturam indui facillime posset videri. Ita fabulam Orphicam interpretantes, non coniectura tantum utimur e re ipsa deducta, verum Platonis etiam tuentur auctoritatem. Minime enim iocari Plato videtur voluisse, cum fabulam inphicam de nuptiis Oceani ac Tethyos conspiraro iudicat eum sententia Heracliti Philosophi, qui omnia suere dixit.
Iam Orphicoriam do aqua primaeva sententiam cum iis, quae de Ious seu vi vitali Ilatuerunt. comparemus. Fabulam cum fabula ita congruere, ut in disputatione philosophica argumentum cum conclusione, neminem credo eXpectaturuiti. Repugnare sibimet ipsa videtur disciplina Orphica, cum vno Ioco aquam, fabula de Oceani ac Tethyos nuptiis indicatam, ultero vim vitalem. Iouis nomino designatam, rerum Principium , mundi Deorrimque parentem. essa traderet. Stid quis non videt, diro haec rarum principia ad duo capita esse referenda 8 Alterum principium est corporeum, alterum incorporeum, Utrumque istinen phy licum. . Principium incorporeum ex.mente Orphicorum est vis vitalis, cunctae rerum naturas ita inhaerens, ut nihil sit. quod ea careat. Eodem illis principio νitali omnes res ni oueri Conformarique videbantur. Motus principium, praeter animam, id est. Vim vitalem, nullum esse posse, omnibus fere philosophis usque ad Epicurum, ipsique Aristoteli, visum est. Incorporeum autem hoc Principium habebatur, non tanquam a materia mundi diuersum, sed q ioniam effectu tantum cognoscitur, non autem, ut corpora. sub sensurri et adspectu ira cadit. Ita v bi. qua fere inteIligenda, quae prisci senserunt de anima miandi, quam non mentem aeternam. vi sua a materia mundi diuersa gaudentem, sed vim vitalem esse putabant. materias innatam atque insitam. Alterum ararum rerum principi iam , idque corporeum . in Osephicis tradebatur esse aqua . non pira uia, vel qualis in amnibus profluit' deque puteis hauritur, sed Diutura elementorum fluida, vi via tali animula. Hinc Iupiter Orphicus rerum elementa diuino corin P Or.
487쪽
corporeo Uno, altero incorporeo , Vtroque tamen Physico, mundi Deorumque naturam constitutam esse, sum uia fuit philosophiae ON. phicae. Misitura autem elementorum fiuida ex antiquis fabulis sub tius nomine satis nota est. Itaque, cum in Orphicis quoque Chaos. verum principium esse traderetur, hoc Chaos idem fuisti a inparet, quod aqua illa primaeva, alia fabularum compositione oceani Tethyosque nominibus indicata. Res diuinae ergo, ex mente Ox-phicorum, non disserunt a rebus naturalibus, sed non omne, quod naturale est, idem eorporeum esse iudicabant. Quod cum posteri rum aetatum philosophi, Orphicorum vestigiis inhaerentes. vel ignorarent. vel non, uti debuissent, intelligerent, miris eorum disputationibus orta est confusio opinionum de principiis et.elm montis. Quam late Paleat hic locus, mox videbimus, compar tions inter disciplinam Orphicam et Ionicam instituta. Quae autem praeterea Orphicorum decreta physica enumeran. iue in libro Plutarchi. vel incerti auctoris, de placitis Philosophorurn, vii vulgo inscribitur, talia sunt. ut post Pythagoram demum Orphicis videantur esse admissa. Eadem fere leguntur apud Pi clum . non maioris in hac re fidei auctorem . Memorant hi lati. ptores, Orphicos statuisse, quamlibet stellam esse mundum i terram non planitiem conuexam, flumine ideano circumfusam, sicuti fabula Homerica perhibet, sed in aere esse suspensam; . Lunam terraeesse fimilem, eamque neque montibus ac convallibus, neque aedia ficiis et urbibus carere P . Attamen eiusmodi decreta, admiranda certe . si temporis rationem habueris, inter Orphica non forent adsimila, nisi philosophiae Orphicae proprium fuisset, rerum natura lium causas reddere tales, quales, a vulgi notionibus alienae . doctiorem sapiant naturae cognitionem.
mythicum philosophandi ganos in Graecia tempore Thaletis Milesii nondum desiisse. mec solos Orphicos eo usos esses, exemplo docemur Pherendis Syrii. qui Pythagorae praeceptor fuisse fertur.
s. cum Naturam rerum Deorumque eXplicaret. simili modo. vi
Orphici, fabularum tenebris sensum disciplinae suae oceultauit. Primus hic Pherecydes fuisse videtur eorum, qui, de principiis r
νὶ Plutarchus de placitis II. Is.
488쪽
DE pRIMIS PHILOSOPHORUM GRAECORUM xxe.
mina disserentes, unum principium, quod ractivum esse iudiearent, al, altero eoque pinsitio distinguerent. Verum quae de philosophia huius viii narrantur, adeo obscura sunt. ut, quem sensum tabulis suis inclusetit, vix eruere Pollis q . Pi incipiis rerum dicitur Pherecudes tempus adnumerasse, quod quidem ad fabulam de Saturno redit. Fateor mo prorsus m scire, quid signiIicet quercus, quam Iupitεr Pherecydis procreauit, palliu uique . in quo idem Deus coe. Ium ac terram descripsit GP Ceterum Iupiter ille Pherecydis, id est, principium rerum agens siue activum. parum diuersus videtur a Ioue orpilico. Quidni enim vis naturae vitalis principium vera, activum esses sensu orphico dicaturἶ Si autem Terram principium rerum passivum dixit Pherecydes, eique femineam naturam, ut Iotii masculam, tribuit. argumenta Physica , quibus ad eam opinio. nem deduci potuerit, non no coniectura facillima adsequi licea igSed properemus ad philosophiam Ionicam. Quamquam enim recie laudatur Thales Milesius. Ionicorum princeps. quod, quae
do rerram natura senserit, ea fabulis obscurare Doluerit, tamen quae de Ortui mundi rerumque.natura iudicasse fertur. tam prope
accedunt ad philosophiam Orphicam, ut nihil fere sint, nisi noua fabularum Orphicarum interpretatio. Equidem quin suo ipsius ingenio usus sit Thales, cum rerum causas in uestigaret, minime dubitauerim. Doctrina aequalium Plurimos quantum superauerit,
inde colligi potest, quod non solis tantum defectionem praedixisse, verum libros quoque singulares de solliitio, de aequinoctiis, deque
meteoris fertur scripsisse s . Principium autem rerum aquam esse dixit. De Diis ita disseruit. Vt, utrum atheis adnumerandus sit, an Deum esse statuerit, dubitetur. Qualis suetit aqua illa, quam Thales rerum principium esse statuit, primum videamus. Si Stobaeo credimus, aquam inter res maturales eminere censuit Thales propterea. quod omnium animanistium semina reperiantur humida. plantae humiditate alantur, ipsa sita era vaporibus ex aqua exhalatis nutriantur e . Eandem huius sententiae rationem totidem fere verbis adfert auctor libri de de
489쪽
eretis phiIosophorum u). Verum iam Aristoteles dubitauit, an ramtionibus hisce usus sit ThaIes, ut aquam rerum esse principium ostenderet ae). Da vaporibus, quibus sidera nutriantur, nihil est ' quod moneamus, quamquam ea opinio. nostra aetate ridicula, tanis tum inualuit apud veteres, ut in Ciceronis quoque libro de natura Deorum a Balbo Stoico defendatur γ . Sed propter eandem ratio. nem vera Thaletis sententia adulterata esse videtur iam apud vel res, cum ad Stoicam. vel aliam posteriorum aetatum discipIinam ira.duceretur. Neque intelligo, quomodo sententiae illi, quae vulgo Thaletis fuisse creditur . concilientur reliqua, quas de philosophia huius viri memorantur. Aquam creditur smplicem puramque, tanquani materiam primam. Principium rerum dixisse. Interroga.tus antem, quidnam rerum antiquissimum sit, respondisse narra. tur, Deum id esse. siquidem initio Deus careat x . Quisnam hic Thaletis Deus ' Num ex aqua procreatus' sed tunc neque omnibus rebus antiquior foret, neque initio careret. An soliis initio caret hie Deus 8 Sed tuno aqua non erit simpliciter principium , appellanda. Non est enim principium, quod initio non careat. V e.
xum nec mentem aeternam, a rerum materia naturaque diuersa in
Deum esse Thales statuere potuit, licer a Cicerona ac Stobaeo ita sensita dicat ra). Mentis enim diuinae. a rerum natura diuersas, nullam ante Anaxagoram et Hermotimum apud philosophos Grae. eos notionem fuisse, virorum in hoo gerero doctissimo tum studiis extra dubitationem positum est b). Omnis etiam disputatiomere theologica repugnat philosophiae Ionicae, cuina summa in physicis versatur. Itaque cum recurrat quaestio, quisnam sit ille Thaletis Deus initio carens. et quomodo sibimet ipse non repugna. verit philosophus, cum Deum omnibus rebris antiquiorem, utinam autem diceret esse rerum principium, Vix habebimus quod respondeamus, nisi Deum Thaletis Iouem statuamus esse Orphicum, siue vim naturae vitalem. Quo posito, dubitari vix poterit, quin ipsa
Q Plutarchus de plaeitis ete. ex edit. Beevii, P. 3.
τροφ' 1ν ὐγραν ου- , sunt verba Aristotelia in Metaphys. l. a. ν De nat. Deorum, Libro II. Σ) Diogenes Laerti in Thalete. I. s. Adde Stobaei Leel. phys. I. s. a) Vida loeum. saepe quaestionibus agitatum, apud Ciceronem denat. Deor. I. Io. Cf. Stobaeus in eclog. phys l. s. 5 conserantur muresi ae neu anisi libri supra laudati.
490쪽
aqua, quam ThaIes rerum principium esse iudieauit, eadem fuerit, de qua supra in inierpretandis fabulis Orphicis satis nobis est dis. putatum. Cum autem mentem τον νουν Deum esse dixit Thales. mentem certo nihil putauit esse praeter vim illam vitalem, peculiatiuuodam agentem effectu.
Quodsi Thaleiis illud decretum, principium rerum esse aquam, ita interpreteris, ut cum senία conueniat eo, quem e fabulis Otis phicis eruimus, quaestio etiam de elementis. quae praecipuum phi-Iosophiae Ioniae caput esse dicitur. longe aliter. ac a plerisque faetum est, erit diiudicanda. Nihil inter res diuinas ac naturales disci iminis intercedere. tamen non omne. quod naturale sit, idem eorporeum esse, philosopho Ionico simili ratione, ut Orphicis, videtur placuisse. Hisca igitur duobus principiis positis, uno corpo-τεο, siue elementorum mistura fluida, altero incorporeo, siue vivi tali misturam elementorum fiuidam animante eique inhaerent s.
noti solum sibi ipse non repugnauit Thales Milesius, cum modo aquam, Orphica vocabuli significatione, modo Deum, id est viri
vitalem, principia rerum nominaret, verum et reliqua. quae da elementis ac prima materia iudicasse narratur, optime inter se eonveniunt. Aquae purae inter elementa, quibus mundus constitutuseta credebatur, excellentiam quandam videtur tribuisse. fortasse quoniam omnes res velo Iluidis, vel fluidorum ope oriri videret. aquam autem Puram putaret esse causam, qua, ut re fluant, eminceretur. Ipsius autem Thaletis discipuli disertis verbis apud PIa.
tarchum ac Stobaeum leguntur dixisse, uniuersam rerum materiam finidam esse, et, cum fluida sit. in varias res conuerti, atque in
omnes partes moueri e). Quod si visum est philosophis, qui Tha. Ieiis disciplinam veltagiis secuti sunt, nosne huius disciplinas auctorem potius sibimet ipsum repugnasse, quam, quae cum inter se, tum cum philosophia Orphica conueniant, statuisse credamus 8 Μi nime igitur adsentiendum censeo Tiedemanno, qui Thalem, de Deo Ioquentem, significare putat voluisse Mentem cogitationemquaa quae purae inclusam d). Neque alio loco melius philosophorum Ionico tum principis causam suscepit vir ilIe doctissimus, eum eum ιδ ol δ. απο Θαλεω quidni igitur ipse quoque Thalean πεπον και